Tara Romer

Chili con carne

Frankrijk 1999. Komedie van Thomas Gilou. Met o.a. Antoine de Caunes, Valentina Vargas, Gilbert Melki, Jean-Yves Lafesse en Tara Romer.

Le choix d'une mère

België​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jacques Malaterre. Met o.a. Isabel Otero, Ruben Benichou, Roland Magdane, Tara Romer en Yolande Moreau.

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Bouge !

Frankrijk 1997. Musical van Jérôme Cornuau. Met o.a. Ambre Boukebza, Patrick Forster-Delmas, Bernard Le Coq, Léa Drucker en Edouard Montoute.

Le premier qui dit non

Frankrijk 1996. Komedie van Lyès Salem en Fatiha Chériguene. Met o.a. Mohamed Damraoui, Nouria Moussaoui, Karen Oubraham, Georges Trillat en Tara Romer.

L'empire du taureau

Frankrijk 1996. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Michel Galabru, Anouk Ferjac, Emilie Delaunay, Laurence César en Lionel Astier.

Une femme dans la nuit

Frankrijk​/​​Canada 1995. Drama van Eric Woreth. Met o.a. Natascha Lindinger, Frédéric Pierrot, Jean-Michel Tinivelli, Beata Nilska en Frédéric Pellegeay.

Laetitia (Lindinger) is een jonge vrouw die `s avonds op de parkeerplaats van de metro in een Parijse voorstad wordt overvallen door een aanrander, die haar verkracht. Bij de aangifte blijkt dat er een serie-verkrachter aan het werk is. Hij valt op een bepaald soort vrouwen (Laetitia was zijn type) en zoekt zijn slachtoffers onder de passagiers van dezelfde lijn van de ondergrondse. Hoewel Laetitia geschokt is en door een hel gaat, besluit ze zich te weren. Als de inspecteur die het onderzoek leidt tegen de engerd, haar voorstelt om als lokaas te dienen, kijkt ze er behoorlijk van op, maar ze accepteert het toch. Redelijk simpele tv-film die grotendeels in de gangen van een metrostation speelt, en met enkele spannende momenten als Laetitia het contact met haar beschermers/begeleiders op een cruciaal moment verliest. Praatgroepen voor slachtofferhulp kunnen zich van deze film bedienen om getroffenen uit hun isolement te helpen verlossen. Behoorlijk spel. Het scenario is van Laurent Dussaux, Michel Martens, Nicolas Cuche en regisseur Woreth en is gebaseerd op authentieke getuigenissen van vrouwen die dit droeve lot troffen. Het camerawerk is van Manuel Teran, Thierry Pouget, Ali Lakrouf en Marc Tévanian. Formaat 16/9.

Raï

Frankrijk 1995. Drama van Thomas Gilou. Met o.a. Tabatha Cash, Mustapha Benstiti, Faisal Attia, Sany Naceri en Micky El Mazroui.

Deze film van regisseur Gilou is overduidelijk ge[KA3]inpsireerd op LA HAINE van Matthieu Kassovitz. Waar het origineel van Kassovitz (een Europees gehettodrama uit de voorstad), bont en artistiek was, heeft Gilou hetzelfde onderwerp voor een groot publiek willen maken. Het verhaal is een simplistisch drama van een moeder met een slechte zoon Nordine en een goede zoon Djamel uit een woonkazerne in de Parijse voorstad. Nordine is aan de drugs en wordt tenslotte onder de ogen van Djamel door de politie doodgeschoten, waarop de buurt in oproer komt.

Docks des anges

Frankrijk 1994. Drama van Bruno Gentillon. Met o.a. Sonia Codhant, Véronique Octon, Yann Trégouët, Christophe Bernard en Gérard Darrieu.

De achttien-jarige Codhant vindt bij haar vader, een weduwnaar die zijn verdriet verdrinkt in de fles, niet de warmte en geborgenheid waarop ze recht meent te hebben. Ze verlaat het ouderlijk huis en sluit zich aan bij de bende van de Docks, een groep jonge misdadigers. Ze wordt verliefd op de leider, Tregouet. Als vuurdoop moet ze een auto stelen. Welgemeend portret van een zekere, losgeslagen jeugd, die zich bezighoudt met kruimeldiefstallen. Maar zelfs voor hen is er redding, als we tenminste het scenario van Eric Bats en Francis Ryck mogen geloven. Goed vertolkt door een groep jonge, nog onbekende acteurs, vol idealisme, maar dat is niet voldoende om de REBEL WITHOUT A CAUSE van de jaren 1990-2000 te maken.

Racket au lycée

België​/​​Frankrijk 1992. Misdaad van Pierre Joassin. Met o.a. Tristan Calvez, Sylvie Genty, Felicie Pasotti Cabarbaye, Daniel Rivière en Tara Romer.

Anthony Dutein (Calvez), dertien jaar, wordt door zijn vriendjes op school onder druk gezet. Om hen te behagen gaat hij uit stelen. De gewelddadige `ancien` Henri Dunant de Royan (Romer) houdt zich speciaal met hem bezig. Het zaakje begint uit de hand te lopen en Anthony ziet geen uitweg meer. Ten einde raad wil de jongen een einde maken aan zijn leven. De minder mooie kanten van het schoollopen, gebaseerd op een ware gebeurtenis, zoals de echte Anthony en zijn moeder getuigen op het einde van de film. Leraars knijpen een oogje dicht en directeurs ontkennen het probleem, maar er zijn heel wat kinderen het slachtoffer van intimidaties op school. Deze film geeft er een goed beeld van en tracht onderwijzers ertoe aan te zetten het probleem te onderkennen en er iets aan te doen. Het scenario werd geschreven door Huguette Debaisieux. Achter de camera stond Roland Dantigny. Voorgesteld in de reeks C'est mon histoire.

La vie est un long fleuve tranquille

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.