Hubert Saint-Macary (1949): cast.
Er zijn 33 films gevonden.

La danse de l'albatros

2012 | Komedie

Frankrijk 2012. Komedie van Nathan Miller. Met o.a. Pierre Arditi, Caroline Silhol, Stéphanie Crayencour en Hubert Saint-Macary.

Degelijke komedie over de 55-jarige Thierry (Arditi), als ornitholoog gespecialiseerd in bedreigde diersoorten, die over zijn eigen sterfelijkheid begint te piekeren. Zijn beeldschone nieuwe liefde Judith (Silhol) aanbidt hem en houdt hem jong, maar het leeftijdsverschil tussen de twee - een kleine dertig jaar - zorgt voor verontruste blikken bij familie en vrienden. Gebaseerd op een toneelstuk van Gérald Sibleyras. Hubert Saint-Macary, in de rol van zwager Gilles, werd op het filmfestival van Luchon bekroond met de prijs voor beste acteur.

Je vous ai compris: De Gaulle 1958-1962

2010 | Historische film, Drama

Frankrijk 2010. Historische film van Serge Moati. Met o.a. Patrick Chesnais, Hubert Saint-Macary, Pierre-Alain Chapuis, Jacques Brunet en Mathias Mlekuz.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

Ça ira mieux demain

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Jeanne Labrune. Met o.a. Nathalie Baye, Jeanne Balibar, Jean-Pierre Darroussin, Danielle Darrieux en Isabelle Carré.

Op 4 juni 1958 sprak Charles de Gaulle, amper enkele dagen president van Frankrijk, vanaf een regeringsgebouwbalkon in Algiers de verzamelde Pieds-Noirs toe. Zijn multi-interpretabele zinnetje 'Ik heb u begrepen' ging later gelden als De Gaulles verraad aan de Pieds-Noirs, de Franse kolonisten in zijn oude achterban. Vlakke doch accurate telefilm chroniqueert de presidentiële zigzagkoers door een politiek mijnenveld (inclusief mislukte moordaanslag op zijn persoon) naar een onafhankelijk Algerije. Dat Chesnais voor geen meter op de staatsman lijkt, staat een waardige vertolking niet in de weg.

Scènes de crimes

2000 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 2000. Misdaad van Frédéric Schoendoerffer. Met o.a. Charles Berling, André Dussollier, Ludovic Schoendorffer, Pierre Mottet en Eva Darlan.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Meilleur espoir féminin

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Bérénice Béjo, Antoine Duléry, Sabine Haudepin en Mohamed Hicham.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Madame la proviseur : Ce que Mathilde veut

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Sébastien Grall. Met o.a. Charlotte de Turckheim, Anne Malraux, Hubert Saint-Macary, Josiane Levèque en Rebecca Potok.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Une femme d'honneur : Balles perdues

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Bernard Uzan. Met o.a. Corinne Touzet, Jean-Michel Noirey, Noémie Kocher, Yves Beneyton en Pierre-Marie Escourrou.

De sfeer waarin Fabian (Berling) en Gomez (Dussolier) een seriemoordenaar zoeken is niet alleen morbide maar ook cynisch. Het lijkt erop dat de hele wereld pervers en duister is, dus welk heil moeten we verwachten van twee rechercheurs, die het zelf al niet zo nauw nemen met de moraal en niet eens de weg kunnen vinden? In zijn debuut zet Schoendoerffer een beklemmende atmosfeer neer, waarin Frankrijks moderne grootheden Berling (Les destinées sentimentales) en Dussolier (On connaît la chanson) zich met gemak begeven. (IdH/VPRO Gids)

Si je t'aime... prends garde à toi

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Jeanne Labrune. Met o.a. Nathalie Baye, Hubert Saint-Macary, Philippe Khorsand, Daniel Duval en Elisabeth Commelin.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

La clef des champs

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Deux mamans pour Noël

1998 | Drama, Familiefilm

Italië​/​​Frankrijk 1998. Drama van Paul Gueu. Met o.a. Antoine Duléry, Julie Jézéquel, Hubert Saint-Macary, Marie-José Nat en Ottavia Piccolo.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Deux flics : Les revenants

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Pierre Cassignard, Brigitte Chamarande, Hubert Saint-Macary en Marie Henriau.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Deux flics : Le quatrième homme

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Pierre Cassignard, Brigitte Chamarande, Hubert Saint-Macary en Marie Henriau.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Les parents modèles

1997 | Komedie

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Jean-François Stévenin, Laurence Masliah, Clémentine Pasco, Bastien Prévosto en Hubert Saint-Macary.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

1997 | Misdaad

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Tous les hommes sont menteurs

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Alain Wermus. Met o.a. Didier Bezace, Marie Bunel, Delphine Rich, Hubert Saint-Macary en François Berléand.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Les Cordier, juge et flic : L'Adieu au drapeau

1996 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1996. Drama van Bruno Herbulot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Hubert Saint-Macary.

Muriel (Baye) is schrijfster van romans en scenario`s. Ze heeft succes, maar niet in de liefde, want haar oudere minnaar heeft haar laten vallen. Als ze in de trein zit en op weg naar huis is, ontmoet ze Samuel (Duval), die haar opsmoest. Als ze uitstapt op haar station, scheiden hun wegen. Samuel, een weinig succesvolle verkoper van vloerbedekking, belt haar op en zegt dat hij langs komt met verse croissants, die ze met een koffie voor ontbijt samen zullen nuttigen. Inderdaad staat hij voor de deur en als hij eenmaal binnen is, wordt onmiddellijk de liefde bedreven en Muriel geniet ervan. Ze geniet nog meer, want ze weet dat zij geestelijk sterker is dan Samuel, die echter een karakter met hele duistere trekken blijkt te hebben. Het duurt echter enige tijd voordat Muriel het in de gaten heeft. Het scenario van regisseuse Labrune windt er geen doekjes om, maar de boodschap die zij heeft willen brengen met de film roept zowel voor mannen als vrouwen vragen op, want ze zegt: 'Ik geloof niet in de gemeenschap tussen twee schepsels'; en ze vervolgt: 'er ontbreekt een schakel. Mijn film is de missing link'. We geloven er geen snars van, maar Baye is heel goed, de scène's zijn niets verhullend en mooi en de hoofdpersonages vormen puzzels, waarover je nog een lange tijd nadenkt.

Le journal du séducteur

1996 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1996. Komedie van Danièle Dubroux. Met o.a. Chiara Mastroianni, Melvil Poupaud, Mathieu Amalric, Hubert Saint-Macary en Danièle Dubroux.

Filosofiestudent Grégoire verleidt meisjes door ze een exemplaar van Kierkegaards 'Dagboek van een verleider' in handen te spelen. Ook bij Claire werkt de truc. Ze valt als een blok voor hem. Maar eerst heeft Claire nog een affaire met Sébastien die onzeker is over zijn seksuele voorkeur. Actrice/regisseuse Dubroux - die in Le journal du séducteur Claire's moeder speelt - liet in een VPRO Stardust-aflevering haar licht schijnen over de 'literaire constructie' van de film die losjes is gebaseerd op Kierkegaards Dagboek: 'Het is een soort film-boek of boek-film geworden. Kierkegaards hoofdfiguur heb ik in tweeën gesplitst: de romantische verleider zijns ondanks, en de leerling-verleider die de verleidingskunst beschrijft, die twijfelt over zijn seksuele geaardheid en naar travestie neigt. Hij zoekt zichzelf.'

La voisine

1996 | Romantiek

Frankrijk 1996. Romantiek van Luc Béraud. Met o.a. Line Renaud, Fanny Cottençon, Henri Garcin, Hubert Saint-Macary en Louise Laure Mariani.

Filosofiestudent Grégoire verleidt meisjes door ze een exemplaar van Kierkegaards 'Dagboek van een verleider' in handen te spelen. Ook bij Claire werkt de truc. Ze valt als een blok voor hem. Maar eerst heeft Claire nog een affaire met Sébastien die onzeker is over zijn seksuele voorkeur. Actrice/regisseuse Dubroux - die in Le journal du séducteur Claire's moeder speelt - liet in een VPRO Stardust-aflevering haar licht schijnen over de 'literaire constructie' van de film die losjes is gebaseerd op Kierkegaards Dagboek: 'Het is een soort film-boek of boek-film geworden. Kierkegaards hoofdfiguur heb ik in tweeën gesplitst: de romantische verleider zijns ondanks, en de leerling-verleider die de verleidingskunst beschrijft, die twijfelt over zijn seksuele geaardheid en naar travestie neigt. Hij zoekt zichzelf.'

J'ai rendez-vous avec vous

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Laurent Heynemann. Met o.a. Mireille Darc, François Berléand, Didier Flamant, Gérard Sety en Gisèle Casadesus.

Filosofiestudent Grégoire verleidt meisjes door ze een exemplaar van Kierkegaards 'Dagboek van een verleider' in handen te spelen. Ook bij Claire werkt de truc. Ze valt als een blok voor hem. Maar eerst heeft Claire nog een affaire met Sébastien die onzeker is over zijn seksuele voorkeur. Actrice/regisseuse Dubroux - die in Le journal du séducteur Claire's moeder speelt - liet in een VPRO Stardust-aflevering haar licht schijnen over de 'literaire constructie' van de film die losjes is gebaseerd op Kierkegaards Dagboek: 'Het is een soort film-boek of boek-film geworden. Kierkegaards hoofdfiguur heb ik in tweeën gesplitst: de romantische verleider zijns ondanks, en de leerling-verleider die de verleidingskunst beschrijft, die twijfelt over zijn seksuele geaardheid en naar travestie neigt. Hij zoekt zichzelf.'

Une page d'amour

1995 | Drama, Historische film

Frankrijk 1995. Drama van Serge Moati. Met o.a. Miou-Miou, Jacques Perrin, Félicité Chaton, Grace de Capitani en François Berléand.

Rond 1865 woont de weduwe H[KA1]el[KA2]ene (Miou-Miou) met haar dochter Jeanne (Chaton), die elf is, in een bescheiden etagewoning. Jeanne hangt aan haar moeder en zou er niet aan moeten denken dat iemand anders, in casu een man, te veel aandacht aan haar zou besteden. Als H[KA1]el[KA2]ene `s nachts last krijgt van hevige buikkrampen wordt hun buurman Docteur Derberle (Perrin) erbij geroepen. Hij verstoort de betrekkelijke rust van het tweetal en van hun teruggetrokken bestaan. Een vrij getrouwe, bekorte bewerking van de roman van Emile Zola over een hartstochtige driehoeksverhouding, waarin een tiener de eerste viool speelt. Het spel is sereen en de aankleding van de film (decors en kostuums) is schitterend, maar het scenario van Pierre Dumayet is oppervlakkig en gaat niet in op de sociale context van Zola. Het camerawerk van André Néau is mooi. 16:9.

Pasteur : Cinq années de rage

1995 | Drama, Biografie

Frankrijk 1995. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Bernard Fresson, Nadia Barentin, Bernard Verley, Philippe Clay en Claude Evrard.

Met een meerderheid van slechts [KA1]e[KA1]en stem wordt de beroemde dokter Louis Pasteur (Fresson) gekozen als lid van de prestigieuze Franse academie voor geneeskunde. Hij is nog geen zestig, maar wordt sinds zijn 56ste geplaagd door een verlamming aan [KA1]e[KA1]en kant. Hij is nog steeds een gedreven onderzoeker ondanks de tegenwerking van een afgunstig groepje dat wordt aangevoerd door professor Peter (Verley), een van de grootste chirurgen van die tijd. Een boeiend relaas over de herfsttijd van het leven van Louis Pasteur (1822-95), de man die de microbiologie vormgaf en die een vaccin ontdekte tegen hondsdolheid. Fresson zet een onvergetelijke Pasteur neer. Het scenario is van regisseur Béraud, Michel Jestin en Serge Leroy. Het mag verweten worden soms een beetje sentimenteel te zijn. De medische adviezen zijn van Patrice Debré. 16/9, Nicam Stereo.

Nestor Burma : Les eaux troubles de Javel

1995 | Thriller, Misdaad, Mysterie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Thriller van Alain Bloch. Met o.a. Guy Marchand, Nelly Alard, Sophie Artur, Jean-Pierre Muel en Karin Swenson.

Suzanne (Artur), een wanhopige vrouw, wendt zich tot detective Nestor Burma (Marchand). Ze is zwanger en smeekt hem haar vriend op te sporen, de al enkele dagen verdwenen slotenmaker Fred Demessy (Tollemer). Burma is ervan overtuigd dat Fred vreemdgaat tot zijn lijk vlakbij de Quai de Javel uit de Seine wordt gevist. Burma komt erachter dat hij een dubbel leven leidde. Artur, ooit de bruisende Caro in de Franse successerie Maguy, moet in het grijsgroene Parijs van Burma en het sombere, op het gelijknamige boek van Léo Malet gebaseerde verhaal alle registers opentrekken en een andere 'toonhoogte zingen'. Het scenario is van Pascal Bancou en Sylvie Coquart, die ook de dialogen schreven. Het camerawerk is van Francis Junek. Aflevering 16 van het eerste seizoen, nummer 16 van 40.

Maigret tend un piège

1995 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1995. Misdaad van Juraj Herz. Met o.a. Bruno Cremer, Bruno Todeschini, Hélène Sergère, Laurence Masliah en Pascale Vignal.

Derde verfilming op rij van het gelijknamige boek van Simenon uit 1955, hier met Cremer in de rol van Maigret die het onderzoek leidt naar een seriemoordenaar die al vijf keer toesloeg in het Parijse 20st arrondissement. Maigret besluit een val op te zetten en verzamelt daartoe niet minder dan vijftig (!) vrouwelijke politie-agentes die allen wat lijken op de vijf eerdere slachtoffers. Onder hen valt vooral Marthe (Vignal) op, een jonge stagiaire die net in dienst is in de ploeg van Maigret. Het scenario van Bernard Marie legt de nadruk op het feit dat Maigret geconfronteerd wordt met een bijzonder sluwe psychopaat.

Une femme dans la tourmente

1994 | Drama

Portugal​/​​Frankrijk 1994. Drama van Serge Moati. Met o.a. Miou-Miou, Jeanne Herry-Leclerc, Maxime Leroux, Hubert Saint-Macary en Inès De Medeiros.

Miou-Miou wordt benoemd tot consul van Frankrijk in Porto Natale, waar ze arriveert in gezelschap van haar zestienjarige dochter Herry-Leclerc. Al vlug stelt ze vast dat de verkiezingen die weldra uitgeschreven zullen worden slechts een schijnvertoning zijn die het dictatoriale regime moet ondersteunen. Haar dochter, die niet ongevoelig is voor de charmes van de geadopteerde zoon van Leroux, cultureel raadgever van het consulaat, begint, samen met de jongeman, samen te zweren tegen het regime. Spannend gemaakte aanklacht tegen de Latijns- Amerikaanse dictators die nog steeds de plak zwaaien, meestal met steun van Amerika. Uitstekende vertolking van de jonge Herry- Leclerc. De eindscènes zijn zeer indrukwekkend. Moati, Emmanuelle Sardou en Philippe Dussau schreven het scenario. Zwierig gefotogafeerd in Lissabon door Roger Dorieux. Formaat 16/9.

Casque bleu

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Victoria Abril, Gérard Jugnot, Valérie Lemercier, Jean-Pierre Cassel en Micheline Presle.

Om een klein moment van ontrouw in hun huwelijk weer goed te maken, bezoekt Jugnot met zijn vrouw Abril het hotelletje op een klein eiland in de Middellandse Zee, waar zij dertien jaar eerder hun wittebroodsweken doorbrachten. De hotelbaas is nog steeds Cassel en er verblijven enkele vreemde vogels: de gefrustreerde directiesecretaresse Lemercier, de aan video verslaafde gepensioneerde Piéplu met zijn echtgenote Presle, de ex- drugsverslaafde Brouté die onder de kalmeringspillen zit en de sportjournalist Saint-Macary. Het heterogene gezelschap belandt echter plotseling in een situatie van burgeroorlog, met gijzelnemingen en dreigende oorlogschaos. In zijn vijfde film als acteur-regisseur balanceert Jugnot weinig subtiel en gevaarlijk tussen slapstick en bittere ernst. Scenario van regisseur Jugnot en Christian Biegalski.

Aime-toi toujours

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Michaël Perrotta en Michael Perrotta. Met o.a. Jean-Jacques Moreau, Laura Martel, Caroline Campos, Catherine Duros en Luc Palun.

De twaalf-jarige Martel is een voorbeeldige dochter. Haar vader rommelt wat aan, en wanneer een klant twee nieuwe banden bestelt, gaat hij 's avonds naar een afgelegen parking om ze te stelen, in het gezelschap van Martel, die hij nodig heeft omdat hij zijn rechterarm mist. Martel is niet alleen een brave dochter maar ook een voorbeeldige leerling. Wanneer haar lievelingsleraar Frémont wordt ontslagen omdat hij AIDS heeft, komt ze in opstand. De oprechte maar naïeve strijd van een kind tegen de hypocrisie en de onverschilligheid van de volwassenen. Het klinkt allemaal nogal lief en eenvoudig in dit scenario van Mehdi Charef, dat er niet in slaagt te overtuigen. Francis Junek stond achter de camera.

Cognacq-Jay

1993 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1993. Oorlogsfilm van Laurent Heynemann. Met o.a. Mathieu Carrière, Roland Blanche, Jeanne Marin, Julian Benedikt en Alain Fromager.

In 1944 zit de Duitse tv-zender Fernsehsender-Paris al meer dan een jaar in de ether. Er wordt uitgezonden vanuit een oud theater in de rue Cognacq-Jay, en de programma's zijn in de eerste plaats bedoeld voor gewonde Duitse soldaten in Parijs. Wanneer de Amerikanen oprukken naar Parijs beseft directeur Carrière dat de oorlog verloren is. Hij wil nog een laatste, perfecte uitzending verzorgen. Een onbekend en origineel beeld van het einde van WO II, dat zich toespitst op drie mensen die elk een andere kijk hebben op de zaak: Carrière, de directeur, de technicus Blanche, die in het verzet zit, en Benedikt, de Gestapo-officier die erop moet toezien dat er geen onregelmatigheden gebeuren. Tragi-komisch scenario van Pierre Fabre en Thierry Bourcy naar de roman Cognacq-Jay 1940 van Thierry Kubler en Emmanuel Lemieux. Fotografie van Jacques Guèrin.

Ne vous fâchez pas, Imogène !

1988 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1988. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Roger Mirmont, Antoine Duléry, Jean-Michel Molé en Julie Jezequel.

Imog[KA1]ene Le Dantec (Lavanant) groeide op in Plouquirec, een stadje in Bretagne, als dochter van een admiraal/oorlogsheld. Na de dood van haar vader vestigt ze zich in Parijs waar ze werk vindt als secretaresse bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar ze de streek goed kent wordt ze door haar baas naar Bretagne gezonden om een belangrijk document, dat betrekking heeft op de nucleaire situatie van Frankrijk, op te halen en, onder strikte geheimhouding, af te leveren aan een contactpersoon in haar geboortestadje. Al van in het begin loopt alles verkeerd en bovendien zijn er nog andere partijen geïnteresseerd in de inhoud van het pakje dat ze ontving. Een overtrokken komedie van vergissingen. De situaties zijn voorspelbaar en de acteurs schmieren dat het een lust is. Het eerste deel van een reeks van dertien films rond het personage van Imogène, een doodgewone jonge vrouw die in allerlei onfrisse praktijken betrokken wordt, volgens de producenten met plezierige gevolgen. Het scenario werd geschreven door Michel Crisolia en Martin Lamotte naar een roman van Exbrayat. Fotografie is van Martial Thury. Gevolgd door IMOGENE EST DE RETOUR.

Debout les crabes, la mer monte!

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Martin Lamotte, Véronique Genest, Virginie Thévenet, Richard Bohringer en Valérie Mairesse.

Genest speelt een hoertje dat net vijf jaar heeft opgeknapt voor een moord, die ze niet begaan had, wat ze te danken had aan haar laffe souteneur Sentier. In de trein op weg naar de kust vindt ze een slachtoffer in de vorm van professor Lamotte, die ze ertoe overhaalt om een kamer bij hem te mogen huren nadat diens vrouw akkoord is gegaan. Ze wil zich op Sentier wreken, maar ze moet ook leven en omdat ze geen vak geleerd heeft, pakt ze algauw het oudste beroep ter wereld weer op. Niet meer dan een boulevardklucht die opgetuigd is tot film. Naar een idee van Bertrand Blier en Philippe Dumarcay. Het scenario is van regisseur Grand-Jouan en schrijver Dumarcay. Camerawerk Eduardo Serra.

Elle voulait faire du cinéma

1982 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1982. Biografie van Caroline Huppert. Met o.a. Christine Pascal, André Dussollier, Rosy Varte, Roland Blanche en Philippe Lemaire.

Nauwgezette biografie van Alice Guy (1873-1968), de eerste vrouwelijke regisseur ter wereld. Tegelijk wordt in deze film in grote lijnen iets over de beginperiode van de Franse cinema verteld. Gaumont, Feuillade, Lumière, Zecca, Georges Demeny en zelfs Gustave Eiffel trekken dan ook in sneltempo voorbij. Aardig en geraffineerd, met leuke plaatjes van Alain Levent. Het geheel blijft het echter aan de oppervlakte en doet enigszins modieus aan.

Un Etrange voyage

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Alain Cavalier. Met o.a. Jean Rochefort, Camille de Casabianca, Arlette Bonnard, Dominique Besnehard en Patrick Depeyrrat.

Moeder van schilder van middelbare leeftijd verschijnt niet op een logeerafspraak maar blijkt toch uit huis vertrokken te zijn. Politie vindt geen spoor, dus gaat hij haar zelf zoeken, samen met zijn studerende, politiek geëgageerde dochter. Ze volgen te voet het treintraject. De tocht wordt een wederzijdse verkenning tussen vader en dochter, waarbij de verloren gegane communicatie wordt hersteld, maar ook hun mentaliteitskloof duidelijk wordt. Boeiende en door Rochefort en dochter van de regisseur perfect gespeelde psychologische film heeft te beperkte opzet, waardoor het geheel minder indruk achterlaat dan de afzonderlijke scènes.