Michel Bertay

La confusion des genres

Frankrijk 2000. Komedie van Ilan Duran Cohen. Met o.a. Pascal Greggory, Nathalie Richard, Vincent Martinez, Alain Bashung en Julie Gayet.

Vidange

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marianne Basler, Jean-Pierre Mocky, Jean Barny, Michel Bertay en Alain Fourès.

L'amour fou

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Sabbagh. Met o.a. Simone Valère, Jean Desailly, Caroline Silhol, Christian Plaizant en Bernard Lavalette.

Tijdens een diner wordt de zevenenveertigjarige architect Marcel Boissette (Desailly) verliefd op de vrouw van zijn gastheer (Val[KA2]ere). Prima, ware het niet dat laatstgenoemden al twintig jaar gelukkig getrouwd zijn en twee grote studerende kinderen hebben. Hoe moet hij dat aanpakken? Komedie met een vooral psychologische inslag dankzij Andr[KA1]e Roussin (1911- 1987), een succesvolle toneelschrijver, waarvan het werk echter enigszins begint te verouderen. En hoewel Desailly geloofwaardig is in zijn ronduit gevaarlijke rol van de verliefde oudere man, laat Valère vooral haar tics uitkomen, terwijl de regisseur filmt zoals hij dat altijd doet: fantasieloos. Nogal

Dossiers Danger Immediat: L'affaire Martine Desclos

Frankrijk 1991. Thriller van Claude Barma. Met o.a. Anna Karina, Jean-Pierre Darras, Robert Audran, Michel Beaune en Michel Bertay.

Pilot voor de serie [KL]Dossiers Danger Immediat[KLE]. Een soort van triest en verward spionageverhaal, dat speelt in industri[KA3]ele kringen. Het gaat om een nieuw techniek voor het bedrukken van stof door middel van calqueerplaatjes, en de zaak wordt aangekaart door een jonge talentvolle Deense styliste (Karina), die in Frankrijk woont. Uiteraard worden de boosdoeners opgespoord en bestraft. Dit scenario bevat weinig originaliteit en evenmin niets nieuws, waarin alle vakkennis van een oude routinier in het tv-vak voorbijkomt dat profiteert van een degelijke vertolking.

Zig Zag Story

Frankrijk 1983. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Diane Bellego, Christian François, Fabrice Luchini, Ronny Coutteure en Philippe Khorsand.

Schulmann (ET LA TENDRESSE BORDEL) is iemand die volkomen breekt met de traditionele humor en soms de onconventionele en vernietigende dwaasheden van de cartoon (deze film bevat een hommage aan de tekenfilmer Tex Avery) benadert. Hoewel hij er wel in slaagt de stompzinnige wereld en het gemene karakter van het tijdschrift [KL]Hara Kiri[KLE] over te brengen, is zijn scenario een opeenvolging van onbetamelijke voorvallen, satire en zo grof mogelijke ingevingen (een baas die niet van het lawaai houdt, plaatst een schot tussen hem en de gastarbeiders). Bovendien is er sprake van veel stijlwisselingen. De twee hoofdpersonen vinden de dood in deze wanordelijke geschiedenis.

Allo! Oui? J'écoute!

Frankrijk 1981. Komedie van Jean Pignol. Met o.a. Jacqueline Maillan, Jean-Pierre Darras, Marie-Claire Achard, Dominique Balzer en Alain Bethunes.

Maillan, een bekende psychologe met een eigen radioprogramma waarin zij met haar luisteraars praat, wordt vaan haar juwelen beroofd tijdens haar uitzending over dieven en diefstal. Zij gaat zelf op onderzoek naar de dader(s). Pretentieloos tv-filmpje met minzame kritiek op de massapsychiatrie. Fantasieloos scenario en dito dialogen, ondertekend door Jean-Pierre Gallard.

L'affaire Dominici

Zweden​/​​Frankrijk​/​​Italië 1973. Misdaad van Claude-Bernhard Aubert. Met o.a. Jean Gabin, Victor Lanoux, Gérard Darrieu, Paul Crauchet en Geneviève Fontanel.

Frankrijk was begin jaren vijftig in de ban van de rechtszaak tegen boer Gaston Dominici vanwege de drievoudige (lust?)moord op een vakantievierend Brits gezinnetje in een gehucht in Zuidoost-Frankrijk. Volgens befaamd uitgesproken acteur Jean Gabin had de simpele boer geen eerlijk proces gehad, en daarom stak de gevierde acteur z’n nek uit voor deze krachttoer, waarin hij zelf de boer verbeeldt. Niet in Gastons l’accent du Midi, maar netjes in schoolfrans voor maximaal bereik. Helder rechtbankdrama, over een onopgehelderde zaak die nog regelmatig stof doet opwaaien.