Jean-Michel Dagory

Aventures Cara[KA3]ibes : R[KA4]eves ou mensonges (2)

Frankrijk 1998. Drama van Paolo Barzman. Met o.a. Vanessa Demouy, Patrick Forster-Delmas, Luca Vellani, Denise Virieux en Michel Albertini.

Aventures Cara[KA3]ibes : Lune de miel (1)

Frankrijk 1998. Drama van Paolo Barzman. Met o.a. Vanessa Demouy, Patrick Forster-Delmas, Muca Vellani, Denise Virieux en Michel Albertini.

Aventures Cara[KA3]ibes : Deux filles au soleil (3)

Frankrijk 1998. Drama van Paolo Barzman. Met o.a. Vanessa Demouy, Patrick Forster-Delmas, Luca Vellani, Denise Virieux en Michel Albertini.

Aventures Cara[KA3]ibes : Au c[KL21]ur de la jungle (4)

Frankrijk 1998. Drama van Paolo Barzman. Met o.a. Vanessa Demouy, Patrick Forster-Delmas, Luca Vellani, Denise Virieux en Michel Albertini.

Les liens du coeur

Frankrijk 1996. Historische film van Josée Dayan. Met o.a. Tchéky Karyo, Florence Darel, Christopher Thompson, Caterine Wilkening en Julie Depardieu.

Les cinq dernières minutes: Le quincallier amoureux

Frankrijk 1995. Mysterie van Jean Marboeuf. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Daniel Prévost, Patricia Malvoisin en Pierre Cognon.

Inspecteur Massard (Santini) is met vakantie in een dorpje aan de Bretonse kust. In deze toeristische streek is altijd wel wat te doen. Zo volgt hij eerst een processie dan de heropening van een vernieuwde nachtclub. Tijdens het feestje krijgt Pierre Le Fur (Mallenec), de plaatselijke ijzerhandelaar, het aan de stok met een bende jonge kerels. Een tussenkomst van Massard verhindert bloedvergieten. De plaatselijke inspecteur Larcher (Prévost), die zijn collega uit de grootstad niet kan luchten, zet Massard op zijn plaats. Wat later wordt het verkoolde lijk van Le Fur aangetroffen in zijn uitgebrande auto. Le Fur was een dronkaard, geweldenaar en vrouwenloper en hij haatte zijn homoseksuele zoon. Werd hij vermoord door een van zijn minnaressen, een bedrogen echtgenoot, zijn eigen zoon of was het de wraak van de jeugdbende? Routineuze politiefilm, goed gemaakt maar totaal zonder verrassingen. Of het nu Maigret, Hercule Poirot of Massard is die het onderzoek leidt, het klinkt allemaal hetzelfde. Maar dat zal de genre-fanaten waarschijnlijk worst wezen. Ze zullen er wel van houden. Bernard Thomas schreef het scenario. Fotografie is van Jean-Bernard Aurouet. Aflevering nummer van totaal 82. Mono.

Belle époque

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Road To Ruin

Frankrijk​/​​België​/​​Verenigde Staten 1992. Romantiek van Charlotte Brändström. Met o.a. Peter Weller, Carey Lowell, Michel Duchaussoy, Nathalie Auffret en Pierre Belot.

Geld, macht en vrouwen. Zakenman Weller heeft er geen gebrek aan. Het lijkt wel alsof alles wat hij aanraakt in goud verandert. Tijdens een vernissage ontmoet hij de sensuele Lowell. Tot zijn grote verbazing wijst zij hem af. Ze vindt hem een arrogante, onbeschaamde vervelende kerel. Uiteindelijk gaat ze toch ook voor de bijl door zijn verkoopstechniek... of is het zijn geld? Dat wil hij koste wat kost uitzoeken. Hij zet een leugentje op stapel dat echter uit de hand loopt. Flauwe, ongeloofwaardige romantische komedie die op het randje van het stupide balanceert. Weller en Lowell trachten er door hun spontaniteit nog iets van te redden, maar het scenario van Erik Anjou, naar een verhaal van Richard Gitelson en Eric Freiser, geeft hen weinig mogelijkheden. Gefilmd in Parijs door Jean-Yves Le Mener.

L'Irlandaise

Frankrijk 1992. Thriller van José Giovanni. Met o.a. Michel Sardou, Lorraine Pilkington, Thérèse Liotard, Jean-Michel Dupuis en Jean-Jacques Morreau.

Het is gedaan met het rustige leventje van Sardou als zijn jeugdvriend Moreau eensklaps opduikt. Moreau is ervan overtuigd dat hij niet lang meer te leven heeft en wil dat Sardou de zorg overneemt voor zijn zestien-jarige dochter, Pilkington. De moeder van het meisje was een IRA-militante en werd vermoord. Het meisje wordt echter ontvoerd en op dat ogenblik slaan bij Sardou alle stoppen door. Hij begint een eenmansoorlog tegen de georganiseerde misdaad om het meisje terug te vinden. Knappe actie-thriller met alle elementen die we van Giovanni gewoon zijn: de eenzame vechter, harde personages en een zorgvuldig opgebouwe spanning. Zanger Sardou reveleert zich tot een sterke karakteracteur die het onwaarschijnlijke scenario (van Giovanni, Yves Brière en Alec Constandinos) logisch doet overkomen. Verzorgde fotografie van Jean-Francis Gondre.

Hot Chocolate

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1992. Romantiek van Josée Dayan. Met o.a. Bo Derek, Robert Hays, François Marthouret, Patricia Millardet en Vincent Cassel.

Doorzichtige romantische klucht over Texaanse zakenvrouw Derek die in Frankrijk een fabriek wil kopen, waar chocolade truffels gemaakt worden. De eigenaar Marthouret is een vriendelijke maar excentrieke vent en zijn chauffeur Hays een vrouwenjager, die in Derek een nieuwe prooi ziet. Het scenario van Ginny Cerrella en Maryedith Burrell is flauw en heeft slechts sporadisch een komische inval. Het enige personage dat belangstelling kan wekken is Hesseman, die een kostelijke John Huston-persiflage ten beste geeft als Derek's vader. Derek zelf bewijst nogmaals van alle acteertalent gespeend te zijn. Gemaakt voor de bioscoop; verdwenen na enkele voorstellingen wegens begrijpelijk gebrek aan belangstelling en verbannen naar tv- en videocircuit. Scenario van Ginny Cerella en Maryedith Burrell. Fotografie van Jean- Pierre Aliphat.

Face The Music

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1992. Musical van Carol Wiseman. Met o.a. Molly Ringwald, Patrick Dempsey, Lysette Anthony, Boris Bergman en Rebecca Potok.

Een populaire Amerikaanse zangeres (Ringwald) vertelt tijdens een tournee door Frankrijk aan een journalist hoe alles enkele jaren ervoor in Parijs begon. Hier ontmoette ze componist Dempsey die haar enkele van zijn melodieën voorspeelde. Zij maakt er teksten bij en dat is het begin van een stormachtige relatie, want Dempsey heeft nog een verhouding met Anthony. Een onbenullig verhaaltje zonder de minste fantasie in beeld gebracht. Gelukkig is er de spontaniteit van mollige, charmante Ringwald die nog wat goed maakt en die ook nog heel aardig blijkt te kunnen zingen. Randée Russell en Laurie Craig schreven het verhaaltje dat Russell in scenariovorm goot. Yves Dahan stond achter de camera. Te verwaarlozen, zelfs op een regenachtige zondagmiddag; alleen wie van Ringwald houdt, moet kijken.

Légende

Zwitserland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1991. Thriller van François Luciani. Met o.a. Jacques Perrin, Patrick Catafilo, Corinne Dacla, Edward Meeks en Edith Scob.

Een befaamd ornitholoog, Perrin, probeert een evenwicht te vinden tussen zijn gezin en de studie naar een zeldzame vogel, de stern van Dougall. De komst van Catalifo, fotograaf van een wetenschappelijk tijdschrift waaraan Perrin regelmatig zijn medewerking verleent, verstoort zijn eenzame rust. Bevreemdende thriller die zijn internationaal karakter eer aandoet. Goed spel van Perrin geeft de algemene sfeer een macaber tintje. Het scenario van Luciani en Didier Cohen bereikt echter niet het niveau van de uiterst mysterieuze roman Shadowcase van Martin Blank, waarop hij gebaseerd is. Daarvoor blijven de personages te oppervlakkig. Mooi fotografisch werk van Jean-Paul Schwartz.

Does This Mean We're Married?

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1990. Romantiek van Carol Wiseman. Met o.a. Patsy Kensit, Stéphane Freiss, Mouss Diouf, Anne-Marie Pisani en Joseph Mimo.

Kensit is Amerikaanse, platzak, woont in Parijs en droomt van een toekomst als actrice. Er is maar één probleem: haar visum loopt af en dientengevolge moet ze terug naar huis. Ze knoeit met haar credit card om voldoende geld bij elkaar te krijgen om een papieren huwelijk aan te gaan zodat ze in het land mag blijven. Ze trouwt met de ambitieuze musicus Freiss, die ook een centje gebruiken kan. Na het huwelijk wil ze hem niet meer zien, maar het lot beslist er anders over. Schaamteloze imitatie van GREEN CARD, met dat verschil dat Wiseman geen Peter Weir is en dat het scenario van Grant Morris en Nancy Heikin-Pepin niet half zo geestig en ontroerend is als voorgaande. Kensit is de enige die de film levendig houdt, de rest speelt ondermaats. Wel geeft de film een betrekkelijk goed beeld van de mengelmoes aan rassen vertegenwoordigd in Parijs. Mooie fotografie van Yves Dahan.

Les morts de la Seine

Nederland​/​​Frankrijk 1989. Documentaire van Peter Greenaway. Met o.a. Jean-Michel Dagory, Jim van der Woude, Hans Verbrugge, Denis Verkroese en Roos Peters.

In vroege de jaren na de Franse Revolutie van 1789 werden 306 lijken opgevist uit de Seine. Waarom ze gedood werden weet niemand. Twee citoyens uit de nieuwe jaartelling worden aangesteld om alle bijzonderheden over de doden te noteren en te trachten ze te identificeren. Zonder chronologische volgorde brengt Greenaway overdenkingen bij een aantal van de slachtoffers met alle details over hun dood en over wie ze zijn. Een filmisch essay, in 1988 in opdracht gemaakt, ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie. Het is allesbehalve aantrekkelijk en mensen met een zwakke maag kunnen beter niet gaan kijken. De meeste acteurs op de aftiteling 'spelen' voor lijk! Indrukwekkend, maar griezelig met schitterende barokke decors van Ben van Os. Het scenario is van Greenaway, die zelf de teksten inspreekt van de Engelse versie, terwijl je in de Franse versie Alain Franco hoort en in de Nederlandse Emil Fallaux. Het camerawerk is van Jean Penzer.

Does this mean we're married

Frankrijk​/​​Verenigde Staten. Carol Wiseman. Met o.a. Jean-Michel Dagory, André Chaumeau, Loic Brabant, Laura Benson en Patsy Kensit.

In vroege de jaren na de Franse Revolutie van 1789 werden 306 lijken opgevist uit de Seine. Waarom ze gedood werden weet niemand. Twee citoyens uit de nieuwe jaartelling worden aangesteld om alle bijzonderheden over de doden te noteren en te trachten ze te identificeren. Zonder chronologische volgorde brengt Greenaway overdenkingen bij een aantal van de slachtoffers met alle details over hun dood en over wie ze zijn. Een filmisch essay, in 1988 in opdracht gemaakt, ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie. Het is allesbehalve aantrekkelijk en mensen met een zwakke maag kunnen beter niet gaan kijken. De meeste acteurs op de aftiteling 'spelen' voor lijk! Indrukwekkend, maar griezelig met schitterende barokke decors van Ben van Os. Het scenario is van Greenaway, die zelf de teksten inspreekt van de Engelse versie, terwijl je in de Franse versie Alain Franco hoort en in de Nederlandse Emil Fallaux. Het camerawerk is van Jean Penzer.