Daniel Schmid

Beresina oder die letzten Tage der Schweiz

Oostenrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1999. Komedie van Daniel Schmid en Martin Suter. Met o.a. Elena Panova, Geraldine Chaplin, Maria Confalone, Martin Benrath en Ulrich Noethen.

Das geschriebene Gesicht

Japan​/​​Zwitserland 1995. Documentaire van Daniel Schmid. Met o.a. Hiroyuki Koga, Asaji Tsutakiyokomatsu, Toshiya Nagasawa, Kai Shishido en Yajuro Bando.

Hors saison

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1992. Daniel Schmid. Met o.a. Sami Frey, Carlos Devesa, Ingrid Caven, Dieter Meier en Ulli Lommel.

Frey keert terug naar een groot hotel in de Zwitserse Alpen, dat ooit door zijn grootouders werd gebouwd en dat binnenkort gesloopt zal worden. Via flashbacks die verteld worden door zijn grootmoeder Fellini (de zestig-jarige zuster van Federico in haar tweede rol) haalt hij herinneringen op en passeren allerlei gebeurtenissen de revue: Russische anarchiste Chaplin, die er ooit een volksvijand vermoordde, schrijfster Sarah Bernhardt (gespeeld door Paredes), die zijn grootvader verleidde en goochelaar Lommel, die zijn publiek hypnotiseerde. Schmid`s boeiende film vertoont verwantschap met Fellini`s werk door o.a. de bonte verzameling van uitgesproken karakterspelers. Het is zo aanstekelijk gedaan, dat men zin krijgt om in een dergelijk hotel te logeren. Caven en Meier zetten de film muzikale luister bij met hun liederen en Devesa speelt de jonge Frey. Scenario van Martin Suter en regisseur Schmid. Fraai camerawerk Renato Berta. Gefilmd op allerlei locaties... in Portugal (!). Geproduceerd met participatie van de Duitse (ZDF) en Zwitserse tv.

Jenatsch

Zwitserland​/​​Frankrijk 1987. Mysterie van Daniel Schmid. Met o.a. Michel Volta, Christine Boisson, Vittorio Mezzogiorno, Jean Bouise en Laura Betti.

Jörg Jenatsch, in de 17e eeuw vermoord, werd een bevrijdingsheld voor de inwoners van het Zwitserse Graubunden. Schmid vertelt het verhaal van een verslaggever die zich zodanig voor deze figuur interesseert dat hij aan hem een reportage wil wijden. Waarschijnlijk onder invloed van hallucinaties, ontmoet hij Jenatsch en wordt ook nog meegesleept in een helse spiraal... De regisseur van LA PALOMA schept nogmaals een barokke, lyrische, verraderlijke en dromerige wereld en tracht daarbij het traditionele besef van tijd ter discussie te stellen. Martin Suter heeft meegewerkt aan het scenario en het prachtige camerawerk is van Renato Berta.

Le baiser de Tosca

Zwitserland​/​​Italië 1984. Drama van Daniel Schmid. Met o.a. Sara Scuderi, Giovanni Puligheddu, Salvatore Locapo, Leonida Bellon en Giuseppe Manacchini.

Op het eerste gezicht lijkt het hier om een reportage te gaan over de bewoners van een tehuis voor gepensioneerde operasterren. De werkelijkheid is echter veel subtieler: ze voeren nog steeds opera's op, maar omdat ze geen operatoneel meer hebben, treden ze 'zonder enige schroom', zoals de regisseur het zegt, voor de camera op. De meesten zijn al over de tachtig en spelen hun eigen rol met een exhibitionisme en een narcisme waarvoor zij alleen verantwoordelijk zijn, want Schmid ziet er op toe dat hij de psychodrama's van deze voormalige 'heilige monsters' niet vrijwillig in de schijnwerpers zet. De film is een wonderlijke combinatie van een ongrijpbare objectieve werkelijkheid en een waanbeeld dat deze mensen aan de hand van hun herinneringen creëren. De ondertoon die zo ontstaat is zowel grappig als aangrijpend, omdat de oudjes voordat ze zich terugtrekken het filmpubliek groeten terwijl er een denkbeeldig applaus losbarst. Alleen Federico Fellini heeft in I CLOWNS iets vergelijkbaars gepresteerd. De film is ook bekend als CASA VERDI.

Hécate

Zwitserland​/​​Frankrijk 1982. Mysterie van Daniel Schmid. Met o.a. Bernard Giraudeau, Lauren Hutton, Jean Bouise, Jean-Pierre Kalfon en Gérard Desarthe.

Een Franse diplomaat in Marokko vlak voor WO II wordt verliefd op een mysterieuze aristocrate, wier verdwijningen en troebele contacten met kleine lokale jongetjes hem tot een obsessie worden. Hij ziet haar terug op de Zwitserse ambassade in 1942, maar ze verdwijnt opnieuw uit zijn leven. Deze verfilming van een roman van Paul Morand is een moderne variant van de driekoppige Griekse godin van zwarte magie en kinderverslinding, en kreeg een magische vormgeving van Schmid, die authentieke landschappen en locatie van prentbriefkaarten en kunstmatige decors weet te verfilmen tot een opmerkelijke fotografie. Het sterduo heeft echter geen gevoel voor mythologie of uitvergrootte clichés; de fatale passie blijft ondanks talrijke liefdesscènes uiterst steriel.

Hecate

Frankrijk​/​​Zweden 1982. Drama van Daniel Schmid. Met o.a. Lauren Hutton, Bernard Giraudeau en Jean Bouise.

Een Franse diplomaat in Marokko vlak voor WO II wordt verliefd op een mysterieuze aristocrate, wier verdwijningen en troebele contacten met kleine lokale jongetjes hem tot een obsessie worden. Hij ziet haar terug op de Zwitserse ambassade in 1942, maar ze verdwijnt opnieuw uit zijn leven. Deze verfilming van een roman van Paul Morand is een moderne variant van de driekoppige Griekse godin van zwarte magie en kinderverslinding, en kreeg een magische vormgeving van Schmid, die authentieke landschappen en locatie van prentbriefkaarten en kunstmatige decors weet te verfilmen tot een opmerkelijke fotografie. Het sterduo heeft echter geen gevoel voor mythologie of uitvergrootte clichés; de fatale passie blijft ondanks talrijke liefdesscènes uiterst steriel.

Roberte

Frankrijk 1978. Drama van Pierre Zucca. Met o.a. Denise Morin-Sinclaire, Pierre Klossowski, Martinb Loeb, Barbet Schroeder en Juliet Berto.

Experimentele ongein over een gefrusteerde huisvrouw met le tout Paris in bijrolletjes. Schroeder, Berto en Schmid zijn zelf regisseurs van dit soort draken en Frédéric Mitterand is het zenuwachtige zoontje van président de la République François, en presentator van een filmprogramma op de Franse staatszender TFI. Alain Cuny is alleen te hóren als de stem van de Heilige Geest.

Violanta

Zwitserland​/​​Spanje 1977. Drama van Daniel Schmid. Met o.a. Lucia Bosé, Maria Schneider, Lou Castel, Ingrid Caven en François Simon.

Bewerking van een roman van de duitstalige Zwitserse schrijver Conrad F. Meyer [KL]Die Richterin[KLE]. Na als inzet gefungeerd te hebben voor een dobbelspelletje tussen twee mannen moet Violenta (Bos[KA1]e) met de winnaar (een rechter) trouwen. Ze vergiftigt hem en dat blijft een goed bewaard geheim waarvan alleen de kijker de hoogte is. Zij heeft bovendien zijn plaats ingenomen en regeert zonder mededinging over de bergvallei. Voor het huwelijk van haar dochter nodigt zij Silver uit, die officieel haar broer is. De twee jonge mensen worden verliefd op elkaar en begaan, althans dat veronderstellen zij, incest, maar dan komen ze te weten dat het meisje in feite de dochter van Violenta`s eerste liefde is. Niets staat hun huwelijk nu meer in de weg en Violenta vergiftigt zichzelf aan het begin van de ceremonie. Deze sinistere roman is geschreven door een auteur vol schuldgevoelens vanwege zijn verhouding met zijn zus. Daar komt dan nog eens de zelfmoord van zijn moeder bij, die zo krankzinning geworden was dat Freud deze roman analyseerde. De regisseur heeft dus met een loodzware erfenis te maken en dat is in zijn film te merken aan de spelers, die zo stijf overkomen dat het lijkt alsof de symboliek op hen drukt (het thema van de grot), hoewel Bos[KA1]e fascinerend is. De landschappen, daarentegen, zijn fantastisch (camerawerk van Renato Berta), maar vooral na een meesterwerk als LA PALOMA mogen we deze film, die Schmids zeer persoonlijke combinatie is van magie, romantiek en ironische kitsch, maar half geslaagd noemen.

Der amerikanische Freund

Duitsland​/​​Frankrijk 1977. Film noir van Wim Wenders. Met o.a. Bruno Ganz, Dennis Hopper, Lisa Kreuzer, Nicholas Ray en Samuel Fuller.

Het rustige leventje van de terminaal zieke lijstenmaker Jonathan Zimmermann (Ganz) wordt compleet op zijn kop gezet als hij de Amerikaanse kunstzwendelaar Tom Ripley (Hopper, mysterieus als altijd) ontmoet. Want voor hij er erg in heeft staat Jonathan in de Parijse metro met een pistool op zak, wachtend op zijn eerste doelwit als huurmoordenaar. Fascinerende en uiterst stijlvolle bewerking van thrillerroman Ripley's Game, die uitblinkt in een aantal briljant geënsceneerde actiescènes. Hoogtepunt is de onvergetelijke treinrit naar München: een waar meesterstuk qua suspense en technisch vernuft.

Schatten der Engel

Zwitserland 1976. Drama van Daniel Schmid. Met o.a. Ingrid Caven, Rainer Werner Fassbinder, Klaus Löwitsch, Annemarie Düringer en Adrian Hoven.

Een prostitu[KA1]ee in Wenen is te mooi om klanten aan te trekken, totdat een rijke aannemer haar adviseert om voortaan zwijgend naar hun verhalen te luisteren, van hem zelf in de eerste plaats. Ze wordt succesvol, rijk [KA2]en gevaarlijk, omdat ze alle geheimen en corruptie van de stad kent, maar vindt dat zo onverdraaglijk, dat ze iemand zoekt die haar begrijpt en wil doden. Het symbolische toneelstuk van Fassbinder (dat om vermeend antisemitisme door een vertoningsverbod werd getroffen) kreeg van zijn vriend en vroegere medewerker Schmid een gestileerde en barokke vormgeving die de humorloze en soms logge dialoog boven de zinnige, maar erg schematische opzet uittilt en een ironische afstandelijkheid geeft en een voor de regisseur zeer persoonlijke lyriek. Ook een reeks bekende Fassbinder-acteurs speelt in deze aanpak verrassend anders.

La Paloma

Frankrijk​/​​Zwitserland 1974. Avonturenfilm van Daniel Schmid. Met o.a. Ingrid Caven, Peter Kern, Peter Chatel, Bulle Ogier en Jérôme-Olivier Nicolin.

Een nachtclubzangeres met een fatale ziekte gaat gelaten in op het aanzoek van een verliefde graaf. Door zijn zorg gaat haar gezondheid vooruit tot ze de minnares wordt van de vriend van haar man. Dit melodrama over een bezeten liefde tot over de dood kreeg een zeer persoonlijke vormgeving, met beelden als oude kitschprentbriefkaarten en smartlappen en opera-aria's op geluidsband, met ironische en vervreemde effecten voor excessieve emoties. De film maakte van Caven een cultster.

Heute Nacht oder nie

Zwitserland 1972. Daniel Schmid. Met o.a. Ingrid Caven, Peter Chatel, Harry Baer, Voli Geiler en Beatrice Stoll.

Volgens Zwitserse traditie wisselen meesters en knechten op 19 mei één avond van rol, tot de orde zich om klokslag middernacht weer herstelt. Het resultaat is een soiree waarin met brede gebaren en overdreven expressie burgerlijke melodrama's en opera's in de salon worden nagespeeld, terwijl het 'personeel' toekijkt en een mogelijke revolte voorkomt. De irritante, maar fascinerende debuutfilm van Schmid geeft bourgeois-kritiek van binnenuit, maar is vooral een persoonlijke stijloefening, waarvoor hij wel Fassbinder-acteurs leent maar op hoogst eigen wijze gebruikt.