Jacques Monnet

C'est pas ma faute

Frankrijk 1999. Komedie van Jacques Monnet en Jacques Monet. Met o.a. Gautier Kusnierek, Jérôme Hardelay, Giulia Demont, Eugénie Gendron en Arielle Dombasle.

La femme du cosmonaute

Spanje​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jacques Monnet. Met o.a. Victoria Abril, Gérard Lanvin, Rossy de Palma, Gérard Hernandez en Bernard Verley.

Anna is getrouwd met astronaut Jean-Paul. Het gaat niet zo goed met hun relatie en Anna is dan ook blij met zijn vertrek voor een missie van acht maanden in de ruimte. Er wordt een reuzenscherm in de zitkamer geplaatst zodat Jean-Paul met zijn familie kan communiceren, maar dat maakt de situatie er niet beter op.

Promis...Juré!

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jacques Monnet. Met o.a. Michel Morin, Roland Giraud, Christine Pascal, Stéphanie Legros en Marie Constant.

De dwaze streken van twee vlegels gedurende WO II in een kleine provinciestad. Een modieus onderwerp in de periode 1980- 90, waarmee regisseurs vanaf Louis Malle tot Jean-Pierre Denis (en talloze anderen) zich hebben beziggehouden. Monnet heeft gekozen voor een benadering vanuit het gezichtspunt van een realistische en zelfs naturalistische komedie. Maar zonder veel succes. Zijn film stelt niet veel voor vergeleken met AU REVOIR LES ENFANTS. Scenario en regie zijn onsamenhangend en vaak ook nietszeggend, terwijl de jonge acteurs - die goed spel leveren - lichamelijk en geestelijk lelijk zijn vergeleken met het jonge volkje dat Malle voor zijn film selecteerde. Verder is alles positief aan deze film. Scenario van de regisseur en Gérard Carré.

Signes extérieurs de richesse

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Monnet. Met o.a. Claude Brasseur, Josiane Balasko, Jean-Pierre Marielle, Charlotte de Turckheim en Roland Giraud.

De confrontatie tussen een rijke mondaine dierenarts en een jonge belastinginspectrice. Een veel te mager thema voor een inconsequente en slappe komedie maar dat geldt voor alle films van deze regisseur tot nu toe. Bovendien speelt Balasko op een irriterende, aangezette manier en de overige acteurs slagen er evenmin in deze film van de onbeduidendheid te redden. Scenario van Alain Godard en de regisseur. Muziek van niemand minder dan Johnny Halliday in samenwerking met Pierre Billon en Eric Bouad.

Elle voit des nains partout

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Philippe Bruneau, Marilyne Canto, Christian Clavier, Agnès Daems en Roland Giraud.

Een veelbelovend debuut naar een succesvol toneelstuk, dat nauwelijks terug te herkennen is. Opvallende buitenopnamen, mooie decors, aardig tempo, veel vindingrijkheid en de juiste toon. Een onmogelijk verhaal, komisch verteld. In een kasteel bevinden zich zowel Roodkapje als Sneeuwwitje, de koningen van Frankrijk en Engeland, Tarzan en vele anderen. Het klassieke sprookje uit onze jeugd moet het ontgelden. Een van de weinige goede Franse komedies van de laatste tien jaar.

Clara et les chics types

Frankrijk 1981. Komedie van Jacques Monnet. Met o.a. Daniel Auteuil, Thierry Lhermitte, Josiane Balesko, Isabelle Adjani en Christian Clavier.

Zes dertigers, die hun draai in het leven nog niet hebben gevonden, spelen in een popgroep. Onderweg naar een concert hebben ze allerlei amoureuze en relationele ontmoetingen met ex-geliefden en nieuwe vlammen. Het verrassende en met milde ironie geschreven scenario geeft de uitstekende cast - onder wie enkele leden van café-theatergroep 'Splendid', die later de wereld zouden bestormen - de ruimte. Debuterend regisseur Monnet voegt daar weinig aan toe, toch is de film een interessant herkenbaar generatieportret.

La victoire en chantant

Frankrijk​/​​Ivoorkust 1976. Oorlogsfilm van Jean-Jacques Annaud. Met o.a. Jean Carmet, Jacques Spiesser, Jacques Dufilho, Catherine Rouvel en Dora Doll.

Kleine groepjes Franse en Duitse kolonialisten in de omgeving van Kameroen horen met maanden vertraging over het uitbreken van WO I en beginnen onhandige pogingen om die strijd - met hun 'eigen' niet begrijpende en spottend reagerende allochtonen - op koloniaal terrein ook uit te vechten. Deze scherpe satire heeft vooral een goed scenario van Georges Conchon en regisseur Annaud, en dito spelprestaties, maar de regie van deze debutant kon minder vlak. Camearwerk van Claude Agostini. Won de Oscar voor de Beste Buitenlandse Film. Er bestaan kopieën die 100m lang zijn. Ook bekend als BLACK AND WHITE IN COLOR.