Pier Paolo Pasolini (1922-1975): regie, cast, scenario, muziek en schrijver.
Er zijn 28 films gevonden.

Mamma Roma

1962 | Drama, Experimenteel

Italië 1962. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Anna Magnani, Franco Citti, Ettore Garofalo, Silvana Corsini en Luisa Loiano.

Pasolini's sublieme blik op alledaags Romeins leven, met Anna Magnani in de hoofdrol. Als de prostituee Mamma Roma is Magnani voor Pasolini het baken van zijn stad, dat ondanks alle onheil overeind blijft. 4K-restauratie.

Le ceneri di Pasolini

1993 | Documentaire, Biografie

Italië 1993. Documentaire van Pasquale Misuraca.

Herinneringen aan de mens, kunstenaar (dichter, schrijver en filmer) en in het bijzonder het priv[KA1]eleven van Pier Paolo Pasolini, samengesteld uit grotendeels tv-materiaal. Pasoloni genoot aanvankelijk bekendheid als linkse, homoseksuele dichter voor hij beroemd werd als regisseur van symbolische en surrealistische films die vaak de vingers op zere plekken in de (Italiaanse) maatschappij legden. Pasolini spreekt over zijn relatie met zijn nationalistische vader, zijn moeder die het onderwerp van zijn eerste gedichten was, en de pijnlijke ervaring van de dood van zijn broer, die met de partisanen tegen de nazi's en de fascisten vocht. Pasolini werd vermoord in 1975 onder duistere omstandigheden in de kustplaats Ostia, niet ver van Rome. Interessante biografische film die de bewonderaars van Pasolini plezier zal doen, vooral de gedeelten over hem, de dialogen met hem en fragmenten uit zijn omstreden films. De montage is van Alessandro Cottani en Fabio Bonotti.

Appunti per un Orestiade Africana

1976 | Documentaire, Drama

Italië 1976. Documentaire van Pier Paolo Pasolini.

Voordat Pasoloni aan de erotische verfilmingen van de klassieke literatuur begon, had hij zich gewaagd aan het Griekse treurspel [KL]Oresteia[KLE] van Aeschylus (525-456 v.C). Pasolini transponeerde het verhaal naar het Afrika van zijn eigen tijd. In de opkomende staten (van toen) zocht hij politieke figuren die een rol verdienden in het stuk: een moderne Agamemnon (in de oudheid de koning van Mycenae), een Orestes (de zoon van Agamemnon), Clytaemnestra (de gemalin van Agamemnon), enz. In de film gaat hij uit van twee constanten: het eigenlijke verhaal en zijn mechanismen, de suggestie van de gezichten en de natuurlijke omgeving. De Trojaanse oorlog wordt gesymboliseerd door beelden van de Biafraanse oorlog. De filmische structuur is complex en vereist van de kijker niet alleen de volle aandacht, maar ook de wil om het verhaal te volgen en een algehele intellectuele inspanning. Het scenario is van regisseur Pasolini en hij sprak tevens het commentaar. Opgenomen in 1971 maar pas na diens dood (in 1975) uitgebracht in 1976.

Salò o le 120 giornate di Sodoma

1975 | Drama, Oorlogsfilm, Erotiek, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1975. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Paolo Bonacelli, Elsa de Giorgo, Giorgio Cataldi, Umberto Paolo Quintavalle en Hélène Surgère.

In de situering van de roman van De Sade in de fascistische republiek van Salò laten vier officieren negen platte- landsjongens en -meisjes gevangen nemen om hen in een kasteel tot machteloze slachtoffers van seksuele, lichamelijke en psychische vernederingen te maken in door vier 'gastvrouwen' voorgezeten rituelen, waarna ze tenslotte worden doodgemarteld. Noch sensationeel effectbejag, noch bevrijdende esthetiek geeft de kalme en klinische presentatie van gruwelen een ontsnappingsmogelijkheid, waardoor de afstompende verveling eerder het resultaat is dan afgrijzen. Het nagenoeg absoluut moreel pessimisme roept gevoelsmatig verzet op, maar Pasolini's eigen gewelddadige dood onmiddellijk na de voltooiing van de film en de onverkwikkelijke nasleep daarvan, lijken hem gelijk te geven.

Il fiore delle mille e una notte

1974 | Komedie, Historische film, Romantiek, Erotiek, Experimenteel

Italië 1974. Komedie van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Franco Citti, Margareth Clémenti, Ninetto Davoli, Franco Merli en Inès Pellegrini.

Een reeks episodes uit [KL]Duizend en Een Nacht[KLE] die in schijnbare willekeur in elkaar overgaan en soms halverwege worden afgebroken, waarbij erotiek en magie, realisme en po[KA3]ezie elkaar afwisselen. Pasolini legde voor de opnamen van het laatste deel van de `trilogie van het leven` 10.000 km af door Ethiopi[KA3]e, Yemen, Irak en Nepal op zoek naar ongerepte landschappen en authentieke gezichten. Het leverde schitterende beelden op, maar ondanks (of door) zijn vrije en ongegeneerde verteltrant verslapt de interesse lang vóór de film is afgelopen. Het scenario is van Pasolini en Dacia Maraini. Het camerawerk is van Giuseppe Ruzzolini.

I racconti di Canterbury

1972 | Komedie, Erotiek, Historische film

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1972. Komedie van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Hugh Griffith, Laura Betti, Ninetto Davoli, Pier Paolo Pasolini en Josephine Chaplin.

Zoals met meer werk van agent provocateur Pasolini ontfermden zich de humorloze Italiaanse staatscensoren onmiddellijk over dit tweede deel in het 'drieluik des levens' (de andere delen zijn Il Decameron en Il fiore di mille e una notte). Typisch, want in deze scabreuze avonturen in veertiende-eeuws Engeland, ontleend aan Geoffrey Chaucer, ontbreekt het niet aan humor, van de dronken-wellustelingensoort. Mede door de scenariobewerking, waarin slechts een derde van de oorspronkelijke vertellingen overbleef, blijft het echter een arbitrair gestructureerde lapjesdeken. Wel kroop PPP zelf verdienstelijk in de rol van Chaucer, en zijn decors, fotografie en kostuums ronduit verbazingwekkend.

Il Decameron

1971 | Experimenteel, Komedie, Historische film, Erotiek

Italië 1971. Experimenteel van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Patrizia Capparelli, Guido Alberti, Angela Luce, Ninetto Davoli en Franco Citti.

Acht verhalen van Giovanni Boccaccio (1313-75) krijgen van Pasolini een Napolitaanse inplaats van een Florentijnse situering, waardoor hij zelf de verbindende rol van de schilder Giotto di Bondone (1266-1337) kan spelen. De losse verteltrant houdt de verschillende episodes opzettelijk onaf, maar laat de beroeps- en amateuracteurs ongegêneerd vitaal spelen. De optelsom van de fantasierijke beelden en de scènes is echter teleurstellend weinigzeggend, of zoals Giotto/Pasolini na voltooiing van een fresco verzucht: 'Waarom zou je al die moeite doen, als de droom toch altijd mooier is?' Pasolini ontving in Berlijn een Zilveren Beer van de jury. Het scenario is van regisseur Pasolini naar de gelijknamige middeleeuwse roman van Boccaccio. Het camerawerk is van Tonino Delli Colli. Technicolor, Mono.

Medea

1970 | Drama, Experimenteel

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1970. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Maria Callas, Giuseppe Gentile, Massimo Girotti, Laurent Terzieff en Ninetto Davoli.

Tijdens het zoeken naar het Gulden Vlies heeft Jason Medea veroverd. Tien jaar later, als zij twee kinderen van hem heeft, verstoot hij haar om te kunnen trouwen met de kroonprinses van Korinthe. De in ballingschap verloren magische kracht komt door de liefdessmart weer terug, zodat Medea de rivale kan uitschakelen, waarna ze uit wraak haar kinderen doodt. Euripides' tragische heldin inspireerde Pasolini veel minder dan de Oedipus- legende. De film mist de bevlogenheid, poëzie en primitieve kracht van zijn andere werk en is vaak ronduit vervelend. Callas' imponerende trots in haar enige filmrol had beter verdiend.

Porcile

1969 | Drama, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1969. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Franco Citti, Ninetto Davoli, Marco Ferreri en Alberto Lionello.

Voor de ontgoocheling na de mislukte revolutie van 1968 kenmerkend zwartgallige film plaatst een kannibalistische rebel in een onbestemd verleden naast een bourgeois-jongen die zich passief verzet tegen de Duitse consumptiemaatschappij in zijn liefde voor varkens die hem tenslotte opvreten. Het ontbreken van poëzie en lyrische bevlogenheid geeft de film een dor-theoretisch karakter, die misschien interessante denkstof aandraagt, maar nauwelijks boeiend is om naar te kijken. De indruk van uitgeblustheid wordt nog versterkt door het ledenpop-achtig optreden van de Franse hoofdrolspelers.

Teorema

1968 | Drama, Mysterie, Fantasy

Italië 1968. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Silvana Mangano, Terence Stamp, Massimo Girotti, Anne Wiazemsky en Laura Betti.

Een mysterieuze man (Stamp) voegt zich een aantal dagen bij een rijk Milanees bourgeois-gezin, verleidt alle gezinsleden, en verdwijnt vervolgens weer. De verborgen verlangens en frustraties die hij in die korte periode bij hen losmaakt, maken zijn plotselinge vertrek ondraaglijk. Pasolini (Salò) nodigt in zijn vaste stijl van weinig woorden en kille beelden vol symboliek nadrukkelijk uit tot een scala aan interpretaties, voornamelijk over religie en seksualiteit. Een cadeau voor de filmanalyticus, maar voor de gewone kijker is Teorema bijzonder ontoegankelijk.

Capriccio all'Italiana

1968 | Komedie, Avonturenfilm

Italië 1968. Komedie van Steno, Mauro Bolognini, Pier Paolo Pasolini, Pino Zac en Mario Monicelli. Met o.a. Totò, Laura Betti, Walter Chiari, Ninetto Davoli en Ira von Fürstenberg.

Zesluik is volstrekt willekeurig allegaartje, met zelfs een stukje tekenfilm. Episode van Pasolini met acteurs als marionetten die OTHELLO naspelen waarna titelrol door publiek van kinderen in stukken wordt gescheurd is een juweeltje. Episode van Monicelle over kinderen die gewelddadige stripverhalen verslinden mag ook nog gezien worden, maar de overige sketches zijn beneden ieder peil.

Requiescant

1967 | Western

Duitsland​/​​Italië 1967. Western van Carlo Lizzani. Met o.a. Lou Castel, Mark Damon, Pier Paolo Pasolini en Barbara Frey.

Na vele jaren komt een Mexicaans jongetje dat werd grootgebracht door een predikant, oog in oog te staan met de moordenaar van zijn familie. Deze goede western is uit de tijd dat westerns nog aan de lopende band geproduceerd werden. Opmerkelijk is de rol van regisseur Pier Paolo Pasolini.

Le streghe

1967 | Komedie, Experimenteel, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk 1967. Komedie van Luchino Visconti, Mauro Bolognini, Pier Paolo Pasolini, Franco Rossi en Vittorio De Sica. Met o.a. Silvana Mangano, Clint Eastwood, Annie Girardot, Francisco Rabal en Massimo Girotti.

Rode draden in deze intrigerende, zij het erg wisselvallige collectie korte films van Italiaanse regisseurs zijn producent Dino De Laurentiis, zijn vrouw Silvana Mangano, die in alle vijf episodes een rol speelt, en het thema 'heksen'. Geen van de regisseurs lijkt écht z'n best te hebben gedaan, maar elke bijdrage bevat wel een goede vondst of fijne, meestal absurdistische toon. Hoogtepunten zijn de surrealistische bijdrage van Pasolini en de onkarakteristieke rol van Eastwood in Una serata come le altre van De Sica. Eastwood kreeg er van De Laurentiis een Ferrari voor.
Het vijfluik bestaat uit:
1. La strega bruciata viva (The Witch Burned Alive) van Luchino Visconti.
2. Senso civico (Civic Sense) van Mauro Bolognini.
3. La terra vista dalla Luna (The Earth As Seen From The Moon) van Pier Paolo Pasolini.
4. La siciliana (The Girl From Sicily) van Franco Rossi.
5. Una serata come le altre (A Night Like Any Other) van Vittorio De Sica.

Edipo re

1967 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​Marokko 1967. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Franco Citti, Silvana Mangano, Carmelo Bene, Alida Valli en Julian Beck.

Deze hoogstpersoonlijke interpretatie van de tragedie van Sophocles over de koningszoon Oedipus die zonder te weten zijn eigen vader doodt en zijn moeder huwt, ziet af van Freudiaanse psychologisering en brengt het terug tot de oermythe, waarbij de onbezonnenheid van volksacteur Citti de tragische held een overrompelende primitiviteit geeft. Overigens zijn zowel de Jocasta-rol van Mangano als maskerachtige sfinx, als de persoonlijke identificatie van Pasolini met de titelrol - die hij als blinde zwerver in de tegenwoordige tijd zelf overneemt - voer voor Freudianen achteraf, want in de directe kijkervaring overheersen kracht en lyriek van de beelden.

Uccellacci e uccellini

1966 | Fantasy, Experimenteel, Komedie

Italië 1966. Fantasy van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Ninetto Davoli, Femi Benussi, Rossana Di Rocco, Gabriele Baldini en Rosina Morini.

Een proletarische vader en zijn zoon wandelen door Italië als een niemandsland tussen katholicisme en marxisme, gevolgd door een sprekende kraai die voortdurend links intellectuele commentaren geeft tot ze hem vermoorden en opeten. Dit politieke sprookje kreeg een Chaplineske vormgeving vol bedekte en directe verwijzingen, zoals de puur documentair geregistreerde begrafenis van Togliatti. Ook bekend als THE HAWKS AND THE SPARROWS.

Il vangelo secondo Matteo

1964 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1964. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Enrique Irazoqui, Margherita Caruso, Suzanna Pasolini, Mario Socrate en Marcello Morante.

In religieuze kringen verrassend goed ontvangen bijbelverfilming uit 1964 van atheïst, marxist en homoseksueel Pier Paolo Pasolini. Verrassend, omdat Pasolini's vorige film La Ricotta wegens vermeende godslastering was verboden. Goed, omdat de film op het Filmfestival van Venetië in 1964 de belangrijkste katholieke (!) filmprijs in de wacht wist te slepen. In zwart-wit, sommige scènes gefilmd met behulp van een handcamera en gebruik makend van amateuracteurs, heeft Het evangelie volgens Mattheüs veel weg van een documentaire. Christus (Enrique Irazoqui) is een bijna militante revolutionair die opkomt voor de armen en zwakken in de samenleving, een beetje zoals Pasolini zichzelf zag. In de officiële Vaticaankrant uitgeroepen tot beste Christusfilm ooit.

Comizi d'amore

1964 | Documentaire, Erotiek

Italië 1964. Documentaire van Pier Paolo Pasolini.

Een interessante, zij het ondertussen gedateerde reportagefilm over de houding van de modale Italiaan tegenover seks. Pasolini interviewt in heel Italië mensen van verschillende leeftijd en afkomst, en met verschillende beroepen. De antwoorden zijn soms leuk, soms heel ernstig en niet zelden verrassend. Onder de geïnterviewden zijn ook Alberto Moravia en Cesare Musatti. Het camerawerk is van Mario Bernardo en Tonino Dell Colli.

Rogopag

1963 | Komedie

Italië​/​​Kameroen​/​​Frankrijk 1963. Komedie van Roberto Rossellini, Jean-Luc Godard, Pier Paolo Pasolini en Ugo Gregoretti. Met o.a. Rosanna Schiaffino, Bruce Balaban, Alexandra Stewart, Jean-Marc Bory en Orson Welles.

Een episodefilm: I. (Illibatezza - 32m): Een stewardess schrikt met een rollenspel een verliefde passagier af, die zich vervolgens troost met het bekijken van eerder van haar gemaakte filmopnamen. Achter de camera stond Luciano Trasatti. II. (Il nuovo mondo/Le nouveau monde - 20m): Een man ontdekt dat tengevolge van een atoomexplosie zijn medemensen emotieloos zijn geworden. Fotografie van Jean Rabier. III. (La ricotta K/ZW - 40m): Een arme figurant in een bijbelse film wordt door de regisseur en de acteurs vergeten en sterft van de honger aan het kruis. IV. (Il pollo ruspante - 36m): De invloed van de consumptiemaatschappij en een door de media gehersenspoelde echtgenote doen een man ver boven zijn stand leven. De kwaliteit van de regisseurs doet deze formule-film ver boven het gemiddelde uitsteken. De film is een produkt van zijn tijd en doet daarom tamelijk verouderd aan. Alleen de episode van Pasolini, die met zijn aandeel een verschijningsverbod veroorzaakte wegens vermeende godslastering, stijgt boven het niveau van louter satire uit door de ideologische demystificatie van de tegenstrijdigheden in het creatieve proces.

La rabbia

1963 | Documentaire

Italië 1963. Documentaire van Pier Paolo Pasolini en Giovanni Guareschi.

Interessante en intelligente documentaire van Pasolini en Guareschi over de vraag waarom de mensheid zich laat leiden door angst. Het antwoord komt in tweeën. Het eerste deel van de film is geregisseerd door de links-intellectueel Pasolini, het tweede deel door Guareschi, die rechtsere opvattingen huldigt. De regisseurs onderstrepen hun standpunten met treffende beelden uit de naoorlogse geschiedenis, van bijvoorbeeld de Cubaanse revolutie en de Sovjet-invasie in Hongarije. Leerzame documentaire van historische betekenis.

Laviamoci il cervello

1962 | Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1962. Experimenteel van Roberto Rossellini, Pier Paolo Pasolini, Ugo Gregoretti en Jean-Luc Godard. Met o.a. Laura Betti, Maria Bernardini, Bruce Balaban en Edmondo Aldini.

Interessante en intelligente documentaire van Pasolini en Guareschi over de vraag waarom de mensheid zich laat leiden door angst. Het antwoord komt in tweeën. Het eerste deel van de film is geregisseerd door de links-intellectueel Pasolini, het tweede deel door Guareschi, die rechtsere opvattingen huldigt. De regisseurs onderstrepen hun standpunten met treffende beelden uit de naoorlogse geschiedenis, van bijvoorbeeld de Cubaanse revolutie en de Sovjet-invasie in Hongarije. Leerzame documentaire van historische betekenis.

La commare secca

1962 | Drama, Mysterie, Experimenteel

Italië 1962. Drama van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Francesco Ruiu, Marisa Solinas, Allen Midgette, Giancarlo De Rosa en Vincenzo Ciccora.

Er is een prostituée in een park vermoord. Er worden getuigen verhoord en ze hebben bijna allemaal iets te verbergen. Het onderzoek is de draad tussen de verschillende episodes en portretten waarvan een het sterkste is over de soldaat-met-verlof die zich alleen maar verveelt. Het regiedebuut van de 21-jarige Bertolucci met een scenario van Pasolini zit tussen de invloed van de laatste en het begin van zijn eigen stijl in.

Accattone

1961 | Drama, Experimenteel

Italië 1961. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Franco Citti, Franca Pasut, Adriana Asti, Silvana Corsini en Mario Cipriani.

Een Romeinse klaploper wordt onderhouden door een prostituée die in de gevangenis belandt, zodat hij zonder inkomen raakt. Ondanks zijn oprechte verliefdheid op een nog naïef meisje, probeert hij haar ook te laten tippelen; een poging tot eerlijke arbeid mislukt al op eerste dag en hij zet met vrienden een kraak, maar verongelukt tijdens de vlucht. Het filmdebuut van schrijver/dichter Pasolini toont onopgesmukt en met dwarse gevoeligheid, het voorstadsmilieu met zijn sociaal misvormde bewoners zonder sensatie en moralisme. Gemaakt met grotendeels uit-het-leven-gegrepen acteurs. Pasolini's onervarenheid en onbevangenheid ten aanzien van filmtechniek leiden tot een verrassende en oorspronkelijke vormgeving. Camerawerk van Tonino Delli Colli en het scenario is van Pasolini zelf.

Il bell'Antonio

1960 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1960. Drama van Mauro Bolognini. Met o.a. Marcello Mastroianni, Claudia Cardinale, Pierre Brasseur, Rina Morelli en Tomas Milian.

Direct na La dolce vita gooide Mastroianni moedig zijn imago van viriele beau overhoop. Als Siciliaan 'Mooie' Antonio gaat hij een gearrangeerde verbintenis aan met notarisdochter Barbara (Cardinale), maar wanneer families, pastoor en dorpsgenoten in de gaten krijgen dat het huwelijk bedtechnisch een fataal slappe vertoning is, zijn de rapen gaar. Door Armando Nannuzzi prachtig gefotografeerd drama uit de gouden jaren van de Italiaanse cinema veegt de vloer aan met naargeestige mores. Scenariobijdragen van Pier Paolo Pasolini.

Il Gobbo

1960 | Drama, Misdaad, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Carlo Lizzani. Met o.a. Gérard Blain, Anna-Maria Ferrero, Bernard Blier, Ivo Garrani en Teresa Pellati.

Een misvormde jongeman is vooral uit wrok tegen de samenleving bij het verzet in Rome gegaan en wordt door de partizanen afgestoten. Hij doodt in zijn eentje een fascist en wordt verliefd op diens dochter. Na de bevrijding gaat hij de misdaad in, en het meisje wordt prostituée om zo het vertrek uit Italië te kunnen betalen. De politie jaagt hen echter op. Het is méér een scherp getekend drama voor niet- ingewijden dan een verzetsfilm, hoewel de verwarring en corruptie in Italië vlak na de oorlog een treffende achtergrond geven. Opmerkelijke fotografie en gespannen rol van Blain. Ferrero is al te huilerig.

La notte brava

1959 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1959. Drama van Mauro Bolognini. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Laurent Terzieff, Elsa Martinelli, Mylène Demongeot en Antonella Lualdi.

Twee ontspoorde jongeren willen in de omgeving van Rome gestolen waar verhandelen en nemen prostitu[KA1]ees mee. Een reeks van ontmoetingen en avonturen maakt het een veelbewogen nacht met een kater in de ochtend. Deze episodische film over de bandeloze jeugd onderscheidt zich in het genre door een duidelijke situering in het (sub-)proletariaat, dankzij het scenario van Pier-Paolo Pasolini en Laurence Bost, waaraan regisseur Bolognini meeschreef. Het oorspronkelijk effect wordt inmiddels tenietgedaan door de vergelijking met Pasolini's latere films, waarbij vooral de overigens goed acterende rolbezetting te glad en te conventioneel filmster-mooi is om in de rollen echt te overtuigen. Camerawerk van Armando Nannuzzi.

Le notti di Cabiria

1957 | Komedie, Romantiek, Misdaad, Drama, Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1957. Komedie van Federico Fellini. Met o.a. Giulietta Masina, Amedeo Nazzari, Franca Marzi, Dorian Gray en Aldo Silvani.

Ondanks teleurstellingen en vernederingen weet simpele Romeinse prostitu[KA1]ee Cabria (Masina) haar bravoure en goedgelovig optimisme te bewaren. Een ontmoeting met de verlegen boekhouder Oscar D`Onofrio (P[KA1]erier) leidt tot trouwplannen, maar als ze uit het `leven` is gestapt, blijkt hij het alleen op haar geld te hebben gemunt en haar daarvoor te willen ombrengen. Ook deze ontgoocheling wordt levensblij overwonnen. Deze succesvolle Fellini-film heeft minder dan andere uit de jaren 1950 de tijd doorstaan en overtuigt nu noch in zijn optimisme noch in de pittoreske milieutekening. Enkele treffende momenten en een sublieme rol van P[KA1]erier wegen niet op tegen de doorzichtige en irritante maniertjes van Masina die van haar echtgenoot een weinig kritische regie kreeg. Werd later bewerkt tot de musical SWEET CHARITY (1969) van Bob Fosse met Shirley Maclaine. Fellini`s versie doet soms ook naar zang en dans snakken om de langdradigheid te verluchten. Won (niettemin) de Oscar als Beste Buitenlandse Film en Beste Actrice voor Masima in Cannes. Het scenario is van Ennio Flaiano, Tullio Pinelli en Pier Paolo Pasolini. Het camerawerk is van Aldo Tonti en Otello Martelli, die niet op de aftiteling staat vermeld. Western Electric Sound System.

La donna del fiume

1954 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1954. Drama van Mario Soldati. Met o.a. Sophia Loren, Gérard Oury, Rik Battaglia, Lise Bourdin en Enrico Olivieri.

Een meisje wordt verleid door een smokkelaar en geeft hem aan bij de politie, ondanks het feit dat ze een kind van hem verwacht. Als hij later uit de gevangenis wordt ontslagen, is het zoontje plotseling verdwenen. Lorens eerste grote sterrol kreeg achter de camera`s medewerking van velen die later een eigen reputatie zouden verwerven (Pasolini schreef de dialoog). Een aanvankelijk sfeervol, broeierig melodrama ontspoort tegen het einde met veel louterende droefenis die de ster nog niet overtuigend weet te acteren.

Mamma Roma

1952 | Drama, Misdaad

Italië 1952. Drama van Pier Paolo Pasolini. Met o.a. Anna Magnani, Ettore Garofolo, Franco Citti, Silvana Corsini en Luisa Loiano.

Een prostituée wordt na een huwelijk met een pooier marktverkoopster en probeert haar puberzoon een deugdelijke opvoeding te geven. De jongen verkiest de activiteiten van buurtboefjes boven werk en de invloed van de pooier op moeder en zoon leidt tot een tragische afloop. De tweede film van Pasolini is een hommage aan Magnani als symbool van veerkracht en kansloosheid van het Romeins sub-proletariaat.