Tage Danielson: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

S.O.P.O.R

1980 | Komedie

Zweden 1980. Komedie van Tage Danielson. Met o.a. Brasse Brännström, Grynet Molvig, Lona Nyman, Gösta Ekman en Allan Edwall.

De Organisatie van Degenen, die Maatschappelijk Nutteloos Zijn Verklaard - kinderen en bejaarden dus - onderneemt een protestmars en gijzelt met behulp van een 4-jarige kroonprinses de koning en zijn hofhouding, om hun eis, om serieus genomen te worden, kracht bij te zetten. Een dwaze politieke satire - geïnspireerd door de positieve uitslag van het referendum voor kernbewapening - zet de Zweedse politici onder hun eigen naam in hun hemd - onder andere met travestierollen - en toont het vorstenhuis als goedwillende onbenullen. De zinvolle maatschappijkritiek is in een soort Monty Python-humor verpakt, die ook over de grenzen werkzaam kan zijn.

Picassos äventyr

1978 |

Zweden 1978. Tage Danielson. Met o.a. Gösta Ekman, Hans Alfredson, Margaretha Krook, Bernard Cribbins en Wilfrid Brambell.

Een `gelogen biografie` van de schilder Picasso in burleske confrontaties met tijdgenoten gedurende zijn lange leven, onder wie de feministen Gertrude Stein en Alice B. Toklas (gespeeld door Britse komieken in travestie). De absurde visuele humor kan het zonder dialoog stellen, maar werkt op den lange duur ook tamelijk afmattend. Het internationaal floppen van de film was niettemin onterecht en hij verdient herontdekking.

Mannen som slutade röka

1972 | Komedie

Zweden 1972. Komedie van Tage Danielson. Met o.a. Gösta Ekman jr, Molvig, Olga Georges-Picot, Holger Löwenddler en Raymond Bussières.

Een kettingroker zal een worstfabriek erven, op voorwaarde dat hij stopt met roken. Hij huurt privé-detectives om hem er vanaf te houden, maar de oom die bij zijn falen de fabriek krijgt brengt hem steeds in verleiding met sigaren en sigaretten en koopt ook de detectives om. Deze achtervolgingskomedie die zich door half Europa verplaatst, is opgebouwd naar voorbeeld van Dantes Divina Commedia, met de Hel in Parijs, het Vagevuur op Corsica en een nicotinevrij Paradijs in Zweden. Het geheel is een bizar en kansrijk idee dat echter niet werkt, net zoals de animo van Ekman en Bussières leuker is dan hun grappen. De fleurige vormgeving compenseert het gebrek aan echte humor maar ten dele.