Hans Mierendorff: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Wasser für Canitoga

1939 | Western

Duitsland 1939. Western van Herbert Selpin. Met o.a. Hans Albers, Charlotte Susa, Peter Voß, Hilde Sessak en Heinrich Kalnberg.

Klassieke Duitse western, geproduceerd op het moment dat de plannen voor de verraderlijke inval in Polen (WO II) al zijn gesmeed. Albers die het liedje 'Goodbye, Johnny' zingt, wordt van sabotage aan een stuwdam verdacht, maar na enkele schietpartijen weet de Maharadja van Whisky-Puur de werkelijke schuldige aan te wijzen en ten koste van eigen leven de schade van de sabotage te herstellen. Een Otto-Otto-western van 'große Klasse'. Scenario van Walter Zerlett-Olfenius, Emil Burri en Peter Francke en camerawerk van Franz Koch en Joseph Illig. Naar het toneelstuk van G. Turner Krebs.

Der höhere Befehl

1935 | Historische film

Duitsland 1935. Historische film van Gerhard Lamprecht. Met o.a. Karl Ludwig Diehl, Lil Dagover, Heli Finkenzeller, Friedrich Kayßler en Eduard von Winterstein.

Spionagefilm uit de tijd van de Europese vrijheidsstrijd tegen Napoleon. De Pruisische ritmeester Droste (Diehl) helpt een Engelse gezant (Sch[KA3]urenberg) de grens met Oostenrijk over, opdat de alliantie tussen Engeland, Pruisen en Oostenrijk tot stand kan komen. Hij handelt tegen zijn bevelen in en door zijn contact met een Franse agente (Dagover) wordt hij verdacht van verraad. Tenslotte moet hij zijn geliefde (Finkenzeller) en zijn vaderland verlaten. Patriottische, nationalistische film, waarin de tegenstander eerlijk wordt benaderd. Indertijd een groot publiek succes. Dit verhaal, spannend verteld en uitstekend gespeeld, is ook nu nog het aanzien waard. De geallieerden hebben de film in 1945 verboden, maar in het kader van de `vrijwillige zelfcontrole` (FSK) is hij onlangs vrijgegeven.

Das Land des Lächelns

1930 | Muziek

Duitsland 1930. Muziek van Max Reichmann. Met o.a. Richard Tauber, Mary Losseff, Bruno Kastner, Margit Suchy en Willi Stettner.

De film is een getrouwe weergave van de gelijknamige operette van Lehar, waarin een Chinese prins (Tauber) verliefd wordt op een Europees meisje (Suchy), dat hij tenslotte moet laten gaan. Voorzien van een voorspel, waarin Lehar zelf optreedt als dirigent. Een schoolvoorbeeld van hoe je een operette niet moet verfilmen. De acteurs spelen houterig en de dialogen zijn van een pijnlijke platheid. De toeschouwer hoopt stilletjes dat ze maar weer gauw gaan zingen. Een jaar na de première van de operette liep het storm voor Tauber, vandaag-de-dag heeft deze film hoogstens nog een documentaire waarde.