Pierre Vial: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Les couloirs du temps: Les visiteurs 2

1998 | Komedie, Sciencefiction

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Jean Reno, Christian Clavier, Muriel Robin, Marie-Anne Chazel en Christian Bujeau.

In middeleeuws Frankrijk wordt ridder Godefroy bestolen door zijn knecht Jacqouille, die er met de juwelen van zijn bruid vandoor gaat. Godefroy zet de achtervolging in, een tocht die hem leidt tot in de 20ste eeuw.

Le barbier de Séville

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Luc Boutte. Met o.a. Roland Bertini, Marcel Bozonnet, Jean-François Remi, Thierry Hancisse en Pierre Vial.

Weinig fantasievolle verfilming van het meesterwerk van Beaumarchais. Het is natuurlijk wel zo dat de inhoud van dit stuk, vertolkt door de acteurs van de Comédie Française en opgevoerd in een zeer aantrekkelijk decor, op zich al volstaat.

Les bois noirs

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Jacques Deray. Met o.a. Béatrice Dalle, Stéphane Freiss, Philippe Volter, Geneviève Page en Hervé Laudière.

Deray en Pascal Bonitzer bewerkten de roman [KL]Le ch[KA4]ateau des bois noirs[KLE] van Robert Margerit tot scenario. Een jeugdige Parisienne trouwt met een kasteelheer uit de P[KA1]erigord. Zij krijgt te maken met een besloten familiekring, waarbinnen de spanningen hoog zijn opgelopen: moord, vergiftiging enz. Eenzelfde geschiedenis als in [KL]Noeud de vip[KA2]eres[KLE] van Fran[KA10]cois Mauriac. Een zeer bekwaam regisseur maar hij blijft aan de oppervlakte. Jacques Deray hangt zeer aan de stof die hem wordt aangereikt. Hij schetst hier op intelligente wijze en met een zeker gevoel voor mysterie en spanning een drama, dat (te?) lang blijft smeulen voor het tot een uitbarsting komt. Aan een uiterste nauwkeurigheid voegen de innemende beelden van Carlo Varini en de decors van François Dalamothe het hunne toe.

Le Mystère Alexina

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van René Féret. Met o.a. Philippe Vuillemin, Valérie Stroh, Véronique Silver, Bernard Freyd en Marianne Basler.

Een getrouwe bewerking van Mémoires d'un hermaphrodite français du XIXe siècle, geschriften die door Michel Foucault ontdekt en uitgegeven zijn. Pas tegen de tijd dat zij onderwijzeres wordt, ontdekt Alexina dat zij in werkelijkheid een man is. Dat is te wijten aan haar uiterst vrome opvoeding die, kenmerkend voor die tijd, ervoor zorgde dat zij haar lichaam totaal niet kende noch iets wist over seksualiteit. Alexina pleegt dan ook zelfmoord. Een verstikkende verfilming van de zeden uit die periode, de heersende hypocrisie en de taboes. Echter te didactisch, waardoor er een hiaat ontstaat tussen het beeld en de overvloedige woorden. Opvallende fotografie van Bernard Zitzerman.