Serge Gainsbourg

Confession d'un dragueur

Frankrijk 2001. Komedie van Alain Soral. Met o.a. Saïd Taghmaoui, Thomas Dutronc, Catherine Lachens, François Levantal en Chloé Lambert.

Absolument Fabuleux

Frankrijk 2001. Komedie van Gabriel Aghion. Met o.a. Josiane Balasko, Nathalie Baye, Marie Gillain, Vincent Elbaz en Claude Gensac.

Emporte-moi

Frankrijk​/​​Canada​/​​Zwitserland 1999. Drama van Léa Pool. Met o.a. Karine Vanasse, Pascale Bussières, Miki Manojlovic, Alexandre Mérineau en Charlotte Christeler.

Het is 1963. De dertienjarige Hanna (Vanasse) is 13 en woont in Montréal. Ze heeft een moeilijke leeftijd, ze is geen meisje meer maar ook nog geen vrouw. Hanna heeft veel ruzie met haar ouders. Duidelijk is wel dat ze veel van haar kwakkelende, hardwerkende moeder (Bussières) houdt. Meer moeite heeft ze met haar vader (Manojlovic), overlevende van de holocaust en miskend schrijver. Haar broer Paul (Mérineau) is haar enige houvast. Op een middag ziet Hanna in de bioscoop de Godard-film 'Vivre Sa Vie'. Gefascineerd door het motto van de film; leef je leven zoals het komt, blijft het Hanna bezighouden, echter vergetend dat er ook grenzen zijn. Langzaamaan neemt Hanna het motto over. Samen met haar broer en vriendin Laura, die ze al bij de film zag en later op een feestje ontmoet, ontdekt ze haar ambivalente sexuele gevoelens. Op een bepaald moment wordt haar duidelijk dat het motto van de Godard-film iets anders inhoudt. Namelijk dat je vrij bent om te leven als je wilt, maar dat daarbij de verantwoordelijkheid komt om het goed te doen en dat je die verantwoordelijkheid ook zelf moet dragen. Een bijzondere film met een steengoede rol van Karine Vanasse.

Autopsie d'un genre... Le polar français

Frankrijk 1999. Documentaire van Fred Demont. Met o.a. François Guérif, Bertrand Tavernier, Jean-Pierre Mocky, Alain Corneau en Pierre Granier-Deferre.

Het is 1963. De dertienjarige Hanna (Vanasse) is 13 en woont in Montréal. Ze heeft een moeilijke leeftijd, ze is geen meisje meer maar ook nog geen vrouw. Hanna heeft veel ruzie met haar ouders. Duidelijk is wel dat ze veel van haar kwakkelende, hardwerkende moeder (Bussières) houdt. Meer moeite heeft ze met haar vader (Manojlovic), overlevende van de holocaust en miskend schrijver. Haar broer Paul (Mérineau) is haar enige houvast. Op een middag ziet Hanna in de bioscoop de Godard-film 'Vivre Sa Vie'. Gefascineerd door het motto van de film; leef je leven zoals het komt, blijft het Hanna bezighouden, echter vergetend dat er ook grenzen zijn. Langzaamaan neemt Hanna het motto over. Samen met haar broer en vriendin Laura, die ze al bij de film zag en later op een feestje ontmoet, ontdekt ze haar ambivalente sexuele gevoelens. Op een bepaald moment wordt haar duidelijk dat het motto van de Godard-film iets anders inhoudt. Namelijk dat je vrij bent om te leven als je wilt, maar dat daarbij de verantwoordelijkheid komt om het goed te doen en dat je die verantwoordelijkheid ook zelf moet dragen. Een bijzondere film met een steengoede rol van Karine Vanasse.

B.B. en chansons

Frankrijk 1992. Muziek van Jean-Luc Prévost. Met o.a. Brigitte Bardot, Serge Gainsbourg, Jane Birkin, Sacha Distel en Gilbert Becaud.

Een compilatie van liedjes die de Franse ex-seksdiva B.B. zong tussen 1957 en 1974. Opnamen voor tv-shows, soms samen met bekende namen als Claude Bolling, Gilbert Becaud, Jane Birkin, Sacha Distel en Serge Gainsbourg, soms alleen, worden afgewisseld met gezongen fragmenten uit BOULEVARD DU RHUM, VIE PRIVEE en VIVA MARIA. Tussendoor vertelt de reeds oudere B.B. over haar zangcarrière, haar muziekleraar, haar professionele relatie met Gainsbourg en hoe deze zijn klassieker Je t'aime moi non plus eigenlijk neerpende als een duet tussen hen beiden. Allemaal ontspannend en onderhoudend, maar je mag er niet bij denken dat deze glamour-queen ondertussen een van de boegbeelden van het Front National geworden is, door haar huwelijk met de rechterhand van Le Pen. Hierover wordt met geen woord gerept, zodat alles onschuldig en ontspannend blijft. Met een bijsmaak.

Stan the Flasher

Frankrijk 1990. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Claude Berri, Aurore Clément, Richard Bohringer, Élodie Bouchez en Lucie Cabanis.

Luis Buñuel en Gainsbourg zijn twee filmers die altijd willen provoceren. Eerstgenoemde gaat daarbij geniaal en creatief te werk. Laatstgenoemde levert gekunsteld werk af en past zich aan aan wat in is. Ziedaar het verschil. Bovendien wordt er weer raar omgesprongen met de Franse taal, de belachelijke titel in aanmerking genomen. Het werkwoord 'flasher' moet hier vertaald worden met zoiets als 'exhibitionist'. Om kort te zijn, het weinig smakelijke verhaal van een man in een loden jas, die daaronder poedelnaakt is en zich in het openbaar vertoont, bij voorkeur aan jonge middelbare scholieren. Geforceerd van begin tot eind. Geldt niet voor de acteurs, die het verder ook niet kunnen helpen.

Jane B. par Agnès V.

Frankrijk 1988. Biografie van Agnès Varda. Met o.a. Jane Birkin, Philippe Léotard, Jean-Pierre Léaud, Farid Chopel en Alain Souchon.

Een portret van Birkin waarin zij door Varda van alle kanten wordt belicht. Met bovendien verschillende fictieve scènes, in beeld vormgegeven dromen en tableaux vivants. Kortom, een ware puzzel waarin vrienden optreden - het is een vriendenfilm inclusief de beperkingen die dat met zich meebrengt: een mengsel van werkelijkheid en kunstgrepen, een aardige hoeveelheid overbodige aanstellerij maar ook sterke stukken. Het gaat hier zowel om de betrekkingen die de regisseuse met haar model onderhoudt als om een film over Birkin, waarin voortdurend geflirt wordt met de werkelijkheid en de verbeelding. Camerawerk van Nurith Aviv en Pierre-Laurent Chenieux.

Drôle d'endroit pour une rencontre

Frankrijk 1988. Drama van François Dupeyron en Francois Dupron. Met o.a. Nathalie Cardone, Jean-Pierre Santier, Alain Rimoux, André Wilms en Catherine Deneuve.

Tijdens een weekend buiten op een sinistere picknickplaats langs de snelweg, komen een man en een vrouw elkaar toevallig tegen. Ze brengen 48 uur samen door. Ze kwetsen elkaar en proberen elkaar uit, totdat ze elkaar accepteren. Deze `huis clos`-situatie vindt paradoxaal genoeg in de open lucht plaats. Het decor (of eigenlijk anti-decor) wordt gevormd door de velden. Dit psychologisch drama over eenzaamheid doet denken aan de films van Marguerite Duras. De dialogen zijn ook erg literair en door de aanwezigheid van Depardieu doet de film sterk denken aan de film LE CAMION. Ook andere vergelijkingen dringen zich op, zoals die met VIAGGIO IN ITALIA van Rossellini. Een veelbelovend debuut van Dupeyron. Het scenario is van de regisseur en Dominique Faysse. Het camerawerk is van Charlie Van Damme.

Coeurs croisés

Frankrijk 1987. Komedie van Stéphanie De Mareuil. Met o.a. Caroline Loeb, Roger Mirmont, Julie Jezequel, Bernard Faucy en Mammou Graïa.

In en rond een Parijs` pand (rue Saint-Denis) ontmoeten tal van onbeduidende types elkaar, houden van elkaar, gaan uit elkaar en vinden elkaar weer, hitsen elkaar op, sluiten vriendschap en praten met elkaar in een tempo dat niet bij te houden is. Een scenario ontbreekt met als gevolg veel gepraat zonder inhoud. Zeer onevenwichtig spel. Dit alles had een aardige korte speelfilm kunnen opleveren in het genre waarin Pauline de Mareuil zich van een heel wat inventievere zijde heeft laten zien (Prix Perspectives 1985).

Tenue de soirée

Frankrijk 1986. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Blanc, Miou-Miou, Jean-François Stévenin en Mylène Demongeot.

Klassieker uit het oeuvre van Bertrand Blier, de Fransman die grossiert in zwarte humor. Onbehouwen dief (Gérard Depardieu) verstoort een woordenwisseling tussen echtelieden (Miou-Miou en Michel Blanc) en neemt ze prompt mee op sleeptouw. Het drietal, gaandeweg verwikkeld in een absurdistische ménage-à-trois, berooft diverse huizen, maar de welgestelde eigenaren zijn zo verveeld dat ze de dieven verwelkomen als een aardig verzetje. Boosaardige grappen, rake observaties van de strijd der seksen en uitstekend spel van met name Depardieu, een van Bliers favoriete acteurs.

Charlotte for Ever

Frankrijk 1986. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, Serge Gainsbourg, Roland Dubillard, Roland Bertin en Anne Zamberlan.

Regie, scenario, dialoog en muziek van Serge Gainsbourg. Deze film werd in zijn appartement opgenomen, voor de gelegenheid in een studio veranderd. In deze ontstellend saaie film draait alles om Charlotte. Voor de hand liggende provocaties (de ophef over incest) en gedragingen die eerder studentikoos dan surrealistisch aandoen. Met bovendien nog teksten van Baudelaire en Benjamin Constant in een slechte imitatie van de stijl van de films van Jean-Luc Godard. Zeer teleurstellend: alleen het opmerkelijke camerawerk van Willy Kurant blijft je bij.

Charlotte Forever

Frankrijk 1986. Drama van Serge Gainsbourg.

Regie, scenario, dialoog en muziek van Serge Gainsbourg. Deze film werd in zijn appartement opgenomen, voor de gelegenheid in een studio veranderd. In deze ontstellend saaie film draait alles om Charlotte. Voor de hand liggende provocaties (de ophef over incest) en gedragingen die eerder studentikoos dan surrealistisch aandoen. Met bovendien nog teksten van Baudelaire en Benjamin Constant in een slechte imitatie van de stijl van de films van Jean-Luc Godard. Zeer teleurstellend: alleen het opmerkelijke camerawerk van Willy Kurant blijft je bij.

Anna

Frankrijk 1986. Komedie van Pierre Koralnik. Met o.a. Anna Karina, Jean-Claude Brialy, Isabelle Felder en Barbara Schmers.

Een komedie met muziek en dans, zich afspelend in het reclamewereldje. Dat is alles wat erover te zeggen valt. Verpakt in een verhaaltje over een modeblad, met alle bestaande cliché's en personages die in werkelijkheid niet bestaan. Bovendien passen de liedjes en de muziek van Serge Gainsbourg - van een minder zweverige kwaliteit - niet bij de rest. Het gaat dan ook om een van de meest overschatte filmers van deze tijd en het is nergens voor nodig deze mislukte film elk jaar tijdens de feestdagen opnieuw op tv uit te zenden. Een zeer slechte Jacques Demy.

Equateur

Frankrijk 1983. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Francis Huster, Barbara Sukowa, Reinhard Kolldehoff, Jean Bouise en Julien Guiomar.

Een jongeman hoopt in de jaren dertig fortuin te maken in Frans Equitoriaal Afrika. Hij wordt daar verliefd op een doortrapte avonturierster en moordenares die hem vervolgens zonder illusies naar Europa doet terugkeren. Door de briljante fotografie van de locaties in Gabon wordt de verlammende hitte, die symptomatisch moet zijn voor het gevoelsleven van de personages, voelbaar. Het aan Simenon ontleende scenario mist dramatische spankracht, waardoor ook het goede spel en de verregaande liefdesscènes aan kracht inboeten. Gainsbourgs visuele talent blijft onmiskenbaar.

Je vous aime

Frankrijk 1980. Drama van Claude Berri. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean-Louis Trintignant, Gérard Depardieu, Serge Gainsbourg en Alain Souchon.

Dertiger Alice nodigt voor oudejaarsavond de vier mannen uit van wie ze heeft gehouden. De liefde was oprecht, maar ze kan zich nu eenmaal niet binden. Niet zo raar: het is nog best lastig kiezen, als je ziet wat een charmant gezelschap het viertal vormt. Plezierige hoofdrol van Catherine Deneuve in een lichtvoetig drama dat, geheel in lijn met de tijdsgeest, de klassieke rolpatronen tussen vrouwen en mannen enigszins op z'n kop zet. De muziek (genomineerd voor de Franse César) is van Serge Gainsbourg, die samen met Deneuve 'Dieu est un fumeur de havanes' zingt.

Georges Brassens: un copain d'abord

Frankrijk 1980. Biografie van Christian Vidalie. Met o.a. Georges Brassens, Serge Gainsbourg, Dee Dee Bridgewater, William Sheller en Marc Lavoine.

Het ophalen van herinneringen aan Georges Brassens, afgewisseld met chansons en scènes met hen die hem goed hebben gekend. Tevens archiefbeelden. Een levendige, warme film en de vakbekwame montage draagt zeker bij tot dit eindresultaat.

Tapage nocturne

Frankrijk 1979. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Dominique Laffin, Joe Dallesandro, Bertrand Bonvoisin, Marie-Hélène Breillat en Bruno Devoldère.

Een getrouwde filmregisseuse verzamelt in hoog tempo eenmalige veroveringen tot ze haars ondanks verliefd wordt op een collega die haar na een verhouding vol spelletjes en rituelen zelf de bons geeft. De regisseuse schreef vanaf haar zeventiende jaar schandaalromans, werkte als actrice en scenarioschrijfster. De film loopt vast in clichés die weliswaar worden omgekeerd maar cliché's blijven. De hoofdrol zonder enige terughoudendheid van Laffin verdient een betere context, zoals ook bij andere rollen Breillats duidelijkste talent spelregie lijkt.

Melancholy Baby

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1979. Drama van Clarisse Gabus. Met o.a. Jane Birkin, Jean-Louis Trintignant, Jean-Luc Bideau, Florence Giorgetti en François Beukelaers.

Haar huwelijk met een Zwitserse zakenman geeft een vrouw materieel comfort, maar ze verliest haar bestaansreden en de aansluiting met de omgeving. Tijdens zijn afwezigheid heeft ze enkele weinig bevredigende relaties met andere mannen met als resultaat een zenuwinzinking. Dit niet geslaagd, maar interessant debuut toont de heldin in een vrijwel voortdurende staat van apathie of bij anderen op zoek naar een beeld van zichzelf. Goed spel van Birkin, Trintignant en Bideau. De contrasterende, vluchtige ontmoetingen geven het niet al te origineel scenario wat meer inhoud. De gedetailleerde aandacht - als in een reclamefilm - voor de rekwisieten van haar luxe wereldje gaan op den duur averechts werken en irriteren.

Madame Claude

Frankrijk 1977. Drama van Just Jaeckin. Met o.a. Françoise Fabian, Murray Head, Dayle Haddon, Maurice Ronet en Klaus Kinski.

De callgirl-organisatie van Madame Claude betrekt haar clientèle uit de nationale en internationale politieke en economische wereld. Een fotograaf heeft per ongeluk van een van hen compromitterende kiekjes genomen en krijgt daarom zowel de CIA als de Franse politie als de mannetjes van Mme Claude achter zich aan. Hij wordt neergeschoten, waardoor een schandaal wordt voorkomen en Mme Claude haar onderneming met politieprotectie kan voortzetten. De film die de medewerking van Madame zelf kreeg, probeert haar angstvallig vrij te pleiten van politieke connecties en chantagepraktijken, waardoor de film minder interessant is dan een willekeurig krantebericht over de geruchtmakende affaire. De erotische scènes worden geënsceneerd als wezenloze 'tableaux vivants' waarbij de acteurs zich van belachelijkheid proberen te redden door uitdrukkelijk ongeïnteresseerd spel.

Goodbye Emmanuelle

Frankrijk 1977. Erotiek van François Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Sylvia Kristel, Umberto Orsini, Jean-Pierre Bouvier, Charlotte Alexandra en Sylvie Fennec.

Emmanuelle`s vrije huwelijk wordt verstoord door de komst van een jonge filmregisseur (Bouvier) op wie zij serieus valt. Zij volgt hem op zijn locatie-speurtochten door Europa en Afrika. Derde EMMANUELLE-film is de laatste waarin Sylvia Kristel de titelrol speelt. Nette seks, keurig taalgebruik, tijdschriften- interieurs, pretentieus gezwets over de huwelijksmoraal - dat alles tegen de exotische decors van de Seychellen, waar autochtone zonderlingen erop toezien dat het onze blanke helden in hun neo-koloniale sfeertje aan niets ontbreekt. Onerotisch, leeg, onecht, onnozel. Gastrollen van Alexandra Stewart, Jacques Doniol-Valcroze en Olga Georges-Picot.

Aurais dû faire gaffe, le choc est terrible

Frankrijk 1977. Drama van Jean-Henri Meunier. Met o.a. Claude Gippon, Roland Blanche, Rosine Young, Hedi Daoud en Marie Bouchard.

Hoewel de titel een Franse komedie laat vermoeden, gaat het hier om nét het tegenovergestelde: een Franse film d'auteur, waarin ernstig kijkende mensen zich bezinnen over Het Zijn en wat je daarbij dient te dragen. William S. Burroughs leest Amerikaanse teksten op de klankband, Serge Gainsbourg rochelt er wat tussendoor en Michel Lonsdale, de goeierd, werd bereid gevonden een bijrolletje te spelen. Een paar intrigerende momenten, maar verder De Grote Leegte.

Je t'aime, moi non plus

Frankrijk 1976. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Jane Birkin, Joe Dallesandro, Hugues Quester, Reinhard Kolldehoff en Gérard Depardieu.

De relatie tussen homoseksuele vrachtrijders wordt verstoord, als een van hen zich aangetrokken voelt tot een jongensachtige serveerster in een wegrestaurant die zijn aandacht met een heftige verliefdheid beantwoordt. Het bedrijven van de liefde veroorzaakt navrant-komische, praktische problemen die tenslotte in de vrije natuur worden opgelost. Bij het conflict met zijn jaloerse vriend kiest de chauffeur echter z[KA1]i[KA1]jn partij en laat het meisje achter. Dit verrassend regiedebuut van chansonnier Gainsbourg plaatst aandoenlijk primitieve personages in een letterlijk en figuurlijk `niemandsland`, dat door een uitgekiende fotografie de vervreemdende werking van de Amerikaanse hyperrealistische schilderkunst krijgt. Birkin is aangrijpend tragisch. (De film heeft met het roemruchte hijgduet van weleer niet meer gemeen dan de titel).

Je t'aime moi non plus

Frankrijk 1976. Drama van Serge Gainsbourg. Met o.a. Jane Birkin, Joe Dallesandro, Gérard Depardieu en Michel Blanc.

De relatie tussen homoseksuele vrachtrijders wordt verstoord, als een van hen zich aangetrokken voelt tot een jongensachtige serveerster in een wegrestaurant die zijn aandacht met een heftige verliefdheid beantwoordt. Het bedrijven van de liefde veroorzaakt navrant-komische, praktische problemen die tenslotte in de vrije natuur worden opgelost. Bij het conflict met zijn jaloerse vriend kiest de chauffeur echter z[KA1]i[KA1]jn partij en laat het meisje achter. Dit verrassend regiedebuut van chansonnier Gainsbourg plaatst aandoenlijk primitieve personages in een letterlijk en figuurlijk `niemandsland`, dat door een uitgekiende fotografie de vervreemdende werking van de Amerikaanse hyperrealistische schilderkunst krijgt. Birkin is aangrijpend tragisch. (De film heeft met het roemruchte hijgduet van weleer niet meer gemeen dan de titel).

Sérieux comme le plaisir

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Benayoun. Met o.a. Jane Birkin, Richard Leduc, Georges Mansard, Michael Lonsdale en Jean-Luc Bideau.

Een meisje en jongemannen in een ongecompliceerde driehoeksrelatie gaan spontaan in op alle spelingen van het lot, tot verwarring van hun omgeving. Deze poging tot een surrealistische komedie door een filmcriticus blijft steken in een reeks episodische grappen die zelden echt leuk zijn. De charme van het trio, plus een uitgebreide reeks gastacteurs houden aandacht net vast.

Projection privée

Frankrijk 1973. Drama van Françoise Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Françoise Fabian, Bulle Ogier, Jane Birkin en Jacques Weber.

Een regisseur wil een film maken over een tragische episode toen hij zijn vriendin bedroog met een jongere vrouw en zij zich verdronk. Inmiddels is hij met een tweede vriendin getrouwd die vreest dat de geschiedenis zich zal herhalen met de actrice die 'haar rol' gaat spelen. Bovendien weet zij dat de werkelijkheid anders is dan hij denkt en in zijn scenario heeft geschreven. De film combineert psychologisch drama met de ontluistering van het creatief proces: fictie wordt gevoed door werkelijkheid maar vervalst die werkelijkheid ook als het dramatisch beter uitkomt. De sobere en eerlijke aanpak wordt gesteund door het voortreffelijk acteren.

Sex shop

Frankrijk 1972. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Claude Berri, Juliet Berto, Nathalie Delon, Jean-Pierre Marielle en Béatrice Romand.

Een noodlijdende boekhandelaar maakt op advies van een vriend van zijn winkel een seksshop. Zowel zijn handel als clientèle geeft hem de indruk dat het eigen huwelijksleven toch wel erg fantasieloos is, maar na de frustrerende ervaringen met groepsseks kiest hij toch voor het comfort van een simpeler huwelijksrelatie en de verkoop van Maoïstische boeken, 'die immers óók goed lopen!' Rake en herkenbare typeringen houden al te makkelijk effectbejag in deze satire op de seksrage in evenwicht en vooral Berto als de volgzame echtgenote in slaapkameracrobatiek en Marielle als ondernemende flierefluiter zijn onweerstaanbaar komisch. Scenario van de regisseur.

Elle court, elle court la banlieue

Frankrijk 1972. Gérard Pirès. Met o.a. Marthe Keller, Jacques Higelin, Victor Lanoux, Nathalie Courval en Annie Cordy.

Een pas getrouwd stel betrekt een flat in voorstad van Parijs. Zowel de dagelijkse urenlange tocht van en naar het werk in het centrum als het burengerucht in de woning blijken een afmattende aanslag op hun huwelijksgeluk. Al te uitbundige vormgeving en rumoerige rolletjes van allerhande komieken maken het zien van - als uitgangspunt zinnige - satire op actuele situatie net zo vermoeiend als forensenbestaan.

Corringa

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1972. Misdaad van Antonio Margheriti. Met o.a. Jane Birkin, Hiram Keller, Françoise Christophe, Anton Diffring en Serge Gainsbourg.

De kasteelvrouw die aan de grond zit krijgt familieleden te logeren die één voor één vermoord worden, terwijl een geheimzinnig monster in de omgeving wordt gesignaleerd. Een zich voor priester uitgevende Amerikaanse neef die op een erfenis aast blijkt de schuldige. Deze misdaadfilm in misleidende horror-verpakking heeft een aantrekkelijke rolbezetting die nauwelijks iets anders mag doen dan angstig kijken en gillen, terwijl een onvaste camera eindeloos door duistere gangen zwerft zodat iedere suspense wordt gesmoord in verveling of leedvermaak. Het scenario is van regisseur Margheriti en Giovanni Simonelli. Het camerawerk is van Salvatore Caruso.

Cannabis

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1970. Misdaad van Pierre Koralnik. Met o.a. Jane Birkin, Paul Nicholas, Serge Gainsbourg, Curd Jürgens en Gabriele Ferzetti.

Een Amerikaanse killer begeleidt een Franse gangsterbons naar Parijs waar hij zijn laatste grootste slag wil slaan. Ze raken betrokken in een wirwar van drugshandel en prostitutie. Dat de personages vaak niet weten wat hen overkomt is tot daar aan toe, maar helaas kan ook de toeschouwer er geen touw aan vastknopen. Eigenlijk is het een doodgewoon gangsterdrama, dat met een modieus drugssausje is overgoten, wat voor de als filmer debuterende tv-regisseur aanleiding was voor quasi-psychedelische beelden. Nogal zenuwslopend, met acteurs die beter verdienen. Het eersteklas camerawerk is van Willy Kuraut.

Slogan

Frankrijk 1969. Drama van Pierre Grimblat. Met o.a. Serge Gainsbourg, Jane Birkin, Andréa Parisy, Daniel Gélin en Henri-Jacques Huet.

Een getrouwde reclamefilmer wordt verliefd op een jonge Britse en wil een autobiografische speelfilm over hun liefde maken. Al spoedig ontdekt hij echter de trouweloze aard van zijn vlam en hij troost zich met alle prijzen voor zijn commercials. Deze satire op reclame-film-wereld is de achtergrond voor een weinig onderhoudende love story die Birkin in de Franse cinema en bij tegenspeler Gainsbourg introduceerde. Hoewel de werkelijkheid de fictie volgde maakt dat hun samenspel niet overtuigender.

Paris n'existe pas

Frankrijk 1969. Fantasy van Robert Benayoun. Met o.a. Richard Leduc, Danièle Gaubert, Serge Gainsbourg, Monique Lejeune en Henri Deus.

Een jongeman reist in gedachten door de tijd en wordt verliefd op een meisje in Parijs in de jaren 1930-40. Maar is het allemaal wel fantasie? Dit tamelijk ambitieuze speelfilmdebuut van de criticus en horrorliefhebber Benayoun is in artistiek opzicht zeer geslaagd, maar beslist niet geschikt voor een groot publiek.

Les Chemins de Katmandou

Italië​/​​Frankrijk 1969. Drama van André Cayatte. Met o.a. Renaud Verley, Jane Birkin, Elsa Martinelli, Arlene Dahln en Pascale Audret.

Na de mislukking van 'mei 1968' vertrekt een gedesillusioneerde student naar Nepal om zijn vader op te zoeken die bij zijn gescheiden moeder financieel in het krijt staat. Hij wordt verliefd op een aan drugsverslaafde uit een hippiecommune en gaat na haar dood door een overdosis, zich aan liefdadigheid wijden. De film zit er in elk opzicht naast, niet alleen in tekening van flower power-beweging, maar ook van de volwassen jet set die daar contrasterend naast wordt geplaatst. Het zien hoe acteurs en regisseur van naam zich volkomen belachelijk maken, geeft de film bepaalde fascinatie.

La horse

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk 1969. Misdaad van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jean Gabin, Danièle Ajoret, Christian Barbier, Armando Francolini en Julien Guiomar.

Een autoritaire landeigenaar in de omgeving van Le Havre ontdekt dat zijn kleinzoon betrokken is bij heroïnehandel en neemt het zelf op tegen de gangsters die zijn boerderij bezetten. Een vertrouwd personage van de oudere Gabin als een humeurige patriarch in een efficiënt gemaakte, maar weinig oorspronkelijke actiefilm. Scenario van de regisseur en Pascal Jardin naar een roman van Michel Lambesc. De fotografie was in handen van Walter Wottitz.

Mister Freedom

Frankrijk 1968. Sciencefiction van William Klein. Met o.a. John Abbey, Jean-Claude Drouot, Sami Frey, Serge Gainsbourg en Yves Montand.

Een anti-communistische Amerikaanse organisatie stuurt een agent naar Frankrijk om de natie politiek te hervormen. De pogingen mislukken en de agent komt met een tegenstander overeen het land in twee delen op te splitsen. Guerrilla's lokken hem door middel van een prostituée in de val en een oorlog breekt uit waarvan Mr. Freedom de enige overlevende zal zijn. Deze politieke satire werd in beeld gebracht als comic strip met inmiddels gedateerde op- en pop-art vondsten. De wijdlopige en niet al te spitse dialoog ondermijnt en vertraagt de visuele humor, maar de acteurs storten zich met overgave in de karikatuur.

Manon 70

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1968. Drama van Jean Aurel. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean-Claude Brialy, Sami Frey, Paul Hubschmidt en Elsa Martinelli.

Een jonge vrouw verkiest onder invloed van haar broer steeds rijke minnaars boven de radioreporter op wie ze echt verliefd is, tot ze hem aan een nieuwe rijkaard voorstelt als haar broer. De dramatische roman van Abbé Prevost kreeg een eigentijdse bewerking vol modieuze sjiek en enige humor. Zonder alle tragische passie wordt het verhaal echter uiterst wezenloos, zodat men zich alleen kan vergapen aan Deneuve en haar garderobe.

Le pacha

Frankrijk​/​​Italië 1968. Misdaad van Georges Lautner. Met o.a. Jean Gabin, Dany Carrel en Jean Gaven.

De Citroën HY - de bestelbus met de golfplaatcarrosserie - is een icoon van Franse industriële frivoliteit. Over de tegenhanger van Renault, de Goélette, hoor je zelden iets. Niet terecht volgens Goélette-enthousiastelingen, en zij zijn doorgaans dan ook zeer te spreken over Le Pacha een stijlvolle policier waarin Jean Gabin jaagt op de overvaller van een door Goélettes uitgevoerd waardetransport (wel even wegkijken tijdens de scène met de bazooka). Reguliere toeschouwers worden ondertussen royaal bediend met zinderend onbewogen spel van een ensemble topacteurs, opgeluisterd met stemmige muziek van Serge Gainsbourg.

Erotissimo

Italië​/​​Frankrijk 1968. Gérard Pirès. Met o.a. Annie Girardot, Jean Yanne, Francis Blanche, Dominique Maurin en Didi Perego.

Zakenman heeft problemen met belasting en daardoor weinig aandacht voor zijn vrouw. Door media en reclame meent zij dat ze erotisch niet meer bij de tijd is en probeert die voorbeelden na te doen. Satire mist doel omdat film zelf geheel in stijl van commercial is gemaakt en jachtig geacteerd. Leuke rol van Blanche als belastinginspecteur.

Si j'étais un espion

Frankrijk 1967. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Bernard Blier, Bruno Cremer, Suzanne Flon, Patricia Scott en Claude Piéplu.

Een arts die de angstverhalen van een patiënt aan overspannenheid toeschreef, merkt dat een spionage-organisatie hem inderdaad opjaagt. Hij wordt zelf geïntimideerd en een killer installeert zich bij hem, met wie hij ondanks alles een zekere vriendschap opbouwt. Dit boeiend speelfilmdebuut van Blier jr. legt vooral het accent op de psychologie en Kafkaïaanse beklemming. De oor de titel gewekte verwachting van een actiefilm kwam niet uit, met als gevolg een onterechte flop bij de première.

La Musica

Frankrijk 1967. Romantiek van Marguerite Duras en Paul Seban. Met o.a. Robert Hossein, Delphine Seyrig, Julie Dassin en Marie-France Pissier.

Laten we Seban vergeten en zeggen dat dit Duras` eerste lange speelfilm was, naar een stuk van haarzelf. Waar deze lange dialoog (of liever: dubbele monoloog) tussen twee personages precies over gaat, is moeilijk te zeggen. In elk geval zijn de vaste thema`s van de romanschrijfster en cineaste erin terug te vinden: onmogelijke liefde, de grote eenzaamheid van de mens, doodgaan, intensiteit van niettemin onzekere en bedrieglijke herinneringen, enz. De kijker kent ze al uit haar dialogen voor HIROSHIMA MON AMOUR, het meesterwerk van Alain Resnais. Uiteraard is de een dol op dit soort films en vindt de ander ze slaapverwekkend. De opnamen verliepen niet helemaal rustig: `Ik heb me altijd afgevraagd waarom ik ben ingehuurd`, vertelt Hossein in [KL]Robert Hossein, le diable boiteux[KLE] van Henry- Jean Servat (éditions Rocher, Monaco-Paris), omdat zij hem tijdens de opnamen voortdurend winkelmeisjes-Casanova en markt- Don Juan noemde. Het resultaat is ernaar: een verwarrende film, die heel apart is voor de Franse cinema en voor zijn tijd.

L' Une et l'autre

Frankrijk 1967. Drama van René Allio. Met o.a. Malka Ribovska, Marc Cassot, Philippe Noiret, Françoise Prévost en Claude Dauphin.

Een karakterzwakke actrice heeft de moed niet met haar minnaar te breken en hoopt op het bezoek van haar geëmancipeerde zuster om voor haar het woord te doen. Deze komt alleen op doorreis langs, zodat de actrice de besproken hotelkamer betrekt, zich gaat kleden en schminken als haar zuster, en haar persoonlijkheid probeert eigen te maken om zo de beslissende stap te nemen. Deze film over de wisselwerking tussen theater en realiteit is te theoretisch van opzet om echt te overtuigen, zodat alleen de repetitie- en kleedkamerscènes boeien en het privéprobleem ondoorzichtig blijft.

L' Horizon

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Jacques Perrin, Macha Méril, René Dary, Monique Mélinand en Steve Gadler.

Een zwaargewonde soldaat keert in 1917 terug naar de boerderij van zijn ouders, en hoewel het ernaar uitziet dat de oorlog afgelopen zal zijn voor hij hersteld is, wordt hij geleidelijk aan steeds depressiever. Een oorlogsweduwe op wie hij verliefd wordt, probeert hem tot haar pacifisme, waar hij geen vertrouwen in heeft, te bekeren, hoewel de voorstanders van de oorlog heel andere dan patriottistische motieven blijken te hebben. Dit boeiende debuut naar LES HONNEURS DE LA GUERRE van Georges Conchon gebruikt een historische situering om de nog altijd actuele thematiek kritisch door te lichten. Niet zo best geacteerd door Perrin, wel door zijn tegenspelers.

Estouffade à la Caraïbe

Italië​/​​Frankrijk 1967. Avonturenfilm van Jacques Besnard. Met o.a. Frederick Stafford, Jean Seberg, Serge Gainsbourg, Paul Crauchet en Maria Rosa Rodriguez.

Ex-kraker wordt door idealistische Amerikaanse overgehaald om één keer tot oude vak terug te keren en de kluis open te breken waarin Zuidamerikaanse dictator zijn geïnde woekerbelastingen heeft opgeborgen. Kluis bevindt zich in zwaar bewaakt fort met tanks en mitrailleurs. Onderhoudende avonturenfilm wordt nooit echt spannend of spectaculair, maar biedt de nodige actie en de locaties in Colombia, Seberg en de biceps van zwemkampioen Stafford zijn uiterst fotogeniek.

Ce sacré grand-père

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Michel Simon, Marie Dubois, Yves Lefebvre, Thalie Frugès en Serge Gainsbourg.

Oude bohémien nodigt kleinzoon die op punt van scheiden staat met echtgenote uit op het platteland. Al gauw voegt zich de vriendin bij hen om toenadering echtelieden te voorkomen. Voorspelbaar, eenvoudig verhaal wordt gemaakt door Simon als zoveelste brombeer-met-gouden-hart.

Anna

Frankrijk 1967. Musical van Pierre Koralnic. Met o.a. Serge Gainsbourg, Jean-Claude Brialy, Anna Karina, Serge Brialy en Marianne Faithfull.

Oude bohémien nodigt kleinzoon die op punt van scheiden staat met echtgenote uit op het platteland. Al gauw voegt zich de vriendin bij hen om toenadering echtelieden te voorkomen. Voorspelbaar, eenvoudig verhaal wordt gemaakt door Simon als zoveelste brombeer-met-gouden-hart.

Les coeurs verts

Frankrijk 1966. Drama van Edouard Luntz. Met o.a. Gérard Zimmermann en non-professionnels.

Bevindt zich op het grensvlak van documentaire en fictie. Over deze debuutfilm werd destijds veel ophef gemaakt, en er waren problemen met de censuur. Dat was ook al zo gegaan met zijn voorgaande film, de korte speelfilm BON POUR LA SERVICE die zelfs zonder meer werd verboden (1963). Twee pubers, die uit de gevangenis komen, ontdekken Parijs en trappen eerst een heleboel lol, alvorens op de harde werkelijkheid te stuiten. Ze kunnen geen werk krijgen, omdat ze een strafblad hebben. Het verleden drukt dus nu al op ze, en hun ouders interesseert het ook al niet veel. Ze sluiten zich weer aan bij hun slechte vienden en gaan weer domme streken uithalen, ditmaal met tragische gevolgen. Ongelijkmatig van kwaliteit, want hier en daar is sprake van grof en goedkoop effectbejag. Maar de anonieme acteurs, die grotendeels zichzelf spelen, doen zeer geloofwaardig aan. Hoe dan ook een voorbode van mei 1968. Deze cineast zou zijn carrière op veertigjarige leeftijd, in 1971, laten voor wat- ie was na slechts vier speelfilms gemaakt te hebben, allen even ongelijkmatig van kwaliteit.

Le Jardinier d'Argenteuil

Frankrijk​/​​Duitsland 1966. Komedie van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Jean Gabin, Liselotte Pulver, Curd Jürgens, Pierre Vernier en Alfred Adam.

Een bejaarde tuinman fabriceert valse francs voor beperkt eigen gebruik, tot zijn peetzoon hem aanzet tot verdere exploitatie. Daardoor komt hij in contact met gokkende rijkaards aan de Côte d'Azur. De komedie hinkt op verschillende ideeën en voltrekt zich in een landerig tempo. De rol van Gabin is goed, maar veel vaker gezien. Het scenario is van de regisseur, François Boyer en Alphonse Boudard. Het camerawerk is van Walter Wottitz. Ook bekend als: TULIPE.

L'espion

Frankrijk​/​​Duitsland 1966. Thriller van Raoul Lévy. Met o.a. Montgomery Clift, Hardy Krüger, Roddy McDowall, Macha Méril en David Opathosu.

Professor James Bower reist tijdens de Koude Oorlog met een geheime opdracht naar Oost-Duitsland. Daar zal hij van een Russische collega een microfilm krijgen, die hij het land uit moet smokkelen. De Stasi zit hem echter op de hielen.

L'Inconnu de Shandigor

Zwitserland 1966. Drama van Jean-Louis Roy. Met o.a. Serge Gainsbourg, Marcel Imhoff, Marie-France Boyer, Jacques Dufilho en Ben Carruthers.

Een nauwelijks te beschrijven film. Zogenaamd een spionageverhaal dat later overgaat in SF, maar voor de regisseur is het mythologische thema niet zo van belang. Op basis van een zeer mager uitgangspunt gaat hij daarmee aan het werk als een choreograaf. Met een moza[KA3]iek van plots laat hij vooral zien, dat hij zich niet aan de regels van een roman of een thriller houdt, maar liever po[KA3]ezie, een wonderlijk soort realistisme en ballet in zijn film stopt. Fascinerend, ook al is het (nagenoeg onvermijdelijke) commerciële mislukken van deze film er de oorzaak van dat ook de carrière van de regisseur de mist inging. Zonder twijfel ook de beste filmrol van Gainsbourg.

Carré de dames pour un as

Frankrijk​/​​Spanje 1966. Avonturenfilm van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Roger Hanin, Sylva Koscina, Catherine Allégret, Dominique Wilms en Laura Valenzuela.

Agent wordt naar Malaga gestuurd om ontsnapte gangster op te sporen die met plastische chirurgie nieuwe identiteit heeft aangenomen. Zijn verloofde is als reisleidster ook in Spanje en ontsteekt in jaloezie over de andere vrouwen die hij op zijn speurtocht ontmoet. Misdaadfilm speelt zich af tegen toeristische achtergronden en moet het vooral hebben van reeks vechtpartijen waarvan de meest spectaculaire zijn gereserveerd voor de actrices onderling.

Comment trouvez-vous ma soeur?

Frankrijk 1963. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. France Anglade, Claude Rich, Jacqueline Maillan, Michel Serrault en Dany Robin.

Ongezeglijke scholier probeert zijn zuster aan een jonge leraar te koppelen in de hoop op betere cijfers. Misverstanden met de ouders en diens verhouding met een getrouwde vrouw zijn obstakels v[KA1]o[KA1]or het doel bereikt wordt. Vlot tempo en kleurrijke bijrollen wegen tegen de magere intrige op, al kan de talentloosheid van (de welgevormde) Anglade als de omworven zuster door niets gecompenseerd worden.

Sansone

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1962. Avonturenfilm van Gianfranco Parolini. Met o.a. Brad Harris, Elke Arendt, Serge Gainsbourg, Brigitte Corey en Carlo Tamberlani.

De krachtpatser Samson reist allerlei koninkrijken af om gerechtigheid te brengen. Steun aan verzet tegen een duivelse raadgever van een prinses brengt hem en zijn geliefde in allerlei hachelijke situaties. Sommige exportversies van de film herdoopten de titelheld tot Hercules en de film wijkt in niets af van de inmiddels zeer sleets geworden spektakelformule. De ongegeneerd gluiperige schurk van Gainsbourg is leuk om naar te kijken.

La Furia di Ercole

Frankrijk​/​​Italië 1961. Avonturenfilm van Gianfranco Parolini. Met o.a. Brad Harris, Brigitte Corey, Mara Berni, Serge Gainsbourg en Carlo Tamberlani.

Hercules is behulpzaam bij een opstand tegen de tiran, die de koning heeft vermoord en diens dochter laat regeren terwijl hij de touwtjes in handen houdt. Deze formule-spektakelfilm is niet beter of slechter dan veel andere, maar biedt geen enkele verrassing of oorspronkelijke variant of het zou de ironische rol van Gainsbourg als superschurk moeten zijn.

L'eau à la bouche

Frankrijk 1960. Komedie van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Bernadette Lafont, Françoise Brion, Alexandra Stewart, Michel Galabru en Jacques Riberolles.

In het barokke kasteel van hun onlangs overleden grootmoeder ontmoeten nichtjes Milena en Fifine elkaar voor het openen van het testament. Fifine heeft haar geliefde Robert meegenomen, maar hij doet zich voor als haar broer Jean-Paul en papt al snel aan met Milena. Fifine zal het een zorg zijn: zij heeft haar oog laten vallen op advocaat Miguel, wat dan weer de ex van Milena is. Klinkt als een ouderwetse klucht, maar nouvelle vague-regisseur Doniol-Valcroze maakt er een (voor 1960) zeer verfrissende zedenkomedie van.

Voulez-vous danser avec moi

Frankrijk​/​​Italië 1959. Thriller van Michel Boisrond. Met o.a. Henri Vidal, Brigitte Bardot, Dawn Addams, Darío Moreno en Philippe Nicaud.

Tandarts Hervé, gehuwd met Virginie van goeden huize, rommelt na een dispuut met zijn jonge blom (Bardot) kortstondig met dubieuze danslerares Anita (Addams). Dom van Hervé, want Anita's handlanger Léon maakt chantagekiekjes van het samenzijn. Dan legt Anita het loodje: gare rapen voor de schuinsmarcheerder. Amusante bewerking van de roman The Blonde Died Dancing (1956, William Roos en Audrey Kelley) met Bardot in ruitjesrok en Serge Gainsbourg als Anita's gluiperdvriendje. Coscenarist was Jean-Charles Tacchella, later beroemd dankzij Cousin, cousine en maker van de prachtige cinefielenfilm Travelling avant.

L' Eau à la bouche

Frankrijk 1959. Komedie van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Françoise Brion, Alexandra Stewart, Paul Guers, Bernadette Lafont en Jacques Riberolles.

Een erfeniskwestie brengt achterneven en nichten die elkaar door een vete van de ouders niet kennen op een familiekasteel bijeen. De verloofde van een van de vrouwen geeft zich uit voor een neef die pas later zal komen. Ondanks de persoonsverwisselingen ontstaan tijdens een onweersnacht liefdesparen, waarna 's ochtends de ware identiteiten aan het licht komen. Deze liefdeskomedie inspireerde zich op DE GLIMLACH VAN EEN ZOMERNACHT, LA REGLE DU JEU en de Franse theatertraditie en combineert hun elegantie met eigentijds cynisme die de film bij de première hoogst gewaagd deed lijken. Nu is het een intelligente marivaudage die acteurs en actrices aan het begin van hun carrière dankbare kansen bood.