Brigitte Fossey

Les Disparus de Valenciennes

Frankrijk 2018. Misdaad van Elsa Bennett en Hippolyte Dard. Met o.a. Stéphane Freiss, Arnaud Binard, Virginie Lemoine, Brigitte Fossey en Linda Massoz.

Les Disparus de Valenciennes

Frankrijk 2018. Misdaad van Elsa Bennett en Hippolyte Dard. Met o.a. Stéphane Freiss, Arnaud Binard, Virginie Lemoine en Brigitte Fossey.

Een man wordt opgehangen gevonden nadat hij vreselijk is mishandeld. Twee broers, de ene bij de politie, de andere bij de rijkspolitie, worden gedwongen samen te werken. Vijftien jaar eerder werd hun vader gedood in een tragedie die het leven kostte aan veertien arbeiders. De vader van het slachtoffer is de enige overlevende van deze tragedie.

Passage interdit : Les égoïstes

Frankrijk 1999. Komedie van Michaël Perrotta. Met o.a. Brigitte Fossey, François Dunoyer, Alexandre Thibault, François Levantal en Jean-Michel Noirey.

Een man wordt opgehangen gevonden nadat hij vreselijk is mishandeld. Twee broers, de ene bij de politie, de andere bij de rijkspolitie, worden gedwongen samen te werken. Vijftien jaar eerder werd hun vader gedood in een tragedie die het leven kostte aan veertien arbeiders. De vader van het slachtoffer is de enige overlevende van deze tragedie.

Passage interdit : Les saboteurs

Frankrijk 1999. Komedie van Michaël Perrotta. Met o.a. Brigitte Fossey, François Dunoyer, Alexandre Thibault, François Levantal en Jean-Michel Noirey.

Een man wordt opgehangen gevonden nadat hij vreselijk is mishandeld. Twee broers, de ene bij de politie, de andere bij de rijkspolitie, worden gedwongen samen te werken. Vijftien jaar eerder werd hun vader gedood in een tragedie die het leven kostte aan veertien arbeiders. De vader van het slachtoffer is de enige overlevende van deze tragedie.

Passage interdit

1999. Perrota Mickael.

Een man wordt opgehangen gevonden nadat hij vreselijk is mishandeld. Twee broers, de ene bij de politie, de andere bij de rijkspolitie, worden gedwongen samen te werken. Vijftien jaar eerder werd hun vader gedood in een tragedie die het leven kostte aan veertien arbeiders. De vader van het slachtoffer is de enige overlevende van deze tragedie.

Un et un font six

Frankrijk 1997. Komedie van Franck Apprédéris. Met o.a. Pierre Arditi, Brigitte Fossey, Gilles Gaston-Dreyfuss, Vincent Lecoeur en Ludwig Briand.

Een man wordt opgehangen gevonden nadat hij vreselijk is mishandeld. Twee broers, de ene bij de politie, de andere bij de rijkspolitie, worden gedwongen samen te werken. Vijftien jaar eerder werd hun vader gedood in een tragedie die het leven kostte aan veertien arbeiders. De vader van het slachtoffer is de enige overlevende van deze tragedie.

Femme de passions

Frankrijk 1995. Drama van Bob Swaim. Met o.a. Brigitte Fossey, Hanns Zischler, Angelo Infanti, Mapi Golan en Claudia Gerini.

Nadat haar huwelijk op de klippen is gelopen besluit chirurge Gabrielle (Fossey) zich toe te leggen op humanitaire hulp. Zo hoopt ze tevens om een oude studievriendin terug te vinden die verdween tijdens de burgeroorlog in Cambodja. Haar eerste missie brengt haar naar een Rode Kruiskamp aan de grens van Tha[KA3]iland, waar vluchtelingen van de Rode Khmers hun toevlucht zochten. Hier wordt ze ontvangen door Peter (Zischler) die de leiding heeft over het kamp. Tot haar verbazing worden de vluchtelingen nog steeds niet met rust gelaten. Aangrijpend drama van een jonge vrouw die terecht komt in een draaikolk van politiek geweld waardoor al haar dromen dooreengeschud worden. Fossey is schitterend in haar rol. Dominique Lancelot baseerde haar scenario op de autobiografische roman Chienne de vie je t'aime van Monique Brossard-Legrand en Carole de Carolis. Een warme hulde aan de internationale ziekenverzorgers. Formaat 16/9.

Pour l'amour de Thomas

Canada​/​​Frankrijk 1994. Drama van Claude Gagnon. Met o.a. Brigitte Fossey, Matthieu Rozé, Marie Tifo, David La Haye en Claude Gauthier.

De veertig-jarige Fossey is een mooie vrouw. Ze is een succesvolle architecte die zich vijftien jaar geleden in Parijs vestigde nadat ze haar man, de Quebecois Arcand, verlaten had. Ze hebben samen een zoon (Rozé) die hemofiliepatiënt is. Hij betekent alles voor haar. Op een dag stelt de dokter vast dat de jongen seropositief is. Omdat hij nog jong is, verzet hij zich met al zijn levenslust tegen zijn ziekte en tracht het beste te maken van de tijd die hem nog rest. Houd de zakdoeken binnen handbereik als je kijkt, want al het mogelijke sentiment dat je bij dergelijke films mag verwachten, wordt aangesleept. Fossey redt met haar doorleefde spelprestatie de film van de ondergang. Het intimistische, maar huilerige, scenario van Mireille Lanteri en regisseur Gagnon is gebaseerd op een verhaal van Michèle Letellier. Voor de fotografie tekende Alain Dupras.

Le château des oliviers

Frankrijk 1993. Drama van Nicolas Gessner. Met o.a. Brigitte Fossey, Eva Darlan, Jacques Perrin, Louis Velle en Georges Coraface.

Tweedelige Franse tv-film op basis van gelijknamige achtdelige serie uit 1993 met centraal Estelle Laborie (Fossey), een Parisienne, die vastbesloten is in verval geraakt kasteel en landerijen van haar familie van wijnbouwers en olijftelers nieuw leven in te blazen. Met haar twee jonge volwassen zonen en dochter, haar ex (Velle), de burgemeesteresse van Ch[KA4]ateauneuf-du-Pape (Darlan) en een machtig zakenman (Parrin) die in de buurt huizencomplex wil bouwen en hiermee het domein bedreigt, krijgt Estelle aardig wat melodramatische toestanden te verwerken. Scenarist Frédérique Hébrard, zelf afkomstig uit die streek, beheerst met sterk verhaal het recept van dit soort roman-feuilleton. Mooi kader en acteurs die men niets kan verwijten. Minder diepgaand dan de serie, oppervlakkiger in karakteropbouw maar wel sneller.

Les enfants du naufrageur

Frankrijk 1992. Familiefilm van Jérôme Foulon. Met o.a. Brigitte Fossey, Jacques Dufilho, Michel Robin, Jean Marais en Maxime Boidron.

Acht kinderen die op een eiland voor de Bretonse kust wonen genieten van de spannende verhalen over een strandjutter uit WO II, die een oude gepensioneerde schooljuf, een weduwe, hen vertelt. Ze luisteren liever naar haar, dan dat ze zich buigen over hun huiswerk. Op een kwade dag wordt de oude dame levenloos aangetroffen; een natuurlijke dood zou haar getroffen hhebben en ze is in armoede gestorven. De kinderen kunnen eenvoudig niet geloven dat ze arm geweest was en denken eerder dat al haar spaarcentjes verdwenen zijn en dat het om moord gaat; bovendien weigeren ze te geloven dat ze van de trap gevallen is. De dappere acht gaan - in weerwil van hun ouders - als reporters van een krant die zelf maken, op onderzoek uit. De eilandbewoners die ze ondervragen zijn niet erg mededeelzaam. En met reden! Spannend, goedgemaakt Enid Blytonachtig mysterie voor jonge kijkers. Cocteau`s favoriete acteur Marais speelt klein rolletje als oude schipper, die aan de deur rammelt van de oude vrouw. Fraai camerawerk van William Lubchansky. Het originele scenario is van Fran[KA10]cois Cellier, Laurent Dessaux en regisseur Foulon. Op de tv soms drastisch ingekort (40m of meer).

Un vampire au paradis

Tunesië​/​​Frankrijk 1991. Horror van Abdelkrim Bahloul. Met o.a. Bruno Cremer, Brigitte Fossey, Laure Marsac, Farid Chopel en Hélène Surgère.

Nosfer Arbi (Chopel) ontsnapt uit een psychiatrische inrichting. Hij staat bekend als De Vampier van Clichy omdat hij zijn slachtoffers in de keel bijt. Nathalie (Marsac), het knappe dochtertje van Madame (Fossey) en Monsieur Belfond (Cremer) ziet hem in de tuin. 's Avond aan de maaltijd bejegent ze haar vader op een onheuse toon, in een totaal onbekende taal. Achteraf kan zij zich er niets meer van herinneren. Dit voorval herhaalt zich telkens als de woede zich in haar ontsteekt. Haar ouders nemen aan dat het meisje Arabisch spreekt en ze laten een Islamitische geestelijke opdagen omdat ze vrezen dat ze bezeten is. Lichtvoetige vampierenkomedie met voor de verandering eens een Noord-Afrikaanse vampier. Echt ernstig moet je het allemaal niet nemen, maar het is soms wel amusant. Marsac speelt haar rol uitstekend en Chopel is een macabere kerel. Geschreven door de uit Algerije afkomstige regisseur Bahloul, die en passant de draak steekt met racisme en discriminatie, die schering en inslag zijn in het dagelijkse leven in Frankrijk. Jean-Francis Gondre stond achter de camera.

The Last Butterfly

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1991. Oorlogsfilm van Karel Kachyna. Met o.a. Tom Courtenay, Brigitte Fossey, Freddie Jones, Ingrid Held en Linda Jablonska.

Antoine Moreau (Courtenay) is pantomimespeler die in WO II aan de drank verslaafd is. Hij hokt met revuedanseresje Michelle (Held), die hij ervan verdenkt dat zij met een ander gaat. In werkelijkheid zit ze in het Franse verzet. De Gestapo is haar op de hielen en bij een inval wordt zij doodgeschoten en Antoine gearresteerd. De moffen weten het goed gemaakt: joodse kindertjes zijn ge[KA3]interneerd in Theresienstadt in geannexeerd Tjechoslowakije. Ze zouden het daar goed hebben en een delegatie van het Internationale Rode Kruis komt inspecteren. De Duitsers willen dat Antoine er gaat optreden en zijn kunsten vertoont zodat dat het Rode Kruis denkt dat alles in orde is. Antoine wordt uiteraard geen keuze gelaten en komt in Theresienstadt terecht, waar hij kennis maakt V[KA1]era (Fossey). Alras komt hij erachter dat de nazi's alleen maar op een schijnvertoning uit zijn en dat zij zodra de commissie z'n hielen gelicht heeft, de kinderen willen vergassen. Met zijn pantomimespel wil Antoine de inspecterende leden waarschuwen. Een aangrijpende petite histoire over een groot drama naar het boek van Michael Jacot door niemand minder dan Ota Hofman en regisseur Kachyna tot scenario werd bewerkt. Toch is de film veel te veel volgens het boek gemaakt, zodat het uitstekende spel van Courtenay de film niet boven het gemiddelde kan verheffen. Tijdens de Fluwelen Revolutie in Praag geschoten met camerawerk van Jirí Krejcík.

Posledni motyl

Verenigd Koninkrijk​/​​Tsjechië​/​​Frankrijk 1990. Oorlogsfilm van Karel Kachyna. Met o.a. Milan Knazko, Ingrid Held, Tom Courtenay, Freddie Jones en Brigitte Fossey.

Antoine Moreau (Courtenay) is pantomimespeler die in WO II aan de drank verslaafd is. Hij hokt met revuedanseresje Michelle (Held), die hij ervan verdenkt dat zij met een ander gaat. In werkelijkheid zit ze in het Franse verzet. De Gestapo is haar op de hielen en bij een inval wordt zij doodgeschoten en Antoine gearresteerd. De moffen weten het goed gemaakt: joodse kindertjes zijn ge[KA3]interneerd in Theresienstadt in geannexeerd Tjechoslowakije. Ze zouden het daar goed hebben en een delegatie van het Internationale Rode Kruis komt inspecteren. De Duitsers willen dat Antoine er gaat optreden en zijn kunsten vertoont zodat dat het Rode Kruis denkt dat alles in orde is. Antoine wordt uiteraard geen keuze gelaten en komt in Theresienstadt terecht, waar hij kennis maakt V[KA1]era (Fossey). Alras komt hij erachter dat de nazi's alleen maar op een schijnvertoning uit zijn en dat zij zodra de commissie z'n hielen gelicht heeft, de kinderen willen vergassen. Met zijn pantomimespel wil Antoine de inspecterende leden waarschuwen. Een aangrijpende petite histoire over een groot drama naar het boek van Michael Jacot door niemand minder dan Ota Hofman en regisseur Kachyna tot scenario werd bewerkt. Toch is de film veel te veel volgens het boek gemaakt, zodat het uitstekende spel van Courtenay de film niet boven het gemiddelde kan verheffen. Tijdens de Fluwelen Revolutie in Praag geschoten met camerawerk van Jirí Krejcík.

3615 Code Père Noël

Frankrijk 1990. Horror van René Manzor. Met o.a. Alain Musy, Brigitte Fossey, Louis Ducreux, Patrick Floersheim en François-Eric Gendron.

Een kind met een rijke (zaken)mamma en een bijna blinde grootvader wonen in een labyrintachtig ch[KA4]ateau. Hij vraagt via Minitel (het Franse interactieve systeem) een onderhoud aan met de kerstman. De boodschap wordt onderschept door een psychopatische moordenaar die naar het buiten komt en een kat-en- muisspel op leven en dood met het joch begint, dat zijn belager op doeltreffende wijze van zich af weet te houden met behulp van zijn elektronisch speelgoed, en de vallen die hij in het kolossale huis had geplaatst. De actie is slechts suggestief (de kijker ziet niets) en ongeloofwaardig. Regisseur Manzor (LE PASSAGE, 1986) heeft van de rolprent eigenlijk een soort lange videoclip gemaakt. Er vallen bij deze film slechts drie slachtoffers: een hond, een politieman en het publiek in de zaal dat de film gaat zien.

Les cadavres exquis: Pour le restant de leurs jours

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Frankrijk​/​​Luxemburg 1989. Thriller van Peter Kassovitz. Met o.a. Brigitte Fossey, Jean-Pierre Bacri, Odette Laure, Llewellyn Rees en Caroline Chaniolleau.

In het kader van een actie nemen Fossey en Bacri een ouder, kansarm echtpaar op in hun luxueuze landhuis om hen van een maand vakantie te laten genieten. Aanvankelijk klikt het tussen de twee paren, maar de oudjes (Laure en Rees) beginnen hoe langer hoe meer eisen te stellen. Ze bemoeien zich met zaken die hen niets aangaan. Het leventje van het jonge stel wordt een hel. Spanning en zwarte humor in deze Patricia Highsmith-bewerking door Gérard Brach in een verhaal waarmee zijn makker Roman Polanski zeker ook raad zou weten. Knap spel van zowel het jonge, als het oudere stel. De spanning wordt in toenemende mate opgedreven tot het onverwachte einde. André Neaud stond achter de camera.

L'été de la Revolution

Frankrijk 1989. Historische film van Lazare Iglesis. Met o.a. Bruno Devoldere, Guy Tréjean, Bruno Cremer, Brigitte Fossey en Bernard Fresson.

Een schitterende evocatie van de `zomer` van 1789 met het begin van de politieke omwenteling in de Franse geschiedenis, waarin de feodale standenstaat en het oude koningschap verdwenen, de derde stand (in het bijzonder de bourgeoise) de politieke macht verwierf en Frankrijk een republiek werd. Knappe vertolkingen van Devoldere als de redenaar Barnave, stichter van de Jacobijnenclub en bestrijder van Mirabeau (Fresson) en van de bankier Necker (Tréjean). Zijn ontslag als voorzitter van de Staten-Generaal was de aanleiding tot de bestorming van de Bastille. Cremer speelt de aarzelende Lodewijk XVI en Fossey de kokette Marie-Antoinette.

Flügel und Fesseln

Duitsland​/​​Frankrijk 1985. Drama van Helma Sanders-Brahms. Met o.a. Brigitte Fossey, Hildegard Knef, Ivan Desny, Hermann Treusch en Camille Raymond.

Deze film behandelt aan de hand van het voorbeeld van twee vrouwen, moeder en dochter, een steeds weerkerend probleem: de kloof tussen levensdromen en de mogelijkheid om deze te realiseren. Hildegard Knef speelt na lange tijd weer eens een filmrol.

Un caso d'incoscienze

Italië 1984. Drama van Emidio Greco. Met o.a. Erland Josephson, Brigitte Fossey, Rüdiger Vogler en Claudio Cassinelli.

Deze film, bedoeld voor tv, werd vertoond op het filmfestival van Venetië en is beperkt in roulatie gekomen. Het verhaal speelt in 1932. Een Skandinavische heer heeft, na de krach van 1929, zelfmoord gepleegd. Of was het moord? Twee jaar later gaat een journalist op zoek naar de waarheid en hij ontmoet, naast weerstand en tegenwerking, de voormalige geliefde en de dochter van de dode. Een niet alledaags mysterie, kritisch ten opzichte van de burgerlijke moraal tussen de beide wereldoorlogen.

Un Amour interdit

Frankrijk 1984. Drama van Jean-Pierre Dougnac. Met o.a. Brigitte Fossey, Fernando Rey, Saverio Marconi, Agostina Belli en Emmanuelle Béart.

Met zijn eerste film heeft Jean-Pierre Dougnac zich meteen in het diepe gestort door een bewerking zonder enige dialoog of uitleg te maken van L'enfant trouvé van Heinrich von Kleist. Hij heeft het er slecht van afgebracht, ook al respecteert hij het boek volledig. Het is hem niet gelukt de waanzinnigheid en redeloosheid van het boek in de film te verwerken ondanks, of misschien dankzij, een sterk zoeken naar originaliteit. De kijker ziet een opeenvolging van toneelachtige scènes waarin alsmaar gesproken wordt. Het resultaat is slechts een historische kostuumfilm.

Les Fausses confidances

Frankrijk 1984. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Roger Coggio, Fanny Cottençon, Brigitte Fossey en Michel Galabru.

Trouwe bewerking van de komedie van Marivaux maar een beetje te naturalistisch. De productie haalt het niet bij de prachtige opnames van Etienne Becker die de lichtsterkte, het klimaat en de schilderachtige atmosfeer van Marivaux' tijdperk heeft kunnen nabootsen zoals die te zien zijn op de schilderijen van De la Tour en Watteau; een plezier voor het oog, en zo doen de speler de dramaturg nog enige eer aan.

L' Avenir d'Emilie

Duitsland​/​​Frankrijk 1984. Drama van Helma Sanders. Met o.a. Brigitte Fossey, Hildegarde Knef, Ivan Desny, Camille Raymond en Hermann Treusch.

Een actrice gaat in Normandië bij haar ouders uitrusten. Zij zorgen ook voor haar dochter als zij moet werken. Uiteindelijk keert zij terug naar Berlijn. Wederom analyseert Helma Sanders de menselijke relaties in een afgeschermde leefgemeenschap. De spanning in het huis is om te snijden, terwijl de eerste indruk die van een rustig huishouden is. Hier wordt stilzwijgend een levensstijl aangeklaagd. De beelden zijn opzettelijk afgevlakt en zonder diepte. Het geheel is overrompelend.

La Scarlatine

Frankrijk 1983. Komedie van Gabriel Aghion. Met o.a. Brigitte Fossey, Stéphane Audran, Christophe Malavoy en Hito Jaulmes.

Rampzalige debuutfilm van Aghion, ex-assitent van o.a. Laurent Heyneman en Gérard Vergez. Wie probeert in het hysterische gestuntel een intrige te vinden houdt er in het beste geval stekende hoofdpijn aan over. De rode draad schijnt te zijn dat in een bepaalde familie alle vrouwen raar doen, maar de film is zo uitgewerkt dat je er alle kanten mee uit kunt. Behalve de goeie.

Au nom de tous les miens

Frankrijk​/​​Canada 1983. Oorlogsfilm van Robert Enrico. Met o.a. Michael York, Brigitte Fossey, Jacques Penot, Helen Hughes en Jean Bouise.

Een Poolse jood weet het getto van Warschau in WO II te overleven, maar vervolgens verliest hij zijn gehele gezin tijdens een bosbrand. Deze uit een langere tv-serie samengestelde film is gebaseerd op de autobiografie van Martin Gray; hij schiet in de oppervlakkige tekening van de joodse folklore en de breed uitgemeten concentratiekampgruwelen zijn doel voorbij (een hommage aan de levensmoed-ondanks-alles). De film moet jammer genoeg als ergerlijke exploitatie beschouwd worden. De gebrekkige nasynchronisatie van de internationale cast ondermijnt de authenticiteit. Een goede rol van Penot als de jeugdige Gray, maar York kan in zijn dubbelrol als Gray sr. en de oudere hoofdpersoon weinig indruk maken. (Boedapest en Hongarije staan overigens overtuigend model voor Warschau en Polen)

Le jeune marié

Frankrijk 1982. Komedie van Bernard Stora. Met o.a. Richard Berry, Brigitte Fossey, Zoé Chauveau, Richard Anconina en Daniel Russo.

De jonge metselaar Billy (Berry) trouwt in de Provence met Nina (Chauveau), maar wordt terstond verliefd op Viviane (Fossey), een buurvrouw die door haar man in de steek gelaten is, en die hij naar Parijs volgt. Uiteindelijk gaat hij toch weer naar huis. De film gaat over het dagelijkse leven en begint uitstekend. Jammer genoeg is de eindeloze tocht van Billy door Parijs saai, gaat de humor verloren en vervagen de personages. Scenario van regisseur Stora. Ondanks de langdradigheden mooie fotografie van Aronovich.

Le Bâtard

Frankrijk 1982. Avonturenfilm van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Gérard Klein, Julie Jézéquel, Brigitte Fossey, Mylène Demongeot en Didier Flamand.

De roman van Erskine Caldwell is een gevaarlijk onderwerp voor het hedendaagse Frankrijk. De regisseur is bekwaam maar er blijven talloze intellectuele clichés over die geen inzicht geven in de gevoelens van de personages. Voor de rest een interessant verhaal over het ronddolen van een moordenaar, ook al is de mengeling van spot, zottigheden en tragische elementen onevenwichtig verdeeld.

La Boum 2

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Claude Brasseur, Brigitte Fossey, Denise Grey en Pierre Cosso.

Familiekroniek naar La boum die zoveel succes heeft geoogst. Zoals bijna altijd leidt het maken van een vervolg op een succesfilm tot een oppervlakkig en oninteressant product, waarbij in dit geval komedie wordt verward met nonchalance en familieproblemen met clichés. De film speelt zich af in de welgestelde kringen en de werkelijke problemen van het leven worden ontweken. Het verhaal begint tijdens een vakantie in Zuid- Duitsland en de vijftien-jarige heldin Marceau keert terug naar Parijs. Feest, gejubel en zelfs oma krijgt zin om te hertrouwen.

Imperative

1982. Krysztof Zanussi en Krzysztof Zanussi. Met o.a. Sigfrit Steiner, Robert Powell, Leslie Caron en Brigitte Fossey.

Familiekroniek naar La boum die zoveel succes heeft geoogst. Zoals bijna altijd leidt het maken van een vervolg op een succesfilm tot een oppervlakkig en oninteressant product, waarbij in dit geval komedie wordt verward met nonchalance en familieproblemen met clichés. De film speelt zich af in de welgestelde kringen en de werkelijke problemen van het leven worden ontweken. Het verhaal begint tijdens een vakantie in Zuid- Duitsland en de vijftien-jarige heldin Marceau keert terug naar Parijs. Feest, gejubel en zelfs oma krijgt zin om te hertrouwen.

Imperativ

Polen 1982. Drama van Krzysztof Zanussi. Met o.a. Robert Powell, Brigitte Fossey, Leslie Caron en Matthias Habich.

Augustin, een begaafd wiskundige, twijfelt aan het gemak waarmee zijn leven tot nu toe ontrold is. Hij gaat op zoek naar de zin van zijn bestaan. Deze film is van de hand van een van de belangrijkste Poolse regisseurs van dit moment. Zoals gebruikelijk schetst hij een zwaar psychologisch en filosofisch drama. De film werd grotendeels in zwart/wit opgenomen en is, ondanks (of dank zij) zijn kwaliteiten, niet toegankelijk voor een groot publiek.

Enigma

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1982. Thriller van Jeannot Szwarc. Met o.a. Martin Sheen, Sam Neill, Brigitte Fossey, Derek Jacobi en Frank Finlay.

Tijdens de Koude Oorlog wordt een 'ex-patriate', die achter het IJzeren Gordijn is opgegroeid maar nu in Parijs woont en propaganda-uitzendingen voor World Radio verzorgt, door de CIA gerecruteerd om het besturingsmechanisme van de enigmacomputer naar het Westen te smokkelen. Natuurlijk raakt hij verstrikt in het web van spionage, contraspionage en liefde. Het verhaal is goed, de rolbezetting sterk, toch is de film geen echte uitschieter in het genre, daarvoor is de voorspelbaarheid nog te groot. Naar het boek The Enigma Sacrifice van Michael Barak, door John Briley tot scenario bewerkt.

Croque la vie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Carole Laure, Brigitte Fossey, Bernard Giraudeau, Alain Doutey en Jacques Serres.

Een man en twee meisjes hebben in het begin van de jaren 1970 een eigen bedrijfje als reclameschilders. Gedurende tien jaar gaan ze door een huwelijk en allerlei verhoudingen heen, met toenemende verburgerlijking en afstandneming van hun artistiek idealisme. Hun vriendschap houdt vooral stand door de herinnering aan hoe leuk ze het vroeger samen hadden. Tacchella's gebruikelijke werkwijze om rond de hoofdpersonen en de de bijfiguren de microkosmos gedetailleerd te tekenen, krijgt hier een ironische kleuring door het opnemen van toen in zwang zijnde trends, modegrillen en clichés over de maatschappij en menselijke relaties. Hij is daarbij vergeten om het trio dat in het middelpunt staat, interessant te maken. Fossey houdt zich talentvol staande, maar Laure en Giraudeau vullen hun tweedimensionale personages in met weinig genietbaar aanstellerig spel.

Chanel Solitaire

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1981. Biografie van George Kaczender. Met o.a. Marie-France Pisier, Timothy Dalton, Rutger Hauer, Karen Black en Brigitte Fossey.

Achtergelaten in een weeshuis, wordt Gabrielle Chanel (Pisier) op achttien-jarige leeftijd door haar tante opgenomen. In een boutiek ontmoet ze Hauer, die haar introduceert in de wereld, maar het is haar ontmoeting met Dalton die haar leven zal veranderen. Ze stort zich op de modewereld en binnen de kortste keren is de naam Coco Chanel een begrip. Het scenario van Julian More, gebaseerd op de roman van Claude Delay, beperkt zich tot het begin van de carrière van Chanel. Het geeft een goed beeld van de modewereld rond de jaren 1920, maar werd teveel opgebouwd met oubollige clichées. Vertolking is theatraal, de camera van Ricardo Aronovich veel te statisch. Het modehuis Chanel distantiëerde zich van de film.

Un mauvais fils

Frankrijk 1980. Drama van Claude Sautet. Met o.a. Patrick Dewaere, Brigitte Fossey, Yves Robert, Jacques Dufilho en Claire Maurier.

Bruno Calgagni (Dewaere), een ex-drugsverslaafde, keert na jaren terug in Frankrijk, waar zijn vader (Robert) en hij elkaar de zelfmoord van de moeder verwijten. Er groeit wederzijds begrip met de al even moeizaam verlopende maatschappelijke herintegratie. De specialist in de problematiek van de bourgeois van middelbare leeftijd, Sautet, richt zich nu op jongere personages in een proletarischer milieu, maar de gevoelige aandacht voor de personages en hun omgeving plus de liefdevolle regie van de niet zo voor hun rol geschikte acteurs zijn van gelijke kwaliteit. Het scenario is van Jean-Paul Torok, regisseur Sautet en Daniel Biasini naar diens verhaal. Het camerawerk is van Jean Boffety. Mono.

Le Triple mort du troisième personnage

Frankrijk​/​​België​/​​Spanje 1980. Thriller van Helvio Soto. Met o.a. José Sacristan, Brigitte Fossey, André Dussollier, Patricia Guzman en Rafael Anglada.

Een Latijnsamerikaanse journalist wordt met andere politieke gevangenen het land uitgezet. In Europa schrijft hij een boek over hun hechtenis. Na publikatie merkt hij dat de overleden celgenoten beschikten over compromitterend feitenmateriaal voor de financiële overheid; de overdracht daarvan zou de journalist en zijn makker in levensgevaar kunnen brengen. Deze film van een uitgeweken Chileen weet in zijn vorm de puzzelstructuur van het scenario onvoldoende goed te maken zodat de wezenlijke probleemstelling in de eerste helft van de film verloren dreigt te gaan in de artistieke vraag: wat is fictie en wat is realiteit? Als de stukken geleidelijk aan in elkaar schuiven krijgt de film tenslotte wèl zijn indringende werking.

La boum

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Claude Brasseur, Brigitte Fossey, Denise Grey en Bernard Giraudeau.

Ongeacht de puike thrillers die hij in zijn carrière draaide, blijft laatbloeier Pinoteau in Frankrijk voor eeuwig de regisseur-van-La-boum-met-Sophie-Marceau. Daarop is de immer goedgehumeurde vakman terecht fier. Want deze in tandem met Gérard Oury's dochter Danièle Thompson geschreven film is de Franse tienerklassieker tout court. De tijdloze plot draait rond de veertienjarige Vic en haar holderdebolder door opgroei- en kalverliefdesland, en openbaart het tomeloze talent van de ontwapenende ingénue Marceau. Brasseur en Fossey zijn sterk als ouders en in nevenrollen duiken bekende gezichten op. De lichtvoetige Vladimir Cosma-soundtrack is even aanstekelijk als de filmaffiche. Hartverwarmend.

Quintet

Verenigde Staten 1979. Sciencefiction van Robert Altman. Met o.a. Paul Newman, Bibi Andersson, Fernando Rey, Vittorio Gassman en Nina Van Pallandt.

Als robbenjager Newman met zijn vrouw Fossey terugkeert naar zijn thuisland, ontdekt hij dat er een nieuwe ijstijd is aangebroken na een nucleaire vernietiging. De overlevenden tussen het kromme staal en gebarsten beton hebben niets te doen en brengen hun tijd door met het spel uit de titel, waarbij de verliezer gedood wordt. Zo komen Newmans vrouw en broer om. Hij besluit zich te wreken op de machthebbers (w.o. Rey), die de regels van het spel hebben opgesteld. Een aardig idee, dat door zijn pseudo-intellectualistische aanpak niet van de grond komt en stierlijk vervelend is.

Mais où est donc ornicar

Frankrijk 1979. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Geraldine Chaplin, Brigitte Fossey, Jean-François Stévenin, Didier Flamand en Anna Prucnal.

Twee vrouwen hebben met succes een positie veroverd in verondersteld mannelijke beroepen: een als auto-monteur, een als expert sociale communicatie. Noch voor henzelf noch voor zijn omgeving zijn de gevolgen in hun vak en hun privéleven altijd even makkelijk te hanteren. De film is geen pamflet voor of tegen het feminisme, maar laat genuanceerd met gevoel en humor verschillende facetten zien.

Le Mouton noir

Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Pierre Moscardo. Met o.a. Jacques Dutronc, Brigitte Fossey, Hélène Rolles, Jean Dessilly en Marie Daëms.

Een man die zowel in de advocatuur als in zijn huwelijk mislukt is, ontvoert zijn dochtertje dat bij haar grootvader, een bankier, wordt opgevoed. Hij weet de aan de computer toevertrouwde malversaties van de bank te achterhalen, zodat hij met chantage de zorg voor zijn kind op zich kan nemen. Deze sympathieke debuutfilm is af en toe onwaarschijnlijk en op scenario-niveau onnodig melodramatisch. De brave regie laat te weinig ruimte voor goed samenspel, dat niettemin de voornaamste kwaliteit van de film is.

L' Affaire Suisse

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1978. Thriller van Peter Ammann. Met o.a. Jean Sorel, Brigitte Fossey, Franco Fabrizi, Colette Descombes en Silvano Tranquilli.

Een politie-inspecteur uit Genève stelt een onderzoek in naar de geheimzinnige dood van een journalist in Italië en ontdekt corruptie en misdadige praktijken bij Zwitsers-Italiaanse financiële transacties. Ondanks schandalen en moordaanslagen blijven deze praktijken bestaan. De kritische en actuele benadering van Zwitserse bankspeculaties gaat verloren in een warrig scenario waarin de met deze speelfilm debuterende documentarist Ammann helderheid noch spanning weet te brengen.

Die Gläserne Zelle

Duitsland 1978. Misdaad van Hans W. Geissendörfer. Met o.a. Helmut Griem, Brigitte Fossey, Walter Kohut, Dieter Laser en Bernhard Wicki.

Een architect krijgt vijf jaar op te knappen na een ongeval bij de bouw van een pand waaraan in feite de aannemer schuldig was. Filmbewerking van het boek The Glass Cell van Patricia Highsmith met cynische wendingen, door de regisseur en Klaus Bädekerl tot scenario bewerkt. Robby Müller deed het camerawerk.

Le Pays bleu

Frankrijk 1977. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Brigitte Fossey, Jacques Serres, Ginette Garcin, Armand Meffre en Henri Crémieux.

Een kroniek zonder veel verhaal over een groep plattelandsbewoners - autochtonen en stedelingen die terug naar de natuur wilden - die nogal in luiheid leven en ook in hun onderlinge relaties complicaties vermijden. Het gebrek aan actie en conflicten maken de film niet voor ieders smaak, maar het effect kan ook zijn van een plaatsvervangende vakantie.

L'homme qui aimait les femmes

Frankrijk 1977. Drama van François Truffaut. Met o.a. Geneviève Fontanel, Leslie Caron, Nathalie Baye, Sabine Glaser en Valérie Bonnier.

Een ingenieur heeft een wanhopige behoefte aan gezelschap van vrouwen en maakt om de meest uiteenlopende redenen, maar altijd serieus en oprecht, voortdurend jacht op alle categorie[KA3]en, maar vindt nooit de ware. Zijn autobiografische roman wekt de interesse van een redactrice van een uitgeverij. Rondom de ernstige en bijna melancholieke Don Juan - een ongewone en goede rol van Denner - voert Truffaut in soms heel kort bestek een reeks vrouwenportretten op die bijna allemaal even opmerkelijk zijn, al heeft het scenario (van Truffaut, Michel Fermaud en Suzanne Schiffman) wat erg weinig substantie.

Guerres civiles en France

Frankrijk 1977. Oorlogsfilm van Vincent Nordon, François Barat en Joël Farges. Met o.a. Sami Frey, Nicole Hiss, Philippe Colin, Romain en Brigitte Fossey.

Een drieluik over de weergave van de geschiedenis op het filmdoek. 1. Babeuf où le journal parlé. Frey declameert teksten van de revolutionair. Na Godard is dat ook niet echt origineel meer. 2. Le Premier Empire speelt zich feitelijk in het heden af, maar toont op een min of meer overtuigende wijze de effecten van de Code Napoléon op het gedrag van twee jonge mensen. 3. La semaine sanglante gaat over de onderdrukking van de Commune van 21 tot 28 mei 1871. Het is een waar bloedbad, maar zeer gestileerd. Dit derde deel is zeer hard, maar plastisch, met name wat betreft de kleuren. Het is een nachtmerrie en tegelijk een overpeinzing over de woestheid van burgeroorlogen. Vanwege dit deel de moeite waard.

Crazy American Girl

Frankrijk 1977. Komedie van David Newman. Met o.a. Patti D'Arbanville, Daniel Cauchy, Brigitte Fossey, Robert Manuel en Jean-Claude Dauphin.

Modieuze, onbenullige film over de belevenissen van een meisje uit Texas in het mondaine artiestenwereldje van Parijs en Saint-Tropez. Wat de bekende Amerikaanse scenarioschrijver David Newman (BONNIE AND CLYDE, SUPERMAN) bezield heeft om dit onding niet alleen te schrijven, maar ook nog te regisseren blijft één van de Grote Raadsels uit de Filmgeschiedenis. Ook bekend als LA FILLE D'AMERIQUE.

Les Fleurs du miel

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Faraldo. Met o.a. Brigitte Fossey, Gilles Segal, Claude Faraldo, Mirelle Pame en Hélène Henry.

Huis-aan-huisbezorger mengt zich toevallig in een ruzie tussen filmcriticus en zijn vrouw en wordt door de laatste geïnviteerd als niet begrijpende scheidsrechter en passieve inzet van haar strijd om onafhankelijkheid na jaren uitgestippeld en tot sleur geworden huwelijksleven. Uiterst genuanceerd spel van Fossey verwoordt het duel binnenskamer waarbij Faraldo zelf zwijgzame getuige is. Echtgenoot is al te grote oen en lijkt om beroep meer persoonlijke afrekening van schrijver-regisseur dan overtuigend personage. Slotscène met vrouw van bezorger versterkt treurige ironie van situatie.

Les Enfants du placard

Frankrijk 1976. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Brigitte Fossey, Lou Castel, Jean Sorel, Georges Marchal en Isabelle Weingarten.

De nauwe band tussen een broer en zijn zus, nog versterkt door de zelfmoord van de moeder, vindt tijdens hun volwassenheid voortzetting in de rituele spelletjes van weleer. De vrouw, die met de zakenpartner van de verachte vader is getrouwd, probeert incest te vermijden (of plaatsvervangend te realiseren) door te trachten haar broer aan haar beste vriendin te koppelen. Na de mislukking daarvan vlucht ze en gaat overstag voor de moraal en de materiële zekerheid van het huwelijk. Deze ingetogen maar gespannen psychologische studie krijgt emotionele lading door intens spel van Fossey en Castel, die worden afgezet tegen opzettelijk aangebrachte elementen uit een driestuiversroman. Schitterende fotografie van Pierre Lhomme.

Le Bon et les méchants

Frankrijk 1976. Avonturenfilm van Claude Lelouch. Met o.a. Marlène Jobert, Brigitte Fossey, Jacques Dutronc en Bruno Cremer.

Groepje criminelen - opgejaagd door inspecteur - sluit zich tijdens de oorlog aan bij het verzet, terwijl de politieman collaborateur wordt. Rommelig scenario geeft cynisme onvoldoende bodem in willekeurige afwisseling tussen harde ernst en parodie, maar als meestal bij Lelouch wordt er zeer spontaan geacteerd.

Le Chant du départ

Frankrijk 1975. Drama van Pascal Aubier. Met o.a. Brigitte Fossey, Rufus, Michel de Ré, Germaine Montéro en Jacques Rispal.

Een weduwe heeft een club voor alleenstaanden opgericht, waar tijdens de wekelijkse bijeenkomsten het plan groeit voor een collectieve zelfmoord, uit wanhoop over en protest tegen de onmenselijke samenleving. Op het moment dat zij tot de daad zullen overgaan, zet de regisseur zijn film stop en laat de personages gelukzalig herleven in een nieuwe utopische maatschappij. Deze onverwachte finale werkt zowel verwarring als ontwapenend naïef door de gulheid waarmee de regisseur zijn helden een beter lot gunt. Overtuigend is die idylle niet, maar de eerdere scènes zijn aandoenlijk en venijnig, met de verrassende Fossey als een onooglijke oude vrijster.

Calmos

Frankrijk 1975. Erotiek van Bertrand Blier. Met o.a. Jean Rochefort, Jean-Pierre Marielle, Bernard Blier, Brigitte Fossey en Claude Piéplu.

Gynaecoloog en de man van een veeleisende echtgenote duiken onder op het platteland voor een 'leven zonder vrouw'. Hun voorbeeld vindt zoveel navolging dat vrouwen zich organiseren in de strijd om hun rechten. Gevangenen van vrouwenleger worden met medische begeleiding tot neukmachines gemaakt en geheel uitgeput. Uitdagende satire van vrouwenhaat - die mannen nauwelijks voordeliger voorstelt - weet in de tweede helft geen maat te houden en ontaardt in zulke grove effecten dat de werkzaamheid verloren gaat. Ironische finale waarin onttakelde slachtoffers een schuilplaats zoeken in de enorme baarmoeder maakt veel goed.

Les valseuses

Frankrijk 1974. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Brigitte Fossey.

Anarchistische zwarte schelmenkomedie, een verfilming van Bliers eigen roman, betekende de internationale doorbraak van de regisseur die een van Frankrijks meest consistente filmmakers zou blijken. Depardieu en Dewaere zijn twee jonge schooiers die zich vermaken met diefstal en beroving, mishandeling en aanranding. Vrolijke verwikkelingen worden afgewisseld door wrede, misogyne grappen. Jeanne Moreau zorgt voor enige gratie als een ex-gevangene die met beiden het bed deelt. Isabelle Huppert is even te zien als verlegen tiener met gemengde gevoelens voor de bandeloze anti-helden. Depardieu zou een van Bliers vaste acteurs worden, Dewaere werkte nog tweemaal met de regisseur voordat hij in 1982 door zelfmoord om het leven kwam.

L' Ironie du sort

Frankrijk 1974. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Clémenti, Marie-Hélène Breilat, Jacques Spiesser, Claude Rich en Jean Desailly.

Molinaro werd vooral bekend om zijn komedies, maar zijn dramatische films zijn eigenlijk veel beter zoals deze variaties op het thema 'wat zou er gebeuren als...'. Een jongeman uit een verzetsgroep staat op het punt om een Feldwebel te liquideren en overweegt wat er zal gebeuren met hem, zijn meisje, zijn vriend en andere betrokkenen als hij wel of niet zal schieten. De parallelle mogelijkheden worden in kleur en zwartwit naast elkaar getoond.

Erica Minor

Frankrijk​/​​Zwitserland 1974. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Brigitte Fossey, Juliet Berto, Edith Scob, Marc Chapiteau en Roger Jendly.

Drie vrouwen in Génève beleven elk op hun manier de kater na het revolutionaire elan van 1968. De jongste raakt zonder weerstand op drift in het 'alternatieve', een tweede heeft haar studie opgegeven om arbeidster te worden zonder van haar intellectuele ballast en gevoelsmatige onmacht los te komen. Een derde verschanst zich in een isolement waar ze tegen zichzelf praat, niet in staat om woorden in daden te vertalen. Genuanceerde vrouwenfilm van debutant - ex-assistent van Tanner, wiens invloed duidelijk is - blijft wat àl te verstandelijk van opzet, ondanks de overtuigende inzet van de actrices. De oeverloze ideologische discussies zijn met al hun gemeenplaatsen misschien wel kenmerkend, maar ook een aanslag op het geduld.

La Brigade

Frankrijk 1973. Drama van René Gilson. Met o.a. Brigitte Fossey, Edward Wojtaszek, Jean Bouise, Piotr Szymanowski en Andrzej Siedlecki.

Poolse vrijwilligers zijn na Spaanse Burgeroorlog naar Frankrijk geëmigreerd waar ze in 1943 in het Noorden een eigen verzetsgroep hebben. Bij arrestatie worden ze door Franse politie zwaarder gevonnist dan landgenoten, zodat na bevrijding slechts twee leden het hebben overleefd. Sobere reconstructie van ware gebeurtenissen en hun politieke verwikkelingen door regisseur die in neo-realistische traditie werkt en daarmee in Franse cinema uitzonderingspositie heeft.

The Man Who Died Twice

Verenigde Staten 1970. Thriller van Joseph Sargent. Met o.a. Stuart Whitman, Brigitte Fossey, Jeremy Slate, Bernard Lee en Severn Darden.

Whitman als hoofdfiguur in een zonderlinge intrige, als rondtrekkend schilder in Spanje die verliefd wordt op een depressieve Française, onwetend van de duistere achtergronden van zijn beminde. Verscheidene goed uitgewerkte bijrollen schetsen een beeld van het interessant verleden van de hoofdfiguur, maar de film als geheel blijft schimmig.

Raphaël ou le débauché

Frankrijk 1970. Romantiek van Michel Deville. Met o.a. Maurice Ronet, Françoise Fabian, Jean Vilar, Brigitte Fossey en Isabelle de Funès.

Een boemelaar die ervan overtuigd is gauw dood te gaan, heeft een leven vol uitspattingen en avonturen tot hij echt verliefd wordt op een deugdzame weduwe, die zijn gevoel beantwoordt en om hem tegemoet te komen, zich vernedert in liederlijkheden. Om haar te redden pleegt hij zelfmoord. Dit oorspronkelijk scenario weet de toon van de literaire Franse traditie overtuigend te treffen en wordt zonder ironie in opmerkelijke beelden en stijlvolle aankleding verteld. Ideale rolbezetting. Scenario van Nina Companeez. Camerawerk van Claude Lecomte.

M... comme Mathieu

Frankrijk 1970. Drama van Jean-François Adam. Met o.a. Sami Frey, Brigitte Fossey, Bulle Ogier, Roland Dubillard en Laurent Douieb.

Een man komt na een depressie uit een psychiatrische inrichting en betrekt een flat, zonder vrouw en kind. In zijn verbeelding is er een nieuwe geliefde, die niemand anders is dan zijn echtgenote in de beginperiode van hun liefde. Zijn vrouw gaat mee met zijn fantasie[KA3]en, maar slaagt er niet in zijn isolement te doorbreken. Deze opmerkelijke persoonlijke debuutfilm van een toneelregisseur (die na nog twee films zelfmoord zou plegen) toont een vervreemding van de werkelijkheid zonder de realiteit uit de film te bannen of aan te tasten. De acteurs geven de broze rollen overtuigingskracht, vooral Fossey (ex-mevrouw Adam).

Honor Among Thieves

Verenigde Staten 1968. Jean Herman. Met o.a. Michel Barcet, Bernard Fresson, Olga Georges-Picot, Brigitte Fossey en Charles Bronson.

Een man komt na een depressie uit een psychiatrische inrichting en betrekt een flat, zonder vrouw en kind. In zijn verbeelding is er een nieuwe geliefde, die niemand anders is dan zijn echtgenote in de beginperiode van hun liefde. Zijn vrouw gaat mee met zijn fantasie[KA3]en, maar slaagt er niet in zijn isolement te doorbreken. Deze opmerkelijke persoonlijke debuutfilm van een toneelregisseur (die na nog twee films zelfmoord zou plegen) toont een vervreemding van de werkelijkheid zonder de realiteit uit de film te bannen of aan te tasten. De acteurs geven de broze rollen overtuigingskracht, vooral Fossey (ex-mevrouw Adam).

Friend Farewell

1968. Jean Herman. Met o.a. Olga Georges-Picot, Brigitte Fossey, Charles Bronson en Alain Delon.

Een man komt na een depressie uit een psychiatrische inrichting en betrekt een flat, zonder vrouw en kind. In zijn verbeelding is er een nieuwe geliefde, die niemand anders is dan zijn echtgenote in de beginperiode van hun liefde. Zijn vrouw gaat mee met zijn fantasie[KA3]en, maar slaagt er niet in zijn isolement te doorbreken. Deze opmerkelijke persoonlijke debuutfilm van een toneelregisseur (die na nog twee films zelfmoord zou plegen) toont een vervreemding van de werkelijkheid zonder de realiteit uit de film te bannen of aan te tasten. De acteurs geven de broze rollen overtuigingskracht, vooral Fossey (ex-mevrouw Adam).

Adieu l'ami

Frankrijk 1968. Thriller van Jean Herman. Met o.a. Alain Delon, Charles Bronson, Brigitte Fossey, Olga Georges-Picot en Bernard Fresson.

Een veteraan uit de Algerijnse oorlog laat zich door de vriendin van zijn gesneuvelde makker strikken om gestolen waardepapieren terug te brengen in een bankkluis. Een andere krijgsmakker heeft de indruk gekregen dat hij roof gaat plegen en volgt hem in ondergrondse riolen om hem voor een misstap te behoeden. Onwaarschijnlijk en onduidelijk complot en weinig pakkende regie worden ietwat gecompenseerd door een aantal beklemmende rioolscènes en de explosieve combinatie Delon- Bronson. Eén van de eerste films die van Hollywood- bijrolspeler Bronson een Europees idool maakten. Scenario van Sébastien Japrisot.

Le Grand Meaulnes

Frankrijk 1967. Drama van Jean-Gabriel Albicocco en Jean-Gabriel Albocco. Met o.a. Jean Blaise, Brigitte Fossey, Alain Libolt, Juliette Villard en Alain Noury.

Wereldvreemde dromer leert op gefantaseerd feest jonge vrouw kennen op wie hij hopeloos verliefd raakt, zozeer dat hij in het dagelijkse leven geen aandacht heeft voor geestverwante. Vriend stelt hem dan voor aan meisje uit droom dat echt bestaat. Beroemde poëtische roman van Alain Fournier werd als film esthetisch en langademig prentenboek zonder inhoud. Jonge acteurs lijken ook op visuele gronden gekozen en alleen Fossey, Libolt en Villard slagen erin meer te zijn dan decoratieve ledenpoppen.

The Happy Road

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1957. Komedie van Gene Kelly. Met o.a. Gene Kelly, Barbara Laage, Bobby Clark, Brigitte Fossey en Michael Redgrave.

Debuut van Kelly als regisseur in een aardig drama over twee kinderen die weglopen van een Zwitserse school. Dat veroorzaakt natuurlijk paniek bij de vader (weduwnaar) van de een en de moeder (gescheiden) van de ander, die er dan ook beiden achteraan gaan.

La Corda d'acciaio

Italië 1953. Familiefilm van Carlo Borghesio. Met o.a. Brigitte Fossey, Fausto Tozzi, Virna Lisi en Zenia Valderi.

Een in een circus opgegroeid meisje is voorbestemd koorddanseres te worden, maar ze raakt na een auto-ongeluk verlamd. Om haar operatie te kunnen betalen moet haar moeder steeds riskantere stunts uithalen. Deze simpele circussmartlap heeft een al te doorzichtig effectbejag en de nadrukkelijk op vertedering speculerende regie van de kleine Fossey benadrukt ongewild René Cléments prestatie met haar in JEUX INTERDITS.

Jeux interdits

Frankrijk 1952. Oorlogsfilm van René Clément. Met o.a. Brigitte Fossey, Georges Poujouly, Lucien Hubert, Suzanne Courtal en Jacques Marin.

Juni 1940. Een kleutermeisje uit Parijs raakt op de vlucht voor de Duitsers haar ouders kwijt en belandt bij een boerenfamilie. De jongste boerenzoon is onmiddellijk op haar gesteld en weet haar te troosten met een geheim begraafplaatsje voor haar hondje en ander overleden boerderijgedierte. De titel 'Verboden spelletjes' slaat op de diefstal van kruisen voor hun gestaag uitdijende godsakker. Jeux interdits is op het eerste gezicht een ontroerend tijdsdocument van vervlogen ruraal Frankrijk maar bovenal een tijdloos drama rond dood, religie, rouw en familie. Gebaseerd op het boek van François Boyer.