Romane Bohringer

Vulnérables

2020 | Drama

Frankrijk 2020. Drama van Arnaud Sélignac. Met o.a. Léa Drucker, Romane Bohringer, Thierry Godard en Noom Diawara.

Elsa is vormingswerkster, belast met de evaluatie van alleenstaande buitenlandse minderjarigen. Ze zet zich hier met hart en ziel voor in. Als Bijan, een twaalfjarige Afghaan in het centrum aankomt, wordt ze diep getroffen door de manier waarop hij naar haar toetrekt. Ze besluit hem te huisvesten, ondanks het risico dat ze zo haar baan en haar familie verliest ... Nederlands ondertiteld

Huguette

2018 | Drama

Frankrijk 2018. Drama van Antoine Garceau. Met o.a. Line Renaud, Romane Bohringer, Romann Berrux, Antoine Chappey en Miveck Packa.

Wanneer tachtiger Huguette (Renaud), een voormalige schooldirectrice, in de problemen komt met de huurbaas doet haar buurvrouw, verpleegster Marion (Bohringer), een voorstel: ze mag bij haar intrekken op voorwaarde dat ze helpt met Marions tienerzoon. Rémi is vijftien, heeft het lastig op school en kan wel iets meer regelmaat gebruiken. Drama van televisieregisseur Garceau (Dix pour cent) heeft aardige acteurs die op geheel eigen wijze een samengesteld gezin proberen te vormen. Bohringer maakte in hetzelfde jaar haar regiedebuut met l’Amour flou, waarvoor ze een Césarnominatie kreeg.

The Prosecutor the Defender the Father and His Son

2015 | Drama

Bulgarije/Zweden/Nederland 2015. Drama van Iglika Triffonova. Met o.a. Romane Bohringer, Samuel Fröler, Frank Lammers, Krassimir Dokov en Izudin Bajrovic.

Den Haag, het Joegoslavië-Tribunaal. Twee ambitieuze advocaten staan tegenover elkaar in het proces tegen Milorad Krstić, die ervan wordt beschuldigd oorlogsmisdaden te hebben begaan in de oorlog in Bosnië.

Les amis a vendre

2014 |

Frankrijk 2014. Gaetan Bevernaege. Met o.a. Matthieu Rozé, Didier Bénureau en Romane Bohringer.

Den Haag, het Joegoslavië-Tribunaal. Twee ambitieuze advocaten staan tegenover elkaar in het proces tegen Milorad Krstić, die ervan wordt beschuldigd oorlogsmisdaden te hebben begaan in de oorlog in Bosnië.

Le premier été

2014 | Drama

Frankrijk 2014. Drama van Marion Sarraut. Met o.a. Romane Bohringer, Nina Mazodier, Hélène Vincent, Marianne Basler en Jean-François Stévenin.

Vijftien jaar is Catherine, solitaire boekhandelaarster die van haar familie vervreemd is geraakt, niet in het dorp van haar grootouders geweest. Nu, na de dood van haar oma, zet ze zich met oudere zus Angélique aan de uitruiming van het huis in de Haute-Saône waar ze allebei de zomers van hun jeugd doorbrachten. Voor Catherine is het niet zo zeer een afscheid als wel de confrontatie met een onverwerkte tragedie. Kleinschalige tv-productie met mooie rolbezetting vertaalt de bitterheid van Anne Percins intieme roman discreet en bijzonder effectief naar film.

Vic + Flo ont vu un ours

2013 | Thriller

Canada 2013. Thriller van Denis Côté. Met o.a. Pierrette Robitaille, Romane Bohringer, Marc-André Grondin, Georges Molnar en Marie Brassard.

Na tropenjaren volpension in het staatshotel komt zestigplusser Victoria Champagne (Robitaille) voorwaardelijk vrij en trekt in bij haar witbebaarde, stomme oom in diens afgelegen boshut in Québec. Wanneer Vics biseksuele vriendin Florence (Bohringer) zich bij haar voegt en de bezoekjes van de reclasseringsambtenaar regelmaat zijn geworden, lijkt hun alledag z'n landerige gangetje naar nergens te gaan. Schijn bedriegt. Zonder een spoortje hedendaagse haast zomert deze intrigerende tegendraadse vertelling over gekerfde margefiguren naar een finale waarin, onvermijdelijk, het verleden aanklopt. Alfred Bauer-prijs Berlinale 2013.

Renoir

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Gilles Bourdos. Met o.a. Michel Bouquet, Christa Théret, Vincent Rottiers, Michèle Gleizer en Romane Bohringer.

Een van de grote meesters van het impressionisme, Pierre-Auguste Renoir, en zijn zoon Jean, de regisseur van onder andere La grande illusion: een boeiende clustering van cultuur voor een filmportret. Zeker tegen het decor van de Eerste Wereldoorlog en met een muze die tussen de twee mannen in komt te staan. Zou je denken. In vorm levert het een fraai schouwspel op van licht en gesatureerde kleuren, maar inhoudelijk blijft het zonder enig drama. Betoverend mooi en dodelijk saai tegelijk.

Lili et le baobab

2006 | Drama

Frankrijk 2006. Drama van Chantal Richard. Met o.a. Romane Bohringer, Aminata Zaaria, Saïdou Abatcha en François Delaive.

De Franse fotografe Lili reist voor een opdracht naar Senegal. Het is haar eerste keer in Afrika en de reis heeft grote gevolgen voor haar innerlijke gemoed. Vooral nadat ze vriendschap heeft gesloten met Aminata, een jonge moeder die in de problemen zit. Bohringer is prima als de aanvankelijk wat naïeve westerling die na terugkomst in Frankrijk moet constateren dat haar leven niet meer is wat het was. Speelfilmdebuut van regisseuse Richard, die eerder korte films maakte en een documentaire over de eerste generatie Noord-Afrikaanse immigranten in Frankrijk.

Qui m'aime me suive

2005 | Komedie

Frankrijk 2005. Komedie van Benoît Cohen. Met o.a. Julie Depardieu, Eleonore Pourriat, Mathieu Demy en Romane Bohringer.

Dertiger Max (Demy), een gewaardeerd chirurg, leidt een rijk en geordend leven met zijn vrouw, advocate Anna (Bohringer). Zonder het Anna te vertellen zegt hij zijn baan op en hervat hij zijn oude passie - spelen in een rockband. Qui m'aime me suive belijdt het bekende adagium 'volg je dromen, het is nooit te laat'. Filmmaker Cohen en co-scenariste Pourriat - die de zangeres van de band speelt - doen dat niet slaafs. Demy straalt in de hoofdrol en de nummers van Léonard Vindry, die zelf een Max-achtige stap naar muziek maakte, zijn geïnspireerd en dragen bij aan een zekere authenticiteit.

Nos enfants cheris

2003 | Drama, Komedie

Frankrijk 2003. Drama van Benoît Cohen. Met o.a. Romane Bohringer, Mathieu Demy, Laurence Côte en Mathias Mlekuz.

Dertiger Martin (Demy) staat op het punt om op vakantie te gaan met zijn vrouw Ariane (Côte ) en hun dochtertje als hij oude liefde Constance (Bohringer) tegen het lijf loopt, geflankeerd door echtgenoot en kinderen. Martin vraagt of ze misschien met haar gezin langs wil komen in zijn zomerhuis en tot zijn verbazing neemt ze het aanbod aan. Wat een intieme vakantie zou worden met vrouw en kind wordt zo een emotionele achtbaan die geen twijfel ongemoeid laat. Succesvolle derde film van Benoît Cohen werd in 2007 omgewerkt tot 3-delige tv-serie.

Aurélien

2003 | Romantisch drama

Frankrijk 2003. Romantisch drama van Arnaud Sélignac. Met o.a. Olivier Sitruk, Romane Bohringer en Thomas Jouannet.

Dertiger Martin (Demy) staat op het punt om op vakantie te gaan met zijn vrouw Ariane (Côte ) en hun dochtertje als hij oude liefde Constance (Bohringer) tegen het lijf loopt, geflankeerd door echtgenoot en kinderen. Martin vraagt of ze misschien met haar gezin langs wil komen in zijn zomerhuis en tot zijn verbazing neemt ze het aanbod aan. Wat een intieme vakantie zou worden met vrouw en kind wordt zo een emotionele achtbaan die geen twijfel ongemoeid laat. Succesvolle derde film van Benoît Cohen werd in 2007 omgewerkt tot 3-delige tv-serie.

The King is Alive

2000 |

Verenigde Staten/Zweden/Denemarken 2000. Kristian Levring. Met o.a. Bruce Davison, David Calder, David Bradley, Romane Bohringer en Miles Andersen.

Vierde DOGMA 95 film. Een gezelschap toeristen strandt in de woestijn van Namibië. Met de dood voor ogen besluiten zij onder de brandende zon King Lear te gaan spelen.

Anna en Corse

2000 |

Frankrijk 2000. Carole Giacobbi. Met o.a. Micheline Presle, Romane Bohringer en Françoise Christophe.

Vierde DOGMA 95 film. Een gezelschap toeristen strandt in de woestijn van Namibië. Met de dood voor ogen besluiten zij onder de brandende zon King Lear te gaan spelen.

Rembrandt

1999 | Biografie, Historische film, Drama

Nederland/Frankrijk/Duitsland 1999. Biografie van Charles Matton. Met o.a. Klaus Maria Brandauer, Romane Bohringer, Jean Rochefort, Johanna ter Steege en Caroline van Houten.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Anne en Corse

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Carole Giacobbi. Met o.a. Romane Bohringer, Micheline Presle, Françoise Christophel, Maurice Chevit en Tanya Lopert.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Vigo: Passion for life

1998 | Biografie

Japan/Verenigd Koninkrijk/Frankrijk 1998. Biografie van Julien Temple. Met o.a. Romane Bohringer, James Frain, Jim Carter, Diana Quick en William Scott-Masson.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Vigo - Passion for life

1998 |

Japan/Frankrijk/Verenigd Koninkrijk 1998. Julian Temple. Met o.a. Jim Carter, James Frain en Romane Bohringer.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Quelque chose d'organique

1998 | Drama

Canada/Frankrijk 1998. Drama van Bertrand Bonello. Met o.a. Romane Bohringer, Laurent Lucas, Charlotte Laurier, David DiSalvio en Stephen James Smith.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

Le ciel est à nous

1997 | Misdaad, Actiefilm

Canada/Frankrijk 1997. Misdaad van Graham Guit. Met o.a. Romane Bohringer, Melvil Poupaud, Jean-Philippe Écoffey, Élodie Bouchez en Jean-Claude Flamand-Barny.

Rembrandt Harmensz van Rijn (Brandauer) leefde van 1609 tot 1669. Hij stierf in grote armoede nadat hij in 1656 insolvent verklaard was. Hij heeft vrijwel tot zijn dood kunnen doorwerken en heeft meer dan zevenhonderd schilderijen, w.o. een honderdtal zelfportretten, driehonderd etsen en 1.600 tekeningen nagelaten. Hij kwam als 21-jarige van Leiden naar Amsterdam en werd algauw een geliefd kunstenaar die veel opdrachten kreeg, waardoor hij rijk werd. Hij trouwde in 1634 met Saskia van Uylenborch (Johanna ter Steege) en ze kregen drie kinderen, waarvan alleen Titus overleefde (Titus werd achtereenvolgens gespeeld door Hanna ter Steege, Jules Matton en L[KA1]eonard Matton). In 1642 overlijdt Saskia en Rembrandt kan niet hertrouwen - doet hij dit wel dan verliest hij het fortuin dat Saskia hem heeft nagelaten. Hij leeft samen met dienstmaagd Geertje Dircx (Van Houten), hetgeen hem in het Calvinistische Holland niet in dank wordt afgenomen. In 1645 hertrouwt hij toch met Hendrickje Stoffels (Romane Bohringer). Het stel krijgt een dochter maar dan beginnen de problemen met de machtige burgerij, die Rembrandts opdrachtgevers zijn. Ze willen meer inspraak in de door hun betaalde schilderijen en Rembrandt wenst het tegendeel en gaat -zeker voor die tijd - steeds vrijer werken. Tenslotte verraadt Jan Six ([KA1]Ecoffey) hem, zodat Rembrandt nog maar nauwelijks opdrachten krijgt (De familie Six bezit sedert die tijd menig zeventiende-eeuws kunstwerk en vormen een onaangename clan, die vierhonderd jaar later geen haar beter is en nog altijd evenveel moeite heeft om woord te houden). Het scenario van Sylvie Meyer (die in werkelijkheid Matton heet) en regisseur Matton is heel schools en nekt voor een groot deel de film. Anderzijds zijn de beelden van het camerawerk van Pierre Dupouey zeer geslaagd, temeer omdat regisseur Matton van huis uit schilder en beeldhouwer is. Brandauer is grandioos, en Johanna ter Steege laat in haar korte rol zien dat ze een goede actrice is, maar de film heeft meer aan zijn uiterlijk dan aan zijn innerlijk gedaan, waardoor het een kille bedoeling is gebleven. In 1936 draaide Alexander Korda met Charles Laughton ook een biopic en hij kampte met vergelijkbare problemen: Rembrandt was te complex voor een film van minder dan anderhalf uur en de talentvolle Laughton slaagde er niet in een bezielende Rembrandt op het doek te zetten; ook toen werden kosten nog moeite gespaard om Rembrandts spel met licht en donker in een film te vangen. Matton heeft te veel een familie-onderonsje gebouwd, zelfs de enigszins overheersende muziek is van zijn zoon Nicolas. De buitenopnames werden grotendeels in Duitsland gedraaid! De definitieve film moet nog gemaakt worden.

La femme de chambre du Titanic

1997 | Komedie, Romantiek

Italië/Spanje/Frankrijk 1997. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Olivier Martinez, Romane Bohringer, Didier Bezace, Aldo Maccione en Jean-Marie Juan.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Portraits chinois

1996 | Komedie, Drama, Experimenteel

Frankrijk/Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Martine Dugowson. Met o.a. Helena Bonham Carter, Romane Bohringer, Marie Trintignant, Elsa Zylberstein en Sergio Castellitto.

De succesvolle Engelse modeontwerpster Ada wordt door haar vriend Paul in de steek gelaten en raakt bovendien in een creatieve crisis als de nieuwe vriendin van haar partner haar zakelijk het gras voor de voeten wegmaait. Als Paul het mislukken van zijn relatie met Ada in een succesvol script weet te vertalen, krijgt hun oude liefde weer perspectief

L'appartement

1996 | Romantiek, Drama

Frankrijk/Spanje 1996. Romantiek van Gilles Mimouni. Met o.a. Vincent Cassel, Monica Bellucci, Romane Bohringer, Jean-Philippe Écoffey en Sandrine Kiberlain.

Meeslepend suspensedrama waarin een man (Cassel) vlak voor zijn bruiloft de stem hoort van zijn verloren gewaande geliefde, waarna hij als een bezetene naar haar op zoek gaat. Debuterend filmmaker/scenarist Mimouni ontvouwt de puzzel vanuit het perspectief van verschillende betrokkenen, steeds vanaf hetzelfde beginpunt. Het beeld dat tergend langzaam - maar o zo bevredigend - verschijnt is een opeenstapeling van misverstanden, van zoekende personages die in het voorbijgaan net de verkeerde kant opkijken. Een film die prettig kijkt en nog prettiger naijlt. De chemie tussen de prachtig spelende en dito ogende acteurs Cassel en Bellucci resulteerde in een huwelijk.

Total Eclipse

1995 | Drama, Biografie

Frankrijk/België/Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. Leonardo DiCaprio, David Thewlis, Romane Bohringer, Dominique Blanc en Felicie Pasotti Cabarbaye.

Arthur Rimbaud en Paul Verlaine, twee wereldberoemde dichters die een hartstochtelijke relatie hadden; daarover gaat Total eclipse. Grote nadelen van de film zijn: 1) Zo Frans als het koppel was, zo on-Frans zijn DiCaprio en Thewlis, die in het Engels te weinig gedichten reciteren; 2) ze spelen totaal onsympathieke personages waardoor 3) weinig van het drama tot kijken afdwingt behalve de beroemde dichtersnamen. Maar aan de andere kant: 1) veel mensen kijken graag naar DiCaprio, die op zich goed speelt; 2) regisseuse Holland (Europa, Europa) is duidelijk gepassioneerd over het onderwerp, wat te begrijpen is, want 3) Rimbaud was een uniek figuur. (IdH/VPRO Gids)

Mina Tannenbaum

1994 | Komedie, Drama

Frankrijk/België/Nederland 1994. Komedie van Martine Dugowson. Met o.a. Elsa Zylberstein, Romane Bohringer, Florence Thomassin, Nils Tavernier en Stéphane Slima.

Geslaagd regiedebuut van de eerder als scenariste gelauwerde Dugowson, over twee joodse meisjes. Zylberstein en Bohringer zijn in de jaren 1960 nog kinderen en pubers, die zich in de jaren 1980 ontwikkelen tot ervaren, wat belegen jonge vrouwen. Beiden zijn het product van sterke invloeden van hun respectievelijke joodse moeders en zij leren elkaar kennen als tien-jarige would- be ballerina`s op een dansschool. Elkaars tegenpolen in karakter en persoonlijkheid, worden zij vriendinnen om de eenzaamheid te overwinnen. Zij roken samen hun eerste sigaret en beleven hun eerste puberliefde. Het opbloeien tot fraaie tienermeisjes, levert de leukste, ontroerendste beelden op. Als volwassen vrouw gaat Bohringer de kunstenaars-en revolutionaire toer op, Zylberstein wordt een journaliste en bourgeoise. Snedige dialogen (van Dugowson zelf), authentiek aandoende personages, intens en sober acteerwerk. Camerawerk van Dominique Chapuis. Met Dolby- geluid. Meervoudig bekroond.

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1994 |

Verenigd Koninkrijk/Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

Le colonel Chabert

1994 | Drama, Romantiek, Oorlogsfilm

Frankrijk 1994. Drama van Yves Angelo. Met o.a. Gérard Depardieu, Fanny Ardent, Fabrice Luchini, André Dussollier en Daniel Prévost.

Gesitueerd begin 1800. De titelpersonage komt uit een tehuis voor vondelingen in Parijs, neemt dienst in het leger van de Republiek, huwt met een jonge vrouw, verdient zijn strepen aan het front, wordt kolonel en blijft voor dood liggen tijdens de slag van Eylau. Hij ontwaakt tussen de lijken, is zijn geheugen kwijt, wordt door boeren opgevangen en door een arts verzorgd, en krijgt langzamerhand zijn geheugen terug.

À cause d'elle

1993 | Komedie, Romantiek, Drama, Familiefilm

Frankrijk 1993. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Antoine Hubert, Olivia Muñoz, Thérèse Liotard, Jean-François Stévenin en Ludmila Mikaël.

In 1963 is Antoine Hervy (Antoine Hubert) veertien; hij op een na de oudste in een gezin van vier. Zijn vader is dikwijls afwezig. De school interesseert hem geen barst. Hij bevindt zich in zijn eigen droomwereldje en geniet ervan alsof zijn kindertijd nog niet voorbij is. Hij zou op de elektrische gitaar willen leren spelen zoals Hank Marvin of Bruce Welch van The Shadows. De dag dat hij de jonge Olivia Marchand (Mu[KA6]noz) ontmoet, verandert zijn leven grondig. Na de kindertijd behandeld te hebben in LE GRAND CHEMIN (1987) en APR[KA2]ES LA GUERRE (1989) analyseert regisseur/scenarioschrijver Hubert nu de puberteit van zijn hoofdpersonage (telkens gespeeld door zijn eigen zoon Antoine). Het werd een poëtische studie van het opgroeien en het ontdekken van de liefde. Niets is opgeschroefd, maar elke situatie is natuurlijk en hartverwarmend vertolkt. Het scenario van regisseur Hubert zit geheid in elkaar. Het camerawerk is van Claude Lecomte. De soundtrack bestaat voornamelijk uit hits van beginjaren 1960. Dolby Stereo.

Savage Nights

1993 | Drama

1993. Drama van Cyril Collard. Met o.a. Corine Blue, Carlos Lopez, Romane Bohringer, Cyril Collard en Claude Winter.

In 1963 is Antoine Hervy (Antoine Hubert) veertien; hij op een na de oudste in een gezin van vier. Zijn vader is dikwijls afwezig. De school interesseert hem geen barst. Hij bevindt zich in zijn eigen droomwereldje en geniet ervan alsof zijn kindertijd nog niet voorbij is. Hij zou op de elektrische gitaar willen leren spelen zoals Hank Marvin of Bruce Welch van The Shadows. De dag dat hij de jonge Olivia Marchand (Mu[KA6]noz) ontmoet, verandert zijn leven grondig. Na de kindertijd behandeld te hebben in LE GRAND CHEMIN (1987) en APR[KA2]ES LA GUERRE (1989) analyseert regisseur/scenarioschrijver Hubert nu de puberteit van zijn hoofdpersonage (telkens gespeeld door zijn eigen zoon Antoine). Het werd een poëtische studie van het opgroeien en het ontdekken van de liefde. Niets is opgeschroefd, maar elke situatie is natuurlijk en hartverwarmend vertolkt. Het scenario van regisseur Hubert zit geheid in elkaar. Het camerawerk is van Claude Lecomte. De soundtrack bestaat voornamelijk uit hits van beginjaren 1960. Dolby Stereo.

A cause d'elle

1993 | Drama, Biografie

Frankrijk 1993. Drama van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Romane Bohringer, Olivia Menoz en Antoine Hubert.

In 1963 is Antoine Hervy (Antoine Hubert) veertien; hij op een na de oudste in een gezin van vier. Zijn vader is dikwijls afwezig. De school interesseert hem geen barst. Hij bevindt zich in zijn eigen droomwereldje en geniet ervan alsof zijn kindertijd nog niet voorbij is. Hij zou op de elektrische gitaar willen leren spelen zoals Hank Marvin of Bruce Welch van The Shadows. De dag dat hij de jonge Olivia Marchand (Mu[KA6]noz) ontmoet, verandert zijn leven grondig. Na de kindertijd behandeld te hebben in LE GRAND CHEMIN (1987) en APR[KA2]ES LA GUERRE (1989) analyseert regisseur/scenarioschrijver Hubert nu de puberteit van zijn hoofdpersonage (telkens gespeeld door zijn eigen zoon Antoine). Het werd een poëtische studie van het opgroeien en het ontdekken van de liefde. Niets is opgeschroefd, maar elke situatie is natuurlijk en hartverwarmend vertolkt. Het scenario van regisseur Hubert zit geheid in elkaar. Het camerawerk is van Claude Lecomte. De soundtrack bestaat voornamelijk uit hits van beginjaren 1960. Dolby Stereo.

Les nuits fauves

1992 | Drama, Biografie

Frankrijk 1992. Drama van Cyril Collard. Met o.a. Romane Bohringer, Cyril Collard, Carlos Lopez, Corine Blue en Clémentine Célarié.

Collard, een jongeman die seropositief is bevonden, maakte een verfilming van zijn eigen grotendeels autobiografische roman. Dit leverde een film vol ongebruikelijke emoties, geweld en kracht op. Jean is dertig jaar en geniet met volle teugen van het leven, als ook van zijn relaties met zowel jongens als meisjes. Dan ontmoet hij de zeventien-jarige Laura en beleeft met haar een heftige en hartstochtelijke romance. Pas na de liefde te hebben bedreven, vertelt hij dat hij seropositief is. Met Laura leert hij wat ware liefde is. Deze ode aan het leven is verfilmd in de vorm van een reportage, en het spoedeisende karakter ervan is merkbaar. De kijker maakt kennis met het zweverige nachtleven van Parijs en wordt deelgenoot van de wanhoop en de ontreddering in een bestaan, waarin niet te kiezen valt en geen onderscheid wordt gemaakt. De tragiek van de ziekte aids is voelbaar aanwezig maar toch ook vooral de schoonheid en de kracht van de liefde. Bohringer en Collard vormen een overtuigend stel.

L'accompagnatrice

1992 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1992. Drama van Claude Miller. Met o.a. Romane Bohringer, Richard Bohringer, Elena Safonova, Claude Rich en Samuel Labarthe.

Miller heeft de gebeurtenissen in de roman van Nina Berberova verplaatst naar het bezette Parijs van 1942. Centraal staat de aantrekkingskracht die een mooie, jonge zangeres op een adolescente uit een bescheiden milieu uitoefent. Als talentvol pianiste wordt zij de begeleidster van eerstgenoemde. Hoewel Miller laat merken niet wezenlijk geraakt te zijn door het onderwerp, herkent de kijker zijn muziek en vakmanschap, als het gaat om het vastleggen van een blik, een traan of een gebaar, niet onder woorden te brengen gevoelens en de ingehouden confrontaties tussen de personages. De uitstekende acteursregie dwingt bewondering af. Een opmerkzame vertolking van Richard Bohringer en Safonova. Romane Bohringer is een ware ontdekking. Scenario van Miller en Luc Beraud. Camerawerk van Yves Angelo.

Ragazzi

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Mama Keita. Met o.a. Ivan Taieb, Ken Amrani, Sabrina Colle, Romane Bohringer en Pierre Poirot.

Twee sinds hun kindertijd bevriende jongemannen doorkruizen met hun auto Parijs, dat zij weliswaar door en door kennen, maar het gaat hen er ditmaal om droombeelden en illusies uit hun verleden op te roepen. Een grote dosis humor en spot voorkomt dat deze film saai of zelfs somber wordt. Het vervelende is dat een dergelijk thema (de dooltocht) een gestructureerd scenario vereist, en geen lukrake aaneenschakeling van opeengepakte scènes. Is evenwel het bekijken waard vanwege de dialogen, en juist vanwege het zuurzoete spel van de personages, die op heel wat ideeën moesten terugkomen.

Kamikaze

1986 | Misdaad, Sciencefiction, Drama

Frankrijk 1986. Misdaad van Didier Grousset. Met o.a. Michel Galabru, Richard Bohringer, Dominique Lavanant, Riton Liebman en Kim Massee.

Een buitengewoon begaafde geleerde, ontslagen en aangewezen op een uitkering, wordt een dusdanige mensenhater dat hij een wapen uitvindt waarmee hij via zijn tv-toestel mensen kan doden die live op televisie verschijnen. Hij wordt uiteindelijk ontmaskerd door een politiecommissaris en neergeschoten 'vanwege staatsredenen'. Het interessante scenario wordt tekort gedaan door een onevenwichtige, te intellectuele en te abstracte regie van Grousset, wiens debuut dit is. Niettemin enkele sterke scènes en Galabru acteert goed.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2020	Vulnérables
2018	Huguette
2015	The Prosecutor the Defender the Father and His Son
2014	Les amis a vendre
2014	Le premier été
2013	Vic + Flo ont vu un ours
2012	Renoir
2006	Lili et le baobab
2005	Qui m'aime me suive
2003	Nos enfants cheris
2003	Aurélien
2000	The King is Alive
2000	Anna en Corse
1999	Rembrandt
1999	Anne en Corse
1998	Vigo: Passion for life
1998	Vigo - Passion for life
1998	Quelque chose d'organique
1997	Le ciel est à nous
1997	La femme de chambre du Titanic
1996	Portraits chinois
1996	L'appartement
1995	Total Eclipse
1994	Mina Tannenbaum
1994	Les cent et une nuits de Simon Cinéma
1994	Le colonel Chabert
1993	À cause d'elle
1993	Savage Nights
1993	A cause d'elle
1992	Les nuits fauves
1992	L'accompagnatrice
1990	Ragazzi
1986	Kamikaze

nog geen vpro account?

media

name

email

mijn instellingen