Boris Bergman

And Now... Ladies and Gentlemen

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2002. Mysterie van Claude Lelouch. Met o.a. Jeremy Irons, Patricia Kaas, Thierry Lhermitte, Alessandra Martines en Jean-Marie Bigard.

Personne ne m'aime

Frankrijk 1994. Drama van Marion Vernoux. Met o.a. Bernadette Lafont, Bulle Ogier, Lio, Michèle Laroque en Maaike Jansen.

Een vrouwenkwartet. Het bestaat uit moeder Annie (Lafont), een aan lager wal geraakte redactrice die altijd door haar minnaars wordt afgescheept, haar dochter Marie (Lio) die zeven jaar geleden na een ruzie was weggelopen, haar zuster Fran[KA10]coise (Ogier) een onderdrukte huisvrouw en Cri-Cri (Laroque), een hotelhoudster uit de provincie die ze later zullen ontmoeten. Annie en Fran[KA10]coise gaan in een oude camper op zoek naar Fran[KA10]coise`s man, Paul die vreemd zou gaan. Hij blijkt vertrokken te zijn als ze aankomen in het hotel van Cri- Cri. Annie`s dochter Marie staat er achter de bar. In flashbacks kijken ze terug op hun soms bittere verleden en hun dikwijls ongelukkige ervaringen. Jansen speelt de eenvoudige kamerdienster Dizou - moeder van elf kinderen met [KA1]e[KA1]en droom: een dagje naar het strand. Zij blijkt als `vijfde wiel` aan de wagen een rots in de branding. De vrouwen vertrekken met de gammele auto richting zee. Film over gebroken liefdes, eenzaamheid, bedrog, opstandigheid, genegenheid etc., etc. met behoorlijke spelprestaties, die het echter moet hebben van een ge[KA3]engageerd (vrouwen)publiek. Het scenario is van de regisseuse. Het camerawerk is van Eric Gautier.

Face The Music

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1992. Musical van Carol Wiseman. Met o.a. Molly Ringwald, Patrick Dempsey, Lysette Anthony, Boris Bergman en Rebecca Potok.

Een populaire Amerikaanse zangeres (Ringwald) vertelt tijdens een tournee door Frankrijk aan een journalist hoe alles enkele jaren ervoor in Parijs begon. Hier ontmoette ze componist Dempsey die haar enkele van zijn melodieën voorspeelde. Zij maakt er teksten bij en dat is het begin van een stormachtige relatie, want Dempsey heeft nog een verhouding met Anthony. Een onbenullig verhaaltje zonder de minste fantasie in beeld gebracht. Gelukkig is er de spontaniteit van mollige, charmante Ringwald die nog wat goed maakt en die ook nog heel aardig blijkt te kunnen zingen. Randée Russell en Laurie Craig schreven het verhaaltje dat Russell in scenariovorm goot. Yves Dahan stond achter de camera. Te verwaarlozen, zelfs op een regenachtige zondagmiddag; alleen wie van Ringwald houdt, moet kijken.

Comédie-comédie Cavale

Frankrijk 1991. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. François Caron, Pierre-Olivier Scotto, Julie Jézéquel, Jean-Pierre Bisson en Boris Bergman.

Deze door een zekere Eric Assous geschreven tv-film is een onsamenhangend moza[KA3]iek van sketches met als enige link de steeds terugkerende personages. We zien het hedendaagse Parijs - een beetje van alles wat: een dealertje dat zo onbeduidend is dat niemand op het idee komt hem op te pakken, zijn uiterst grillige vriendin, een onschuldige die wel door de politie op de hielen wordt gezeten, een ongelovige jood die voortdurend wordt lastig gevallen door een orthodoxe maar lang niet kwade geloofsgenoot, enz... Ze komen elkaar allemaal tegen en krijgen op de merkwaardigste manieren met elkaar te maken. Niet helemaal gelukt door een zwak scenario, maar de regisseur treft in deze tv-film in ieder geval weer de spottende, oneerbiedige en brutale toon van zijn film L`OEIL AU BEURRE NOIR (1987).

Mister Frost

Roemenië​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1990. Thriller van Philippe Setbon. Met o.a. Jeff Goldblum, Alan Bates, Kathy Baker, Roland Giraud en Jean-Pierre Cassel.

Goldblum is uitstekend gecast als de vriendelijke massamoordenaar die in een gekkenhuis wordt onderzocht. Zijn identiteit is onbekend, evenals zijn motieven. Hij zegt dat hij de duivel zelve is. Verschillende gebeurtenissen schijnen hem gelijk te geven. Een goed doordacht horrordrama, dat thuishoort in het rijtje ROSEMARY`S BABY (1968) en THE EXORCIST (1973), maar dat dit niveau niet haalt door gebrek aan durf en allure. Het scenario is van regisseur Setbon en Brad Lynch. Het camerawerk is van Dominique Brenguier. Ook bekend als THE DEADLY MISTER FROST, terwijl op de eindaftiteling van de Amerikaanse versie MR. FROST staat.

Mafia rouge

Frankrijk 1990. Michel Sibra. Met o.a. Fanny Bastien, Jacques Perrin, Féodor Atkine, Boris Bergman en Eric Marion.

Bij voorbaat origineel omdat het de eerste fictiefilm is die een vervolg vormt op een documentaire met dezelfde naam. De film werpt licht op een nauwkeurig onderzoek naar de reportage van een Franse journaliste van Russische afkomst (Bastien) over de mafia in de Sovjet-Unie. Behalve de mafia van de onderwereld ontdekt ze de economische mafia op plaatselijk niveau en de politiek- economische mafia die in de hele Sovjet-Unie opereert. Ze krijgt hulp van drie personages: een duistere zakenman (Atkine), een komische en aandoenlijke taxichauffeur (Bergman) en een zeer goed ingelichte rechter (Ianakiev). Uitstekend acteerwerk.

Le Beauf

Frankrijk 1987. Komedie van Yves Amoureux. Met o.a. Gérard Jugnot, Gérard Darmon, Marianne Basler, Zabou Breitman en Didier Sauvegrain.

Een bescheiden employé bij de Banque de France, die al zijn idealen verloren heeft, leidt een eentonig en rustig bestaantje in zijn huisje in een voorstad. Dan komt een oude vriend uit Sydney langs. Deze sleept hem mee in het avontuur, met inbegrip van de 'inbraak' bij genoemde bank. De pech met deze debuutfilm is dat de regie het scenario en de opmerkelijke dialogen van Guy Beaumart niet waard is. De film schommelt namelijk onophoudelijk heen en weer tussen een komedie en een detective en wel zodanig dat het de intrige nadelig beïnvloedt. Maar het portret van deze 'boeven' en de visuele weergave bewijzen dat Amoureux een begenadigd regisseur is.

Blessure

Frankrijk 1985. Misdaad van Michel Gérard. Met o.a. Florent Pagny, Patricia Millardet, Boris Bergman, Riton Liebman en Rosette.

Na een aantal weinig ambitueuze komische films regisseert Gérard een politiefilm. Het gaat om achtervolgingen, moorden, vechtpartijen, drugstransport, anonieme grote bazen, schofterige huurmisdadigers, enz. De film heeft echter nog iets origineels: de dialogen zijn vrij geïmproviseerd door de acteurs wat een zekere levendigheid en spontaniteit geeft. Er is nog hoop.

Au nom de tous les miens

Frankrijk​/​​Canada 1983. Oorlogsfilm van Robert Enrico. Met o.a. Michael York, Brigitte Fossey, Jacques Penot, Helen Hughes en Jean Bouise.

Een Poolse jood weet het getto van Warschau in WO II te overleven, maar vervolgens verliest hij zijn gehele gezin tijdens een bosbrand. Deze uit een langere tv-serie samengestelde film is gebaseerd op de autobiografie van Martin Gray; hij schiet in de oppervlakkige tekening van de joodse folklore en de breed uitgemeten concentratiekampgruwelen zijn doel voorbij (een hommage aan de levensmoed-ondanks-alles). De film moet jammer genoeg als ergerlijke exploitatie beschouwd worden. De gebrekkige nasynchronisatie van de internationale cast ondermijnt de authenticiteit. Een goede rol van Penot als de jeugdige Gray, maar York kan in zijn dubbelrol als Gray sr. en de oudere hoofdpersoon weinig indruk maken. (Boedapest en Hongarije staan overigens overtuigend model voor Warschau en Polen)