Alain Clert

Margot des Clairies

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Marc Seban. Met o.a. Virginie Peignien, Jean-Claude Drouot, Marie-Catherine Conti, Aurélien Recoing en Didier Sauvegrain.

Les grands enfants

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Caroline Cellier, Christophe Malavoy, Emmanuelle Devos, Pierre-Olivier Mornas en Juliette Poissonnier.

Le choix d'une mère

België​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jacques Malaterre. Met o.a. Isabel Otero, Ruben Benichou, Roland Magdane, Tara Romer en Yolande Moreau.

La basse-cour

Frankrijk 1997. Misdaad van Christiane Lehérissey. Met o.a. Roland Giraud, Anaïs Jeanneret, François-Eric Gendron, Philippe Durand en Roland Marchisio.

Les hommes et les femmes sont faits pour vivre heureux... mais pas ensemble

Frankrijk​/​​België 1996. Romantiek van Philippe de Broca. Met o.a. Bernard Le Coq, Fanny Cottençon, Florence Pernel, Jean-Pierre Castaldi en Didier Pain.

Le manque

Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Pierre Joassin. Met o.a. Jacques Franz, Serge Dupuy, Josy Bernard, Marianne Epin en Dennis Barre.

Fran[KA10]cois (Frantz), een veertiger, leeft in een provinciestadje als kunstschilder. Gehuwd en vader van vier kinderen heeft hij alles om gelukkig te zijn, ware het niet dat zijn oudste zoon Olivier (Dupuy) hem zorgen baart. De jongeman, kind uit een eerste huwelijk, kan niet opschieten met zijn stiefmoeder Isa (Epin). Soms wordt hij echt agressief. Tot overmaat van ramp wordt hij uit de school gezet wegens slecht gedrag. De jongen geraakt aan de drugs. Aangrijpend drama over een jongen die verslaafd raakt en zijn vader die zijn zoon terug tracht te winnen. De film geeft een prangend beeld van de effecten van drugsverslaving op de ganse familie van de betrokkene. Het op ware feiten gebaseerde scenario van Huguette Debaisieux en Joassin is gesteund op een onderzoek van Anne Senger. Achter de camera stond Roland Dantigny. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire en gevolgd door een verklaring van de personen die het meemaakten.

Femme de mon père : L'histoire d'Aline

Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Pierre Joassin. Met o.a. Valérie Coton, Christian Sinniger, Sébastien Tavel, Raymond Avenière en Eve Bonfanti.

Aline (Coton) was tien toen haar moeder het gezin in de steek liet. Korte tijd nadien begon haar vader (Sinniger) haar seksueel te misbruiken. Het meisje wordt getraumatiseerd, maar begrijpt niet wat er aan de hand is. Ze wordt groter en begint het wel te begrijpen, maar haar vader verzekert zich van haar zwijgen door intimidatie, chantage en bedreigingen. Als ze zeventien is vertelt ze haar geheim aan haar vriend Dominique (Tavel). Deze is geschokt en raadt haar aan een klacht in te dienen. Het trieste verhaal van een meisje dat zeven jaar lang het slachtoffer was van de misdadige praktijken van haar vader. De toon van de film is hevig en zet de vader in een mensonterend daglicht. Regisseur Joassin schreef zelf het pakkende en aangrijpende scenario naar een onderzoek van RTBF-journaliste Françoise Van de Moortel. De camera was in handen van Jean-Claude Neckelbrouck. Voorgesteld in de reeks C'est mon histoire en op het einde wordt een getuigenis getoond van de echte persoon waarover de film handelt.

Cœur de père

Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Agnès Delarive. Met o.a. Jean-Paul Comart, Anne Le Ny, Antoine Cousin, Aurélien Vigie en Didier Bourguignon.

Yves (Comart) en Annette (Le Ny) hebben twee kleine kinderen, Jean-Marie (Cousin) en Arthur (Vigie). Ze leven nog wel samen, maar het klikt allang niet meer tussen beiden. Uiteindelijk verlaat Annette het echtelijke dak en neemt de kinderen mee. Yves, die erg aan zijn kinderen gehecht is, aanvaardt de voorwaarden van de echtscheiding niet, waarbij hij de kinderen een weekend op twee bij zich mag hebben. Hij wil hen zien wanneer hij er zin in heeft en hij brengt de zaak voor de rechtbank. Het is het begin van een vuile strijd om het hoederecht. Hoe ver kunnen gescheiden ouders gaan om hun rechten te doen gelden op de kinderen? En worden de kinderen er dan uiteindelijk niet het slachtoffer van? Dit is het aangrijpende relaas van een gevecht dat te ver ging. Uitstekende acteerprestaties. Huguette Debaisieux, Pierre Pauquet en Delarive baseerden het scenario op een enquête van Anne Senger. Fotografie van Jean-Paul Schwartz. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire en voorzien van een nawoord door de betrokken personen.

Racket au lycée

België​/​​Frankrijk 1992. Misdaad van Pierre Joassin. Met o.a. Tristan Calvez, Sylvie Genty, Felicie Pasotti Cabarbaye, Daniel Rivière en Tara Romer.

Anthony Dutein (Calvez), dertien jaar, wordt door zijn vriendjes op school onder druk gezet. Om hen te behagen gaat hij uit stelen. De gewelddadige `ancien` Henri Dunant de Royan (Romer) houdt zich speciaal met hem bezig. Het zaakje begint uit de hand te lopen en Anthony ziet geen uitweg meer. Ten einde raad wil de jongen een einde maken aan zijn leven. De minder mooie kanten van het schoollopen, gebaseerd op een ware gebeurtenis, zoals de echte Anthony en zijn moeder getuigen op het einde van de film. Leraars knijpen een oogje dicht en directeurs ontkennen het probleem, maar er zijn heel wat kinderen het slachtoffer van intimidaties op school. Deze film geeft er een goed beeld van en tracht onderwijzers ertoe aan te zetten het probleem te onderkennen en er iets aan te doen. Het scenario werd geschreven door Huguette Debaisieux. Achter de camera stond Roland Dantigny. Voorgesteld in de reeks C'est mon histoire.

Présumé coupable

Frankrijk 1991. Mysterie van Pierre Joassin. Met o.a. Jacques Gamblin, Serge Beauvois, Geoffroy Boutan, Philippe Capelle en Gilles Defacque.

In 1987 is Julien (Gamblin) elf jaar getrouwd met Annie (Vandeville). Ze hebben twee kinderen, een grote boerderij en meer dan dertig koeien. Financiële zorgen hebben ze niet. Er is enkel de depressie van Annie die niet over de dood van haar vader, drie jaar voordien, kan komen. Op een nacht wordt Julien opgeschrikt door een schot. Annie heeft zich een kogel door het hoofd geschoten. Allerlei omstandigheden pleiten tegen Julien en hij wordt beschuldigd van moord. Reconstructie en analyse van een reeks ongelooflijke toevalligheden die een doodgewone man bijna drie jaar onschuldig in de gevangenis brengen, verdacht van moord op zijn vrouw. Een waargebeurde zaak en de echte Julien komt op het einde van de film persoonlijk zijn verslag doen. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire. Huguette Debaisieux schreef het scenario. Achter de camera stond Roland Dantigny.

Pause café, pause tendresse 6 : Betty, 15 ans

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Laura Manzsky, Olivia Brunaux en Stéphane Derossis.

De vijftienjarige Betty (Manzsky) wordt wegens verregaand wangedrag van het lyceum weggestuurd. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) vangt haar op. Het meisje stelt zich agressief en bijzonder cynisch op. Ondanks haar erg realistische kijk op het leven is Betty zeer gehecht aan haar zuster Diane (Brunaux) die op het punt staat te bevallen. Joëlle moet al beginnen met de oorzaak vast te stellen van het provocerende karakter van het meisje en staat weerom voor een uiterst moeilijke taak. Spijtig genoeg begint de kwaliteit van de scenario's die Georges Coulonges haalt uit zijn roman er zienderogen op achteruit te gaan. Waarom moet hij het hebben van de stroperige sentimentaliteit die in de eerste afleveringen handig omzeild werd. Jean-Paul Schwartz stond ook nu weer achter de camera.

Pause café, pause tendresse 5 : Les verres cassés

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Alexis Nitzer, Laura Favalli en Gregory Graziani.

Marie (Favali) is de oudste van een gezin met drie kinderen. Haar vader drinkt omdat hij de verantwoordelijkheid voor de dood van zijn vrouw wil vergeten. Het meisje draagt moedig de last van het gezin op haar schouders. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) die hen moet volgen beseft maar al te best dat Marie haar jeugd vergooit. Moet ze maatregelen treffen? De gesel van een verscheurd gezin en de vloek van de alcohol. Heel wat problemen voor onze moedige sociale werkster die het zich tot taak stelt om deze adolescente te redden. Het kon niet uitblijven. De makers van deze reeks moesten toch eens de over-sentimentele toer opgaan. Geen zakdoek blijft droog bij dit verscheurende drama, dat je pakt of dat je kompleet koud laat. Georges Coulonger putte weer inspiratie voor het scenario uit zijn roman, terwijl Jean-Paul Schwartz het fotografeerde.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Pause café, pause tendresse 3 : L'argent de la drogue

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Myriam Boyer, Annick Alane en Isabelle De Botton.

Pierrot (Thuillier) komt vrij na een lange gevangenisstraf. Hij is blij om zijn vriendin Marie-Jo (Blanco) terug te zien, maar zijn blijdschap slaat vlug om in ontgoocheling als hij werk gaat zoeken. Op de arbeidsmarkt is weinig plaats voor iemand met een strafblad die bovendien nog ongeschoold is ook. Zelfs de beste intenties kunnen niet helpen. Pierrot is jong, verliefd en wil leven, maar dat is niet eenvoudig. Enkel de misdaad biedt nog een uitweg. Marie-Jo doet beroep op maatschappelijke werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot), temeer daar ze vreest dat Pierrot met zelfmoordplannen rondloopt. Joëlle is weer redder in nood in deze wedloop tegen de tijd en tegen de dood. Het wordt allemaal eerder sentimenteel voorgesteld, maar liefhebbers van het genre komen niet bedrogen uit. Georges Coulonges bewerkte zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz filmde er de beelden bij.

Pause café, pause tendresse 2 : Une fleur pour ma mère

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Faye Gatteau, Frédéric Valade en Anna Gaylor.

Op een dag krijgt Jo[KA3]elle (Jannot) een telefoontje van F[KA1]elicit[KA1]e (Wouassi), een jonge Afrikaanse. Haar vriend Lo[KA3]ic (Valade) werd aangehouden. Er rusten zware verdenkingen op hem. De jongen, die al jarenlang niets meer van zijn moeder vernomen heeft, kan het leven in de gevangenis niet aan. Samen met Quentin (Marcellin), een opvoeder, tracht ze hem uit de gevangenis te krijgen. Op een ochtend krijgt ze bericht dat de jongen getracht heeft zelfmoord te plegen en dat hij zich in het hospitaal bevindt. Nieuwe uitdagingen voor maatschappelijke werkster Joëlle Calvet, die zich ditmaal moet verzetten tegen het logge gerechtelijke apparaat waar alle menselijkheid vreemd is. Maar ook familiale omstandigheden kunnen jongeren op de verkeerde weg helpen. Niets nieuws onder de zon, maar onderhoudend verteld. Georges Coulonges baseerde het scenario op zijn eigen roman. Fotografie van Jean-Paul Schwartz.