Claude Dauphin

Le poids d'un secret

België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Denis Malleval. Met o.a. Amandine Dewasmes, Laure Duthilleul, Jean-Claude Dauphin, Thiam en Vincent Colombe.

Maigret et le port des Brûmes

Frankrijk 1995. Thriller van Charles Nemes en Claude Goretta. Met o.a. Jeanne Marine, Claude Dauphin en Bruno Cremer.

Maigret et le port des brumes

Frankrijk 1994. Misdaad van Charles Nemes. Met o.a. Bruno Cremer, Jean-Claude Dauphin, Jeanne Marine, Jean-Marie Cornille en Luc Thuillet.

In Parijs wordt een rondzwervende, gewonde man opgepakt, die aan geheugenverlies lijdt. Commissaire Maigret (Cremer) laat zijn foto in de landelijke pers afdrukken in de hoop dat iemand hem zal herkennen. Een jonge vrouw (Marine) komt spoedig opdagen: zij blijkt de dienstmeid te zijn van de sinds een maand vermiste kapitein (Goodall) met als thuishaven een kustplaatsje in Normandi[KA3]e. Maigret begeleidt de man en zijn meid terug naar hun woonplaats in de hoop ter plekke de mysterieuze zaak te kunnen ontrafelen. De zeevaarder sterft echter de dag na zijn terugkeer als gevolg van een strychnine-vergiftiging. Goede weergave van de sfeer, die ook kenmerkend is in het boek van Georges Simenon [KL]Le port des brumes[KLE] dat in 1932 verscheen en in het Nederlands uitkwam als [KL]Maigret in de mist[KLE]. Typische situaties, die zo kenmerkend zijn voor Simenon: sprekende stiltes, ingewikkelde familierelaties, enz. De rolbezetting, de bijrollen inbegrepen, staan op een hoog niveau. Vooral Dauphin (de zoon van acteur Claude Dauphin en actrice Maria Mauban) is perfect als de bijzonder arrogante burgemeester. Scenario en dialogen van Guy Patrick Sainderichin. Regisseur Nemes speelt de rol van de dokter, maar dat maakt van hem nog geen Hitchcock.

Ce diable d'homme

Canada​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​België 1980. Biografie van Marcel Camus. Met o.a. Denis Manuel, Claude Dauphin, Gérard Caillaud, Nicole Garcia en Jean-Paul Moulinot.

Min of meer nauwkeurige biografie van Voltaire (1694-1778). Een zeer delicaat onderwerp overigens, en een van de laatste werkjes van deze zeer overschatte voormalige filmregisseur (1912- 1982), die zijn carrière op de tv maar flauwtjes afsloot. Deze tv-film is op bestelling gemaakt en dat merk je vooral aan het grillige acteerwerk. Er is heel wat meer temperament voor nodig om het innerlijk van een zo complex historisch personage te herscheppen. We hebben dan ook te maken met een verzorgde, maar geenszins transcendente reeks beelden.

Au bon beurre

Frankrijk 1980. Edouard Molinaro. Met o.a. Claude Dauphin, Andréa Ferréol, Roger Hanin en Jean-Claude Dolphin.

Min of meer nauwkeurige biografie van Voltaire (1694-1778). Een zeer delicaat onderwerp overigens, en een van de laatste werkjes van deze zeer overschatte voormalige filmregisseur (1912- 1982), die zijn carrière op de tv maar flauwtjes afsloot. Deze tv-film is op bestelling gemaakt en dat merk je vooral aan het grillige acteerwerk. Er is heel wat meer temperament voor nodig om het innerlijk van een zo complex historisch personage te herscheppen. We hebben dan ook te maken met een verzorgde, maar geenszins transcendente reeks beelden.

Les Misérables

Verenigde Staten 1978. Avonturenfilm van Glenn Jordan. Met o.a. Richard Jordan, Anthony Perkins, Cyril Cusack, Claude Dauphin en John Gielgud.

Een fraaie nieuwe versie van het klassieke verhaal van Victor Hugo over Jean Valjean die een brood stal omdat hij honger had en vervolgens werd gearresteerd en veroordeeld tot dwangarbeid. Na zijn ontsnapping laat het verleden hem niet meer los als de terrierachtige inspecteur Javert achter hem aan zit. Jordan als Valjean en Perkins als Javert houden de aandacht vast en het vlotte tempo van de film houdt je ongemerkt aan je stoel gekluisterd. Sprankelende bijrollen van Gielgud en Dauphin (zijn laatste rol) en een paar bekende Britse gezichten in cameo's.

Le pion

Frankrijk​/​​Duitsland 1978. Christian Gion. Met o.a. Henri Guybet, Claude Jade, Claude Piéplu, Claude Dauphin en Maureen Kerwin.

Timide hulpleraar annex surveillant (een 'pion') heeft geen overwicht op zijn leerlingen en wordt door zijn collega's geminacht. Een in het geheim geschreven roman wordt gepubliceerd en krijgt de prestigieuze Prix Concours, waarna hij opeens in aanzien komt bij iedereen, inclusief de door hem in stilte beminde lerares Frans. Hij verkiest echter de moeder van zijn lastigste leerling. De humor van de film komt vooral door de scènes met rebelse scholieren, de satire op literair snobisme blijft in voor de hand liggende clichés steken. Hoewel hij geen literaire begaafdheid weet te suggereren, heeft Guybet - meestal in flauwe bijrollen - genuanceerde charme in de titelrol. Scenario van regisseur Gion. Camerawerk van Lionel Legros.

Le Point de mire

Frankrijk 1977. Thriller van Jean-Claude Tramont. Met o.a. Annie Girardot, Jacques Dutronc, Matthias Habich, Jean-Claude Brialy en Françoise Brion.

Weduwe van een ex-oorlogsverslaggever wordt op hetspoor gezet van een geheim in het verleden van haar man en krijgt ongevraagd steun van kanten die ze niet geheel vertrouwt, maar ze komt niettemin achter een politiek complot. Regiedebuut van de in Hollywood geschoolde Belg blijft de aandacht prikkelen, tot de weinig bevredigende fatale afloop die veel vragen onbeantwoord laat. Zijn voornaamste prestatie is de grote soberheid die hij in het spel van de acteurs brengt, zoals Girardot en Brialy, die men te vaak anders heeft gezien.

La vie devant soi

Frankrijk 1977. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Simone Signoret, Michal Bat-Adam, Samy Ben Youp, Costa-Gavras en Claude Dauphin.

Ook bekend als Madame Rosa, deze Oscarwinnaar (voor de beste niet-Engelstalige film) uit 1977 van de Israëlische ­cineast ­Moshe Mizrahi. De film vertelt het ­verhaal van Madame Rosa, een Joodse voormalige prostituee met een concentratiekampsyndroom, die de zorg voor een aantal kinderen op zich heeft genomen. Haar favoriet is het ­Algerijnse joch Momo (Ben-Youp), een moslim. De film is bij tijd en wijle nogal sentimenteel en voorspelbaar, maar Mizrahi heeft met hoofdrolspeelster ­Simone Signoret een ijzersterke troef in handen. De regisseur zou vier jaar na La vie devant soi nog eens met Signoret ­samenwerken, voor het plattelands­drama Chère inconnu.

Féérie des Fantasmes ou 80 ans de film fantastiques français

Frankrijk 1977. Historische film van Marcel L'Herbier.

Omdat hij zestig jaar bij de film zat, kreeg Marcel Lherbier het aanbod deze montage te maken, op de wijze die zijn `jonge` oude hart (1890-1980) hem ingaf. Deze cineast, overigens regisseur van LA NUIT FANTASTIQUE (1942), slaagt er op hoge leeftijd in een opmerkelijke bloemlezing samen te stellen met fragmenten uit zijn eigen films alsmede die van Lumi[KA2]ere, M[KA1]eli[KA2]es, Gance, Ren[KA1]e Clair, Jean Cocteau, Jean Renoir, Louis Malle, Jean-Luc Godard, Alain Resnais, etc. Een document dat van het allergrootste belang voor de Franse geschiedenis is. Opmerkelijke originele muziek. Jean Dr [KA1]eville (geboren in 1906) wilde ook graag de assistent van Lherbier zijn!

The Tenant

Frankrijk 1976. Drama van Roman Polanski. Met o.a. Roman Polanski, Isabelle Adjani, Shelley Winters, Melvyn Douglas en Bernard Fresson.

The Tenant heeft ontzettend veel weg van Polanski's eerdere werken Repulsion en Rosemary's Baby. Polanski zelf speelt de rol van Trelkovsky, een Pool die een oud appartement in Frankrijk betrekt. Wanneer hij uitvindt dat de vorige bewoner een meisje was dat zelfmoord pleegde, raakt hij geobsedeerd door de gedachte dat de verhuurders van het pand het meisje hebben omgebracht en dat ze hetzelfde met hem van plan zijn. Eng, psychologisch en surrealistisch. Achter de camera stond Sven Nykvist die veel samenwerkte met Ingmar Bergman. Scenario van Gerard Brach en Polanski naar een roman van Roland Topor.

El Anacoreta

Frankrijk​/​​Spanje 1976. Drama van Juan Estelrich. Met o.a. Fernando Fernán Gómez, Martine Audo, José María Mompín en Claude Dauphin.

Een man besluit zich voor altijd in de badkamer op te sluiten. Na elf jaar krijgt zijn geliefde één van de briefjes die hij daar altijd in het toilet gooit. De eerste bioscoopfilm van deze interessante regisseur kent een uitstekende creatie van Fernán Gómez in de hoofdrol.

Rosebud

Verenigde Staten 1975. Actiefilm van Otto Preminger. Met o.a. Peter O'Toole, Richard Attenborough, Cliff Gorman, Claude Dauphin en John V. Lindsay.

Op een avond worden de vijf dochters van grote westerse ondernemers ontvoerd van het luxe-jacht 'Rosebud' door terroristen van de Palestijnse Zwarte September-beweging. De CIA ontvangt een filmpje met de eis dat dit via tv openbaar gemaakt zal worden. Stripachtige spionagethriller die de kijker geen ogenblik in spanning houdt. Bovendien komt er geen einde aan de film. De Palestijnen worden belachelijk uitgetekend. Van een man als Preminger mag meer verwacht worden. Het vlakke, soms zelfs belachelijke, scenario is van de hand van Erik Lee Preminger, die zich baseerde op een roman van Joan Hemingway en Paul Bonnecarrere. Denys Coop zette het in beeld. Gedraaid in Panavision.

L'important c'est d'aimer

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1975. Romantiek van Andrzej Zulawski. Met o.a. Romy Schneider, Fabio Testi, Jacques Dutronc, Klaus Kinski en Claude Dauphin.

Nadine Chevalier (Schneider), een middelmatige actrice, slaagt er niet in om van haar dode geliefde overtuigend afscheid te nemen in haar rollen. Servais Mont (Testi), een fotograaf die verliefd is op haar, verstrikt zich in de onderwereld om haar carriere kansen te geven, maar het wordt zowel de ondergang van haar impotente echtgenoot Jacques (Dutronc) als van hemzelf, waardoor de vrouw tot tweemaal toe een afscheidsscène in haar privéleven moet 'acteren'. De eigenzinnige barokke regie maakt van de nogal gelikte roman La muit Américaine van Cristopher Frank, een morsige, verwarrende nachtwereld vol verscheurde emoties, met uitzonderlijk intens acteren van Schneider, Dutronc en Kinski als de schizofrene homoseksuele Shakespeare-acteur Karl-Heinz Zimmer.

La course à l'echalote

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi en La. Met o.a. Pierre Richard, Jane Birkin, Michel Aumont, Claude Dauphin en Amadeus August.

Een bank-employé die door verliefdheid verstrooid is, laat zich de papieren van de eigendomsoverdracht van een nachtclub ontfutselen. Een travestie-danser bemachtigt ze en gaat in vermomming ermee van door. Deze achtervolgingskomedie heeft te veel onwaarschijnlijkheden en te weinig geslaagde grappen waardoor acteurs geforceerd leuk moeten doen. De producent van de film, Christian Fechner, was indertijd de eigenaar van travestie- nachtclub Alcazar in Parijs, maar ook daarvan wordt een flauwe karikatuur gemaakt. Scenario van de regisseur, die werd bijgestaan door Michel Fabre en Jean-Luc Voulfow. Gedraaid in Scope-couleurs.

La Course A L'echalotte

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Claude Dauphin, Jane Birkin, Pierre Richard, Dean Martin en Henri Deus.

Een bank-employé die door verliefdheid verstrooid is, laat zich de papieren van de eigendomsoverdracht van een nachtclub ontfutselen. Een travestie-danser bemachtigt ze en gaat in vermomming ermee van door. Deze achtervolgingskomedie heeft te veel onwaarschijnlijkheden en te weinig geslaagde grappen waardoor acteurs geforceerd leuk moeten doen. De producent van de film, Christian Fechner, was indertijd de eigenaar van travestie- nachtclub Alcazar in Parijs, maar ook daarvan wordt een flauwe karikatuur gemaakt. Scenario van de regisseur, die werd bijgestaan door Michel Fabre en Jean-Luc Voulfow. Gedraaid in Scope-couleurs.

Au rendez-vous de la mort joyeuse

Frankrijk 1973. Mysterie van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Françoise Fabian, Jean-Marc Bory, Yasmine Dahm, Jean-Pierre Darras en Claude Dauphin.

Een gezin krijgt het gevoel dat hun zojuist betrokken villa een spookhuis moet zijn. Dit is voor een bevriende tv-regisseur aanleiding om een reportage te komen maken waarbij zich ook onverklaarbare incidenten voordoen, tot ironisch genoegen van de fantasierijke dochter in de puberteit die medeplichtig is aan de dingen die in huis gebeuren. De zoon van de beroemde vader Luis Buñuel combineert in zijn debuutfilm mysterieuze en fantastische elementen met alledaagse ironie en weet daarmee per scène te boeien, al is de optelsom weinig bevredigend en nauwelijks overtuigend.

Vogliamo i colonelli

Italië​/​​Frankrijk 1972. Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, François Périer, Claude Dauphin, Duilio del Prete en Carla Tatò.

Een extreem-rechtse politicus beraamt een staatsgreep met gepensioneerde militairen die een wrok jegens de regering hebben. Traditionele verkeers- en andere chaos in Rome stuurt de zorgvuldig voorbereide planning totaal in de war. De film wilde in de verpakking van een karikaturale klucht waarschuwen voor het risico van een staatsgreep als in Griekenland. Het publiek wilde er niet aan, ook door het ontbreken van positieve personages in de film, maar moest door de latere politieke ontwikkeling onderkennen dat de voorstelling van zaken niet zó gezocht was. Het scenario is van regisseur Monicelli, Age en Scarpelli.

Le scandale et le Bäton

Frankrijk 1972. Biografie van Marcel Camus. Met o.a. Denis Manuel, Claude Dauphin, Gérard Caillaud en Nicole Garcia.

Eerste deel van een tv-film over het leven van Voltaire, de schelm der schelmen. In dit deel krijgen we de jonge Voltaire te zien, die op zijn tiende al buitengewoon intelligent en ondeugend blijkt te zijn. Een goede rol van Denis Manuel, maar het geheel draagt niets bij aan de reeds bestaande geschreven biografieën.

La più bella serata della mia vita

Italië​/​​Frankrijk 1972. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Alberto Sordi, Michel Simon, Pierre Brasseur, Charles Vanel en Claude Dauphin.

Welgemoed zoeft parvenu Alfredo Rossi (Sordi) in zijn blitse Maserati met een pak zwart geld richting Genève wanneer een in zwart leder gehulde motorrijdster (Janet Agren) lonkt. Zelfverzekerd achtervolgt Alfredo haar, krijgt autopech in de bergen en onderdak in een kasteel. Daar participeert hij in een zonderling avondlijk rollenspel met vier exquis dinerende magistraten in ruste. De blonde motorpoes blijkt dienstmeisje Simonetta. Schuld, boete, Scola-esprit: in dit gastronomisch-vinologisch uitgelezen semi-Kammerspiel jongleren Sordi en vier Franse acteerveteranen met trancheermesscherpe dialogen. Prachtig. Naar Friedrich Dürrenmatts Die Panne (1956). Pierre Brasseur verscheidde in de opnameslotfase.

Eglantine

Frankrijk 1971. Komedie van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Valentine Tissier, Claude Dauphin, Odile Versois, Micheline Luccioni en Jacques François.

Het regiedebuut van acteur Brialy is zijn beste film tot nu toe. Een jongetje brengt in 1895 de zomervakantie door in het landhuis van zijn vitale grootmoeder. Een romantische familiekroniek blijft ontspannen aan de goede kant van zoete sentimentaliteit, met een goede rol van de vooroorlogse ster Tissier als oma.

Berlin Affair

Verenigde Staten 1970. Thriller van David Lowell Rich. Met o.a. Darren McGavin, Fritz Weaver, Claude Dauphin en Brian Kelly.

Een thriller over internationale intriges met goed acteerwerk in een verhaal over een organisatie van huurmoordenaars. De plot is echter buitengewoon ongeloofwaardig. Muziek van Francis Lai.

The Madwoman of Chaillot

Verenigd Koninkrijk 1969. Komedie van Bryan Forbes. Met o.a. Katharine Hepburn, Charles Boyer, Claude Dauphin, Edith Evans en John Gavin.

Een ongelukkige miskleun, met Hepburn als een excentrieke vrouw die weigert te geloven dat de wereld niet langer mooi is. De bezetting is gewoon verspild in deze te zwaar opgezette allegorie die dientengevolge niet werkt. Naar een stuk van Jean Giradoux.

Barbarella

Frankrijk​/​​Italië 1968. Sciencefiction van Roger Vadim. Met o.a. Jane Fonda, John Phillip Law, David Hemmings, Marcel Marceau en Milo O'Shea.

In de 41ste eeuw dreigt de jonge geleerde Duran Duran (inderdaad, de bekende Britse popgroep haalde hier haar naam vandaan) de wereld te vernietigen. De sexy Barbarella (Fonda) moet dit verhinderen en krijgt hulp van een blinde engel. Volkomen zotte verfilming van Jean-Claude Forests futuristische strip, die mede dankzij Fonda's sensuele en hoogst komische vertolking terecht een cultstatus kreeg. In maart 2004 ging in Wenen een op de film gebaseerde musical in première met Nina Proll in de hoofdrol.

Two for the Road

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1967. Drama van Stanley Donen. Met o.a. Audrey Hepburn, Albert Finney, Eleanor Bron, William Daniels en Claude Dauphin.

Een schitterend gespeelde film over het kemphanerig paar Hepburn en Finney, die de strijdbijl begraven om na te denken over hun twaalf jaar huwelijksleven om vervolgens te proberen het geluk terug te vinden. Een gevoelige, warme film, goed geregisseerd door Donen. Het scenario is van Frederic Raphael.

Lamiel

Frankrijk 1967. Romantiek van Jean Aurel. Met o.a. Anna Karina, Michel Bouquet, Jean-Claude Brialy, Robert Hossein en Claude Dauphin.

Een mooi boerenmeisje (Karina) wordt de prot[KA1]eg[KA1]ee van een arts (Bouquet) die haar bij de Parijse aristocratie introduceert. Door het geraffineerd tegen elkaar uitspelen van vele minnaars weet ze het tot de adelstand en een huwelijk te brengen. Liefde en bevrediging kent ze pas in de armen van een bandiet (Hossein) voor wie ze haar leven geeft. Het scenario naar een onvoltooide roman van Henri Stendhal heeft zoveel romantische en pikante intriges in kort bestek dat het resultaat - ondanks literaire ambities en zeer goed spel - een oppervlakkig prentenboek werd, dat vooral aan vroegere Martince Carol-vehikels herinnert.

L' Une et l'autre

Frankrijk 1967. Drama van René Allio. Met o.a. Malka Ribovska, Marc Cassot, Philippe Noiret, Françoise Prévost en Claude Dauphin.

Een karakterzwakke actrice heeft de moed niet met haar minnaar te breken en hoopt op het bezoek van haar geëmancipeerde zuster om voor haar het woord te doen. Deze komt alleen op doorreis langs, zodat de actrice de besproken hotelkamer betrekt, zich gaat kleden en schminken als haar zuster, en haar persoonlijkheid probeert eigen te maken om zo de beslissende stap te nemen. Deze film over de wisselwerking tussen theater en realiteit is te theoretisch van opzet om echt te overtuigen, zodat alleen de repetitie- en kleedkamerscènes boeien en het privéprobleem ondoorzichtig blijft.

Adolphe

Frankrijk 1967. Romantiek van Bernard Michel. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Ulla Jacobson, Philippe Noiret, Claude Giraud en Nathalie Nell.

Jonge amateurfilmer wil roman ADOLPHE van Benjamin Constant - over liefde van jongen voor rijpere vrouw - met zichzelf in titelrol verfilmen en vraagt Poolse buurvrouw als tegenspeelster, waarna ook buiten camerabereik romance zich herhaalt. Oorspronkelijk idee voor literatuurverfilming blijft steken in na[KA3]ieve uitwerking, ondanks frisheid van jonge Dauphin wiens vader en moeder (Mauban) ook zijn filmouders spelen.

Da Berlino l'apocalisse

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1966. Actiefilm van Mario Maffei. Met o.a. Roger Hanin, Margaret Lee, Helga Sommerfeld, Claude Dauphin en Peter Carsten.

Een Franse geheim agent komt door de mysterieuze verdwijningen van zijn collega's op het spoor van een complot in Oost-Berlijn, dat door verspreiding van valse, geheime documenten de geallieerden en de Sovjetunie tegen elkaar wil opzetten om zo WO III te provoceren. Vlot, maar verwarrend spionage-avontuur dat zich in half Europa afspeelt, in de stijl van een komisch stripverhaal. Interessante internationale rolbezetting.

Lady L

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1965. Komedie van Peter Ustinov. Met o.a. Sophia Loren, Paul Newman, David Niven, Claude Dauphin en Philippe Noiret.

Loren is Lady Lendale, die aan haar biograaf haar levensgeschiedenis toevertrouwt - van eenvoudig wasmeisje tot lid van de Engelse aristocratie; de prijs die zij daarvoor betaalde was gehuwd te zijn met een ongepassioneerde lord. Een tamme komedie, die rond 1900 speelt in Parijs en Londen. Behalve de regie en een klein rolletje, schreef Ustinov ook nog het scenario naar het boek Romain Gary. Camerawerk van Henri Alekan. Gedraaid in Panavision.

Symphonie pour un massacre

Frankrijk​/​​Italië 1963. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Michel Auclair, Claude Dauphin, José Giovanni, Michèle Mercier en Daniela Rocco.

Een vijftal nachtclub-exploitanten beraamt een perfecte misdaad met cocaïnehandel, maar door onvoorziene foutjes wordt er onderling wantrouwen gewekt en worden de handlangers één voor één geliquideerd, tot de wraak van de weduwe ook de laatste overlevende fataal wordt. Het vernuftig geconstrueerde scenario geeft veel meer aandacht aan de karakterisering dan gewoonlijk, zodat goede spelprestaties - helaas niét van de actrices - samenvallen met een gespannen en franjeloze vormgeving die het fatale handelingsverloop een onafwendbare logica geeft.

La Bonne soupe

Frankrijk 1963. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Annie Girardot, Marie Bell, Gérard Blain, Bernard Blier en Jean-Claude Brialy.

Weesmeisje gebruikt fysieke charmes om maatschappelijk comfort te veroveren, maar omdat ze het lonken niet kan laten loopt het steeds weer mis. Als oude dame aan de C[KA4]ote d`Azur weet ze alsnog Amerikaanse miljonair in te palmen. Venijnige komedie van F[KA1]elicien Marceau kreeg van collega-toneelschrijver Thomas fantasieloze en platte filmvorm waarin in hoog tempo reeks bekende acteurs eerst bij Girardot en vervolgens bij Bell (als haar bejaarde versie) in bed belandt.

Tiara Tahiti

Verenigd Koninkrijk 1962. Drama van Ted Kotcheff en William T. Kotcheff. Met o.a. James Mason, John Mills, Claude Dauphin, Herbert Lom en Rosenda Monteros.

Allerlei toestanden rondom Mason en Mills als vroegere officieren die nog iets met elkaar hebben te verrekenen. De bouw van een vakantiehotel op Tahiti brengt alles aan het rollen.

Le Diable et les dix commandements

Frankrijk 1962. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Françoise Arnoul, Charles Aznavour, Lucien Baroux, Maurice Biraud en Jean-Claude Brialy.

De duivel stelt alles in het werk om de mensheid van de Tien Geboden te laten afwijken in zeven episoden (die soms een paar zonden tegelijk combineren). Wisselend van niveau, maar evenwichtiger dan episodefilms van andere regisseurs. Simon als de vloekende knecht in een klooster en Darrieux als een actrice die in uitbestede, volwassen zoon Delon een bewonderaar vermoedt, stelen de show. Zwakste sketches - met Brialy-De Funès en Saval-Tisot - werden bij bioscooproulatie afwisselend gecoupeerd, vanwege de lengte.

The Full Treatment

Verenigd Koninkrijk 1961. Drama van Val Guest. Met o.a. Claude Dauphin, Diane Cilento, Ronald Lewis en Françoise Rosay.

Hoogdravende dramatiek: het huwelijk van een geestelijk labiele man wordt bedreigd door ziekte en bovendien door zijn psychiater die een oogje heeft op zijn vrouw.

Stop Me Before I Kill!

1961. Val Guest. Met o.a. George Merritt, Edwin Styles, Ann Tirard, Barbara Chilcott en Katya Douglas.

Hoogdravende dramatiek: het huwelijk van een geestelijk labiele man wordt bedreigd door ziekte en bovendien door zijn psychiater die een oogje heeft op zijn vrouw.

Pourquoi viens-tu si tard?

Frankrijk 1959. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Francis Blanche, Claude Dauphin en Colette Richard.

Persfotograaf Walter Hermelin (Vidal) strandt na een auto-ongeluk in een provinciestadje en ontmoet daar advocate Catherine Ferrer (Morgan). Zij betrekt hem in haar strijd tegen wijnverkopers die met hun knakenbakbocht arme drommels vergiftigen. Ten tijde van de première had classicist Decoin pech: zijn bedaarde anti-alcoholmelodrama werd al overstemd door het geraas van de Nouvelle Vague. Spijtig, want Morgan (1920-2016) is hier een mooie droevige zwaan met gebroken vleugels. Michel Audiard beitelde de dialogen, het in een weelderig strijkersarrangement gestoken titelnummer is van Charles Aznavour.

The Quiet American

Verenigde Staten 1958. Oorlogsfilm van Joseph L. Mankiewicz. Met o.a. Audie Murphy, Michael Redgrave, Claude Dauphin, Giorgia Moll en Kerima.

Het anti-Amerikaanse pamflet van Graham Greene werd door deze verfilming tekort gedaan, omdat de producenten het omvormden tot een anti-communistisch verhaal. Murphy is een Amerikaan in Saigon, die er naïeve ideeën op na houdt hoe men de oorlog zou moeten beëindigen. Als hij verliefd wordt op het liefje van een journalist, werkt hij zich persoonlijk op een verschrikkelijke manier in de nesten. Onderhoudend.

Les Mauvaises rencontres

Frankrijk 1955. Drama van Alexandre Astruc. Met o.a. Anouk Aimée, Jean-Claude Pascal, Claude Dauphin, Philippe Lemaire en Gaby Sylvia.

Een jonge vrouw wordt op het politiebureau verhoord om een bewijs tegen een van abortus verdachte arts te krijgen. Ze vertelt haar tragische leven en desillusies met mannen sinds haar komst naar Parijs, maar als ze de abortus bekent blijkt de arts net gestorven. De gedateerde en overdadige triestheid van het verhaal kreeg een literaire scenariostructuur en een opmerkelijke fotografie waarmee Astruc de voorloper van de nouvelle vague zou blijken. Het historisch belang maakt de film nu nog maar betrekkelijk interessant, maar Aimée tilt hem boven de inhoud uit.

Innocents in Paris

Verenigd Koninkrijk 1955. Komedie van Gordon Parry. Met o.a. Alastair Sim, Claude Dauphin, Claire Bloom, Laurence Harvey en Margaret Rutherford.

Een heel boeiende komedie over zeven verschillende types die het Kanaal naar Frankrijk oversteken en daarbij allen hun eigen gekke avontuur beleven.

Phantom of the Rue Morgue

Verenigde Staten 1954. Horror van Roy Del Ruth. Met o.a. Karl Malden, Claude Dauphin, Patricia Medina, Steve Forrest en Merv Griffin.

Deze huiverfilm mist het aroma van het Poe-verhaal, en Malden overdrijft te veel. Herverfilming van MURDERS IN THE RUE MORGUE uit 1932.

Little Boy Lost

Verenigde Staten 1953. Drama van George Seaton. Met o.a. Bing Crosby, Claude Dauphin, Nicole Maurey en Gabrielle Dorziat.

Een gekunstelde smartlap die zich afspeelt in Frankrijk kort na WO II. Journalist Crosby tracht zijn zoon te vinden, maar weet niet welke jongen in het weeshuis de zijne is.

Tribute

Verenigde Staten 1952. Komedie van David Butler. Met o.a. Claude Dauphin, Ray Bolger en Doris Day.

Een gekunstelde smartlap die zich afspeelt in Frankrijk kort na WO II. Journalist Crosby tracht zijn zoon te vinden, maar weet niet welke jongen in het weeshuis de zijne is.

Le plaisir

Frankrijk 1952. Komedie van Max Ophüls. Met o.a. Jean Galland, Madeleine Renaud, Daniel Gélin, Claude Dauphin en Gaby Morlay.

De Maupassant door Ophüls: een portmanteaufilmmeesterstuk. In Le masque zijgt een oudere Casanova op de dansvloer ineen. In La maison Tellier neemt de madam van een maison close haar nachtvlinders mee op een bijzonder uitje. Le modèle vertelt de tragische liefde tussen kunstschilder en muze. Kijker, treed binnen in de Belle Époque van de classicistische Franse cinema: van decors, kostumering en fotografie tot spel en muziek ademt Le plaisir perfectie en ambivalente schoonheid. Het door Christian Matras gerealiseerde openingsshot van het tweede segment is een mirakel.

Casque d'Or

Frankrijk 1952. Drama van Jacques Becker. Met o.a. Simone Signoret, Serge Reggiani, Claude Dauphin, Raymond Bussières en William Sabatier.

Prostituee Marie (Signoret) breekt met haar pooier Raymond (Bussières) als ze verliefd wordt op timmerman Georges (Reggiani). De verklikker Félix (Dauphin) heeft ook een oogje op Marie en probeert zijn rivalen tegen elkaar uit te spelen. Tijdens een gevecht sneuvelt Raymond. Georges wordt gevangen genomen en ter dood veroordeeld, maar probeert nog wraak te nemen. Een van de betere films van Signoret. Fraaie sfeertekening van het Parijs van begin twintigste eeuw. Bij de première matig ontvangen, maar een decennium later alsnog een succes in Frankrijk.

April in Paris

Verenigde Staten 1952. Musical van David Butler. Met o.a. Doris Day, Ray Bolger, Claude Dauphin, Eve Miller en George Givot.

Door een vergissing van een jonge ambtenaar op het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse zaken, wordt niet de bekende actrice maar revue-meisje Day naar een internationaal kunstfestival in Parijs gestuurd. Op het schip maakt Day kennis met Dauphin, eigenaar van een Parijse nachtclub. Routine-musical speelt vooral in op de populariteit van Day en Bolger, die uiteraard volop gelegenheid tot zingen krijgen. Dankzij enkele goede dansnummers, in een choreografie van Le Roy Prinz, is de film geen puur tijdverlies. Jack Rose en Melville Shavelson schreven het magere scenario, dat door Wilfrid Cline in beeld werd gebracht.

Deported

Verenigde Staten 1950. Drama van Robert Siodmak. Met o.a. Marta Toren, Jeff Chandler, Claude Dauphin, Carlo Rizzo en Marina Berti.

Aangrijpend gangsterverhaal met Chandler die naar Italië wordt gedeporteerd omdat hij in de zwarte markt zat, maar het rechte pad opgaat om zo de liefde van Toren voor zich te winnen. Robert Buckner bewerkte het korte verhaal Paradise Lost, 49 van Lionel Shapiro tot scenario. Camerawerk van William Daniels.

Le Bal des Pompiers

Frankrijk 1949. Komedie van André Berthomieu. Met o.a. Paulette Dubost, Michèle Philippe, Blanche Denège, Claude Dauphin en Pierre Louis.

Bewerking van de komedie van Jean Nohain over het Frankrijk van 1948, via de leden van een voor die tijd 'kenmerkende' familie, beschreven in een schijnbaar naïeve stijl. In feite gaat het om een bittere satire: de een is en blijft altijd rijk; de ander is en blijft altijd arm of, zoals de spreuk zegt 'Wie voor een dubbeltje geboren wordt, wordt nooit een kwartje...' Deze fabel, behendig gefilmd en grappig gespeeld, toont aan dat Berthomieu een filmer is om in de gaten te houden.

L'inconnue d'un soir

Frankrijk​/​​Oostenrijk 1948. Drama van Hervé Bromberger. Met o.a. Nadia Gray, Lucien Legrand, Catherine Fonteney, Raymond Rouleau en Claude Dauphin.

De liefdesverhouding tussen een internationale en fatsoenlijke beroemdheid en de monarch van een klein niet- bestaand koninkrijk in Centraal Europa. Na een periode van politieke onrust doet de mini-vorst afstand van de troon en gaat hij met zijn vriendin in ballingschap leven, alvorens aan een hartaanval te overlijden. Smakeloze en langdradige oude kost. Deze film, naar het levensverhaal van Lola Montès, kan op geen enkele wijze de vergelijking met het meesterwerk van Max Ophüls doorstaan, te meer daar de kijker er nu vooral om moet lachen. De acteurs kunnen er verder ook niets aan doen.

L'impeccable Henri

Frankrijk 1948. Komedie van Charles-Félix Tavano. Met o.a. Marcelle Derrien, Mona Goya, Yvette Lucas, Hélène Garaud en Claude Dauphin.

Met de bedoeling hen te bestelen treedt Henri als stijlvolle butler bij een familie in dienst. Geleidelijk aan raakt hij bevriend met zijn werkgevers en, eenmaal eerlijk geworden, trouwt hij de dochter des huizes. Dit dodelijk saaie thema leidde tot een onschuldige en praktisch onbeduidende film, gemaakt door een volslagen onbekende regisseur. Het spel maakt nog wat goed. Ook bekend als L'IMPECCABLE MONSIEUR HENRI.

Jean de la Lune

Frankrijk 1948. Komedie van Marcel Achard. Met o.a. Danielle Darrieux, Janette Batti, Lucienne Granier, Geneviève Morel en Françoise Prévost.

Marcel Achard maakte zelf een nieuwe bewerking van zijn succesvolle toneelstuk. De eerdere bewerking uit 1931 van Jean Choux blijft evenwel overend: Achard heeft niets van een filmregisseur en Dauphin (in de hoofdrol) is een zwakke afspiegeling van Michel Simon die in 1931 de hoofdrol speelde. Alleen het spel van Périer maakt deze film de moeite waard.

Ainsi finit la nuit

Frankrijk 1948. Drama van Emile E. Reinert. Met o.a. Anne Vernon, Claude Dauphin, Henri Guisol, Katherine Kath en André Versini.

Een toevallige ontmoeting van de vrouw van een politicus met een pianist leidt tot een kortstondige verhouding. De echtgenoot komt er achter en de vrouw gaat schuldbewust in op het verzoek van de pianist om hem te volgen. Ze krijgt daarbij een auto-ongeval en verzoent zich op het ziekbed met haar man. Gedateerde smartlap maakte destijds Vernon bekend en is nu vooral curieus omdat de film en mannelijke personages de heldin geen enkel eigen initiatief toestaan, waardoor er - onbedoeld - bittere accenten ontstaan.

L'éventail

Frankrijk 1947. Komedie van Emile E. Reinert. Met o.a. Dany Robin, Marguerite Moreno, Claude Dauphin, Lucien Baroux en Henri Vidal.

Een jong meisje beleeft dolle avonturen nadat ze het pensionaat verlaten heeft, met uiteraard diverse amoureuze perikelen en een huwelijk tot besluit. Jacques Companeez en Marc-Gilbert Sauvajon schreven het scenario van deze onschuldige en fris gespeelde komedie. Ook bekend als L'ÎLE AUX NUAGES.

Une Femme coupée en morceaux

Frankrijk 1946. Avonturenfilm van Yvan Noé. Met o.a. Claude Dauphin, Henri Guisol, Pierre Louis, Jean Temerson en Gaby Andreu.

Vier mannelijke artiesten reizen de wereld rond met een show vol liedjes op zoek naar de vrouw waar ze van houden. Ze krijgen succes op het artistieke vlak, maar met de liefde lukt het niet zo. Het werk van een bijzondere scenario- en dialogenschrijver en regisseur, Yvan No[KA1]e (zijn echte naam is Yvan Noemann) - een regisseur die in het vergeetboek is geraakt. Deze 'sketches' zijn soms goed soms slecht; erg veel zang en geklets maar niet zonder ouderwetse charme.

Tombé du ciel

Frankrijk 1946. Komedie van Emile E. Reinert. Met o.a. Claude Dauphin, Jacqueline Gauthier, Giselle Pascal, Félix Oudart en Renaud Mary.

Een vage komedie met liedjes rond een sjofel provincie- orkest. Een al even sjofele film met een dosis sentiment, zoetsappig genoeg om het toenmalige publiek aan te spreken.

Rendez-vous à Paris

Frankrijk 1946. Avonturenfilm van Gilles Grangier. Met o.a. Annie Ducaux, Marguerite Moreno, Jacqueline Carrel, Odette Talazac en Gabrielle Robinne.

Een verwarrend verhaal over passie, jaloezie, liefde en vriendschap aan boord van een passagiersboot. Een dergelijk scenario à la Bernstein is niet eenduidig, maar vast staat dat Grangier een goede technicus is en de kunst verstaat zijn acteurs te kiezen en te regisseren.

Nous ne sommes pas mariés

Frankrijk 1945. Komedie van Bernard-Roland. Met o.a. Louise Carletti, Liliane Bert, Corinne Calvet, Claude Dauphin en Roland Toutain.

Het eeuwige liedje: een man kan niet kiezen tussen twee vrouwen maar trouwt uiteindelijk een van hen. Een erg mager thema voor een lange speelfilm, maar Dauphin is altijd zo saai. Gelukkig redden de vondsten en trucs van de (vergeten) regisseur (hij heette in werkelijkheid Bernard-Roland Bourriquet) de film... op het nippertje.

Dorothée cherche l'amour

Frankrijk 1945. Komedie van Edmond T. Gréville. Met o.a. Suzy Carrier, Claude Dauphin, Henri Guisol, Jules Berry en Samson Fainsilber.

Voordat hij het Paradijs mag betreden wordt een overleden miljardair naar de aarde teruggestuurd om iemand gelukkig te maken. Hij kiest daarvoor de mooie, jonge Dorothée, want haar aanstaande huwelijk is het onderwerp van een soort koehandel. De film is niet bepaald vlekkeloos, maar Gréville maakte wel naam met deze scherpe satire op dergelijke praktijken.

Cyrano de Bergerac

Frankrijk 1945. Komedie van Fernand Rivers. Met o.a. Ellen Bernsen, Alice Tissot, Claude Dauphin, Pierre Bertin en Christian Bertola.

Dit is de zoveelste verfilming van het ijzersterke toneelstuk van Edmond Rostand. Het stuk wordt heel trouw - veel te trouw zelfs - nagespeeld. De acteurs doen hun best, maar aan de regie zit kraak nog smaak. Dan helpen zelfs enige buitenopnames niet.

La Belle aventure

Frankrijk 1942. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Micheline Presle, Giselle Pascal, Suzanne Dehelly, Pauline Carton en Berthe Bovy.

Trouwe maar luchtige verfilming van de komedie van Robert de Flers, Gaston Arman de Caillavet en Etienne Rey. Het mooie landschap van de Dordogne dient als decor voor een traditionele zedenkomedie. Het neusje van de zalm.

Félicie Nanteuil

Frankrijk 1942. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Micheline Presle, Claude Dauphin, Louis Jourdan, Marcelle Praince en Roland Armontel.

Een meisje uit de provincie volgt een acteur, die haar een toneelcarrière voorspiegelt naar Parijs. Onder zijn jaloerse protectie kan haar grote talent zich niet ontwikkelen en als zich een nieuwe aanbidder aandient, pleegt de acteur zelfmoord. Ze ziet af van de liefde en wijdt haar leven alleen aan het theater. Deze filmversie van Histoire Comique van Anatole France biedt een zorgvuldige reconstructie van Parijs anno 1900 en de bezielde hoofdrollen van Presle en Dauphin redden het scenario van overdreven melodrama.

Une Femme disparaît

Zwitserland 1941. Drama van Jacques Feyder. Met o.a. Françoise Rosay, Henri Guisol, Jean Nohain, Claude Dauphin en Ettore Cella.

Verfilming van een novelle van Jacques Viot. Het verhaal speelt zich af in Zwitserland (de Feyder-Rosays zijn de Duitse bezetting ontvlucht), en draait om een verdwenen actrice, die blijkt te zijn verdronken. De laatste film van een zeer oud geworden Feyder, verdronken in de alcohol. Slecht gedraaid en langdradig. Rosay nam vier rollen voor haar rekening waarbij ze een zo grote variëteit aan zenuwtrekjes liet zien dat de critici uit die tijd de film bespotten. Niet te vergelijken met THE LADY VANISHES van Alfred Hitchcock. Feyder stierf een tijdje later.

Le Monde tremblera

Frankrijk 1939. Drama van Richard Pottier. Met o.a. Claude Dauphin, Erich von Stroheim, Madeline Sologne, Armand Bernard en Juliette Carette.

Verfilming van een vergeten roman van Charles Robert Dumas en Roger-Francis Didelot naar een scenario van Henri Georges Clouzot. Het onderwerp is te veelomvattend voor het bescheiden talent van Richard Pottier. Dit verhaal over een geleerde die een machine uitvindt die de dood van iemand kan voorspellen ontbreekt het aan geloofwaardigheid. De film verdient het echter, vanwege de acteerprestaties, gezien te worden. Werd opnieuw uitgebracht na afloop van WO II in 1945 als LA RÉVOLTE DES VIVANTS.

Cavalcade d'amour

Frankrijk 1939. Romantiek van Raymond Bernard. Met o.a. Janine Darcey, Simone Simon, Corine Luchaire, Blanchette Brunoy S en Milly Mathis.

Romantische drieluik rond een kasteel aan de Loire. Drie verhalen in drie verschillende periodes. Het eerste luik speelt in 1639. De dochter een slothouder wordt tegen haar wil uitgehuwelijkt aan een lelijke en afstotelijke markies; in de huwelijksnacht is zij hem ontrouw met een komediespeler, maar die wordt gedood. Ze is voor haar verdere leven veroordeeld tot het monster, waarmee ze gedwongen werd te trouwen. Het tweede luik speelt in 1839. Juliette, een naaistertje (Simone Simon) wil trouwen met graaf Hubert (Dauphin), maar zijn machtige oom, de aartsbisschop (Michel Simon) beslist ten gunste van zijn nichtje. Juliette bezwijkt onder het verdriet als het huwelijk voltrokken wordt. In het laatste deel, dat in 1939 speelt, behoort het kasteel aan een rijke bankier (wederom Michel Simon), die voor zijn dochter een geschikte echtgenoot wil zoeken. Zij is daarover niet enthousiast totdat zij de jongeman ontmoet: het is (wederzijdse) liefde op het eerste gezicht, dus eind goed al goed. Escapisme uit de Franse Gouden Eeuw van de cinema met een uitgekiende sterbezetting (van toen) en uitstekende dialogen van niemand minder dan Jean Anouilh en Jean Aurenche die ook het scenario voor hun rekening namen. Het camerawerk is van Robert Le Febvre. Een groot commercieel succes toen de film uitkwam.

Battements de coeur

Frankrijk 1939. Misdaad van Henri Decoin. Met o.a. Danielle Darrieux, Claude Dauphin, André Luguet, Junie Astor en Saturnin Fabre.

Een ongedisciplineerde jongedame ontsnapt uit een opvoedingsgesticht en komt terecht op een zakkenrollersschool. Bij de eerste diefstal wordt ze betrapt door een diplomaat die echter van haar vingervlugheid gebruik wil maken om bewijzen van overspel van zijn vrouw te bemachtigen. Vrolijk immoreel scenario en frisheid van de acteurs wegen ruimschoots op tegen de geringe lichtheid van Decoins (Darrieux' echtgenoot) regie. In 1946 opnieuw verfilmd als HEARTBEAT.

Entrée des artistes

Frankrijk 1938. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Louis Jouvet, Claude Dauphin, Odette Joyeux, Janine Darcey en André Brunot.

Rivaliteit en een driehoeksverhouding bij de leerlingen van de eerste klas van de toneelschool leidt tot moord tijdens de examen-uitvoering. Melodramatisch verhaaltje is de kapstok voor een interessant beeld van de toneelschool, gedomineerd door Jouvet in de rol van docent. Scenario van André Cayatte en Henri Jeanson.

La Fessée

Frankrijk 1937. Pierre Caron. Met o.a. Albert Préjean, Mireille Perrey, Claude Dauphin, Marguerite Moreno en Yolande Laffon.

Een man geeft zijn dwarse echtgenote een pak slaag, waarvan de buurman een foto maakt. De foto doet de ronde door Parijs en wordt voor stakende arbeiders het symbool van verzet, maar na het keren van het tij zal hij de zege van de orde over anarchie gaan verbeelden. Ironische boulevard-komedie (van Jean de L[KA1]etraz) is verrassend actueel gebleven en houdt in Frankrijk nog altijd stand. Verfilming is echter te braaf, al spelen de acteurs met verve. (Let op Micheline Presle in een kleine bijrol).

Faisons un rêve

Frankrijk 1936. Drama van Sacha Guitry. Met o.a. Jacqueline Delubac, Sacha Guitry, Raimu, Robert Seller en Arletty.

Klassieke driehoeksverhouding, maar dan in de speciale Guitry-stijl. Een vrouw slaapt bij haar minnaar, de beste vriend van haar man, de slaap der onschuldigen maar 's morgens worden ze gewekt door haar man.

Le Voyage imprévu

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1934. Komedie van Jean de Limur. Met o.a. Betty Stockfield, Jean Tissier, Janine Guise, Raymond Cordy en Claude Dauphin.

Een trouwe bewerking van de gelijknamige roman van Tristan Bernard, die zelf de dialogen voor de film schreef. Een aangename mondaine komedie zonder diepgang, volop gemakkelijke en bijtende humor, naar een goed gebruik van deze filmer. Is nog goed te genieten, mede dankzij het geestige spel.