Paul Oettly: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Miroir

1947 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1947. Drama van Raymond Lamy. Met o.a. Jean Gabin, Colette Mars, Daniel Gélin, Giselle Préville en Gabrielle Dorziat.

Een gerespecteerde notabele heeft ooit zijn fortuin gemaakt in de smokkel en onderhoudt in zijn `herensoci[KA3]eteit` nog altijd onderwereldcontacten. Een ex-medeplichtige, die de [KA2]echte vader van de notabeles zoon is, ontsnapt uit de lik en wordt gedood omdat de zoon de waarheid niet mag weten. Dit mat gemaakt en clich[KA1]ematig melodrama biedt enig genoegen door het optreden van de jeugdige G[KA1]elin en Carol en een vroege karakterrol van Gabin als quasi-bourgeois van middelbare leeftijd (een rol waar hij met de jaren overtuigend zou ingroeien, maar waarvan hij nu niets terechtbrengt).

Douce

1943 | Drama

Frankrijk 1943. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Odette Joyeux, Madeleine Robinson, Marguerite Moreno, Gabrielle Fontan en Marie-José.

Het aristrocratische gezin De Bonaf[KA1]e bewoont een chique herenhuis in Parijs in 1887. Madame de Bonaf[KA1]e (Moreno) is mater familias en de moeder van Engelbert de Bonaf[KA1]e (Debucourt), die weduwnaar is. Hij heeft een houten been. Ir[KA2]ene Comtat (Robinson) is de gouvernante van Engelberts zeventien-jarige dochter Douce (Joyeux) en de ma[KA4]itresse van rentmeester Fabien Marani (Pigaut). Engelbert verlangt naar een vrouw en wil desnoods trouwen met iemand uit de lagere stand; Irène wil wel een stapje omhoog, maar Madame de Bonafé is furieus als haar zoon haar zegen vraagt om met Irène te mogen trouwen. Ondertussen heeft Fabien Douce verleid en het tweetal gaat na hun romantische interlude naar de Opéra- Comique, waar brandt uitbreekt. Douce weet dat de knappe Fabien van plan is met Irène naar Canada te gaan, nu Madame de Bonafé vertoornd is op haar zoon. De wanhopige en vernederde Douce stort zich in het vuur en Irène en Fabien worden ontslagen. In de slotscène's wordt het huis voorgoed gesloten. Deze geweldige draak scoorde qua genre best hoog toen hij uitkwam. Hij werd echter beroemd na de première, omdat de censuur de producent dwong de scène's van een bezoek aan de armen te couperen, omdat men deze te vernederend vond. Vijftig jaar later volslagen belachelijk, al was de strekking natuurlijk onjuist - dat blijft onveranderd. Het scenario is van Pierre Bost en Jean Aurenche naar de roman van Michel Davet. Het camerawerk is van Philippe Agostini. Geproduceerd onder de Duitse bezetter toen de middelen schaars werden; toch kwamen er in dat jaar nog zestig films uit, maar dat was weinig vergeleken met het bevrijdingsjaar 1944, waarin er 73 uitkwamen en het jaar ervoor met 77.