Jean-Pierre Germain

Les Monos : La vallée des légendes

Frankrijk 1999. Drama van Patrick Volson. Met o.a. Christian Rauth, Daniel Rialet, Thomas Salsmann, Jean-Pierre Germain en Thiam Aissatou.

Quai N[KA15]o 1 : Meurtre entre les lignes

Frankrijk 1998. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Sophie Duez, Olivier Marchal, Raoul Billerey, François-Régis Marchasson en Franck Monier.

Docteur Sylvestre : Ecorchée vive

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Didier Grousset. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Catherine Wilkening, Jean-Pierre Germain en Selma El Mouissi.

Navarro : Un mari violent

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Misdaad van José Pinheiro. Met o.a. Roger Hanin, Jacques Martial, Christian Rauth, Daniel Rialet en Laurence Février.

Le garçon d'orage

Frankrijk 1997. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Daniel Russo, Vincent Lecœur, Véronique Silver, François Berléand en Marie Pillet.

Madame le proviseur : Bob et Samantha

Frankrijk 1996. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Danièle Delorme, Daniel Gélin, Annick Blancheteau, Gérard Lartigau en Alexia Portal.

La famille Sapajou

Frankrijk 1996. Komedie van Elisabeth Rappeneau en Élisabeth Rappeneau. Met o.a. Robin Renucci, Marie Trintignant, Michel Aumont, Barbara Schulz en Fanny Valette.

Le pôteau d'Aldo

Frankrijk 1995. Komedie van Didier Grousset. Met o.a. Bernard-Pierre Donnadieu, Mohamed Hamaidi, Marc De Jonge, Maité Nahyr en Jean-Paul Bonnaire.

Sinds hij blind werd door een brutale botsing met een paal is de tijd blijven stiltaan voor Donnadieu. Hij leeft alleen, temidden van herinneringen aan de grote rockjaren, w.o. een autenthieke juke box en de eerste gitaar van Elvis. Het grootste deel van zijn tijd brengt hij door in de kroeg met zijn vrienden van vroeger. Dit routineus leventje wordt echter verstoord met de komst van een brutale kerel, Hamaidi. Maar Donnadieu kan hem de waarden van het leven bijbrengen. Hij wordt voor hem de vriend die hij nooit heeft gehad en de vader die hij verloor. Sentimentele tragi-komedie waarin twee marginale mensen, stammend uit een heel ander milieu en tijdperk, elkaar helpen beseffen dat het leven waard is om geleefd te worden. Claude Cauwet, Laurent Benegui en Grousset schreven het doorzichtige scenario. Yves Dahan nam plaats aan de camera. Formaat 16/9.

Tout va bien dans le service

Frankrijk 1994. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Agnès Soral, Marina Golovine, Alex Descas, Carlo Brandt en Marc Duret.

Claire (Soral) is verpleegster in een ziekenhuis. Ze houdt haar beroeps- en priv[KA1]eleven strikt gescheiden. Hierin komt echter verandering door de opname van Anita (Golovine), een baldadige, onhandelbare jonge vrouw. Anita maakt Claire onzeker door haar provocerende gedrag. Dan moet Claire zorgen voor Manda (Descas), een jonge student uit Ivoorkust, die aan een vreemde kanker lijdt. Ze wordt verliefd op Manda en riskeert daarmee haar baan. De medische wereld bekeken vanuit de sentimentele hoek met ontroerende, oppervlakkige bakvisjesromantiek, die niet boven de banale titel uitstijgt en dus zonder hoogte- of dieptepunten is. Het scenario is van Christine Miller en regisseuse Silvera naar het boek van Corinne Roche. Het camerawerk is van niemand minder dan Bruno de Keyzer.

Marie de Nazareth

Frankrijk 1994. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Myriam Muller, Didier Bienaimé, Francis Lalanne, Marc de Jonge en Myriam Mezieres.

De veertigste film van regisseur Delannoy. Op zichzelf een tour de force, want de meester-veelfilmer was 87 tijdens het draaien. Hij schreef samen met Jacques Douyou het scenario. Nog een krachttoer dus. Hoewel de regisseur de ervaring heeft met bijbelse en religieuze onderwerpen (LA PASSION DE BERNADETTE uit 1986 over het wondervrouwtje van Lourdes), verbruikte hij 60 km celluloïd, deden er 110 acteurs en actrices mee, waren er 8.500 figuranten, 107 technici en dertien productiemaatschappijen; wederom een krachttoer. Muller speelt de rol van Maria en Bienaimé - nomen est omen - is Jezus. Dit fresco dat Maria dus in de schijnwerpers plaatst, is een oubollige bijbelse vertelling, geschikt voor het 16 mm circuit van de katholieke jeugdhonks in Vlaanderen, waar men nog net met de hulp van jezuïetenpaters de Frans-roomse kijk kan volgen. Het voornaamste pluspunt aan deze steriele vertoning is het gedegen camerawerk van Claude Agostini en de prachtige landschappen van Marokko, waar wijlen koning Hassan II maar al te graag gastheer speelde, want in Israël kan niet gedraaid worden omdat het daar te onrustig is. Wie daarop let, is een kniesoor.

Les femmes et les enfants d'abord

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Spanje​/​​Italië 1994. Komedie van Sandra Joxe. Met o.a. Anna Galiéna, Roger Ibanez, Javier Albada, Mapi Galan en Pascal Aubier.

Galiena is 35, gehuwd en moeder van drie kinderen. Twaalf jaar geleden was ze een beloftevolle studente in de schilderkunst, maar ze werd zwanger en trouwde met Atkine, zoon van een rijke familie. Ze liet de schilderkunst varen om zich volledig te wijden aan haar gezin. Maar hun geluk overleefde de jaren niet en ze mist de moed om zelf een andere richting aan haar leven te geven. Als Atkine haar in de steek laat, ziet ze zich gedwongen haar lot in eigen handen te nemen. Prikkelende, poëtische komedie waarin goed gespeeld wordt, maar met een voorspelbaar scenario van Joxe. Galiena steelt moeiteloos de show als een ingedommelde vrouw die plotseling wakker geschud wordt. Fotografie van Emmanuel Machuel.

Le gardien du feu

Frankrijk 1994. Romantiek van Michelle Porte. Met o.a. André Marcon, Nathalie Boutefeu, Jean-Pierre Germain, Solenn Jarniou en Michel Baumann.

Pointe du Finist[KA2]ere, Bretagne, 1928. Vuurtorenwachter Goulven D[KA1]en[KA2]es (Marcon) heeft zich in zijn toren opgesloten en weigert alle communicatie met de buitenwereld. Wat is er gebeurd? Hij schrijft het neer in zijn dagboek. Hoe hij Ad[KA2]ele L[KA1]ezurec (Boutefeu) voor de eerste keer zag en onmiddellijk op haar verliefd werd. Hoe ze trouwden en hij de baan aannam van vuurtorenwachter. Het ging allemaal uitstekend tot hij het vermoeden kreeg dat Ad[KA1]ele hem bedroog met zijn assistent Herv[KA1]e Louarn (Germain). Hij werd zo razend van jaloezie dat hij de twee vermeende minnaars in een klein kamertje opsloot, zonder eten of drinken, beneden in de vuurtoren. Nacht na nacht is hij getuige van hun doodstrijd die dertien dagen duurt. Een beklemmende afdaling in de afgrond van de menselijke geest. Als kijker voel je de steeds wanhopiger wordende strijd om te overleven van de twee jonge mensen, terwijl boven Goulven genadeloos toehoort. Het einde komt haast als een verademing. Porte baseerde het scenario op de roman van Anatole Le Braz. Fotografie is van Daniel Leterrier.

Ferbac : Le crime de Ferbac

Frankrijk​/​​België 1993. Misdaad van Bruno Gentillon. Met o.a. Jean-Claude Brially, Michel Duchaussoy, Francine Bergé, Muriel Brener en Alexandra London.

Luitenant-kolonel Eric Ferbac (Brially) van de gendarmerie ziet zijn droomvakantie bij een vriend (Duchaussoy) omslaan in een nachtmerrie als hij `s nachts een noodkreet hoort bij de buren. Hij gaat op onderzoek uit en treft de dochter des huizes (London) naakt en bewusteloos op de grond aan. Als zij de ogen weer opent, herkent ze in Ferbac haar verkrachter, waarop Ferbac wordt gearresteerd. Alle bewijzen zijn tegen hem. Goed gemaakte, spannende politiefilm die de 'onkreukbare' smeris voor een keer laat kennismaken met de andere kant van de balie van het bureau. Brially brengt zijn rol met de nodige flair en zijn onvervalste charme, zodat je niet gelooft dat hij echt schuldig is. Aflevering in een reeks van zes, waarvan de opnames in 1991 waren begonnen. Een succes heeft de serie nooit gehad. Het scenario is van Alain Demouzon. Het camerawerk is van Jean-Bernard Aurouet.