Jack Arel: muziek.
Er zijn 5 films gevonden.

Les enfants des néons

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Brahim Tsaki. Met o.a. Fanny Bastien, Rachid Ferrache, Roumedienne Belrasi en Béatrice Zeitoun.

De twintigjarige Djamel woont met zijn doofstomme en enkele jaren oudere vriend Brahim in een groot gebouw in de een of andere voorstad. Ze hebben zo'n hechte vriendschap en ze kennen elkaar al zo lang dat ze elkaar altijd meteen begrijpen aan de hand van een gebaar of zelfs maar een blik. Verder leven ze van de verkoop van oude metalen. Hun mooie vriendschap wordt echter verstoord door Claude, een Frans meisje waarop Djamel verliefd wordt. De film is niet echt dramatisch en loopt niet lekker omdat het scenario slap en warrig is en omdat de psychologische beschrijvingen van de personages nogal summier zijn. De regisseur beschrijft echter op een scherpzinnige manier het nogal deprimerende voorstadwereldje waarin de jongens leven.

Jeans Tonic

1984 |

Frankrijk 1984. Michel Patient. Met o.a. Géraldine Danon, Michel Stano, Catherine Amiel, Luc Lavandier en Bernard Le Coq.

Deze film tracht een portret van de huidige jeugd te schilderen; op school, thuis en waar al niet. Een scenario ontbreekt en de film bestaat uit een reeks achter elkaar gemonteerde beelden. De talloze personages ontmoeten elkaar, verliezen elkaar uit het oog en vinden elkaar opnieuw enzovoorts. De enige die er niet wijs uit wordt is de kijker. De film is aardig, maar heeft weinig waarde.

La baraka

1982 | Film noir

Frankrijk 1982. Film noir van Jean Valère. Met o.a. Roger Hanin, Gérard Darmon, Magali Renoir, Henri Tisot en Marthe Villalonga.

Verhaal van een vriendschap met hindernissen tussen een notabele Fransman uit Marseille (afkomstig uit Algerije) en een stille jongeman die half Algerijns blijkt te zijn. De jongeman doodt per ongeluk een racisitische caf[KA1]ehouder en wil naar het buitenland vluchten, maar de dochter van de Fransman geeft hem aan. Hij pleegt dan zelfmoord. Of dit tragische einde nodig was in deze interessante verfilming naar Jean Val[KA2]ere, is de vraag. Hanin (de Fransman) legt het er te dik bovenop. Scenario van Henri Graziani.

Le Bordel ou la Maison des confidences

1974 | Erotiek

Frankrijk 1974. Erotiek van José Bénazéraf. Met o.a. Melvina Penn, Marie Saint-Clair, Jean-Pierre Mallet, Philippe Guignard en Françoise Marichy.

Dagelijks leven in een bordeel in 1900 met allerlei verschillende traditionele types. Niet alleen de technische hoogstandjes van de meisjes maar ook de klanten worden nauwkeurig weergegeven: notaris, bankier, eigenaar van een groot warenhuis, staatsraadsman, minister, enz. Van elke groep in de toenmalige maatschappij is een zeer goed beeld gegeven. Bénazéraf is tot alles in staat, het beste en het slechtste, en deze film is een realistisch document van de zeden en mentaliteit in die tijd. Zó realistisch dat de censuur 37 meter heeft geknipt.

Le Seuil du vide

1971 | Horror, Mysterie

Frankrijk 1971. Horror van Jean-François Davy. Met o.a. Dominique Erlanger, Jean Servais, Pierre Vaneck, Odette Duc en Michel Lemoine.

De geliefde van een overgeplaatst politicus huurt via een bevriende arts een kamer bij een oude Parijse dame, die haar toegang tot één bepaald vertrek verbiedt. Ze gaat toch naar binnen, ziet vreemde verschijningen en verschijnselen en ontdekt dat de arts haar lichaam wil gebruiken voor de verjonging van de oude hospita. Interessante poging tot een eigentijdse Franse horrorfilm, die door middel van dubbelzinnige details de alledaagse werkelijkheid verontrustend weet te tekenen, maar in de vormgeving van de fantasie beroep doet op overbekende effecten. Niettemin een veelbelovend debuut dat nooit bioscooproulatie kreeg, zodat de regisseur zich moest omscholen voor pornofilms om faillissement te ontlopen.