Solange Najman: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Deux vies... plus une

2007 | Drama, Komedie

Frankrijk 2007. Drama van Idit Cebula. Met o.a. Emmanuelle Devos, Gérard Darmon, Michel Jonasz, Jocelyn Quivrin en Solange Najman.

Schooljuf liane Weiss is zo'n veertigster die het een leven lang al iedereen naar de zin maakt en zichzelf vergeet. Wanneer onder haar schedeldak de drang naar een beetje onafhankelijkheid en een boekproject almaar heftiger heen en weer stuiteren, is er echter geen houden meer aan. In deze lichtgewicht-feministische dramedy met een Joodse achtergrond en de Franse slag, herken je duidelijk de goede wil van debuterend regisseuse/scenariste Cebula. Het vloeipapierdunne déjà vu-script geeft de immer innemende hoofdrolspeelster Devos anderhalf uur lang de bühne. Een charmante genremiddenmoter.

Terminale

1998 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1998. Drama van Francis Girod. Met o.a. Adrienne Pauly, Anna Mouglalis, Loïc Corbery, Mathieu Crépeau en Alexandre Chacon.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

La mémoire est-elle soluble dans l'eau ?

1995 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1995. Drama van Charles Najman. Met o.a. Solange Najman, Jean-Chrétien Sibertin-Blanc, Henia Goldzajder en Salka Rosenberg.

Zomer 1995. Vijftig jaar na het einde van WO II en de bevrijding van de gevangenen uit de concentratiekampen begeeft Solange Najman, zelf ooit een slachtoffer uit de kampen, zich, zoals alle twee jaar, naar Evian. Samen met andere ex- gedeporteerden mag ze er een kuur ondergaan op kosten van de Duitse regering. Samen halen ze herinneringen op aan een tijd die reeds lang voorbij is, maar die onuitwisbare lidtekens nalaat die ze heel hun leven meedragen en die zelfs doorgegeven worden aan hun kinderen. Charles Najman volgde zijn moeder tijdens deze kuur. Ondanks het bittere gegeven zitten de dialogen (waarvan de meesten geïmproviseerd werden) vol relativerende humor. In het surrealistische kader van de thermische baden komt de toeschouwer heel wat te weten over het leven in Auschwitz. De indruk die dit nalaat is des te groter daar je beseft dat je dit alles uit de eerste hand te horen krijgt. Kunnen de Duitsers met deze kuur de herinneringen uitwissen of de afgrijselijke misdaden goedmaken? Charles Najman liet zich door zijn moeder leiden tijdens het schrijven van het scenario. Pierre Novion verzorgde de fotografie. Een interessante voetnota bij films als SHOAH en SCHINDLER'S LIST.