Bernard Crombey

Charmant garçon

Frankrijk 2001. Romantiek van Patrick Chesnais. Met o.a. Patrick Chesnais, Alexandra Vandernoot, Jean-François Balmer, Bernard Crombey en Samuel Labarthe.

Les Acteurs

Verenigde Staten 1999. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Pierre Arditi, Josiane Balasko, Jean-Paul Belmondo, François Berléand en Dominique Blanc.

Une semaine au salon

Frankrijk 1997. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Etienne Chicot, Bernard Crombey, Julie Jézéquel, Julien Cafaro en Franck Jazedé.

Langevin : Le secret

Frankrijk 1996. Drama van Patrick Jamain. Met o.a. Jean-François Garreaud, Michel Robin, Muriel Combeau, Louis Beyler en Frédérick Meininger.

Les grandes personnes

Frankrijk 1995. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Caroline Tresca, Marc Duret, Bernard Crombey, Liliane Rovère en Sonia Vollereaux.

Lou (Tresca) en haar vriend Bertrand (Crombey) zijn uit elkaar. Lou denkt dat ze het nu wel alleen kan. Ze stort zich volledig in haar beroep, dat tevens haar hobby is. Ze mist slechts [KA1]e[KA1]en klein ding om echt gelukkig te zijn: een baby, maar dan voor haar alleen. Ze plaatst een advertentie in een huis-aan-huisblad voor een geschikte vader. Na heel wat interviews blijkt antiquair Antoine (Duret) de gelukkige. Hij komt een week per maand bij haar hokken als ze haar ovulatie heeft; net zo lang tot de zaak rond is. Maar dan staat Bertrand ineens voor de deur. Een komedie die het B.O.M-schap (Bewust Ongehuwde Moeder) op de korrel neemt. De grappen zijn langs de flauwe kant en de situaties voorspelbaar. Alleen Tresca slaagt erin om stralend over te komen. Olivier Dutaillis baseerde het scenario op zijn toneelstuk en schreef dat samen met Pierre Aknine. De camera werd gehanteerd door Jean-Claude Saillier.

Couchettes express

Frankrijk 1994. Komedie van Luc Béraud. Met o.a. Jacques Gamblin, Bernard Haller, Isabelle Renauld, Marc Citti en Gunilla Karlzen.

Gamblin is steward op de slaaptrein Parijs/Venetië. Hij moet kaartjes en identiteitsbewijzen van de reizigers in 'zijn' wagon ophalen. Op zekere dag vraagt een passagier, Haller, om bescherming. Hij lijdt aan een nog onbekende ziekte en hij is niet alleen op de vlucht voor geleerden die hem als proefkonijn willen gebruiken, maar ook voor Bonke, een handelaar in menselijke organen. Een misdaadkomedie met dramatische ondertoon. De film is een poging van alles over te brengen, maar slaagt bijna nergens in. Het rommelige scenario is van Béraud en Bernard Stora, die zich lieten inspireren door de roman La Maldonne des Sleepings van Tonino Benacquista. Alleen een talent als Haller weet de film enkele geslaagde momenten mee te geven. Camerawerk van Alain Levent.

Cherche famille désespérement

Frankrijk 1993. Drama van François Luciani. Met o.a. Françoise Christophe, Philippe Leroy, Alexis Tomassian, Bernard Crombey en Catherine Wilkening.

Edward (Leroy-Beaulieu) is een rijk man. Maar, zoals het spreekwoord zegt, geld maakt niet gelukkig. En hij is bijzonder ongelukkig want hij heeft zijn zoon en enige erfgenaam verloren. Maar dan merkt hij de straatjongen Milan (Thomassian) op en die doet hem aan zijn zoon denken. Het vervolg laat zich raden. Een film die zonder schroom op de traanspieren werkt, maar die verder weinig bestaansredenen heeft. Het goedkope sentiment stroomt van het scherm en wie van dit soort gemakkelijke ontroering houdt zal ongetwijfeld een hoogdag beleven. Andere kijkers hebben ongetwijfeld iets beter te doen. Het scenario is van de hand van Jacques Labib, Claude Fouchier en Martin Brossollet. Fotografie van Mario Barroso.

Tous mes maris

Frankrijk 1992. Komedie van André Farwagi. Met o.a. Cecilia Peck, Patrick Chesnais, Mark Lazard, Céline Samie en Adriana Russo.

Amerikaanse Peck is al zeven jaar getrouwd met Franse architect Chesnais; hun huwelijk is buitengewoon saai en de door haar gekoesterde dromen van romantiek, glitter en grandeur zijn niet uitgekomen. Als Chesnais door zijn baas betrokken raakt bij industriële spionage gaat Peck op eigen houtje uit op onderzoek. Anderson is de stereotype CIA-agent. Afgezaagde, als grappig bedoelde film over culturele verschillen tussen Europa en Amerika. Gregory's dochter Peck doet flink d'r best, maar kan niet verhelpen dat de prent muf van sfeer is. Russell Manzatt schreef het scenario naar een verhaal van Lucien Lambert en Jacques Renoir was de cameraman van dit volslagen standaardproduct.

Madame Ardel

Oostenrijk​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1991. Drama van Michaël Braun. Met o.a. Andréa Jonasson, Véronique Jannot, Florinda Bolkan, Jean-Luc Bideau en Philippe Caroit.

De charmante veertig-jarige Maxi Ardel (Jonasson) leidt in Parijs een bekend modehuis. Ze heeft nog een grote wens: de textielfabriek van de oude aristocratische familie di Falco in Firenze overnemen. Ze wil zich op hen wreken omdat graaf Massimo di Falco haar twintig jaar geleden het kind dat ze van hem verwachtte ontnomen heeft. Nu wil ze de di Falco`s vernietigen, maar gravin Bianca di Falco (Bolkan) wil zich echter niet zonder slag of stoot gewonnen geven. Een erg pretentieus gemaakte Europese productie die lang duurt maar er niet in slaagt echt op gang te raken. De bordkartonnen personages kunnen geen ogenblik overtuigen en de kijker kan enkel genieten van de variëteit en schoonheid van de internationale decors, in beeld gebracht door Immo Rentz en Jorg Widmer. Ulrich del Mestre schreef het scenario.

Le Point douloureux

Frankrijk 1978. Drama van Marc Bourgeois. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Prudence Harrington, Bernard Crombey, Xavier Saint-Macary en Etienne Chicot.

Een warrige, vermoedelijk goedbedoelde bezinning over het individu in onze technologische samenleving, de betekenis van het woord en meer van die dingen. De anti-held van de film is een professor die zichzelf verantwoordelijk voelt voor de zelfmoordpoging van één van zijn leerlingen, en daar helemaal tureluurs van wordt. Een gedeelte van de film werd opgenomen in Amsterdam. Niet dat het veel heeft geholpen, maar 't is maar dat u het weet.