Caroline Cellier

Les grands enfants

Frankrijk​/​​België 1998. Komedie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Caroline Cellier, Christophe Malavoy, Emmanuelle Devos, Pierre-Olivier Mornas en Juliette Poissonnier.

Le plaisir (et ses petits tracas)

Frankrijk 1998. Romantiek van Nicolas Boukhrief. Met o.a. Vincent Cassel, Francis Renaud, Julie Gayet, Mathieu Kassovitz en Caroline Cellier.

La disgrâce

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Romantiek van Dominique Baron. Met o.a. Caroline Cellier, Ulrich Reinthaller, Laetitia Legrix, François Perrot en Julie Debazac.

De dertien-jarige Isabelle (Legrix) voelt zich onbegrepen en onbemind door haar ouders Elise (Cellier) en Etienne (Perrot). Ze is eenzaam, verveelt zich in het riante huis aan de rand van de oceaan en besluit dan maar zelfmoord te plegen. Vincent (Reinthaller), een jongeman, redt haar van de verdrinkingsdood. Het meisje hoopt zich aan hem te kunnen optrekken, maar tot haar afschuw wordt hij de minnaar van haar moeder. Een Franse, kunstmatige variant op het thema van THE GRADUATE. Het komt eerder banaal en ongeloofwaardig over en de acteerprestaties zijn al evenmin erg boeiend. Een romantisch melodrama voor bakvisjes die nog kunnen huilen bij een oppervlakkig liefdesverhaaltje. Odile Barski en Baron baseerden het scenario op een roman van Françoise Sagan-epigoon Nicole Avril. Fotografie van Jean- Marie Dreujou.

L'élève

Frankrijk 1996. Drama van Olivier Schatzky. Met o.a. Vincent Cassel, Caroline Cellier, Caspar Salmon, Jean-Pierre Marielle en Sabine Destailleur.

De dertien-jarige Isabelle (Legrix) voelt zich onbegrepen en onbemind door haar ouders Elise (Cellier) en Etienne (Perrot). Ze is eenzaam, verveelt zich in het riante huis aan de rand van de oceaan en besluit dan maar zelfmoord te plegen. Vincent (Reinthaller), een jongeman, redt haar van de verdrinkingsdood. Het meisje hoopt zich aan hem te kunnen optrekken, maar tot haar afschuw wordt hij de minnaar van haar moeder. Een Franse, kunstmatige variant op het thema van THE GRADUATE. Het komt eerder banaal en ongeloofwaardig over en de acteerprestaties zijn al evenmin erg boeiend. Een romantisch melodrama voor bakvisjes die nog kunnen huilen bij een oppervlakkig liefdesverhaaltje. Odile Barski en Baron baseerden het scenario op een roman van Françoise Sagan-epigoon Nicole Avril. Fotografie van Jean- Marie Dreujou.

Hommes, femmes, mode d'emploi

Frankrijk 1996. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Anouk Aimée, Bernard Tapie, Alessandra Martines, Fabrice Luchini en Pierre Arditi.

Boeiende komedie van Claude 'Une homme et une femme' Lelouche over verschillende soorten relaties, van pas ontluikende kalverliefde tot een vrouw die op haar tachtigste voor het eerst trouwt. In 1996 op het filmfestival van Venetië genomineerd voor een Gouden Leeuw. Lelouche, die in 1962 zijn eerste film regisseerde, maakte ook onder meer Les uns et les autres (1981). (IdH/VPRO Gids)

Didier

Frankrijk 1996. Komedie van Alain Chabat. Met o.a. Alain Chabat, Caroline Cellier, Jean-Pierre Bacri, Pascal Gennesseaux en Laurent Daillant.

Annabelle (Cellier) moet naar het buitenland en laat haar hond Didier bij vriend Costa (Bacri), die problemen heeft met oa zijn verliezende voetbalelftal. Op een goede nacht glijdt er maanlicht over Didier en zie: Didier is een man (Chabat) geworden. Nu kan Didier met hondenbrein en mannenlichaam voetballend zijn baasje helpen. Twee van Frankrijks begaafdste acteurs/scenaristen, Chabat en Bacri (eveneens samen in het recente Le goût des autres) behoeden Didier van de onderbroekenlol. Chabat kreeg de Franse César voor beste debuutfilm. (IdH/VPRO Gids)

Farinelli - Il castrato

Duitsland​/​​Italië​/​​België​/​​Frankrijk 1994. Historische film van Gérard Corbiau. Met o.a. Stefano Dionisi, Enrico Lo Verso, Elsa Zylberstein, Caroline Cellier en Jeroen Krabbé.

Bonte kostuums, fraai camerawerk en natuurlijk schitterende muziek in deze biografie over de in 1705 in de buurt van Napels geboren operazanger Farinelli (Dionisi) die eigenlijk Carlo Broschi heette. Op jeugdige leeftijd wordt hij gecastreerd, zodat hij zijn jongenssopraanstem behoudt. Farinelli en zijn componerende broer hebben veel succes in operakringen en bij vrouwen, maar componist Händel (een kwaadaardige Jeroen Krabbé) gooit roet in het eten. De zangstemmen in Farinelli zijn in werkelijkheid van Derek Lee Ragin en Ewa Mallas Godlewska. Regisseur Corbiau draaide in 1988 de muzikale 'thriller' Le Maître de musique en ging na Farinelli verder op de ingeslagen weg met Le roi danse (2000).

Délit mineur

Frankrijk 1994. Drama van Francis Girod. Met o.a. Caroline Cellier, Claude Brasseur, Niels Arestrup, Christopher Thompson en Anne-Marie Philipe.

De jonge Crépeau houdt zielsveel van zijn moeder en is verdrietig omdat ze hem verwaarloost voor mannen die haar niet waard zijn. Haar man, Arestrup, zit in een midlife-crisis en wordt met de dag drankzuchtiger en gewelddadiger. Het lijkt wel of hij zijn grote intelligentie aanwendt om haar te vernietigen. Crépeaus misprijzen slaat om in haat, en die wordt steeds heviger. Een vergezocht drama over relatieproblematiek. Girod en Michel Grisolia schreven een scenario dat gelukkig niet verdrinkt in eindeloze dialogen en waarin de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen. Wel verwachten zij te veel goedgelovigheid van de kijker. William Lubtchansky stond achter de camera. Dolby Stereo.

Le zèbre

Frankrijk 1992. Romantische komedie van Jean Poiret. Met o.a. Thierry Lhermitte, Caroline Cellier, Christian Pereira, Annie Grégorio en François Dyrek.

Notaris Hippolyte (Lhermitte) wordt op zijn werk regelmatig geconfronteerd met uitgebluste huwelijken en vraagt zich bezorgd af of zijn Camille (Cellier) nog wel van hem houdt. Om dat te testen rijdt hij zijn auto met haar naast zich in de plomp om haar reactie te peilen over een gezamenlijke dood. En hij verlaat haar om te kijken of ze overstuur raakt. Ze blijft van hem houden, tot anonieme liefdesbrieven aan haar adres de relatie op scherp zetten. Een zeer genietbare romantische komedie, de enige film van toneelschrijver/acteur Poiret (1926-1992).

La contre-allée

Frankrijk 1991. Komedie van Isabel Sebastien. Met o.a. Jennifer Covillault, Caroline Cellier, Jacqueline Maillan, Jacques Perrin en Massimo Ghini.

De twaalfjarige Marie (Covillault) voelt zich niet thuis in het enorme appartement aan de Avenue Foch, dat haar ouders zojuist hebben betrokken. Gelukkig dat een vriendin van haar leeftijd en een vriend van haar vader haar met het wereldje van de buurt laten kennismaken. Eigenlijk geen wereldje, want de Avenue Foch is het symbool zelve van de negen grote avenues die naar de Arc de Triomphe leiden. Het gaat dus om de duurste vierkante meters van Parijs; de woonomgeving van de miljardairs. Geen zedenstudie maar een reeks clichés en wat inhoudsloos gebabbel. Het acteerwerk varieert van boeiend (Covillault) tot hinderlijk (Maillan), via de rol die de kijker totaal onverschillig laat (Perrin). Kortom, veel chique gedoe zonder inhoud.

Julie de Carneilhan

Frankrijk 1990. Biografie van Christopher Frank. Met o.a. Caroline Cellier, Jean-Louis Trintignant, Philippe Morier-Genoud, Bruno Madinier en Anne Canovas.

Bewerking van [KA1]e[KA1]en van Colette`s romans over de ouderdom (1941), die een dubbelportret is van de schrijfster en de man met wie ze ooit getrouwd was en van wie ze nog steeds houdt. Frank is een romanschrijver/regisseur in de stijl van de jaren 1970-1980, die geenszins getracht heeft de ambigue, heldere en subtiele leefwereld van Colette filmisch te herscheppen. Hij heeft zich ermee tevreden gesteld een getrouwe bewerking te maken, die gunstig beïnvloed wordt door het uitstekende acteerwerk van Cellier en Trintignant.

Le disparu de la chambre close

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​België 1988. Misdaad van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Fernando Rey, Xavier Deluc, Caroline Cellier, Jose Miguel Illera en Will Danin.

Een onderzoek van dokter Garcin naar een erg klassiek geval in de misdaadliteratuur: de moord in een afgesloten ruimte. Het scenario van Claude Desaily voegt niets nieuws aan het thema toe maar de regie is degelijk en een weerzien met de ster-acteurs van Luis Buñuel senior, zoals Fernando Rey, is altijd leuk. Kortom, het is echt jammer dat Jean Luis Buñuel in 1975 moest stoppen met filmen voor het witte doek.

Fantômes en héritage

Duitsland​/​​Spanje​/​​Frankrijk​/​​België 1988. Mysterie van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Xavier Deluc, Caroline Cellier, Fernando Rey, Jose Miguel Illera en Will Danin.

In een Spaans spookkasteel wordt een getalenteerd en geestdriftig journalist (Deluc) verliefd op de mooie, jonge en geheimzinnige Cellier, getrouwd met Rey als een Schotse, oude, impotente lord. Voeg daarbij nog verschijningen, een kwakzalver, het mysterie van een verdwenen expeditie in een Amazone-woud, een schat, een gekke verzamelaar en je hebt de ingrediënten van een bizar verhaal en klimaat dat eigenlijk geen rationele verklaring hoeft. Voortreffelijk in beeld gebrachte en vertolkte miniserie.

Vent de panique

Frankrijk 1987. Komedie van Bernard Stora. Met o.a. Bernard Giraudeau, Caroline Cellier, Olivia Brunaux, Jean-Pierre Kalfon en Robert Manuel.

De losbollige achttien-jarige Brunaux wil erg graag weg van thuis en antwoordt op een advertentie, waarin men een au pair zoekt aan de Rivi[KA2]era. Het stel (Giraudeau-Cellier) dat de advertentie heeft geplaatst, zoekt wel jongedames, echter niet voor de huishouding, maar voor dubieuze nachtgelegenheden. Als ze de lieftallige Brunaux zien, bedenken ze zich, maar deze wil beslist niet meer terug naar huis. Ze blijft, en ze raken op elkaar gesteld. Een dolle ménage à trois is het gevolg. Redelijke klucht met twee bekende gezichten van het kleine scherm, die razend populair waren door hun uiterste domme, infantiele situatie-komedie Zoup et Zoupette. Het scenario is van Luc Béraud, Claude Miller en regisseur Stora. Achter de camera stond Robert Alazraki.

Charlie Dingo

Frankrijk 1987. Misdaad van Gilles Béhat. Met o.a. Guy Marchand, Caroline Cellier, Laurent Malet, Niels Arestrup en Brigitte Rouan.

Sombere geschiedenis rond afrekening (co-scenarioschrijver: Jean Vautrin) die plaatsvindt in en om de havenstad Saint-Malo. Een matroos, zijn ex-vrouw, een omgekochte smeris en een paranoïede professor komen ten slotte op bloedige wijze met elkaar in botsing. Natuurlijk geeft deze geschiedenis geen revolutie binnen de 'detective' aan, maar er zit sfeer in, de acteurs tonen diepgang en onderscheiden zich in dubbelzinnigheden, terwijl het camerawerk van Pierre Lhomme heel goed de sfeer van een havenstad weergeeft: wat willen we nog meer?

Grand Guignol

Frankrijk 1986. Komedie van Jean Marbeuf. Met o.a. Guy Marchand, Caroline Cellier, Jean-Claude Brialy, Michel Galabru en Marie Dubois.

Deze film is eigenlijk een vervolg op VAUDEVILLE, met het accent op hoe belachelijk de diverse personages zijn. Het zijn tweederangs acteurs die repeteren voor vreselijke toneelstukken. Als ze echter hun afschuwelijke rollen van zich afschudden en in het werkelijke leven terugkeren, blijkt het niet veel anders te zijn. De film zit vol met verliefde dronkelappen, bemoeizuchtige caféhouders en zeer vermoeiende grappen en grollen. Alles is net zoals in de Grand Guignol, de lach moet de hardheid van de werkelijkheid camoufleren. Deze 'komische' film heeft een ondertoon van wanhoop en bitterheid, zoals de meeste films uit het vreemde, maar originele oeuvre van deze cynische regisseur: alles is absurd en alles is belangrijk als wij onszelf willen overleven. De regie is zeer goed en bij vlagen zelfs briljant.

Poulet au vinaigre

Frankrijk 1985. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Michel Bouquet, Stéphane Audran, Lucas Belvaux en Jean Topart.

Chabrol was een van de eerste nouvelle vague-filmers, maar hij excelleerde ook in zwart-komische moordmysteries zoals deze, naar een roman van Dominique Roulet. In een provinciaal dorpje loopt een ruzie over onroerend goed uit de hand, met een aantal moorden als gevolg. Inspecteur Jean Lavardin (Poiret), een nog brutere Dirty Harry, komt de zaak oplossen. De film is dan al een poos op gang, maar Lavardin bleek zo memorabel dat Chabrol hem een jaar later nog een film schonk (Inspecteur Lavardin) en daarna zelfs een televisieserie. Na 1992 zagen we Lavardin niet meer terug omdat vertolker Poiret overleed aan een hartaanval.

Danger passion

Frankrijk 1985. Romantiek van Philippe Triboit. Met o.a. Caroline Cellier, Daniel Duval en Michel Beaune.

Lola heeft het in haar hoofd gezet haar vroegere minnaar Nick voor zich terug te winnen. In eerste instantie wil hij niets meer van haar weten. Hij vindt dat hij in het verleden al problemen genoeg met haar heeft gehad. Lola wringt zich echter in alle mogelijke bochten om hem terug te krijgen. Een irritante film met Cellier als de overdreven hysterische Lola.

L'année des méduses

Frankrijk 1984. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Bernard Giraudeau, Valérie Kaprisky, Caroline Cellier, Jacques Perrin en Pierre Vaneck.

Christopher Frank maakte deze film naar zijn gelijknamige roman en het gaat over burgerlijke wereldje van Saint Tropez, dat bezaaid is stereotypes en zeer irritante lieden.

Femmes de personne

Frankrijk 1984. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Marthe Keller, Caroline Cellier, Fanny Cottençon en Philippe Léotard.

Deze tegen het damesdrama aanleunende, traditioneel opgezette film gaat over drie vrouwen, die carrière gemaakt hebben in de medische wereld. Hierdoor zijn hun relaties met mannen in het slop geraakt. Dokter Keller is gescheiden en zoekt bevrediging in 'one night stands', wat dan weer onbevredigend werkt. Met Trintignant zou ze wel willen, maar dat lukt dan weer niet. Het huwelijk van haar collega Cellier staat op een laag pitje; die hoopt echter de vonk weer te doen overslaan naar haar uitgebluste echtgenoot Chesnais door aantrekkelijke receptioniste Etienne in zijn armen te duwen. Als assistente Cottençon door haar man verlaten wordt, wil zij zelfmoord plegen. Regisseur Frank schreef het scenario voor deze dramatische film; wellicht had hij dat aan de andere kunne moeten overlaten. Het spel van de hoofdrollen is evenwel goed: ze staan hun mannetje. Camerawerk van Jean Tournier.

Surprise Party

Frankrijk 1983. Familiefilm van Roger Vadim. Met o.a. Caroline Cellier, Michel Duchaussoy, Robert Hossein, Mylène Demongeot en Maurice Ronet.

Een groep middelbare scholieren organiseert alvast een feestje om het nog te behalen succes van hun eindexamen te vieren, hetgeen voor sommigen uitmondt in een eerste verkenning op het terrein van de liefde en seks. Vadim - ooit koploper in de filmerotiek - loopt amechtig achter bij de bioscoopmode van tienerseks in een ouwelijke en vrij gluurderige optiek. Voor de oudere generatie is dit een aangenaam weerzien met sterren van weleer, zoals Ronet in zijn laatste rol. De jonge held wordt gespeeld door de zoon van de regisseur (en van Catherine Deneuve).

P'tit con

Frankrijk 1983. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Bernard Brieux, Guy Marchand, Caroline Cellier, Pierre Fayet en Souad Amidou.

Een puber verzet zich tegen zijn politiek-linkse bourgeois- ouders, maar idealiseert niettemin de bohémien-familie van een vriendje bij wie hij intrekt en waar hij de ene catastrofale ervaring na de andere opdoet, vooral op het gebied van de liefde. Deze tweede film van cartoonist/striptekenaar/schrijver Lauzier is bekwaam gemaakt, maar moet het vooral hebben van het sterke scenario van regisseur Lauzier en van de verrassend goede spelregie. Voor het genre ongewoon is dat hij zijn sympathie vooral investeert in de versmade ouders van zijn anti-held en dat hij zijn satirische pijlen doeltreffend op links én rechts mikt. Naar het stripalbum van Lauzier Souvenirs d'un jeune homme met een scenario van hemzelf. Camerawerk van Jean-Paul Schwartz.

Les héroïques

Frankrijk 1983. Sportfilm van Joël Santoni. Met o.a. Bruno Devoldère, Betty Berr, Guy Marchand, André Pousse en Caroline Cellier.

Een degelijke adaptatie van de roman van Guy Lagroce (Prijs Cazes 1979) door Jean Curtelin, die drie verhalen samenbrengt met als gemeenschappelijk thema de concurrentie in de sport. Deze schets van contrastrijke en zeer boeiende personages werd op onrustige en levendige wijze verfilmd. Santoni, die immers reeds de opmerkelijke bioscoopfilm LA COURSE EN TETE over de wielrenner Eddy Merckx maakte, voelt zich duidelijk thuis in dit wereldje.

Mille milliards de dollars

Frankrijk 1982. Misdaad van Henri Verneuil. Met o.a. Patrick Dewaere, Caroline Cellier, Charles Denner, Edith Scob en Jeanne Moreau.

Lang voordat de termen neoliberaal, globalisering, multinational en destructie synoniem werden schreef en regisseerde Verneuil (1920-2002) deze sterke, visionaire melange van politiek-economische thriller en drama. Daarbij hoefde de Armeens-Franse genremeester geen spandoek met 'Ik ben geëngageerd' omhoog te houden: het sinistere verhaal spreekt voor zich. Waarin de werkverslaafde onderzoeksjournalist Paul Kerjean (een gedreven Dewaere) na een tip over een duistere industriële overname verzeild raakt in de schaamteloze wereld van het internationale zakendoen. Op het grote Verneuil-bijrollenfeest present: Jeanne Moreau, Annie Duperey, Edith Scob, Mel Ferrer, Jean-Pierre Kalfon.

Certaines nouvelles

Frankrijk 1979. Drama van Jacques Davila. Met o.a. Micheline Presle, Bernadette Lafont, Gérard Lartigau, Caroline Cellier en Frédéric de Pasquale.

Twee Franse gezinnen wonen bij een afgelegen strand in de omgeving van Oran in 1961. Algerijnse oorlog, aanslagen en agitaties worden in door de hitte lome, dagelijkse gang van zaken met visites over en weer en een verjaardagsfeestje angstvallig niet besproken, evenmin als de tegengestelde politieke standpunten van beide mannen. Alleen de in Parijs studerende zoon kan bij bezoek aan ouders gebeurtenissen niet negeren die tenslotte toch hun voordeuren bereiken. Film toont nauwelijks meer dan futiele alledaagse gebeurtenissen die echter een beklemmende werking krijgen door de wetenschap van nabij woedende oorlog die vooral via de radio wordt gesuggereerd. Oogkleppenmentaliteit uit zelfbescherming krijgt daardoor indringende overtuigingskracht, met name in het spel van Presle als moeder van student.

Une Femme, un jour

Frankrijk 1975. Drama van Léonard Keigel. Met o.a. Caroline Cellier, Mélanie Brevan, Jean-Luc Bideau, Henri Garcin en Gilles Bony.

Nogal drakerige praatfilm over een lesbische verhouding tussen Cellier en Brevan en hoe hun liefde door de heteromaatschappij wordt kapotgemaakt. Aan de goede bedoelingen van Keigel mag niet getwijfeld worden want nadat hem door alle mogelijke producenten en instanties geld werd geweigerd realiseerde hij de film met zijn eigen spaarcentjes. Helaas staat het eindresultaat niet in verhouding tot de geleverde inspanningen. Keigel is dan ook failliet gegaan.

Les Fougères bleues

Frankrijk 1975. Drama van Françoise Sagan. Met o.a. Françoise Fabian, Gilles Ségal, Jean-Marc Bory en Caroline Cellier.

Een onvoorstelbaar vervelende film waarin de drie hoofdpersonages in een châlet in de Franse Alpen oeverloos zeuren over hun relatieproblemen terwijl het buiten regent. Alleen voor mensen met stalen zenuwen.

Mariage

Frankrijk 1974. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Bulle Ogier, Rufus, Marie Déa, Caroline Cellier en Bernard LeCocq.

Een voor Lelouch ongewone, anti-romantische film waarin in vier episodes uit een periode van dertig jaar het mislukken van een huwelijk wordt getoond. Het overmatig groot accent op hatelijkheden, onverschilligheid en ruzies maakt het onwaarschijnlijk dat de echtelieden het zó lang bij elkaar uithouden. De acteurs doen hun best, maar worden niet zeer overtuigend ouder.

L'emmerdeur

Frankrijk​/​​Italië 1973. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Lino Ventura, Jacques Brel, Caroline Cellier, Jean-Pierre Darras en Nino Castelnuovo.

De titel L'emmerdeur betekent zoiets als treiteraar of kwelgeest, een voortreffelijke benaming voor het personage van Jacques Brel in Edouard Molinaro's vermakelijke blijspel. Zwaarmoedige François veroorzaakt namelijk een waterballet in zijn hotelkamer juist op het moment dat huurmoordenaar Ralf vanuit de aangrenzende kamer een rechtbankgetuige aan de overkant van de straat wil neerschieten. Het is het begin van een reeks kolderieke malentendu's die wonderwel amuseren omdat beide acteurs hun personages uiterst serieus nemen. Veelvuldige locatiewisselingen in de omgeving van Montpellier geven het toch al luchtige werk extra jeu.

Les Aveux les plus doux

Frankrijk​/​​Italië 1971. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Philippe Noiret, Roger Hanin, Marc Porel, Caroline Cellier en Gérard Landry.

Een jonge dief wordt gearresteerd. Door de politie-inspecteurs wordt hij geïntimideerd en met valse voorwendsels gepaaid om te bekennen en verklikker te worden. Na aanvankelijk toegeven komt hij toch in verzet. De tragische afloop compromitteert ook de politiemannen. Het toneelstuk van Georges Arnaud, gebaseerd op eigen ervaringen na een arrestatie, trok sinds de première in 1953 de aandacht van verschillende regisseurs, wier pogingen stukliepen op de censuur. De uiteindelijke film kwam te laat om nog een effectieve aanklacht te zijn en blijft vastzitten aan de theaterstructuur. Niettemin bekwaam gemaakt met opmerkelijke, abjecte rollen van Noiret en Hanin als de inspecteurs.

This Man Must Die

1970. Claude Chabrol. Met o.a. Marc Dinapoli, Lorraine Rainer, Caroline Cellier, Michel Duchaussoy en Jean Yanne.

Een jonge dief wordt gearresteerd. Door de politie-inspecteurs wordt hij geïntimideerd en met valse voorwendsels gepaaid om te bekennen en verklikker te worden. Na aanvankelijk toegeven komt hij toch in verzet. De tragische afloop compromitteert ook de politiemannen. Het toneelstuk van Georges Arnaud, gebaseerd op eigen ervaringen na een arrestatie, trok sinds de première in 1953 de aandacht van verschillende regisseurs, wier pogingen stukliepen op de censuur. De uiteindelijke film kwam te laat om nog een effectieve aanklacht te zijn en blijft vastzitten aan de theaterstructuur. Niettemin bekwaam gemaakt met opmerkelijke, abjecte rollen van Noiret en Hanin als de inspecteurs.

Que la bête meure

Frankrijk​/​​Italië 1969. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Michel Duchaussoy, Jean Yanne, Caroline Cellier, Maurice Pialat en Anouk Ferjac.

Wanneer de negenjarige zoon van weduwnaar Charles (Duchaussoy), een kinderboekenschrijver, wordt doodgereden en de politie de dader niet kan vinden, zweert hij wraak. Met wat detectivewerk komt hij op het spoor van een actrice die vermoedelijk in de auto zat. Op den duur raakt Charles ervan overtuigd dat de dader haar zwager moet zijn, een bruut (geweldig gespeeld door Yanne) die door zijn hele ­familie wordt gehaat. In een van zijn fascinerendste films keert nouvelle vague-grondlegger Chabrol de clichés van de wraakfilm binnenstebuiten, om vragen op te roepen over recht en onrecht en de menselijke natuur.

La Vie, l'amour, la mort

Frankrijk 1968. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Amidou, Caroline Cellier, Janine Magnan, Marcel Bozzuffi en Sylvia Saurel.

Een man, die als huisvader en in zijn relatie met zijn minnares een bevredigend seksueel leven leidt, is niettemin de moordenaar van een reeks prostituées, die hij uit razernij over zijn impotentie heeft gedood. Hij wordt na een rechtszaak ter dood veroordeeld. De op authentieke moordzaken geïnspireerde film is een pleidooi tegen de doodstraf. Hij heeft een ongewone aanpak, door éérst medelijden op te wekken met de hoofdpersoon in zijn juridische val en pas tegen het eind zijn misdaden te onthullen. Het intrigerende, broeierige spel van Amidou mikt evenmin op louter medelijden, maar de mystificatie van Lelouch - door de verhoorscènes op de geluidsband te vervangen door muziek - is soms onnodig irritant. Gastrollen van Annie Girardot en Robert Hossein.

La Tête du client

Spanje​/​​Frankrijk 1965. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Sophie Desmarets, Michel Serrault, Jean Poiret, Francis Blance en Caroline Cellier.

Een hoedenmaker drijft 's avonds met zijn zwager een clandestiene goktent. Niet alleen wil zijn dochter zich gaan verloven met de zoon van één van zijn gokklanten, hij wordt ook nog gechanteerd met zijn dubbelleven. Een typische vaudeville-komedie, met tamelijke vaart gemaakt en geacteerd door specialisten in het genre.