Annie Savarin

Deuxième vie

Frankrijk 2000. Komedie van Patrick Braoudé. Met o.a. Isabelle Candelier, Patrick Braoudé, Daniel Russo, Gad Elmaleh en Elie Semoun.

Le refuge : Vieux gamin

Frankrijk 1999. Drama van Claude Ginberg. Met o.a. Maxime Leroux, Marie-Dominique Dessez, Dora Doll, Mathilde Lettry en Marie-Charlotte Dutot.

Door met haar fiets te botsen op een ziek schaap komt de jonge Adeline (Lettry) zwaar ten val. Veearts Paul (Leroux), die ter hulp geroepen wordt, stuurt V[KA1]eronique (Dessez) met het meisje naar het hospitaal, terwijl hij het schaap onderzoekt. Het enige dat Adeline aan het ongeval overhoudt is een buil, maar Paul stelt bij het schaap een besmettelijke vorm van t.b.c. vast. Hij neemt onmiddellijk de nodige maatregelen. Ondertussen maakt Adeline in het hospitaal kennis met Elsa (Dutot), een leeftijdsgenote die aan leukemie lijdt. Paul ontfermt zich over een oude ezel die door de ziekte ondermijnd wordt. Op uitnodiging van V[KA1]eronique komt Elsa enkele dagen doorbrengen in Henriette`s (Doll) huis om op krachten te komen. Ze verzorgt de ezel en diens naderende dood helpt haar om haar eigen ziekte te aanvaarden. Een gevoelig portret van de vriendschap tussen een ziek meisje en een stervend dier. De kaap van de gemakkelijke sentimentaliteit werd met succes omzeild, zodat je een aangrijpend verhaal krijgt dat tot op het einde blijft boeien. De kijker wordt volledig ingepalmd door de twee meisjes. Intelligent scenario van Françoise Pasquini en Jean-Paul Demure. Fotografie is van Paul Bonis.

Mon père avait raison

Frankrijk 1996. Komedie van Roger Vadim. Met o.a. Claude Rich, Marie-Christine Barrault, Nicolas Vaude, Nathalie Roussel en Annie Savarin.

Door met haar fiets te botsen op een ziek schaap komt de jonge Adeline (Lettry) zwaar ten val. Veearts Paul (Leroux), die ter hulp geroepen wordt, stuurt V[KA1]eronique (Dessez) met het meisje naar het hospitaal, terwijl hij het schaap onderzoekt. Het enige dat Adeline aan het ongeval overhoudt is een buil, maar Paul stelt bij het schaap een besmettelijke vorm van t.b.c. vast. Hij neemt onmiddellijk de nodige maatregelen. Ondertussen maakt Adeline in het hospitaal kennis met Elsa (Dutot), een leeftijdsgenote die aan leukemie lijdt. Paul ontfermt zich over een oude ezel die door de ziekte ondermijnd wordt. Op uitnodiging van V[KA1]eronique komt Elsa enkele dagen doorbrengen in Henriette`s (Doll) huis om op krachten te komen. Ze verzorgt de ezel en diens naderende dood helpt haar om haar eigen ziekte te aanvaarden. Een gevoelig portret van de vriendschap tussen een ziek meisje en een stervend dier. De kaap van de gemakkelijke sentimentaliteit werd met succes omzeild, zodat je een aangrijpend verhaal krijgt dat tot op het einde blijft boeien. De kijker wordt volledig ingepalmd door de twee meisjes. Intelligent scenario van Françoise Pasquini en Jean-Paul Demure. Fotografie is van Paul Bonis.

Belle époque

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Marie s'en va-t-en guerre

Canada​/​​Frankrijk 1993. Komedie van David Delrieux. Met o.a. Laure Duthilleul, Julia Maraval, Etienne Chicot, Patrice Bissonnette en Martin Maria Blau.

Normandische kust, 5 juni 1944. De kleine Marie (Maraval) denkt alleen maar aan haar communie die over enkele dagen gevierd wordt. Die nacht landen de geallieerden. Terwijl haar vader de soldaten helpt en haar moeder zich bezig houdt met de verzorging van gewonde bevrijders, is Maraval gids voor een Canadese parachutist van Indiaanse afkomst John (Bissonnette). Ze maakt kennis met de verschrikking van de oorlog, tegelijkertijd wordt ze een voor het eerst verliefd als gevolg van de vriendschap tussen haar en de verdwaalde soldaat. Mooie, melancholische interpretatie van D- Day, gezien door de ogen van een kind, dat volwassen wordt en tegelijkertijd hét avontuur van haar leven beleeft. Het scenario van Robert Valey is niet verstoken van vals sentiment, maar de prent blijft toch bezienswaardig. Prima acteerprestaties van een deels Franse, deels Canadese cast.

L'illusionniste

Frankrijk 1989. Komedie van André Levasseur. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Corinne Le Poulain, Jean-Claude Rambal, Jacques Ramade en Virginie Benoît.

Een van de talloze stukken van Sacha Guitry. Een illusionist verleidt een allercharmantste vrouw, wat hem voor een nacht de illusie van geluk geeft. Een mager thema maar bruisende dialogen. Het stuk steunt praktisch in z'n geheel op het koppel Brialy-Le Poulain, dat schittert in rollen die hen volmaakt passen. Jammer dat de televisieregisseur geen enkele poging doet de toneelregie van Jean-Luc Moreau over te brengen op film, en zich beperkt tot een schoolse benadering.

La Comédie du Travail

Frankrijk 1988. Komedie van Luc Moullet, Antonietta Pizzorno en Hassan Ezzedine. Met o.a. Roland Blanche, Sabine Haudepin, Henri Deus, Antonietta Pizzorno en Jean Abeille.

Het geromantiseerde verhaal dient slechts om een potsierlijke, absurde en komische allegorie te schetsen van de maatschappij waarin gewerkt wordt. Hierin de man die graag veel werkt om succesvol te zijn maar tot niets komt, de vrijwillige en gelukkige werkloze die desondanks prompt aangenomen wordt, de directeur van het arbeidsbureau wiens voornaamste zorg het is nooit te zorgen voor werk voor de werkzoekenden, de directeur van de bank die er een absolute regel van maakt elk verzoek om een lening te weigeren, etc. etc. Als dit de realiteit is, zou dat een ramp zijn oftewel Kafka op bezoek bij koning Ubu. Verbeeld op bovengenoemde wijze is het onweerstaanbaar!

Désiré

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Marie-José Nat, Bernadette Lafont, Christiane Muller, Annie Savarin en Jean-Claude Brialy.

Een bewerking van een van de meest spirituele en leukste komedies van Sacha Guitry. Op een weke manier verfilmd, zonder een greintje verbeelding. Brialy speelt kleurloos als altijd.

Les Malheurs de Sophie

Frankrijk 1980. Familiefilm van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Paprika Bommenel, Frédéric Mestre, Carine Richard, Sophie Deschamps en Michel Larivière.

Een ietwat melige, maar onderhoudende verfilming van het kinderboek van de Comtesse de S[KA1]egur, van wie Brialy ook EGLANTINE en UN BON PETIT DIABLE bewerkte voor de bioscoop. Sophie is een klein meisje dat met haar moeder en talloze dienstbodes in een groot kasteel leeft. Ze verveelt zich tijdens de vakanties en wordt dan onhebbelijk tegen iedereen in haar omgeving. De mild-ironische ondertoon van het boek komt er in de film niet zo uit, hoewel het scenario werd geschreven door Luc B[KA1]eraud, zelf een interessante filmmaker (PLEIN SUD). Eerder verfilmd in 1946.

Paradiso

Frankrijk 1977. Drama van Christian Bricout. Met o.a. Didier Sauvegrain, Gérard Darrieu, Annie Savarin, Bernadette Le Saché en Poussine Mercanton.

Jean (Sauvegrain), een werkende jongere zoekt, tijdens een weekend vergeefs ontsnapping aan de troosteloosheid - ook van het ouderlijk huis - en vindt tenslotte enige warmte in de armen van een ook eenzame, onooglijke toiletjuffrouw. Deze debuutfilm lijkt een Franse echo zeventien jaar later van de Britse film SATURDAY NIGHT AND SUNDAY MORNING (1960) van Karel Reisz, waarbij zelfs het rebels vuur is gesmoord bij de jonge held die door Sauvegrain in alle geslotenheid zeer genuanceerd wordt geacteerd. Authentieke en sobere situatieschetsen waarvan de triestheid niet is aangedikt. De werkelijkheid is zelfs grauwer: het jongerencentrum waar de hoofdpersoon verstrooiing zoekt moest met opnamen in de Amsterdamse Melkweg worden gesuggereerd, want zelfs dat was er in Lille niet. Het scenario is van regisseur Bricout. Het camerawerk is van Philippe Rousselot. Eastmancolor, Mono.

Charlie et ses deux nénettes

Frankrijk 1973. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Serge Sauvion, Jeanne Goupil, Nathalie Drivet, Jean-Pierre Marielle en Jean Mauvais.

Een werkloze dertiger leert bij het arbeidsbureau twee jonge meisjes kennen met wie hij verkoper op jaarmarkten wordt. De ongecompliceerde driehoek wordt verstoord door een succesvolle standwerker die één van de meisjes verleidt, waarna de twee achterblijvenden ontdekken dat ze er samen niets meer aan vinden. Deze dwaze tragikomedie gaat onnadrukkelijk tegen de moraal en het arbeidsethos in en heeft spontaan naturalisme, ook in de spelprestaties. Overgangen van komedie naar dramatischer momenten doen echter geforceerd aan.

Eglantine

Frankrijk 1971. Komedie van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Valentine Tissier, Claude Dauphin, Odile Versois, Micheline Luccioni en Jacques François.

Het regiedebuut van acteur Brialy is zijn beste film tot nu toe. Een jongetje brengt in 1895 de zomervakantie door in het landhuis van zijn vitale grootmoeder. Een romantische familiekroniek blijft ontspannen aan de goede kant van zoete sentimentaliteit, met een goede rol van de vooroorlogse ster Tissier als oma.