Alain Mottet

Electrochoc

Frankrijk 2004. Thriller van Gérard Marx. Met o.a. Jacques Perrin, Isabel Otero, Sandrine Le Berre, Guillaume Canet en Sylvie Granotier.

Nestor Burma : Mise à prix

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Philippe Niang. Met o.a. Guy Marchand, Pierre Tornade, Patrick Guillemin, Jeanne Savary en Michel Fortin.

François Kléber : Le pas en avant

Frankrijk​/​​Canada 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Gérard Lanvin, Elisabeth Vitali, Steve Kalfa, Yves Afonso en Jean-Noël Brouté.

Zappa (Dulery) raakt zwaar gewond na een ongeluk terwijl hij dienst deed. Hij ligt in coma en zijn beste vriend commissaris Kl[KA1]eber (Lanvin) meent dat zijn incompetente zijn chef eraan debet is. Die schuift op zijn beurt Zappa de schuld van het ongeluk, waarbij een jonge vrouw omkwam, in de schoenen. Kléber is het er niet mee eens, en hij is vastbesloten de onschuld van zijn vriend te bewijzen. Politiefilm op maat gemaakt voor de titelpersonage met stereotiepe personages en cliché avonturen. Licht verteerbaar kijkbuisvoer dat je al vergeten bent voordat de film afgelopen is. Het scenario is van Gérard Cuq, Olivier Marchal en Frédéric D'Onfs. Het camerawerk is van Daniel Diot. Er kwamen in totaal zes afleveringen.

La Vénus à Lulu

Frankrijk 1991. Komedie van Daniel Losset. Met o.a. Caroline Laurence, Paul Crauchet, Alain Mottet, Maxime Boidron en Charles-Henri Lorieux.

Een Fin die met zijn caravan op vakantie is in Frankrijk stopt aan de kant van de weg om een wiel te verwisselen. Ondertussen slaapwandelt zijn vrouw door de achterdeur naar buiten om in haar blootje door het platteland te zwerven. Haar man heeft niets gezien en vertrekt weer. Een jongetje ontdekt Lulu-Venus (Laurence), die niets van de situatie begrijpt. De rest van de film wordt moeizaam opgevuld met zeer Franse humor (helaas!). Je kunt nu eenmaal geen film opbouwen rond een enkel ideetje, hoe origineel ook. Banale en moeizame regie, terwijl Crauchet slecht gekozen is voor de rol van een boer uit de diepe binnenlanden van Frankrijk. Ongeloofwaardig dus. Het scenario is van regisseur Losset. Het camerawerk van Dominique Brabant bevat mooie beelden (en dat slaat niet alleen op hoofdrol Laurence).

L'Orestie: Agamemnon

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Soble. Met o.a. Nadar Strancar, André Marcon, André Wilms, Dominique Reymond en Roger Jacquet.

Het meesterwerk van Aeschylus (458 v. Chr.). Er zijn drie delen, waarvan deze de eerste is. Jammer dat de tv-regisseur te weinig temperament heeft om de sombere grootsheid van de tragedie weer te geven, en het is mogelijk dat de taalzuiveraars de kwaliteit van de Franse tekst van Nicole Loraux en François Ray in twijfel zullen trekken. Gelukkig is Strancar uitstekend als Clytaemnestra en Marcon overtuigt als Agamemnon. Suggestieve decors. Gedeeltelijk geslaagd. Deze miniserie wordt ook in twee delen vertoond van elk 120m onder de titel ORESTIE.

Un parfum d'angélique

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean-Yves Jeudy. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Maurice Chevit en Alain Mottet.

De oude Landry weigert zijn zeer aardige huisje, midden in de schitterende landschappen van de Marais Poitevin gelegen, te verkopen. Op een ochtend wordt ontdekt dat hij is vermoord en commissaris Cabrol gaat op onderzoek uit. Hij komt er al vrij gauw achter met een vrij ingewikkelde zaak te maken te hebben, want er bestaan in Niort redenen genoeg om Landry te vermoorden. Een onopvallende regie, zoals een ambtenaar in loondienst betaamt, goed spel en voortreffelijk camerawerk.

Maigret chez le ministre

Frankrijk 1988. Misdaad van Jean-Paul Sassy. Met o.a. Jean Richard, Guy Tréjean, Alain Mottet en Corinne Marchand.

Commissaris Maigret doet in deze film onderzoek naar een rapport met zeer gevoelige informatie dat verdwenen is, waardoor een minister in een lastig parket verzeild is geraakt. Eén van de meest onbeduidende tv-films in deze reeks, wat waarschijnlijk te wijten is aan het feit dat het verhaal zich afspeelt in het wereldje van de politiek, wat bij voorbaat al weinig interessant is, en aan de middelmatigheid van de regie. Richard kan het niet helpen, maar helaas.

Le collier d'épingles

Frankrijk 1988. Misdaad van Alain Boudet. Met o.a. Jean Richard, Guy Tr[KA1]jean, Alain Mottet en Corinne Marchand.

De beroemde commissaris Maigret (Richard) moet in deze film een bijzonder ingewikkeld en verwarrend onderzoek leiden: midden in de 20e eeuw waren er diep in Frankrijk nog altijd tovenaars rond die mensen kunnen betoveren! Er wordt goed gebruik gemaakt van het natuurlijke decor. Gegarandeerde verstrooiing zonder pretenties.

Inspecteur la Bavure

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Coluche, Gérard Depardieu, Dominique Lavanant, Julien Guiomar en Alain Mottet.

Een onhandige politie-inspecteur - die door zijn moeder in het voetspoor van zijn gestorven vader is gedwongen - en een ambitieuze journaliste proberen ieder staatsvijand nummer 1 te pakken te krijgen, die echter met valse identiteit vriendschap met de blunderaar sluit. De combinatie Coluche-Depardieu geeft enige sjeu aan de komedie die het politiesysteem angstvallig spaart en alleen de stuntelende hoofdpersoon op de korrel neemt. De uniformering is ook de enige oorspronkelijkheid aan de voor het overige, afgekloven gags.

La nuit de Saint-Germain-des-Prés

Frankrijk 1977. Mysterie van Bob Swaim. Met o.a. Michel Galabru, Mort Shuman, Daniel Auteil, Chantal Dupuy en Alain Mottet.

De vermaarde privé-detective krijgt een simpele juwelendiefstal op te lossen, maar stuit bij zijn onderzoek op een onvoorziene reeks moorden. De personage van Nestor Burma kreeg een sterke hoofdrol van de vaak misbruikte Galabru in een filmversie die de 'Rive Gauche' rond 1950 reconstrueert, compleet met existentialisten en knusse jazzkeldertjes. Het scenario is van Peirre Fabre, Alain Petit, Robert Réa en regisseur Swaim naar de roman van Léo Malet. Het camerawerk is van Yves Lafaye. Eastmancolor, mono.

Les misérables

Frankrijk 1972. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Georges Géret, Nicole Jamet, François Marthouret, Gilles Maidon en Bernard Fresson.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.

La scoumoune

Frankrijk​/​​Italië 1972. Misdaad van José Giovanni. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Michel Constantin, Claudia Cardinale, Enrique Lucero en Aldo Bufi Landi.

In 1961 was Jean Beckers regiedebuut Un nommé La Rocca gebaseerd op Giovanni's roman L'excommunié. Elf jaar later draaide de auteur zelf deze adaptatie en week nauwelijks van het filmorigineel af. Ex-bajesklant Giovanni (1923-2004) schetst trefzeker de grimmige vrijbuiterssfeer van het schurkenleven dat hoofdpersoon Roberto en z'n maat Xavier in de jaren 30 leiden. Gangsterkroniek volgt de kompanen tot na WO II, wanneer nor en ander ongeluk hun tol hebben geëist. Belmondo is zijn laconiek viriele zelf, onder de geweldige muziek staat de signatuur van Giovanni's drie jaar later bij een duikexpeditie verdronken kameraad François de Roubaix.

Dernier domicile connu

Frankrijk​/​​Italië 1970. Thriller van José Giovanni. Met o.a. Lino Ventura, Marlène Jobert, Michel Constantin, Paul Crauchet en Alain Mottet.

Het filmkunststuk van Corsicaanse ex-zware jongen José Giovanni (1923-2004). Marceau Léonetti, gelittekend man en gedeclasseerd rechercheur, moet met Proust-lezend sproetengroentje Jeanne Dumas binnen vier dagen de kroongetuige in een gangsterproces opsporen. In deze gelaagde noirballade, van gepeperde ouverture tot droevige finale genadeloos waarachtig, zijn loutering en liefde slechts fantomen dolend door een grauw Parijs in decenniumtransitie. Bij het weergaloze samenspel van Ventura en Jobert verklanken François de Roubaix' melancholieke melodieën dat wat onverwoord blijft. Naar The Last Known Address (1965) van Joseph Harrington.

Ho!

Frankrijk​/​​Italië 1968. Misdaad van Robert Enrico. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Joanna Shimkus, Sydney Chaplin, Paul Crauchet en Raymond Bussières.

Een autocoureur verliest na een ongeval zijn rijbewijs en wordt chauffeur voor bankrovers. Na zijn arrestatie en zijn daaropvolgende ontsnapping wordt hij zowel opgejaagd door de politie als door zijn vroegere werkgevers. De film is bekwaam gemaakt, maar de noodlottige gangsterromantiek doet gedateerd aan en past slecht bij de dynamiek van Belmondo. Naar de roman van José Giovanni door Pierre Pelegri, Lucienne Hamon en de regisseur tot scenario bewerkt. Camerawerk van Jean Boffety.