Ken Livingstone: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Faith

1994 | Drama

Verenigd Koninkrijk 1994. Drama van John Strickland. Met o.a. Michael Gambon, John Hannah, Susannah Harker, Connie Booth en Keith Allen.

Een jonge Britse ontwikkelingswerkster wordt in Afrika vermoord, met een wapen dat door Britse wapenfabrikanten werd geleverd. Enkele maanden later vinden wij Harker, de dochter van hooggekwoteerde parlementariër Gambon, tussen de lakens met Hannah, een sensatiezoekende journalist van een Britse tabloid. Hannah brengt de peccadillo's aan het licht van haar vader omdat zij zich op Gambon wil revancheren, die haar moeder Jones bedriegt en de drank injaagt. Lekkere, tweedelig politiek drama, door Simon Burke geschreven en duidelijk geïnspireerd op seksschandalen en wapengesjoemel bij Britse politici in de jaren 1990. Burke maakt er een lekkere dissectie van privé- en politieke moraal van. Gambon is de hatelijke politicus die zijn vrouw, gezin en vrienden verlinkt om zijn cabinetszitje veilig te stellen. Een kluif voor wie houdt van moderne Shakespeareaanse toestanden als verraad, wraak, gebrek aan liefde, drankzucht en de manier waarop de Britse sensatiepers aan kopij weet te komen. Conservatieven, die een scheve schaats berijden, lijken bovendien nog steeds interessanter dan linkse zwierbollen. De bekende Britse politicus Ken Livingstone speelt in cameorol zichzelf. Muziek van John Keane.

A Woman's Guide to Adultery

1992 | Romantiek, Drama

Verenigd Koninkrijk 1992. Romantiek van David Hayman. Met o.a. Theresa Russell, Sean Bean, Amanda Donohoe, Adrian Dunbar en Ingrid Lacey.

Driedelige miniserie, gebaseerd op de dikke roman van Carol Clewlow. Fotografe Rose (Russell) en haar vriendinnen Helen (Lacey), Jo (Donohoe) en Jennifer (Gillies) houden er relaties op na met getrouwde mannen. Helen rollebolt ongelimiteerd met haar baas Michael (Dunbar), Jo houdt het met politicus Martin (McElhinney) en Jennifer versiert een van haar leerlingen. `Doe het nooit met een getrouwde man` vindt Rose daarentegen. Tot zij valt voor haar getrouwde leraar Paul (Bean). Zij brengen een romantisch weekend door in Parijs (nog steeds de `hoofdstad van de liefde`...) maar dat moet verkeerd aflopen. Paul wordt op Heathrow afgehaald door zijn vrouw en Rose moet alleen naar huis. Wie zei het ook alweer: van overspel komt ongeluk? Jo maakt het uit met haar politicus en gaat als Labour-kandidate zelf in de politiek. Het parlementslid Ken Livingstone (de echte M.P. in een gastoptreden en de latere burgemeester van Londen, die in opspraak raakte door zijn anti-semitisch gedrag, waarvoor hij werd veroordeeld) krijgt opdracht haar te interviewen. Haar parlementszetel komt in gevaar als de pers ontdekt dat zij een verhouding had met Martin. Michael weigert tenslotte Helen met een ander te delen en verlaat haar uit frustratie. Helen hoopt nu maar dat haar volgende verovering Ray (Webb) bij zijn vrouw Sandra (Pleasgood) zal weggaan. De moraal van het verhaal: de vier vrouwen worden er (op één na) niet echt gelukkiger door. Het scenario van Frank Cottrell-Boyce doet er nog een schepje bovenop: na veel ellende en loze beloftes blijken de mannen altijd bij hun eigen vrouwen te blijven. Het camerawerk is van Graham Frake, die dat met Britse flair in beeld gebracht. Stereo.