Bruno Nuytten

Aux quatre coins du monde: Jim, la nuit

Frankrijk 2002. Drama van Bruno Nuytten. Met o.a. Caroline Gillain, Chems-Eddine Dahmani en Fatoumata Sissoko.

Passionnément

Frankrijk 2000. Drama van Bruno Nuytten. Met o.a. Gérard Lanvin, Charlotte Gainsbourg, Eric Ruf, Liliane Rovère en Tania Da Costa.

Albert souffre

Frankrijk 1991. Drama van Bruno Nuytten. Met o.a. Julien Rassam, Estelle Skornik, Jean-Michel Portal, Collin Obomalayat en Kristen McMenamy.

Perikelen en amoureuze verwikkelingen van twee jeugdvrienden. Rassam - in de hoofdrol - is tot over zijn oren verliefd en slaat op hol. Zijn jeugdvriend Portal en zijn vriendinnetje Skornik moeten hard studeren om op de universiteit te worden toegelaten, maar slagen daar niet in door het emotionele gedrag van Rassam. Scenario van Nuytten, camerawerk van Eric Gautier.

Camille Claudel

Frankrijk 1988. Biografie van Bruno Nuytten. Met o.a. Isabelle Adjani, Gérard Depardieu, Danièle Lebrun, Laurent Grévill en Alain Cuny.

Ergens tussen haar hoofdrollen in Possession en La reine Margot in beweegt zich de bezeten vertolking van co-producente Adjani als beeldhouwster Camille Claudel (1864-1943). Camilles grote malheur is niet haar ijzeren wil om in een mannentijd als vrouw zelfstandig te zijn. Nee, de ontmoeting op 18-jarige leeftijd met mentor Auguste Rodin, wiens artistieke talenten gelijk opgaan met zijn egomaniakale karakter, zal haar geest breken. Voormalige stercameraman Nuytten ensceneerde classicistisch een uitmuntend staaltje Frans-biografische filmkunst met prachtige fotografie van Pierre Lhomme en dito decors van Bernard Vézat. Zeven Césars, waaronder eentje voor Adjani, haar derde.

Manon des sources

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Drama van Claude Berri. Met o.a. Emmanuelle Béart, Yves Montand, Daniel Auteuil, Hippolyte Girardot en Elisabeth Depardieu.

In de voorganger Jean de Florette (1986) erft stadsmens Jean een boerderij in de Provence, waar zijn akelige buren hem het leven onmogelijk maken. Manon des sources begint een paar jaar later. De dochter van Jean (Béart) is inmiddels herderin in de heuvels. Bij toeval ontdekt ze de ware toedracht achter de dood van haar vader. Ze besluit wraak te nemen. Een van de prachtige elementen van Manon des sources is het decor: het ruwe, weidse, droge landschap van de Provence dat afwisselend mooi, lelijk, lieflijk en vijandig oogt en het gekonkel van de mensen nietig maakt.

Jean de Florette

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Yves Montand, Gérard Depardieu, Daniel Auteuil, Elisabeth Depardieu en Margarita Lozano.

Stadsmens Jean de Florette (Depardieu) erft een landgoed in de Provence en verhuist met vrouw en dochter Manon (Ernestine Mazurowna) naar de boerderij. Maar buurboeren Le Papet (Montand) en Galignette (Auteuil) azen zelf op het stuk grond en proberen hem geniepig en achterbaks beentje te lichten. Het acteerwerk van vooral Depardieu, Montand en Auteuil is geïnspireerd en komt optimaal tot zijn recht op de sissend hete gronden van Zuid-Frankrijk. Sterk psychologisch drama naar een roman van Marcel Pagnol. Al snel verscheen een vervolg: Manon des sources.

Détective

Frankrijk​/​​Zwitserland 1985. Mysterie van Jean-Luc Godard. Met o.a. Nathalie Baye, Johnny Hallyday, Claude Brasseur, Laurent Terzieff en Jean-Pierre Léaud.

Vermakelijk staaltje plotloze anti-genrecinema van Jean-Luc Godard (À bout de souffle, Pierrot le fou). Terwijl in het Parijse Hôtel Concorde Saint Lazare een moordzaak speelt, kruisen de slingerpaden van een dozijn figuren elkander. En ook weer niet. Godards idee van een grotepublieksfilm, een door drie cameramensen briljant gefotografeerd cinefielenfeestje, bruist en ontregelt. De hoofdrollen worden gespeeld door onder meer Nathalie Baye en Johnny Hallyday, een piepjonge Julie Delpy speelt een bijrol. Voor liefhebbers van onnavolgbare Franse cinema.

Fort Saganne

Frankrijk 1984. Drama van Alain Corneau. Met o.a. Gérard Depardieu, Philippe Noiret, Catherine Deneuve, Sophie Marceau en Michel Duchaussoy.

Saganne (Depardieu) is een man van gewone komaf die in 1911 als soldaat in het Franse Vreemdelingenlegioen de koloniale belangen van zijn land dient. Fanatiek als hij is ontwikkelt Saganne zich onder kolonel Dubreuilh (Noiret) tot een militair strateeg in de Sahara. Drie uur durend epos over de sociale klim van een ambitieuze man is niet steeds even boeiend, hoewel de acteurs een leuk ensemble vormen. Deneuve is te zien als journaliste met wie Saganne een affaire heeft, Marceau speelt het rijke meisje dat hij trouwt.

Tchao Pantin

Frankrijk 1983. Drama van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Richard Anconina, Philippe Léotard, Agnès Soral en Mahmoud Zemmouri.

Sinds de dood van zijn zoon leidt voormalig politieman Lambert (Franse topkomiek Coluche, 1944-1986) een troosteloos bestaan als een veelal beschonken pompbediende in de Parijse voorstad Pantin. Zijn lethargie slaat om in catastrofale wraakzucht nadat zijn surrogaatzoon, de jonge crimineel Bensoussan (Anconina), voor zijn ogen wordt vermoord. Een onderhoudende film over de zelfkant van het Parijse leven, die speelt in de milieus van punks en Noord-Afrikanen. Meesterfilmer Berri (Jean de Florette) baseerde het scenario op de roman van Alain Page.

Invitation au voyage

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1982. Mysterie van Peter Del Monte. Met o.a. Laurent Malet, Aurore Clément, Mario Adorf, Nina Scott en Raymond Bussières.

Een jonge rockzangeres krijgt een fataal ongeval vlak voor ze met haar tweelingbroer een wereldreis zal maken. Deze laadt haar stoffelijk overschot op zijn auto en gaat toch op weg, om geleidelijk aan volledig haar gedaante aan te nemen. Het onafwendbare psychologische assimilatieproces wordt zeer spoedig voorspelbaar, zodat de belevenissen van de hoofdpersoon - met opmerkelijke intensiteit gespeeld door Malet - onderweg niet meer dan tijdvulling zijn. Deze road movie is briljant gefotografeerd, maar ook dat levert slechts modieus verpakte leegte op. Het scenario is van Franco Ferrini en regisseur Del Monte naar de roman Moi, ma Soeur van Jean Bany. Het camerawerk is van Bruno Nuytten, die heirvoor in Cannes werd gelauwerd. Eastmancolor.

Possession

Frankrijk​/​​Duitsland 1981. Horror van Andrzej Zulawski. Met o.a. Isabelle Adjani, Sam Neill, Heinz Bennent, Margit Carstensen en Carl Duering.

Het loopt bepaald niet lekker in het huwelijk van Mark (Neill) en Anna (Adjani). Gaat ze vreemd om aan de sleur te ontsnappen, of is er meer aan de hand? Mark besluit om uit te zoeken wat Anna allemaal uitvoert. Tikje verouderde, maar nog steeds fascinerende en verontrustende horrorfilm, opgenomen in de troosteloze Berlijnse wijk Kreuzberg. Adjani krijgt alle ruimte om de grenzen van de waanzin te verkennen en had naar eigen zeggen jaren nodig om weer bij te komen van deze rol, maar ze kreeg er wel een Gouden Palm én een César voor.

Hôtel des Amériques

Frankrijk 1981. Drama van André Téchiné. Met o.a. Catherine Deneuve, Patrick Dewaere, Etienne Chicot, Sabine Haudepin en Josiane Balasko.

De personages in deze eerste samenwerking tussen regisseur Téchiné en scenarist Gilles Taurand zijn niet erg sympathiek. Gilles (Dewaere) leeft in Biarritz op kosten van zijn moeder, uitbater van het hotel uit de titel. Wanneer hij op een avond bijna door de getroebleerde Hélène omver wordt gereden, start een turbulente relatie. Dewaere (1949-1982) is geknipt voor zijn rol, zoals de meeste rollen in Téchiné-films geheel verankerd in een psychologiserend script. Niet geschikt voor iedereen, dit kille universum zonder verlossing, maar wel zeer goed geregisseerd en vertolkt.

Garde à vue

Frankrijk 1981. Thriller van Claude Miller. Met o.a. Lino Ventura, Michel Serrault, Romy Schneider, Guy Marchand en Elsa Lunghini.

In een Noord-Frans kuststadje wordt op een gure Oudejaarsavond maître Martinaud (Serrault) op het politiebureau ontboden. De notaris, gehuwd met een sfinks (Schneider), heeft het lijk van een jong meisje gevonden. Tijdens het verhoor promoveert inspecteur Gallien (Ventura) zijn getuige tot hoofdverdachte: een intens psychoschaakspel tussen antipoden ontbrandt. Op de set was het spanningsveld tussen de hoofdrolspelers voelbaar en de gecultiveerde Miller botste met volkse dialoogschrijver Michel Audiard. Desondanks werd de door Bruno Nuytten passend 'noir' gefotografeerde huis clos naar John Wainwrights 'Brainwash' een met vier Césars bekroond meesterstukje. Briljante decorvondst: de treurige plastic mini-kerstboom met bontgekleurde knipperlampjes.

Brubaker

Verenigde Staten 1980. Drama van Stuart Rosenberg. Met o.a. Robert Redford, Yaphet Kotto, Jane Alexander, Murray Hamilton en David Keith.

Een gevangenis in het zuiden van de Verenigde Staten wordt geteisterd door corrupte bewaarders, gruwelijke vechtpartijen, slavernij en verkrachting. Behoorlijk deprimerende film met Redford als de nieuwe, idealistische directeur Henry Brubaker die orde op zaken wil stellen. Dat doet hij door zichzelf te laten arresteren om zo van binnenuit te zien waar de rotte plekken zitten. Integer, naar verluidt waar gebeurd verhaal drijft op het charisma van Redford, maar ook hij weet Brubaker niet boven het niveau van een traditioneel gevangenisdrama uit te tillen. Let op Morgan Freeman (Walter), in een van zijn eerste (kleine) filmrollen.

Les soeurs Brontë

Frankrijk 1979. Drama van André Téchiné. Met o.a. Isabelle Huppert, Isabelle Adjani, Marie-France Pisier, Patrick Magee en Pascal Greggory.

In 1834 wonen de Brontë-zussen in Haworth, een dorp op de woeste Yorkshire-moors. Emily (Adjani), Charlotte (Pisier) en Anne (Huppert) schrijven stiekem, broer Branwell (Greggory) schildert. Téchinés film chroniqueert hun harde levens getekend door ziekte, eenzaamheid, onbeantwoorde liefde, rigide mores en stands- en sekseverschillen. Zelden dringt er door het sombere palet van meestercameraman Bruno Nuytten een lichtstreepje. Het typeert deze onbarmhartig authentieke productie, die met zijn cineliteraire zwaarmoedigheid evenzeer kan hypnotiseren als afstoten. De drie topactrices ademen hun personages.

French Postcards

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1979. Komedie van Willard Huyck. Met o.a. Miles Chapin, Blanche Baker, David Marshall Grant, Valérie Quennessen en Marie-France Pisier.

Amerikaanse studenten brengen hun eerste jaar in het buitenland door. Een in mootjes gehakte komedie van het scenarioteam (Huyck en Gloria Katz) dat AMERICAN GRAFFITI schreef. Pisier is heerlijk als vrouw op vrije voet, maar andere spelers zijn minder aantrekkelijk.

La tortue sur le dos

Frankrijk 1978. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Jean-François Stévenin, Bernadette Lafont, Virginie Thévenet, Véronique Silver en Marion Game.

De titelgevende schildpad op z'n rug is de 35-jarige schrijver Paul Neveu, kampend met writer's block, zelftwijfel en huwelijksimpasse. Op de vlucht voor de blanco bladzijde en hunkerend naar afleiding - liefst iets met jongere vrouwen - raakt hij op drift. Zeer jaren-zeventig Truffaut-esk, deze laaggebudgetteerde debuutregie op coscenario van Claude Miller (hier tevens acteur). Stévenin, uitstekend als klungelend dwaallicht in premature midlifecrisis, vertolkt de rol die oorspronkelijk was bedoeld voor Jean-Louis Trintignant. Lafont sprankelt als de echtgenote die het schrijversgeneuzel zat is. Deels opgenomen in Bérauds toenmalige appartement.

Mon coeur est rouge

Frankrijk 1976. Drama van Michèle Rosier. Met o.a. Françoise Lebrun, Jean Opousteguy, Geneviève Mnich, Françoise Vatel en Hermine Karagheuz.

Een enqu[KA4]etrice voor een reclamebureau heeft tijdens een werkdag een reeks ontmoetingen met vrouwen (en mannen) uit uiteenlopende maatschappijlagen, ieder met een verschillende problematiek. `s Avonds gaat zij naar een feestelijke demonstratiebijeenkomst van een feministengroep. Door de episodische opbouw laat deze film in kleine onnadrukkelijke details treffende portretten zien. Die worden tot een groter geheel verbonden door de opgewekte vanzelfsprekendheid van Lebrun als `autonome vrouw` die ook aardig met (aardige) mannen omgaat, in een losse, spontane vormgeving. Alles gaat echter totaal de mist in door het slot over het feministencollectief dat als groep elke overtuigingskracht mist die alle individuen daarvoor wel hadden. Die scène is opeens ook belabberd amateuristisch gefilmd, ondanks het feit dat Bruno Nuytten achter de camera stond.

La meilleure façon de marcher

Frankrijk 1976. Drama van Claude Miller. Met o.a. Patrick Dewaere, Patrick Bouchitey, Christine Pascal, Claude Piéplu en Marc Chapiteau.

Elegante debuutfilm van Claude Miller, de Nouvelle Vague-cineast die op vier april 2012 op zeventigjarige leeftijd overleed. In zijn 'De beste manier om te lopen' verkent de voormalig assistent van François Truffaut mannelijke seksualiteit aan de hand van twee begeleiders van een zomerkamp voor jongens. Bouchitey speelt de aanvankelijke timide figuur, Dewaere (1947-1982) is de doorsnee macho die de hartstocht van Bouchitey omhelst en tegelijkertijd veracht. Miller vertelt een sterk verhaal maar weet vanwege gebrek aan verdieping van de personages en hardhandige regie niet echt te boeien.

Barocco

Frankrijk 1976. Mysterie van André Téchiné. Met o.a. Isabelle Adjani, Gérard Depardieu, Marie-France Pisier, Jean-Claude Brialy en Julien Guiomar.

Intriges en corruptie tijdens een verkiezingscampagne vormen de achtergrond voor een bezeten liefde van Laure (Adjani) die haar dode geliefde Samson doet herleven in de persoon van zijn moordenaar (dubbelrol van Depardieu). De ondoorzichtige plot is bijzaak. De film is grotendeels opgenomen in Amsterdam dat door de camera werd getransformeerd in een expressionistisch decor. De toespelingen op andere films zijn in de briljante vormgeving perfect geïntegreerd. Het scenario is van Marilyn Goldin en regisseur Téchiné. Het camerawerk is van Bruno Nuytten. Eastmancolor, Mono.

Souvenirs d'en France

Frankrijk 1975. Oorlogsfilm van André Téchiné. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Auclair, Marie-France Pisier, Claude Mann en Orane Demazis.

Hector (Auclair), de oudste zoon van een familie-onderneming in het Z.W. van Frankrijk (dat bekend staat als de Grand Sud Ouest of denigrerend behoort bij het `basse France`) trouwt tegen de wil van zijn verwanten in met Berthe (Moreau), die een eenvoudige wasvrouw is. Deze buitenstaanster zal tijdens de oorlog en de economische veranderingen erna het bedrijf draaiende weten te houden totdat ook zij niet meer tegen de moderne tijd is opgewassen. Deze familiekroniek gedurende veertig jaar wordt gebracht in een reeks ironisch gestileerde tableaux die Téchiné als opmerkelijk talent deden kennen. Veel aandacht voor de vrouwelijke personages, naast de kordate Moreau is Pisier verrukkelijk als de frivole schoonzuster Régina die zich op háár manier subversief in de familie werkt. Het scenario is van Marylin Goldin en regisseur Téchiné. Het camerawerk is van Bruno Nuytten. Eastmancolor, Mono.

Les vécés étaient fermés de l'intérieur

Frankrijk 1975. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Jean Rochefort, Coluche, Roland Dubillard, Danièle Evenou en Jean-Pierre Sentier.

Een politiecommissaris en zijn onhandige assistent proberen een onverklaarbare moord op te lossen en belanden in een curieuze boksschool en een verdachte psychiatrische kliniek. Een poging om theaterkomiek Coluche als filmster te lanceren in een zouteloze parodie. Rochefort redt het weinige wat er te redden valt.

Les valseuses

Frankrijk 1974. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Brigitte Fossey.

Anarchistische zwarte schelmenkomedie, een verfilming van Bliers eigen roman, betekende de internationale doorbraak van de regisseur die een van Frankrijks meest consistente filmmakers zou blijken. Depardieu en Dewaere zijn twee jonge schooiers die zich vermaken met diefstal en beroving, mishandeling en aanranding. Vrolijke verwikkelingen worden afgewisseld door wrede, misogyne grappen. Jeanne Moreau zorgt voor enige gratie als een ex-gevangene die met beiden het bed deelt. Isabelle Huppert is even te zien als verlegen tiener met gemengde gevoelens voor de bandeloze anti-helden. Depardieu zou een van Bliers vaste acteurs worden, Dewaere werkte nog tweemaal met de regisseur voordat hij in 1982 door zelfmoord om het leven kwam.