plus-minus null
Speelfilm die in nog geen twaalf dagen tijd op digitale video werd gedraaid. Moore filmde zijn drama uit de hand, als een documentaire, en werkte zonder uitgeschreven scenario. Hij streefde naar het sociaal-realisme van een Mike Leigh, maar door zijn werkwijze is het resultaat nog rauwer en realistischer dan zijn voorbeeld. Hij bereidde de film voor door in een soort workshop-situatie met zijn drie belangrijkste acteurs een aantal scènes te improviseren. Hij wilde zich beperken tot het meest fundamentele van het filmmaken en alles weglaten wat daarvan zou kunnen afleiden, om zo ruimte te geven aan spontaniteit. Plus-minus Null volgt een korte periode uit het leven van de weinig succesvolle Alex. Hij is platzak en door zijn vrouw het huis uitgezet. Door tijdelijk in de bouw te werken (op de grote bouwplaats van de Potsdamer Platz) en zo nu en dan wat te stelen, doet hij wat halfzachte pogingen om er weer bovenop te komen. Met name het stelen gaat hem niet best af. Hij wordt gesnapt op zijn werk en is zo weer snel zijn baantje en zijn slaapplaats in een container op de bouwlocatie kwijt. Alex' leven lijkt te verbeteren als hij een relatie krijgt met de Bosnische prostituée Svetlana, maar als ze met hem wil trouwen wordt het te ingewikkeld voor Alex. Dan begint hij een verhouding met Ruth, ook een prostituée. Met name door de nonchalante en innemende Andreas Schmidt als Alex heeft de film naast een realistische ook een luchtige en humoristische toon.