George Segal

The Linda McCartney Story

Verenigde Staten​/​​Canada 2000. Biografie van Armand Mastroianni. Met o.a. Elizabeth Mitchell, Gary Bakewell, David Lewis, Nicole Oliver en Tim Piper.

Houdini

Verenigde Staten 1998. Biografie van Pen Densham. Met o.a. Stacy Edwards, Paul Sorvino, Rhea Perlman, George Segal en David Warner.

The Mirror Has Two Faces

Verenigde Staten 1996. Romantische komedie van Barbra Streisand. Met o.a. Barbra Streisand, Jeff Bridges, Lauren Bacall, George Segal en Mimi Rogers.

Vanwege ongelukkige ervaringen besluit professor Gregory Larkin (Bridges) niet meer aan seks te doen. Dat is vooral jammer voor professor Rose Morgan (Streisand), die hem erg leuk vindt. Ondanks zijn tegenstribbelingen weet ze hem langzaam maar zeker in te palmen, wat belangstellend gadegeslagen wordt door haar dominante moeder (Bacall). Streisand regisseerde, produceerde, schreef mee aan het script en coördineerde de muziek, maar als actrice speelt ze toch vooral Barbra Streisand. Gelukkig valt Jeff Bridges zelden tegen en was Bacall zo in vorm dat ze voor haar rol een Oscarnominatie kreeg.

The Making Of A Hollywood Madam

Verenigde Staten 1996. Biografie van Michael Switzer. Met o.a. Michael Gross, Cindy Pickett, Lois Nettleton, George Segal en Tricia Leigh Fisher.

Vanwege ongelukkige ervaringen besluit professor Gregory Larkin (Bridges) niet meer aan seks te doen. Dat is vooral jammer voor professor Rose Morgan (Streisand), die hem erg leuk vindt. Ondanks zijn tegenstribbelingen weet ze hem langzaam maar zeker in te palmen, wat belangstellend gadegeslagen wordt door haar dominante moeder (Bacall). Streisand regisseerde, produceerde, schreef mee aan het script en coördineerde de muziek, maar als actrice speelt ze toch vooral Barbra Streisand. Gelukkig valt Jeff Bridges zelden tegen en was Bacall zo in vorm dat ze voor haar rol een Oscarnominatie kreeg.

The Cable Guy

Verenigde Staten 1996. Komedie van Ben Stiller. Met o.a. Jim Carrey, Matthew Broderick, Leslie Mann, Jack Black en George Segal.

Steven (Broderick) heeft liefdesverdriet en behoefte aan afleiding. Hij vraagt Chip, de monteur van de kabel-provider, om voor vijftig dollar stiekem wat extra tv-zenders aan zijn aansluiting toe te voegen. Die fikst dat wel even, maar wil daarna Stevens vriend zijn. En daar heeft Steven weinig behoefte aan, vooral nadat hij merkt hoe vasthoudend Chip zich in zijn leven probeert binnen te wurmen. Geslaagde komedie waarin Carrey laat zien dat hij behalve grappig ook doodeng kan zijn. Volgens sommigen té eng, de legendarische filmcriticus Roger Ebert nam de film op zijn lijstje van de slechtste films van 1996.

It's My Party

Verenigde Staten 1996. Komedie van Randal Kleiser. Met o.a. Eric Roberts, Gregory Harrison, Lee Grant, Marlee Matlin en Paul Regina.

Nick (Roberts) is HIV-positief en besluit zelfmoord te plegen 'while I am still me'. Om afscheid te nemen van zijn familie en vrienden organiseert hij een groot feest wat voor het nodige drama zorgt. Regisseur Randal Kleiser (Grease) baseerde zijn film op de ervaringen met zijn eigen vriend. (VM/VPRO Gids)

Flirting with Disaster

Verenigde Staten 1996. Komedie van David O. Russell. Met o.a. Ben Stiller, Patricia Arquette, Téa Leoni, Mary Tyler Moore en George Segal.

Woody Allen-achtige komedie met Ben Stiller in de hoofdrol als een geadopteerde neuroot uit New York die zijn vrouw (Arquette) en vier maanden oude zoon op sleeptouw neemt naar de andere kant van het land om zijn ware ouders te vinden. Een bevallige psycholoog (Leoni) haakt aan vanuit het adoptiebureau om de hereniging te begeleiden. Huwelijksproblemen, verleiding, een foute moeder, een dito vader, oude bekenden en een overdosis LSD zorgen voor de escalatie. Knap werk van een ingetogen Stiller die rugdekking krijgt van een stoet geweldige acteurs.

The Feminine Touch

Verenigde Staten 1995. Thriller van Conrad Janis. Met o.a. Paige Turco, George Segal, Elliott Gould, Conrad Janis en Dirk Benedict.

Iemand schijnt presidentskandidaten om zeep te helpen. Senator Ashton en Kahn die kandidaat is voor het vice-presidentschap, lijken mogelijke nieuwe doelwitten. Journaliste Jennifer Barron, die bezig is een artikel te schrijven over Ashton en Kahn wordt geconfronteerd met de wrede moord op haar achteraf niet zo koshere vriend John Mackie in een amusementspark.

The Babysitter

Verenigde Staten 1995. Komedie van Guy Ferland. Met o.a. Alicia Silverstone, Jeremy London, J.T. Walsh, Lee Garlington en Nicky Katt.

Het korte verhaal van Robert Goover is een interessant psychologisch portret van een aantrekkelijke babysitter, haar vriendje en zijn kameraad die hem uitdaagt, en hun rivaal, de vader van de kinderen voor wie zij oppast. Ze vallen alledrie op haar en ieder heeft er zo zijn eigen seksfantasie over haar.

Deep Down

Verenigde Staten 1995. Thriller van John Travers. Met o.a. Chris Young, Kristoffer Tabori, Tanya Roberts, George Segal en Paul Le Mat.

Hebben we dit al niet eens eerder gezien? Een na[KA3]ieve jongeling ziet hoe zijn buurvrouw, een sexy danseres, door haar criminele man (Segal) wordt mishandeld. De jongen en de vrouw worden minnaars en al snel komt het tot de onvermijdelijke samenzwering om de echtgenoot te vermoorden, met alle onvermijdelijke verwikkelingen vandien. Sommige versies bevatten meer seks en naaktscènes - al even onvermijdelijk. Het scenario is van John Travers en Alice Horrigan. Camerawerk van David Miller.

Seasons of the Heart

Verenigde Staten 1994. Drama van Lee Grant. Met o.a. Carol Burnett, George Segal, Malcolm McDowell, Jill Teed en Eric Lloyd.

Serieuze film vol angst en woede, met alle verwikkelingen van een soap opera. Vivian Levinson (Burnett) is een keiharde uitgeefster die net is getrouwd met haar langdurige minnaar (Segal), een versierder die banden met de mafia heeft. Vivian heeft zo haar eigen problemen, zoals haar omgang met een intellectuele, maar alcoholistische schrijver (McDowell), met wie ze een verhouding heeft gehad; en ze is vervreemd geraakt van haar aan drugs verslaafde dochter Ellen (Teed). Een en ander komt tot een climax als Ellen haar zoon (Lloyd) in de steek laat en Vivian wordt gedwongen de jongen onder haar hoede te nemen. Burnett is geloofwaardig in de voor haar vreemde rol en ook de doorgewinterde cast levert sterk acteerwerk onder de competente regie van actrice/regisseur Grant. Het scenario van Robbyn Burger is helder, ontroerend en verfrissend volwassen en eigentijds, hoewel het af en toe gevaarlijk naar kitsch neigt. Componist Marvin Hamilsch, Academy Award-winnaar, levert zeer luisterbare en bij vlagen emotionele muziek.

Following Her Heart

Verenigde Staten 1994. Komedie van Lee Grant. Met o.a. Ann-Margret, George Segal, Brenda Vaccaro, Sandra Reaves en Alesandra Powers.

Ann-Margret speelt een weduwe die na veertig jaar huwelijk met een frigide bosbouwer uit North Dakota (Sheppard) eindelijk wel eens echt wil leven. Ze laat haar hypocriete dochter aan haar lot over en sluit zich wat onwennig aan bij een uitgelaten groep Grand Ole Opry-fans die per bus op weg zijn naar dit mekka van de country music in Nashville. Haar leven verandert volkomen als ze gedwongen wordt onderweg een hotelkamer te delen met een medereiziger (George Segal) op wie ze verliefd wordt. Ze weet haar droom om een bekende country-zangeres te worden te realiseren. Hoewel de plot nogal absurd is, weet scenarioschrijver Merry Helm een verfrissende heldin op te voeren die van Zweedse afkomst is en naar Amerika kwam om met een twee keer zo oude man te trouwen. Het scenario zit vol emotionele mogelijkheden die door regisseur Lee Grant en Ann-Margret worden verwerkt tot een charmante komedie. Goede bijrollen.

Army of One

Verenigde Staten 1994. Actiefilm van Vic Armstrong. Met o.a. Dolph Lundgren, Kristian Alfonso, George Segal, Michael Paul Chan en Geoffrey Lewis.

Een sto[KA3]icijnse Lundgren wordt opgepakt voor de moord op een agent, weet te ontsnappen en zweert bloedige wraak op de corrupte wetsdienaars die hem erin geluisd hebben. Alfonso, een onwaarschijnlijk knappe hulpsheriff, is zijn gijzelaar. In het begin heeft de film nog voldoende vaart en wordt er niet meer dan noodzakelijk van de plot (welk plot?) onthuld. Maar dan wordt het allemaal heel saai, onwaarschijnlijk en zelfs irritant (met name Segals zogenaamde komische invulling van de brute schurkenrol). De makers van deze film hebben er heel wat verwijzingen naar de klassieker HIGH SIERRA in verwerkt; ga dus die film zien, niet deze. Het scenario is van Steven Pressfield, het camerawerk van Dan Turrett.

Look Who's Talking Now

Verenigde Staten 1993. Komedie van Tom Ropelewski. Met o.a. John Travolta, Kirstie Alley, David Gallagher, Tabitha Lupien en Olympia Dukakis.

Na de pratende baby uit het origineel en zijn pratende zusje uit deel twee zijn het in deze derde Look Who's Talking-film de honden die praten. Moeder Mollie (Alley) is werkeloos, vader James (Travolta) doet extra zijn best op kantoor. Zijn nieuwe bazin wil James verleiden en lokt hem daartoe naar haar sneeuwhut. Uiteindelijk moeten de gezinshonden, stemmen van Danny DeVito en Diane Keaton, te hulp snellen tegen wolven en sneeuwstormen. Nog ietsje minder leuk dan de voorgangers.

Joshua Tree

Verenigde Staten 1993. Actiefilm van Vic Armstrong. Met o.a. Dolph Lundgen, Kristian Alphonso, George Segal, Beau Starr en Geoffrey Lewis.

Gevangene Barett Santee (Lundgren) ontsnapt uit de bak en gijzelt de eerste de beste automobilist, die hij tegenkomt. Het noodlot bepaalt dat dit de fraai gevormde Rita (Alphonso) is. Het noodlot bepaalt ook dat Rita hulpsheriff is en dat Barett binnen de kortst mogelijke keren een armada van politie-auto's achter zich aan heeft. Zelfs een achtervolgingsfilm met mooi-ogende hoofdrollen verveelt toch na een tijdje. Het scenario is van Steven Pressfield. Het camerawerk is van Dan Turrett.

Fire of passion: Deep down

Verenigde Staten 1993. Thriller van John Travers. Met o.a. George Segal, Tanya Roberts en Chris Young.

Andy Pattygrove droomt zijn hele leven al van een grote muziekcarrière en besluit naar Los Angeles te vertrekken. Daar treft hij de nogal excentrieke Craig Vesper aan die hem een kamer aanbiedt waar hij onmiddellijk intrekt. Als hij op een dag zijn onweerstaanbare buurvrouw Charlotte voorbij ziet komen is hij meteen verkocht. Ze is al getrouwd met de onberekenbare Gil die een zeer gewelddadig verleden heeft. Hij is angstaanjagend jaloers en staat bekend als uiterst agressief. Toch weet Andy Charlotte in zijn bed te lokken. Als hij korte tijd later ontdekt dat zijn seksuele uitspattingen op video zijn vastgelegd wordt alles hem duidelijk. Huisbaas Craig en Charlotte spelen onder een hoedje en lokken Andy in de val

Direct Hit

Verenigde Staten 1993. Thriller van Joseph Merhi. Met o.a. William Forsythe, Jo Champa, Richard Norton, John Aprea en George Segal.

Beroepsmoordenaar van de CIA Forsythe weigert een opdracht uit te voeren, omdat het slachtoffer volgens hem onschuldig is. Het zou zijn laatste opdracht zijn. Het gaat om de gewezen geliefde van een presidentskandidaat. Zo veroorzaakt hij dat er andere moordenaars achter haar aangaan, en hij neemt haar in bescherming. Routinematig in scène gezet, onderhoudend maar gewelddadig. Scenario van Jacobsen Hart. Camerawerk van Ken Blakey.

Un orso chiamato Arturo

Italië 1992. Komedie van Sergio Martino. Met o.a. George Segal, Carol Alt, Doris von Thury, Mattia Sbragia en Stefano Masciarelli.

George Segal speelt een Amerikaans musicus, getrouwd met een Italiaanse. Als ze niet op vakantie zijn, hangen ze met elkaar aan de telefoon. Carol Alt is een spionne à la Mata Hari. Segal heeft filmmuziek gecomponeerd en reist af naar het Filmfestival in Venetië, omdat hij genomineerd is voor een prijs. Zonder dat hij het weet raakt hij betrokken bij een spionagezaak. Hij wordt verliefd op Alt, die hem inspireert tot het schrijven van de heerlijkste muziek. George Segal ziet eruit of hij aan het eind van zijn Latijn is en zo speelt hij ook, Alt daarentegen ziet er voortreffelijk uit, maar is totaal ongeloofwaardig. Het draaiboek is van Martino en Nino Marino.

Taking the Heat

Verenigde Staten 1992. Actiefilm van Tom Mankiewicz. Met o.a. Tony Goldwyn, Lynn Whitfield, Alan Arkin, George Segal en Peter Boyle.

Tijdens een ondragelijke hittegolf, die New York lam legt, moet knappe politieagente Carolyn Hunter (Whitfield) onwillige kroongetuige yuppie Michael Norell (Goldwyn) door de chaos op straat loodsen om hem tijdig op de rechtbank te krijgen, waar hij moet getuigen tegen gangster Tommy Canard (Arkin). Daarbij moet ze huurmoordenaars te slim af zijn. Ondanks het ruime budget en de hoge productiewaarden een ongenietbaar werkje, vol stadse stereotypen (nichten, allochtone kruideniertjes, mafiosi, gettokinderen, egoïstische zakenlieden) en platvloerse grollen. Het scenario is van Dan Gordon. Het camerawerk is van Robert Stevens.

Me Myself And I

Verenigde Staten 1992. Komedie van Pablo Ferro en Pip Karmel. Met o.a. Sharon Mcnight, Betsy Lynn George, Don Calfa, Shelley Hack en Bill Macy.

Tijdens een ondragelijke hittegolf, die New York lam legt, moet knappe politieagente Carolyn Hunter (Whitfield) onwillige kroongetuige yuppie Michael Norell (Goldwyn) door de chaos op straat loodsen om hem tijdig op de rechtbank te krijgen, waar hij moet getuigen tegen gangster Tommy Canard (Arkin). Daarbij moet ze huurmoordenaars te slim af zijn. Ondanks het ruime budget en de hoge productiewaarden een ongenietbaar werkje, vol stadse stereotypen (nichten, allochtone kruideniertjes, mafiosi, gettokinderen, egoïstische zakenlieden) en platvloerse grollen. Het scenario is van Dan Gordon. Het camerawerk is van Robert Stevens.

For the Boys

Verenigde Staten 1991. Komedie van Mark Rydell. Met o.a. Bette Midler, James Caan, George Segal, Patrick O'Neal en Christopher Rydell.

Midler in haar element als all-round entertainster, die achter de linies de soldaten vermaakt. Ze begint haar carri[KA2]ere in WO II en vervolgt die door voor de boys op te treden tijdens in de Koreaanse oorlog en in Vietnam. Gefilmd in flashback, een nostalgisch verslag van de dagen waarin de troepen in oorlog verstrooid werden door dans- en zangvoorstellingen. Komediant Caan is haar partner op de b[KA3]uhne. Emotionele situaties en botsingen dreigen een einde te maken aan hun (professionele) relatie. Redelijk onderhoudende film, vooral fans van Bette. Arliss Howard is eventjes te zien als de geüniformeerde echtgenoot van Midler.

The Endless Game

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1989. Thriller van Bryan Forbes. Met o.a. Albert Finney, George Segal, Monica Guerritore, Ian Holm en Nanette Newman.

Een Britse spion wordt verraden als hij zoekt naar de waarheid achter de schijnbaar zinloze moord op een collega en ex- minnares, die haar geheugen heeft verloren. Finney slaapwandelt door de film die ouderwets-langzaam gemonteerd is. Dit drama had veel effectiever verteld kunnen worden in een uur. Segal is al even lui en inert als een Amerikaans deserteur.

Look Who's Talking

Verenigde Staten 1989. Komedie van Amy Heckerling. Met o.a. John Travolta, Kirstie Alley, Olympia Dukakis, George Segal en Abe Vigoda.

Taxichauffeur James (Travolta) brengt de hoogzwangere Mollie (Alley) naar het ziekenhuis, vindt haar leuk en raakt zo opgescheept met de zorg voor een pratende, wijsneuzige baby met de stem van Bruce Willis. Dat valt niet mee. Travolta en ­Alley doen hun best, maar de sarcastische oneliners van de baby gaan snel vervelen. Werd gevolgd door Look Who’s Talking Too, ook van scenariste/regisseuse/producer Heckerling en Look Who’s Talking Now, met pratende honden in de hoofdrol.

All's Fair

Verenigde Staten 1989. Komedie van Rocky Lane en Rocky Lang. Met o.a. George Segal, Sally Kellerman, Robert Carradine, Jennifer Edwards en Jane Kaczmarek.

Een vreselijke komedie over een stel vrienden met hoge functies in het bedrijfsleven die in het weekend de macho uithangen door oorlogje te spelen. Het draait erop uit dat ze zich in de 'strijd' uitkuren op elkaars vrouwen en vriendinnen. Het zal erg moeilijk zijn om een komedie te vinden die zo onleuk is als deze.

Marathon

Italië 1988. Drama van Terence Young. Met o.a. David Carradine, Lauren Hutton, George Segal en Franco Nero.

Forsyth (Carradine) is een keiharde Amerikaanse officier, autoritair en rigide, bij de NAVO in Rome. Hij is een fervent marathonloper. Als hij ontdekt dat zijn vrouw belangstelling heeft voor een andere marathondeelnemer, moet hij zowel de relatie met zijn vrouw zien te redden als de marathon winnen. Goede en overtuigende rol van Carradine in een overigens middelmatige film.

Many Happy Returns

Verenigde Staten 1986. Komedie van Steven Hilliard Stern. Met o.a. Ron Leibman, George Segal, Helen Shaver, Walter Olkewicz en Linda Sorenson.

Een leuk, beetje grimmig blijspel over een doorsnee burger wiens kalme bestaan op z'n kop wordt gezet door een onderzoek van de belastingdienst - tot hij besluit terug te vechten. Segal en Leibman, als advocaten, vormen voor de derde maal een prachtig paar.

Stick

Verenigde Staten 1985. Actiefilm van Burt Reynolds. Met o.a. Burt Reynolds, Candice Bergen, George Segal, Charles Durning en Jose Perez.

Weer vrij na zeven jaar gevangenis is Stick (Reynolds) vastbesloten een eerlijk leven te gaan leiden. Hij hoopt zijn vijftien-jarige dochter weer onder zijn hoede te krijgen, hoewel zijn vrouw niets meer met hem te maken wil hebben. Hij vestigt zich in Miami en het duurt niet lang of hij zit weer tot over zijn oren in het drugmilieu. Verschrikkelijk langdradig melodrama over een ex-gevangene die achtervolgd wordt door zijn verleden. Het is raadzamer de roman van Elmore Leonard te lezen dan het rommeltje dat de auteur er als scenarist van maakte in samenwerking met Joseph C. Stinson. Of ligt het aan de kwakkelige regie van Reynolds? Fotografie van Nick McLean.

Not My Kid

Verenigde Staten 1985. Drama van Michael Tuchner. Met o.a. George Segal, Stockard Channing, Andrew Robinson, Gary Bayer en Nancy Cartwright.

Ontzetting in een gezin wanneer de jonge dochter aan de drugs verslaafd blijkt te zijn: een emotioneel geladen verfilming van het boek van producente Beth Polson en Dr. Miller Newton. Mede door het vlijmscherpe script van Christopher Knopf is dit een van de beste films over het onderwerp. Het camerawerk is van Fred J. Koenekamp.

Killing 'em Softly

Canada 1985. Romantiek van Max Fisher en Max Fischer. Met o.a. George Segal, Irene Cara, Clark Johnson, Nicholas Campbell en Joyce Gordon.

Segal doodt de manager van een rockband, die hem geld schuldig is. Cara's vriendje wordt beschuldigd van het misdrijf. En raad eens... Segal en Cara worden verliefd op elkaar. Een slordig gemaakte en beschamend slechte film.

The Zany Adventures of Robin Hood

Verenigde Staten 1984. Avonturenfilm van Ray Austin. Met o.a. George Segal, Morgan Fairchild, Roddy McDowall, Janet Suzman en Kenneth Griffith.

Segal is de dolende held. Het bekende legendarische verhaal is getransformeerd naar een luchtig, opgeklopt komisch stripverhaaltje met allerlei karakters, die voor de grappige situaties moeten zorgen. Niet echt gelukt, op de decors en de locatie na.

The Cold Room

Verenigde Staten 1984. Drama van James Dearden. Met o.a. George Segal, Amanda Pays, Warren Clarke, Anthony Higgins en Renée Soutendijk.

Een opstandige studente gaat met tegenzin met haar vader - een schrijver, van wie zij vervreemd is - mee naar Oost-Berlijn, waar ze in een andere tijd terechtkomt. In een geheime kamer naast de hare bevindt zich een verborgen dissident en de Gestapo zit haar op de hielen. Deze verwarrende matte bewerking van Caines psychologische thriller werd geproduceerd voor de kabel.

Trackdown: Finding the Goodbar Killer

Verenigde Staten 1983. Thriller van Bill Persky. Met o.a. George Segal, Shelley Hack, Alan North, Shannon Presby en Tracy Pollan.

Segal is heel geloofwaardig als de ploeterende politieman die de - werkelijk gebeurde - moord onderzoekt op een lerares in Manhattan, het verhaal waarop ook LOOKING FOR MR. GOODBAR was gebaseerd. Helaas vloeit de spanning bij de kijker weg tijdens de totaal overbodige romantische tussenspelen.

Carbon Copy

Verenigde Staten 1981. Komedie van Michael Schultz. Met o.a. George Segal, Susan Saint James, Denzel Washington, Jack Warden en Paul Winfield.

Segal heeft zijn joods-zijn verborgen en is een succesvolle fabrieksdirecteur. Dan verschijnt zijn zeventienjarige buitenechtelijke zoon (Washington), die zwart is. Een onevenwichtige, maar niet oninteressante mengeling van komedie en socio-drama.

The Last Married Couple in America

Verenigde Staten 1980. Komedie van Gilbert Cates. Met o.a. George Segal, Natalie Wood, Richard Benjamin, Valerie Harper en Bob Dishy.

Aardige acteurs in een stupide sekskomedie over een gelukkig getrouwd echtpaar dat zo uit het evenwicht raakt door de scheidingen van vrienden om hen heen, dat ze aan hun eigen relatie beginnen te twijfelen. Obsceen en belachelijk. Laatste film van Wood, voordat ze op tragische wijze om het leven kwam.

Lost and Found

Verenigde Staten 1979. Komedie van Melvin Frank. Met o.a. George Segal, Glenda Jackson, Maureen Stapleton, Hollis McLaren en John Cunningham.

Een professor aan een universiteit die weduwnaar is en een Engelse gescheiden dame ontmoeten elkaar in een Frans skioord en verliezen algauw hun verliefdheid als ze trouwen. Een poging om het succes van A TOUCH OF CLASS te benaderen, is hier gewoon oubollige onzin die voor een hippe komedie moet doorgaan.

Who Is Killing the Great Chefs of Europe?

Verenigde Staten​/​​Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1978. Komedie van Ted Kotcheff. Met o.a. George Segal, Jacqueline Bisset, Robert Morley, Jean-Pierre Cassel en Philippe Noiret.

Een vlotte moordklucht met een titel die al veel verraadt en met een wellustige blik op Europese landschappen en menukaarten, met daarbij een prima kluchtige rol voor Morley als 's werelds grootste lekkerbek. Het scenario is van Peter Stone naar de roman van Nan en Ivan Lyons. Het camerawerk is van John Alcott.

Rollercoaster

Verenigde Staten 1977. Thriller van James Goldstone. Met o.a. George Segal, Richard Widmark, Timothy Bottoms, Helen Hunt en Henry Fonda.

Op een dag ontspoort een achtbaantreintje met dodelijke afloop. Een paar dagen later wordt een ander pretpark opgeschrikt door brand. Een anonieme jongeman (Bottoms) blijkt verantwoordelijk en om te voorkomen dat hij nog een roetsjbaan opblaast moet veiligheidsinspecteur Calder (Segal) hem een miljoen dollar overhandigen. De geldoverdracht - de kern van de film - zit ingenieus in elkaar. De bioscoopversie werd aangedikt met sensurround geluid maar de suizende beelden van een spectaculaire achtbaan zijn op zichzelf al behoorlijk desoriënterend. Antiheld Segal doet tijdens alle heisa verwoede pogingen om van de sigaretten af te blijven. Redelijke, maar gedateerde rampenfilm.

Fun With Dick and Jane

Verenigde Staten 1977. Komedie van Ted Kotcheff. Met o.a. Jane Fonda, George Segal, Ed McMahon, Dick Gautier en Allan Miller.

Lichte, amusante komedie over Segal die zijn baan verliest. Hij en echtgenote Fonda komen zonder inkomen te zitten en proberen rond te komen en nemen hun toevlucht tot de misdaad. Valt uit elkaar na veelbelovende start, wordt fragmentarisch, eindigt zonder enige betekenis.

The Duchess and the Dirtwater Fox

Verenigde Staten 1976. Komedie van Melvin Frank. Met o.a. George Segal, Goldie Hawn, Conrad Janis, Thayer David en Roy Jenson.

Een berucht valsspeler (Segal) raakt in moeilijkheden. Hij wordt gered door een bende outlaws, maar als wederdienst moet hij hen helpen bij een bankoverval. Terwijl de boeven er vandoor gaan, weet Segal door een list in het bezit te komen van de buit. In San Francisco wordt de koffer met geld gestolen door cabaretzangeres Hawn, die echter geen flauw benul heeft van de geldschat in de dubbele bodem. Segal zet de achtervolging in op Hawn, op de hielen gezeten door de bende. Dwaze, vulgaire westernparodie, waarin heftig wordt geschmierd door bijna alle acteurs. Regisseur Frank bezit duidelijk niet de kolderieke kwaliteiten van iemand als Mel Brooks. Het allesbehalve vermakelijke scenario is van Frank, Barry Sandler en Jack Rose. De schaarse geslaagde gags lijken meer toevalstreffers. Fotografie van Joseph Biroc. Gedraaid in Panavision.

The Black Bird

Verenigde Staten 1975. Thriller van David Giler. Met o.a. George Segal, Lionel Stander, Lee Patrick, Elisha Cook jr en Felix Silla.

Verschrikkelijk slechte en humorloze nabootsing van THE MALTESE FALCON met Segal als Sam Spade Jr. De film wordt ook niet gered door de aanwezigheid van Patrick en Cook uit de film van 1941.

Russian Roulette

Verenigde Staten 1975. Thriller van Lou Lombardo. Met o.a. George Segal, Cristina Raines, Bo Brundin, Denholm Elliott en Gordon Jackson.

Moordenaars dreigen Sowjet-premier Kosygin tijdens zijn reis naar Vancouver te doden. Segal moet een voortvluchtige relschopper pakken van wie men denkt dat hij de moord wil uitvoeren. Een gewelddadige, onbevredigende thriller.

The Terminal Man

Verenigde Staten 1974. Horror van Mike Hodges. Met o.a. George Segal, Joan Hackett, Richard Dysart, Jill Clayburgh en Donald Moffat.

In deze kille, maar boeiende thriller raakt computergeleerde Segal onder invloed van computers in zijn hersenen die hem gewelddadige dingen laten doen. Goed acteerwerk. Naar het boek van Michael Crichton.

California Split

Verenigde Staten 1974. Avonturenfilm van Robert Altman. Met o.a. George Segal, Elliott Gould, Ann Prentiss, Gwen Welles en Joseph Walsh.

Realistische maar nogal onsamenhangende kijk op twee fervente gokkers, hun vreemde levenswijze en het lege gevoel, dat ontstaat als ze gewonnen hebben. Het meer-kanaalsgeluid bij deze film is niet zo best en draagt bij aan de onsamenhangendheid van de film.

Blume in Love

Verenigde Staten 1973. Komedie van Paul Mazursky. Met o.a. George Segal, Susan Anspach, Kris Kristofferson, Marsha Mason en Shelley Winters.

Segal zit in de put. Hij kan niet verkroppen dat zijn vrouw, Anspach, hem in de steek heeft gelaten. In flash-backs komen we te weten waarom ze een einde aan het huwelijk heeft gemaakt en hoe Segal haar hoopt terug te winnen. Anspach is ondertussen ingetrokken bij hippie Kristofferson. Bitter-zoete huwelijkskomedie die een nogal goedkope indruk achterlaat, ondanks de uitstekende vertolkingen van de hoofdrolspelers. Bij vlagen is het scenario van Mazursky origineel en inventief, maar in totaliteit blijft de film beneden de verwachtingen. Gefilmd in een psychedelische, modieuze stijl die ondertussen weer achterhaald is. Bruce Surtees zette het in beeld.

A Touch of Class

Verenigde Staten 1973. Komedie van Melvin Frank. Met o.a. George Segal, Glenda Jackson, Paul Sorvino, Hildegard Neil en Cec Linder.

Ontegenzeglijk gebeurt er iets tussen Jackson en Segal maar dat brengt nog geen leven in deze verzuurde komedie over een getrouwde man die alleen maar een akkefietje wil zonder problemen en die vervolgens verliefd wordt. Jackson kreeg een Oscar als Beste Actrice.

The Hot Rock

Verenigde Staten 1972. Komedie van Peter Yates. Met o.a. Robert Redford, George Segal, Ron Leibman, Paul Sand en Zero Mostel.

Redford is net vrijgelaten uit de gevangenis en wordt benaderd door zijn zwager Segal, die weer een uitzonderlijke slag voorbereidt: de diefstal van een kostbare diamant uit het Brooklyn Museum. Twee andere specialisten worden aangetrokken: de stuntman Leibman en de explosieven-expert Sand. De vader van de laatste, de onbetrouwbare schurk Mostel, krijgt lucht van de zaak en wil ook een graantje meepikken. Een fantastische gangsterfilm vol krankzinnige humor, schitterend gespeeld door een unieke cast. Het pittige scenario vol knipoogjes werd geschreven door William Goldman, naar de roman van Donald E. Westlake. Een vermakelijke, pretentieloze misdaadfilm. Fotografie van Ed Brown en een swingende score van Quincy Jones. Gedraaid in Panavision. Ook bekend als HOW TO STEAL A DIAMOND IN FOUR UNEASY LESSONS. Werd gevolgd door BANK SHOT.

Born to Win

Verenigde Staten 1971. Komedie van Ivan Passer. Met o.a. George Segal, Karen Black, Paula Prentiss, Jay Fletcher en Hector Elizondo.

Niet zo'n succesvol, maar ten onrechte genegeerd komedie- drama over een voormalige kapper in New York en zijn kwaal om $100 per dag aan heroïne uit te geven. Zeer goed gespeeld, vooral door Segal. Scenario van David Scott Milton en de regisseur. Camerawerk van Jack Priestley en Richard Kratina. Ook bekend als ADDICT.

Where's Poppa?

Verenigde Staten 1970. Komedie van Carl Reiner. Met o.a. George Segal, Ruth Gordon, Trish Van Devere, Ron Leibman en Rae Allen.

Deze absurde klucht heeft zijn liefhebbers, maar je moet er dan ook van houden. Segal is een Newyorkse advocaat die door zijn dominerende moeder wordt overheerst. De grappen hebben betrekking op tasjesroof, verkrachting, bejaardentehuizen en andere kwalijke zaken. Het oorspronkelijke slot was te veel van het goede en werd veranderd.

The Owl and the Pussycat

Verenigde Staten 1970. Komedie van Herbert Ross. Met o.a. Barbra Streisand, George Segal, Robert Klein, Allen Garfield en Roz Kelly.

Een Broadway-komedie over een semi-ongeletterde prostituée en een stoffige intellectueel, waarin de bombast bij vlagen vervangen wordt door geestigheid, maar lachers zijn er in ieder geval. De Streisand/Segal-combinatie werkt prima. Aanvankelijk was de film 98m.

The Girl Who Couldn't Say No

1970. Franco Brusati. Met o.a. Paola Pitagora, Lila Kedrova, Akim Tamiroff, George Segal en Virna Lisa.

Een Broadway-komedie over een semi-ongeletterde prostituée en een stoffige intellectueel, waarin de bombast bij vlagen vervangen wordt door geestigheid, maar lachers zijn er in ieder geval. De Streisand/Segal-combinatie werkt prima. Aanvankelijk was de film 98m.

Loving

Verenigde Staten 1970. Komedie van Irvin Kershner. Met o.a. George Segal, Eva Marie Saint, Sterling Hayden, Keenan Wynn en Nancie Phillips.

Dit uitmuntend drama toont Segals problemen in zijn huwelijk en op zijn werk. Regisseur Kershner heeft veel gevoel voor het gewone detail. De prachtige climax van de film heeft te maken met liefde bedrijven in het openbaar.

The Southern Star

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1969. Komedie van Sidney Hayers. Met o.a. George Segal, Ursula Andress, Orson Welles, Ian Hendry en Harry Andrews.

Een onevenwichtig komedieavontuur over de jacht op een ongewoon grote diamant waarbij veel deelnemende partijen zijn betrokken met schitterende landschapsscènes in Senegal, maar dat is dan ook alles.

The Bridge at Remagen

Verenigde Staten 1969. Oorlogsfilm van John Guillermin. Met o.a. George Segal, Robert Vaughn, Ben Gazzara, Bradford Dillman en E.G. Marshall.

In februari 1945 is nog slechts één brug over de Rijn intact, de Ludendorff-brug bij Remagen. Generaal Van Eyck krijgt het bevel de brug op te blazen om de opmars van de geallieerden te stuiten. Hij weigert, want op deze manier zullen zijn terugtrekkende soldaten in handen vallen van de Amerikanen, maar het bevel wordt niet ingetrokken. Uitstekend gemaakte, maar inspiratieloze en gewelddadige oorlogsfilm die maar weinig historische waarde heeft. Wie van spectaculaire ontploffingen houdt komt aan zijn trekken, maar het uit clichés opgebouwde scenario van Richard Yates en William Roberts, naar een verhaal van Roger Hirson heeft weinig opwindends te bieden. Mooie fotografie van Stanley Cortez. Panavision.

No Way to Treat a Lady

Verenigde Staten 1968. Komedie van Jack Smight. Met o.a. Rod Steiger, Lee Remick, George Segal, Eileen Heckart en Murray Hamilton.

Vermomd als een Ierse priester, dringt Steiger het appartement binnen van een weduwe. Hij wurgt haar en laat haar achter in de badkamer. Commissaris Segal verklaart aan de pers dat dit onmogelijk het werk kan zijn van een amateur, dit is het werk van een meester. De ijdele Steiger belt hem op om hem te bedanken voor het compliment. Naarmate er meer slachtoffers vallen, wordt ook zijn telefonisch duel met Segal heviger. Vreemde mengeling van suspense, zwarte komedie en melodrama. Steiger is geknipt voor deze rol van geniale maniak, die een meester is in het vermommen. Het spirituele scenario werd geschreven door John Gay, naar de roman van William Goldman. Inventieve fotografie van Jack Priestley.

Bye Bye Braverman

Verenigde Staten 1968. Komedie van Sidney Lumet. Met o.a. George Segal, Jack Warden, Joseph Wiseman, Sorrell Booke en Jessica Walter.

Om een van de hoofdfiguren te beschrijven moet je de optelsom maken van de onderdelen van deze film; zoiets kan wellicht als een vorm van vermaak beschouwd worden. Maar het vage, weifelende verhaal over een viertal joodse intellectuelen, die op weg zijn naar een begrafenis van een vriend is uiteindelijk teleurstellend. Opgenomen in New York.

The St. Valentine's Day Massacre

Verenigde Staten 1967. Misdaad van Roger Corman. Met o.a. George Segal, Ralph Meeker, Jean Hale, Clint Ritchie en Frank Silvera.

Chicago 1929. Het monopolie van Al Capone wordt ondermijnd door de Bugs Moran-gang. Onderlinge, bloedige rivaliteit ontstaat tussen beide bendes, met als hoogtepunt de historische slachtpartij op St. Valentijnsdag, toen de jongens van Capone de Morans op brutale wijze afslachtten in een garage. Geslaagde, boeiende reconstructie in pseudo-documentaire stijl, snel en nerveus gemonteerd. Goede prestaties van de hoofdrolspelers, ook al schmieren ze soms een beetje te veel. Vele bekende gezichten duiken op in kleine rolletjes (o.a. John Agar, Harold Stone, Alex d`Arcy, Dick Miller en zelfs Bruce Dern en Jack Nicholson). Een van de zeldzame films die Corman draaide voor een major company (Fox). Scenario van Howard Browne, en de camera werd bemand door Milton Krasner.

Who's Afraid of Virginia Woolf?

Verenigde Staten 1966. Drama van Mike Nichols. Met o.a. Elizabeth Taylor, Richard Burton, George Segal en Sandy Dennis.

Twee echtparen brengen een avondje bij elkaar door met snijdende gesprekken. Burton en Taylor - toentertijd ook een echtpaar - spelen samen het hart uit het lijf in een treffend toneelstuk van Edward Albee. Taylor en Dennis kregen Oscars, zowel als Haskell Wexler voor zijn aanstekelijke zwart-wit fotografie, Richard Sylbert voor de vormgeving en Irene Sharaff voor de kostuums. Deze film doorbrak indertijd het Hollywood- taboe wat volwassen onderwerpen betreft. Ook al zou hij vandaag niet meer zo hard overkomen, toch is het mogelijk, dat er voor de tv nog wel wat ferme taal uitgesneden wordt. Het scenario is van Ernest Lehman. Nichols' eerste film als regisseur.

The Quiller Memorandum

Verenigd Koninkrijk 1966. Thriller van Michael Anderson. Met o.a. George Segal, Alec Guinness, Senta Berger, George Sanders en Robert Helpmann.

Goed Harold Pinter-scenario over een Amerikaanse geheim-agent die een neo-nazibeweging natrekt in hedendaags Berlijn. Gebaseerd op de roman van Elleston Trevor (die de pseudoniem Adam Hall gebruikt) The Berlin Memorandum. Camerawerk van Erwin Hillier. Panavision.

Lost Command

Verenigde Staten 1966. Oorlogsfilm van Mark Robson. Met o.a. Anthony Quinn, Alain Delon, George Segal, Maurice Ronet en Claudia Cardinale.

Quinn, een beroeps-militair afkomstig uit een eenvoudige boerenfamilie in Frans Baskenland, aanvaardt het commando over een stel losgeslagen para's met wie hij op patrouille moet tegen de FLN in Algerije. Hij maakt er een elite-eenheid van en klimt zelf op tot generaal en dingt in het mondaine Parijs naar de hand van een gravin die weduwe is van een hoge militair. De politieke verhoudingen komen niet uit de verf en het is een matig boeiende militaire actiefilm met redelijk veel gepraat.

Ship of Fools

Verenigde Staten 1965. Drama van Stanley Kramer. Met o.a. Vivien Leigh, Oskar Werner, Simone Signoret, José Ferrer en Lee Marvin.

GRAND HOTEL op zee vlak voor het uitbreken van WO II. Een voortreffelijke bezetting met inbegrip van Leigh, in haar laatste film, als ontnuchterde gescheiden vrouw, Werner en Signoret als ongetrouwd liefdespaar en Marvin als baseballer met losse vuisten. Een indringend drama. Oscars voor het camerawerk en de art direction. is.

King Rat

Verenigde Staten 1965. Oorlogsfilm van Bryan Forbes. Met o.a. George Segal, Tom Courtenay, James Fox, Patrick O'Neal en Denholm Elliott.

Schrijver James Clavell zat tijdens WO II in een Japans krijgsgevangenenkamp. Zijn ervaringen kon hij indrukwekkend kwijt als scriptschrijver van bijvoorbeeld The Great Escape (1963). Van King Rat is hij auteur en wat er goed aan is, is onder meer dat het in deze film nu eens niet gaat om ontsnappen. Juist het leven in het kamp, waar gedeald en gehusseld wordt om te overleven, is hier de essentie. Korporaal King (Segal) heeft een talent in cynisch geregel en gerommel, en ontwikkelt dus een koninklijke macht, terwijl hij buiten het kamp nietszeggend zou zijn. King Rat is uitstekend vanwege indringende observaties, eersteklas camerawerk en meeslepend doch humorvol spel van vooral Segal en Fox.

The New Interns

Verenigde Staten 1964. Drama van John Rich. Met o.a. Michael Callan, Dean Jones, Telly Savalas, Inger Stevens en George Segal.

Dit vervolg op THE INTERNS (1962) is een smartlap die bestaat uit de gebruikelijke ziekenhuisverwikkelingen, zij het dat de rolbezetting boven de middelmaat is en de film enkele sterke scènes kent.

Invitation to a Gunfighter

Verenigde Staten 1964. Western van Richard Wilson. Met o.a. Yul Brynner, George Segal, Janice Rule, Pat Hingle en Brad Dexter.

Het bombastische scenario van Richard Wilson, Elizabeth Wilson en Alvin Sapinskey naar een verhaal van Hal Goodman en Larry Klein, staat stijf van de dialoog, maar krijgt door de vakkundige acteurs nog iets mee. Een stadje huurt een scherpschutter in om een verworpene te doden. Een verrassend resultaat, maar over het algemeen te veel gepraat. Camerawerk van Joseph MacDonald.

Act One

Verenigde Staten 1963. Komedie van Dore Schary. Met o.a. George Hamilton, George Segal, Eli Wallach, Sam Levene en Ruth Ford.

Interessant door zonderlinge rolverdeling, maar het ontbreekt dit maaksel van schrijver Moss Hart's autobiografie aan spitsvondigheid en ieder gevoel voor realiteit.

The Young Doctors

Verenigde Staten 1961. Drama van Phil Karlson. Met o.a. Ben Gazzara, Dick Clark, Eddie Albert, Ina Balin en Aline MacMahon.

De jonge dokter Gazzara komt in dienst van het ziekenhuis van de oude, gerespecteerde Dr. March. Hij staat versteld over het gebrek aan discipline dat hier heerst. Dit kost bijna het leven aan een pasgeboren baby, omdat de bloedanalyses, waar Gazzara om had gevraagd, niet tijdig uitgevoerd werden. Routinefilm over de medische wereld die niet beter of slechter is dan een tv-serie als MEDISCH CENTRUM WEST. De acteurs leveren goed werk af, zonder overdreven betrokkenheid. Sentimentaliteit wordt niet geschuwd in dit scenario van Joseph Hayes naar de roman The Final Diagnosis van Arthur Hailey. Alleen voor liefhebbers van het genre. Fotografie van Arthur J. Ornitz.