Mireille Darc

Frank Riva

Frankrijk 2003. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Alain Delon, Mireille Darc, Cédric Chevalme, Jacques Perrin en Sophie von Kessel.

Le portret

Frankrijk 1999. Misdaad van Pierre Lary. Met o.a. Mireille Darc, Daniel Ceccaldi, José Fonseca Costa, Nino Gauzy en Frédéric Gorny.

La justice de Marion : Les filles de Vincennes

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Thierry Binisti. Met o.a. Mireille Darc, Féodor Atkine, François Dunoyer, Emilie Ohana en Loïc Corbery.

Ventura dit... Lino

Frankrijk 1997. Documentaire van Clelia Ventura en Babeth Si Ramdane. Met o.a. Claude Pinoteau, Norbert Saada, Claude Sautet, Edouard Molinaro en Georges Lautner.

Ni vue, ni connue

Frankrijk 1997. Drama van Pierre Lary. Met o.a. Mireille Darc, Christophe Odent, Jean-Marie Winling, Jean-Paul Muel en Hugues Boucher.

Ni vue ni connue

Frankrijk 1997. Drama van Pierre Lary. Met o.a. Jean-Marie Winling, Christophe Odent en Mireille Darc.

L'ami de mon fils

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Marion Serraut. Met o.a. Mireille Darc, Alain Doutey, Robert Plagnol, Grégori Baquet en Nathalie Nerval.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

Terre indigo

Frankrijk 1996. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Francis Huster, Marie-José Nat, Xavier Deluc, Thomas Sagols en Mireille Darc.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

Sapho

België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Serge Moati. Met o.a. Mireille Darc, Arnaud Giovaninetti, Pierre Meyrand, Mathieu Delarive en Paul Barge.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

J'ai rendez-vous avec vous

Frankrijk 1996. Komedie van Laurent Heynemann. Met o.a. Mireille Darc, François Berléand, Didier Flamant, Gérard Sety en Gisèle Casadesus.

Louise (Darc) is weduwe en woont alleen met haar zoon Martin (Baquet). Ze is lerares letterkunde in het lyceum. Tijdens een etentje met familie maakt ze kennis met Stanislas (Plagnol), een vriend van haar zoon. Deze heeft onlangs met zijn moeder de voormalige Soviet Unie verlaten en volgt nu in Frankrijk een opleiding in plastische kunsten. Louise voelt zich wel aangetrokken tot deze jonge en knappe kunstenaar die dan ook weinig moeite heeft om haar te verleiden. In zijn armen voelt ze zich herleven, maar zal hun liefde de tegenwerking van de omgeving kunnen weerstaan? Een erg kunstmatig romantisch drama over de verhouding tussen een jonge man en een vrouw van middelbare leeftijd, een gegeven stukken beter uitgewerkt werd in WHITE PALACE. Je kan geen ogenblik geloven in de romance tussen Darc en Plagnol. Sylvie Bailly, Catherine Borgella en Jean-Luc Seigle overgoten hun scenario bovendien nog met een sausje goedkope sentimentaliteit. Enkel geschikt voor overjaarse bakvisjes. Fotografie van Claude Egger. Stereo.

Les filles du Lido

Frankrijk 1995. Komedie van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Line Renaud, David Soul, Francis Huster en Alexandra Kazan.

Franse drie-delige miniserie over een aantal gebeurtenissen en intriges op de bühne en tussen de coulissen van het beroemde Parijse cabaret Lido. Girardot is de 75-jarige Madame Carmino, weduwe van de oprichter. Ze is al tien jaar de grote bazin, maar van modern management heeft ze geen kaas gegeten en ze kan niet rekenen op enige steun van haar twee kinderen die het show-milieu als de pest haten en slechts wachten op een vette erfenis. Renaud is de chef-kleedster en Girardot's liefste vijand. Destijds hielden zij van dezelfde man, Girardot won het pleit maar hun rivaliteit blijft smeulen. Huster is de curator die het Lido moet redden van de financiële ondergang. Dan beginnen de intriges zich op te stapelen: ster-danseressen, choreografen, rivaliteiten, jaloezie, het dubbele leven van een studente overdag en een Bluebell Girl 's nachts, geroddel, brandstichting, het scenario van Jacques Pessis en Didier Van Cauwelaert wordt algauw een moeilijk te verteren Franse soap- opera. De bekende namen in de cast kunnen het ook niet helpen dat deze superproductie de mist ingaat. Pierre Rambert tekende voor de choreografie en de liedjes worden gezongen door Janny MacKay. Prachtige fotografie van Georges Barski. Als tijdspassering misschien nog te doen, maar absoluut niets meer. Het werd de duurste Franse tv-film, maar het was ongetwijfeld goedkoper geweest om gewoon een show in het Lido op te nemen en deze integraal uit te zenden. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Prigioniera di una vendetta

Spanje​/​​Italië​/​​Frankrijk 1991. Thriller van Jeannot Szwarc en Vittorio Sindoni. Met o.a. Mireille Darc, Jean Sorel, Giuliano Gemma, Ana Obregón en Remo Girone.

Voortreffelijke politieke thriller, uitstekend gespeeld door een internationale cast. Een co-produktie van topkwaliteit. Laura, een Parijse fotografe (Darc) ontdekt dat haar man niet is omgekomen bij een auto-ongeluk, zoals ze steeds had gedacht. Hij werd vermoord omdat hij een fabriek voor chemische wapens ontdekt had. Ze gaat op zoek naar de mensen die verantwoordelijk zijn voor zijn dood, een speurtocht die haar naar Lissabon, Barcelona en Rome voert. Alleen gewapend met haar camera trekt ze ten strijde tegen een hebzuchtige, machtige, corrupte multinationale organisatie. Ook bekend als MAXIMUM EXPOSURE.

La Barbare

Frankrijk 1989. Drama van Mireille Darc. Met o.a. Murray Head, Ángela Molina en Aurélie Gibert.

Een bewerking van de roman van Katherine Pancol. De actrice Darc stapte naar de andere kant van de camera over. Het resultaat overtuigt nauwelijks. Deze geschiedenis over een meisje, dat naar Tunesië terugkeert op zoek naar herinneringen aan haar overleden vader, weet amper belangstelling te wekken. Dat komt door het ingewikkelde en uitgeplozen verhaal, dat weinig samenhang vertoont en blunders op het vlak van de mise-en- scène bevat. Er komt geen einde aan. En waar is de humor van de actrice Darc gebleven? De dialogen zijn slecht, ondanks de hulp van Jean Curtelin bij het schrijven.

La vie dissolue de Gérard Floque

Frankrijk 1987. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Roland Giraud, Marie-Anne Chazel, Clémentine Célarie, Jacqueline Maillan en Jacques François.

De propvolle week van een reclame-ontwerper, gezien door de zéér kortzichtige blik van Lautner: de reclame, de tv- presentator, dealende middelbare scholiere, punktrio, lesbisch duo, afgestompte smerissen, dialogen in de stijl van Aap-Noot- Mies, etc. Van een zeldzame stompzinnigheid en een belediging voor de Franse film. Scenario van Jean-Jacques Tarbes en Christian Watton.

Réveillon chez Bob

Frankrijk 1984. Komedie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jean Rochefort, Guy Bedos, Agnès Soral, Michel Galabru en Mireille Darc.

Gescheiden tekenaar Louis Alban (Rochefort) krijgt een brief van zijn zoon Jérémie die klaagt over het gewelddadig gedrag van zijn stiefvader. Alban en enkele vrienden zwerven rond in de buitenwijken van Parijs alwaar zij van feest naar feest trekken en soms de weg kwijtraken na kennismakingen met 'schilderachtige' karaktertypes uit allerlei landen. Het blijkt ook Kerstavond te zijn en de zoon had het hele verhaal verzonnen alleen om zijn vader te kunnen zien bij die gelegenheid! Het scenario is onsamenhangend en vele opnames doen niets goeds aan het verhaal. Verre van het gebruikelijke niveau van Pierre Granier-Deferre, maar wel aardig en het fotografische werk van Alain Derobe is bijzonder goed.

Si elle dit oui... je ne dis pas non!

Frankrijk 1983. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Mireille Darc, Pierre Mondy, Paul Freeman, Jean-François Garreaud en Gérard Hérold.

Een wazige zedenschets met een vrolijke noot naar een onsamenhangend scenario van Mireille Darc. Ze speelt ook de hoofdrol en kleedt zich veelvuldig en stijlvol uit: dat is nog het interessantste in dit duffe verhaal met al even zeldzaam vulgaire als afgezaagde grappen (de meneer die in onderbroek op de Avenue Foch staat te liften, ha, ha, ha...). En wat brengen de personages veel tijd in bed of in een badkamer (twee plaatsen) door. Slaapverwekkend.

Jamais avant le mariage

Frankrijk 1982. Komedie van Daniel Ceccaldi. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Mireille Darc, Régis Musset, Alain Rocca en Torun Johanson.

Een opeenvolging van misverstanden met een gelukkig eind in Bretagne. Deze waterval van onbeduidendheden is een productie van Marcel Dassault. Het draaiboek is armoedig en de verheerlijking van de burgerlijke waarden komt totaal niet overeen met de werkelijkheid. Scenario van Marcel Jullian. Camerawerk van Edmond Séchan.

Les Ringards

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Pouret. Met o.a. Mireille Darc, Julien Guiomar, Aldo Maccione, Georges Wilson en Geneviève Fontanel.

De vrouw van een politiecommissaris die in een commissie voor liberalere strafmaatregelen zit, zorgt voor vrijlating van drie kruimeldieven en beraamt dan samen met hen een inbraak. Dit uitzonderlijk flauw en onbedoeld (?) demagogisch scenario kan niet gered worden door de regisseur die aardiger komedies maakte en een rolbezetting die ook leuker kan zijn.

Mort d'un pourri

Frankrijk 1977. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Alain Delon, Michel Aumont, Stéphane Audran, Ornella Muti en Mireille Darc.

Het scenario van Mort d'un pourri is even ondoorzichtig als het politieke wereldje waarin het verhaal speelt. Des te knapper is het dat Alain Delon goed raad weet met zijn dragende rol. Als man van de wereld gaat hij de corruptie te lijf, koersvast, betrouwbaar en gedecideerd. Een man moet nu eenmaal doen wat hij moet doen, ook al is de kans op blijvend succes nihil. Want, weet hij, schakel een corrupte magistraat uit, en er staat al een volgende klaar om zich in het pluche te nestelen. Het verhaal is gebaseerd op een roman van Raf Vallet en het dossier De Briglie, de politicus die in 1976 werd doodgeschoten.

L'homme pressé

Italië​/​​Frankrijk 1977. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Alain Delon, Mireille Darc, Monica Guerritore, Michel Duchaussoy en Christian Barbier.

Een kunsthandelaar heeft een dwangmatige behoefte om voortdurend bezig te zijn en risico`s op te zoeken in plaats van te vermijden. Deze instelling doet hem zowel zijn bezit als zijn gezondheid op het spel zetten. De roman van Paul Morand (door Maurice Rheims en Christopher Frank tot scenario bewerkt) kreeg een afgezwakte, satirische aanpak, maar biedt de gelegenheid om Delon ongewoon dynamisch in de weer te zien als personage dat op zijn eigen ondernemersschap op vele (ook niet-filmische) terreinen geïnspireerd kon zijn. Door de lens keek Maurice Fellous. Ook bekend als THE HURRIED MAN.

L' Ordinateur des pompes funèbres

Italië​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Gérard Pirès. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Mireille Darc, Bernadette Lafont, Lea Massari en Bernard Fresson.

Een employé van een verzekeringsfirma ontdekt dat hij per computer fatale ongevallen kan programmeren, dus maakt zijn dominerende vrouw een dodelijke slipper. Het nieuwe geluk met zijn vriendin blijkt ook niet wolkeloos en de echtgenote van een collega lijkt een aantrekkelijker alternatief. De zwarte humor krijgt een goedgehumeurde aanpak en een vertolking met aanstekelijk resultaat. De tegendraadse casting van Trintignant is zo verrassend dat het jammer is dat de verdere rolbezetting wel bij overbekende typeringen blijft.

Le téléphone rose

Frankrijk 1975. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Mondy, Mireille Darc, Daniel Ceccaldi, Michael Lonsdale en Gérard Hérold.

Een Amerikaanse onderneming die een fabriek in de provincie wil opkopen tracteert de ondernemer op een uitje met een call- girl zonder dat hij dat direct doorheeft. De verwikkelingen zijn voorspelbaar in een toneelmatige film, met sympathieke acteursprestaties. Scenario van Francis Véber.

Les seins de glace

Frankrijk​/​​Italië 1974. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Alain Delon, Claude Brasseur, Nicoletta Machiavelli en Fiore Altoviti.

Scenarioschrijver François (Brasseur) ontmoet op het strand een hoogblonde beeldschone vrouw, die toevallig sprekend lijkt op de hoofdpersoon van het script waar hij mee bezig is. Hij valt als een blok voor deze Peggy (Darc), maar hoort van haar schimmige advocaat (Delon) dat ze een duister en gewelddadig verleden heeft. Interessante thriller, waarvoor Lautner de roman Someone is Bleeding van Richard Matheson tot scenario bewerkte. Belangrijkste minpunt is de hoofdrol van Darc, producent Delons toenmalige vlam, die te weinig diepgang aan haar personage geeft.

Le retour du grand blond... avec une chaussure rouge

Frankrijk 1974. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Pierre Richard, Mireille Darc, Jean Rochefort, Michel Duchaussoy en Jean Carmet.

In zekere zin het vervolg van LE GRAND BLOND AVEC UNE CHAUSSURE NOIRE. Bij een onderzoek naar de dood van een geheim agent valt de verdenking op een verstrooide musicus. Scenarioschrijver was Francis Veber.

Le Retour Du Grand Blond

Frankrijk 1974. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Mireille Darc, Jean Rochefort en Pierre Richard.

In zekere zin het vervolg van LE GRAND BLOND AVEC UNE CHAUSSURE NOIRE. Bij een onderzoek naar de dood van een geheim agent valt de verdenking op een verstrooide musicus. Scenarioschrijver was Francis Veber.

Dis-moi que tu m'aimes

Frankrijk 1974. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Mireille Darc, Marie-José Nat, Jean-Pierre Marielle, Daniel Ceccaldi en Geneviève Fontanel.

Drie echtgenoten worden door hun vrouw verlaten en zoeken steun bij elkaar in een hervonden vrijgezellenbestaan. Dat hun vrouwen het alleen ook best redden, kunnen ze moeilijk verwerken. Voorspelbare, wat ouderwetse komedie, maar met verve geacteerd.

Borsalino & Co

Frankrijk 1974. Thriller van Jacques Deray. Met o.a. Michel Bouquet, Alain Delon, Jean-Paul Belmondo, Ricardo Cucciola en Mireille Darc.

Na dood van zijn makker is gangster Siffredi alleenheerser van de onderwereld van Marseille, tot een nieuwe rivaal van hem een alcoholistisch wrak weet te maken. Na revalidatie in Napels weet hij zich te wreken. Het vervolg op de succesfilm mist niet alleen Belmondo, maar ook alle andere elementen die Borsalino opmerkelijk maakten. Matte herhalingsoefening van Delon en andere betrokkenen (weer Mireille Darc even als tippelaarster).

O.K. patron

Frankrijk 1973. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Jacques Dutronc, Mireille Darc, Axelle Abbadie, Michel Constantin en Francis Blanche.

De weduwe van een Franse mafioso zoekt een plaatsvervanger om een machtsovername door Amerikanen te voorkomen en strikt daartoe een jonge vertegenwoordiger in relikwie[KA3]en, die niet begrijpt wat hem overkomt. Dit vroege vehikel voor Dutronc als ster speculeert op diens nonchalante image als chansonnier. Hij brengt inderdaad een welkome lichtheid in deze logge en voorspelbare misdaadburleske. (Deze debuutfilm ontstond onder supervisie van George Lautner, met het merendeel van diens vaste acteurs, wat er alleen aan herinnert hoeveel vlotter hij zelf dit genre beheerst).

La valise

Frankrijk 1973. Avonturenfilm van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Jean-Pierre Marielle, Michel Galabru en Amidou.

Frans geheim agent Augier (Constantin) ziet zich voor de idiote taak gesteld om Israëlische collega Bloch (Marielle) onbemerkt en heelhuids probleemland Libië uit te krijgen. Aldus begint een reis waarin het lijdend voorwerp in een ouderwetse hutkoffer langs de vele risicopunten wordt gesmokkeld. De eigenlijke spilrol in deze amusante avonturenkomedie is niettemin voor Darc, die als de libertijnse Françoise met haar charmes en kordaatheid het onfortuinlijke spionnentweetal uit de penarie helpt. Niet Lautners vlotste werk, maar sympathiek vanwege de cast en zeer luchthartig van toon.

Il n'y a pas de fumée sans feu

Frankrijk 1973. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Mireille Darc, Bernard Fresson, Michel Bouquet en Mathieu Carrière.

Een linkse politicus stelt zich tegenkandidaat bij gemeenteverkiezingen tegen de rechtse en corrupte burgemeester. Diens rechterhand bedenkt een contramanoeuvre door de verspreiding van een getrukeerde foto, waarop de vrouw van de opponent ogenschijnlijk aan een orgie deelneemt. Vervalsing kan niet worden aangetoond, de echte participanten op de foto weigeren uit angst voor hun eigen reputatie te getuigen, zodat de echtgenoot zelf aan zijn vrouw begint te twijfelen. De film is geïnspireerd op ware gebeurtenissen - die bij de première politieke censuurmoeilijkheden opleverden - maar verpakt deze in zoveel melodramatische nevenintriges dat het verhaal ongeloofwaardig wordt. Goed spel van Girardot als de bekladde heldin.

Le grandblond avec une chaussure noire

Frankrijk 1972. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Yves Robert, Colette Castel, Mireille Darc, Bernard Blier en Jean Rochefort.

Een linkse politicus stelt zich tegenkandidaat bij gemeenteverkiezingen tegen de rechtse en corrupte burgemeester. Diens rechterhand bedenkt een contramanoeuvre door de verspreiding van een getrukeerde foto, waarop de vrouw van de opponent ogenschijnlijk aan een orgie deelneemt. Vervalsing kan niet worden aangetoond, de echte participanten op de foto weigeren uit angst voor hun eigen reputatie te getuigen, zodat de echtgenoot zelf aan zijn vrouw begint te twijfelen. De film is geïnspireerd op ware gebeurtenissen - die bij de première politieke censuurmoeilijkheden opleverden - maar verpakt deze in zoveel melodramatische nevenintriges dat het verhaal ongeloofwaardig wordt. Goed spel van Girardot als de bekladde heldin.

Le grand blond avec une chaussure noire

Frankrijk 1972. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Pierre Richard, Mireille Darc, Bernard Blier, Jean Rochefort en Colette Castel.

Hoogst vermakelijke, nu eens stripachtige en dan weer Brits-droogkomische spionagefilmparodie waarin iedere rol uitmuntend is bezet. In het ingenieuze, sardonisch met toeval en willekeur spelende verhaal van Francis Véber - later als scenarist-regisseur zeer succesvol - raakt de verstrooide violist François Perrin verzeild in de vileine vete tussen twee spionagechefs. Richard is de sympathieke superstuntel, Mireille Darc de agente die hem moet verleiden. Darcs zwarte cocktailjurk met het memorabel diepe rugdécolleté nestelde zich in het Franse collectieve geheugen en werd zelfs een museumstuk.

Laisse aller... c'est une valse

Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Yanne, Mireille Darc, Bernard Blier, Michel Constantin en Nanni Loy.

Een uit de gevangenis ontslagen inbreker wordt zowel door gangsters als door een politiecommissaris opgejaagd, die willen weten waar hij de poet van zijn laatste kraak heeft gelaten. Het parodistische scenario van Bertrand Blier kreeg van de regie minder scherpte dan mogelijk was, maar wordt met vaart en verve gespeeld. Het scenario is van Joel Blasberg. Het camerawerk is van Maurice Fellous.

Il était une fois un flic

Frankrijk​/​​Italië 1971. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Michael Lonsdale, Alain Delon en Daniel Ivernel.

Opgewekte misdaadkomedie waarin politiecommissaris tijdens onderzoek naar moord undercover gaat in gezinnetje. Binnen de kortste keren krijgt de barse vrijgezel allerlei huiselijke taken opgelegd, iets waar hij geen rekening mee had gehouden. Mireille Darc, een voormalig model, was vanaf begin jaren 60 een populair en drukbezet actrice, o.m. te zien in Jean-Luc Godards Le week-end. Regisseur Lautner, zoon van actrice Renée Saint-Cyr, is gespecialiseerd in luchtig amusement en vooral bekend om zijn parodieën op spionagefilms, zoals Les barbouzes ('74), waarin Darc ook optrad. Let op kort optreden van Alain Delon.

Il Etait Une Fois Un Flic

Frankrijk​/​​Italië 1970. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin en Daniel Ivernel.

Opgewekte misdaadkomedie waarin politiecommissaris tijdens onderzoek naar moord undercover gaat in gezinnetje. Binnen de kortste keren krijgt de barse vrijgezel allerlei huiselijke taken opgelegd, iets waar hij geen rekening mee had gehouden. Mireille Darc, een voormalig model, was vanaf begin jaren 60 een populair en drukbezet actrice, o.m. te zien in Jean-Luc Godards Le week-end. Regisseur Lautner, zoon van actrice Renée Saint-Cyr, is gespecialiseerd in luchtig amusement en vooral bekend om zijn parodieën op spionagefilms, zoals Les barbouzes ('74), waarin Darc ook optrad. Let op kort optreden van Alain Delon.

Fantasia chez les ploucs

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Gérard Pirès. Met o.a. Lino Ventura, Mireille Darc, Jean Yanne, Jacques Dufilho en Nanni Loy.

Bij clandestiene drankstoker duiken een bookmaker met eigenwijs zoontje, een godsdienstwaanzinnige, een juwelendief met zijn vriendin en een gangsterbende op. De verwikkelingen en slachtoffers stapelen zich op. Burleske misdaadkomedie - naar roman van Charles Williams - kreeg rumoerige vormgeving in hoog tempo, waaraan de acteurs zich met aanstekelijk plezier overgeven.

Elle boit pas, elle fume pas, elle drague pas, mais... elle cause!

Frankrijk 1970. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Blier, Mireille Darc, Jean Le Poulain en Sim.

Opgewekt blijspel van regisseur/scenarist/volkstaalkunstenaar Michael Audiard (1920-1985) over roddelende werkster Germaine (hupse Annie Girardot) die dagdroomt over een weelderig leven in Monte Carlo terwijl ze haar werkdag verdeelt tussen een bijbeunende televisiepresentatrice, een slinkse bankier en een leraar met pikante buitenschoolse theateractiviteiten. 'Ze drinkt niet, rookt niet, flirt niet maar... ze kletst!' grossiert in gevatte jaren 60-dialogen en in fraaie plaatjes van Parijse rommelbuurtjes en fantastische retrofuturistische jaren 70-interieurs. Gebaseerd op het boek Bonne vie et meurtres van Fred Kassak.

Borsalino

Frankrijk​/​​Italië 1970. Misdaad van Jacques Deray en Jacques Demy. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Alain Delon, Cathérine Rouvel, Michel Bouquet en Françoise Christophe.

Delon komt in 1930 in Marseille op vrije voeten na een straf van zes maanden. De jonge, op macht beluste gangster stelt tot zijn ontzetting vast dat zijn vriendinnetje ondertussen warmte en genegenheid is gaan zoeken bij Belmondo. Hij wil de kerel mores leren. Vermakelijke gangsterfilm met leuke momenten en een goede sfeertekening. De maker heeft duidelijk gekeken naar Amerikaanse voorbeelden, maar hij heeft zijn film niet de spontaniteit kunnen geven die we kennen uit de Cagney-, Raft- of Bogart-films. Het scenario is van Deray, Jean-Claude Carrière, Claude Sautet en Jean Cau. Jean-Jacques Tarbès stond in voor de fotografie. Gevolgd door BORSALINO & CO.

Il Rallye di Montecarlo...e tutta quella confusione

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1969. Komedie van Ken Annakin. Met o.a. Tony Curtis, Susan Hampshire, Eric Sykes, Gert Fröbe en Peter Cook.

De slapstickachtige belevenissen van de deelnemers, die van vijf verschillende Europese plaatsen in Europa vertrekken om deel te nemen aan de autorace van 2.100 kilometer naar Monte Carlo anno 1920. Lichte ironie over menselijke zwakheid, ondanks alle grappige scènes toch wat te veel aangedikt. Gefilmd in Panavision.

Week-end

Frankrijk​/​​Italië 1967. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Mireille Darc, Jean Yanne, Jean-Pierre Kalfon, Valérie Lagrange en Jean-Pierre Léaud.

Een jaar voordat mei '68 de kussens van De Gaulle hardhandig opschudde, nam enfant terrible Godard zijn voorschot op de tweede Franse revolutie. Stedelingen Corinne (Darc) en Roland (Yanne) worden op een rit richting platteland geconfronteerd met monsterfiles, chaos, moord en hun catastrofehuwelijk. 'Drôle de jeu/C'est la vie' ('Eigenaardig spel/Zo is het leven') dichtte Jean-Luc in '67 strijdbaar over het onderwerp 'cinema'. Week-end is niets anders dan zijn in anarchistische beelden vervatte schotschrift tegen bourgeois mores, de zieke consumptiemaatschappij en filmconventies.

Fleur d'oseille

Frankrijk 1967. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Anouk Ferjac, Henri Garcin, Maurice Biraud en Amidou.

Weduwe van gangster wil buit van diens laatste inbraak besteden aan opvoeding van haar kind. Samen met andere alleenstaande moeder gaat ze op onderzoek uit en moet het opnemen tegen zwaarbewapende gangsterbende. Misdaadkomedie bereikt haar effecten door twee jonge moeders de overmacht te slim af te laten zijn. De humor van de dialoog is al te gezocht, maar Darc en Ferjac acteren met aanstekelijke bravoure.

La Grande sauterelle

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1966. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Hardy Krüger, Maurice Biraud, Francis Blanche en Margot Trooger.

Een gangster met een onhandige makker en een wraakzuchtige rivaal wil in Beiroet een berucht gokker beroven en komt in contact met een avonturierster die alles nog gecompliceerder maakt. Deze misdaad-komedie heeft meer aandacht voor de fotogenieke aspecten van Darc en de locatie dan voor de verrassende verhaalwendingen.

La Blonde de Pékin

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1966. Komedie van Nicolas Gessner. Met o.a. Mireille Darc, Claudio Brook, Edward G. Robinson, Françoise Brion en Giorgia Moll.

Jonge vrouw met geheugenverlies wordt geïdentificeerd als geliefde van Chinese geleerde. Russische en Amerikaanse geheim-agenten willen haar aan het praten krijgen, Chinezen willen haar laten zwijgen. Spionage-komedie heeft de nodige actie maar concentreert zich vooral op de billen van Darc - met geheimzinnige tatoeering - die hoe fraai ook weinig expressief zijn. Aandeel van veteraan Robinson is gereduceerd tot edelfiguratie.

La Blonde De Pekin

Frankrijk 1966. Actiefilm van Nicolas Gessner. Met o.a. Claudio Brook, Mireille Darc en Edward G. Robinson.

Jonge vrouw met geheugenverlies wordt geïdentificeerd als geliefde van Chinese geleerde. Russische en Amerikaanse geheim-agenten willen haar aan het praten krijgen, Chinezen willen haar laten zwijgen. Spionage-komedie heeft de nodige actie maar concentreert zich vooral op de billen van Darc - met geheimzinnige tatoeering - die hoe fraai ook weinig expressief zijn. Aandeel van veteraan Robinson is gereduceerd tot edelfiguratie.

Jeff

Frankrijk​/​​Italië 1966. Misdaad van Jean Herman. Met o.a. Alain Delon, Mireille Darc, Frédéric de Pasquale, Georges Rouquier en Suzanne Flon.

Een bendeleider gaat in Nederland de buit van een juwelenroof verkopen en komt niet meer terug. De bendeleden denken verraden te zijn en martelen zijn vriendin. Eén bendelid gelooft in de onschuld van zijn baas en gaat met de vriendin in Nederland op onderzoek uit. Dit bekwaam scenario kreeg een middelmatige regie en een voorspelbare rol van Delon als de jonge gangster. De eerste film met Darc en Delon.

Du rififi à Paname

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1966. Misdaad van Denys de La Patellière. Met o.a. Jean Gabin, Nadja Tiller, Georges Raft, Gert Fröbe en Claudio Brook.

Een bende van internationale goudsmokkelaars wordt belaagd door een concurrerende bende die de contacten in Londen en München ombrengt. De Franse gangsterbaas wordt bij een aanslag gered door een jonge Amerikaan die hij prompt als lijfwacht aanstelt, maar die in werkelijkheid een politieman is. Opmerkelijke rolbezetting is voornaamste attractie in zowel warrig als weinig verrassend scenario van Auguste Le Breton dat mat geregisseerd werd.

Du Rififi A Paname

Frankrijk 1966. Thriller van Denys de La Patellière. Met o.a. Mireille Darc, Jean Gabin en Gert Fröbe.

Een bende van internationale goudsmokkelaars wordt belaagd door een concurrerende bende die de contacten in Londen en München ombrengt. De Franse gangsterbaas wordt bij een aanslag gered door een jonge Amerikaan die hij prompt als lijfwacht aanstelt, maar die in werkelijkheid een politieman is. Opmerkelijke rolbezetting is voornaamste attractie in zowel warrig als weinig verrassend scenario van Auguste Le Breton dat mat geregisseerd werd.

Baleari operazione oro

Frankrijk​/​​Italië 1966. Avonturenfilm van José Maria Forque. Met o.a. Jacques Sernas, Mireille Darc en Venantino Venantini.

De bedoeling van het maken van deze humoristisch en satirisch bedoelde film over de speurtocht naar goud is een klassieke studie van de produktie van slechte films waarin alles fout gaat. Het is een verschrikkelijk avonturenverhaal dat traag verloopt en niet boeit, terwijl de acteurs een verveelde en onverschillige indruk maken. Het soort film dat een mens graag hoort te missen.

Ne nous fâchons pas

Frankrijk 1965. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Lino Ventura, Mireille Darc, Jean Lefebvre, Michel Constantin en André Pousse.

Een ex-gangster die winkelier in Zuid-Frankrijk is geworden laat zich door oude vrienden overhalen om een dief op te sporen die hen bedrogen heeft en ook wordt gezocht door een Britse bende. Deze misdaadkomedie verloopt volgens een overbekend stramien omdat Lautner te veel eerdere films met dezelfde acteurs in dezelfde soort rollen maakte. Ventura als driftkop die zijn leuze 'maak je niet kwaad' keer op keer vergeet blijft niettemin vermakelijk. Het scenario is van Michel Audiard. Het camerawerk is van Maurice Fellous.

Ne Nous Fachons Pas

Frankrijk 1965. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Lino Ventura en Jean Lefebvre.

Een ex-gangster die winkelier in Zuid-Frankrijk is geworden laat zich door oude vrienden overhalen om een dief op te sporen die hen bedrogen heeft en ook wordt gezocht door een Britse bende. Deze misdaadkomedie verloopt volgens een overbekend stramien omdat Lautner te veel eerdere films met dezelfde acteurs in dezelfde soort rollen maakte. Ventura als driftkop die zijn leuze 'maak je niet kwaad' keer op keer vergeet blijft niettemin vermakelijk. Het scenario is van Michel Audiard. Het camerawerk is van Maurice Fellous.

Les bons vivants

Frankrijk 1965. Komedie van Gilles Grangier en Georges Lautner. Met o.a. Bernard Blier, Frank Villard, Dominique Davray, Yori Bertin en Andréa Parisy.

Drieluik (UN GRAND SEIGNEUR, LA FERMETURE, AU TRIBUNAL) over de nasleep van de sluiting van een bordeel. Uiteindelijk wordt een burgerman die zich over een dakloze hoer heeft ontfermd door haar erkentelijke collega's gepromoveerd tot nieuwe bordeelhouder. Deze episodenfilm heeft het voordeel dat de sketches op elkaar aansluiten. Alleen de laatste bijdrage echter - van Lautner, met Darc en De Funès - heeft enige verve en sjeu. Scenario van Albert Simonin en camerawerk van Michel Magne.

Monsieur

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1964. Komedie van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Jean Gabin, Liselotte Pulver, Philippe Noiret, Mireille Darc en Gaby Morlay.

Een oude bankier begint als weduwnaar een nieuw leven en laat zich als huismeester in een bourgeoisgezin opnemen, waarin hij met diverse amoureuze intriges orde op zaken stelt en een door hem geprotegeerde ex-prostitu[KA1]ee aan een echtgenoot helpt. De rolbezetting is het voornaamste pluspunt in deze al te vriendelijke en bedaarde satire die haar afkomst als toneelstuk (van Claude Gevel) niet altijd verhult door een kunstmatige samenloop van omstandigheden. Scenario van Pascal Jardin en Claude Sautet.

Les Durs à cuire

Frankrijk 1964. Komedie van Jacques Pinoteau. Met o.a. Roger Pierre, Stéphane Audran, Jean Poiret, Michel Serrault en Mireille Darc.

Een schrijver van toneel-thrillers ontdekt dat zijn vrouw en zijn ghost-writer hem naar het leven staan. Hij wil zijn kennis van de perfecte misdaad gebruiken om wraak te nemen, maar de ene dode na de andere valt zonder dat hij zelf iets heeft ondernomen. Hoewel het hier een romanverfilming betreft, blijft deze zwarte komedie steken in de Franse traditie van de boulevardklucht, met aangedikt acteren en overwegend dialoog-humor. Het vlotte tempo en wat meer dan gewoonlijk visuele gags tillen het resultaat net boven het gemiddelde uit.

Les Barbouzes

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Lino Ventura, Francis Blanche, Bernard Blier, Mireille Darc en Jess Hahn.

Wanneer een louche wapenmagnaat tijdens de erotische gymnastiek het hoekje om gaat, sturen diverse landen hun sluwste geheimagenten (‘barbouzes’) op pad. Missie: op haar Duitse kasteeltje de weduwe inpalmen om zo aan de nucleaire nalatenschap te geraken. Zwarte komedie met stripverhaalflair van het gouden span Lautner/Michel Audiard (Les tontons flingueurs) zit vol puntige dialogen, maffe types en regie- en montagegrapjes. Darc, met ondeugende glimlach en prachtige schouderbladen, is om te zoenen. Knipoog van componist Michel Magne: La Marseillaise in traag walsarrangement als Leitmotiv.

La Chasse à l'homme

Frankrijk 1964. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Françoise Dorléac, Bernadette Lafont, Micheline Presle, Francis Blanche en Noël Roquevert.

Jongeman, die op het punt van trouwen staat, wordt de huwelijkse staat door verhalen van vrienden z[KA1]o tegengemaakt dat hij zijn bruiloft ontvlucht en samen met een makker met vakantie gaat in plaats van op huwelijksreis. Uiteindelijk lopen alle drie toch (weer) in de val. Komedie onderscheidt zich van andere episodefilms door een verbindende lijn in het verhaal, maar afzonderlijke sketches zijn van zeer wisselend gehalte. Aardigste zijn Rich tussen Presle en Deneuve en Brialy met Dorléac. Verdere rolbezetting krijgt in onaangename en niet zeer geestige humor weinig kansen.

Des pissenlits par la racine

Frankrijk​/​​Italië 1964. Misdaad van Georges Lautner. Met o.a. Louis de Funès, Michel Serrault, Mireille Darc, Francis Blanche en Maurice Biraud.

Een musicus heeft de vriendin afgetroggeld van een bookmaker met onderwereld-connecties, en doodt per ongeluk de `sterke man` die wraak kwam nemen. Het lijk wordt in de contrabas-koffer verborgen, maar verdwijnt evenals het ticket waarmee de musicus de paardenrennen heeft gewonnen. De misdaadkomedie houdt aangenaam het tempo vast, maar de regisseur laat de acteurs te veel ieder voor zich spelen waardoor de sc[KA2]enes wisselende solonummers worden (met Blanche als uitschieter). De muziek van Delerue is geestiger dan het scenario (van Clarence Weff, Albert Kantof, Michel Audiard en de regisseur). Camerawerk van Maurice Fellous.

Pouic-Pouic

Frankrijk 1963. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Jacqueline Maillan, Mireille Darc, Philippe Nicaud en Roger Dumas.

Léonard Monestier krijgt van zijn echtgenote een olieconcessie cadeau die waardeloos blijkt te zijn. Vervolgens tracht Léonard het waardeloze stuk papier te slijten aan de rijkaard die een oogje op zijn dochter heeft. Eerste samenwerking van Girault en De Funès, de latere succestandem van de Gendarme-reeks, heeft de première van het driftkikkertype dat de Franse topkomiek tot in de perfectie zou beheersen. De klucht, naar het boulevardstuk van Girault en Jacques Vilfrid, leeft van De Funès' hyperdynamiek en de mooie zwart-witfotografie. Bijrol van Christian Marin, in vier Gendarme-films een van de onderknuppels van sergeant-superstreber Cruchot.

Pena de muerte?

Spanje 1962. Misdaad van José María Forn. Met o.a. María del Sol, Jacques Dumesnil, Mireille Darc en Fernando León.

Een jongen zoekt naar de mogelijke schuldige van de moord op een schrijver. Een aardige film met Mireille Darc, vóór haar verhouding met Delon.

Les Veinards

Frankrijk 1962. Komedie van Philippe de Broca, Jean Girault en Jack Pinoteau. Met o.a. France Anglade, Francis Blanche, Blanchette Brunoy, Daniel Ceccaldi en Geneviève Cluny.

Een vijfluik waarin de personages respectievelijk een nertsmantel, een gastronomisch maal, een nacht met een filmster, een luxe-jacht en de loterij winnen, met onverwachte en tegenvallende gevolgen. Een sterke rolbezetting in deze episodenfilm die niet meer is dan een reeks zonder veel surprises uitgebouwde moppen. De anders geestrijker De Broca onderscheidt zich hier in niets van zijn in deze ongein gespecialiseerde collega's.

Les Nouveaux aristocrates

Frankrijk 1961. Drama van Francis Rigaud. Met o.a. Paul Meurisse, Maria Mauban, Charles Belmont, Yves Vincent en Catherine Sola.

Een scholier die door zijn ouders veronachtzaamd wordt, is een rebelse dwarsligger op een jezuïetencollege. Na zijn verwijdering van school en de ontdekking dat zijn vader een minnares heeft, doet hij een zelfmoordpoging, maar een idealistische priesterleraar brengt hem weer op het juiste spoor. Het overbekende generatiekloof-drama kreeg een nadrukkelijke regie van de debutant. De acteurs weten weinig raad met hun rollen en hun associatie met eerdere komedies en gangsterfilms maakt het extra moeilijk deze belerende smartlap serieus te nemen.

La Mort a les yeux bleus

Frankrijk 1961. Thriller van Dany Fog. Met o.a. Nadia Gray, Paul Guers, Elga Andersen, Bruno Cremer en Mireille Darc.

De ontrouwe en rijke echtgenote van een thrillerschrijver wordt vermoord. Haar man heeft een waterdicht alibi. Zijn verliefde secretaresse blijkt - door hem aangezet - de schuldige. Een middelmatige thriller, die de spanning en interesse al snel doet verslappen en de aandacht verschuift naar uitvoerige liefdesscènes die weinig suggestief zijn. Ondanks de betrekkelijk korte tijdsduur tergend traag.

La Bride sur le cou

Frankrijk 1961. Komedie van Jean Aurel en Roger Vadim. Met o.a. Brigitte Bardot, Michel Subor, Jacques Riberolles, Josephine James en Claude Brasseur.

Een fotomodel probeert geliefde - die een rijke Amerikaanse boven haar verkiest - jaloers te maken met een andere man, maar wordt echt verliefd op de plaatsvervangende partner. Deze simpele komedie vol onnodige en onwaarschijnlijke complicaties was een eigen produktie van Bardot die de debutant Aurel liet vervangen door Vadim (die in zijn films zelden gevoel voor humor etaleert en hier minder dan ooit). Nu bekende namen bij de bijrollen geven de film enige curiositeitswaarde, naast het animo van Bardot die de flauwiteiten ook niet redt.

Hauteclaire

Frankrijk 1961. Thriller van Jean Prat. Met o.a. Paul Franleur, Mireille Darc, Clotilde Joano, Michel Piccoli en Edmond Beauchamp.

Een van de beste televisieregie[KA3]en in het romantische genre uit het `heldentijdperk`. Weliswaar geen bewerking van zomaar iets, want het gaat om de opzwepende vertelling [KL]Le bonheur dans le crime[KLE], een fragment uit het meesterwerk [KLE]Les Diaboliques[KLE] van Jules Barbey d`Aurevilly (1874). Een angstvallig letterlijke verfilming, vervat in een raadselachtige regie, met bijna bovennatuurlijke elementen. Opmerkelijk acteerwerk. Kan nog steeds als voorbeeld dienen voor de beklagenswaardige knoeiers, die tegenwoordig voor de buis werkzaam zijn.

Les coeurs brûlés

Frankrijk. Jean Sagols. Met o.a. Pierre Vaneck, Michel Duchaussoy en Mireille Darc.

Een van de beste televisieregie[KA3]en in het romantische genre uit het `heldentijdperk`. Weliswaar geen bewerking van zomaar iets, want het gaat om de opzwepende vertelling [KL]Le bonheur dans le crime[KLE], een fragment uit het meesterwerk [KLE]Les Diaboliques[KLE] van Jules Barbey d`Aurevilly (1874). Een angstvallig letterlijke verfilming, vervat in een raadselachtige regie, met bijna bovennatuurlijke elementen. Opmerkelijk acteerwerk. Kan nog steeds als voorbeeld dienen voor de beklagenswaardige knoeiers, die tegenwoordig voor de buis werkzaam zijn.