Tonie Marshall

Numéro une

2017 | Drama

Frankrijk/België 2017. Drama van Tonie Marshall. Met o.a. Emmanuelle Devos, Suzanne Clément, Sami Frey en Benjamin Biolay.

De door de wol geverfde Emmanuelle Blachey (Devos) wordt gepolst voor een hoge functie: directeur van het nationale waterbedrijf. Zij ziet die plek wel zitten maar krijgt vervolgens stevige tegenwerking, en niet alleen van de man die ook de nummer één wil worden (Berry). Drama met thrillertrekjes over het glazen plafond voor vrouwen in het bedrijfsleven heeft een prima cast. Regisseuse Marshall maakte naam met ondermeer Pas très catholique en Vénus beauté (institut). Emmanuelle Devos werd voor haar sterke hoofdrol genomineerd voor een César.

Moka

2016 | Drama, Thriller

Zwitserland/Frankrijk 2016. Drama van Frédéric Mermoud. Met o.a. Emmanuelle Devos, Nathalie Baye, David Clavel, Diane Rouxel en Olivier Chantreau.

Diane verkeert in diepe rouw: haar tienerzoon is omgekomen bij een auto-ongeluk. De bestuurder van de auto is onbekend. Diane (Devos) huurt een privédetective in en begint een verbeten zoektocht. Zo komt ze op het spoor van schoonheidsspecialiste Marlène (Baye), eigenaresse van een mokka-kleurige Mercedes. Wat een thriller zou kunnen zijn wordt eerder een psychologisch drama over een vrouw die grote emotionele bewegingen moet maken om haar harde realiteit te kunnen aanvaarden. De Zwitserse Frédéric Mermoud bewerkte een roman van Tatiana De Rosnay (Elle s’appelait Sarah) en koos twee formidabele actrices voor de hoofdrollen.

France Boutique

2003 | Komedie

Frankrijk 2003. Komedie van Tonie Marshall. Met o.a. Karin Viard, François Cluzet, Judith Godrèche en Nathalie Baye.

‘Ik houd ontzettend van teleshop-programma‘s,’ zei cineast Marshall over deze film, ‘want ze beloven altijd een simpeler leven.’ In France Boutique presenteren de getrouwde Olivier en France samen een teleshopprogramma. De zaken en hun huwelijk gaan niet best. Marshall, bekend van filmhuishit Vénus Beauté (Institut), baseerde zijn hoofdpersoon op Pierre Bellemare, de man die teleshopping invoerde in Frankrijk. Uitstekende acteurs Cluzet en Viard komen niet helemaal uit de verf in deze toch best leuke farce.

Au plus près du paradis

2002 | Romantisch drama

Frankrijk/Spanje/Canada 2002. Romantisch drama van Tonie Marshall. Met o.a. Catherine Deneuve, William Hurt, Bernard Le Coq, Hélène Fillières en Patrice Chéreau.

Dit romantische drama is bedoeld als ode aan de klassieker An Affair to Remember, maar is vooral een zootje. Fanette (Deneuve), een Franse schrijfster van middelbare leeftijd, ontvangt een briefje van een oude vlam die haar boven op het Empire State Building in New York wil ontmoeten, net als in de genoemde film. Of stelt ze het zich slechts voor? Onderweg naar New York bouwt ze een curieuze band op met een Amerikaanse fotograaf (Hurt). Vergezocht verhaal met afstandelijke personages.

À mort la mort !

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Romain Goupil. Met o.a. Romain Goupil, Marianne Denicourt, Anne Alvaro, Christine Murillo en Dominique Frot.

Dit romantische drama is bedoeld als ode aan de klassieker An Affair to Remember, maar is vooral een zootje. Fanette (Deneuve), een Franse schrijfster van middelbare leeftijd, ontvangt een briefje van een oude vlam die haar boven op het Empire State Building in New York wil ontmoeten, net als in de genoemde film. Of stelt ze het zich slechts voor? Onderweg naar New York bouwt ze een curieuze band op met een Amerikaanse fotograaf (Hurt). Vergezocht verhaal met afstandelijke personages.

Venus Beauté (Institute)

1999 | Komedie, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Tonie Marshall. Met o.a. Audrey Tautou, Mathilde Seigner, Nathalie Baye, Samuel Le Bihan en Bulle Ogier.

Het intrigerende Venus Beauté (Institut) beschrijft het liefdesleven van drie schoonheidsspecialistes: Angèle (Nathalie Baye) gelooft niet meer zo in liefde, Samantha (Mathilde Seigner) wil wel een vriendje minder en Marie (Audrey Tautou) zoekt het bij een zestigjarige. Tonie Marshall (geb. 1951) liet cinema.nl destijds weten hoe verbaasd ze was dat haar film ook bij jongeren zoveel succes had. Meisjes van 20 - niet bepaald haar 'doelgroep' - kwamen haar in tranen vertellen dat ze op Angèle leken. Die tobden ook al over ouder worden, over de angst om je aan iemand te geven; dat was kennelijk niet voorbehouden aan de vrouwen van Marshalls generatie. Venus Beauté (Institut) was goed voor vier Césars.

Tontaine et Tonton

1999 |

Frankrijk 1999. Tonie Marshall. Met o.a. Emmanuelle Devos, Patrick Pineau, Eric Petitjean, Paul Minthe en Quentin Ogier.

Het intrigerende Venus Beauté (Institut) beschrijft het liefdesleven van drie schoonheidsspecialistes: Angèle (Nathalie Baye) gelooft niet meer zo in liefde, Samantha (Mathilde Seigner) wil wel een vriendje minder en Marie (Audrey Tautou) zoekt het bij een zestigjarige. Tonie Marshall (geb. 1951) liet cinema.nl destijds weten hoe verbaasd ze was dat haar film ook bij jongeren zoveel succes had. Meisjes van 20 - niet bepaald haar 'doelgroep' - kwamen haar in tranen vertellen dat ze op Angèle leken. Die tobden ook al over ouder worden, over de angst om je aan iemand te geven; dat was kennelijk niet voorbehouden aan de vrouwen van Marshalls generatie. Venus Beauté (Institut) was goed voor vier Césars.

Pour rire !

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Lucas Belvaux. Met o.a. Ornella Muti, Jean-Pierre Léaud, Antoine Chappey, Tonie Marshall en Philippe Fretun.

Het intrigerende Venus Beauté (Institut) beschrijft het liefdesleven van drie schoonheidsspecialistes: Angèle (Nathalie Baye) gelooft niet meer zo in liefde, Samantha (Mathilde Seigner) wil wel een vriendje minder en Marie (Audrey Tautou) zoekt het bij een zestigjarige. Tonie Marshall (geb. 1951) liet cinema.nl destijds weten hoe verbaasd ze was dat haar film ook bij jongeren zoveel succes had. Meisjes van 20 - niet bepaald haar 'doelgroep' - kwamen haar in tranen vertellen dat ze op Angèle leken. Die tobden ook al over ouder worden, over de angst om je aan iemand te geven; dat was kennelijk niet voorbehouden aan de vrouwen van Marshalls generatie. Venus Beauté (Institut) was goed voor vier Césars.

Les enfants de salaud

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Tonie Marshall. Met o.a. Claudia Cardinale, Jean Yanne, Molly Ringwald, Danielle Darrieux en François Cluzet.

Smakelijke zedenkomedie over drie (half)zusters en een (half)broer die elkaar pas (echt) leren kennen na arrestatie en voorgeleiding van hun criminele vader (Yanne). Suzanne (Anemone) is beslist de opvliegendste van het toch al temperamentvolle stel: een van de felste meningsverschillen wordt door haar krachtig afgesloten met het plaatsen van een keukenmes in de eerste de beste deurpost. De ongeremd hilarische begrafenisscene aan het slot van de film wordt breed uitgemeten en stijlvast gelardeerd met beelden in slow motion.

Enfants de salaud

1995 | Komedie

Frankrijk/België/Zwitserland 1995. Komedie van Tonie Marshall. Met o.a. Anémone, Nathalie Baye, François Cluzet, Molly Ringwald en Jean Yanne.

Drie halfzusters en een halfbroer weten niet van elkaars bestaan af. Ze groeiden op bij hun resp. moeder of resp. grootouders. Ze werden allen door hun vader Julius Mandenne (Yanne) erkend, maar die verdween om nooit meer iets van zich te laten horen. De tijd vliegt voorbij tot op een kwade dag hun vader in Brussel terecht moet staan wegens een gruwelijke moord.

Pas très catholique

1994 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1994. Komedie van Tonie Marshall. Met o.a. Michel Roux, Anémone, Roland Bertin, Denis Podalydès en Michel Didym.

Actrice en Frans links geweten Anémone (1950-2019) is Maxime, een kettingrokende wildebras met een rijk liefdesleven. Haar wisselende contacten met mannen en vrouwen, en haar baan als privédetective leiden met de nodige omwegen richting een middelbare school. En daarmee naar de zoon die ze al jaren niet meer heeft gezien. Ziedaar, de botsing tussen het gevierde Franse hedonisme en de vermaledijde bourgeoisie. Geestig vanwege de pretentieloos dik aangezette schets van een moreel inklinkend personage. Losjes gebaseerd op flarden van het leven van de regisseur en scenarist Tonie Marshall (1951-2020).

Pentimento

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Tonie Marshall. Met o.a. Patricia Dinev, Antoine de Caunes, Laurence César, Etienne Bierry en Jean-Pierre Jorris.

Een onstuimige komedie die zich gedeeltelijk op een begraafplaats afspeelt! De toneelspeelster en veelzijdig schrijfster Tonie Marshall heeft voor haar eerste lange speelfilm een `begrafenisklucht` geschreven, enigszins in de stijl van Hitchcock in de tijd van THE TROUBLE WITH HARRY (1966). Een levendig gebracht allegaartje van misverstanden en identiteitsverwarring met meerdere overlijdensgevallen, dat aan absurdisme en onzinnigheid grenst. Zeker, het geheel komt een beetje onevenwichtig over maar het is dan ook niet eenvoudig om galgehumor op het witte doek te brengen. Uitstekend spel.

Qui trop embrasse...

1986 | Experimenteel

Frankrijk 1986. Experimenteel van Jacques Davila. Met o.a. Anne Wiazemsky, Tonie Marshall, Andrzej Seweryn en Michel Gautier.

Drie stelletjes van verschillende leeftijden flitsen aan de kijker voorbij in een serie opeenvolgende beelden. Hun levens verlopen parallel maar kruisen elkaar niet. Elegant, geraffineerd en subtiel, maar het is de vraag of de kijker hierdoor ge[KA3]interesseerd zal raken omdat het een nogal elitaire film is, bestemd voor een kleine elite (één van de stelletjes werkt bijvoorbeeld op het Centre Pompidou). De acteurs zijn óf irritant óf onbeduidend. Een film van slechts mooie plaatjes.

Beau temps mais orageux en fin de journée

1986 | Komedie, Drama

Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Frot-Coutaz. Met o.a. Micheline Presle, Claude Piéplu, Xavier Deluc en Tonie Marshall.

Eerste veelbelovende film over een 'gewone' familie met de gebruikelijke spanningen, ruzies, verzoeningen, generatiekloven etc. Een moeilijk onderwerp dat met zorg behandeld dient te worden. De regisseur, een man die 'zowel van lachen als huilen houdt als ze onderling verhelderend werken, als een regenboog bij een stortbui', heeft het er goed van afgebracht, maar dat is mede te danken aan de zeer natuurlijke vertolking van de rolverdeling, en ook aan de moeite die hij heeft genomen niet te vervallen in populair gedoe. Kijk uit naar het volgende werk. Het scenario is van Jacques Davila en Frot-Coutaz. Het camerawerk is van Jean- Jacques Bouhon. Agfacolor, Mono.

Paris vu par...20 ans après

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterrand, Vincent Nordon en Philippe Venault. Met o.a. Agathe Vannier, Julien Dubois, Daniel Mesguich, Christine Boisson en Jean-Pierre Léaud.

Een herhaling van wat al gedaan werd in 1964 met PARIS, VU PAR... Het resultaat is wisselvallig. Het onderwerp dat Akerman koos voor J'ai faim, j'ai froid is onbetekenend. Nordons Paris-Plage is behoorlijk banaal. Venault geeft een bijzondere visie op euthanasie in Canal Saint-Martin. Wat betreft Dubois, hij slaagt erin de interesse te wekken, maar weet niet helemaal te overtuigen met Place Clichy. Mitterand maakte het pessimistische en provocerende Rue du Bac, maar al deze regisseurs vallen in het niet naast het talent van Garrel die ons in zijn Rue Fontaine een blik gunt in zijn gekwelde, obsessieve en zeer persoonlijke wereld.

L' Archipel des amours

1982 | Drama, Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.

Deze episodenfilm, een manifestatie van een collectief rond Vecchiali van in de bioscoopmarge opererende acteurs als een demonstratie van eensgezindheid, schiet zijn doel voorbij omdat de formule juist de verschillen in kwaliteit en talent benadrukt. Lang niet elke filmer heeft de vereiste puntigheid voor dit korte bestek, hoewel de bijdrage van Frot-Coutaz een scenaristisch meesterstukje is met een reeks van parallel-intriges in een beperkt aantal minuten. De geestigste sketch is die van Davila, nota bene over de besmettelijkheid van platjes. Treilhous episode over een keutelig-ruziënd oud echtpaar tegen de absurde achtergrond van winters Lourdes met alle verwijzingen naar bedevaart-toerisme en -commercie viel als afzonderlijke film in diverse prijzen. De belangeloze medewerking van prominente toneel-acteurs zorgt soms voor andere boeiende momenten.

Les sous-doués

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Galabru, Daniel Auteuil, Philippe Tacchini, Tonie Marshall en Magali Renoir.

Een chique middelbare school bereikt een dieptepunt in eindexamenresultaten. De directrice probeert met alle middelen meer succes te behalen, waartegen de leerlingen zich vindingrijk verzetten, al behalen ze met geraffineerde spiekmethodes wel het eindexamen. Bij een reünie tien jaar later blijken ze maatschappelijk allemaal zeer geslaagd, terwijl de politiecommissaris die hen het leven zuur maakte, is gedegradeerd tot verkeersagent. Deze in Frankrijk uiterst succesvolle klucht rijgt komische episodes zonder samenhang of ritme aan elkaar en laat de acteurs de vrije teugel in het aandikken van stereotype personages. De opzet om voortdurend alleen maar leuk te zijn, leidt tot platvoerse demagogie. Scenario van regisseur Zidi, Didier Kaminka en Michel Fabre. Camerawerk van Paul Bonis. Vervolg: LES SOUS-DOUÉS EN VACANCES.

Tout dépend des filles

1979 |

Frankrijk 1979. Pierre Fabre. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Jean-Pierre Sentier, Michel Galabru, Micheline Presle en Christine Murillo.

Lanterfantende kunstenaars en de anarchistische vader van één van hen aarzelen steeds om de verhouding met hun vriendinnen te legaliseren, tot besloten wordt tot een drievoudige bruiloft en de vrouwen zelf op het stadhuis er opeens de brui aan geven. Dit simpele verhaal is aanleiding voor een poëtisch-schilderachtige milieuschets naar vooroorlogse Frans voorbeeld. De grappen en personages zijn al te bekend, ook de meer eigentijdse elementen als ecologie en feminisme. De acteurs zijn beter dan hun rollen, maar de film blijft onderhoudende middelmaat.

Rien ne va plus

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Jacques Villeret, Roland Blanche, Evelyne Bouix, Patrick Chesnais en Eva Darlan.

Een 12-episodenfilm, met Villeret in de hoofdrol, over de modieuze uitwassen van de samenleving: van ecologie, psycho-analyse, ziekenhuisbureaucratie tot en met alternatief politieoptreden. De schrijver van absurde toneelkomedies maakt zijn regiedebuut met een serie op film gezette moppen, waaraan de clou òf ontbreekt òf onmiddellijk voorspelbaar is. Leuk is het in ieder geval niet. De dikke komiek Villeret heeft talent, maar zijn veelzijdigheid wordt te hoog aangeslagen, zodat de verschillende creaties niet meer worden dan verkleedpartijen.

Vous ne l'emporterez pas au paradis

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van François Dupont-Midy. Met o.a. Charles Denner, Pierre Mondy, Micheline Luccioni, Romain Bouteille en Marion Game.

Een lijkwagen en een lijk worden telkens op de [KA1]keén of andere manier tegengehouden. Dat is de draad van deze komedie waar geen origineel idee inzit en die gefilmd is met een platheid die wel vreemd is voor de vroegere assistent van Jean Delannoy die, gelukkig, niet meer van zich heeft laten horen na dit brouwsel. Denner's spel wordt steeds aantselleriger.

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2017	Numéro une
2003	France Boutique
2002	Au plus près du paradis
1999	Venus Beauté (Institute)
1999	Tontaine et Tonton
1996	Les enfants de salaud
1995	Enfants de salaud
1994	Pas très catholique
1989	Pentimento

name

email

mijn instellingen