Nathalie Courval

Chercheur d'héritiers : Bonjour Philippine

Frankrijk 1999. Drama van Olivier Langlois. Met o.a. Philippe Volter, Bernadette Lafont, Isabelle Otero, Danièle Lebrun en Marie-Pierre Feringue.

La femme du pêcheur

Frankrijk 1997. Romantiek van Dominique Cheminal. Met o.a. Fanny Cottençon, Jean-Marc Thibault, Jacques Spiesser, François Mathouret en Robinson Stévenin.

Pourquoi maman est dans mon lit ?

Frankrijk 1994. Familiefilm van Patrick Malakian. Met o.a. Gérard Klein, Marie-France Pisier, Jean-Michel Dupuis, Sophie Desmarets en Consuelo De Haviland.

Tijdens een stormachtige nacht ontwaakt de kleine Georges (Dupuis) met naast zich zijn moeder (Pisier). Waarom ligt mama in zijn bed? Omdat papa (Klein) niet in het zijne ligt. Drie weken geleden bleef hij weg. Georges peinst na over de oorzaak. Het begon allemaal ongeveer een jaar geleden toen hij betrapt werd op de diefstal van een leren jekker die zijn ouders niet konden betalen. Uit een soort schuldgevoel besluit mama V[KA1]eronique (Pisier) uit werken te gaan. Tot groot ongenoegen van papa Pierre (Klein) vindt ze een job als telefoniste. Hierdoor verandert er heel wat in de gezinssituatie. Onsamenhangende, verwarde komedie over gezinswaarden en kinder-en ouderliefde. Regisseur Malakian tracht de stijl te benaderen van TOTO LE HÉROS maar slaagt er niet in dit tot het einde toe vol te houden. Het scenario van Catherine Hertault en Jean-Luc Seigle wordt verteld vanuit het standpunt van de jongen wat tot enkele gemakkelijke komische situaties leidt. Fotografie van Régis Blondeau. Gedraaid in Panavision.

Les Cordier, Juge et flic : Combinaison mortelle

Frankrijk 1994. Drama van Alain Bonnot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Jean-Pierre Bagot.

Meester Constantin (Briquet), bekend en rijk advocaat in Parijs, brengt de nacht door in een goktent. Hij neemt afscheid van zijn jonge minnares en wordt enkele uren later in zijn huis vermoord. Zoon Cordier (Madinier) denkt aan politieke implicaties, vader Cordier (Mondy), de flik, houdt het bij proza[KA3]ische motieven. De zaak geraakt in stroomversnelling wanneer Madame Patinella (Ailhaud), de vrouw van de concierge van het huis, vermoord wordt terwijl ook de concierge (Bagot), en de call-girl Sylvia (Courval), warempel een oud liefje van commissaris Cordier, bedreigd worden. Door regisseur Bonnot, André Nevers en Effem geschreven scenario zorgt voor een coctail van humor en suspense.

Julie Lescaut : Harcèlements

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouff, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

Een jong verkoopstertje van een grote supermarkt pleegt zelfmoord. Bij justitie is men niet ge[KA3]interesseerd en op het politiebureau wil men het dossier in het archief opbergen. Julie Lescaut (Genest) is er niet gelukkig mee, want volgens haar moet er meer achter zitten. Er vallen nog meer doden: de directeur van het bedrijf wordt met een kogel in het hoofd op de parkeerplaats aangetroffen. Vervolgens vindt men het ontzielde lichaam van de onderdirecteur. Dan dient een medewerkster van hetzelfde bedrijf een klacht in wegens ongewenste intimiteiten op het werk. Lescaut krijgt haar zin. Er wordt een onderzoek ingesteld, maar `niets gehoord, niets gezien en zwijgen` blijkt het motto te zijn van de overige werknemers. De pittige commissaris mag - als vrouw (...) - haar tanden zetten in een zaak die in een tv-film voor het grote publiek eindelijk eens uit de taboesfeer gehaald wordt: vrouwen die op het werk seksueel worden lastig gevallen en geterroriseerd. Het geheel wordt zelfs redelijk interessant uitgewerkt in het scenario van Dominique Lancelot en Alexis Lecaye. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Charlie Gaëta.

Le bonheur des autres

Frankrijk 1990. Thriller van Charles L. Bitsch. Met o.a. Yves Alfonso, Féodor Atkine, Nathalie Courval, Claude Jade en Roger Mirmont.

Een rustig echtpaar met zoon woont op de begane grond van een groot huis en geniet van de kleine dingen des levens, tot er op de eerste etage nieuwe huurders intrekken, wier voornaamste bezigheid het begluren van de buren is. Met welk doel? Bij zijn overstap naar de tv heeft de voormalig criticus en cineast zijn creativiteit gelaten voor wat het was. Hij leverde een reeks redelijke suspense-films af, waarin goed wordt geacteerd en waarin de invloed van een zekere Alfred Hitchkock herkenbaar is.

Allons voir si la rose

Frankrijk 1989. Mysterie van Bernard Toublanc-Michel. Met o.a. Dany Carrel, Henri Guybet, Danièle Evenou, Nathalie Courval en Yveline Brière.

Na met een onmogelijk budget vijf speelfilms te hebben gemaakt en volledig aan de aandacht van pers en publiek te zijn ontsnapt, is deze regisseur in 1976 naar de tv overgestapt, en daar heeft hij het in alle opzichten beter gedaan. Dit mysterieuze verhaal over een jonge vrouw die elke dag een rode roos onder haar ruitewisser vindt, terwijl ze toch al acht jaar een hechte relatie heeft met haar man, blijft boeien dankzij het stevige scenario, de spanningsopbouw en de nogal ondoorgrondelijke sfeer. Het einde is verrassend. Goed en geloofwaardig acteerwerk, terwijl je aan Carrel in haar jeugdige rol niet ziet dat ze al 53 is! Tamelijk

Urgence

Frankrijk 1984. Thriller van Gilles Béhat. Met o.a. Richard Berry, Fanny Bastien, Bernard-Pierre Donadieu, Nathalie Courval en Jean-François Balmer.

Een film over hoe een journalisten-echtpaar een komplot van fascisten verijdelt na een race tegen de klok en de nodige lijken. Een jagend ritme en harde en socio-documentaire beelden, maar ook enkele onsamenhangende aspecten. Na RUE BARBARE ietwat aan de wispelturige kant maar toch af en toe boeiend. Béhat maakt veel van zijn mislukkingen goed dankzij de mooie opnamen van de stad. Scenario van regisseur Béhat en Jean Herman.

Rue Barbare

Frankrijk 1983. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Bernard Giraudeau, Christine Boisson, Michel Auclair, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Pierre Sentier.

Een voormalig straatschoffie werkt bij de spoorwegen. Hij is verantwoordelijk voor een familie die uit kneusjes bestaat en houdt zich afzijdig van het toenemend geweld in zijn woonwijk, tót hij er zijns ondanks toch weer bij betrokken raakt en met de bendeleider wordt geconfronteerd. Een opzichtige - door MAD MAX geïnspireerde - verfilming van David Goodis' Street of the Lost. De onheilspellende locaties, de rituele karate-duels en het leer-fetisjisme geven de buitenkant een - negatieve - fascinatie. De inhoud en de toegewijde spelprestaties gaan echter vrijwel verloren in die verpakking. Het scenario is van Jean Herman naar de roman van Davvid Goodis.

Une sale affaire

Frankrijk 1980. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Marlène Jobert, Victor Lanoux, Patrick Bouchitey, Agnès Chateau en Etienne Chicot.

Een politieman van de anti-drugsbrigade probeert in een havenplaatsje met harde en zachte middelen een employ[KA1]ee van het stadhuis tot medewerking te dwingen, omdat hij vermoedt dat notabelen verantwoordelijk zijn voor drugssmokkel. De debuterende regisseur heeft onvoldoende greep op de verschillende elementen: de tot liefde uitgroeiende relatie Jobert-Lanoux, een provinciale milieuschets (het best-geslaagde deel), een gangsteractie en een politieke aanklacht, lijken op vier verschillende films door elkaar.

Haro!

Frankrijk 1979. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Valérie Mairesse, Laurent Malet, Nathalie Courval en Guy Mairesse.

Een boer die kreupel is teruggekomen uit WO I is een van de weinige overlevende jongemannen in zijn dorp. Zijn succes bij de vrouwen maakt hem weinig populair. Zijn jongere broer, die geïsoleerd en bijna verwilderd opgroeide, stroopt op de naburige boerderijen en wordt bij de politie aangegeven. Die vindt geen bewijs, maar kan hem wel arresteren wegens dienstweigering. Dit ongewone plattelandsdrama was het lowbudget-debuut van ex-acteur Béhat, en werd collectief geproduceerd door de spelers. Deze sympathieke poging en inzet worden niettemin gehandicapt door het gebrek aan financiële middelen en routine. Deze film is de ontdekking van Malet als potentieel nieuwe ster.

Ils sont fous ces sorciers

Frankrijk 1978. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Lefebvre, Henri Guybet, Julien Guiomar, Daniel Ceccaldi en Renée Saint-Cyr.

Een vertegenwoordiger in visconserven wordt naar het eiland Mauritius gezonden om een exclusief contract voor bouillabaisse in blik te sluiten. Samen met een lid van zijn reisgezelschap doet hij een plasje tegen een afgodstotem, waardoor ze een vloek over zich afroepen. Een deskundige in paranormale verschijnselen probeert hen vervolgens van de verontrustende symptomen die zich bij hen voordoen af te helpen. Lautner promoveert in deze film de vaste bijrolspelers uit zijn vorige films naar de hoofdrollen: door de flauwiteiten in het scenario zijn zij en hijzelf vrijwel kansloos. Scenario van Norbert Carbonnaux.

Cause toujours, tu m'intéresses

Frankrijk 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Christian Marquand, Nathalie Courval en Jacques François.

Een gescheiden veertiger draait een willekeurig telefoonnummer en krijgt een even eenzame leeftijdgenote aan de lijn. Hun gesprekken worden voortgezet, tot er een afspraak zal komen. De man aarzelt, uit angst niet te beantwoorden aan de verwachtingen, maar zoekt toch contact onder een andere identiteit. Nogal mager en voorspelbaar uitgewerkte komedie wordt gemaakt èn gebroken door het duo Girardot-Marielle dat melancholie en zelfspot goed aangeeft, maar na de zoveelste keer wordt het vervelend. Scenario van Francis Veber. Camerawerk van Gérard Hameline.

Catherine et Cie.

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Jane Birkin, Patrick Dewaere, Jean-Pierre Aumont, Jean-Claude Brialy en Vittorio Caprioli.

Jonge Engelse in Parijs trekt aandacht van uiteenlopende hitsige heren en besluit vennootschap op te richten met zichzelf als bedrijfskapitaal. Dat heldin aandelen in zichzelf verhandelt is nieuwe variant in doorsnee pikante komedie waarin charme van Birkin en elan van tegenspelers onvoldoende ruimte kregen van scenario.

Soldat Duroc, ça va être ta fête!

Frankrijk 1974. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Pierre Tornade, Robert Webber, Régis Porte, Jacques Duby en Michel Galabru.

Een jonge Franse soldaat brengt clandestien een nachtje door bij zijn verloofde in zijn geboorteplaats, achter de Duitse linies. Toevallig bevindt zich daar ook een Amerikaanse spion in de Duitse gelederen die door de Fransen ontzet moet worden, zodat de deserteur zijns ondanks een held wordt en promotie maakt. Deze rats-kuch-en-bonen klucht, geplaatst tegen een dramatische realiteit, mist zowel spanning als echte humor en laat bekende acteurs geroutineerd hun komische nummers opvoeren.

L'éducatrice

Canada​/​​Frankrijk 1974. Erotiek van Claude Mulot. Met o.a. Jean Lefebvre, Nathalie Courval, Françoise Lemieux, Michel Galabru en Daniel Ceccaldi.

Canandees echtpaar Martine (Lemieux) en Charles Lebrun (Lefebvre) krijgt Jo[KA3]elle (Cousineau), een Frans nichtje, te logeren. Het stel meent haar seksueel te moeten opvoeden gezien haar prille leeftijd, maar het wichtje weet alles al en kan oom en tante nog het nodige bijbrengen: het echtpaar wordt zelfs tot partnerruil met een agent van de zedenpolitie en zijn vrouw gebracht. Deze muffe sekskomedie krijgt door de situering in Montreal niets extra's en de regisseur citeert koket uit zijn eigen pornofilms die hij onder pseudoniem maakte. Bekwame komieken doen tegen beter weten in hun best, maar alleen Galabru is leuk als een gefrustreerde zedelijkheidsapostel Monsieur Lambris die prostituées als missiezusters naar Caracas laat vertrekken. Het scenario is van Michel Lebrun en regisseur Mulot. Het camerawerk is van Jacques Assuérus. Ook bekend als C'EST JEUNE ET ÇA SAIT TOUT en Y'A PAS MAL À SE FAIRE DU BIEN.

Comme un pot de fraises

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Aurel. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Marianne Eggerickx, Bernard Menez, Bernard LeCocq en Jean Lefebvre.

Een fotomodel met de 'mooiste billen van Parijs' is veelgevraagd voor reclamefoto's maar komt vanwege haar uitzonderlijk grote neus nooit met haar gezicht in beeld. Spaargeld voor plastische chirurgie wordt er echter steeds doorheen gejaagd door haar spilzieke zuster. Deze lusteloze komedie steunt op een anderhalf ideetje en weet zelf nauwelijks een glimlachje te wekken. Zowel voor als achter de camera ontbrak de inspiratie.

Par ici la monnaie

Frankrijk 1973. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Robert Castel, Nathalie Courval, Michel Galabru, Ginette Garcin en Henri Guybet.

In een met afbraak bedreigde woning in een voorstad wonen kruimeldieven samen, die van hun buit nauwelijks kunnen rondkomen, tot de vrouw van hun aanvoerder bij de politie in dienst treedt en een grote coup voor hen mogelijk maakt: de installatie van een nep-tol op de autobaan. De scenario-schrijver van de GENDARME-films is als regisseur (nog) minder vindingrijk dan als auteur en het ensemble in plaats van één dragende hoofdrol biedt de acteurs geen speelruimte om er op eigen kracht nog wat van te maken.

Il n'y a pas de fumée sans feu

Frankrijk 1973. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Mireille Darc, Bernard Fresson, Michel Bouquet en Mathieu Carrière.

Een linkse politicus stelt zich tegenkandidaat bij gemeenteverkiezingen tegen de rechtse en corrupte burgemeester. Diens rechterhand bedenkt een contramanoeuvre door de verspreiding van een getrukeerde foto, waarop de vrouw van de opponent ogenschijnlijk aan een orgie deelneemt. Vervalsing kan niet worden aangetoond, de echte participanten op de foto weigeren uit angst voor hun eigen reputatie te getuigen, zodat de echtgenoot zelf aan zijn vrouw begint te twijfelen. De film is geïnspireerd op ware gebeurtenissen - die bij de première politieke censuurmoeilijkheden opleverden - maar verpakt deze in zoveel melodramatische nevenintriges dat het verhaal ongeloofwaardig wordt. Goed spel van Girardot als de bekladde heldin.

Quelques messieurs trop tranquilles

Frankrijk 1972. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Nathalie Courval, Dani, Michel Galabru, Henri Guybet en Miou-Miou.

Een suf dorpje dat toeristenoord hoopt te worden krijgt een invasie van 'langharig tuig'. De beroering daarover wordt vergroot door een reeks van onverklaarbare misdaden en incidenten. Deze makkelijke parodie op dorpelingen enerzijds en hippies anderzijds, wordt op een geestiger plan getild door de misdaad-satire en bravoure van de rolbezetting. Scenario van Georges Lautner en Jean-Marie Poiré naar de roman van Alain Camille La nuit des grands chiens malades. Camerawerk van Maurice Fellous.

Elle court, elle court la banlieue

Frankrijk 1972. Gérard Pirès. Met o.a. Marthe Keller, Jacques Higelin, Victor Lanoux, Nathalie Courval en Annie Cordy.

Een pas getrouwd stel betrekt een flat in voorstad van Parijs. Zowel de dagelijkse urenlange tocht van en naar het werk in het centrum als het burengerucht in de woning blijken een afmattende aanslag op hun huwelijksgeluk. Al te uitbundige vormgeving en rumoerige rolletjes van allerhande komieken maken het zien van - als uitgangspunt zinnige - satire op actuele situatie net zo vermoeiend als forensenbestaan.

Des vacances en or

Frankrijk 1970. Komedie van Francis Rigaud. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, André Pousse, Nathalie Courval en Milo Quesada.

Wanneer een Spaans verhuuragentschap tweemaal dezelfde villa verhuurt kan het gebeuren dat onschuldige toeristen betrokken raken bij een goudsmokkel. Komedie die boven de middelmaat uitsteekt door de vertolking van beide hoofdrolspelers.