Annick Alane: cast.
Er zijn 32 films gevonden.

Vipère au poing

2004 | Drama

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2004. Drama van Philippe de Broca. Met o.a. Catherine Frot, Jacques Villeret, Jules Sitruk, Cherie Lunghi en Hannah Taylor-Gordon.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

T'as voulu voir la mer

2002 |

Frankrijk 2002. Christian Faure. Met o.a. Patachou, Robin Renucci en Annick Alane.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

Le monde de Marty

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Denis Bardiau. Met o.a. Michel Serrault, Jonathan Demurger, Annick Alane, Florence Hebbelynck en Camille Japy.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

Passage sous silence

1997 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Hughes De Laugardière. Met o.a. Frédéric van den Driessche, Anne Jacquemain, Annick Alane, Raoul Billerey en Jacques Dynam.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

Pêcheur d'Islande

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Anthony Delon, Mathilde Seigner, Stéphane Freiss, Annick Alane en Roland Amstutz.

'Van mijn zonen lijk jij het meeste op mij.' In principe fijn om te horen van je moeder, behalve als je je moeder een 'folcoche', een 'gek zwijn' vindt. Bij terugkomst uit Indochina in 1922 stelt moeder Rézeau (Frot) een nachtmerrieregime in dat het leventje van Jean Rézeau (Sitruk) totaal verpest. Jean en z'n broer worden vernederd en mishandeld en vader laat het allemaal maar gebeuren. De Broca bezat volgens eigen zeggen niet de haat jegens aristocratie die schrijver Hervé Bazin had. Frot is daarom wel schitterend als helse moeder, maar het sadisme in het boek werd flink afgezwakt.

L'enfant du secret

1996 | Drama

Frankrijk 1996. Drama van Josée Dayan. Met o.a. Caroline Silhol, Richard Berry, Jacqueline Danno, Florence Darel en Pedro Mourao.

Sociaal-assistente Blanche Pr[KA1]evost (Sihol) houdt zich in Marseille met verwaarloosde kinderen bezig. Op straat leert zij gekneveld jongetje I-Yau (Mourao) kennen. Zij hecht zich aan het knaapje, dat niet geestelijk zwak is (zoals haar entourage denkt) maar gewoon gehoorgestoord. Een en ander geraakt in een stroom- versnelling wanneer twee moordenaars het knaapje willen doden. Melodrama wordt pas oerdom wanneer Blanche zich wendt tot een zekere Christian Merlu (Verley), politiek kandidaat bij de lokale verkiezingen die op I-Yau lijkt... Franse nonsens op zijn smalst ondanks aanwezigheid van bekende Franse soap-acteurs.

Les trois frères

1995 | Drama, Komedie, Thriller

Frankrijk 1995. Drama van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Bernard Campan, Didier Bourdon, Pascal Légitimus, Antoine Du Merle en Anne Jacquemin.

Sedert 1987 nadat ze elkaar al in 1982 ontmoet hadden, vormen Bourdon, Campan en L[KA1]egitimus het komisch-satirische gezelschap Les Inconnus. Ze werden overladen met toneelprijzen en hadden in 1990 een satirisch programma met sketches op de Franse zender FRANCE 2. Nu hebben ze een film - het is overigens niet de eerste keer dat ze in een rolprent zitten: in 1984 zaten ze in LE T[KA1]EL[KA1]EPHONE SONNE TOUJOURS DEUX FOIS van Jean-Pierre Vergne. Deze film die vol sociale kritiek op de Franse maatschappij zit, is heel erg grappig voor wie die toestanden begrijpt en aanvoelt, maar ook buitenstaanders beleven er genoeg lol aan. Het verhaal is eigenlijk krankzinnig, maar tegelijkertijd onzinnig en eenvoudig. Didier Latour (Bourdon) is bewaker van een supermarkt en staat op het punt om te trouwen. Bernard Latour (Campan) is een soft-porno filmster, die inwoont bij vrienden. Pascal Latour (L[KA1]egitimus) is een head-hunter met een duur kantoor. De drie kennen elkaar niet. Ze ontvangen een oproep om bij de notaris te komen, en ontdekken dat ze halfbroers zijn en dat hun moeder hun een fortuin heeft nagelaten. Hoewel het geld nog niet op hun respectievelijke rekeningen is gestort, zetten ze de bloemetjes flink buiten en gaan ze op de pof dingen kopen. Kort erop moeten ze weer bij de notaris komen, die hen op de hoogte stelt dat de wettelijke termijn, waarin zij recht hadden op de erfenis al verstreken was en dat het vermogen naar een weeshuis gaat. Ze zitten tot over hun oren in de schuld, ze zijn zonder werk geraakt en bovendien blijkt Didier ook nog de vader te zijn van een kind, Michael (Du Merle). Ze moeten zich (met het kind) uit de Franse hoofdstad voor hun schuldeisers in veiligheid brengen en vluchten naar het Zuiden. Ze houden zich in leven met kleine vergrijpen, die variëren van het stelen van een auto tot frauderen met loterijbriefjes. Het is echt heel leuk en het wordt met verve gespeeld. Het camerawerk van Alain Choquart past heel goed bij de film. Het scenario is van regisseurs-acteurs Bourdon en Campan en Michel Lengliney. De volgende film van het trio LE PARI is veel minder geslaagd. De film werd bekroond met een César.

Le parasite

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Marie-Sophie Berthier, Yvon Back, Annick Alane en Nicolas Vogel.

Philippe Laroque (Back) is een jonge verzekeringsexpert die een gelukkig leven leidt met zijn vrouw, twee kinderen en rijke schoonfamilie. Tot er op een dag op de deur gebonkt wordt. Daar staat Lucien Laroque (Aumont), vader van Philippe, specialist in mislukte inbraken, zojuist ontslagen uit de gevangenis. Vader en zoon hebben elkaar in twintig jaar niet gezien. Als een parasiet neemt Lucien bezit van Philippe's huis en ze krijgen hem niet meer de deur uit. In de kelder beraamt hij bovendien de 'kraak van de eeuw' die hij samen met zijn zoon wil zetten. Een manier om de verloren jaren in te halen. Platvloerse, zinloze komedie die beslist niet boeiend is. Aumont doet zijn best om zijn personage wat diepgang te geven, maar de andere types zweven in het luchtledige. Florence Philipponnat en Dewolf schreven het scenario. Het camerawerk is van Pascal Ridao. De muziek is een bewerking van Les bagatelles van Antonin Dvorak. Nicam Stereo. Formaat 16/9.

François Kléber : Dans la gueule du loup

1995 | Misdaad

Frankrijk 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Gérard Lanvin, Elisabeth Vitali, Steve Kalfa, Yves Afonso en Jean-Noël Brouté.

Commissaris Fran[KA10]cois Kl[KA1]eber (Lanvin) waagt zich in het hol van de leeuw. Hij infiltreert in een gangsterbende die hij op heterdaad wil betrappen. Alles verloopt uitstekend, tot de teerlingen opnieuw geworpen worden. Zijn assistente Esther (Vitali) wordt gegijzeld door zijn 'medeplichtigen'. Hij moet nu uiterst voorzichtig te werk gaan om Esther te redden. Was Kléber te voortvarend waardoor het leven van Esther in de waagschaal raakte? Wie het weten wil moet blijven zitten tot de allesbehalve onverwachte afloop van deze routineuze politiefilm. Het scenario is van Sylvain Saada, Gérard Carré en Alain Minier. Het camerawerk is van Daniel Diot, die zes belevenissen van de commissaire op de gevoelige laag vastlegde.

Cécile est morte

1994 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Denys de La Patellière. Met o.a. Bruno Cremer, Claude Piéplu, Jean-Claude Frissung, Jean-Pierre Gos en Sophie Caffarel.

Bijna dagelijks komt Caffarel bij inspecteur Maigret (Cremer) klagen over een onbekende die 's nachts haar appartement binnendringt. Op het politiebureau wordt wat lacherig gedaan over de vrouw en haar biechtvader Maigret, tot zij dood wordt aangetroffen. Gebaseerd op het in 1942 gepubliceerde verhaal Cécile est morte in Maigret revient..., dat in 1944, nog tijdens de Duitse bezetting, werd verfilmd door Maurice Tourneur, met Albert Préjean als Maigret. In deze best aardige tv-versie laat Cremer Maigret nogal menselijk overkomen, wat niet kan worden gezegd van al zijn eerdere Maigret-vertolkingen en vermoedelijk te danken is aan De La Patellière.

La dame de lieudit

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Philippe Monnier. Met o.a. Edwige Feuillère, Annick Alane, Bernard Alane, Bernard Freyd en Philippe Laudenbach.

85-jarige Feuilli[KA2]ere speelt Madame Zihler, een denkbeeldige oudste nog levende Fran[KA10]caise. Zij is 110, maar haar arts (Aufaure) heeft haar verzekerd dat zij het gestel van een zeventig-jarige heeft. Zij leidt een onbekommerd leventje in haar kasteel. De Franse president (Tréjan) en zijn medewerkers-politici willen hun populariteit wat opkrikken via een groots feest n.a.v. Mme Zihlers verjaardag. Blijft natuurlijk de vraag op zij hierop zal ingaan. Veel tederheid in komedie naar de roman Le jubilé van Jean Capin die ook het scenario en de dialogen schreef. Mooi in beeld gebracht met een voor Feuillère op het lijf geschreven rol van malicieuze oude dame die afrekent met politici zonder scrupules.

La crise

1992 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1992. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Vincent Lindon, Patrick Timsit, Yves Robert, Maria Pacôme en Valérie Alane.

De filmer, die op talentvolle, humoristische en intelligente wijze de vreemde trekjes van onze samenleving schetst, slaagt erin een zeer innemende komedie te maken rond de crisis van het paar, in de liefde, het werk en het leven. Het begint er allemaal mee, dat Victor, een briljant bedrijfsadvocaat, op een morgen ontwaakt, en achtereenvolgens ontdekt dat zijn vrouw hem heeft verlaten en dat hij zijn baan kwijt is. De teneergeslagen Victor doet wanhopige pogingen zijn vrienden en familieleden op de hoogte te brengen van zijn tegenspoed. Maar wat blijkt, iedereen verkeert in een crisis, die veel belangrijker wordt geacht dan die van Victor. Treffende dialogen, een tot in de puntjes verzorgd scenario en een perfecte acteursregie. Elke acteur toont op zijn eigen vlak lef en hoeft hier geen enkele spijt van te hebben. De kijker lacht, pikt een traan weg en wordt aan het denken gezet. Deze film vormt nu eens een goede weerspiegeling van deze tijd. Camerawerk van Robert Alazraki.

Pauvre France

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Michel Ayats. Met o.a. Annick Alane, Georges Beller, François Duval en Nadine Capri.

Vlak verfilmde bewerking van een komedie van R. Clarke en B. Bobrick, twee onbekende namen. De handeling is verplaatst naar Limoges en later Parijs. Een middenstander leidt een gelukkig leventje in eerstgenoemde stad. Hij is 55 en goed gezond, heeft een goedlopende stomerij, een elegante en voorkomende vrouw en een liefhebbende zoon, die etaleur is in Parijs. Zijn geluk stort in wanneer hij er, na een probleemloos huwelijk van 26 jaar, achter komt dat zijn vrouw hem bedriegt. Verbijsterd zoekt hij zijn toevlucht bij zijn zoon, om daar te ontdekken dat die samenwoont met een alleraardigste jongeman. Het is het onvermijdelijke, afgezaagde verhaaltje van de provinciaal die geschokt kennismaakt met het leven in de grote stad, en Lefebvre speelde al eens eerder zo'n rol. Dankzij hem is deze film aardig om naar te kijken, maar deze tamelijk pikante zedenkomedie, waarin nog een wazige karakterstudie is verwerkt, heeft op zich weinig origineels te bieden.

Les cahiers bleus

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Serge Leroy. Met o.a. Evelyne Bouix, Jean Carmet, Michel Duchaussoy, Nelly Borgeaud en Tom Novembre.

Het is een rustige en brave school volgens de inspecteur, maar de nieuwe onderwijzeres komt deze harmonie verstoren. Ze voorziet haar leerlingen vooral van blauwe schriften waarin ze alles mogen opschrijven dat in hen opkomt. Op een dag krijgen ze het vreemde idee een gedicht met een beetje bloed te illustreren: de ouders vinden het een schandaal! Wat is dat voor een gek mens? Jaag haar weg! De kinderen zijn echter gelukkig en werken hard, maar uiteindelijk loopt de zaak uit de hand vanwege de pietluttigheid van de volwassenen. Een tweeslachtige film van de zeer wisselvallige regisseur Leroi, die de kinderen overigens zeer goed beschrijft en er af en toe echte monsters van maakt (ATTENTION, LES ENFANTS REGARDENT), terwijl hij zich op de rand van het fantastische genre begeeft. Er zitten echter te veel kunstgrepen in het nauwelijks realistische scenario, hetgeen het uitstekende homogene acteerwerk niet ten goede komt. Tamelijk vrije bewerking van de roman van René-Jean Clot Le bleu d'outre-tombe.

La totale !

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Thierry Lhermitte, Eddy Mitchell, Miou-Miou, Michel Boujenah en François Hadji-Lazaro.

Deze zeer Franse lichtgewicht is een parodie op de spionagefilm. Lhermitte en Mitchell spelen twee agenten van de Franse geheime dienst die hun brave ambtenaren-uiterlijk als dekking gebruiken. Alles gaat goed, totdat Lhermitte op een dag ontdekt dat zijn vrouw een relatie heeft met een zekere Marcel. Nieuwsgierig maar ook gepikeerd begint hij haar af te luisteren. Zidi komt hier dicht in de buurt van de klucht en doorweeft zijn komedie met misverstanden en onvoorziene wendingen, bedrogen en bedriegende echtgenoten en echte en namaakspionnen. De acteurs vermaken zich kostelijk in deze doldwaze en niet altijd even waarschijnlijke situaties. Scenario van Zidi en Simon Michael. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Le canard à l'orange

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van André Frédérick. Met o.a. Jean Poiret, Christiane Minazzoli, Alain Lionel, Annick Alane en Corinne Le Poulain.

Een bewerking van Marc-Gilbert de Sauvajon van een stuk van William Douglas Home, oftewel een variatie op het eeuwige thema van het burgerlijke stelletje van middelbare leeftijd dat plotseling te maken krijgt met een verliefdheid. Humor, amusante personages maar verder niets nieuws onder de zon. Een vreselijk banale regie van een betaalde amateur en er lijkt werkelijk geen einde aan te komen.

L'amant de ma soeur

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Mondy. Met o.a. Olivia Brunaux, Karin Viard, Philippe Caroit, Roger Carel en Annick Alane.

Elise (Viard) en H[KA1]el[KA2]ene (Bruneaux) lijken meer op elkaar doordat ze elkaar nadoen dan door hun uiterlijk. Ze dragen dezelfde kleding, hetzelfde kapsel en praten hetzelfde, enz. De een is getrouwd met een jonge, ambitieuze man van het type `dynamisch, leidinggevend functionaris`, en de ander met een onhandig hippie-achtig figuur. Ze vervelen zich dood. Bij de begrafenis van hun moeder maken zij kennis met een verleidelijke fat, die hun bestaan wat spannender zal maken, maar ook verstrikt zal raken in het perverse spel dat de twee paren spelen. Een luchtige verfilming van de komedie van Alan Ayckbourn van deze tv-regisseur, die samen met G[KA1]erard Carr[KA1]e voor de bewerking zorgdroeg. Een zeer lachwekkende, vlotte komedie (de begrafenisscène à la Faydeau mag niemand missen), maar ook een tamelijk harde satire op het snobisme.

Appelez-moi tonton

1990 | Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1990. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Dominique Rialet, Tristan Richier, Dimitri Rougeul, Olivia Capeta en Annick Alane.

Tot grote wanhoop van vader en moeder, die zo graag opa en oma waren geworden, heeft hun enige zoon voor het priesterambt gekozen. Hij hoopte echter benoemd te worden in een rustige plattelandsparochie, maar in plaats daarvan belandt hij in een explosief weeshuis, waar hij o.a. pedagoog, voetballer, bokser, beschermer van mishandelde vrouwen en `vader` van een grote familie wordt (tot grote tevredenheid van zijn ouders). Het scenario van Jean L'Hote, zelf een tv-regisseur van naam, is logisch en inventief. We treffen er alle humanistische gedachten in aan van deze auteur, die op de tv van een groot scheppend vermogen heeft blijk gegeven en die ons tijdens zijn lange carrière nog nooit heeft teleurgesteld. Prima vertolking, vooral van Rialet in de rol van de pastoor.

La traverse

1989 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1989. Komedie van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Vincent de Bouard, Anna Gaylor en Annick Alane.

Naar de roman van Georges Coulonges. [KL]La Traverse[KLE] is de bijnaam die de vrienden van Cl[KA1]ement (de Bouard), veertien jaar, hem geven. Zijn leven van dag tot dag en zijn niet altijd even goed aflopende heldendaden, zoals wanneer hij over een stuk glas op tien meter hoogte wil lopen om te bewijzen dat hij geen lafaard is, met alle bekende gevolgen vandien. Soms amusant maar ook vrij vlak geregisseerd. Er wordt geprobeerd origineel te zijn maar de geschapen situaties doen bijna gemakzuchtig aan.

Pause café, pause tendresse 5 : Les verres cassés

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Alexis Nitzer, Laura Favalli en Gregory Graziani.

Marie (Favali) is de oudste van een gezin met drie kinderen. Haar vader drinkt omdat hij de verantwoordelijkheid voor de dood van zijn vrouw wil vergeten. Het meisje draagt moedig de last van het gezin op haar schouders. Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) die hen moet volgen beseft maar al te best dat Marie haar jeugd vergooit. Moet ze maatregelen treffen? De gesel van een verscheurd gezin en de vloek van de alcohol. Heel wat problemen voor onze moedige sociale werkster die het zich tot taak stelt om deze adolescente te redden. Het kon niet uitblijven. De makers van deze reeks moesten toch eens de over-sentimentele toer opgaan. Geen zakdoek blijft droog bij dit verscheurende drama, dat je pakt of dat je kompleet koud laat. Georges Coulonger putte weer inspiratie voor het scenario uit zijn roman, terwijl Jean-Paul Schwartz het fotografeerde.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Pause café, pause tendresse 3 : L'argent de la drogue

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Myriam Boyer, Annick Alane en Isabelle De Botton.

Pierrot (Thuillier) komt vrij na een lange gevangenisstraf. Hij is blij om zijn vriendin Marie-Jo (Blanco) terug te zien, maar zijn blijdschap slaat vlug om in ontgoocheling als hij werk gaat zoeken. Op de arbeidsmarkt is weinig plaats voor iemand met een strafblad die bovendien nog ongeschoold is ook. Zelfs de beste intenties kunnen niet helpen. Pierrot is jong, verliefd en wil leven, maar dat is niet eenvoudig. Enkel de misdaad biedt nog een uitweg. Marie-Jo doet beroep op maatschappelijke werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot), temeer daar ze vreest dat Pierrot met zelfmoordplannen rondloopt. Joëlle is weer redder in nood in deze wedloop tegen de tijd en tegen de dood. Het wordt allemaal eerder sentimenteel voorgesteld, maar liefhebbers van het genre komen niet bedrogen uit. Georges Coulonges bewerkte zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz filmde er de beelden bij.

Pause café, pause tendresse 2 : Une fleur pour ma mère

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Faye Gatteau, Frédéric Valade en Anna Gaylor.

Op een dag krijgt Jo[KA3]elle (Jannot) een telefoontje van F[KA1]elicit[KA1]e (Wouassi), een jonge Afrikaanse. Haar vriend Lo[KA3]ic (Valade) werd aangehouden. Er rusten zware verdenkingen op hem. De jongen, die al jarenlang niets meer van zijn moeder vernomen heeft, kan het leven in de gevangenis niet aan. Samen met Quentin (Marcellin), een opvoeder, tracht ze hem uit de gevangenis te krijgen. Op een ochtend krijgt ze bericht dat de jongen getracht heeft zelfmoord te plegen en dat hij zich in het hospitaal bevindt. Nieuwe uitdagingen voor maatschappelijke werkster Joëlle Calvet, die zich ditmaal moet verzetten tegen het logge gerechtelijke apparaat waar alle menselijkheid vreemd is. Maar ook familiale omstandigheden kunnen jongeren op de verkeerde weg helpen. Niets nieuws onder de zon, maar onderhoudend verteld. Georges Coulonges baseerde het scenario op zijn eigen roman. Fotografie van Jean-Paul Schwartz.

La dernière haie

1988 | Misdaad, Mysterie

Frankrijk 1988. Misdaad van Françoise Dupont-Midy. Met o.a. Jacques Morel, André Falcon, Jean-Claude Calon, Albert Dray en Annick Alane.

Een zaak van rechter Jules Fontanes, die zich dit keer afspeelt rond een moord bij de paardenrennen. De film heeft een documentaire inslag. Pretentieloos en amusant.

Promis...Juré!

1987 | Familiefilm, Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jacques Monnet. Met o.a. Michel Morin, Roland Giraud, Christine Pascal, Stéphanie Legros en Marie Constant.

De dwaze streken van twee vlegels gedurende WO II in een kleine provinciestad. Een modieus onderwerp in de periode 1980- 90, waarmee regisseurs vanaf Louis Malle tot Jean-Pierre Denis (en talloze anderen) zich hebben beziggehouden. Monnet heeft gekozen voor een benadering vanuit het gezichtspunt van een realistische en zelfs naturalistische komedie. Maar zonder veel succes. Zijn film stelt niet veel voor vergeleken met AU REVOIR LES ENFANTS. Scenario en regie zijn onsamenhangend en vaak ook nietszeggend, terwijl de jonge acteurs - die goed spel leveren - lichamelijk en geestelijk lelijk zijn vergeleken met het jonge volkje dat Malle voor zijn film selecteerde. Verder is alles positief aan deze film. Scenario van de regisseur en Gérard Carré.

Parking

1985 | Drama, Musical

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Demy. Met o.a. Francis Huster, Laurent Malet, Keiko Ito, Gérard Klein en Marie-France Pisier.

Een vrije bewerking van Orpheus waarin Orpheus een popster is. Eurydice pleegt zelfmoord met een overdosis heroïne. Het had een meesterwerk kunnen worden, ware het niet dat Michel Legrand ongeïnspireerd was bij het schrijven van de muziek en dat Francis Huster van zingen totaal geen kaas heeft gegeten. Blijven nog de mooie plaatjes, zoals die van de hel.

La Baston

1985 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1985. Thriller van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Robin Renucci, Véronique Genest, Gérard Desarthe, Michel Constantin en Patrick Depeyrat.

Deze film is het laatste deel van een thriller-achtige serie over de avonturen van sympathieke boeven met een melodramatisch tintje. Het scenario is lomp en de dialogen van Jacques Labib zijn onbegrijpelijk. Voor de rest is de film goed verpakt en draaglijk.

La septième cible

1984 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1984. Misdaad van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Lea Massari, Jean Poiret, Elisabeth Bourgine en Roger Planchon.

Op een dag wordt Bastien Grimaldi (Ventura) vlak bij zijn huis in Parijs door twee onbekenden mishandeld. Even later staat zijn auto in de fik. Bastien wil weten wie het op hem gemunt heeft, zijn zoektocht brengt hem naar Berlijn. Misdaadthriller met een prima hoofdrol van Ventura en veel eigenaardige wendingen houdt misschien niet de hele tijd de spanning vast, maar heeft een aangenaam nuchtere sfeer. De Italiaans-Franse Ventura (La bonne année), die in 1987 zou overlijden, maakte vier films met regisseur Pinoteau.

L'homme blessé

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Patrice Chéreau. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Vittorio Mezzogiorno, Roland Bartin, Lisa Kreuzer en Armin Müller-Stahl.

Een homoseksuele adolescent leert op een provinciale stations-w.c. een man kennen, die hem aanzet tot prostitutie en diefstal zonder zijn liefde daadwerkelijk te beantwoorden. De realisatie van zijn geobsedeerde 'amour fou' blijkt alleen mogelijk in de dood. Deze derde film van de befaamde theaterregisseur is opmerkelijk gefotografeerd - door Renato Berta - geacteerd en geënsceneerd. De passie is overtuigend in een reeks van kleine, onnadrukkelijke details met een minimum aan dialoog. De film is misschien wat te uitsluitend in mineur. De Italiaan Mezzogiorno kreeg op de geluidsband de stem van Gérard Depardieu. Scenario van Hervé Guibert en Patrice Chéreau. Camerawerk van Renato Berta.

Passe ton bac d'abord

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Maurice Pialat. Met o.a. Philippe Marlaud, Sabine Haudepin, Valérie Chassigneux, Annick Alane en Christian Bouillette.

Eindexamenleerlingen in een Noordfranse stad bereiden zich onverschillig of met inspanning voor op het diploma en de onvermijdelijke werkeloosheid daarna, en lopen ondanks verzet of uit vriendschap of verliefdheid geput optimisme in precies dezelfde fuiken als hun ouders. De sobere en schijnbaar spontane registratie zonder een intellectuele afstandname tot personages die zelf niet kunnen objectiveren geeft de film - ondanks een sociaal pessimisme - grote warmte. (Marlaud als de vergeefs zijn beste doende leerling verbrandde levend tijdens een kampeervakantie, Adam als de in goede bedoelingen falende leraar, pleegde zelfmoord.)

Comme sur des roulettes

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Nina Companéez. Met o.a. Evelyne Buyle, Mathé Souverbie, Francis Huster, Marc Chickly en André Batisse.

Jonge boerin ontdekt wereld buiten eigen dorp als ze van man tv-toestel krijgt. Als rolschaatsvirtuose vanaf vroege jeugd vertrekt ze met haar moeder naar Parijs om beeldbuis-ster te worden. Koddige situatiekomedie is in verkeerde handen van regisseuse die later over subtielere humor bleek te beschikken. Quasi-volkse uitbundigheid van hoofdrolspeelsters is flauw en vermoeiend en satirisch kijkje in tv-keuken werkt buiten Frankrijk niet omdat programma`s en persoonlijkheden niet bekend zijn (behalve zangeres Dalida)

Un coeur oublié

-1 |

. Philippe Monnier. Met o.a. Annick Alane, Vittoria Belvedere en Michel Serrault.

Jonge boerin ontdekt wereld buiten eigen dorp als ze van man tv-toestel krijgt. Als rolschaatsvirtuose vanaf vroege jeugd vertrekt ze met haar moeder naar Parijs om beeldbuis-ster te worden. Koddige situatiekomedie is in verkeerde handen van regisseuse die later over subtielere humor bleek te beschikken. Quasi-volkse uitbundigheid van hoofdrolspeelsters is flauw en vermoeiend en satirisch kijkje in tv-keuken werkt buiten Frankrijk niet omdat programma`s en persoonlijkheden niet bekend zijn (behalve zangeres Dalida)