Serge Marquand

Victoire ou la douleur des femmes : Été 1939

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Yves Lambrecht, Jean-Michel Fete en Christine Citti.

La nouvelle tribu

Frankrijk 1996. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Ludmila Mikaël, Jean-Pierre Bisson, Pascale Petit en Agathe de La Fontaine.

Nestor Burma : Casse-pipe à la Nation

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1992. Mysterie van Claude Grinberg. Met o.a. Guy Marchand, Natacha Lindinger, Pierre Tornade, Michel Fortin en Patrick Guillemin.

Voor het Parijse station Gare de Lyon wordt een jong meisje aangerand. Nestor Burma (Marchand) snelt haar ter hulp, maar vooraleer hij de overvaller kan overmeesteren is het meisje spoorloos verdwenen. Wat later wordt ze vermoord teruggevonden. Burma ontdekt dat haar minnaar Eric Montholieu (De Jonge) was en deze is dan ook de belangrijkste verdachte. De man is echter politiek actief op nationaal niveau. Voorzichtigheid is dus geboden, temeer omdat Burma lang niet zo zeker is van diens schuld. Een vlot gemaakte routine-policier rond detective Nestor Burma, zoals steeds enthousiast vertolkt door Marchand. Originaliteit hoef je niet te verwachten maar verveling al evenmin. David Lang bewerkte de roman van Léo Malet. Achter de camera stond Claude Egger. Aflevering van het seizoen, nummer van 40.

Lucas

Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean-Claude Brialy, Danièle Lebrun, Robinson Stévenin en Serge Marquand.

Bouix is verkoopster in een kledingzaak. Ze wordt niet verwend door het leven en voedt haar zoontje Stévenin alleen op. Het kind wordt elf en wil dolgraag een bepaalde jas, die ze niet kan betalen. Ze gaat over tot diefstal en wordt betrapt. Ze weigert voor de rechtbank te verschijnen en wordt bij verstek veroordeeld tot drie maanden. Stévenin wordt ondergebracht bij zijn grootvader, Marquand, maar vlucht weg, op zoek naar zijn moeder. Brialy, de echtgenoot van een beroemde zangeres, vangt hem op. Het is allemaal even erg als het klinkt. Het stroopvaatje wordt flink opengetrokken en de kijker kan de tranen rijkelijk laten stromen. De sterke cast slaagt er niet in het drama verteerbaar te maken. Trintignant schreef het scenario samen met Emmanuelle Bernheim, naar de roman van Alain Leblanc. Charlie Gaëta zette het op film, met op de soundtrack uitsluitend klassieke muziek. Enkel voor de ongeneeslijke liefhebbers.

Krapatchouk

Spanje​/​​België​/​​Frankrijk 1992. Komedie van Enrique Gabriel Lipschutz. Met o.a. Guy Pion, Piotr Zaitchenko, Ángela Molina, Oscar Ladoire en Didier Flamand.

Twee Oosteuropese seizoensarbeiders die voor een appel en een ei op een landbouwbedrijf hebben gewerkt, willen huiswaarts keren en belanden in Parijs. Op het station beklagen ze zich tegenover een ambtenaar van de Franse spoorwegen over het feit dat er geen trein teruggaat naar hun thuisland Prajevice in de voormalige Sovjetunie. Het land is echter op geen enkele landkaart terug te vinden. Het verbijsterde tweetal krijgt de hele bureaucratische rompslomp over zich heen als diplomaten en militairen koortsachtig proberen te achterhalen waar Prajevice ligt en of het wel echt bestaat. Debuterend schrijver-regisseur Lipschutz die de Chileense nationaliteit heeft, maakte zijn intelligente scenario al in 1985, maar toen hij eindelijk aan de verfilming van KRAPATCHOUK begon, was de satire (over een veranderend Europa, waarin een heel land zoekraakt) raker dan ooit. De kleine Pion en de hoog boven hem uittorenende Zaitsjenko, die wel wat weg hebben van Asterix en Obelix, verlevendigen het politieke gegeven met aanstekelijke slapstick. De klucht werkt wonderwel, tot aan het nogal simplistische einde. Het camerawerk is van Raoul Perez Cubero. Gefilmd in Brussel, Parijs en Madrid.

Nestor Burma : Les cadavres de la plaine Monceau

Frankrijk 1991. Misdaad van Claude Grinberg. Met o.a. Guy Marchand, Nathalie Presles, Nicolas Silberg, Sophie Broustal en Claude Brosset.

In de vroege ochtenduren wordt Burma (Marchand) opgebeld door een bewoonster van een chique herenhuis uit Monceau in het 17de Arrondisement, met het verzoek meteen te komen. Als hij aanbelt, doet niemand open. Hij vindt in de vestibule van het huis de meid (Felten). Ze vertelt hem dat zij haar werkgevers dood heeft aangetroffen, Monsieur in zijn kantoor, Madame op haar kamer. Burma denkt meteen aan zelfmoord. Hij belt de politie en Inspecteur Faroux (Guillemin) komt ter plekke de eerste conclusies trekken van het onderzoek. Burma keert terug naar zijn kantoor waar hij opgewacht wordt door zijn lekkere secretaresse H[KA1]el[KA2]ene (Broustal) en een bekende actrice, No[KA1]emie (Presles) die beweert gechanteerd te worden met pornofoto's. Een jonge vrouw die sterk op haar lijkt, zou naakt poseren in pornotijdschriften. Burma raakt ongewild, zoals vaak het geval is, betrokken in een dubbele zaak met dubbele moord en chantage. Geslaagde policier die lichtvoetig intriges en humor combineert. Marchand acteert weer op het randje van de karikatuur maar je blijft kijken. Presles speelt een dubbelrol: ze is zowel voornoemde Noémie als het model Régine. Het scenario is van Gildas Bourdet naar de roman van Léo Malet. Het camerawerk is van Francis Junek. Aflevering 2 van het eerste seizoen, 2 nummer van 40.

Le grand môme

Frankrijk 1990. Misdaad van Jacques Ertaud. Met o.a. Jacques Denis, Paul Leski, Alexandre Lorska, Ginette Garcin en Jean Benguigui.

Een verfilming van de aardig bloedige, gelijknamige detective van een geheimzinnige, zich A.D.G. noemende auteur, verschenen in de 'Série Noire' van Gallimard. Ongelooflijk naargeestige en angstaanjagende personages komen met elkaar in aanraking in dit plot rond de ontvoering van een jeugdige bardame van een nachtclub en een baby, wier ouders zijn omgekomen bij een verschrikkelijk naar auto-ongeluk. Een kundige en efficiënte regie.

Tous en boîte!

Frankrijk 1989. Charles Nemes. Met o.a. Jean-Pierre Sentier, Alain Doutey, Gaëlle Legrand en Serge Marquand.

Een opeenvolging van nachtclub-attracties, waarin gepoogd is met een vaag, zogenaamd plot enig onderling verband aan te brengen. Wat betreft de satire op de rare vogels die dit soort gelegenheden bezoeken, die is flauw en bot, terwijl het er allemaal te dik bovenop ligt. Wat betreft de regisseur, hij komt van het 'kleinkunsttheater' en dat is te merken aan de platvloerse regie. Het is echter wel een goede ingeving geweest Sentier de eigenaar van genoemde club te laten spelen.

La maison de Jade

Frankrijk 1988. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Jacqueline Bisset, Vincent Perez, Véronique Silver, Yves Lambrecht en Pascal Decolland.

Een bewerking van de autobiografische roman van Madeleine Chapsal. Hoewel zij dicht bij de tekst bleef, pleegde de regisseuse hoogverraad door de strekking weer te geven als een sentimenteel verhaaltje, dat wemelt van de cliché's uit een fotoroman. En dat ook nog in een al even pretentieuze als goedkope filmstijl. Jacqueline Bisset voorkomt een algehele afgang door haar talent in enkele sterke scènes in te zetten. Maar waar is de Nadine Trintignant van LE VOLEUR DE CRIMES gebleven?

Rapporto Fuller base Stoccolma

Italië​/​​Frankrijk 1987. Thriller van Terence Hathaway. Met o.a. Ken Clark, Beba Loncar, Lincoln Tate, Paolo Gozlino en Serge Marquand.

Een spionage-vehikel dat een volledig platgereden pad berijdt: een Russische balletdanseres loopt in Stockholm over naar het Westen; de CIA en de KGB raken hierover met elkaar in gevecht en een verliefde racewagen-coureur raakt ongewild beklemd tussen de strijdende partijen. Wie gelooft er in 1987 nog aan dit thema, nadat Gorbachev de perestroika allang al had ingezet?

Grand Guignol

Frankrijk 1986. Komedie van Jean Marbeuf. Met o.a. Guy Marchand, Caroline Cellier, Jean-Claude Brialy, Michel Galabru en Marie Dubois.

Deze film is eigenlijk een vervolg op VAUDEVILLE, met het accent op hoe belachelijk de diverse personages zijn. Het zijn tweederangs acteurs die repeteren voor vreselijke toneelstukken. Als ze echter hun afschuwelijke rollen van zich afschudden en in het werkelijke leven terugkeren, blijkt het niet veel anders te zijn. De film zit vol met verliefde dronkelappen, bemoeizuchtige caféhouders en zeer vermoeiende grappen en grollen. Alles is net zoals in de Grand Guignol, de lach moet de hardheid van de werkelijkheid camoufleren. Deze 'komische' film heeft een ondertoon van wanhoop en bitterheid, zoals de meeste films uit het vreemde, maar originele oeuvre van deze cynische regisseur: alles is absurd en alles is belangrijk als wij onszelf willen overleven. De regie is zeer goed en bij vlagen zelfs briljant.

Frankenstein 90

Frankrijk 1984. Horror van Alain Jessua. Met o.a. Jean Rochefort, Eddy Mitchell, Fiona Gélin, Herma Vos en Ged Marlon.

De zoveelste bewerking van de Frankenstein-mythe, een van de weinige Franse griezelfilms; de Franse filmindustrie heeft daar geen oren naar. Alain Jessua, die altijd films maakt waar dood en verderf in wordt gezaaid, probeert hier serieus werk te leveren maar vervalt jammer genoeg in het (onwillekeurige) komische, in tegenstelling tot Mel Brooks' geslaagde komische poging YOUNG FRANKENSTEIN. Het geheel is zwaar en moeilijk te geloven en haalt het niet bij de roman van Mary Shelley, laat staan de films van Robert Hammer. Jammer, want voor het zelfde geld had het zo aardig kunnen zijn.

Premiers désirs

Frankrijk 1983. Drama van David Hamilton. Met o.a. Monica Broeke, Patrick Bauchau, Inger Maria Granzow, Emmanuelle Baert en Anja Shute.

Een schoolmeisje - met vakantie op een voor de Franse kust gelegen eiland - wordt verliefd op een miljonair die haar van de verdrinkingsdood lijkt te hebben gered. Deze is aanvankelijk trouw aan zijn echtgenote, maar die verongelukt tijdens een tournee als concertpianiste, zodat de heldin toch nog haar kans bij de weduwnaar kan grijpen. Het zoveelste soft-focus prentenboek met een nog zwakker scenario dan die van Hamilton, die het regisseren van het spel aan collega Serge Leroy overliet. (Dat zie je er niet aan af, overigens). De Nederlandse Monica is fraai, maar absoluut verwisselbaar met Hamiltons eerdere ontdekkingen.

Boulevard des assassins

Frankrijk 1982. Thriller van Bouramy Tioulong en Boramy Tiouling. Met o.a. Victor Lanoux, Jean-Louis Trintignant, Marie-France Pisier, Stéphane Audran en Serge Marquand.

Een schrijver ontvlucht een creatieve impasse en een mislukt huwelijk door zich aan de Côte d'Azur te vestigen in een appartement waar kort tevoren een misdaad is gepleegd. Een telefoontje, bestemd voor de vorige bewoner, maakt de journalist in hem wakker en brengt hem op het spoor van een plaatselijk politiek schandaal. Het opmerkelijke spel van Trintignant en Pisier is verspild aan een thriller die duidelijke referenties aan de ondernemerscorruptie in Nice omzichtig vermijdt, maar evenmin spanning of suspense weet te wekken. De debuterende tv-regisseur heeft zo weinig vat op zijn film dat veel commentaartekst nodig was om de gebeurtenissen te verklaren.

The Big Red One

Verenigde Staten 1980. Oorlogsfilm van Samuel Fuller. Met o.a. Lee Marvin, Mark Hamill, Kelly Ward, Robert Carradine en Siegfried Rauch.

Imponerend beeld van WO II (1939-45) over een oudgediende, een sergeant bij de infanterie en zijn vier villers, realistisch verfilmd door veteraan Fuller die het zelf had meegemaakt en dit gevoel heeft overgebracht. Marvin excelleert, maar enkele coupures in het verhaal van de filmmaatschappij vallen te betreuren (Audran zweeft er nu maar wat tegenaan). Scenario van regisseur Fuller hoogst persoonlijk.

Le Maître-nageur

Frankrijk 1979. Jean-Louis Trintignant. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Jean-Louis Trintignant, Moustache, Guy Marchand en Stefania Sandrelli.

Een interessante, zij het grotendeels mislukte zwembadversie van THEY SHOOT HORSES, DON'T THEY? met Moustache als een rijke snob die in het zwembad in zijn tuin een wrede zwemmarathon organiseert. Het eerste halfuur is cynisch en leuk, maar daarna valt de film constant in herhaling en begint al snel te vervelen. Brialy is opvallend aanwezig in een sterke bijrol als de opdringerige en efficiënte secretaris van Moustache en hij steelt voortdurend de show. Het scenario staat op naam van Françoise, Jean-Claude en Robert Emion naar de roman van Vahé Katcha. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

Les Raisins de la mort

Frankrijk 1977. Horror van Jean Rollin. Met o.a. Marie-Georges Pascal, Serge Marquand, Patricia Cartier, Mirella Ranselot en Brigitte la Haye.

Een door onbekend landbouwgif aangetaste druivenoogst resulteert in Beaujoulais Primeur, waarvan de gebruikers in zombies veranderen. Verbazingwekkend amateuristisch plagiaat van George Romero's NIGHT OF THE LIVING DEAD en THE CRAZIES.

Une Femme fidèle

Frankrijk 1976. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Sylvia Kristel, Jon Finch, Nathalie Delon, Jacques Berthier en Gisèle Casadesus.

Amorele aristocraat ontmoet op het kasteel van zijn tante een deugdzame getrouwde vrouw die hij met medewerking van medeplichtige ex-geliefde toch weet te verleiden. Hij breekt met zijn eigen spelregels door echt verliefd te worden, maar erkent dit pas als het voor haar te laat is. Film volgt in 19e-eeuwse situering de verhaaltrant van LES LIAISONS DANGEREUSES, maar Vadim maakt er decoratieve kitsch van zonder overtuigingskracht. Finch en Delon zijn ideaal voor cynische rollen, maar het scenario geeft hun nauwelijks kans. Kristel is aandoenlijk oprecht in liefdesverdriet, maar overdadig zielige muziek smoort haar inspanning.

Police Python 357

Frankrijk​/​​Duitsland 1976. Misdaad van Alain Corneau. Met o.a. Yves Montand, Simone Signoret, François Périer, Stefania Sandrelli en Mathieu Carrière.

Op de premièrewoensdag van Police Python 357 belde gevierd misdaadfilmregisseur Jacques Deray (Borsalino) zijn jongere vakbroeder Corneau op: 'Zo, kleine schurk, ga je ons het gras voor de voeten wegmaaien?' Een amicaal compliment voor de uitmuntende, in Orléans opgenomen policier die Corneaus nog prille carrière daadwerkelijk vleugels gaf. Montand speelt een zwijgzame rechercheur die zich verstrikt in het onderzoek naar de dood van zijn vriendin, een Italiaanse fotografe (Stefania Sandrelli). IJzersterke karakterrollen en sfeerecho's van Corneaus regieheld Don Siegel geven in het doortimmerde scenario de noir-toon aan. De titel verwijst naar de Colt Python 357, Montands forse revolver.

Les lolos de Lola

Frankrijk 1975. Komedie van Bernard Dubois. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claudine Vannier, Yann Dedet, Laurence Versano en Serge Marquand.

De eerste, grotendeels autobiografische speelfilm van Bernard Dubois (Léaud als Bernard Dubois en Vannier als zijn vrouw!), waarin eigenlijk de avonturen beschreven worden van COLLINOT TROUSSE-CHEMISES, die vers van het platteland verzeild raakt in het Parijs van de jaren 1970-1980. Ontspannen maar daarom ook versnipperde vertelling met sketches die niet zo goed bij elkaar aansluiten. De merkwaardige personages worden echter met veel ironie en humor afgeschilderd. Het feit dat deze rollen door vrienden worden gespeeld, heeft zowel zijn charmante als zijn zwakke kanten.

Le jeu avec le feu

Italië​/​​Frankrijk 1975. Erotiek van Alain Robbe-Grillet. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Philippe Noiret, Anicée Alvina, Agostina Belli en Serge Marquand.

Als filmmaker is de romanschrijver Robbe-Grillet een gekunstelde en verdorven prutser, die onder het voorwendsel van speelsheid pornofilms maakt voor intellectuelen of wie daarvoor doorgaat. Dat wordt bewezen door dit scenario, waarin sprake is van een ontvoering en een bordeel waarin zich allerlei vreemde, wrede en perverse zaken afspelen. Het camerawerk (van Catherine Robbe-Grillet) is vervreemdend en mooi, de verpakking is aantrekkelijk en er wordt goed geacteerd, maar de inhoud is nietszeggend.

Le Voyage de noces

Frankrijk 1975. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Stefania Sandrelli, François Marthouret, Serge Marquand en Guy Marchand.

Een vrouw krijgt de indruk dat haar man haar ontrouw is en de gevraagde uitleg ontwijkt. Ze zoekt steun bij een andere man en wekt zo de jaloezie van haar echtgenoot die haar meeneemt op een tweede huwelijksreis om onbelemmerd weer nader tot elkaar te komen. Het vaag gehouden scenario wordt voortreffelijk geacteerd maar is in te mooie decors te mooi gefilmd, terwijl de dialoog de gemeenplaatsen aan elkaar rijgt.

Le train

Italië​/​​Frankrijk 1973. Oorlogsfilm van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Romy Schneider, Maurice Biraud, Régine en Nike Arrighi.

De Noord-Franse huisvader Julien Maroyeur (Trintignant) vlucht in 1940 met zijn gezin voor de Duitse invasie. In de trein raakt hij gescheiden van zijn zwangere vrouw en dochtertje. Dan ontmoet hij de Joods-Duitse Anna Kupfer (Schneider), en tijdens de reis bloeit er iets moois op tussen de twee. Maar aangekomen op de bestemming vindt hij zijn gezin weer terug en verdwijnt Anna. Toch zien ze elkaar enkele jaren later terug, onder moeilijke omstandigheden. Sfeervol noodlotsverhaal, met sterk spel van de hoofdrolspelers, naar een verhaal van Georges Simenon. Twee jaar eerder maakte regisseur Granier-Deferre het fraaie drama Le chat.

Le passager

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1973. Avonturenfilm van Geoffrey Reeve. Met o.a. Charlotte Rampling, David Birney, Marcel Bozzuffi, Françoise Brion en Michael Bryant.

Een jonge Amerikaan moet een Hongaarse geleerde, op wiens uitvinding verschillende naties het gemunt hebben, veilig van Frankrijk naar de V.S. brengen. De huisvriend van de gastheer van de geleerde blijkt degene die dat in opdracht van de vijand moet zien te voorkomen. Het simpele verhaal van Alistair Maclean verloopt zonder spanning of verrassing en wordt op lengte gebracht met overbodige personages (de nominale hoofdrol van Rampling heeft geen enkele functie), ansichtkaarten van de Camargue en slecht nagespeelde zigeunerfolklore. Er zou toch nog iets aan te beleven zijn geweest als óók de fotografie niet beneden alle peil was. Scenario van Paul Wheeler.

Les Gants blancs du Diable

Frankrijk 1972. Misdaad van László Szabó. Met o.a. Yves Afonso, Bernadette Lafont, Jean-Pierre Kalfon, Stéphane Shandor en Serge Marquand.

Een notabele, die bij clandestiene drugsmokkel betrokken is, heeft ooit een gangster gevangenisstraf doen ontgaan in ruil voor één van zijn ogen. Nu dreigt blindheid aan het andere oog en de gangster, die inmiddels doodslag op zijn kerfstok heeft, wordt ontvoerd en gedwongen om zijn goede oog voor transplantatie af te staan. Zonder gezichtsvermogen aan een oog traint hij zich als scherpschutter voor wraak. Dit bizarre scenario is opgebouwd uit genre-citaten die soms worden omgekeerd, maar verwerkt ze tot een hechte structuur waarbinnen ook spontaan - schijnbaar geïmproviseerd - acteren functioneel blijft. Het verrassende debuut blijkt te tegendraads te zijn om te resulteren in een permanente regie-loopbaan van de Frans-Hongaarse regisseur.

Ça n'arrive qu'aux autres

Frankrijk​/​​Italië 1971. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Catherine Allégret, Benoît Ferreux, Danièle Lebrun, Dominique Labourier en Serge Marquand.

Na het verlies van hun dochtertje sluit een echtpaar zich op in hun woning en houdt de buitenwereld letterlijk en figuurlijk op afstand om met gesloten ramen en bij kaarslicht geheel in hun verdriet op te gaan. Als het overlevingsinstinct weer boven komt moeten ze het leven dat is doorgegaan, opnieuw ontdekken. De autobiografische elementen in het scenario van de regisseuse -die zelf twee jaar eerder haar negen maanden oude baby verloor -maakt de film niet overtuigender, door een al te decoratieve aanpak. De emotionele inzet van Deneuve week destijds verrassend af van haar onderkoelde imago. (Overigens wordt het dochtertje in de film 'gespeeld' door een jongetje.) Camerawerk van William Lubtchansky.

Les Stances à Sophie

Frankrijk 1970. Drama van Moshé Mizrahi. Met o.a. Bernadette Lafont, Michel Duchaussoy, Bulle Ogier, Serge Marquand en Virginie Thévenet.

Een vrijgevochten jonge vrouw trouwt met een ambtenaar en probeert zich in een traditioneel rolpatroon te schikken. Onder invloed van een huisvriendin - die dodelijk verongelukt - kiest ze toch weer voor een eigen leven. Deze vroeg-feministische film - naar de roman van Christiane Rochefort - toont uitstekend spel van Lafont en Ogier, maar het beeld van het middenklasse-milieu is oppervlakkig-karikaturaal en de mannen krijgen geen bestaansrecht. De 'free jazz'-muziek is op zich prachtig, maar eist te veel aandacht voor zichzelf op.

La Maison de campagne

Frankrijk 1969. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Danielle Darrieux, Jean Richard, André Luguet, Denise Grey en Maria Pacôme.

Op aandrang van zijn vrouw koopt een Parijse huisvader een buitenhuis dat eerst nog verbouwd moet worden. Allerhande tegenslagen en steeds nieuwe eisen voor snufjes van mevrouw maken een verbouwing zo kostbaar dat de woning in de stad verkocht moet worden. De verve van de acteurs - Darrieux voorop - doet de satire op de stedelijke hang naar het zuivere buitenleven leuker lijken dan het scenario en de regie zijn.

I Bastardi

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1969. Misdaad van Duccio Tessari. Met o.a. Giuliano Gemma, Rita Hayworth, Klaus Kinski, Claudine Auger en Margaret Lee.

Gangster wordt na een juwelenroof bedrogen door medeplichtige broer en zijn vriendin en raakt verminkt. Na een moeizame revalidatie bezint hij zich op wraak, nog zonder van het dubbele spel van de geliefde te weten. De ontdekking daarvan doet hem zijn wraak pas echt doorzetten. (Waarna hij in de oorspronkelijke versie zelf door zijn moeder wordt gedood - scène die in de meeste exportversies werd gecoupeerd, maar Hayworth nog enig bestaansrecht in de film geeft die haar voor het overige als een wazige alcoholiste alleen maar door het beeld laat lopen.) Eigentijdse misdaadfilm met de pretenties van een noodlotsdrama, werd gefilmd in de barokke stijl van spaghettiwestern, met de Spaanse hoogvlakte als de prairie rond Phoenix.

Gli specialisti

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1969. Western van Sergio Corbucci. Met o.a. Françoise Fabian, Gastone Moschin, Mario Adorf, Sylvie Fennec en Serge Marquand.

Een man komt zijn broer wreken die op onterechte verdenking van bankroof is gelyncht. Hij vindt de buit en wordt zelf gearresteerd. De bankdirectrice blijkt met een hulpsheriff zelf in het complot te zitten. Deze spaghettiwestern heeft een overbekend, voorspelbaar wraakscenario, maar is zorgvuldig in beeld gebracht met een ongewone, overwegend Franse rolbezetting. Zanger Halliday voldoet in de rol van wreker verrassend goed.

Negresco - Eine tödliche Affäre

Duitsland 1968. Thriller van Klaus Lemke. Met o.a. Ira von Fürstenberg, Gérard Blain, Paul Hubschmid, Serge Marquand en Christa Linder.

Een pop art-achtige film met hetzelfde thema als BLOW-UP van Antonioni over een fotograaf die op een foto een verdacht gezicht ontdekt en er achteraan gaat, met vreselijke gevolgen. Nou ja.

Le Voleur des crimes

Frankrijk​/​​Italië 1968. Misdaad van Nadine Trintignant. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Robert Hossein, Florinda Bolkan, Georgia Moll en Bernadette Lafont.

Een journalist is per ongeluk getuige van de zelfmoord van een jonge vrouw, maar stuurt brieven aan politie en kranten dat het moord was en geeft zijn eigen signalement als dat van dader. De grap brengt spanning in zijn rimpelloos bestaan tot de zogenaamde misdaad uit de aandacht verdwijnt. Mogelijkheden tot zwarte humor van het idee worden in Trintignants scenario en regie onvoldoende uitgewerkt - behalve in het gebruik van liturgische muziek op de geluidsband - maar de hoofdrol geeft haar echtgenoot (Trintignant) alle kansen tussen kleurloosheid en waanzin.

Barbarella

Frankrijk​/​​Italië 1968. Sciencefiction van Roger Vadim. Met o.a. Jane Fonda, John Phillip Law, David Hemmings, Marcel Marceau en Milo O'Shea.

In de 41ste eeuw dreigt de jonge geleerde Duran Duran (inderdaad, de bekende Britse popgroep haalde hier haar naam vandaan) de wereld te vernietigen. De sexy Barbarella (Fonda) moet dit verhinderen en krijgt hulp van een blinde engel. Volkomen zotte verfilming van Jean-Claude Forests futuristische strip, die mede dankzij Fonda's sensuele en hoogst komische vertolking terecht een cultstatus kreeg. In maart 2004 ging in Wenen een op de film gebaseerde musical in première met Nina Proll in de hoofdrol.

Svetlana ucciderà il 28 settembre

Italië​/​​Frankrijk 1967. Actiefilm van Sergio Grieco. Met o.a. Ken Clark, Beba Loncar, Lincoln Tate, Jess Hahn en Paolo Gozlino.

Een spionageverhaal met als hoofdpersoon een niets-vermoedende autocoureur. Een ingewikkeld plot, waar soms geen touw aan vast te knopen is. En wat kúnnen sommige mensen toch een hoop slaag verdragen zonder ernstig letsel op te lopen! Grieco regisseerde onder de naam Terence Hathaway.

Wanted

Italië 1966. Western van Giorgio Ferroni. Met o.a. Giuliano Gemma, Teresa Gimpera, Serge Marquand en Germán Cobos.

Een net benoemde sheriff merkt, dat in zijn plaats een handlanger van de corrupte burgemeester is aangesteld en krijgt een moord in de schoenen geschoven. Deze film uit de eerste bloeiperiode van de spaghetti-western is al tamelijk doorzichtig in gewelddadige genre-clichés.

Die Schwarzen Adler von Santa Fe

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1965. Western van Ernst Hofbauer. Met o.a. Brad Harris, Tony (Luciano) Kendall (Stella), Joachim Hansen, Horst Frank en Werner Peters.

Schlagerzanger Ronny zingt 'Kenn ein Land' in deze overwegend Duitse western. Het gaat om een man die een oorlog tussen blanken en Indianen uit wil lokken door zijn bandieten in soldatenuniform Indianen te laten aanvallen. Hij hoopt zo veel land in te pikken, dit in verband met de naderende spoorweg. De Amerikanen hebben dit thema al honderden malen behandeld, en meestal beter. Volgens de Italianen was Alberto Cardone de regisseur. Duitse en Franse bronnen spreken dat tegen.

Merveilleuse Angélique

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1964. Avonturenfilm van Bernard Borderie. Met o.a. Michèle Mercier, Jean-Louis Trintignant, Jean Rochefort, Claude Giraud en Guiliano Gemma.

Angélique is terug! Berooid en alleen, ten tijde van koning Lodewijk de Veertiende. Maar haar Route naar Versailles, de titel van Anne en Serge Golons bronboek, gaat gelukkig voor haar en de kijkers al snel via de woon- en slaapkamers van talloze gegoede mannen. Die al dan niet geregeld met elkaar op de vuist gaan. Weldadig kolderiek topvermaak in jaren zestig Frankrijk en omstreken. Vervolg op kassucces Angélique, marquise des anges (1964). Meer zotternij in Angélique et le roy (1966), Indomptable Angélique (1967) en Angélique et le sultan (1968).

Die Goldsucher von Arkansas

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1964. Western van Paul Martin. Met o.a. Brad Harris, Mario Adorf, Dieter Borsche, Marianne Hoppe en Thomas Alder.

Voornamelijk een Duitse productie naar de roman Die Regulatoren von Arkansas van Friedrich Gerstäcker over de vondst van goud op Indiaans grondgebied. Gevolg: duizenden trekken het gebied binnen met een zwerm bandieten in hun kielzog. Met behulp van de Indianen weten de goede blanken de rust weer te herstellen. Het enige goede aan deze western is het camerawerk van Jan Stallich. Schlagercomponist Heinz Gietz zorgde voor de muzikale achtergrond.

Les grands chemins

Frankrijk​/​​Italië 1962. Drama van Christian Marquand. Met o.a. Robert Hossein, Anouk Aimée, Renato Salvatori, Fernand Sardou en Jean Lefebvre.

Rondtrekkende gitarist en kaartspeler sluit vriendschap met Italiaanse vrachtrijder en trekt ook in het pension van diens minnares. Dorpelingen wantrouwen zijn succes met kaartspelen en breken zijn handen. Depressieve zelfvernietigingsdrang laat hem de vrouw verleiden om daarmee de Italiaan ook tegen zich te krijgen. Drama van geïsoleerde mensen kreeg - ondanks geforceerd scenario - kracht mee door landschapsopnamen van Zuidwest-Frankrijk en passend gekweld spel van Hossein. Regiedebuut van acteur Marquand, met supervisie van Roger Vadim.

L' Abominable homme des douanes

Frankrijk 1962. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Darry Cowl, Taina Be, Pierre Brasseur, Francis Blanche en Marcel Dalio.

Een Marseillaanse douanier wordt getipt over de aankomst van een beruchte Amerikaanse gangster. Deze tip is echter een afleidingsmanoeuvre van een smokkelaar die zich ondertussen de drugszending van een rivaal wil toeëigenen. Een reeks misverstanden leidt tot persoonsverwarring tussen de douanier en de smokkelaar. Het peil van de film ligt boven dat van de klucht dankzij het vernuftige scenario en de goede acteerprestaties. Ook de regie is beter dan gewoonlijk, maar soms wat traag.

La Bride sur le cou

Frankrijk 1961. Komedie van Jean Aurel en Roger Vadim. Met o.a. Brigitte Bardot, Michel Subor, Jacques Riberolles, Josephine James en Claude Brasseur.

Een fotomodel probeert geliefde - die een rijke Amerikaanse boven haar verkiest - jaloers te maken met een andere man, maar wordt echt verliefd op de plaatsvervangende partner. Deze simpele komedie vol onnodige en onwaarschijnlijke complicaties was een eigen produktie van Bardot die de debutant Aurel liet vervangen door Vadim (die in zijn films zelden gevoel voor humor etaleert en hier minder dan ooit). Nu bekende namen bij de bijrollen geven de film enige curiositeitswaarde, naast het animo van Bardot die de flauwiteiten ook niet redt.

Et mourir de plaisir

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Mel Ferrer, Elsa Martinelli, Annette Stroyberg, Jacques-René Chauffard en Alberto Bonucci.

Een neurotische jonge vrouw denkt dat zij door een familievloek een vampier is en zij probeert haar rivale in de liefde uit te schakelen. Vadims hang naar decoratieve barok lijkt ideaal voor romantische horror, maar in deze eigentijdse bewerking van Le Fanus Carmilla worden te veel rationalistische slagen om de armen gehouden en de acteurs - vampirisme lijkt vooral alibi voor halfhartig lesbische scènes. De beginscènes zijn niettemin intrigerend en de prachtige kleurfotografie van Claude Renoir is een betere film waardig. De beste film naar dit thema blijft Dreyers VAMPYR.