Katia Tchenko

Revient le jour

Frankrijk 1999. Romantiek van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Elisa Servier, Marie Ravel, Philippe Lefebvre, Marine Fayer en Fannie Paitel.

La mouche bleue

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Paul Sassy. Met o.a. Christian Alers, Danielle Croisy, Gaby Sylvia, Robert Vattier en Albert Medina.

In het toneelstuk van Marcel Aymé wordt de draak gestoken met vooral de Amerikaanse zakenwereld. Het is niet zijn beste produktie maar toch de moeite waard vanwege een paar momenten met satire van niveau. Door de vlakke en stijve regie blijft in de verfilming alleen het goede en harmonieuze spel overeind.

Clémence Aletti

Frankrijk 1989. Misdaad van Dominique Labourier. Met o.a. Jacques Denis, Bernard Le Coq, Jean-Marc Thibault, Robert Rivard en Charlotte Maury.

Het uigangspunt vormt de moord op een rechter-commissaris en zijn jonge zoon in Toulon. Zijn zuster Cl[KA1]emence, politiecommissaris in Parijs, stort zich op de opsporing van een bende terroristen en het schaduwen brengt haar in Rome en Montr[KA1]eal. Geloofwaardigheid is niet de sterkste kant van deze bruisende serie met het aantal wendingen van een stripverhaal, door de televisieregisseur voortvarend en zonder oog voor de realiteit afgehandeld. Erg ontspannend op voorwaarde dat er niet te veel eisen worden gesteld. Labourier (Clémence) is ontroerend.

Maigret voyage

Frankrijk 1986. Misdaad van Jean-Paul Carrère en Jean-Paul Carrere. Met o.a. Jean Richard, Jacques François, Katia Tchenko en Ivan Desney.

In haar luxueuze hotelsuite in Parijs neemt gravin Palmieri een enorme dosis Gardenal in. Prima (om het zo maar eens te zeggen) maar waarom waarschuwt ze dan meteen een piccolo zodat deze een dokter kan halen? Dat wil commissaris Maigret ook weten. Correcte en strakke regie. Goed acteerwerk. Van de produktieve serie [KL]Les enqu[KA4]etes du commissaire Maigret[KLE], die Richard (Maigret) zo populair maakte.

L' Emir préfère les blondes

Frankrijk 1983. Komedie van Alain Payet. Met o.a. Roger Carel, Katia Tchenko, Paul Préboist, Fran[KA4]cois Blanchard en Pierre Doris.

Dit is een lompe klucht rond een karikatuur van een emir die met zijn harem te gast is in een landhuis. De grappen zijn schaars en elke acteur doet slechts zijn werk. Een moeizaam produkt.

C'est facile et ça peut rapporter...20 ans

Frankrijk 1983. Komedie van Jean Luret. Met o.a. Robert Castel, Michel Galabru, Katia Tchenko, Jacques Balutin en Lucette Sahuquet.

Een geslaagd luguber idee (een abattoir doet dienst als lijkenhuis waar de menselijke en dierlijke kadavers door elkaar worden gehaald) en een biutengewoon goede huiselijke twist kunnen de feilen van deze waanzinnige fabel over de lotto niet redden. De acteurs doen hier slechts hun werk 'omdat er brood op de plank moet komen'. Een ideologisch wegwerpprodukt van rechtse signatuur.

Qu'est-ce qui fait craquer les filles?

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Vocoret. Met o.a. Guy Montagné, Georges Descrières, Gérard Hernandez, Katia Tchenko en Daniel Balavoine.

Een vakantiefilm over de rivaliteit tussen de eigenaar van een casino en de eigenaar van een luxe hotel in Deauville. Een waar monument van stompzinnigehid en vulgaire humor net als al het andere werk van Vocoret. Het is pijnlijk om te zien dat goede acteurs aan dergelijke rommel meewerken.

On n'est pas sorti de l'auberge

Frankrijk 1982. Komedie van Max Pécas. Met o.a. Jean Lefebvre, Bernadette Lafont, Yves Massart, Olivia Dutron en Henri Guybet.

Om een eventuele koper van hun herberg te overtuigen zetten Félix en Geneviève een ganse mise-en-scène in elkaar. Onverwachte en onwelkome gasten plus Momo, het hulpje in de keuken, zorgen voor de nodige verwikkelingen.

Mon curé chez les nudistes

Frankrijk 1982. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Paul Préboist, Georges Descrières, Katia Tchenko, Jean-Marc Thibault en Philippe Nicaud.

De beproevingen die een priester moet doorstaan terwijl hij een groep nudisten probeert te bekeren zijn debiel, waardeloos en stompzinnig. Het zou teveel gevraagd zijn iets anders te verwachten van Thomas, maar hier is hij werkelijk beneden alle peil. Het valt te betreuren dat een goed acteur als Préboist verdwaalt in zijn onmogelijke priesterrol en dat de andere acteurs niet veel beter zijn.

Haine

Frankrijk 1979. Drama van Dominique Goult. Met o.a. Klaus Kinski, Maria Schneider, Patrice Melennec, Evelyne Bouix en Katia Tchenko.

Een motorrijder arriveert in een dorpje waar kort tevoren een andere motorrijder een misdaad met dodelijke afloop heeft gepleegd. Ondanks gebrek aan bewijs probeert de bevolking hem te doden tijdens achtervolgingen; hij ontkomt steeds, tot hij tenslotte toch gelyncht wordt. Ondanks onhandigheden in opbouw en vormgeving en de eentonig wordende motorachtervolgingen weet de debuterende regisseur de latente tot exploderende haat een sfeervolle beklemming mee te geven en Schneider - als een andere outcast die Kinski opvangt - tot opmerkelijk spel te inspireren.

Madame le juge: autopsie d'un témoignage

Frankrijk 1978. Misdaad van Philippe Condroyer. Met o.a. Simone Signoret, Jean-Claude Dauphin, Didier Haudepin, François Perrot en Michel Vitold.

In de laatste, zesde aflevering van MADAME LE JUGE, is onderzoeksrechter Signoret zelf een getuige, die een aanvullend bewijs levert. Ze is net verhuisd, en ziet een man over het dak van een belendend perceel vluchten; de volgende morgen wordt een jonge vrouw vermoord in haar appartement aangetroffen. Onder haar leiding wordt er een getekend portret van de verdachte gemaakt, dat door een andere getuige, de op sensatie beluste buurvrouw Robin onmiddellijk herkend wordt. Onderzoeksrechter Signoret vindt haar veel te gedecideerd en verdiept zich in haar achtergronden. Een waardig slot van de serie met een scenario van Mariette Condroyer naar een idee en de personages van Raymond Thevenin.

Les bidasses au pensionnat

Frankrijk 1978. Komedie van Michel Vocoret. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Jacques Jouanneau, Jacques Chazot, Sylvain Green en Corinne Corson.

Povere klucht waarin een stel heetgebakerde soldaten vanuit hun kazerne een tunnel proberen te graven naar een nabijgelegen meisjesinternaat. Wie dit leuk vindt, kan daar maar beter niet mee te koop lopen.

La carapate

Frankrijk 1978. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Pierre Richard, Victor Lanoux, Jean-Pierre Darras, Yvonne Gaudeau en Claire Richard.

Een cipier in Lyon in mei 1968 geeft een onschuldig ter dood veroordeelde de kans om te ontsnappen. De gevangene gijzelt zijn advocaat die door de media prompt als medeplichtig wordt afgeschilderd. Na veel avonturen onderweg bereiken ze Parijs waar de studenten-oproer in volle gang is. De advocaat slaagt erin om een gratieverzoek bij De Gaulle ingewilligd te krijgen. Om de klucht te situeren in de inmiddels mythologisch geworden mei- revoltes lijkt een kras idee, maar levert voor de film alleen een spectaculaire finale op. Voor het overige een episodische achtervolgingskomedie met nogal mechanische humor, waarbinnen Richard niet echt tot zijn recht komt. Amusante rol van Bussières als oude anarchist. Scenario van Oury en Danièle Thompson.

L' Horoscope

Frankrijk 1978. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Evelyne Buyle, France Dougnac, Henri Courseaux, Claude Rollet en Michel Galabru.

Twee vrienden zijn verliefd op hetzelfde meisje, dat haar leven laat besturen door de astrologie. Van daaruit doet zij voorspellingen waardoor zij grote winsten maken bij het gokken op de paardenrennen en in het casino. Dit is een poging om enige nieuwe, jonge komieken te lanceren in een nogal slome en voorspelbare klucht, waarin de mogelijkheid tot satire over de astrologie-waarde onbenut blijft. Alleen de meest voor de hand liggende satirische grappen zijn in deze film te vinden.

L' Ombre et la nuit

Frankrijk 1977. Drama van Jean-Louis Leconte. Met o.a. Gilles Ségal, Jean Bollery, Jean Dautremay, Peter Bonke en Katia Tchenko.

Een interessant en aangrijpend psygologisch drama met Ségal in een sterke rol als een ter dood veroordeelde die terugblikt op de omstandigheden die hebben geleid tot zijn huidige toestand, de avond voor zijn executie. Sober, voor sommigen misschien te traag, maar tóch indrukwekkend.

Cours après moi que je t'attrape

Frankrijk 1976. Komedie van Robert Pouret. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Geneviève Fontanel, Sylvain Rougerie en Christine Laurent.

Een huwelijksadvertentie brengt twee veertigers bij elkaar die aanvankelijk te zeer vastzitten in hun eigen gewoontes en wantrouwen door eerdere ervaringen, om nader tot elkaar te komen. Deze komedie vermijdt angstvallig iedere oorspronkelijkheid, op weinig ter zake doende grappen over beider beroepen en hobby's na. De inbreng van de jonge regisseur beperkt zich tot het vasthouden van het tempo dat eerder afmattend dan meeslepend werkt.

Le Pied!

Frankrijk 1975. Komedie van Pierre Unia. Met o.a. Yves Collignon, Michel Norman, Annie Friedman, Micheline Dax en Christian Alers.

Twee vrolijke broers helpen hun ouders door een zakenconcurrent het leven zuur te maken, maar houden nog ruime tijd over voor vrouwenjacht en het in de prak rijden van auto`s en motoren. Deze simpele (om niet te zeggen primitieve) low-budget komedie combineert vlot uitgevoerde plankgas-scènes met fragmentarische hard-porno, waarbij de opzet dat alles vooral leuk moet blijven, resulteert in een afmattende opgewektheid van de twee jonge acteurs, hoewel hun seks-partners er duidelijk anders over denken.

L'important c'est d'aimer

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1975. Romantiek van Andrzej Zulawski. Met o.a. Romy Schneider, Fabio Testi, Jacques Dutronc, Klaus Kinski en Claude Dauphin.

Nadine Chevalier (Schneider), een middelmatige actrice, slaagt er niet in om van haar dode geliefde overtuigend afscheid te nemen in haar rollen. Servais Mont (Testi), een fotograaf die verliefd is op haar, verstrikt zich in de onderwereld om haar carriere kansen te geven, maar het wordt zowel de ondergang van haar impotente echtgenoot Jacques (Dutronc) als van hemzelf, waardoor de vrouw tot tweemaal toe een afscheidsscène in haar privéleven moet 'acteren'. De eigenzinnige barokke regie maakt van de nogal gelikte roman La muit Américaine van Cristopher Frank, een morsige, verwarrende nachtwereld vol verscheurde emoties, met uitzonderlijk intens acteren van Schneider, Dutronc en Kinski als de schizofrene homoseksuele Shakespeare-acteur Karl-Heinz Zimmer.

Les Emotions secrètes d'un jeune homme de bonne famille

Frankrijk 1974. Erotiek van Claude Mulot. Met o.a. Anne Libert, Francis Lemonnier, Patrick Penn, Barbara Sommers en Muriel Rivat.

De rijke zoon van een onevenwichtige vader (hij wordt waanzinnig) komt hij in contact met een fascistische jongere. Uit deze ontmoeting komen inbraken, chantage, geweld en moordpogingen voort. Een uitzonderlijk onaangenaam produkt, door de censuur misvormd doordat 346 meter zijn geknipt.

Les Tentations de Marianne

Frankrijk 1972. Drama van Francis Leroi. Met o.a. Patricia Novarini, Bob Asklof, Bernard Tixier, Gilles Signard en Andrée Damant.

Een meisje uit een Frans gehucht volgt een vakantieliefde naar Parijs, waar zij in een chantagekomplot belandt. In dit melodrama komen soms aanwijzingen van een zekere sociale bewogenheid naar voren, maar verder bevat de film helaas een broodmagere plot en natuurlijk de verplichte nummertjes.

Les Charlots font l'Espagne

Frankrijk 1972. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Gérard Rinaldi, Jean Sarrus, Gérard Filipelli, Jean Guy Fechner en Katia Tchenko.

Deze keer gaan de Charlots naar Spanje waar ze allerlei doldwaze avonturen beleven.