Jacques Higelin

Colette, une femme libre

2004 |

Frankrijk 2004. Nadine Trintignant. Met o.a. Jacques Higelin, Marie Trintignant, Wladimir Yordanoff, Lambert Wilson en Lio.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

À mort la mort !

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Romain Goupil. Met o.a. Romain Goupil, Marianne Denicourt, Anne Alvaro, Christine Murillo en Dominique Frot.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

Les enfants du printemps : Les copains d'abord

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Eind juli 2003 sloeg de Franse rockster Bertrand Cantat zijn vriendin Marie Trintignant in een coma. Vijf dagen later stierf zij. Marie was in Litouwen voor de opnames van Colette. De film, nog wel geregisseerd door Marie's moeder Nadine, is ondanks alle ontsteltenis toch uitzendklaar gemaakt. In haar laatste rol speelt Trintignant de veelzijdig getalenteerde vrije vrouw Sidonie-Gabrielle Colette, die leefde van 1873 tot 1954. In dit uit 2 delen bestaande drama zien we Colette huwen met de overspelige schrijver Henry Gauthier-Villars (Yordanoff) en overlopen naar Missy (Jacob). Sommige teksten uit Trintignant's mond hebben achteraf een schrijnende extra lading, zoals 'De liefde ken ik wel; die is gecompliceerd, tiranniek en verstikkend'.

Un homme à la mer

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Jacques Doillon. Met o.a. Nicole Garcia, Jacques Higelin, Isabella Ferrari, Marie Gillain en Géraldine Pailhas.

Higelin, een man van vijftig, is spoorloos. De drie vrouwen uit zijn leven maken zich zorgen. Garcia, zijn vroegere echtgenote, Gillain, hun zeventien-jarige dochter en Ferrari, zijn huidige vrouw. Ze vernemen dat hij zich aan de kust zou bevinden in het Grand Hôtel te Cabourg. Wat zoekt hij daar? Is hij alleen? Zou hij ziek zijn? De vrouwen besluiten hem op te zoeken, maar wat te doen indien hij daar met een andere vrouw is? De tragikomische liefdesverwikkelingen beginnen. Een vreemde film uitstekend vertolkt door een minimale bezetting, een soort kamerspel in de open lucht. De dialogen zijn schitterend, spitsvondig en verrassend. Als achtergrondmuziek zijn er slechts natuurlijke geluiden: auto's en mensen in de stadsscènes, het breken van de golven aan de kust. Doillon schreef zelf het scenario en leidde zijn acteurs met verve. Christophe Pollock verfilmde het.

Travolta et moi

1993 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1993. Komedie van Patricia Mazuy. Met o.a. Leslie Azzoulai, Julien Gerin, Hélène Eichers, Thomas Klotz en Igor Tchiniaev.

We schrijven 1978 in Châlons-sur-Marne in de Champagne- streek. De zestien-jarige Azzoulai droomt nog slechts van John Travolta, sinds ze SATURDAY NIGHT FEVER zag. In de bus naar school ontmoet ze Gerin, die zweert bij Rimbaud en Nietszche. Hij verlangt slechts naar haar, maar hij is voor haar de eerste echte liefde. Ze maken een afspraak voor de volgende dag, maar het meisje moet meehelpen in de bakkerij van haar ouders. Ze is echter tot alles bereid om Gerin weer te ontmoeten. Sympathiek klein filmpje over een ontluikende liefde eind jaren 1970 met een verrassend slot. De analyse van een prille liefde, geschreven door Mazuy en Yves Thomas. Eric Gautier verzorgde de fotografie. Winnaar van het Bronzen Luipaard op het festival van Locarno in 1993, Grote Prijs van het festival van Belfort Entrevues 1993 en Speciale Prijs van de Jury op het festival van San Francisco in 1994.

Léo Ferré

1989 | Biografie, Muziek, Documentaire

België 1989. Biografie van Christian Mesnil en Catherine. Met o.a. Sauvage, Richard Marsan, Paco Ibanez, Dominique Mira-Milos en Paul Castanier.

Een herinnering aan het leven en de loopbaan van de zanger- tekstschrijver Léo Farré, geboren in 1916. Pas eind jaren zestig werd hij, na vele jaren grote armoede gekend te hebben, beroemd. Het verhaal wordt met veel verve op melancholische wijze en op een enigszins bittere toon verteld. Hij creëerde zelf zijn oeuvre, zonder rekening te houden met wat 'in' was, en al evenzeer zijn eigen, zeer omstreden persoonlijkheid. Verder zijn getuigenissen van bekenden uit zijn directe omgeving opgenomen. Helaas heeft de regisseur ervoor gekozen een heleboel weg te laten, met als gevolg een portret van een devoot en zwijgzaam man met weinig persoonlijkheid. Gelukkig resten ons Ferré, Sauvage en anderen. Ook bekend als SAGA DE LA CHANSON FRANÇAISE.

Savannah

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Jacques Higelin, Daniel Martin, Elodie Gautier, Sylvie Granotier en René Féret.

Iedereen denkt dat het kleine meisje Savannah ontvoerd is en wacht op de eis voor losgeld. In werkelijkheid is ze weggelopen en heeft ze zelf twee ontsnapte gevangenen gegijzeld! Nogal onwaarschijnlijk. Gemaakt in de stijl van ZAZIE DANS LE METRO. Pico heeft vooral een satire op het hedendaagse Frankrijk willen maken en op de domheid van de volwassenen ten opzichte van kinderen. Scenario van Marck Miller.

Un autre homme, une autre chance

1977 | Romantiek, Western, Drama

Frankrijk/Verenigde Staten 1977. Romantiek van Claude Lelouch. Met o.a. Susan Tyrrell, Jacques Villeret, Jacques Higelin, Francis Huster en Diana Douglas.

Nieuwe versie van UN HOMME ET UNE FEMME - een weduwe en een weduwnaar beginnen samen opnieuw - maar het is nu gesitueerd in Tucson in Amerika rond 1870. De combinatie van romantisch verhaal en pioniersepos is niet erg overtuigend, maar de afzonderlijke delen van de film zijn wel boeiend, mede door het spontane spel van Caan en Bujold. Het scenario is van regisseur Lelouch en het camerawerk is van Jacques Lefrançois. De Amerikaanse versie is 3m korter en is getiteld ANOTHER MAN, ANOTHER CHANCE.

Salut, voleurs!

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Frank Cassenti. Met o.a. Jacques Higelin, Anouk Ferjac, Jean-Luc Bideau, László Szabó en Claude Melki.

Een amateur-jazzmusicus kan na zijn diensttijd in Algerije noch zijn draai vinden noch een bevredigende baan. Na het zoveelste ontslag leeft hij op kosten van een barmeisje, totdat hij een oude dienstmakker terug ziet die een bank wil beroven waar hij als kassier gewerkt heeft. Deze anarchistische misdaadkomedie krijgt een boeiende méérwaarde door het beeld van een ontgoochelde generatie na de Algerijnse oorlog en de situering in duffe stad Lille. Debutant Cassenti heeft niet op alle elementen van zijn film voldoende greep, maar weet zijn acteurs te inspireren.

Elle court, elle court la banlieue

1972 |

Frankrijk 1972. Gérard Pirès. Met o.a. Marthe Keller, Jacques Higelin, Victor Lanoux, Nathalie Courval en Annie Cordy.

Een pas getrouwd stel betrekt een flat in voorstad van Parijs. Zowel de dagelijkse urenlange tocht van en naar het werk in het centrum als het burengerucht in de woning blijken een afmattende aanslag op hun huwelijksgeluk. Al te uitbundige vormgeving en rumoerige rolletjes van allerhande komieken maken het zien van - als uitgangspunt zinnige - satire op actuele situatie net zo vermoeiend als forensenbestaan.

Nous n'irons plus au bois

1970 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1970. Drama van Georges Dumoulin. Met o.a. Marie-France Pisier, Siegfried Rauch, Richard Leduc, Jacques Higelin en Sylvain Joubert.

Een verzetsgroep van Franse jongeren neemt vier Duitse soldaten gevangen die uit het leger gedeserteerd blijken. In hun schuilplaats in de bossen groeit de verbroedering tussen de leeftijdsgenoten totdat een meisje uit groep en een Duitser verliefd op elkaar worden. Jaloezie leidt tot een beschuldiging van verraad. Deze debuutfilm over de invloed van de oorlog op vriendschap overtuigt niet volledig qua strekking, maar de inzet en frisheid van de jonge acteurs (die sindsdien aanzienlijk bekender werden) houden de interesse voor de personages vast.

Erotissimo

1968 |

Italië/Frankrijk 1968. Gérard Pirès. Met o.a. Annie Girardot, Jean Yanne, Francis Blanche, Dominique Maurin en Didi Perego.

Zakenman heeft problemen met belasting en daardoor weinig aandacht voor zijn vrouw. Door media en reclame meent zij dat ze erotisch niet meer bij de tijd is en probeert die voorbeelden na te doen. Satire mist doel omdat film zelf geheel in stijl van commercial is gemaakt en jachtig geacteerd. Leuke rol van Blanche als belastinginspecteur.

Bébert et l'omnibus

1963 | Familiefilm, Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1963. Familiefilm van Yves Robert. Met o.a. Petit Gibus, Jean Richard, Blanchette Brunoy, Pierre Mondy en Michel Serrault.

Tijdens vakantievoorbereidingen van de familie trekt een lastig jongetje er alleen op uit. Zowel hijzelf als de gezinsleden die hem zoeken beleven allerhande avonturen. Aardige en verfrissende komedie voor alle leeftijden, al is Petit Gibus (uit Roberts GUERRE DES BOUTONS) soms een nogal irritant kinder- acteurtje.

Bebert Et L'omnibus

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jacques Higelin en Petit Gibus.

Tijdens vakantievoorbereidingen van de familie trekt een lastig jongetje er alleen op uit. Zowel hijzelf als de gezinsleden die hem zoeken beleven allerhande avonturen. Aardige en verfrissende komedie voor alle leeftijden, al is Petit Gibus (uit Roberts GUERRE DES BOUTONS) soms een nogal irritant kinder- acteurtje.

Saint-Tropez Blues

1961 | Komedie

Frankrijk/Italië 1961. Komedie van Marcel Moussy. Met o.a. Marie Laforêt, Jacques Higelin, Pierre Michael en Stéphane Audran.

Een studente gaat met haar vriend naar Saint Tropez en wordt geïntroduceerd bij de vakantiehoudende jet set. Een veronderstelde flirt van haar vriend met een rijke toeriste wekt haar jaloezie en daarmee het bewustzijn van haar liefde. Na de verzoening gaan ze een dancing exploiteren. Het uiterst magere verhaaltje in dit regiedebuut van de criticus en scenarioschrijver Moussy is vooral aanleiding voor een ironische milieuschets, die meer scherpte en sjeu had kunnen gebruiken. Laforêt is als actrice nog onvoldoende om de hoofdrol interessant te maken.

La Verte moisson

1959 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1959. Drama van François Villiers. Met o.a. Pierre Dux, Claude Brasseur, Jacques Perrin, Dany Saval en Marie-France Boyer.

Oudere leerlingen van een provinciaal lyceum nemen het initiatief om in 1943 de Kommandantur op te blazen. De Gestapo neemt mensen in gijzeling die de leerlingen met gestolen wapens proberen te bevrijden waarna ze zelf gearresteerd worden. Deze op authentieke feiten uit het scholierenverzet geïnspireerde film werd in de uitwerking een nogal oppervlakkig heldhaftig oorlogsavontuur, ook omdat de meeste jonge acteurs niet echt tegen de eisen van hun rollen blijken opgewassen.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2004	Colette, une femme libre
1999	À mort la mort !
1999	Les enfants du printemps : Les feuilles mortes
1999	Les enfants du printemps : Les copains d'abord
1999	Les enfants du printemps : En haut de l'affiche
1993	Un homme à la mer
1989	Léo Ferré
1988	Savannah
1977	Un autre homme, une autre chance
1973	Salut, voleurs!
1972	Elle court, elle court la banlieue
1970	Nous n'irons plus au bois
1968	Erotissimo
1963	Bébert et l'omnibus
1963	Bebert Et L'omnibus
1961	Saint-Tropez Blues
1959	La Verte moisson

Componist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1993	Travolta et moi
1972	Elle court, elle court la banlieue

name

email

mijn instellingen

Colette, une femme libre

À mort la mort !

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

Les enfants du printemps : Les copains d'abord

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

Un homme à la mer

Travolta et moi

Léo Ferré

Savannah

Un autre homme, une autre chance

Salut, voleurs!

Elle court, elle court la banlieue

Nous n'irons plus au bois

Erotissimo

Bébert et l'omnibus

Bebert Et L'omnibus

Saint-Tropez Blues

La Verte moisson