Martijn Maria Smits: regie, scenario en montage.
Er zijn 3 films gevonden.

Waldstille

2016 | Drama

Nederland 2016. Drama van Martijn Maria Smits. Met o.a. Thomas Ryckewaert, Jelka van Houten, Johan Leysen, Jappe Claes en Marie Louise Stheins.

Hoe ga je verder als er door jouw toedoen iemand om het leven komt? Voor die verschrikkelijke vraag (en opgave) staat Ben (Ryckewaert) in het noodlotsdrama Waldstille. Ben moet niet alleen in het reine komen met zijn familie en de mensen in zijn (fictieve) geboortedorp Waldstille, maar vooral met zichzelf. Waldstille is een ingetogen drama. Zo ingetogen zelfs dat de film halverwege gaat slepen. Al maakt het einde weer veel goed. Tweede speelfilm van Smits, die eerder het sociaal-realistische drama C'est déjà l'été maakte.

C'est déjà l'été

2010 | Drama

Nederland​/​​België 2010. Drama van Martijn Maria Smits. Met o.a. Patrick Descamps, Benjamin Willem en Julie Anson.

De veertienjarige Benjamin groeit op in een verscheurd gezin - vader is werkloos, moeder is gevlucht en zijn achttienjarige zus heeft een baby van een gedetineerde - en verliest steeds meer het contact met zijn omgeving. Geïnspireerd door de neo-realistische stijl van onder meer de broertjes Dardenne, volgt Smits zijn personages dicht op de huid en wordt er veel gesuggereerd. De troosteloze karakters worden treffend omgeven door de industriële omgeving van het Waalse Seraing, dat met zijn grauwe uitstraling de uitzichtloosheid van de gezinssituatie benadrukt. Eigenzinnig langspeelfilmdebuut van Martijn Maria Smits, waarin een gebroken gezinsrelatie als uitgangspunt dient voor een rauw-realistisch drama.

Anvers

2009 | Korte film, Drama

Nederland 2009. Korte film van Martijn Maria Smits. Met o.a. Thomas Ryckewaert, Daphne Verhelst, Katelijne Damen en Ron Cornet.

Tikkende tijdbom Martin raakt zijn baan kwijt en moet met vrouw Jasmijn en hun eenjarige zoontje 'tijdelijk' intrekken bij zijn schoonouders. En dat is niet de laatste vernedering, want voor dagwerk wordt hij als vee gekeurd, en zijn vrouw Jasmijn maakt hem uit voor loser. Asgrauw portret van Antwerpse onderklasse, met sterk spel van alle - erg goed gecaste - acteurs. De handelingen van de personages zijn altijd begrijpelijk maar nergens voorspelbaar, en het einde is verpletterend. Regisseur Smits won voor Anvers het Gouden Kalf voor de beste televisiefilm.