Mario Masini: camera.
Er zijn 3 films gevonden.

Teza

2008 | Drama

Ethiopië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2008. Drama van Haile Gerima. Met o.a. Aaron Arefe, Takelech Beyene en Abiye Tedla.

Fraai portret van een getraumatiseerde man gevangen tussen twee werelden. Anberber groeit op in een klein dorpje in Ethiopië, vertrekt naar Duitsland om medicijnen te studeren, maar keert terug om zijn vaderland tijdens een bloedige burgeroorlog te helpen. Talloze historische gebeurtenissen, beginnend bij de Italiaanse invasie van Ethiopië in 1935, passeren de revue in dromerige flashbacks. Al die terugblikken maken Teza niet altijd even makkelijk om te volgen, maar de geduldige kijker wordt uiteindelijk beloond. Winnaar van de speciale juryprijs op het filmfestival van Venetië.

Padre Padrone

1977 | Drama, Experimenteel

Italië 1977. Drama van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Saverio Marconi, Omero Antonutti, Marcella Michelangeli, Fabrizio Forte en Marino Cenna.

Verfilming van de in 1974 verschenen autobiografie van Gavino Ledda, over een jongen die zijn jeugd geïsoleerd doorbrengt als schaapsherder maar uiteindelijk zijn tirannieke vader weet te ontvluchten om naar de universiteit te gaan. Het verhaal wordt aangrijpend in beeld gebracht door de gebroeders Taviani, die net als in La notte di San Lorenzo en Kaos jeugdherinneringen en de geschiedenis van Italië vervlechten. In Cannes bekroond met de Gouden Palm en de prijs van de internationale filmkritiek.

Allegro non troppo

1976 | Muziek, Animatie

Italië 1976. Muziek van Bruno Bozzetto. Met o.a. Maurizio Nichetti, Nestor Garney, Marialuisa Giovannini, Maurizio Michele en Maurizion Nicheti.

Een dirigent leidt een uit oude dames bestaand symfonie- orkest bij de uitvoering van werken van Debussy, Dvo[KA5]r[KA1]ak, Ravel, Sibelius, Vivaldi en Stravinsky, terwijl een tekenaar de muziek illustreert. Deze combinatie van tekenfilm en klassieke muziek herinnert aan Disney`s FANTASIA, maar Bozzetto breekt met animatietradities in zwarte humor en strip- achtige fabels en etaleert geen quasi-culturele pretenties. Helaas zijn de (in zwart-wit) geacteerde verbindende scènes met orkest en dirigent banaal en flauw. Op de geluidsband dirigeert Von Karajan. Het scenario is van regisseur Bozzetto, Guido Manuli en Maurizio Nichetti. Het camerawerk is van Mario Masini en Luciano Marzetti.