Ingrid Bourgoin: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

L'impure

1992 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1992. Romantiek van Paul Vecchiali. Met o.a. Marianne Basler, Françoise Lebrun, Ian Stuart Ireland, Agnès Seelinger en Amadeus August.

Parijs 1933. Basler is mannequin bij een bekende mode- ontwerpster. Ze is een onafhankelijke, cynische jonge vrouw zonder illusies. Tijdens een modeshow in Longchamp ontmoet ze de rijke Engelsman Ireland, met wie ze een verhouding begint. Uit hun relatie wordt een zoontje geboren. Een jaar later ontdekt Basler vlekken op haar huid. Een arts stelt melaatsheid vast. Hij raadt haar een behandeling aan in een lepra-kolonie op de Fiji- eilanden. Groots aangepakt romantisch drama over een individualistische vrouw die door haar ziekte de ingetogenheid van het leven leert kennen. Driestuiver-bewerking (met groot budget: opgenomen op Cuba) van de roman van Guy des Cars, door Jacques Espagne en Vecchiali. Het camerawerk van Roger Dorieux is spectaculairder dan het verhaal.

Faubourg Saint-Martin

1986 | Drama, Komedie

Frankrijk 1986. Drama van Jean-Claude Guichet. Met o.a. Françoise Fabian, Marie-Christine Rousseau, Ingrid Bourgoin, Stéphane Jobert en Emmanuel Lemoine.

Drie vrouwen hebben een kamer in een hotel dat gerund wordt door ene Patachou en waar zij hun klanten ontvangen. Als er een indringer komt vormen de drie vrouwen een front tegen hem. Subtiele, gemoedelijke, zinspelende kroniek en een uitermate goed beschreven vriendschap tussen vier vrouwen die zich gezamelijk verzetten tegen tegenspoed. Bewonderenswaardige fotografie van één van Parijs meest boeiende en geheimzinnige wijken. Jean-Claude Guignet bewijst wederom zijn kwaliteiten die al met zijn eerste film LES BELLES MANIERES, aan het daglicht kwamen.

Simone Barbès ou la vertu

1980 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1980. Romantiek van Marie-Claude Treilhou. Met o.a. Ingrid Bourgoin, Martine Simonet, Michel Delahaye, Noël Simsolo en Raymond Lefevre.

Simone Barb[KA2]es (Bourgoin), een ouvreuse in een porno- bioscoop, op Montparnasse troost een collega met liefdesverdriet, gaat met een lesbische vriendin naar een vrouwenclub en krijgt in de nacht een lift van een vereenzaamde croupier van middelbare leeftijd uit het casino, maar is te moe om aan zijn toenadering gevolg te geven. Deze met zeer weinig geld gemaakte debuutfilm geeft door minutieuze aandacht de morsige milieus en personages een vanzelfsprekend bestaansrecht zonder moralisme of sensatie. Boeiende observaties wegen ruimschoots op tegen het ontbreken van een echt verhaal. Alle mannenrollen worden gespeeld door filmcritici. Het scenario is van Michel Delahaye (die de rol van de versierder speelt) en regisseuse Treilhou. Het camerawerk is van Jean-Yves Escoffier. Eastmancolor, Mono.

C'est la vie

1980 | Drama, Musical, Experimenteel

Frankrijk 1980. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Chantal Delsaux, Jean-Christophe Bouvet, Cécile Clairval, Ingrid Bourgoin en Hélène Surgère.

Een gescheiden vrouw zoekt in haar isolement steun bij haar ex-schoonmoeder, die een troost-programma op de radio heeft. Ze laat zich op advies van een vriendin het hof maken door een toneelspeler, maar krijgt genoeg van zijn bezitsdrang en kiest voor verantwoordelijkheid voor zichzelf en haar kinderen. Een filmexperiment dat in vier dagen werd opgenomen in een gestileerd decor. Zowel om financi[KA3]ele redenen als in de hoop op intensief spontaan acteren van de acteurs. De film geeft een satirisch beeld van vrouwen onderling, die het voor elkaar allemaal veel beter weten, de invloed van de massa-media, de ondoordachte veeleisendheid van de mannen, maar wordt verstoord door overbodige franje: musical-inlassen, referenties aan andere films, en (foeilelijke) kleur-experimenten. De film is afwisselend interessant en ergerlijk, óók omdat hij, ondanks de goedgeschreven dialoog, een abominabele en nauwelijks verstaanbare geluidskwaliteit heeft.

Simone Barbes ou la vertu

1979 |

Frankrijk 1979. Marie-Claude Treilhou. Met o.a. Michel Delahaye, Martine Simonet en Ingrid Bourgoin.

Een gescheiden vrouw zoekt in haar isolement steun bij haar ex-schoonmoeder, die een troost-programma op de radio heeft. Ze laat zich op advies van een vriendin het hof maken door een toneelspeler, maar krijgt genoeg van zijn bezitsdrang en kiest voor verantwoordelijkheid voor zichzelf en haar kinderen. Een filmexperiment dat in vier dagen werd opgenomen in een gestileerd decor. Zowel om financi[KA3]ele redenen als in de hoop op intensief spontaan acteren van de acteurs. De film geeft een satirisch beeld van vrouwen onderling, die het voor elkaar allemaal veel beter weten, de invloed van de massa-media, de ondoordachte veeleisendheid van de mannen, maar wordt verstoord door overbodige franje: musical-inlassen, referenties aan andere films, en (foeilelijke) kleur-experimenten. De film is afwisselend interessant en ergerlijk, óók omdat hij, ondanks de goedgeschreven dialoog, een abominabele en nauwelijks verstaanbare geluidskwaliteit heeft.