Daniel Toscan du Plantier (1941-2003): cast en productie.
Er zijn 28 films gevonden.

Tosca

2001 | Muziek

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië 2001. Muziek van Benoît Jacquot. Met o.a. Ruggero Raimondi, Roberto Alagna en Angela Gheorghiu.

Na de overwinning van Napoleon breekt in Rome een periode van politieke verwarring uit. In de hectiek probeert zangeres Tosca haar minnaar, kunstenaar Cavaradossi, uit handen van de wrede politieprefect Scarpia te bevrijden. Wanneer Scarpia te opdringerig wordt steekt Tosca hem neer. Scarpia's mannen schieten uit revange Cavaradossi voor Tosca's ogen dood neer. Verfilming van Pucini's opera.

Karmen Geï

2001 | Musical, Drama

Senegal​/​​Frankrijk​/​​Canada 2001. Musical van Joseph Gaï Ramaka en Joseph Gaï Ramaka. Met o.a. Jeinaba Diop Gaï, Magaye Adama Niang, Stephanie Biddle, Thierno Ndiaye Dos en El Hadji Ndiaye.

Na de overwinning van Napoleon breekt in Rome een periode van politieke verwarring uit. In de hectiek probeert zangeres Tosca haar minnaar, kunstenaar Cavaradossi, uit handen van de wrede politieprefect Scarpia te bevrijden. Wanneer Scarpia te opdringerig wordt steekt Tosca hem neer. Scarpia's mannen schieten uit revange Cavaradossi voor Tosca's ogen dood neer. Verfilming van Pucini's opera.

Les Savates du Bon Dieu

2000 | Drama, Fantasy

Frankrijk 2000. Drama van Jean-Claude Brisseau. Met o.a. Stanislas Merhar, Raphaële Godin, Emile Abossolo M'Bo, Coralie Revel en Paulette Dubost.

Na de overwinning van Napoleon breekt in Rome een periode van politieke verwarring uit. In de hectiek probeert zangeres Tosca haar minnaar, kunstenaar Cavaradossi, uit handen van de wrede politieprefect Scarpia te bevrijden. Wanneer Scarpia te opdringerig wordt steekt Tosca hem neer. Scarpia's mannen schieten uit revange Cavaradossi voor Tosca's ogen dood neer. Verfilming van Pucini's opera.

Le conte du ventre plein

2000 | Drama

Frankrijk​/​​Nederland 2000. Drama van Melvin Van Peebles. Met o.a. Andréa Ferréol, Jacques Boudet, Meiji U Tum'si, Claude Perron en Franck Delhaye.

Na de overwinning van Napoleon breekt in Rome een periode van politieke verwarring uit. In de hectiek probeert zangeres Tosca haar minnaar, kunstenaar Cavaradossi, uit handen van de wrede politieprefect Scarpia te bevrijden. Wanneer Scarpia te opdringerig wordt steekt Tosca hem neer. Scarpia's mannen schieten uit revange Cavaradossi voor Tosca's ogen dood neer. Verfilming van Pucini's opera.

Une pour toutes

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Anne Parillaud, Alessandra Martines, Marianne Denicourt en Alice Evans.

Na de overwinning van Napoleon breekt in Rome een periode van politieke verwarring uit. In de hectiek probeert zangeres Tosca haar minnaar, kunstenaar Cavaradossi, uit handen van de wrede politieprefect Scarpia te bevrijden. Wanneer Scarpia te opdringerig wordt steekt Tosca hem neer. Scarpia's mannen schieten uit revange Cavaradossi voor Tosca's ogen dood neer. Verfilming van Pucini's opera.

La dilettante

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Catherine Frot, Sébastien Cotterot, Barbara Schulz, Jacques Dacqmine en Christian Morin.

Zelden werd een actrice zo juist gecast als Catherine Frot in La dilettante. Zij die, altijd dat aura van ondoorgrondelijkheid behoudend, zo naturel lichtheid en ernst in een personage verenigt, zij speelt hier een vrouw die het leven per etappe heruitvindt. Als Pierrette Dumortier keert ze, na zorgeloze Zwitserland-jaren, terug naar Parijs. Klopt bij zoonlief aan en blijft maar meteen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, vindt Pierrette. Kan dat eigenlijk zomaar? Wonderlijke levenskunstvertelling bruist dankzij naar hartelust gefabuleerde scenariosalto's, fruitige nevenrollen en, natuurlijk, natuurtalent Frot.

Civilisées

1999 | Oorlogsfilm, Drama

Libanon​/​​Frankrijk 1999. Oorlogsfilm van Randa Chahal Sabag en Randa Chahal Sabbag. Met o.a. Jalila Baccar, Tamim Chahal, Myrna Maakaron, Carmen Lebbos en Sotigui Kouyaté.

Zelden werd een actrice zo juist gecast als Catherine Frot in La dilettante. Zij die, altijd dat aura van ondoorgrondelijkheid behoudend, zo naturel lichtheid en ernst in een personage verenigt, zij speelt hier een vrouw die het leven per etappe heruitvindt. Als Pierrette Dumortier keert ze, na zorgeloze Zwitserland-jaren, terug naar Parijs. Klopt bij zoonlief aan en blijft maar meteen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, vindt Pierrette. Kan dat eigenlijk zomaar? Wonderlijke levenskunstvertelling bruist dankzij naar hartelust gefabuleerde scenariosalto's, fruitige nevenrollen en, natuurlijk, natuurtalent Frot.

Quadrille

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Valérie Lemercier. Met o.a. Valérie Lemercier, André Dussollier, Sandrine Kiberlain, Sergio Castellitto en Lise Lamétrie.

Zelden werd een actrice zo juist gecast als Catherine Frot in La dilettante. Zij die, altijd dat aura van ondoorgrondelijkheid behoudend, zo naturel lichtheid en ernst in een personage verenigt, zij speelt hier een vrouw die het leven per etappe heruitvindt. Als Pierrette Dumortier keert ze, na zorgeloze Zwitserland-jaren, terug naar Parijs. Klopt bij zoonlief aan en blijft maar meteen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, vindt Pierrette. Kan dat eigenlijk zomaar? Wonderlijke levenskunstvertelling bruist dankzij naar hartelust gefabuleerde scenariosalto's, fruitige nevenrollen en, natuurlijk, natuurtalent Frot.

Le comédien

1997 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1997. Komedie van Christian de Chalonge. Met o.a. Michel Serrault, Charles Aznavour, Daniel Prévost, Maria de Medeiros en Nathalie Serrault.

Zelden werd een actrice zo juist gecast als Catherine Frot in La dilettante. Zij die, altijd dat aura van ondoorgrondelijkheid behoudend, zo naturel lichtheid en ernst in een personage verenigt, zij speelt hier een vrouw die het leven per etappe heruitvindt. Als Pierrette Dumortier keert ze, na zorgeloze Zwitserland-jaren, terug naar Parijs. Klopt bij zoonlief aan en blijft maar meteen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, vindt Pierrette. Kan dat eigenlijk zomaar? Wonderlijke levenskunstvertelling bruist dankzij naar hartelust gefabuleerde scenariosalto's, fruitige nevenrollen en, natuurlijk, natuurtalent Frot.

Le bassin de J.W.

1997 | Komedie, Fantasy

Frankrijk​/​​Portugal 1997. Komedie van João César Monteiro. Met o.a. João César Monteiro, Hughes Quester, Pierre Clémenti, Joana Azevedo en Graziella Delerm.

Zelden werd een actrice zo juist gecast als Catherine Frot in La dilettante. Zij die, altijd dat aura van ondoorgrondelijkheid behoudend, zo naturel lichtheid en ernst in een personage verenigt, zij speelt hier een vrouw die het leven per etappe heruitvindt. Als Pierrette Dumortier keert ze, na zorgeloze Zwitserland-jaren, terug naar Parijs. Klopt bij zoonlief aan en blijft maar meteen. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, vindt Pierrette. Kan dat eigenlijk zomaar? Wonderlijke levenskunstvertelling bruist dankzij naar hartelust gefabuleerde scenariosalto's, fruitige nevenrollen en, natuurlijk, natuurtalent Frot.

La femme de chambre du Titanic

1997 | Komedie, Romantiek

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1997. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Olivier Martinez, Romane Bohringer, Didier Bezace, Aldo Maccione en Jean-Marie Juan.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Désiré

1996 | Komedie, Drama

Frankrijk 1996. Komedie van Bernard Murat. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Fanny Ardant, Claude Rich, Béatrice Dalle en Dominique Lavant.

Aan de vooravond van het vertrek van de Titanic ontmoet de Franse staalwerker Horty (Martinez) een kamermeisje (Sánchez-Gijón) dat met het gedoemde schip zal vertrekken. Ze brengen samen de nacht door waarna Horty terugkeert naar Frankrijk. Eenmaal thuis hoort hij geruchten over de ontrouw van zijn vrouw Zoe (Bohringer). Het brengt hem ertoe, in steeds dramatischer bewoordingen, op te scheppen over de passievolle nacht die mogelijk heeft plaatsgevonden. In flashback zien we hoe het verhaal reële vorm aanneemt. Horty wordt zelfs 'ontdekt', begint een theatertoer en kan uiteindelijk geen onderscheid meer maken tussen realiteit en fantasie. Deze intrigerende studie van onze elementaire behoefte aan mooie verhalen laat zien dat die steeds 'beter' worden naarmate het publiek groeit. Bigas Luna verhaalt van het machismo en wijst en passant op de annexatie van de Titanic tragedie door Hollywood. Bigas Luna maakte onder meer Jamón jamón (1992) en La teta y la luna (1994). (RdL/VPRO Gids)

Bámbola

1996 | Komedie

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Valeria Marini, Stefano Dionisi, Jorge Perugorría, Manuel Bandera en Anita Ekberg.

Na de dood van haar moeder opent Bámbola samen met haar homoseksuele broer Flavio een pizzeria. Bámbola krijgt het geld voorgeschoten van Ugo, maar deze wordt even later gedood door Settimio, een vriend van Bámbola. Terwijl ze Settimio gaat opzoeken in de gevangenis leert Bámbola de sadist Furio kennen, met wie ze een relatie begint

Madame Butterfly

1995 | Muziek, Drama

Frankrijk 1995. Muziek van Frédéric Mitterrand. Met o.a. Ying Huang, Richard Troxell, Ning Liang, Richard Cowan en Jing Ma Fan.

Butterfly (Huang) is een vijftien-jarige geisha, die trouwt met Benjamin Franklin Pinkerton (Troxell), een officier van de Amerikaanse marine die in Nagasaki met verlof is. Voor Pinkerton is het eigenlijk een grapje, want een dergelijk huwelijk is in Amerika ongeldig, maar de jonge bruid neemt het bloedserieus en bekeert zich zelfs tot het christendom. Havenmeester Sharpless (Cowan) waarschuwt Pinkerton voor lichtzinnigheid. Daarna licht Pinkertons oorlogsbodem het anker en Butterfly blijft achter met haar trouwe dienstmaagd Suzuki (Liang) en wacht op zijn terugkeer. Inderdaad komt Pinkerton drie jaar later terug, maar dan met zijn Amerikaanse vrouw. Het eindigt voor Butterfly in een diepe tragedie. Regisseur Mitterand`s tweede film is een geslaagde bewerking van de gelijknamige opera van Giacomo Puccini, waarvoor hij ook het scenario schreef. Er werd gedraaid in Tunesi[KA3]e dat moest doorgaan voor Japan in 1905 en dat is beslist gelukt. Hoofdrol Huang is een Chinese sopraan, die haar rol prachtig doet en een streling voor oog en oor is. Cowan zingt een indrukwekkende baritonpartij. De muzikale bewerking was in de vaardige handen van James Conlon. De fraaie kostuums zijn van Christian Gasc, de libretto`s zijn van Giusseppe Giacosa en Luigi Illica. Het camerawerk is van Philip Welt. Voor operaliefhebbers (zelfs op het kleine scherm) een regelrechte aanrader. Panavision widescreen en Dolby-geluid.

Les misérables

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Claude Lelouch. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Michel Boujenah, Alessandra Martines, Salomé Lelouch en Annie Girardot.

Lelouch die zijn eigen scenario schreef, verplaatste het epoque-verhaal van Victor Hugo naar de 20e eeuw. Belmondo speelt met verve een drievoudige rol: de chauffeur Henri Fortin die vlak na de eeuwwisseling in 1900 ten onrechte wordt veroordeeld, diens analfabete zoon Roger en verweerde Jean Valjean. De actie gaat dan naar de jaren 1930 en WO II (1939-45).

Seven Sundays

1994 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1994. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Thierry Lhermitte, Maurizio Nichetti, Rod Steiger, Marie-France Pisier en Molly Ringwald.

Screwball-comedy [KA2]a la fran[KA10]caise met een flinterdun scenario van regisseur Tacchella dat dankzij het spel van Lhermitte als Dodo en Nichetti als Jesus als tijdsvuller nog net te genieten is. Al springt de film van de hak op de tak, je schiet af en toe flink in de lach. Als hij voorbij is, vraag je je af waar het eigenlijk over ging. Dodo is een werkschuwe Fransman die in Sarasota in Florida leeft van de centjes van een rijke verovering. De ware bewonderaar is echter de Italiaan Jesus die al zijn spaarcentjes bijeengaart en afreist naar Amerika om daar... de in de steek gelaten Dodo aan te treffen. Vervolgens helpt kleine oplichter Benjamin (Steiger) Jesus snel van diens geld af. Dodo en Jesus vormen daarop een onafscheidelijk stel, die samen op het veroveringspad gaan. Grotendeels in het Engels gedraaide film (dat geeft nogal eens wat vuurwerk voor Europeanen die moderen talen machtig zijn), waarachter de motor uitvoerend producent Daniel - Unifrance - Toscan Du Plantier was die later in het nieuws zou komen door de geheimzinnige moord op zijn jonge vrouw in Ierland (1996). Toscan Du Plantier deed dit met het oog op het jaarlijks terugkerende Franse filmfestival in Amerika. Ringwald is even te zien als vrouwelijke smeris en Pisier is de eigenaresse van een schoonheidssalon die door haar vele huwelijken eelt op haar ziel heeft. Camerawerk met de Franse slag (evenals de produktiewaarden) van Martial Thury.

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1994 |

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

L'inondation

1994 | Drama

Frankrijk​/​​Rusland 1994. Drama van Igor Minaïev. Met o.a. Isabelle Huppert, Boris Nevzorov, Masha Lipkina, Svetlana Kruchkova en Andrei Tolubeyev.

Deze film speelt in de jaren 1920 in Petrograd (zo werd Sint Petersburg toen genoemd). Sophia (Huppert) is getrouwd met arbeider Trofim (Nevzorov), maar het echtpaar is kinderloos. Ondanks een gezond seksleven wil het niet lukken en Sophia is bang dat Trofim haar in de steek zal laten. Als hun buurman, een meubelmaker, plotseling overlijdt, is diens dochter, Ganka (Lipkina), een weesje. Sophia haalt haar man over het dertien- jarige meisje te adopteren, zodat hij haar niet zal verlaten omdat ze (nog) steeds geen kinderen hebben. Als de tijd voortschrijdt gaat Trofim het bed delen met zowel Sophia als Ganka. Tijdens een overstroming van de Newa raken ze geïsoleerd en de getergde, opofferende Sophia neemt verschrikkelijk wraak. Fraaie zonder protserigheid, gestileerde film, waarin de door Christian Tullio-Altan en Noëlle Boisson vaardig gemonteerde beeldreeksen zonder al te veel dialoog het tempo bepalen. Huppert's rol is bepaald een krachttoer en de regisseur weet tot vlak voor het einde sentimenteel melodrama te vermijden. Het scenario is van regisseur Minaïev en Jacques Baynac naar de in 1929 verschenen roman van Yevgyeni Zamyatin die in 1931 zijn exil in Frankrijk vond. Voor de mooie fotografie tekende Vladimir Pankov. De film bevat Frans dialoog.

Grosse fatigue

1994 | Komedie, Drama

Frankrijk 1994. Komedie van Michel Blanc. Met o.a. Michel Blanc, Carole Bouquet, Philippe Noiret, Josiane Balasko en Roman Polanski.

Beroemd acteur Michel (Blanc) wordt geconfronteerd met allerlei misdaden die hij niet heeft gepleegd. Met vriendin-collega Carole (Bouquet) gaat hij op onderzoek uit en komt erachter dat hij een dubbelganger heeft. Krankjoreme farce dendert met veel kabaal en surrealiteiten door een soms zwartgallig scenario dat sterk herinnert aan de films van Bertrand Blier (co-ouder van het idee). Vooral een cinefielenfeestje, mede door de niet aflatende parade van gastoptredens. Present: Blancs vroegere Théatre du Splendid-confraters, Roman Polanski, Charlotte Gainsbourg, Cannes-filmfestivaldirecteur Gilles Jacob en anderen.

Travelling avant

1987 |

Frankrijk 1987. Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Thierry Frémont, Ann-Gisel Glass, Simon de La Brosse, Sophie Minet en Laurence Côte.

1948: In het grauwe Parijs van vlak na de oorlog proberen drie bezeten cin[KA1]efielen (zoals de regisseur) een filmclub op te richten. Deze uitzonderlijke regisseur heeft een lange carrière als scenario- en dialogenschrijver achter zich. Hij heeft dus totale controle over zijn films. Hij heeft een tijdperk gekozen dat hij goed gekend heeft want hij heeft in 1949 inderdaad een filmclub opgericht! Een nogal autobiografische kroniek, intiem, ironisch en satirisch. Camerawerk van Jacques Assuerus.

À nos amours

1983 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1983. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Maurice Pialat, Evelyne Ker, Anne-Sophie Maillé en Dominique Besnehard.

Pialats in Frankrijk bejubelde en meermalen bekroonde filmsucces gaat over 'de eeuwige triestheid' in een Frans doorsnee gezin, nadat de vader zijn vrouw en twee kinderen in de steek liet. Centraal staat de vijftienjarige Suzanne (Bonnaire) die het verstikkende milieu ontvlucht en relaties aangaat met tal van vriendjes. Met een van hen trouwt ze uiteindelijk, niet omdat ze van hem houdt maar omdat die wat aardiger is dan de rest. Alleen met haar vader, gespeeld door Pialat zelf, heeft Suzanne nog een emotionele band.

Nostalghia

1983 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​USSR​/​​Frankrijk 1983. Drama van Andrej Tarkovski. Met o.a. Oleg Jankovski, Erland Josephson, Domiziana Giordano, Laura de Marchi en Delia Boccardo.

Een Russische professor verblijft in Toscane om de middeleeuwse architectuur te bestuderen en komt in contact met een excentrieke ziener die het einde van de wereld voorziet en tijdens een protestdemonstratie tot zelfverbranding overgaat. De visueel uiterst opmerkelijke film zit vol literaire en picturale referenties, maar blijft voor de toeschouwer duister omdat de regisseur vergeet dat een film behalve beeldende ook dramatische kunst is. De acteurs blijven vooral silhouetten in tegenlicht, al valt Giordano op als de doortastende tolk van de nostalgische held.

Fanny & Alexander

1982 | Drama, Biografie

Zweden​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1982. Drama van Ingmar Bergman. Met o.a. Pernilla Allwin, Bertil Guve, Ewa Fröling, Jan Malmsjö en Börje Ahlstedt.

Twee kinderen groeien begin twintigste eeuw op in een liefdevolle, uitbundige Zweedse theaterfamilie. Maar na de vroegtijdige dood van hun vader trouwt hun moeder met een kille geestelijke die niets van levensvreugde moet hebben. Ontroerend mooi vormgegeven, autobiografische familiesage wordt verteld vanuit het perspectief van de kleine Alexander, een jongetje dat met zijn marionetten en laterna magica een geheel eigen wereld creëert. Met dit warme pleidooi voor levenslust en verbeeldingskracht maakte Bergman een einde aan zijn veertigjarige carrière als filmregisseur. Hij bleef echter wel televisiefilms schrijven en regisseren.

Fanny och Alexander was oorspronkelijk een vierdelige miniserie voor televisie van in totaal 312 minuten maar regisseur Bergman besloot het ook uit te brengen als bioscoopfilm van 188 minuten.

La città delle donne

1980 | Drama, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1980. Drama van Federico Fellini. Met o.a. Marcello Mastroianni, Bernice Stegers, Ettore Manni, Donatella Damiani en Anna Prucnal.

Een vijftiger (Mastroianni) laat zich in de trein meelokken door een aantrekkelijke medereizigster en komt terecht op een bizar feministisch congres. Daar ontmoet hij verschillende vrouwelijke archetypen: van agressor, verleidster, moeder, hoer en slachtoffer tot onbereikbaar ideaal om tenslotte weer in de trein te ontwaken. Zeker niet de beste van Fellini, ondanks de sterke hoofdrol van Mastroianni, maar wel leuk als inkijkje op de regisseurs visie op de andere sekse: 'de hoofdpersoon begrijpt niets van vrouwen, daarom projecteert hij zijn fantasieën op ze'.

Nosferatu: Phantom der Nacht

1979 | Horror

Duitsland​/​​Frankrijk 1979. Horror van Werner Herzog. Met o.a. Klaus Kinski, Bruno Ganz, Isabelle Adjani, Roland Topor en Walter Ladengast.

Junior-makelaar Jonathan Harker (Ganz) wordt naar Transsylvanië gezonden, waar hij een lucratieve vastgoedtransactie af moet sluiten met graaf Dracula (Kinski). Maar die lijkt meer geïnteresseerd te zijn in zijn geliefde Lucy (Adjani). Herzog en zijn cast werden vooral geïnspireerd door de klassieker van Murnau uit 1922. Adjani lijkt regelmatig op een diva uit een zwijgende film, Kinski is briljant als stille, tragische vampier. Er werden Engels en Duits gesproken versies opgenomen. Opnames werden onder andere gemaakt in Delft, Schiedam en Slowakije.

Le diable probablement

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Robert Bresson. Met o.a. Antoine Monnier, Tina Irissari, Régis Hanrion, Nicolas Deguy en Geoffrey Gaussen.

Ontmoedigd door vervuiling, honger en roofbouw op het milieu in de wereld en mislukking op korte termijn van politie-acties, pleegt een jongeman zelfmoord door zich door een bevriende junkie te laten neerschieten. De film laat indringende beelden zien van verspilling in ieder denkbaar opzicht, maar slaagt er door Bresson's gebruikelijke ascetische spelregie niet in, een overtuigend verband te leggen naar het gevoelsleven van zijn personages. Benauwende vorm van de film geeft pessimisme meer werking dan een scenariobetoog. Camerawerk van Pasqualino De Santis.

La dentellière

1977 | Drama, Romantiek

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland 1977. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Isabelle Huppert, Yves Beneyton, Florence Giorgetti, Monique Chaumette en Jean Obé.

Huppert speelt een gesloten kapstertje dat verliefd wordt op een verlegen student die er niet in slaagt om door haar stilte heen te breken of te herkennen hoe veelzeggend die eigenlijk is. Het romanpersonage van Pascal Lainé (die samen met regisseur Goretta voor het scenario tekende) leek geschreven voor Huppert die bij haar rolkeuze vaak opteert voor non-conformistische vrouwen. In een interview zegt ze: 'Het zijn vooral vrouwen die zich in stilte proberen los te maken. Ik zoek naar de frictie tussen vrijheid en afspraken. Het tussengebied waarin zekerheden worden losgelaten zonder dat er concreet iets nieuws voor in de plaats komt.' Subtiele film.

Cousin, cousine

1975 | Romantische komedie

Frankrijk 1975. Romantische komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Victor Lanoux, Marie-France Pisier, Guy Marchand en Ginette Garcin.

Twee aangetrouwde familieleden worden tijdens regelmatig terugkerende bruiloften, verjaardagen en begrafenissen verliefd op elkaar, maar stellen uit om daar iets mee te doen. De achtergrond van het familiegebeuren en de ironie waarmee de gelieven tegen hun situatie aankijken, maken deze overspelkomedie bijzonder. Het scenario is van Danièle Thompson en regisseur Tacchella. Het camerawerk is van Georges Lendi, die geassisteerd werd door Eric Faucherre en Michel Thiriet. In de USA opnieuw gemaakt als COUSINS in 1989 door Joel Schumacher.