Martial Thury

La rumeur

Frankrijk 1997. Drama van Etienne Périer. Met o.a. Christine Boisson, Roger Mirmont, Alain Payen, Micheline Boudet en François-Régis Marchasson.

Le groom

Frankrijk 1996. Komedie van Paul Racer. Met o.a. Renaud Menager, Thérèse Léotard, Jean-Pierre Bisson, Claude Piéplu en Mallaury Nataf.

Samson le magnifique

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Drama van Etienne Périer. Met o.a. Charlotte Rampling, Roger Hanin, Eléonore Hirt, André Valardy en Corinne Touzet.

Zakelijk is de zestig-jarige Hanin een kei, die zich door hard werken een aanzienlijk fortuin heeft weten te verwerven. Op het amoureuze gebied heeft hij minder succes. Behalve enkele oppervlakkige relaties, genoeg om zijn ego te strelen, is hij alleen. Tot hij op een dag toevallig de aantrekkelijke Rampling ontmoet, een meisje van goeden huize, die zich bezighoudt met humanitaire hulpverlening. Zij zal zijn leven grondig veranderen. Een drama dat heel wat thema's vluchtig behandelt, van de macht van het geld, over de confrontaties van sociale klassen tot de triomf van alles overheersende liefde. Vrij letterlijk bewerkt door Bertrand Poirot-Delpech naar het toneelstuk Samson van Henry Bernstein. De film vervalt nogal vaak in het theatrale acteren. Mooi in beeld gebracht door Martial Thury.

Aux petits bonheurs

Frankrijk 1994. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Anémone, Xavier Beauvois, André Dussollier, Nicole Garcia en Thierry de Carbonnieres.

Een vrouw arriveert in een gastvrij huis, waar ze met open armen wordt ontvangen door enkele vrienden, die hebben besloten vier dagen lang lief en leed met elkaar te delen. Ze is hier in de hoop de man van haar leven terug te vinden, die ze 25 jaar geleden in deze buurt heeft ontmoet. Het zijn de verhalen van een paar stellen, van hun doen en laten, hun liefde en haat. E[KA1]en ding hebben alle aanwezigen gemeen: ze hebben behoefte aan liefde. Niet bepaald opvallende Franse film, goed gespeeld, maar met een scenario (van Rosalinde Deville) dat wordt ontsierd door ellenlange dialogen en pathetisch gewauwel zonder kop of staart. Fotografie van Martial Thury.

Aldo tous risques

Frankrijk 1990. Misdaad van Michel Wyn. Met o.a. Aldo Maccione, Charly Bertoni, Yolande Folliot, Michel Prud'homme en Gilles Gaston Dreyfus.

Een jet-setkoppel organiseert een luxueus diner in hun appartement, waarbij alle gasten verkleed moeten zijn als een bekend persoon. Plotseling verschijnen drie personen met een Landru-masker die met de juwelen van de gastvrouw aan de haal gaan. Maccione, expert van de verzekeringsmaatschappij, wordt met het onderzoek belast. Debiel als altijd, weet hij daarbij geen moment natuurlijk of geloofwaardig over te komen. Alleen wie zich niet stoort aan Maccione's overacting zal de film uitzitten zonder kwaad te worden. Het scenario van Christian François en Corinne Elizondo stelt al evenmin iets voor. Martial Thury stond achter de camera. Ook bekend als MASCARADE.

Encore vous, Imogène

Frankrijk 1989. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Jean-Pierre Castaldi, Bruno Abraham-Kremer en Fabienne Berthaud.

Het Bretoense stadje Plouguirec staat in rep en roer voor de voetbalmatch Plouguirec-Livarot. Imog[KA2]ene (Lavanant) is vanzelfsprekend van de partij. De wedstrijd verloopt woelig maar zonder incidenten. Tijdens de rust klampt een jongeman Imogène aan en beweert dat er op het Collège Saint Gonzague een moord beraamd wordt. Meer heeft amateur-detective en spionne Imogène niet nodig om weer eens in actie te schieten. Liefhebbers van platte, voorspelbare humor waarbij elke gag tot den treure uitgemolken wordt zullen weer genieten van dit derde deel uit de Imogène-reeks. Originaliteit wordt angstvallig gemeden, terwijl de flauwe grappen legio zijn. Het dunne scenario van Philippe Bruneau werd geïnspireerd door de boeken van Exbrayat. Achter de camera stond Martial Thury. Gevolgd door NOTRE IMOGENE.

Ne vous fâchez pas, Imogène !

Frankrijk 1988. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Roger Mirmont, Antoine Duléry, Jean-Michel Molé en Julie Jezequel.

Imog[KA1]ene Le Dantec (Lavanant) groeide op in Plouquirec, een stadje in Bretagne, als dochter van een admiraal/oorlogsheld. Na de dood van haar vader vestigt ze zich in Parijs waar ze werk vindt als secretaresse bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar ze de streek goed kent wordt ze door haar baas naar Bretagne gezonden om een belangrijk document, dat betrekking heeft op de nucleaire situatie van Frankrijk, op te halen en, onder strikte geheimhouding, af te leveren aan een contactpersoon in haar geboortestadje. Al van in het begin loopt alles verkeerd en bovendien zijn er nog andere partijen geïnteresseerd in de inhoud van het pakje dat ze ontving. Een overtrokken komedie van vergissingen. De situaties zijn voorspelbaar en de acteurs schmieren dat het een lust is. Het eerste deel van een reeks van dertien films rond het personage van Imogène, een doodgewone jonge vrouw die in allerlei onfrisse praktijken betrokken wordt, volgens de producenten met plezierige gevolgen. Het scenario werd geschreven door Michel Crisolia en Martin Lamotte naar een roman van Exbrayat. Fotografie is van Martial Thury. Gevolgd door IMOGENE EST DE RETOUR.

Péril en la demeure

Frankrijk 1985. Misdaad van Michel Deville. Met o.a. Christophe Malavoy, Nicole Garcia, Anémone, Michel Piccoli en Richard Bohringer.

Wie anders dan Deville kan een labyrintachtige intrige zo voortreffelijk ensceneren als een speels noir-ballet van taal, beeld en muziek? Niemand, zo blijkt uit deze romanadaptatie - of beter: romaninterpretatie - waarin een gitaarleraar verzeild raakt in een onstuimige affaire met de sensuele maman van een pupil. Hun liefdesuitingen blijven niet privé en ziedaar de vileine manipulaties van het briljante scenario: wie bedondert wie en waarom? Devilliaans cinema-raffinement in optima forma, met Malavoy en Garcia als erotisch verhit koppel, Anémone als spionerende buurvrouw en de kijker als puzzelende voyeur. Naar René Belletto's bekroonde misdaadroman 'Sur la terre comme au ciel' (1982).