Kim Richards: cast en productie.
Er zijn 16 films gevonden.

The Goddess of 1967

2000 | Drama

Australië 2000. Drama van Clara Law. Met o.a. Rose Byrne, Rikiya Kurokawa, Nicholas Hope, Elise McCredie en Tim Richards.

Een jonge Japanner gaat naar Australië om daar zijn droomauto, zijn 'godin', te kopen: een Citroen DS, bouwjaar 1967. Met een blind meisje maakt hij vervolgens een louterende reis door de outback, waarvan het uitgestrekte verlaten landschap een soort derde personage vormt. De Hongkongse Clara Law (1954) experimenteert met kleur en geluid (zoals de onafgebroken wind die raast) om de duistere kant van de mensheid te onderzoeken. De schitterende auto vormt een mooie tegenhanger als symbool van het schoons waartoe de mens in staat is.

Escape

1988 | Misdaad, Actiefilm

Verenigde Staten 1988. Misdaad van Richard Styles. Met o.a. Kim Richards, Kin Shriner, Judson Scott, Kyle Richards en Kim Milford.

Gabriel La Fontaine (Scott) is de machtigste man in een kleine provinciestad in de V.S. Er kleeft veel bloed aan zijn handen. Hij vermoordt in koelen bloede een aantrekkelijke vrouw die niet op zijn avances wil ingaan. Als twee onderzoeksreporters opduiken, maakt hij die ook koud. De tweelingzus van de vermoorde, Brooke Hauser (Richards), verschijnt in de stad en nu heeft Gabriel het op haar gemunt, maar Brooke krijgt hulp van een geheimzinnige motorrijder. Het verhaal gaat dan voort en eindigt met het recht dat geschieden moest. Dit klinkt redelijk overzichtelijk en eendimensionaal, maar wat getoond wordt is een grote opeenstapeling van verwarrende gebeurtenissen waardoor een alternatieve samenvatting ervan beslist niet onmogelijk is. Een nodeloze, slecht gespeelde film. Lee Stull tekende voor het kronkelige scenario en Iri Dixon stond achter de camera.

Tuff Turf

1985 | Familiefilm, Drama

Verenigde Staten 1985. Familiefilm van Fritz Kiersch. Met o.a. James Spader, Kim Richards, Paul Mones, Matt Clark en Claudette Nevins.

De Tuffs zijn een bende zwarte tieners. Ze maken gebruik van Frankie (Richards) om aangeschoten heren te verleiden en ze vervolgens te beroven. Bij een van duistere daden worden ze betrapt door Morgan Hiller (Spader) die nieuw is in de buurt. Bij gevolg wordt hij op school gepest wordt door de Tuffs. Morgan sluit echter vriendschap met Jimmy (Downey), die af en toe met de bende meedoet. Het komt tot een uitbarsting tijdens een rockconcert als Morgan wat teveel met Frankie danst, wat niet naar de zin is van haar vriend Jimmy (Mones) die aanvoerder is van de Tuffs. Niets nieuws onder de zon in dit REBEL WITHOUT A CAUSE-achtig gedoe, hoewel de actie uitstekend in beeld is gebracht. De film gaat gebukt gaat onder het gebrekkige scenario, van Jette Rinck die een verhaal van Greg Collins O'Neill en Murray Michaels bewerkte. De fotografie is van Willy Kurant. Op de soundtrack hoor je songs van o.a. Marianne Faithfull, Gene Vincent, Southside Johnny, The Jim Carroll Band, Hack Mack and the Heart Attack en Sheriff Tex Davis.

Meatballs Part II

1984 | Komedie

Verenigde Staten 1984. Komedie van Ken Wiederhorn. Met o.a. Richard Mulligan, John Mengatti, Hamilton Camp, Kim Richards en Tammy Taylor.

Een vervolg op MEATBALLS, maar alleen wat de titel betreft. Het gaat over van alles en nog wat: van joodse vreemdelingen tot een parodie op FROM HERE TO ETERNITY. De rode draad is het gegeven dat het lot van Kamp Sasquatch afhangt van het resultaat van een bokswedstrijd tegen het nabije kamp Patton (`Waar Het Buitenleven Mafheid-Bestrijders Kweekt`). Deze rolprent is iets beter dan zijn voorganger (wat nog niet veel wil zeggen), dankzij de goede komische rolbezetting en het minder kwaadaardige karakter. De film werd in 1981 als vrije productie geschoten onder de titel CALL ME MEATHEAD. Er kwam nog een vervolg in 1985.

Meatballs Part 2

1984 | Komedie

Verenigde Staten 1984. Komedie van Ken Wiederhorn. Met o.a. Victor Dunlap, Paul Reubens, Hamilton Camp, John Larroquette en Richard Mulligan.

Een vervolg op MEATBALLS, maar alleen wat de titel betreft. Het gaat over van alles en nog wat: van joodse vreemdelingen tot een parodie op FROM HERE TO ETERNITY. De rode draad is het gegeven dat het lot van Kamp Sasquatch afhangt van het resultaat van een bokswedstrijd tegen het nabije kamp Patton (`Waar Het Buitenleven Mafheid-Bestrijders Kweekt`). Deze rolprent is iets beter dan zijn voorganger (wat nog niet veel wil zeggen), dankzij de goede komische rolbezetting en het minder kwaadaardige karakter. De film werd in 1981 als vrije productie geschoten onder de titel CALL ME MEATHEAD. Er kwam nog een vervolg in 1985.

Meatballs

1984 | Komedie

Verenigde Staten 1984. Komedie van Ken Wiederhorn. Met o.a. Misty Rowe, Kim Richards, John Mengatti, Hamilton Camp en Richard Mulligan.

Een vervolg op MEATBALLS, maar alleen wat de titel betreft. Het gaat over van alles en nog wat: van joodse vreemdelingen tot een parodie op FROM HERE TO ETERNITY. De rode draad is het gegeven dat het lot van Kamp Sasquatch afhangt van het resultaat van een bokswedstrijd tegen het nabije kamp Patton (`Waar Het Buitenleven Mafheid-Bestrijders Kweekt`). Deze rolprent is iets beter dan zijn voorganger (wat nog niet veel wil zeggen), dankzij de goede komische rolbezetting en het minder kwaadaardige karakter. De film werd in 1981 als vrije productie geschoten onder de titel CALL ME MEATHEAD. Er kwam nog een vervolg in 1985.

Return from Witch Mountain

1978 | Fantasy, Avonturenfilm

Verenigde Staten 1978. Fantasy van John Hough. Met o.a. Christopher Lee, Bette Davis, Kim Richards, Jack Soo en Ike Eisenmann.

In het vermakelijke eerste deel, Escape to Witch Mountain (1975), kwamen twee weesjes tot de ontdekking dat ze niet van hier waren. Buitenaardse wezens waren ze, vandaar die telekinetische en telepathische krachten. In Return from Witch Mountain zijn ze terug op aarde om het stadsleven te observeren. Maar hun nobele plannen worden gedwarsboomd door een boosaardige arts (Christopher Lee) en zijn akelige assistente (Bette Davis), die mensen willen veranderen in robots. Hoogste tijd om alle bovennatuurlijke krachten in te zetten. Een geoliede Disneyfilm met prachtige rollen van Lee en Davis.

Devil Dog: The Hound of Hell

1978 | Horror

Verenigde Staten 1978. Horror van Curtis Harrington. Met o.a. Richard Crenna, Yvette Mimieux, Kim Richards, Ike Eisenmann en Victor Jory.

Crenna en Mimieux halen een schattig hondje in huis. Ze beseffen echter niet dat het dier bezeten is door de duivel en dat hij zal opgroeien tot een heus monster. De huishoudster en een goede kennis zijn de eersten die de moordlust van het monster merken, maar zij kunnen het niet verder vertellen. Efficiënte horror-thriller die soms de sfeer oproept van de goede oude B-films in het genre, om dan weer een echt stripverhaal te worden. Voor liefhebbers van het genre zitten er uitstekende, spannende momenten in dit scenario van Stephen en Elinor Karpf, ook al had een beetje zelfrelativerende humor het ongetwijfeld nog verbetert. Goede vertolking en enkele uitstekende speciale effecten. Voor het camerawerk tekende Jerry Finnerman.

James at 15

1977 | Komedie

Verenigde Staten 1977. Komedie van Joseph Hardy. Met o.a. Lance Kerwin, Linden Chiles, Lynn Carlin, Melissa Sue Anderson en Kate Jackson.

Een tragikomedie over de problemen en pijn van een tiener (Kerwin), smoorverliefd op een cheerleader van zijn school, die dan geconfronteerd wordt met het feit dat hij het land met zijn ouders moet doorreizen. Een olijke situatiekomedie met doorsnee- inhoudswendingen. Hier kwam weer een serie uit voort.

The Whiz Kid and the Carnival Caper

1976 | Familiefilm, Avonturenfilm

Verenigde Staten 1976. Familiefilm van Tom Leetch. Met o.a. Eric Shea, Clay O'Brien, Kim Richards, Richard Bakalyan en Jaclyn Smith.

Richards ziet een man met een pistool voorbij sluipen in een duistere tunnel. Haar vrienden, Shea en O'Brien, lachen haar aanvankelijk uit, tot ze op onderzoek uit gaan.

No Deposit, No Return

1976 | Familiefilm, Komedie, Drama

Verenigde Staten 1976. Familiefilm van Norman Tokar. Met o.a. David Niven, Darren McGavin, Don Knotts, Herschel Bernardi en Barbara Feldon.

Twee kinderen, op weg naar hun grootvader (Niven) om de vakantie door te brengen, komen op de luchthaven in contact met twee kruimeldieven. Samen met deze ongure types smeden ze een snood plan (een geënscèneerde ontvoering) om de geldbeurs van hun schatrijke opa lichter te maken, zodat ze naar hun moeder toe kunnen in Hongkong. Infantiele Disneykomedie, inspiratieloos in beeld gebracht. De gags zijn eerder schaars en vreselijk voorspelbaar. Gelukkig is er Niven om toch nog wat leven in de brouwerij te brengen. Scenario van Arthur Alsberg en Don Nelson naar het boek van Joe L. McEveety. Camerawerk van Frank Phillips.

Assault on Precinct 13

1976 | Thriller, Misdaad, Actiefilm

Verenigde Staten 1976. Thriller van John Carpenter. Met o.a. Austin Stoker, Darwin Joston, Laurie Zimmer, Martin West en Tony Burton.

Deinende auto’s, bakkebaarden, polyester truitjes, bruine interieurs en schietpartijen. Niets bijzonders voor Hollywood in de jaren zeventig. Maar John Carpenters spotgoedkope Assault on Precinct 13 biedt meer: indringende synthesizer-muziek, minutieuze spanningsopbouw in parallelle verhaallijnen, duistere decors en bruut geweld. Carpenter kreeg overigens later wel spijt van een veelbesproken sterfscène. Die gebeurtenis leidt halverwege de film via knap bedachte omwegen naar de belegering van een schaars bezet politiestation door een bloeddorstige bende. Eindeloos complex, en op het eerste oog zo eenvoudig.

Escape to Witch Mountain

1975 | Fantasy, Familiefilm, Avonturenfilm, Sciencefiction

Verenigde Staten 1975. Fantasy van John Hough. Met o.a. Eddie Albert, Ray Milland, Kim Richards, Ike Eisenmann en Donald Pleasence.

Warmbloedige Disney-film over twee weesjes met telekinetische én telepathische krachten, die hun ware identiteit hopen te achterhalen op de mysterieuze Heksenberg. De zoektocht wordt bemoeilijkt door een schurk (Milland) die misbruik wil maken van hun talenten. Een vermakelijke film over de kinderfantasie dat je ouders niet je echte ouders zijn en dat je afstamt van vreemde, interessantere lieden. Bewerking van het gelijknamige boek van Alexander Key en gevolgd door Return from Witch Mountain (1978) van dezelfde regisseur. In 1995 en 2009 verschenen remakes, maar het origineel is het leukst.

The Whiz Kid and the Mystery at Riverton

1974 | Familiefilm, Avonturenfilm

Verenigde Staten 1974. Familiefilm van Tom Leetch. Met o.a. Eric Shea, Clay O'Brien, Kim Richards, Edward Andrews en John Fielder.

De eerste van twee Whiz Kid-films rond Alvin Fernald (Shea), zijn zusje Daphne (Richards) en vriend Shoi (O'Brien). In dit eerste avontuur is het trio een misdaad op het spoor, en natuurlijk is er geen enkele volwassene die naar ze luistert. Ze moeten het dus alleen opknappen, zo wil het scenario van Herman Groves.

Return of the Big Cat

1974 | Western, Avonturenfilm

Verenigde Staten 1974. Western van Tom Leetch. Met o.a. Jeremy Slate, Pat Crowley, Jeff East, Kim Richards en Christian Juttner.

Een met gebruikelijke zorg gemaakte avonturenfilm van Disney naar het boek [KL]The year of the big cat[KLE] van Lew Dietz. De jonge East (een acteur die vaak door de Disney-company werd gebruikt in jeugdfilms) beleeft de nodige avonturen.

The Picture of Dorian Gray

1973 | Drama

Verenigde Staten 1973. Drama van Glenn Jordan. Met o.a. Shane Briant, Nigel Davenport, Charles Aidman, Fionnula Flanagan en Linda Kelsey.

Dit is de zesde bewerking voor de film, i.c. de tv, van de vermaarde roman van Oscar Wilde over Dorian Gray (Briant), die als jong mens de eeuwige jeugd wil behouden, zoals dat door een bewonderende kunstenaar op het canvas was vastgelegd. Zijn faustische wens wordt verhoord en het portret veroudert in plaats van hemzelf. Dorian verbergt het schilderij zodat de buitenwereld niet merkt dat hij ouder en vooral gemener wordt. John Tomerlin voegde aan zijn scenario het kleine meisje direct in het begin toe; ze groeit op- en ontluikt tegelijkertijd met ijdeltuit Dorian, die uitsluitend van zichzelf houdt. Deze extra dimensie was er ook al in de meesterlijke bioscoopfilm uit 1945 van Albert Lewin met George Sanders en de bekoorlijke Angela Lansbury. Wilde-puristen zal deze toevoeging misschien storen. Deze 'gemoderniseerde' bewerking is niet slecht, Briant is goed gecast en Flanagan mag er zijn. Toch is de film net zo gedateerd als het schilderij uit de titel dat Dorians gezicht laat verouderen. Het camerawerk is van Ben Colman. Het wachten is op een mini voor de tv die na het jaar 2000 geproduceerd wordt, vol zit met speciale effecten, een minimaal scenario bevat en daardoor aangepast is aan de smaak van het grote publiek. Oscar Wilde kan er niet meer van wakker liggen, want zijn werk is allang in het public domain.