Zinedine Soualem (1957): cast.
Er zijn 35 films gevonden.

Pas si simple

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Rachida Krim. Met o.a. Razika Nayis, Ouassini Embarek, Fejria Deliba, Tewfik Jallab en Naïma Triboulet.

Wanneer de in Frankrijk opgegroeide Nadia klaar is met haar opleiding vinden haar Marokkaanse ouders het tijd voor een huwelijk. Nadia kiest in Marokko voor de ongeletterde boer Samir, maar eenmaal getrouwd besluit ze toch terug te keren naar Parijs. Samir, verliefd en bereid tot persoonlijke offers, gaat mee. Tamelijk luchtig, voor televisie gemaakt drama van regisseuse Krim (1955), die zich met films als Permis d'aimer en Sous les pieds des femmes al eerder verdiepte in het leven van migranten uit de Maghreb.

Opération Casablanca

2010 | Actiefilm, Komedie, Misdaad

Zwitserland​/​​Canada​/​​Frankrijk 2010. Actiefilm van Laurent Nègre. Met o.a. Zinedine Soualem, Jean-Luc Bideau en Gilles Tschudi.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

Le nom des gens

2010 | Komedie

Frankrijk 2010. Komedie van Michel Leclerc. Met o.a. Sara Forestier, Jacques Gamblin, Zinedine Soualem, Carole Franck en Michèle Moretti.

De linkse superhippie van Algerijnse afkomst Baya (Forestier) duikt het bed in met iedere rechtse bal om hem van maatschappelijke inzichten en politieke kleur te doen veranderen. Dan ontmoet ze op haar missie de aantrekkelijke rechts-Joodse Arthur (Gamblin). Liefdeskriebels, kan dat? Regisseur Leclerc kwam op festivals en bij de filmpers goed weg met zijn misschien wel erg politiek correcte komedie. Wie zich daaroverheen kan zetten, of gewoon graag gluurt naar Forestier in allerhande oh la la-situaties, biedt Le nom des gens anderhalf uur vertier. Forestier en het script werden bekroond met een César.

Moloch Tropical

2009 | Drama

Haïti​/​​Frankrijk 2009. Drama van Raoul Peck. Met o.a. Zinedine Soualem, Sonia Rolland en Mireille Metellus.

Haïti, tegenwoordige tijd. Terwijl in de boven de hoofdstad Port-au-Prince gelegen citadel Laferrière president Jean de Dieu Théogène zich met zijn coterie op een internationale staatsontvangst voorbereidt, breekt onder de straatarme bevolking de revolutiepleuris uit. Regisseur Peck, maker van zowel een docu als een biografische film over de vermoorde Congolese politicus Patrice Lumumba, is geboren Haïtiaan en was 1996/'97 Minister van Cultuur op het ongelukseiland. Deze film is zijn bijdrage aan de beeldvorming over zijn vaderland, maar ook een dissectie van het dubieuze politieke bedrijf.

JCVD

2008 | Fake documentaire, Actiefilm, Komedie

België​/​​Luxemburg​/​​Frankrijk 2008. Fake documentaire van Mabrouk El Mechri. Met o.a. Jean-Claude Van Damme, Hervé Sogne, Valérie Bodson, Zinedine Soualem en François Damiens.

Wat een ironie. De beste film met de Belgische kickbokser/actieheld Jean-Claude Van Damme is een film waarin hij zijn imago op de korrel neemt. JCVD, van de Frans/Algerijnse regisseur Mabrouk El Mechri, is de eerste postmoderne actiefilm. Waarin de 'Muscles from Brussels' zichzelf, roem en het actiegenre aan een kritisch en vaak droogkomisch onderzoek onderwerpt. Hoogtepunt is een zeker tien minuten durende dialoog waarin anti-held Van Damme zichzelf en Hollywood bespreekt, en ondanks enige overacting wel degelijk weet te ontroeren.

J'ai pensé à vous tous les jours

2008 | Jeugdfilm, Drama

Frankrijk 2008. Jeugdfilm van Jérôme Foulon. Met o.a. Vincent Valladon, Julien Frison, Pascal Légitimus, Delphine Rich en Zinedine Soualem.

Verfilming van het gelijknamige jeugdboek uit 2002 van Loupérigot (pseudoniem van Virginie Lou en Joseph Périgot). Twee broers die al vroeg van elkaar zijn gescheiden, vinden elkaar terug. Initiatiefnemer-uit-nood is puber Cédric (Valladon), bijgenaamd 'Ze Quick', kind van de staatsopvang: nadat hij van zijn leraar te horen heeft gekregen dat hij een broer heeft, wil hij deze ontmoeten. Maar Mathieu (Frison), bijgenaamd 'P'tit M', woont in een 'dure' banlieue en heeft een heel ander leven. En: wie was hun moeder eigenlijk? Ondanks lastig thema sympathieke jeugdfilm.

1 journée

2007 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 2007. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Bruno Todeschini, Natacha Régnier, Noémie Kocher, Zinedine Soualem en Louis Dussol.

Drie leden van hetzelfde Zwitserse gezin beleven dezelfde dag op zeer uiteenlopende wijze, terwijl hun verhalen toch met elkaar zijn verweven. Radiojournalist Serge, bij dageraad per auto onderweg, raakt iets en rijdt door. Echtgenote Pietra ontdekt in het middaguur dat Serge haar bedriegt. Hun achtjarige zoontje Vlad beleeft zijn eerste liefdesdeceptie. Scenario van Berger en actrice Kocher, als een vernuftige puzzel gelegd, verschuift telkens subtiel het perspectief. Monotone forenzenflatwijk is zo gefotografeerd dat een onbestemde sfeer ontstaat: soms lijken de personages net dolende fantomen in een parallelluniversum.

La maison du bonheur

2006 | Komedie

Frankrijk 2006. Komedie van Dany Boon. Met o.a. Dany Boon, Michèle Laroque, Daniel Prévost, Zinedine Soualem en Laurent Gamelon.

Verbouwen is horror, leerden ons The Money Pit en Travaux, on sait quand ça commence... Bij deze levenslessen heeft vrek-van-nature Charles Boulin (Boon) even zitten slapen. Als verrassing voor zijn echtgenote koopt hij een buitenhuis, maar de renovatie moet op een koopje. Daarmee roept het notoire spaarvarken de Apocalyps over zich af: beunhazende klunzen Mouloud (Soualem) en Donatello (Gamelon) verbouwen de boel. Grondig. Leedvermakelijk regiedebuut van Boon, naar zijn theaterhit La vie de chantier. Prévost is briljant als de volstrekt onbetrouwbare makelaar met de turbobabbel.

Ni pour, ni contre (bien au contraire)

2003 | Film noir, Misdaad, Drama

Frankrijk 2003. Film noir van Cédric Klapisch. Met o.a. Marie Gillain, Vincent Elbaz, Simon Abkarian, Dimitri Storoge en Zinedine Soualem.

Waalse twintiger Marie Gillain (het dochtertje in Mon père, ce héros, 1991) oogt levensecht als opportunist Caty, een jonge cameravrouw die zich inlaat met een bende overvallers om hun duistere werk op film vast te leggen. Caty probeert afstand te bewaren van haar subject maar het snelle geld en de dito mannen (glansrol van met name Elbaz als bendeleider) blijken uiterst verleidelijk. Gearriveerd cineast Klapisch (Chacun cherche son chat, Un air de famile) fabriceerde een vlotte psychologische film noir waarin bruut geweld en donkere humor elkaar soepel overlappen. Gefilmd op locatie in Parijs, Cannes en Miami.

Satin Rouge

2002 | Romantiek, Drama, Muziek

Frankrijk​/​​Tunesië 2002. Romantiek van Raja Amari. Met o.a. Hend El Fahem, Maher Kamoun, Monia Hichri, Nadra Lamloum en Faouzia Badr.

Weduwe Lilia (Hiam Abbas) woont met haar tienerdochter Salma in Tunis. Ze brengt de dag door met huishoudelijke klusjes, ze kijkt soaps en ze praat tegen de foto van wijlen haar man. Op een dag ontdekt ze dat Salma stiekem buikdanslessen neemt. Ze volgt haar dochter naar het theater waar ze subiet tegen de grond gaat na het zien van de sensuele dans. De voluptueuze danseres Folla ontfermt zich over haar. Lilia draait bij. Zozeer dat ze zelf op het toneel belandt. Fraai portret van een opbloeiende vrouw, gemaakt door een vrouw die het dansen leerde in Tunis en het filmen in Parijs.

Voyance et manigance

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Eric Fourniols. Met o.a. Emmanuelle Béart, Dieudonné, Anémone, Zinedine Soualem en Serge Hazanavicius.

Weduwe Lilia (Hiam Abbas) woont met haar tienerdochter Salma in Tunis. Ze brengt de dag door met huishoudelijke klusjes, ze kijkt soaps en ze praat tegen de foto van wijlen haar man. Op een dag ontdekt ze dat Salma stiekem buikdanslessen neemt. Ze volgt haar dochter naar het theater waar ze subiet tegen de grond gaat na het zien van de sensuele dans. De voluptueuze danseres Folla ontfermt zich over haar. Lilia draait bij. Zozeer dat ze zelf op het toneel belandt. Fraai portret van een opbloeiende vrouw, gemaakt door een vrouw die het dansen leerde in Tunis en het filmen in Parijs.

Mademoiselle

2001 | Romantisch drama

Frankrijk 2001. Romantisch drama van Philippe Lioret. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jacques Gamblin, Isabelle Candelier, Zinedine Soualem en Jacques Boudet.

Pierre (Gamblin) maakt deel uit van een kleinkunstenaarstrio dat op recepties en dergelijke bijeenkomsten wordt ingehuurd om de boel komisch in het honderd te laten lopen. Claire (Bonnaire), een licht verveelde, getrouwde zakenvrouw, is een van zijn slachtoffers tijdens een conferentie. Als ze haar trein mist, krijgt ze een lift van het gezelschap. Ze raakt geïntrigeerd door Pierres improvisatievermogen en beleeft voor ze het weet een kortstondige affaire met hem. Charmante hoofdrolspelers, slimme dialogen en stijlvolle regie maken deze tragikomedie tot een pareltje.

La maitresse en maillot de bain

2001 | Drama

Frankrijk 2001. Drama van Lyèce Boukhitine. Met o.a. Franck Gourlat, Eric Savin en Zinedine Soualem.

Pierre (Gamblin) maakt deel uit van een kleinkunstenaarstrio dat op recepties en dergelijke bijeenkomsten wordt ingehuurd om de boel komisch in het honderd te laten lopen. Claire (Bonnaire), een licht verveelde, getrouwde zakenvrouw, is een van zijn slachtoffers tijdens een conferentie. Als ze haar trein mist, krijgt ze een lift van het gezelschap. Ze raakt geïntrigeerd door Pierres improvisatievermogen en beleeft voor ze het weet een kortstondige affaire met hem. Charmante hoofdrolspelers, slimme dialogen en stijlvolle regie maken deze tragikomedie tot een pareltje.

L' Ange de goudron

2001 | Drama

Canada 2001. Drama van Denis Chouinard. Met o.a. Catherine Trudeau, Rabah Aït Ouyahia, Hiam Abbass en Zinedine Soualem.

Pierre (Gamblin) maakt deel uit van een kleinkunstenaarstrio dat op recepties en dergelijke bijeenkomsten wordt ingehuurd om de boel komisch in het honderd te laten lopen. Claire (Bonnaire), een licht verveelde, getrouwde zakenvrouw, is een van zijn slachtoffers tijdens een conferentie. Als ze haar trein mist, krijgt ze een lift van het gezelschap. Ze raakt geïntrigeerd door Pierres improvisatievermogen en beleeft voor ze het weet een kortstondige affaire met hem. Charmante hoofdrolspelers, slimme dialogen en stijlvolle regie maken deze tragikomedie tot een pareltje.

J'ai tué Clémence Acéra

2001 | Mysterie, Komedie, Thriller, Fantasy

Frankrijk​/​​Duitsland 2001. Mysterie van Jean-Luc Gaget. Met o.a. Gérald Laroche, Catherine Mouchet, Sacha Bourdo, Pia Baresch en Samir Guesmi.

Pierre (Gamblin) maakt deel uit van een kleinkunstenaarstrio dat op recepties en dergelijke bijeenkomsten wordt ingehuurd om de boel komisch in het honderd te laten lopen. Claire (Bonnaire), een licht verveelde, getrouwde zakenvrouw, is een van zijn slachtoffers tijdens een conferentie. Als ze haar trein mist, krijgt ze een lift van het gezelschap. Ze raakt geïntrigeerd door Pierres improvisatievermogen en beleeft voor ze het weet een kortstondige affaire met hem. Charmante hoofdrolspelers, slimme dialogen en stijlvolle regie maken deze tragikomedie tot een pareltje.

Inch'Allah dimanche

2001 | Drama

Frankrijk​/​​Algerije​/​​Marokko 2001. Drama van Yamina Benguigui. Met o.a. Fejria Deliba, Zinedine Soualem, Marie-France Pisier, Mathilde Seigner en Rabia Mokedem.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

La pomme, la figue et l'amande

2000 |

Frankrijk 2000. Joël Brisse. Met o.a. Zinedine Soualem en Christine Murillo.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Deuxième quinzaine de juillet

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Christophe Reichert. Met o.a. Michèle Bernier, Zinedine Soualem, Vanessa Jarry, Guillaume Gouix en Patrick Zimmerman.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Banqueroute

2000 |

Frankrijk 2000. Antoine Desrosières. Met o.a. Howard Vernon, Antoine Chappey, Zinedine Soualem, Gwennola Bothorel en Mathieu Demy.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Trafic d'influence

1999 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1999. Komedie van Dominique Farrugia. Met o.a. Thierry Lhermitte, Gérard Jugnot, Aure Atika, Zinedine Soualem en Lionel Abelanski.

Op het moment dat een politicus veroordeeld wordt en naar de gevangenis wordt gereden, breekt een algemene staking uit

Lila Lili

1999 | Komedie, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Marie Vermillard. Met o.a. Alexia Monduit, Geneviève Tenne, Simon Abkarian, Zinedine Soualem en Antoine Chappey.

Op het moment dat een politicus veroordeeld wordt en naar de gevangenis wordt gereden, breekt een algemene staking uit

Ça commence à bien faire !

1998 | Komedie

België​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Marie Pacôme, Julien Guiomar, Patrick Fierry, Zinedine Soualem en Pascal Elso.

Op het moment dat een politicus veroordeeld wordt en naar de gevangenis wordt gereden, breekt een algemene staking uit

Serial Lover

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van James Huth. Met o.a. Michèle Laroque, Albert Dupontel, Elise Tielrooy, Michel Vuillermoz en Zinedine Soualem.

Claire nodigt drie mannelijke vrienden bij haar thuis uit om één van hen ten huwelijk te vragen. Aangezien de mannen ieder dachten een romantisch afspraakje met de vrouw te hebben en ze deze 'strijd' niet verwacht hadden, heeft dit aardig wat gevolgen...

Peut-être

1998 | Sciencefiction, Komedie

Frankrijk 1998. Sciencefiction van Cédric Klapisch. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Romain Duris, Géraldine Pailhas, Julie Depardieu en Emmanuelle Devos.

Portret van de Franse natie, een toekomstige welteverstaan. Tijdens een millenniumfeestje belandt de 25-jarige Arthur (Romain Duris) in het jaar 2070 waar zijn toekomstige familie - waaronder Belmondo als zoon Ako - hem smeekt om hen te verwekken. Een prachtig werk met dito beelden van een Parijs waar de bistrostoeltjes tot de zitting in het zand zakken en alleen de toppen van de hoogste monumenten resteren. Een verkwikkende film, met dito muziek van oa Fat Boy Slim. (VM/VPRO Gids)

Tenue correcte exigée

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Philippe Lioret. Met o.a. Jacques Gamblin, Elsa Zylberstein, Zabou Breitman, Jean Yanne en Daniel Prévost.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Le clone

1997 | Sciencefiction, Komedie

Frankrijk 1997. Sciencefiction van Fabio Conversi. Met o.a. Elie Semoun, Dieudonné Mbala, Smadi Wolfman, Axelle Abbadie en Pierre Vernier.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Le ciel est à nous

1997 | Misdaad, Actiefilm

Canada​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van Graham Guit. Met o.a. Romane Bohringer, Melvil Poupaud, Jean-Philippe Écoffey, Élodie Bouchez en Jean-Claude Flamand-Barny.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

La femme défendue

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Philippe Harel. Met o.a. Isabelle Carré, Philippe Harel, Nathalie Conio, Sophie Niedergang en Julien Niedergang.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Je ne vois pas ce qu'on me trouve

1997 | Komedie, Familiefilm, Romantiek

Frankrijk 1997. Komedie van Christian Vincent. Met o.a. Jackie Berroyer, Karin Viard, Tara Römer, Estelle Larrivaz en Zinedine Soualem.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Ciné club: Messieurs les enfants

1997 |

Frankrijk 1997. Pierre Boutron. Met o.a. Zinedine Soualem, François Morel en Pierre Arditi.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

L'échappée belle

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Étienne Dhaene. Met o.a. Anémone, Olivia Bonamy, Antoine Duléry, Emma de Caunes en Laurence Masliah.

De elite komt bijeen voor de jaarlijkse avond van het World Business Forum in het chique hotel Charles VII. Buiten bevindt zich Richard Poulenc (Gamblin), een dakloze zwerver met een hond. Hij heeft geprobeerd het hotel binnen te komen, maar is er uitgesmeten. Hij heeft jarenlang een uitkering genoten. Aangezien hij niet officieel gescheiden is van zijn vrouw Catherine (Zabou), die multi-miljonaire is geworden, dreigt hem gevangenisstraf als hij het geld niet terugstort. Hij wil van Catherine, die binnen is, scheiden, tegen een prijs natuurlijk. De directeur (Yanne) van de Charles VII is druk in de weer met de ontvangst van zijn dure gasten. De lagere klasse is echter ook vertegenwoordigd; de rusteloze conciërge (Prévost), een call-girl (Zylberstein), een nerveuze taxichauffeur met losse knuisten (Soualem), een maître d'hotel die alles observeert, en een Amerikaanse bodyguard. Een verwarrende koldereske vertoning van Jan Klaassen, waarin de betrekkelijkheid van het standsverschil op de korrel wordt genomen. Er wordt verschrikkelijk druk gedaan, maar het is uiteindelijk 'veel drukte om niets', zoals Shakespeare al zei. De film zit vol karikaturen, maar deze zijn allesbehalve leuk. Maker van reclamefilmpjes Lioret schreef zelf het idiote scenario en achter de camera stond Catherine Cabrol.

Didier

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Alain Chabat. Met o.a. Alain Chabat, Caroline Cellier, Jean-Pierre Bacri, Pascal Gennesseaux en Laurent Daillant.

Annabelle (Cellier) moet naar het buitenland en laat haar hond Didier bij vriend Costa (Bacri), die problemen heeft met oa zijn verliezende voetbalelftal. Op een goede nacht glijdt er maanlicht over Didier en zie: Didier is een man (Chabat) geworden. Nu kan Didier met hondenbrein en mannenlichaam voetballend zijn baasje helpen. Twee van Frankrijks begaafdste acteurs/scenaristen, Chabat en Bacri (eveneens samen in het recente Le goût des autres) behoeden Didier van de onderbroekenlol. Chabat kreeg de Franse César voor beste debuutfilm. (IdH/VPRO Gids)

Chacun cherche son chat

1996 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1996. Komedie van Cédric Klapisch. Met o.a. Garance Clavel, Zinedine Soualem, Renée Le Calm, Olivier Py en Romain Duris.

Chloé woont met haar zwarte kat Gris-Gris in het 15e arrondissement van Parijs. Als ze op vakantie gaat brengt ze haar kat onder bij Madame Renée, een oudere dame die zes katten heeft en er nog wel eentje bij kan hebben. Als Chloé na een week haar kat weer komt ophalen, is Madame Renée helemaal overstuur: Gris-Gris is verdwenen. Chloé begint aan een speurtocht waarbij ze de hulp krijgt van allerlei buurtbewoners: jonge en oude, zwarte en witte, aardige en onaardige. Chacun cherche son chat is een charmante tragikomedie over het vaak eenzame leven in een Parijse volkswijk, en tegelijkertijd een portret van een meisje op weg naar volwassenheid. (IdH/VPRO Gids)

Printemps, automne

1995 | Romantiek, Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1995. Romantiek van Patrick Volson. Met o.a. Micheline Presle, Claude Piéplu, Sonja Codhant, Guillaume Canet en Agathe Chouchan.

De negentien-jarige Canet is bepaald geen sympathieke jongeman. Hij schaamt zich voor zijn ouders en heeft er een hekel aan met hen naar de camping te gaan. Hij wint een droomreis op een luxe-cruiser. Eindelijk een stapje dichterbij de jet-set waar hij zo van droomt. Minder leuk is dat hij gekoppeld wordt aan de opdringerige kassière Codhant. Voor de liefhebbers van lege, nietszeggende liefdesverhaaltjes, verteld met een lach en een traan, zal deze film ongetwijfeld een hoogtepunt zijn. Voor alle andere filmliefhebbers is het verveling geblazen. Zelfs veteranen als Presle en Pieplu zijn verloren in dit dunne scenario van David Pharao, dat heel luxueus in beeld gebracht werd door Jacques Boumendil. Formaat 16/9.

Daisy et Mona

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Claude D'Anna. Met o.a. Marina Golovine, Dyna Gauzy, Lilah Dadi, Philippe Seurin en Jacques Le Carpentier.

Daisy (Golovine) is een jonge vrouw van twintig. Ze is opstandig, onverschillig en chaotisch; ze leeft in de marge en had een ongelukkige jeugd, waarin ze seksueel misbruikt werd. Toen ze net veertien was kreeg ze een baby, Mona (Gauzy), die door haar vader is grootgebracht. Hij heeft een verkeersongeval veroorzaakt, waardoor hij voor enkele maanden de bajes indraait. Zo krijgt Daisy ineens de verantwoordelijkheid over een meisje van zeven dat eigenlijk een vreemde voor haar is. Hun kennismaking verloopt bepaald niet van een leien dakje. Ze raken echter verwikkeld bij een toevallige moord en moeten hem smeren. Onderweg loert voortdurend gevaar, maar langzaam maar zeker leren moeder en kind elkaar kennen. Een Franse road-movie rond twee personages die elk op zoek zijn naar hun identiteit en hunkeren naar liefde. Soms te filosofisch (waardoor het nogal op een hoop gelul gaat lijken) en dan weer behoorlijk sentimenteel. De kleine meid is best levenswijs, schattig, eigenzinnig en speelt heel goed, maar de onevenwichtigheid van de moeder komt niet al te sterk over en lijkt daardoor nogal ongeloofwaardig ondanks het feit dat Golovine heel erg haar best doet. D'Anna schreef zijn eigen scenario. De fotografie is van Denys Clerval. Technisch is het allemaal best in orde. Ging in november 1994 in première op het filmfestival van Sarasota in Florida, dat door de Fransen als springplank naar het grote Amerikaanse publiek wordt gebruikt en werd door de critici welwillend ontvangen.