Tania Sourseva

Jean-Baptiste, homme de cœur : La montagne Noire

Frankrijk 1999. Komedie van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Joël Cantona, Ginette Garcin, Patrick Préjean, Nicky Marbot en Sylvie Ferro.

Le Juste : Sonate pour Juliette

Frankrijk 1997. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Margot Abascal, Jean Franval, Tania Sourseva en Jean-Pierre Moulin.

Pigeon volé

Frankrijk 1995. Drama van Mehdi Charef. Met o.a. Philippe Léotard, Amandine Boyadjian, Christiane Cohendy, Agnès Garreau en Marianne Epin.

Léotard was ooit een succesrijke clown, maar nu hij ouder wordt tracht hij wat geld te verdienen op de markt van Marseille als vuurspuwer. Wanneer hij na een trieste voorstelling zijn boeltje bijeenraapt wordt hij geobserveerd door een kleine jongen, Boyadjian. Deze wijkt niet meer van zijn zijde, ook niet wanneer de oude man zijn zwijgzame metgezel wil afzetten aan de school waarvan het adres in zijn vest genaaid is. Een jongen die nog alles van het leven te verwachten heeft, maar die weinig hoop koestert in de toekomst en een man wiens leven naar zijn einde loopt en die op een rijk verleden kan terugblikken, helpen elkaar aan nieuwe levenslust. Léotard is schitterend in zijn rol en de kleine Boyadjian is hartveroverend. Het scenario van Charef zelf is niet steeds even boeiend, maar laat een goede indruk na. Fotografie van Romain Winding. Formaat 16/9.

Le juste : Un homme debout

Frankrijk 1995. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Amélie Pick, Jean-Pierre Moulin, Tania Sourseva en Marc Chapiteau.

Na een ernstige professionele blunder die hij niet kan verwerken verlaat Inspecteur Brasseur het politiekorps en trekt zich terug in een Franciscanerklooster. Drie jaar later wordt hij priester gewijd. Sindsdien woont en werkt hij in Marseille, waar hij zich hoofdzakelijk bekommert om de kansarme jongeren. Wanneer zijn werk eindelijk vruchten begint af te werpen duikt een ex- gedetineerde op. Deze onthult voor de jongeren het verleden van Brasseur, met als gevolg dat deze zich van de priester afwenden. Eerste aflevering van een reeks met priester-detective Simon, verpersoonlijkt door Brasseur. Ondanks de poging om sociale kritiek in het verhaal te verwerken blijft het allemaal toch maar aan de oppervlakte. Erg origineel is het scenario van Tito Topin en Sylvie Simon al evenmin. Yves Dahan blikte het in. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Le juste : Les enfants de l'amour

Frankrijk 1995. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Amélie Pick, Jean-Pierre Moulin, Tania Sourseva en Hafid Fedaouche.

Er is weer heel wat werk aan de winkel in dit tweede avontuur van [KL]Le juste[KLE] Simon, ex-politieman u priester in Marseille. Hij ontfermt zich over een dakloze knaap die op heterdaad betrapt werd toen hij enkele doosjes sardienen stal voor zijn zieke moeder. Dan moet hij bemiddelen tussen een Franse jongeman en de Marokkaanse familie van het meisje waarop hij verliefd is en bovendien helpt hij nog de zevenentwintigjarige Camille (Pick) die op zoek is naar haar moeder door wie ze als kind in de steek gelaten werd. Je zou voor heel wat minder reeds een stapeltje zakdoeken natwenen. Hoe Brasseur ook zijn best doet hij kan niet optornen tegen het suikerzoete scenario van Sylvie Simon. Yves Dahan stond achter de camera. Nicam Stereo.

L'avocate : Linge sale en famille

Frankrijk 1995. Misdaad van Philippe Lefebvre. Met o.a. Corinne Dacla, Nathalie Cardone, Bernard Freyd, François Marthouret en Agnès Regolo.

Voor het assisenhof van Bouches-du-Rh[KA4]one verdedigt advocate haar cli[KA3]ent Dacla Cardone. De jonge vrouw wordt ervan beschuldigd met voorbedachte rade een oude rijke man vergiftigd te hebben met de medeplichtigheid van diens zoon. Dacla gelooft in de onschuld van haar cli[KA3]ente, temeer wanneer eensklaps Odent verschijnt, de schoonzoon, die het spel van de gerechtigheid komt meespelen. De Franse Perry Mason is weer in volle actie. Alle routine- gegevens worden mooi gemanipuleerd om uiteindelijk tot de `verhelderende` waarheid te komen. Het wordt allemaal mooi voorgesteld, maar je hebt het al zo dikwijls (veel beter) gezien en iets origineel moet je niet verwachten in dit scenario van Jean-Claude Sussfeld, Aude Blanchard en Lefèbvre. Fotografie van Gérard Vigneron. Formaat 16/9.

Les iris de Saint-Paul

België​/​​Frankrijk 1990. Biografie van Renée d' Arbon. Met o.a. Gilles Segal, Noëlle Vériac, Grégory Knop, Jean Nehr en André Rousselet.

'Een vrijmoedig literair essay, over een thema, dat niet in al z'n facetten aan bod komt', aldus de regisseuse. Dat is nog zacht uitgedrukt! Houdt het maar op een tv-film, gemaakt ter gelegenheid van de honderdjarige sterfdag van de schilder Van Gogh. Afgezien van het soms twijfelachtige en ongezonde karakter van dit soort projecten, moet worden toegegeven dat in een kontekst van zestig zielige minuten een soort van eerste concept het enige haalbare is. De personages, die een paar keer kort opkomen en weer uit beeld verdwijnen, komen nauwelijks tot hun recht. Daarnaast levert Segal een zeer geringe prestatie. Heeft niet de vereiste kwaliteit, die andere produkties wel hadden.