Henri Baum: productie.
Er zijn 3 films gevonden.

Belle de jour

1967 | Drama, Erotiek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1967. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean Sorel, Michel Piccoli, Pierre Clémenti en Geneviève Page.

Jonge doktersvrouw Séverine (Deneuve) houdt van haar man maar niet van zijn liefkozingen en vlucht weg in sado-masochistische fantasieën. Om die in de praktijk te brengen gaat ze in een bordeel werken, maar stipt om vijf uur 's middags gaat ze naar huis, haar man mag het niet weten. Een jonge gangster wil meer worden dan een klant en dreigt haar geheim te onthullen. Rampspoed dient zich aan. Buñuel vermengde fantasie en werkelijkheid zo effectief dat hij ooit vertelde ze zelf aan het einde ook niet meer uit elkaar te kunnen houden. De mooie fotografie is van Sacha Vierny.

Paris, Palace Hôtel

1956 | Komedie, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1956. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Charles Boyer, Françoise Arnoul, Roberto Risso, Tilda Thamar en Michèle Philippe.

Françoise (Arnoul), een manicure in een luxe hotel, krijgt veel aandacht van een oudere gast (Boyer), maar heeft zelf meer oog voor monteur Gérard (Risso). De driehoeksrelatie blijkt gecompliceerder dan de betrokkenen hadden gedacht. Veel om het lijf heeft deze Frans-Italiaanse romcom niet, maar de acteurs zijn leuk. Veteraan Boyer zorgt voor wat gewicht en Arnoul is charmant als de jongedame in een lastig parket. Met haar maakte Verneuil, van Armeense afkomst, opgegroeid in Frankrijk en vooral bekend om z'n thriller-oeuvre, eerder onder meer Le mouton à cinq pattes.

Le dossier noir

1955 | Thriller, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1955. Thriller van André Cayatte. Met o.a. Jean-Marc Bory, Bernard Blier, Nelly Borgeaud, Danièle Delorme en Gianni Esposito.

Een jonge rechter van instructie Jacques Arnaud (Bory) wordt benoemd in een provincieplaatsje na de dood van zijn voorganger. Hij ontvangt een klacht van hondenfokker Dutoit (Balp[KA1]etr[KA1]e), wiens beesten vergiftigd werden. Hij heropent de zaak, maar het dossier uit de titel dat door een kennis van Dutoit, Le Guen (Grenier), was samengesteld, is zoek. Het brengt een vooraanstaande burger, Boussard (Frankeur), in verlegenheid. Dan wordt Le Guen vergiftigd en het onderzoek naar zijn dood leidt tot onverkwikkelijke intriges in de kring van de familie, medewerkers, de pers en de lokale autoriteiten. Arnaud komt uiteindelijk op twee mogelijke verdachten, maar dan blijkt Le Guen door nalatigheid in het ziekenhuis te zijn gestorven. Het in de openbaarheid brengen van de schandalen eist nieuwe slachtoffers: de zoon van Le Guen, Alain (Fourkade) pleegt zelfmoord en Arnaud wordt ontslagen. De film is een pleidooi voor de objectiviteit van justitie en gerechtigheid voor de burger, maar er worden te veel geheimen over schuld op elkaar gestapeld, waardoor het openen van provinciale beerput steeds minder overtuigt. Hevige dramatisering geeft tegelijk sterke rolbezetting goed gebruikte kansen. Wordt in Frankrijk hoger gewaardeerd dan er buiten, omdat heel veel kleine details de niet-Franse kijker ontgaan. Een halve eeuw na dato, in een land met een half miljoen, grotendeels politieke schadalen en corruptiezaken, die door vijfhonderd rechters behandeld moeten, worden nog steeds zeer actueel. Het scenario is van Charles Spaak en regisseur Cayatte. Het camerawerk is van Jean Bourgoin. Mono.