Anna Ruiz: montage.
Er zijn 7 films gevonden.

Vipère au poing

2004 | Drama

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2004. Drama van Philippe de Broca. Met o.a. Catherine Frot, Jacques Villeret, Jules Sitruk, Cherie Lunghi en Hannah Taylor-Gordon.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

Chronicle of a Disappearance

1996 | Drama, Documentaire, Komedie, Experimenteel

Palestijnse gebieden​/​​Israël​/​​Verenigde Staten​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Elia Suleiman. Met o.a. Ula Tabari, Elia Suleiman, Fuad Suleiman, Jamal Daher en Nazira Suleiman.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

L'état de grâce

1986 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1986. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Nicole Garcia, Sami Frey, Pierre Arditi en Dominique Labourier.

De man is weinig productief en zijn oeuvre prettig ongrijpbaar, maar Jacques Rouffio (Violette & François) weet altijd het maximum uit zijn sterke rolbezettingen te halen. Zo ook in deze, min of meer tussen de genres opererende liefdesgeschiedenis. Daarin zet de stiekeme affaire tussen een socialistische minister en een gehuwde succesonderneemster hun levens op scherp. De film, een soms ietwat soaperige middenmoter, heeft last van typisch Frans salonsocialisme. Casting van het iets-te-mooie-mensenkoppel Garcia/Frey doet natuurlijk aan hun spel niets af. Warme composities van Philippe Sarde.

Shoah

1985 | Documentaire, Historische film

Frankrijk 1985. Documentaire van Claude Lanzmann.

Negen en een half uur duurt Shoah, Claude Lanzmanns definitieve documentaire over de Holocaust. Negen en een half uur zonder een seconde archiefmateriaal. Lanzmann laat overlevenden aan het woord, zoekt daders en getuigen op, en laat ze praten over toen. Hij blijft net zo lang vragen tot hij antwoord heeft op zijn vragen. Het levert onuitwisbare beelden op. Shoah kwam uit in 1985, na elf jaar research en meer dan 350 uur interview. Van de film bestaat geen kortere versie dan die van negen en een half uur, want Lanzmann weigerde zijn film ook maar een minuut in te korten. De film bestaat uit interviews met zowel slachtoffers als daders.

Blanche et Marie

1985 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

La passante du Sans-Souci

1982 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk​/​​Duitsland 1982. Oorlogsfilm van Jacques Rouffio. Met o.a. Romy Schneider, Michel Piccoli, Helmut Griem, Maria Schell en Mathieu Carrière.

In 1934 vlucht een vrouw met haar joodse pleegzoontje uit Berlijn naar Parijs, waar haar pogingen om haar echtgenoot uit het concentratiekamp te bevrijden uitmonden in een tragedie. Bijna vijftig jaar later herkent de pleegzoon in een Zuid-Amerikaanse ambassadeur de verantwoordelijke nazi van destijds. De scène waarin een huilende Schneider luistert naar het vioolspel van haar 12-jarige pleegzoon is verreweg het meest aangrijpende moment in deze mooie film. Geen biografie laat onvermeld dat de jongen haar herinnerde aan haar eigen zoontje David die kort tevoren was verongelukt. De film werd dan ook aan David (en zijn vader) opgedragen.

Extérieur, nuit

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Jacques Bral. Met o.a. Christine Boisson, André Dussollier, Gérard Lanvin, Jean-Pierre Sentier en Henri-Jacques Huet.

Drie dolende zielen in nachtelijk Parijs. Léo (Lanvin) is een jazzmusicus zonder geld die bij zijn vriend Bony (Dussollier) intrekt, een schrijver met gebrek aan inspiratie die het financieel minstens even zwaar heeft. Op een avond ontmoet Léo taxichauffeuse Cora (Boisson) met wie hij een liefdesrelatie begint die het leven van alle drie zal veranderen. Scenarist-regisseur Bral zorgt voor een mooie sfeer in de donkere straten van de lichtstad en maakt daarvoor goed gebruik van de jazzy score van Karl-Heinz Schäfer.