Marie-Christine Barrault

À tous les vents du ciel

Frankrijk 2016. Drama van Christophe Lioud. Met o.a. Noémie Merlant, Daniel Njo Lobé, Marie-Christine Barrault, Naomi Amarger en Coline D'Inca.

La main passe

Frankrijk 2012. Drama van Thierry Petit. Met o.a. Bruno Todeschini, Fanny Valette, Serge Riaboukine, Marie-Christine Barrault en Cédric Monnet.

Arnaud houdt van voorwerpen. Ze hebben, maar vooral stelen. Op een dag verrast hij Emilie, die voor zijn ogen een moord pleegt uit hartstocht. Hij haalt het wapen uit een vuilnisbak. Emilie doet hem denken aan zijn verloren liefde, hij gaat alles doen om haar voor zich te winnen.

Passés troubles

Frankrijk​/​​België 2006. Misdaad van Serge Meynard. Met o.a. Patrick Catalifo, Isabelle Gélinas en Marie-Christine Barrault.

Arnaud houdt van voorwerpen. Ze hebben, maar vooral stelen. Op een dag verrast hij Emilie, die voor zijn ogen een moord pleegt uit hartstocht. Hij haalt het wapen uit een vuilnisbak. Emilie doet hem denken aan zijn verloren liefde, hij gaat alles doen om haar voor zich te winnen.

Passés trouble

Frankrijk​/​​België 2006. Drama van Serge Meynard. Met o.a. Patrick Catalifo, Isabelle Gélinas en Marie-Christine Barrault.

Arnaud houdt van voorwerpen. Ze hebben, maar vooral stelen. Op een dag verrast hij Emilie, die voor zijn ogen een moord pleegt uit hartstocht. Hij haalt het wapen uit een vuilnisbak. Emilie doet hem denken aan zijn verloren liefde, hij gaat alles doen om haar voor zich te winnen.

Parlez-moi d'amour

Frankrijk​/​​Zwitserland 2005. Drama van Lorenzo Gabriele. Met o.a. Julie Judd, Marie-Christine Barrault en Jean-Luc Bideau.

Arnaud houdt van voorwerpen. Ze hebben, maar vooral stelen. Op een dag verrast hij Emilie, die voor zijn ogen een moord pleegt uit hartstocht. Hij haalt het wapen uit een vuilnisbak. Emilie doet hem denken aan zijn verloren liefde, hij gaat alles doen om haar voor zich te winnen.

Saint-Germain ou La négociation

Frankrijk 2003. Drama van Gérard Corbiau. Met o.a. Jean Rochefort, Marie-Christine Barrault, Rufus, Didier Sandre en Vincent Grass.

Geboren acteur Jean Rochefort schittert als de onbewogen Monsieur Malassise, ambassadeur in Italië, die in 1570 door Catherine de Médici, de moeder van koning Charles IX wordt ontboden om de angel uit het slepende conflict tussen de katholieken en de protestanten te halen. Verblind door lof van hof en thuisfront verwordt Malassise tot pion van De Médicis die slechts tijd willen winnen voor de moordpartijen van de Bartolomeusnacht. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Francis Walder waarvoor hij in 1958 de prestigieuze Prix Goncourt won.

Le vieil ours et l'enfant

Frankrijk 2001. Drama van Maurice Bunio. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jacques Dufilho en Gerald Rinaldi.

Geboren acteur Jean Rochefort schittert als de onbewogen Monsieur Malassise, ambassadeur in Italië, die in 1570 door Catherine de Médici, de moeder van koning Charles IX wordt ontboden om de angel uit het slepende conflict tussen de katholieken en de protestanten te halen. Verblind door lof van hof en thuisfront verwordt Malassise tot pion van De Médicis die slechts tijd willen winnen voor de moordpartijen van de Bartolomeusnacht. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Francis Walder waarvoor hij in 1958 de prestigieuze Prix Goncourt won.

Azzurro

Italië​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 2000. Drama van Denis Rabaglia. Met o.a. Paolo Villaggio, Francesca Pipoli, Marie-Christine Barrault, Renato Scarpa en Julien Boisselier.

Geboren acteur Jean Rochefort schittert als de onbewogen Monsieur Malassise, ambassadeur in Italië, die in 1570 door Catherine de Médici, de moeder van koning Charles IX wordt ontboden om de angel uit het slepende conflict tussen de katholieken en de protestanten te halen. Verblind door lof van hof en thuisfront verwordt Malassise tot pion van De Médicis die slechts tijd willen winnen voor de moordpartijen van de Bartolomeusnacht. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Francis Walder waarvoor hij in 1958 de prestigieuze Prix Goncourt won.

Un coup de baguette magique

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1997. Romantiek van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Ludmila Mikaël, Roger Van Hool, Michael York en Agathe De La Fontaine.

Geboren acteur Jean Rochefort schittert als de onbewogen Monsieur Malassise, ambassadeur in Italië, die in 1570 door Catherine de Médici, de moeder van koning Charles IX wordt ontboden om de angel uit het slepende conflict tussen de katholieken en de protestanten te halen. Verblind door lof van hof en thuisfront verwordt Malassise tot pion van De Médicis die slechts tijd willen winnen voor de moordpartijen van de Bartolomeusnacht. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Francis Walder waarvoor hij in 1958 de prestigieuze Prix Goncourt won.

Les braconniers de Belledombre

Frankrijk 1997. Drama van Philippe Triboit. Met o.a. Niels Dubost, Benjamin Rataud, Erwan Creignou, Christophe Rault en Agathe De la Boulaye.

Geboren acteur Jean Rochefort schittert als de onbewogen Monsieur Malassise, ambassadeur in Italië, die in 1570 door Catherine de Médici, de moeder van koning Charles IX wordt ontboden om de angel uit het slepende conflict tussen de katholieken en de protestanten te halen. Verblind door lof van hof en thuisfront verwordt Malassise tot pion van De Médicis die slechts tijd willen winnen voor de moordpartijen van de Bartolomeusnacht. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Francis Walder waarvoor hij in 1958 de prestigieuze Prix Goncourt won.

Le Grand Batre

Frankrijk 1997. Drama van Laurent Carcélès. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Drouot, Jean-Yves Berteloot, Jean-Yves Gautier en Louis Velle.

Geboren acteur Jean Rochefort schittert als de onbewogen Monsieur Malassise, ambassadeur in Italië, die in 1570 door Catherine de Médici, de moeder van koning Charles IX wordt ontboden om de angel uit het slepende conflict tussen de katholieken en de protestanten te halen. Verblind door lof van hof en thuisfront verwordt Malassise tot pion van De Médicis die slechts tijd willen winnen voor de moordpartijen van de Bartolomeusnacht. Gebaseerd op het gelijknamige boek van Francis Walder waarvoor hij in 1958 de prestigieuze Prix Goncourt won.

C'est la tangente que je préfère

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Charlotte Silvera. Met o.a. Julie Delarme, Georges Corraface, Marie-Christine Barrault, Christophe Malavoy en Agnès Soral.

De vijftienjarige Sabine, uit een paupergezin in Lille, heeft een wiskundepassie. Haar lerares stimuleert haar om mee te doen aan een Europese bollebozenwedstrijd in Brussel. Dan ontmoet ze Jiri, een Tsjechische veertiger, en alles wordt anders. Delarme, met het fysiek van een piepjonge Bardot, sprankelt in dit even waarachtige als intieme fijnproeversdrama over een zelfredzaam buitenbeentje op groot avontuur. Fantasievol scenario, speelse enscenering en Sabines vertellersstem doen bijzonder Truffautesk aan, het algehele naturel verraadt Silvera's documentairewortels. Agnès Soral en Christophe Malavoy spelen Sabines chronisch armlastige ouders. Met Nederlandse ondertiteling.

Tendre piège

Frankrijk 1996. Komedie van Serge Moati. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Patachou, Alexandra Kazan, Antoine Duléry en Rufus.

De vijftienjarige Sabine, uit een paupergezin in Lille, heeft een wiskundepassie. Haar lerares stimuleert haar om mee te doen aan een Europese bollebozenwedstrijd in Brussel. Dan ontmoet ze Jiri, een Tsjechische veertiger, en alles wordt anders. Delarme, met het fysiek van een piepjonge Bardot, sprankelt in dit even waarachtige als intieme fijnproeversdrama over een zelfredzaam buitenbeentje op groot avontuur. Fantasievol scenario, speelse enscenering en Sabines vertellersstem doen bijzonder Truffautesk aan, het algehele naturel verraadt Silvera's documentairewortels. Agnès Soral en Christophe Malavoy spelen Sabines chronisch armlastige ouders. Met Nederlandse ondertiteling.

Mon père avait raison

Frankrijk 1996. Komedie van Roger Vadim. Met o.a. Claude Rich, Marie-Christine Barrault, Nicolas Vaude, Nathalie Roussel en Annie Savarin.

De vijftienjarige Sabine, uit een paupergezin in Lille, heeft een wiskundepassie. Haar lerares stimuleert haar om mee te doen aan een Europese bollebozenwedstrijd in Brussel. Dan ontmoet ze Jiri, een Tsjechische veertiger, en alles wordt anders. Delarme, met het fysiek van een piepjonge Bardot, sprankelt in dit even waarachtige als intieme fijnproeversdrama over een zelfredzaam buitenbeentje op groot avontuur. Fantasievol scenario, speelse enscenering en Sabines vertellersstem doen bijzonder Truffautesk aan, het algehele naturel verraadt Silvera's documentairewortels. Agnès Soral en Christophe Malavoy spelen Sabines chronisch armlastige ouders. Met Nederlandse ondertiteling.

La nouvelle tribu

Frankrijk 1996. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Ludmila Mikaël, Jean-Pierre Bisson, Pascale Petit en Agathe de La Fontaine.

De vijftienjarige Sabine, uit een paupergezin in Lille, heeft een wiskundepassie. Haar lerares stimuleert haar om mee te doen aan een Europese bollebozenwedstrijd in Brussel. Dan ontmoet ze Jiri, een Tsjechische veertiger, en alles wordt anders. Delarme, met het fysiek van een piepjonge Bardot, sprankelt in dit even waarachtige als intieme fijnproeversdrama over een zelfredzaam buitenbeentje op groot avontuur. Fantasievol scenario, speelse enscenering en Sabines vertellersstem doen bijzonder Truffautesk aan, het algehele naturel verraadt Silvera's documentairewortels. Agnès Soral en Christophe Malavoy spelen Sabines chronisch armlastige ouders. Met Nederlandse ondertiteling.

Bonsoir !

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Michel Serrault, Jean-Claude Dreyfus, Marie-Christine Barrault, Jean-Pierre Bisson en Laura Grandt.

Een jaar geleden is Serrault zijn baan als chef-kleermaker in bij een groot atelier in Parijs kwijtgeraakt. Kort daarop heeft zijn vrouw hem verlaten en is hij uit zijn luxueuze appartement gezet. Sindsdien gaat hij op hoogst originele wijze door het leven: elke avond kiest hij in de Franse hoofdstad een gezin uit waardoor hij zich via alle mogelijke omwegen en trucjes laat uitnodigen voor de nacht. Ongewone, satirische komedie met pittige dialogen, knap gebracht door Serrault en zijn tegenspelers. Het is niet allemaal even geloofwaardig maar wel erg amusant... en het kan je op een idee brengen. Mocky toont zich in zijn scenario weer eens van zijn anarchistische kant. Jacques Bacellon en André Ruellan schreven mee aan het scenario naar de roman van Ruellan Les égarements de Mr. René. Voor de fotografie tekende Edmond Richard. Gefilmd in 1992.

La prossima volta il fuoco

Zwitserland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1993. Drama van Fabio Capri. Met o.a. Jean Rochefort, Marie-Christine Barrault, Lila Kedrova, Jacqueline Lustig en Patrizia De Clara.

Amadeo Magis (Rochefort) is een professor in de letteren van middelbare leeftijd aan de universiteit van de Sorbonne. Hij gaat met zijn vrouw en dochter naar Italië voor een bezoek aan zijn moeder in het ouderlijke huis, gelegen op het vredige groene platteland. Zijn vrouw is een onaangenaam mens, zijn moeder is onuitstaanbaar en zijn dochter is vrolijk en dik. Met dergelijk onplezierig gezelschap in zo'n rustieke omgeving begint Amedeo te fantaseren en krijgt filosofische en incestueuze dromen. Hij verbeeld zich spookachtige, meestal naakte vrouwen, achter elke boom te zien. Schitterende opnamen en de hoofdrolspelers maken het er beste van in een banaal scenario met veel gepraat.

Jenny Marx, la femme du diable

Frankrijk 1993. Drama van Michel Wyn. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Carlo Brandt, Eva Maria Meineke en Jean-Paul Comart.

Franse tv-film, naar boek van Fran[KA10]coise Giroud, vertelt levensverhaal van barones Jenny von Westphalen (1814-1881), (Bar- rault), afstammelinge van Pruisische aristocratische familie. Zij trouwde met Karl Marx (Brandt) en zou hem haar leven lang bijstaan in zijn strijd tegen de gevestigde orde in Rusland. Jammer voor Barrault dat Jenny overkomt als weerspiegeling van haar illustere echtgenoot. Wie een visie 'van de binnenkant' verwacht, een intiem portret, komt bedrogen uit. Met moet zich tevreden stellen met oppervlakkige schets.

Amour fou

Duitsland​/​​Italië​/​​Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Andrea Occhipinti, Laetitia Legrix, Henri Virlogeux en Daniel Briquet.

Occhipinti is schrijver, veertig jaar oud en heeft een drankprobleem. Op verzoek van zijn echtgenote Barrault wordt hij in een psychiatrische instelling opgesloten. Op een morgen ontsnapt hij en trekt de bergen in waar hij het twaalf-jarige weesmeisje Legrix ontmoet. Ze zweren dat ze elkaar nooit in de steek zullen laten tot op een dag het meisje Barrault gaat zoeken. Poëtisch portret van de platonische liefde tussen een man op zoek naar zichzelf en een fris jong meisje getekend door een ongelukkige jeugd. Vadim is een meester in het inlassen van erotiek in de meest ongewone situaties. Hij is ook in deze film daar weer volop in geslaagd. Ook al gebeurt er niets tussen deze man en het meisje, toch is er sprake van een latente seksuele relatie. Vadim schreef zijn eiegen scenario dat hij baseerde op zijn roman Le fou amoureux. Voor het prachtige camerawerk tekende Pierre-William Glenn en de knappe score is het werk van Jean-Marie Senia.

Bonsoir

Frankrijk 1992. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Dreyfus en Michel Serrault.

Een jaar geleden is Alex Ponttin (Serrault) zijn baan in een grote Parijse zaak kwijtgeraakt. Kort daarop heeft hij zijn vrouw verlaten en is hij uit zijn luxueuze appartement gezet. Sindsdien gaat hij op hoogst originele wijze door het leven: elke avond kiest hij een Parijs gezin uit waardoor hij zich, via alle mogelijke omwegen en trucjes, laat uitnodigen voor de nacht. Ongewone satirische komedie met pittige dialogen, knap gebracht door Serrault en zijn tegenspelers. Het is allemaal niet even geloofwaardig maar wel erg amusant. Mocky toont zich in zijn scenario (opnieuw) van zijn anarchistische kant.

Sentiments : L'incroyable vérité

Canada 1991. Drama van Daniele J. Suissa. Met o.a. Helen Shaver, Marie-Christine Barrault en Stephen Machut.

Zij is een gelukkige vrouw, haar carriëre is één groot succes, wat ook geldt voor die van haar man, die haar adoreert. Ondertussen is hun zoon een heel lief en braaf kereltje, heeft ze een zeldzaam goede vriendin enz, enz. Als ze zwanger is komt ze er echter achter dat ze seropositief is, en vanaf dat moment 'wordt haar leven een nachtmerrie' zoals het in familiekronieken heet. De titel van de serie verraadt al veel over de inhoud. Het is jammer dat een zo akelig actueel onderwerp een modeverschijnsel wordt voor scenarioschrijvers die het aan inspiratie ontbreekt. En als de Canadezen hun best doen, kunnen ze heel wat mierzoete rommel produceren! Alleen Barrault, als de vriendin, blijft overeind. Eerder onnozel dan

Marie Curie : une femme honorable

Frankrijk 1991. Biografie van Michel Boisrond. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Roger Van Hool, Jean-Luc Moreau, Piotr Machalica en Luigi Diberti.

Het priv[KA1]e-leven en het werk van Marie Curie (1867-1934), geboren Slodowska en Poolse, evenals van haar echtgenoot Pierre Curie (1859-1906), vanaf zijn kinderjaren in zijn vaderland via zijn universitaire studies in Parijs tot en met zijn beroemde jaren en zijn dood. Naar het gelijknamige en zeer succesvolle boek van Françoise Giraud. Een enigszins ironische titel want de 'weldenkenden' van haar tijd hadden juist grote kritiek op haar, vanwege haar privéleven. Knappe tijdsreconstructie maar de psychologische intensiteit van de roman komt er niet in terug. Het gaat meer om een reeks plaatjes dan om iets anders, hoewel Barrault zeer terecht prijzen heeft gekregen voor haar gevoelige en genuanceerde vertolking. Naast haar sterke aanwezigheid, kan Van Hool zich niet staande houden. Moreau is echter een perfecte professor Paul Langevin. Dankzij deze twee acteurs

L'amore necessario

Frankrijk​/​​Italië 1991. Drama van Fabio Carpi. Met o.a. Ben Kingsley, Marie-Christine Barrault, Ann-Gisel Glass, Malcolm Conrath en Iris Marga.

Regisseur Carpi beschrijft in twee versies (een Engelse en een Franse) hoe een jong stel op duivelse wijze verleid wordt door een ouder koppel. In de Engelse versie speelt Kingsley een beminnelijke architect, die beweert dat je op zijn leeftijd alleen nog maar onzedige gedachten hebt. En zijn vrouw is het daarmee eens. Ze spreken af dat ze door noodzakelijke liefde met elkaar verbonden zijn, maar allebei vrij zijn om zich naar wens over te geven aan de seksuele geneugten van een ondergeschikte liefde. Tijdens een vakantie in een kuuroord, zetten ze hun zinnen op twee jonggehuwden die erg verliefd zijn op elkaar. Met systematische wreedheid gaat het oudere stel aan het werk om hen uit elkaar te drijven, maar op het laatst branden ze net zo hard hun vingers als hun slachtoffers. Het camerawerk en de art direction zorgen voor een 19e-eeuws sfeertje dat perfect geschikt is voor deze decadente vertelling. Ook bekend als NECESSARY LOVE.

Une femme honorable, Maire Curie

Frankrijk 1990. Biografie van Michel Boisrond. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Luc Moreau, Roger Van Hool, Luigi Diberti en Monica Scattini.

Het leven van Maria Sklodowska, die bekend is geworden onder de naam Marie Curie (1867-1934), nauwgezet en trouw verfilmd naar het boek van Françoise Giroud. Boisrond, die een vakkundige maar van enige werkelijke persoonlijkheid gespeende filmregisseur is, levert hier een eerlijk, maar af en toe langdradig stukje werk af, dat tevens een goed beeld van die tijd geeft. Deze tv-film ontleent zijn glans echter vooral aan de uitstekende vertolkingen.

Moi, Général de Gaulle...

Frankrijk 1990. Biografie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Henri Serre, Donald Pleasence, Jean-Philippe Écoffey, Laurent Grevil en Isabelle Gélinas.

De Gaulle als romanheld! Hij moest gemaakt, eeuwfeest verplicht. Deze keer heeft Bertrand Poirot-Delpech een scenario, afgescheiden door William Faulkner, toen scenarist in Hollywood, De Gaulle Story herzien en 'verhaspeld'. De film werd nooit opgenomen. Een indrukwekkende naam? Ja, iedereen weet echter, dat de romanschrijver ze alleen schreef, om zijn brood mee te verdienen en er zo snel mogelijk af wilde zijn. Was het nodig het Kanaal over te steken met deze overigens op last van de omroep TF1 verbeterde tekst? Over blijven een kostuumklucht en de decors van het in augustus 1944 bevrijde Frankrijk. Niemand gelooft in de door Denys gefilmde personages, die over een handige kruiwagen beschikte in de persoon van zijn vader Pierre, maar niet over diens talent. Wat betreft de Generaal, die moet zich omdraaien in zijn graf.

Marie Curie, une femme honorable

Frankrijk 1990. Michel Boisrond. Met o.a. Jean-Luc Moreau, Roger Van Hool en Marie-Christine Barrault.

De Gaulle als romanheld! Hij moest gemaakt, eeuwfeest verplicht. Deze keer heeft Bertrand Poirot-Delpech een scenario, afgescheiden door William Faulkner, toen scenarist in Hollywood, De Gaulle Story herzien en 'verhaspeld'. De film werd nooit opgenomen. Een indrukwekkende naam? Ja, iedereen weet echter, dat de romanschrijver ze alleen schreef, om zijn brood mee te verdienen en er zo snel mogelijk af wilde zijn. Was het nodig het Kanaal over te steken met deze overigens op last van de omroep TF1 verbeterde tekst? Over blijven een kostuumklucht en de decors van het in augustus 1944 bevrijde Frankrijk. Niemand gelooft in de door Denys gefilmde personages, die over een handige kruiwagen beschikte in de persoon van zijn vader Pierre, maar niet over diens talent. Wat betreft de Generaal, die moet zich omdraaien in zijn graf.

L'épreuve

Frankrijk 1990. Drama van Danièle Suissa. Met o.a. Helen Shaver, Stephen Macht en Marie-Christine Barrault.

Deze film maakt deel uit van een soort `Boeketreeks` en daarmee is alles gezegd. Van het genre verpleegstersroman of (zoals men wil) stationslectuur. De heldin is eindredactrice van een moderubriek in een groot tijdschrift en de rest is navenant. Niet te pruimen.

L'enfant des loups: La peau de louve

Frankrijk 1990. Historische film van Philippe Monnier. Met o.a. Marisa Berenson, Marie-Christine Barrault, Caroline Silhol, Laure Marsac en Agnès Blanchot.

Tweede deel van de trilogie L`enfant des loops naar de roman van Regine Deforges, die zich afspeelt in de late middeleeuwen. De wolven vallen Poitiers `s winters binnen en de bewoners slagen er niet in ze weg te jagen. Dan gaan zij in een lange stoet op weg om hulp te halen bij het klooster van het Heilige Kruis, bij Radegonde (Berenson), die zij vereren als een heilige. Monnier heeft zich tevreden gesteld met het verbeelden van de roman, zonder daarbij speciale kwaliteiten aan de dag te leggen of fouten te maken. Gaan zien vanwege het harmonieuze en overtuigende acteren.

L'Enfant et les loups

Frankrijk 1990. Historische film van Philippe Monnier. Met o.a. Marisa Berenson, Marie-Christine Barrault, Caroline Silhol, Laure Marsac en Euzebio Lazaro.

Avonturen die zich afspelen in de lang vervlogen tijden van de Merovingers, en rond de figuur van koning Claudius, tegen het einde van zijn regeerperiode. Ontaardt meer in het Robinhood- genre dan dat sprake is van een nauwkeurige reconstructie van deze harde en wilde tijd. Alles bijeen prenten die het aanzien waard zijn, maar die van weinig originaliteit getuigen op het gebied van het scenario. Een onevenwichtige rolbezetting waar het talent van Barrier (Claudius) en Marsac (Vanda) duidelijk boven uitsteekt.

Dames galantes

Frankrijk​/​​Canada​/​​Italië 1990. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Richard Bohringer, Isabella Rossellini, Mariane Basler, Laura Betti en Marie-Christine Barrault.

Het betreft hier geen bewerking van het beroemde, nogal pikante en lasterlijke werk van Brant[KA4]ome (circa 1540-1614), maar een vrij geromantiseerde reconstructie van de tweede helft van diens leven. De naam van Tachella, die eveneens meeschreef aan het scenario, was hiervoor een garantie. Zijn film, die snel losbandig is, vervalt namelijk nooit tot pornografie, maar geeft daarentegen een beeld van de geraffineerde genotzucht van de personages. Voor de decors tekende Georges Levy en voor het camerawerk Dominique Le Rigoleur. De vertelling verloopt soepel. Er wordt opvallend eendrachtig geacteerd, ondanks het feit dat de film een coproduktie van drie landen is.

Daniya

Spanje​/​​Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Carlos Mira Franco. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Ramon Madaula en Laura del Sol.

Daniya is de naam van een Arabisch Emiraat, dat in de elfde eeuw in het zuiden van Valencia is gesticht, en ons een reeks avonturen in echte troubadour-stijl oplevert, waar geen touw aan vast te knopen valt. Een tijdsreconstructie, die zo te zien moeizaam en met veel papier-mâché tot stand kwam. De personages komen nauwelijks geloofwaardig over, ook al is het dan Barrault, die hier zijn talent aan verspilt. Uitgezonderd de mooie landschappen niet meer dan

Prisonnières

Frankrijk 1988. Drama van Charlotte Silvera. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Annie Girardot, Bernadette Lafont, Agnès Soral en Fanny Bastien.

Ze hebben weinig met elkaar gemeen maar zitten met elkaar opgescheept in een vrouwengevangenis. Als tijdverdrijf maken ze er teddyberen. In dit drama achter de tralies laat regisseuse Silvera de sociale dynamiek zien in een systeem dat bedoeld is om individualisme teniet te doen. Directrice Dessombes (Barrault) weet precies bij wie ze moet zijn voor cruciale informatie: Marthe (Girardot), een wat oudere gevangene die een vrouw onder haar hoede neemt die is veroordeeld voor kindermoord. Matig drama heeft weinig opzienbarends te vertellen over het gevangenisleven.

Lizard King

Australië​/​​Frankrijk 1988. Drama van Geoffrey Nottage. Met o.a. Marie-Christine Barrault, John Hargreaves, Manuel De La Roche, Chris O'Shea en Michael Sharp.

Aumond in de rol van een Franse moeder wier avontuurlijke zoon René op een tocht door de Australische woestijn verdwenen is. Ze vertrekt uit Parijs naar Sidney, maar moet helaas na een frustrerende zoektocht met Hargreaves, een ongebolsterde jager, onverrichter zake terugkeren totdat ze vlak voor haar vertrek een vreemd briefje van hem krijgt waarin staat dat haar zoon toch in leven zou zijn. Een film over twee verschillende werelden: het verfijnde Frankrijk en het ruwe Australië met een forse knipoog naar CROCODILE DUNDEE, maar is het beslist niet.

La confession d'un enfant du siècle

Frankrijk 1988. Drama van Claude Santelli. Met o.a. Sami Frey, Marie-Christine Barrault en Michael Lonsdale.

Alfred de Musset verwerkte in dit werk zijn mislukte relatie met Georges Sand en smeerde hem alle fouten aan (1836). Laatstgenoemde nam echter wraak met [KL]Lui et elle[KLE] (1859). Genoeg daarover. Afgezien van het (bewerkte) verhaal over deze beroemde relatie is het vooral interessant in deze film een zeer scherpzinnige beschrijving van het levensleed van een romantische generatie te ontdekken. Slimme tv-versie zonder grote verdiensten als het gaat om het herscheppen van het betreffende tijdperk maar wel met veel uitstekend acteerwerk.

Daniya, jardín del haren

Spanje 1988. Historische film van Carles Mira. Met o.a. Laura del Sol, Marie-Christine Barrault en Paco Casares.

In de elfde eeuw maakt een ambassadeur van de koning van Valencia een diplomatieke reis naar een Mohammedaans land. Onduidelijke film, zeer slecht geregisseerd: een commerciële flop.

Berthe

Frankrijk 1988. Familiefilm van Claude Santelli. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Pierre Vernier, Michel Duchaussoy, Michel Aumont en Stéphane Jobert.

Verfilming van een van de verhalen van Guy de Maupassant uit Contes de la Bécasse. Maupassant schreef veel wrede en harde verhalen over de jeugd. In dit verhaal gaat het om een debiel meisje en een arts die probeert haar te helpen. Gevoelig en op een indringende manier verfilmd, zonder sentimentaliteit. De sfeer van het kasteel en het gedrag van de bewoners worden op een poe[KA3]tisch-realistische manier weergegeven.

Adieu, je t'aime

Frankrijk 1988. Drama van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Bruno Cremer, Stéphane Bennet, Bruno Pradal en Cécile Vassort.

De geschiedenis van een driehoeksverhouding maar met een aardige bijzonderheid. Een getrouwde man (een veertiger) heeft een homoseksuele relatie met een jonge man en de waarheid is dat hij werkelijk niet meer weet van wie hij houdt terwijl de geschiedenis van a tot z door zijn vrouw verteld wordt. Interessant onderwerp, zeker, maar veeleisend en bijna Bergmaniaans. Bernard-Aubert is nooit genuanceerd te werk gegaan maar eerder schokkend en met de bekende maatschappelijke gevolgen. Zijn film, die teveel wil overtuigen, doet onevenwichtig en soms zwaar aan hoewel hij interessant blijft door het gebruik van het scenario en de rol die gespeeld wordt door Marie-Christine Barrault die sinds 1980 alleen maar in pornografische films heeft gespeeld onder het pseudoniem Burd Tranbaree.

Le Jupon rouge

Frankrijk 1987. Komedie van Geneviève Lefébore en Geneviève Lefebvre. Met o.a. Alida Valli, Marie-Christine Barrault en Guillemette Grobon.

Een driehoek van vrouwelijke hartstochten. Een wat oudere vrouw bemerkt dat haar jonge geliefde haar geleidelijk aan inruilt voor haar eigen secretaresse, die van zijn leeftijd is. Een moeilijk thema dat een subtiele aanpak vergt. De regisseuse beheerst het, zo goed en zo kwaad als het gaat, zonder al te veel concessies te doen of tot voyeurisme te vervallen. Naast interessante momenten zijn typisch 'door vrouwen opgenomen scènes' het gevolg. Overtuigend spel in dit goede speelfilmdebuut van Lefébore.

Au bout de l'espoir

Frankrijk 1987. Avonturenfilm van Geoffrey Nottage. Met o.a. Marie-Christine Barrault, John Hargreaves, Helen James, Manuel De La Roche en Sarah De Teliga.

Een jonge, onervaren Fransman wil de Australische woestijn doorkruisen, maar raakt daarbij verdwaald. Dat veroorzaakt aardig wat emoties in Frankrijk, vooral bij zijn moeder. De in Australië opgenomen beelden zijn fraai, maar veel meer dan dat heeft deze film niet te bieden.

L'été 36

Frankrijk​/​​België 1986. Romantiek van Yves Robert. Met o.a. Anaïs Jeanneret, Christian Clavier, Jean-Pierre Bouvier, Jean Carmet en Marie-Christine Barrault.

Trouwe bewerking van de zware roman van Bertrand Poirot- Delpech over de lotgevallen van de leden van een Bretonse landjonkerfamilie waarvan generaal Saint-Aubert (Rey) het middelpunt is. Er gebeurt die zomer heel wat: in Frankrijk en in Belgi[KA3] worden er revolutionaire sociale maatregelen getroffen, zoals de invoering van betaalde verlofdagen, maar daarnaast breekt in Spanje de burgeroorlog uit en dreigt vanuit Duitsland het fascisme. Door deze gebeurtenissen valt de familie uit elkaar: de een sluit zich bij de internationale brigades aan, de ander (een jood) bereidt zich voor op zijn vertrek naar de V.S. enz. We kennen Roberts sympathie voor zijn personages, maar aangezien hij geschikter is voor het komische genre, haalt hij alles een beetje door elkaar en is het verhaal hier en daar een beetje traag, maar het geheel blijft toch boeien. N.B.: het zou prettig zijn als bepaalde tv-zenders (altijd dezelfde) ermee ophielden herhalingen als nieuwigheden te presenteren!

Vaudeville

Frankrijk 1985. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Guy Marchand, Roland Giraud, Jean-Marc Thibault en Annie Jouzier.

Marboeuf, een getalenteerde cineast, heeft nooit een commercieel kassucces geoogst, vanwege het feit dat zijn werk niet in een bepaald hokje te duwen is. Deze film heeft ook weer een misleidende titel. De film heeft de gebruikelijke ingredi[KA3]enten van een vaudeville komedie (mannen, echtgenotes, minnaars) maar is vervormd om zodoende te komen tot een maatschappij van lichamelijk en geestelijk vermoeide veertigers, die tot een middelmatig leven gedoemd zijn. De regisseur drijft er geen spot mee, hij stelt zich eerder broederlijk op. Het resultaat is een trieste komedie met tragikomische elementen. Voor het grote publiek is de film echter verwarrend.

Le Soulier de satin

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Portugal 1985. Drama van Manoel de Oliveira. Met o.a. Luis Miguel Cintra, Patricia Barzyk, Anne Consigny, Anne Gautier en Bernard Alane.

Eerste volledige verfilming van het theater-meesterwerk van Paul Claudel. De lengte van de film vraagt alle aandacht en medewerking van de toeschouwer en verdient deze wellicht ook dankzij een goede enscenering. Oliveira heeft de voorkeur gegeven aan een even veelbetekenende als gewaagde onderneming door de handeling in geschilderde decors op unieke plaatsen te situeren, met acteurs in een bepaalde houding, die zich niet bewegen. Het resultaat is niets meer of minder dan 'toneel'! De film fascineert van begin tot eind en de bewonderenswaardige bezielende invloed van Paul Claudel is daar zeker voor een deel verantwoordelijk voor.

Le Meilleur de la vie

Frankrijk 1985. Drama van Renaud Victor. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jacques Bonnaffé, Jean-Marc Bory, Jenny Clève en Julie Jézéquel.

Véronique en Adrien houden van elkaar. Véronique raakt zwanger en ze trouwen, maar na de geboorte van hun kind ontstaan er grote problemen. Een vriendin raadt Adrien aan om er alleen tussenuit te gaan in Bretagne. Hij komt daar tot de conclusie dat hij van Véronique houdt. Hij zal echter de dood vinden bij een auto-ongeluk. Dit overbodige en banale eind komt de film niet ten goede: lijkt goedkoop en geeft een melodramatisch tintje aan de film. Minder geslaagd dan CE GAMIN-LA vanwege een willekeurige accumulatie van hoogtepunten, en de overrompelende muziek.

Il potere del male

Frankrijk​/​​Italië 1985. Drama van Krzysztof Zanussi. Met o.a. Vittorio Gassman, Marie-Christine Barrault, Benjamin Voelz en Raf Vallone.

Een argeloze student denkt dat de vrouw van een wapenhandelaar ongelukkig is, maar in werkelijkheid blijkt zij even cynisch als haar kapitalistische man. De student vertrekt, samen met zijn (en haar) kind naar het platteland waar hij het evangelie predikt. Na de dood van de wapenhandelaar schenkt diens vrouw de wapens aan een revolutionaire groepering. De tweede titel van deze film PARADIGME, is een eerbetoon aan Pasolini aan wie de intrige overigens sterk doet denken wegens haar gelijkenis aan THÉORÈME en PORCHERIE. Deze fabel is diep geworteld in de werkelijkheid van heden ten dage, maar ook tijdloos, omdat het een overpeinzing is over goed en kwaad. Zanussi, de Poolse cineast met internationale bekendheid, draagt een christelijke ideologie aan en geeft vrij nuchtere antwoorden op zijn visuele vragen. Intellectualistisch; laat de kijker echter niet los.

Un amour de Swann

Frankrijk​/​​Duitsland 1984. Volker Schlöndorff. Met o.a. Jeremy Irons, Ornella Muti, Alain Delon, Marie-Christine Barrault en Fanny Ardant.

Charles Swann, tot het katholicisme bekeerde dandy van Joodse afkomst, ontmoet in de salons van de gefortuneerde Parijse beau monde de raadselachtige schone Odette de Crécy. Deze 'tot leven gekomen Botticelli' zal Swanns grote liefde worden, met alle gevolgen van dien. Indertijd onbegrijpelijk lauw ontvangen Proust-adaptatie, waarin de belezen Schlöndorff trouw blijft aan de oorspronkelijke dialogen, is een vergeten diamant. Met een bescheiden budget, literaire sensibiliteit, fantastische acteursregie en aankleding komt de verzonken belle époque-wereld tot sprankelend filmleven.

Mir reicht's - ich steig aus

Duitsland 1984. Drama van Gustav Ehmck. Met o.a. Linda Manz, Marie-Christine Barrault, Walt Davis, Ana Torrent en May Heatherly.

De slimme Linda, dochter van Joseph en Jane, heeft een kritische kijk op het huwelijk van haar ouders. Het dominante gedrag van haar vader en de onverschilligheid van haar moeder worden voor haar zo onverdraaglijk dat ze besluit weg te lopen. Ze weet Jane er toe te bewegen mee te gaan. Een matige film.

Louise l'insoumise

Frankrijk 1984. Drama van Charlotte Silvera. Met o.a. Catherine Rouvel, Roland Bertin, Myriam Stern, Joëlle Tami en Deborah Cohen.

Het verhaal speelt zich af in een buitenwijk van Parijs in 1961. De moeder van een Tunesisch-joodse gastarbeidersfamilie verplicht haar drie dochters als kluizenaars te leven en verbiedt hen enig contact met de Fransen. Op den duur gaat een van de dochters, Louise, zich verzetten tegen de tyrannie van haar moeder. Een uitstekend onderwerp, maar de film kan samengevat worden als een confrontatie tussen een karikaturale moeder en dochter. Traag en bovendien niets nieuws onder de zon: elk kind zou hetzelfde doen, ook bij moslims van de oude stempel. Het gevolg: de film verliest zijn aparte karakter.

A Love In Germany

1984. Andrzej Wajda. Met o.a. Piotr Lysak, Daniel Olbrychski, Marie-Christine Barrault, Hanna Schygulla en Elisabeth Trissenaar.

Het verhaal speelt zich af in een buitenwijk van Parijs in 1961. De moeder van een Tunesisch-joodse gastarbeidersfamilie verplicht haar drie dochters als kluizenaars te leven en verbiedt hen enig contact met de Fransen. Op den duur gaat een van de dochters, Louise, zich verzetten tegen de tyrannie van haar moeder. Een uitstekend onderwerp, maar de film kan samengevat worden als een confrontatie tussen een karikaturale moeder en dochter. Traag en bovendien niets nieuws onder de zon: elk kind zou hetzelfde doen, ook bij moslims van de oude stempel. Het gevolg: de film verliest zijn aparte karakter.

Table For Five

Verenigde Staten 1983. Drama van Robert Lieberman. Met o.a. Mary O'Brien, Son Hoang Bui, Robby Kiger, Roxana Zal en Marie-Christine Barrault.

Het verhaal speelt zich af in een buitenwijk van Parijs in 1961. De moeder van een Tunesisch-joodse gastarbeidersfamilie verplicht haar drie dochters als kluizenaars te leven en verbiedt hen enig contact met de Fransen. Op den duur gaat een van de dochters, Louise, zich verzetten tegen de tyrannie van haar moeder. Een uitstekend onderwerp, maar de film kan samengevat worden als een confrontatie tussen een karikaturale moeder en dochter. Traag en bovendien niets nieuws onder de zon: elk kind zou hetzelfde doen, ook bij moslims van de oude stempel. Het gevolg: de film verliest zijn aparte karakter.

Les mots pour le dire

Frankrijk 1983. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Nicole Garcia, Marie-Christine Barrault, Daniel Mesguich, Claude Rich en Jean-Luc Boutte.

Een niet bepaald getrouwe en gekunstelde bewerking van de uitstekende roman van Marie Cardinal, over de psychologische, lichamelijke, persoonlijke en gezinsproblemen van een dertigjarige vrouw. Het feit dat er maar liefst vier scenarioschrijvers, waaronder Suso Cecchi d'Amico en Cardinal zelf, aan deze film hebben gewerkt, mocht niet baten. De schrijfster betoonde zich zeer ontevreden over deze verfilming van haar werk. Tweede lange film van Pinheiro.

Josephs Tochter

Duitsland​/​​Spanje 1983. Drama van Gustav Emck. Met o.a. Linda Manz, Marie-Christine Barrault, Walt Davis, Ana Torent en May Heatherly.

Een vrachtwagenchauffeur die zich bij de Mexicaans- Californische grens bevindt, kan door het macho-beeld dat hij van zichzelf heeft zijn genegenheid voor zijn vrouw en dochter niet anders dan met gewelddadigheid tonen. Het rebelse meisje zet haar moeder uiteindelijk aan tot een gezamenlijke vlucht. Deze Engelstalige in Spanje opgenomen coproduktie is niet voldoende authentiek, hetgeen onder andere aan de nasynchronisatie van de acteurs is te wijten. Er zijn echter ook treffende momenten en Manz speelt een mooie gespannen rol. Het camerawerk is van Gerard Vandenberg.

Eine Liebe in Deutschland

Duitsland​/​​Frankrijk 1983. Drama van Andrzej Wajda. Met o.a. Hanna Schygulla, Armin Müller-Stahl, Elisabeth Trissenaar, Marie-Christine Barrault en Daniel Olbrychski.

De film is gebaseerd op een roman van Rolf Hochhuth en vertelt over een verboden liefdesgeschiedenis in het Derde Rijk. Pauline, die een groentezaak heeft in een klein Duits dorp, wordt verliefd op een Poolse dwangarbeider. Wanneer hun romance wordt ontdekt wordt Stanislaw geëxecuteerd. Pauline wordt tot 2½ jaar kamp veroordeeld. Ondanks het boeiende thema slaagt de film er niet in de sfeer van die tijd te treffen en zo ontstaan platte en overdreven effecten.

A Table for Five

Verenigde Staten 1983. Robert Lieberman. Met o.a. Jon Voight, Richard Crenna, Marie-Christine Barrault, Millie Perkins en Roxana Zal.

Gescheiden vader Voight besluit vijf jaar na dato het contact met zijn drie kinderen te verbeteren door ze mee te nemen op een cruise op de Middellandse Zee. Dit tot ongenoegen van hun stiefvader die, wanneer hun moeder plotseling overlijdt, alles in het werk stelt om de pleziervaart voortijdig af te breken. Alle denkbare ellende is erbij gesleept in dit nogal oppervlakkige echtscheidingsdrama. Scenario van David Seltzer. Camerawerk van Vilmos Zsigmond.

Après tout ce qu'on a fait pour toi

Frankrijk 1982. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Michel Blanc, Jean-Luc Azra, Victor Garrivier en Catherine Salviat.

Pierre (Blanc) en Jeanne (Barrault) waren in mei `68 twintig jaar oud, en ongelukkigerwijs hebben ze de geest van die tijd behouden. Hun zoon, Mathieu, is nu zestien. Hij hult zich in een totaal stilzwijgen en weigert elke communicatie met zijn ouders. Op een avond, tijdens een jongerendemonstratie, zorgt hij plotseling voor een schandaal: hij toont voor de tv-camera zijn achterwerk. Iedereen kiest partij voor of tegen hem, en geleidelijk aan komt hij uit zijn isolement. Het hele oeuvre van deze film- en televisieregisseur is opgebouwd rond het thema van de moeizame overgang van kinderjaren naar volwassenheid. Zowel op de buis als in de bioscoop (LE PETIT MARCEL) komen zijn films scherpzinnig en subtiel over, met vele half schertsende en tegelijk tedere toespelingen. Opmerkelijke en realistische decors van Yves Demarseille. Zeer

L' Amour trop fort

Frankrijk 1981. Komedie van Daniel Duval. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean Carmet, Daniel Duval, Hubert Deschamps en Christian Delanger.

De vriendschap tussen een jonge regisseur en een oude, weinig succesvolle bijrolspeler wordt verstoord doordat de filmer op een antiquaire verliefd wordt, terwijl de door zijn vrouw verlaten acteur juist meer en meer zijn gezelschap zoekt. Deze kennelijk autobiografische film van acteur-regisseur Duval over vertraagde volwassenheid, met alle positieve en negatieve ervaringen van dien, vervangt een psychologische uitdieping door een pittoreske en quasi-poëtische aanpak, waardoor het simpele gegeven alleen weet te boeien door goed en innemend acteren, maar nooit méér dan oppervlakkige belangstelling wekt.

To Woody Allen, from Europe with Love

België 1980. Experimenteel van André Delvaux. Met o.a. Woody Allen, André Delvaux en Marie-Christine Barrault.

Een experimenteel portret van filmacteur Allen vervaardigd door bewonderaar Delvaux, voornamelijk gefilmd tijdens de opname van STARDUST MEMORIES. Oorspronkelijk bedoeld als televisiefilm, maar na uitstekende kritieken hier en daar in de bioscopen uitgebracht.

Stardust Memories

Verenigde Staten 1980. Drama van Woody Allen. Met o.a. Woody Allen, Charlotte Rampling, Jessica Harper, Marie-Christine Barrault en Tony Roberts.

Beroemd filmmaker Allen wordt uitgenodigd om in het Stardust Hotel een retrospectief van zijn oeuvre bij te wonen. Hij bevindt zich in een emotionele depressie en maakt een balans op van zijn liefdesleven, waarin Barrault, Harper en Rampling een grote rol spelen. In zijn meest felliniaanse film portretteert Allen op satirische wijze enkele vrouwen in zijn persoonlijke visuele stijl. De film is minder grappig dan zijn voorgaande, maar is duidelijk autobiografisch geïnspireerd. Tussen Diane Keaton en Mia Farrow door, beleefde hij een chaotische periode van amoureuze emoties, die hij in dit scenario van zich af heeft geschreven. De muzikale soundtrack bestaat uit een reeks nostalgische songs. In een voorbijrijdende trein is een glimp van Sharon Stone te zien. Sublieme zwart-witfotografie van Gordon Willis.

Vrouw Tussen Hond En Wolf

België 1979. Drama van André Delvaux. Met o.a. Tine Balder, Senne Rouffaer, Roger Van Hool, Marie-Christine Barrault en Rutger Hauer.

Beroemd filmmaker Allen wordt uitgenodigd om in het Stardust Hotel een retrospectief van zijn oeuvre bij te wonen. Hij bevindt zich in een emotionele depressie en maakt een balans op van zijn liefdesleven, waarin Barrault, Harper en Rampling een grote rol spelen. In zijn meest felliniaanse film portretteert Allen op satirische wijze enkele vrouwen in zijn persoonlijke visuele stijl. De film is minder grappig dan zijn voorgaande, maar is duidelijk autobiografisch geïnspireerd. Tussen Diane Keaton en Mia Farrow door, beleefde hij een chaotische periode van amoureuze emoties, die hij in dit scenario van zich af heeft geschreven. De muzikale soundtrack bestaat uit een reeks nostalgische songs. In een voorbijrijdende trein is een glimp van Sharon Stone te zien. Sublieme zwart-witfotografie van Gordon Willis.

Ma chérie

Frankrijk​/​​België 1979. Drama van Charlotte Dubreuil. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Béatrice Bruno, Françoise Lebrun, Herman Gilis en Nathalie van de Walle.

Een gescheiden vrouw heeft zich geheel gewijd aan de opvoeding van haar dochter. Op haar zeventiende verwijt het meisje haar dat ze te weinig is voorbereid op het leven en gaat op kamers wonen. Twee generaties ontdekken elk hun zelfstandigheid en daardoor elkaar. Deze boeiende vrouwenfilm heeft twee goede hoofdrollen, maar - ook door de situering in een welgesteld milieu - worden alle problemen wel erg gemakkelijk opgelost.

Femme entre chien et loup

Frankrijk​/​​België 1979. Oorlogsfilm van André Delvaux. Met o.a. Rutger Hauer, Marie-Christine Barrault, Roger Van Hool, Bert André en Senne Rouffaer.

Hauer gaat in WO II als foute Antwerpenaar naar het Oostfront, maar zijn vrouw Barrault helpt een onderduiker en wordt heen en weer geslingerd tussen twee mannen als de oorlog voorbij is. Een verbluffend gaaf tijdsbeeld, soms wat al te symbolistisch aangezet, met goede rollen van Hauer en Barrault.

The Medusa Touch

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1978. Horror van Jack Gold. Met o.a. Richard Burton, Lino Ventura, Lee Remick, Harry Andrews en Alan Badel.

John Morlar (Burton) heeft zijn leven lang door geestkracht mensen laten sterven, maar nu is hij de controle daarover kwijtgeraakt. Zonfeld (Remick) is zijn psychiater in deze onappetijtelijke film vol plagiaat. Scenario van John Briley naar de roman van Peter Greenaway. Camerawerk van Arthur Ibbetson.

Perceval le Gallois

Frankrijk 1978. Avonturenfilm van Eric Rohmer. Met o.a. Fabrice Luchini, André Dussollier, Marie-Christine Barrault, Marc Eyraud en Clémentine Amouroux.

Perceval is door zijn moeder in de bossen opgevoed zonder enige kennis van de verdere wereld, maar een ontmoeting met vijf ridders zet hem aan zijn diensten aan te bieden aan koning Arthur om ooit óók geridderd te worden. Rohmers trouw aan letter en geest van het heldendicht van Chrétien de Troyes leidde tot in achtjambige verzen geschreven scenario en decors waarin het ontbreken van perspectief in de middeleeuwse schilderkunst werd benaderd. Het resultaat is niet pretentieus gekunsteld, maar geeft de film een verrassende lichtheid en méér magie dan de ridderfilms die enkele jaren later onverwachts in de mode kwamen.

Même les mômes ont du vague à l'âme

Frankrijk 1978. Experimenteel van Jean-Louis Daniel. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Guy Bedos, Bruno Cremer, Mimsy Farmer en Nathalie Nell.

Een klein jongetje is observator van het elkaar kruisend wel en wee van een drietal paren dat eindigt in een reeks moorden en zelfmoorden, omdat bezit(sdrang) nu eenmaal corrumpeert. De film maakt nergens waar dat met kinderogen wordt geobserveerd; alleen de collage van losse scènetjes doorbreekt de banaliteit en de gemeenplaatsen van de inhoud, maar ook deze anti-structuur levert niets anders op dan loze pretenties. De kwaliteitsacteurs bieden enig soelaas, maar doen wel twijfelen aan hun oordelingsvermogen. Een van de heldinnen sterft van verveling, de toeschouwer loopt hetzelfde risico.

L'état sauvage

Frankrijk 1978. Drama van Francis Girod. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Claude Brasseur, Jacques Dutronc, Doura Mané en Michel Piccoli.

In een recent gedekolonialiseerde Afrikaanse staat heeft een Française haar minnaar verlaten voor een zwarte politieke leider, wat woede en wantrouwen bij blank en zwart teweegbrengt. Bekroonde roman van Georges Conchon werd door hem zelf voor de film bewerkt met Francis Girod, en geeft een overtuigend beeld van chaos, opportunisme en hoogoplopende emoties van de situatie, zonder uitgesproken politieke stellingname. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

Un coup de baguette magique

Duitsland​/​​Frankrijk 1977. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Michael York, Agathe De La Fontaine, Ludmila Mikaël en Roger Van Hool.

Jeanne (Barrault) en Achille (Van Hool) behoren met hun gezin tot de middenklasse. Ze hebben een eigen huis. Hun huwelijk verliep niet altijd even gladjes, maar ze kwamen allebei altijd weer in het gareel of legden het bij. Ze raken nu allebei hun werk kwijt en het ongelooflijke gebeurt: het huis wordt verkocht en ze raken dakloos. Achille belandt in een diepe depressie, maar Jeanne geeft niet op. Ze krijgt de kans om in de (Franse) provincie medewerkster te worden bij een muziekfestival. Ze gaat daar ondanks de problemen thuis toch even flink uit de bol. Ten tijde van dertien procent werkeloosheid in Frankrijk (bijna twaalf in Duitsland) is deze coproductie vlak voor de het jaar 2000 een modieus, sociaal getint drama, dat nog net geen soap is. Als filmer (en scenarioschrijver) is Vadim steeds afhankelijker van de tv.

Du côte des tennis

Frankrijk 1976. Drama van Madeleine Hartmann-Clausset. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Claude Lemaire, Bernadette Clauzel, Madeleine Monteil en Joelle Rault.

De titel doet natuurlijk denken aan Marcel Proust en is niet voor niets zo gekozen. Er gebeurt helemaal niets in deze film. Het gaat in de eerste plaats om de beschrijving van de verveling, zwaarmoedigheid en het almaar hopen op iets, wat dan ook, van tegelijkertijd drie ongehuwde, onbemiddelde vrouwen in Parijs en drie andere vrouwen uit de hogere burgerij, met niets om handen in hun mooie woningen in Montargis. Ze slagen er slechts in hun verveling al snel op de kijker over te brengen. Een te gemaakte film, die neerkomt op een slechte Antonioni. Zelden duurden negentig minuten zó lang.

John Glückstadt

Duitsland 1975. Historische film van Ulf Miehe. Met o.a. Dieter Laser, Marie-Christine Barrault, Tilo Prücker, Johannes Schaaf en Dan van Husen.

Een aardige verfilming van Theodor Storms novelle Ein Doppelgänger over een ex-gevangene die met een knappe arbeidster trouwt. Zijn omgeving blijft hem echter zijn verleden achterna dragen. Een veelbelovende debuutfilm.

Cousin, cousine

Frankrijk 1975. Romantische komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Victor Lanoux, Marie-France Pisier, Guy Marchand en Ginette Garcin.

Twee aangetrouwde familieleden worden tijdens regelmatig terugkerende bruiloften, verjaardagen en begrafenissen verliefd op elkaar, maar stellen uit om daar iets mee te doen. De achtergrond van het familiegebeuren en de ironie waarmee de gelieven tegen hun situatie aankijken, maken deze overspelkomedie bijzonder. Het scenario is van Danièle Thompson en regisseur Tacchella. Het camerawerk is van Georges Lendi, die geassisteerd werd door Eric Faucherre en Michel Thiriet. In de USA opnieuw gemaakt als COUSINS in 1989 door Joel Schumacher.

Le sagouin

Frankrijk 1972. Drama van Serge Moati. Met o.a. Gilles Laurent, Malka Ribowska, Henri Virlojeux, Muse Dalbray en Michel Vitold.

Een bewerking voor de tv van een verhaal van Fran[KA10]cois Mauriac over een jongen die weinig liefde krijgt, omdat zijn moeder tegeleurgesteld is over het huwelijk en walgt van het leven. Een film met alle ingredi[KA3]enten voor een klassieker: opgenomen op locatie in Saint-Morillon (Bordelais) met een zeldzaam gebruik van de camera; gevoelig, sfeervol en huiveringwekkend goed spel van de jonge Laurent als Guillou. De tamelijk hardvochtige schildering van de wereld der volwassenen toont dat de regisseur zijn vak goed beheerst en dat het resultaat tijdloos is.

L'amour l'après-midi

Frankrijk 1972. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Bernard Verley, Zouzou, Françoise Verley, Daniel Ceccaldi en Malvina Penne.

Een jonge zakenman blijft na kantoortijd in Parijs om pas n[KA1]a de spits naar de echtelijke woning te forensen en droomt dan over mogelijke slippertjes. Een vrijgevochten kennis - de geliefde van een vriend die om haar zelfmoord pleegde - komt hem bezoeken en dringt zich steeds meer aan hem op, wat zowel zijn afweer als zijn twijfel wekt. De laatste van Rohmer`s Morele Vertellingen heeft minder intellectualistische personages dan de vorige delen, maar de erotische prikkeling blijft zich vooral in de geest afspelen. Als de verleidster groeit Zouzou van weinig aantrekkelijke onbehouwenheid naar bijna onweerstaanbaarheid. (In een droomscène figureren alle actrices uit Rohmer's eerdere films).

Les Intrus

Frankrijk 1971. Thriller van Sergio Gobbi. Met o.a. Charles Aznavour, Raymond Pellegrin, Marie-Christine Barrault, Albert Minski en Katia Aznavour.

De rijke chirurg Aznavour woont met zijn vrouw Barrault en zijn dochter in een sjieke villa, waar hij op een dag wordt bezocht door gangster Pellegrin die 100 miljoen wil. Zo niet dan zal collega-gangster Minski de dochter van Aznavour doden. Aznavour slaagt erin te ontsnappen en keert terug naar de villa om met de gangster af te rekenen... Een dankbaar thema, dat door Gobbi echter stijlloos en banaal wordt ingeblikt zodat de film veel van zijn potentiële spanning verliest. Scenario van Sergio Gobbi en Charles Aznavour. Camerawerk van Daniel Diot.

Ma nuit chez Maud

Frankrijk 1969. Drama van Eric Rohmer. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Françoise Fabian, Marie-Christine Barrault, Antoine Vitez en Marie Becker.

Clermont-Ferrand, pre-Kerstdagen, sneeuwval. Wiskundige en belijdend katholiek met verschuifbare moraal Jean-Louis brengt avond en nacht door bij de gescheiden Maud. Terwijl hij toch zojuist zijn zinnen heeft gezet op de 22-jarige Françoise, voert J-L met zijn slimme gastvrouw filosofische gesprekken over liefde en confessionaliteit. Al stoïcijns ouderwets bij zijn première, dit derde deel uit de Contes Moraux, met als scenariobasis de Gok van Pascal: geloof of atheïsme? Rohmerianen savoureren de verfijnde dialogen, het subtiele verkennings- en verleidingsspel, de theatrale mise-en-scène van de voortreffelijke acteurs. Intellect siert. Prix Méliès 1969.

Jenny Marx - La femme du diable

. Michel Wyn. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Laurence Cesar en Carl Brandt.

Clermont-Ferrand, pre-Kerstdagen, sneeuwval. Wiskundige en belijdend katholiek met verschuifbare moraal Jean-Louis brengt avond en nacht door bij de gescheiden Maud. Terwijl hij toch zojuist zijn zinnen heeft gezet op de 22-jarige Françoise, voert J-L met zijn slimme gastvrouw filosofische gesprekken over liefde en confessionaliteit. Al stoïcijns ouderwets bij zijn première, dit derde deel uit de Contes Moraux, met als scenariobasis de Gok van Pascal: geloof of atheïsme? Rohmerianen savoureren de verfijnde dialogen, het subtiele verkennings- en verleidingsspel, de theatrale mise-en-scène van de voortreffelijke acteurs. Intellect siert. Prix Méliès 1969.