Bernard Zitzermann

Une femme très, très, très amoureuse

Frankrijk 1997. Fantasy van Ariel Zeitoun. Met o.a. Nagui, Cristiana Réali, Michel Boujenah, Thomas Langmann en Maria Pacôme.

Maître Da Costa : Le doigt de Dieu

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Misdaad van Bob Swaim. Met o.a. Roger Hanin, Christoph Waltz, Constance Engelbrecht, Myriem Roussel en Xavier Maly.

La cérémonie

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Isabelle Huppert, Jacqueline Bisset, Jean-Pierre Cassel en Virginie Ledoyen.

Sophie (Bonnaire) krijgt een baan als huishoudster bij het rijke Franse gezin van kunsthandelaar Georges (Cassel). Hoewel ze haar werk uitstekend doet blijft het toch schuren tussen Sophie en de familie, ook omdat Sophie haar analfabetisme - en een duister geheim uit het verleden - verborgen wil houden. Wel sluit ze vriendschap met een nieuwsgierige postbode (Huppert), die ook iets te verbergen heeft. Volgens Chabrol was de film bedoeld als 'een Marxistische film over de klassenstrijd', maar bovenal is La cérémonie een fascinerende, goedgemaakte thriller.

Angels and Insects

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Philip Haas. Met o.a. Kristin Scott Thomas, Mark Rylance, Chris Larkin, Patsy Kensit en Jeremy Kemp.

In 1859, het jaar waarin Charles Darwin zijn [KL]The Origin of Species by Means of Natural Selection[KLE] publiceerde, vindt de jonge, berooide natuurhistoricus William Adamson (Rylance) onderdak bij de rijke dominee Sir Harald Alabaster (Kemp). Sir Harald heeft een verleidelijke dochter, Eugenia (Kensit). Eugenia wordt het doelwit van Master Williams dag- en nachtdromen, die hij algauw trouwt.

L'enfer

Frankrijk 1994. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Emmanuelle Béart, François Cluzet, Marc Lavoine, Nathalie Cardone en André Wilms.

Jaloezie is een ziekte en herbergier Paul Prieur patiënt in vergevorderde paranoiastaat: overal ziet hij mannen die azen op bloedmooie echtgenote Nelly. Meester Chabrol hernam het scenario van een roemrucht gezeept filmproject waarover Serge Bromberg en Ruxandra Medrea in 2009 de briljante documentaire L'enfer de Henri-Georges Clouzot draaiden. Clouzots gesjochten psychedelische visuelen zijn vervangen door suggestieve, sluipende fotografie. Béart knapt van heetheid bijkans uit haar kleertjes en Cluzet is op z'n ongezond-manische briljantst. Verstikkende sfeer, puike regie en karakterbijrollen van onder anderen Marc Lavoine en André Wilms.

Regarde-moi quand je te quitte

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Patrick Chesnais, Elisa Servier, Marc Maury, Etienne Draber en Geoffroy Thiebaud.

Uitgerekend op de dag dat hij besloten had haar ten huwelijk te vragen, geeft Eve (G[KA1]elinas) aan Pierre (Chesnais) te kennen dat ze met hem wil breken. Er is een andere man in haar leven. Geheel overstuur zet hij het huis op stelten, waarna zij wegvlucht. Vastbesloten haar terug te winnen, gaat hij haar met een bos bloemen opwachten in het restaurant waar ze altijd eet. Maar daar verschijnt ze met haar nieuwe verovering, Bernard (Maury). Pierre wordt op straat gezet. Hij ziet een mooie dame, Ang[KA1]elique (Servier) die eveneens met bloemen op dezelfde tafel toestapt en op haar beurt een schandaal veroorzaakt. Voorspelbare komedie, geleid met vaste hand door De Broca en schitterend gespeeld door de vier hoofdrolspelers. Dat de situatiehumor en de dialogen niet steeds even geslaagd zijn, is te wijten aan het zwakke scenario van Philippe Le Dem. Bernard Zitzerman was verantwoordelijk voor de fotografie.

Mazeppa

Frankrijk 1993. Experimenteel van Bartabas. Met o.a. Miguel Bosé, Bartabas, Eva Schakmundes, Fatima Aibout en Bakary Sangaré.

De titel is ontleend aan het gelijknamige gedicht van Byron, die ge[KA3]inpsireerd werd door een schilderij van de Franse schilder Th[KA1]eodore Girault. Dit gedicht gaat over een Poolse heer die naakt op een paard gebonden wordt, omdat hij betrapt is op een buitenechtelijke relatie met een adellijke dame. Het vormt het z.g. kader van deze quasi literaire film. Bose speelt Girault, de paardenschilder, die kennis maakt met circusdirecteur Franconi (Bartabas), een meester in de paardendressuur. Deze film laat aan de hand van een aantal tableaux (morts en vivants) Bartabas' obsessie zien voor paarden en Girault's schilderkunst. Dit veel te lang durende debuut van Bartabas is een onduldbare onanie aan het onderwerp. Het is alleen te harden voor het handjevol liefhebbers van kunstfilms, die er beslist op staan alles gezien te moeten hebben, los van het feit of een dergelijke uiting al dan niet artistieke merites heeft. Het uiterst saaie scenario is van de regisseur, Claude-Henri Buffard en Homérick. Het camerawerk is van Bernard Zitzermann.

Olivier Olivier

Frankrijk 1992. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. François Cluzet, Brigitte Roüan, Grégoire Colin, Marina Golovine en Jean-François Stévenin.

Holland gebruikt als uitgangspunt een ware gebeurtenis om te kunnen vertellen over welk drama zich afspeelt als een kind wordt vermist. Zij vertelt de roerende geschiedenis over een familie die uit elkaar valt, over de hoop en de enorme wilskracht van de moeder om te blijven geloven in een oplossing. Holland bracht hier en daar wat mooie esthetisch-lyrische momenten in de film aan maar vanaf het moment dat zij op de suspense overgaat - vanaf het moment dat haar camera de gangen van het politiebureau betreedt - verliest zij de greep op haar film en krijgt de kijker banaliteiten voorgeschoteld. Deze film, waarin de prestaties van Roüan, Cluzet en de jonge Colin, de ontdekking van L'ANNÉE DE L'ÉVEIL, alle lof verdienen, is, kortom, deels wel en deels niet geslaagd te noemen. Scenario van regisseur Holland en Régis Debray. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

Le voleur d'enfants

Italië​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1992. Fantasy van Christian de Chalonge. Met o.a. Marcello Mastroianni, Ángela Molina, Michel Piccoli, Daniel Martin en Virginie Ledoyen.

Fijn spel van de hoofdrollen wordt bedorven door een zwak en verward scenario van Dominique Garnier en regisseur De Chalonge die het boek van Jules Supervielle bewerkten. Het verhaal gaat over de kinderloze Argentijnse kolonel b.d. Mastroianni en zijn vrouw Molina die omstreeks 1925 in Parijs ongelukkige jongetjes van de straat oppikken en ze in huis halen en ze een leven laten leiden als prinsen: ze worden goed gevoed en gekleed, waardoor ze geen reden hebben om te vluchten. Algauw wordt het een tiental. De oudste is wat opstandig; er ontstaat het gevoel dat er een prinsesje moet worden geadopteerd. De prent is doorwrocht met fantastische elementen zoals olifanten in de straten en een magiër, die op een gegeven moment zijn oog laat vallen op de leuke 'dochter' van de kolonel. Zeer traag, zonder duidelijk plot. Camerawerk van Bernard Zitzermann. Er werd zowel een Spaanstalige als een Franstalige versie geproduceerd.

Betty

Frankrijk 1992. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Marie Trintignant, Stéphane Audran, Jean-François Garreaud, Yves Lambrecht en Christiane Minazzoli.

Een jonge dronken vrouw komt als een verzopen kat een bar binnen. Het enige wat ze wil is drinken en roken. Een rijke weduwe biedt haar een slaapplaats aan. Intrigerende karakterstudie, naar een boek van Georges Simenon uit 1960, ontbeert een hechte plotstructuur. In flashbacks krijgen we slechts flarden informatie over de mistroostige Betty. Mooie rollen van Trintignant en Chabrols echtgenote Audran. De meeste mannenrollen zijn minder doortekend, met name die van Garreaud als exploitant van een nachtrestaurant. Alsof Chabrol - die het scenario schreef - bij de mannenrollen z'n interesse verloor.

Oliver Oliver

Frankrijk 1991. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. Jean-François Stévenin, Grégoire Colin, Brigitte Roüan en François Cluzet.

Een jonge dronken vrouw komt als een verzopen kat een bar binnen. Het enige wat ze wil is drinken en roken. Een rijke weduwe biedt haar een slaapplaats aan. Intrigerende karakterstudie, naar een boek van Georges Simenon uit 1960, ontbeert een hechte plotstructuur. In flashbacks krijgen we slechts flarden informatie over de mistroostige Betty. Mooie rollen van Trintignant en Chabrols echtgenote Audran. De meeste mannenrollen zijn minder doortekend, met name die van Garreaud als exploitant van een nachtrestaurant. Alsof Chabrol - die het scenario schreef - bij de mannenrollen z'n interesse verloor.

L'étincelle

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1984. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Roger Hanin, Clio Goldsmith, Simon Ward, John Moulder-Brown en Lysette Anthony.

Hanin afkomstig uit Algerije (een pied-noir) drijft een restaurant in Londen, waar couscous de specialiteit is. Zijn vrouw, een choreografe, is vertrokken naar de V.S. De vijftig naderend maakt hij kennis met de veel jongere (en zeven maanden in verwachting) Goldsmith, die radiopresentatrice is. Haar man Ward is een saaie oudheidkundige, die bezig is in Marokko een skelet van een prehistorisch dier te koesteren. Ze voelt zich eenzaam. Hanin kan niet kiezen tussen haar en zijn maîtresse Adams. Praterig drama met subplot over midlife-crisis en gemiste genegenheid in Britse omgegeving à la française. Naar het boek Gene and Dale van Robert Rousson, door regisseur Lang tot scenario bewerkt. Het camerawerk is van Bernard Zitzerman.

Le grand frère

Frankrijk 1982. Drama van Francis Girod. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean Rochefort, Roger Planchon, Jacques Villeret en Souad Amidou.

Een ex-legionair komt voor een wraakactie in Marseille en krijgt hulp van enkele aan de zelfkant levende Arabische randfiguren, die zijn verantwoordelijkheidsbesef opwekken. Zijn verliefdheid op een meisje wekt de afgunst van haar dertien- jarige broer, die hem door middel van een anonieme brief bij de politie aangeeft. Deze ambitieuze poging om de romantische film noir van vóór WO II nieuw leven in te blazen met actuele, sociale en politieke observaties en geweldelementen, struikelt over een warrig scenario, dat vooral in de eerste helft op een chaotische manier door tijd, locaties en uiteenlopende thematieken springt zonder enige organische eenheid. Individueel treffende scènes en toegewijd acteren slagen er niet in om de film adem te geven. Het scenario is van regisseur Girod en Michel Grisolia. Het camerawerk is van Bernard Zitzermann.

La balance

Frankrijk 1982. Misdaad van Bob Swaim. Met o.a. Nathalie Baye, Philippe Léotard, Tchéky Karyo, Maurice Ronet en Richard Berry.

In de Parijse wijk Belleville, domein van gangsterbaas Massina, wordt een topverklikker ('balance') omgelegd. Daarop chanteert rechercheur Palouzi Massina's verstoten rechterhand Dédé Laffont: informant worden of de nor in. Dédé's vriendin, kittig straathoertje Nicole, wordt sleutelfiguur in een tragedie. Swaim spendeerde voor zijn spijkerharde, fantastische policier een jaar bij de vierde Brigade Territoriale van de Seinemetropool en schreef met toenmalige inspecteur Mathieu Fabiani het zwartgallige scenario. Bezield spel van vooral Léotard (1940-2001) en Baye, indertijd als privékoppel net uit elkaar. Drie Césars.

J'ai épousé une ombre

Frankrijk 1982. Thriller van Robin Davis. Met o.a. Nathalie Baye, Francis Huster, Richard Bohringer, Madeleine Robinson en Guy Tréjean.

Een ongehuwde zwangere vrouw (Nathalie Baye) wordt na een ontsporing van een trein verward met een verongelukte, pasgetrouwde passagiere. Haar schoonouders, die haar nooit ontmoet hebben, nemen haar liefderijk op. Er ontstaat een romance met de 'zwager' en de jonge 'weduwe', maar de ondeugdelijke vader van het kind duikt weer op en wil haar chanteren. Een bekwame, meer op het psychologisch realisme dan op suspense gerichte verfilming van William Irish' roman, met goede rollen van Baye (César-nominatie voor beste actrice) en Madeleine Robinson als de schoonmoeder. De film is echter niet altijd geloofwaardig.

Viens chez moi, j'habite chez une copine

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Bernard Giraudeau, Thérèse Liotard, Anémone en Christine Dejoux.

Een niet al te gisse opportunist verliest werk en woning en trekt tijdelijk in bij een bevriend stel wiens woning, voedsel, leven en (voor zijn diverse, vaak moeizame veroveringen) slaapkamer hij volledig annexeert. Deze binnen café-theater ontstane komedie komt voort uit de boulevardkluchttraditie, maar krijgt in de filmversie een meerwaarde door de verve van de jonge spelers. Kleine en kale Blanc is een verrassende versierder wiens onverstoorbaarheid bij alles wat hij aanricht zelfs aandoenlijk gaat werken. De regisseur en Blanc maakten eerder de in Frankrijk zeer populaire komedies rondom Les Bronzés.

Le grand pardon

Frankrijk 1981. Misdaad van Alexandre Arcady. Met o.a. Roger Hanin, Jean-Louis Trintignant, Richard Berry, Anny Duperey en Bernard Giraudeau.

Het hoofd van een maffia-familie raakt met een concurrent in een strijd gewikkeld over de aankoop van een casino. Hij schakelt de mededinger uit, maar geeft zich aanvankelijk geen rekenschap van een verrader in zijn eigen gelederen. Hij breekt de wetten van Jom Kippoer door op deze Grote Verzoendag de intrigant zelf te executeren. Terwijl hij zijn gevangenisstraf uitzit, draagt hij alle verantwoordelijkheid over aan zijn zoon. Deze Franse variant op THE GODFATHER vervangt het katholieke traditionalisme en familiebesef door een joods milieu, maar dat blijft een oppervlakkig vernisje voor een onderhoudende, maar conventionele misdaadfilm. Wel voortreffelijke acteerprestaties. Scenario van de regisseur, Daniel Saint-Hamont en Alain Le Henry. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

La banquière

Frankrijk 1980. Drama van Francis Girod. Met o.a. Romy Schneider, Jean-Louis Trintignant, Jean-Claude Brialy, Marie-France Pisier en Claude Brasseur.

Romy Schneider is weer eens soeverein in La banquière, een van haar laatste films voordat ze op 43-jarige leeftijd overleed. Ze speelt Emma Eckhert, een biseksuele dame die scenarist-regisseur Girod modelleerde naar de historische Française Marthe Hanau. Emma doet in speculaties en is in 1929 een rijke bankierster. Met een hoge populariteit, maar ook met veel vijanden uit de hoek van de nouveau riche. La banquière is in luxueuze settings en sepia-teinten opgenomen en extra verrijkt met een Ennio Morricone-soundtrack. Naast Schneider staat de Franse ster Trintignant (Il conformista) pal als haatdragende rijkaard Horace Vannister.

À nous deux

Canada​/​​Frankrijk 1979. Avonturenfilm van Claude Lelouch en Claude Berri. Met o.a. Catherine Deneuve, Jacques Dutronc, Jacques Villeret, Paul Préboist en Gérard Caillaud.

Avontuurlijk-romantisch vervolg op Lelouch's vlotte LE BON ET LES MECHANTS is minder irritant dan zijn latere, pretentieuze films maar heeft te lijden van een te traag tempo en een doorzichtig gebruik van flash-backs en flash-forwards. Villeret, een uitstekend bijrolacteur steelt de show van de verongelijkt kijkende Dutronc en het verrassende slotbeeld is een onverwachte meevaller. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

Molière

Frankrijk​/​​Italië 1978. Biografie van Ariane Mnouchkine. Met o.a. Philippe Caubère, Frédéric Ladonne, Odile Cointepas en Marie-Françoise Audollent.

Lange biografische film over het leven van Molière die in 1622 geboren werd als Jean-Baptiste Poquelin. Het ziet er allemaal schitterend uit en wordt ook behoorlijk boeiend verteld, maar je moet al een grote fan zijn om het in één ruk uit te zitten.

1789

Frankrijk 1974. Historische film van Ariane Mnouchkine. Met o.a. Philippe Caubère, Josette Derenne, Michel Derouin, Mario Gonzalèz en Louba Guertchikof.

Registratie van de befaamde voorstelling van het collectief Théâtre du Soleil over de Franse Revolutie, de klassestrijd en de dubbele rol van de burgerij daarin, gepresenteerd in een Commedia dell'Arte-achtige vorm met zang, dans, acrobatiek, poppenspel en terzijds naar het publiek. Boeiende filminterpretatie die niet slechts het toneelevenement inblikt, maar door fotografie en montage de toeschouwers tot medespelers maakt en in de coulissen kijkt, zonder de epische voortgang te verstoren. Onvermijdelijk minpunt: de theatergrime is in film-close-up storend lelijk. Camerawerk van Bernard Zitzermann, Michel Lebon en Jean-Paul Meurisse. Ook bekend als REPRIS DE JUSTICE - TROIS DE LA PRISON en MILLE SEPT CENT QUATRE- VINGT-NEUF.