Ahmed Rachedi: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Ali au pays des mirages

1979 | Misdaad

Algerije 1979. Misdaad van Ahmed Rachedi. Met o.a. Larbi Zekkal, Djelloul Beghoura, Said Hilmi, Ahmed Senoussi en Mustapha Kateb.

De jonge immigrant Ali is kraanmachinist van beroep en bekijkt Frankrijk vanuit de hoogte met een verrekijker. Op een ochtend is hij er machteloos getuige van hoe in de verte een oude man een doodsstrijd voert. Door een bijzondere wending van de situatie wordt hij vervolgens beschuldigd van moord! Te bijzonder en daarom nauwelijks te geloven. Bovendien was het een zeer slecht idee het verhaal in Frankrijk te plaatsen en niet in de Algerijnse haven waar de produktie gedraaid is. De film verliest zo het laatste beetje geloofwaardigheid. Zeer somber en zeer zwart-wit. Het verhaal verloopt zo traag dat de film UNE SI LONGUE ABSENCE van Henri Colpi hiermee vergeleken een western lijkt! Slaapverwekkend vanwege de lengte.

Le doigt dans l'engrenage

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Ahmed Rachedi.

Deze film, geproduceerd door de Algerijnse Amicales in Europa, is een vermenging van fictie en documentaire. Inderdaad vertelt het eerste deel op tragikomische wijze over de tegenslagen die een immigrant in de Parijse metro overkomen, gespeeld door een leuke, anonieme acteur. Dat is dus om aan te zien. Helaas is het tweede deel niet meer dan een zwaar werkstuk, gewijd aan de politieke benadering van de emigratie van de Maghreblanden naar Frankrijk. Het geheel verzandt in amateurisme.

L'opium et le bâton

1970 | Oorlogsfilm

Algerije 1970. Oorlogsfilm van Ahmed Rachedi. Met o.a. Mustapha Kateb, Mohamed Bachtarzi, Sid Ali Kouiret, Rouiched en Marie-José Nat.

Een Algerijnse arts verlaat de hoofdstad om zijn beroep in het rustige dorpje Thala in Kabylie uit te voeren. Die rust is echter maar schijn, want een eenheid van het bevrijdingsleger (FLN) houdt alles wat er gebeurt in het oog. Geleidelijk krijgt de kleine apolitieke burgerman in de gaten wat er aan de hand is en hij besluit met zijn geloofsgenoten mee te vechten. De hele film is rond dit thema opgebouwd in de vorm van een dagelijkse kroniek van het plaatselijke gemeenschapsleven. Hoewel hij bij gebrek aan tempo af en toe een beetje langdradig is, analyseert hij met een oplettende en scherpe geest het gedrag van elk personage afzonderlijk en verplaatst hij zich grondig in het dorpsgebeuren en de realiteit van die tijd. Fascinerende muziek en opzettelijk poëtisch camerawerk van Merabtine.