Vladimir Cosma

1989 | Avonturenfilm, Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Theo Mezger. Met o.a. François Dunoyer, Eric Franklin, Silvia Reize, Wolfgang Hoper en Nicolas Lansky.

Een avontuur van Arsène Lupin naar Maurice Leblanc. Onschuldig, pretentieloos en niet erg hoogdravend vermaak. Een diefstal, een kasteel, een wijnkelder en archeologische opgravingen.

Les dents du tigre

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Theo Mezger. Met o.a. François Dunoyer, Eric Franklin, Michael Schwarzmaier, Anja Kruse en Sabine Kaack.

Geïnspireerd op het werk van Maurice Leblanc. Arsène Lupin achterhaalt de motieven voor drie in München gepleegde moorden. Goede tijdsreconstructie en een kundig gebracht plot strijden om de eer in deze geslaagde film, die niets meer beoogt dan het bieden van enige ontspanning.

Le retour d'Arsène Lupin : Le bijou fatidique

1989 | Mysterie, Misdaad, Komedie

Frankrijk 1989. Misdaad van Serge Friedman. Met o.a. François Dunoyer, Eric Franklin, Rade Serbedzija, Branko Cvejic en Ena Begovic.

Een onderzoek van Herlock Sholmes (!), gespeeld door Serbedzija in een bewerking naar Maurice Leblanc rond de diefstal van een zeer waardevol horloge. Het is in Marseille gestolen uit het appartement van koning Alexander van Yoegoslavi[KA3]e door een zakkenroller uit Zagreb. In de Orient Express komt het tot een confrontatie tussen Ars[KA2]ene Lupin (Dunoyer) en Sholmes. Van geen enkel belang. Een steriele regie met weinig geloofwaardige, stijve acteurs en een toeristische trip naar Zagreb. Scenario van Jacques Nahum.

Le médaillon du Pape

Frankrijk 1989. Mysterie van Vittorio Barino. Met o.a. François Dunoyer, Catherine Alric, Nando Gazzolo, Silli Togni en Lida Ferro.

Een nieuw avontuur van de beroemde Ars[KA2]ene Lupin (Dunoyer), een schepping van Maurice Leblanc. Centraal staat een heel kostbaar sieraad, gestolen van een rijke familie uit Locarno. Een intrige zonder verrassingen maar een gedegen scenario van Francis Lacassin, overigens filmcritikus en - historicus. Deze pastiche neigt nog het meest naar een misdaadkomedie, waarin een fraaie Art Deco-stijl en aantrekkelijke hoofdrolspelers samengaan met een wat slappe maar toch hele aardige regie.

Le Retour d'Arsène Lupin : Lenormand, chef de la Sûreté

1989 | Misdaad, Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1989. Misdaad van Michel Wyn. Met o.a. François Dunoyer, Yolande Folliot, Eric Franklin, Paul Le Person en Bertrand Beautheac.

Uiteraard naar het werk van Maurice Leblanc. Hier amuseert Arsène Lupin zich door net te doen alsof hij het nieuwe hoofd van de Veiligheidsdienst is... die de opdracht heeft hem te arresteren. Hechte regie van een overloper van het witte doek. Deze politiekomedie is vanzelfsprekend een spel met misverstanden en van begin tot eind leuk. Scenario van Jacques Nahum en Philippe Delannoy.

Le Retour d'Arsène Lupin : Le triangle d'or

Frankrijk 1989. Misdaad van Philippe Dunoyer. Met o.a. François Dunoyer, Sophie Barjac, Eric Franklin, Paul Le Person en Didier Flamand.

Een vrije bewerking naar het boek van Maurice Leblanc, waarin Ars[KA2]ene Lupin onderzoek doet naar het verdwenen goud van de spaarders uit de kluis van de bank van Suar[KA2]es. Niet minder dan drie onge[KA3]interesseerde scenaristen (Patrick Besson, Philippe Delannoy en Jacques Nahum) hebben zich met dit oninteressante onderwerp beziggehouden, gefilmd zonder bezieling door iemand die voorheen bioscoopfilms maakte. Hoewel Dunoyer- Lupin zijn best doet vallen de andere acteurs nauwelijks op.

Le Retour d'Arsène Lupin : La camarade Tatiana

1989 | Komedie, Historische film

Frankrijk 1989. Misdaad van Jacques Besnard. Met o.a. François Dunoyer, Suzanne Hofmann, Paul Le Person, Bernard Dhéran en Eric Franklin.

Arsène Lupin tracht zich meester de maken van een met briljanten bedekte icoon. Deze is in handen van een naar Parijs verbannen Russische generaal, die hem zelf heeft gestolen. De Russische overheid is er dus ook naar op zoek. Wie gaat met de eer strijken? Aldus het uitgangspunt voor dit avontuur van Arsène Lupin, een film naar het werk van Maurice Leblanc. Een hele onpersoonlijke regie. Wel zien vanwege François Dunoyer in de persoon van gentleman-inbreker. Scenario van Albert Kantof en Jacques Nahum.

La chambre des dames

Frankrijk 1989. Komedie van Yannick Andréi. Met o.a. Marina Vlady, Henri Virlojeux, Sophie Barjac, François Duval en Frédéric Andréi.

Een zorgvuldige en getrouwe bewerking van de succesvolle roman van Jeanne Bourin, die zich afspeelt in de dertiende eeuw, in het milieu van rijke Parijse weeskinderen. Een prima tijdsreconstructie, maar er zit een beetje weinig beweging in. Overtuigende acteurs en Marina Vlady is verrukkelijk. Een punt van kritiek evenwel: de produktieve Cosma kan met zijn indeling misschien eens wat variëren, en er een meer persoonlijke draai aan geven.

Arsène Lupin : Le médaillon du pape

1989 | Actiefilm, Komedie

Spanje/Zwitserland/België/Italië/Frankrijk/Polen/Duitsland/Tsjechoslowakije/Portugal 1989. Actiefilm van Vittorio Barino. Met o.a. François Dunoyer, Catherine Alric, Nando Gazzolo, Silli Togni en Lida Ferro.

Nadat hij weer eens op listige wijze ontkomen is uit de klauwen van de politie, trekt Ars[KA2]ene Lupin (Dunoyer) met de betoverende Alric (Cissy) naar Zwitserland, waar hij gesignaleerd wordt juist op het moment dat er een Europese topontmoeting plaatsvindt. De politie laat wat de veiligheid betreft niets aan het toeval over, maar Arsène Lupin is in het land om het huwelijk bij te wonen van Adelina Da Ponte, de dochter van een schatrijke autofabrikant. Juist op dat moment wordt het legendarische medaillon van Paus Urbanus gestolen, eigendom van de tante van de bruid. Als het kostbare sieraad weer boven water komt, heeft Arsène Lupin meteen door dat het teruggebrachte stuk een kopie is. Zolang het origineel er niet is, kan Adelina vanwege een vloek die op de familie rust, niet trouwen; bijgevolg zou ze tijdens de huwelijksnacht ook nog sterven. Hoewel deze tv- film beslist geen meesterwerk is, is hij speels en plezierig. Dunoyer is een enthousiaste Lupin. Het scenario is van Francis Lacassin, Michel Subiela, Jacques Nahum en Mathieu Boudjedra. Renato Volger stond achter de camera.

Arsène Lupin : Le canon de Junot

Frankrijk 1989. Misdaad van Michel Wyn. Met o.a. François Dunoyer, Eric Franklin, Maria Blanco, Alexandre Sousa en Filomena Goncalves.

Alweer een avontuur van Ars[KA2]ene Lupin naar een werk van Maurice Leblanc. Om bij de hertogin van Abrant[KA2]es, een nazaat van generaal Junot, in de smaak te vallen, steelt Lupin uit het legermuseum (Hôtel des Invalides) het 'kanon van Junot'. Een mager onderwerp, waar een uur lang aan wordt getrokken door een regisseur die het moet doen met weinig inspiratie. Scenario van regisseur Wyn, Jacques Nahum en Louis Grospierre.

Arsène Lupin : La sorcière aux deux visages

1988 | Romantiek, Komedie

Duitsland/Spanje/Zwitserland/Portugal/België/Frankrijk 1989. Misdaad van Michel Wyn. Met o.a. François Denoyer, Laetitia Gabrielli, Marion Coutris, Erc Franklin en Filipe Ferrer.

Ars[KA2]ene Lupin (Dunoyer) koopt voor een vriendin het schilderij 'De heks met de twee gezichten'. De volgende dag is het al gestolen, maar wat later even mysterieus teruggebracht. De dief, die een opvallende gelijkenis vertoont met de heks op het schilderij, wordt vermoord aangetroffen. Lupin wordt gearresteerd, maar kan gemakkelijk ontsnappen en in het voorbijgaan neemt hij de salarissen van de cipiers mee. Vermomd als priester gaat hij op zoek naar het geheim van het schilderij. Speelse aflevering uit de serie. Het scenario van Jacques Naham, Mathieu Boudjedra en Wyn zit vol toevallige onwaarschijnlijkheden en de acteerprestaties zijn niet bijzonder. Toch is het een vlotte film en de titelfiguur, bedacht door Maurice Leblanc, blijft een frivole gentleman-dief. Gefotografeerd door Mario Barroso.

La vouivre

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Georges Wilson. Met o.a. Lambert Wilson, Jean Carmet, Suzanne Flon, Jacques Dufilho en Macha Méril.

Een mislukte bewerking van de roman van Marcel Aymé. De fantasie-dimensie is Wilson blijkbaar volkomen ontgaan. Dat blijkt al uit het feit dat hij zijn zoon Lambert de hoofdrol heeft gegeven. Deze speelt op een nauwelijks overtuigende manier de rol van Arsène Muselier. Wilsons regieopvatting lijkt te bestaan uit het registreren van decors waar af en toe een acteur langsschuift. Aymé's werk wordt hier verkracht. Carmet is goed in de rol van lyrische en dromerige dronkelap. Dat is echter niet genoeg om de film te redden.

L'étudiante

Frankrijk/Italië 1988. Romantiek van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Vincent Lindon, Elisabeth Vitali, Jean-Claude Leguay en Elena Pompei.

Een studente geeft cursussen op twee instellingen buiten de stad om te kunnen rondkomen. Zij is systematisch, nauwgezet en pietluttig en 'kan haar tijd niet verdoen'. Een chaotische en spontane student met een ongeregelde levenswijze wordt verliefd op haar. Deze bekwaam gemaakte, ontspannende maar oppervlakkige film ligt geheel in de lijn van de voorgaande films van Pinoteau zoals LA BOUM. Een aardige cadeauverpakking plus één origineel idee: de moderne toepassing van tekst van Molière. Scenario van regisseur Pinoteau en Danièle Thompson.

Histoire des voyous: les Marloupins

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van Michel Berny. Met o.a. Gérard Hérold, Roger Mirmont, Catherine Alric, Pierre Saintons en Christine Murillo.

Twee jonge en sympathieke schurken worden compagnons en plegen samen een serie oplichterijen, uiteenlopend van klein tot zeer gewaagd. Uiteindelijk belanden ze in de gevangenis. De film, bij tijd en wijle grappig, heeft veel te danken aan het natuurlijke spel van de twee hoofdrolspelers.

Corps z'a corps

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van André Halimi. Met o.a. Philippe Khorsand, Stéphane Audran, Xavier Saint-Macary, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Luc Bideau.

Als gevolg van een reorganisatie van zijn uitgeverij, waar Jean Chabert hoofdredacteur is van een serieus economisch tijdschrift, wordt hij tot uitgever van een erotisch blad gebombardeerd. De hele film draait om dit magere gegeven. Het verhaal zit vol banale grappen, uitermate vulgair en weinig geïnspireerd. Halimi die ook het scenario schreef, is een middelmatig regisseur met een oppervlakkig en nietszeggend oeuvre. Hij werkt voornamelijk voor de tv; dit is zijn tweede bioscoopfilm. De dialogen zijn ook van de regisseur, maar hij werd daarbij geholpen door Jacques Vilfrid en Christian Watton.

Promis...Juré!

1987 | Familiefilm, Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jacques Monnet. Met o.a. Michel Morin, Roland Giraud, Christine Pascal, Stéphanie Legros en Marie Constant.

De dwaze streken van twee vlegels gedurende WO II in een kleine provinciestad. Een modieus onderwerp in de periode 1980- 90, waarmee regisseurs vanaf Louis Malle tot Jean-Pierre Denis (en talloze anderen) zich hebben beziggehouden. Monnet heeft gekozen voor een benadering vanuit het gezichtspunt van een realistische en zelfs naturalistische komedie. Maar zonder veel succes. Zijn film stelt niet veel voor vergeleken met AU REVOIR LES ENFANTS. Scenario en regie zijn onsamenhangend en vaak ook nietszeggend, terwijl de jonge acteurs - die goed spel leveren - lichamelijk en geestelijk lelijk zijn vergeleken met het jonge volkje dat Malle voor zijn film selecteerde. Verder is alles positief aan deze film. Scenario van de regisseur en Gérard Carré.

La veuve rouge

1987 | Misdaad, Biografie, Drama

Frankrijk 1987. Misdaad van Edouard Molinaro. Met o.a. Fran[KA4]coise Fabian en Roger Dumas.

Scenario en bewerking door Jean Curtelin op basis van [KL]L`Affaire de l`impasse Ronsin[KLE] van Armand Lanoux. In 1908 worden in een Parijs herenhuis de echtgenoot en de moeder van Marie Reinart (Fabian) vermoord in hun kamer gevonden, terwijl zij zelf gekneveld op haar bed wordt aangetroffen. Deze dubbele misdaad was lange tijd het gesprek van de dag. Een getrouwe reconstructie van de omgeving en de sfeer van die tijd met zeer intimistische beelden, die op even nauwkeurige als klassieke manier geknipt zijn. Het geheel komt hierdoor werkelijk geloofwaardig over.

La rencontre

1987 |

Frankrijk 1987. Edouard Molinaro. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Jeanne Moreau, Daniel Gélin en Michael Lonsdale.

Deze film maakt deel uit van de cyclus LE TIROIR SECRET, een serie films waarin dezelfde hoofdpersonen verschillende avonturen beleven. Deze keer is het plot opgebouwd rond een reis naar Rome en een autentieke Stradivarius. Het fantasieloze scenario, dat van Danièle Thompson zelf is, doet weinig degelijk aan en is over het geheel genomen tamelijk wee. Deze onderneming, waaraan Molinario met zijn vakkennis een duidelijke bijdrage levert door nog maar net te voorkomen dat er te veel toeristische plaatjes in zitten, bevat dan ook weinig belangwekkends. Afgezien van dit alles is deze onbeduidenende familiegeschiedenis ook een film waarin wij weer zes leden van de familie Morgan tegenkomen.

La petite allumeuse

1987 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1987. Komedie van Danièle Dubroux. Met o.a. Roland Giraud, Pierre Arditi, Tanya Lopert, Alice Papierski en David Léotard.

Jean-Louis is 37 jaar, leraar en directeur van het kamp waar Camille, veertien jaar, haar vakantie doorbrengt. Hij laat zich door haar verleiden. Hij wordt zo de rivaal van Samuel, een van zijn voormalige leerlingen. De vader van Camille moet tussenbeide komen. (Het zijn niet meer dan kinderen...). Van dit modieuze en makkelijke thema heeft Dubroux een oppervlakkig werkje gemaakt omdat het scenario niet voldoende is uitgebuit. Een slaperige, volkomen tamme tragi-komedie, hoewel de acteurs nog hun best doen.

Mort un dimanche de pluie

1986 | Drama, Thriller

Frankrijk 1986. Drama van Joël Santoni. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Jean-Pierre Bisson, Nicole Garcia en Dominique Lavanant.

Deze thriller rond het thema wraak speelt zich af in Zwitserland. De titel en de eerste drie minuten zijn perfect. Daarna wordt het poppenkast. Er gebeuren tal van onwaarschijnlijke dingen die de geloofwaardigheid aantasten, terwijl de vrouwen in de film zich ontzettend aanstellen. Kortom, een spannende film om te lachen, wat niet de bedoeling kan zijn geweest.

Lévy et Goliath

1986 | Komedie

België/Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Richard Anconina, Michel Boujenah, Jean-Claude Brialy, Souad Amidou en Maxime Leroux.

Een vervelend vervolg op RABBI JACOB. Hoewel ook geen hoogvlieger, had die film toch op z`n minst het voordeel dat Louis De Fun[KA2]es erin meedeed, die het publiek in zijn ban weet te houden. Hier gaat het om de absurde wederwaardigheden van een jonge orthodoxe jood en een hasjiesroker uit Antwerpen. Zij vervoeren door een vergissing verdovende middelen naar Parijs, terwijl ze denken diamantslijpsel bij zich te hebben. Is nauwelijks interessant, want totaal `voorspelbaar` met inbegrip van de ergste clich[KA1]es (de politiecommissaris die een travestiet is, de verplichte homoseksuelen, de dito jeugdige rellenschoppers) en een karikaturale en erg onsympathieke beschrijving van Antwerpen, die ver van de werkelijkheid afstaat. En niet te vergeten: twee komedianten uit het Middellandse Zee- gebied spelen de hoofdrollen en moeten dus joden afkomstig uit Centraal Europa voorstellen! Scenario van de regisseur en Danièle Thompson. Camerawerk van Wladimir Ivanov.

Les fugitifs

1986 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1986. Misdaad van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Jean Carmet, Anaïs Bret en Maurice Barrier.

Seriebankrover Jean Lucas (Depardieu), na een langer verblijf in het staatspension vastbesloten om eerlijk burger te blijven, wordt bij een bankbezoek zelf gijzelaar van stuntelende overvaller François Pignon (Richard). Tijdens het chaotische vluchttraject vat Lucas meer en meer sympathie op voor de amateurcrimineel. Pignon blijkt een berooide weduwnaar wiens dochtertje dermate is getraumatiseerd door het overlijden van haar moeder dat ze niet meer wil praten. Vermakelijke kaskraker van het succestrio Richard/Depardieu/Veber viert de empathie en het optimisme. Veber tekende in 1989 ook voor de zoutarme Amerikaanse remake Three Fugitives.

Le moustachu

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Dominique Chaussois. Met o.a. Jean Rochefort, Grace de Capitani, Jean-Claude Brialy, Jean-Claude Trintignant en Jean-Claude Leguay.

In vakjargon is een 'Snorrebaard' een geheim agent die de vuile karweitjes mag opknappen. Jean Rochefort slaat zich hier door een aardige hoeveelheid problemen heen, waarvan niemand iets begrijpt en de kijker evenmin. Maar dat aspect is van weinig belang, want het gaat om een satire in een beurtelings wat zware en lachwekkende stijl met talloze soms nagenoeg surrealistische grappen: doet sterk denken aan de Marx Brothers! Ongetwijfeld niet van constante kwaliteit, maar doet soms zeer weldadig aan in een tijd dat de Franse lachfilm zelden iets goeds inhoudt. Scenario van de regisseur.

Astérix chez les Bretons

1986 | Familiefilm, Avonturenfilm, Animatie

Frankrijk 1986. Familiefilm van Joseph van Lamsweerde en Pino van Lamsweerde. Met o.a. Pierre Tornade en Roger Carel.

Deze verfilming van de strip van Goscinny en Uderzo is niet veel beter dan de voorafgaande. Bepaalde stukjes kunnen nog een glimlach ontlokken, zeker als de Romeinen zich weer eens in een complete chaos storten. Maar voor de rest is de film veel te lang en saai.

Les rois du gag

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Serrault, Gérard Jugnot, Thierry Lhermitte, Macha Méril en Mathilda May.

Ondanks zijn succes als tv-komiek, is Ga[KA1]etan (Serrault) niet erg gelukkig met zijn reputatie van populaire kluchtspeler, dat in tegenstelling tot zijn collega's. Hij doet dan ook zaken met een zogenaamd 'intellectuele' en pretentieuze cineast die bovendien middelmatig is. Het gevolg is een algehele mislukking en het scheelt weinig of Gaétan pleegt zelfmoord, maar hij wordt gered door zijn vroegere collega's en besluit weer als komiek te gaan werken. Zidi leek veelbelovend met LES RIPOUX maar hier vervalt hij weer in zijn gewoonlijke moeilijk verteerbare hansworsterijen. Verre van het niveau van Monty Python! Scenario van regisseur Zidi, Michel Fabre en Didier Kaminka. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Astérix et la surprise de César

1985 | Familiefilm, Avonturenfilm, Animatie

Frankrijk/België 1985. Familiefilm van Paul Brizzi en Gaetan Brizzi. Met o.a. Gaétan Brizzi, Roger Lumont, Henri Labussière, Serge Sauvion en Pierre Mondy.

De beroemde strips van Ren[KA1]e Goscinny en Albert Uderzo hebben weer eens tot namaak ge[KA3]inspireerd (oude kost). Om het duidelijk te zeggen: die strips worden steeds herhaald en hetzelfde thema wordt steeds meer uitgehold. De film is nauwelijks beter, afgezien van een paar goede sc[KA2]enes (de tocht van Idéfix die verdwaald is in Rome) maar bij elkaar maakt dat nog geen film en blijft het niet boeien.

Retenez-moi... ou je fais un malheur

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Jerry Lewis, Michel Blanc, Charlotte de Turckheim, Laura Betti en Maurice Risch.

Pijnlijke afgang van Lewis als komiek in een vergezochte klucht over een bende die een operadiva gebruikt voor hun misdadige praktijken. Jerry is een rechercheur uit Las vegas, die zijn ex-vrouw in Straatsburg opzoekt, die weer getrouwd is met een smeris. Hoe kom je erop! Davis Milhaud en Louise Vincent tekenden voor het kronkelige scenario. De fotografie is van Jean Monsigny. De makers hoopten met de titel DEFECTIVE DETECTIVE op export naar Amerika. Zelfs voor de heel harde kern van zeer toegewijde Jerry-fans gaat dit betreurenswaardige rolprentje te ver.

Le jumeau

1984 | Komedie, Drama

Frankrijk 1984. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Pierre Richard, Carey More, Camilla More, Jean-Pierre Kalfon en Andréa Ferréol.

Richard doet alsof hij een tweelingbroer heeft, zodat hij twee Amerikaanse zusters ongestraft en tegelijk het hof kan maken. Een bewerking van de roman Le jumeau singulier van de Amerikaan Donald Westlake. Geen trouwe bewerking, want de karaktertypes in het boek worden uiterst somber en wreed beschreven. Yves Robert heeft een soort tragikomedie gemaakt met een ietwat verzwakte zwarte humor en een hoofdpersoon die te sentimenteel is vergeleken bij de onheilspellende schoft uit het boek die totaal geen scrupules heeft. Verder een aardige film met goede stukken, maar het had wat méér kunnen zijn. Scenario van regisseur Robert en Elisabeth Rappeneau.

La tête dans le sac

1984 |

Frankrijk 1984. Gérard Lauzier. Met o.a. Guy Marchand, Marisa Berenson, Fanny Bastien, Patrick Bruel en Agnès Garreau.

De dynamische, gezonde vijftigjarige zakenman Romain, is tot nog toe succesvol geweest maar gaat door een hel waarin cynische en berekenende vrouwen, een homoseksueel en een boef een rol spelen. Wanneer hij schoon schip maakt, raakt hij verzeild in het net van een avonturierster die op het goede tijdstip wacht. Lauziers eigen stripverhaal, dus sarcastisch, wreed en spannend, maar even haatdragend als menslievend jegens vrouwen. Geforceerd en pathetisch. De intrige is wat meer solide en dat zal wel het resultaat zijn van de medewerking van Molinaro, de co-bewerker en een vakman.

La septième cible

1984 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1984. Misdaad van Claude Pinoteau. Met o.a. Lino Ventura, Lea Massari, Jean Poiret, Elisabeth Bourgine en Roger Planchon.

Op een dag wordt Bastien Grimaldi (Ventura) vlak bij zijn huis in Parijs door twee onbekenden mishandeld. Even later staat zijn auto in de fik. Bastien wil weten wie het op hem gemunt heeft, zijn zoektocht brengt hem naar Berlijn. Misdaadthriller met een prima hoofdrol van Ventura en veel eigenaardige wendingen houdt misschien niet de hele tijd de spanning vast, maar heeft een aangenaam nuchtere sfeer. De Italiaans-Franse Ventura (La bonne année), die in 1987 zou overlijden, maakte vier films met regisseur Pinoteau.

L'étincelle

1984 | Komedie, Experimenteel

Frankrijk/Verenigd Koninkrijk 1984. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Roger Hanin, Clio Goldsmith, Simon Ward, John Moulder-Brown en Lysette Anthony.

Hanin afkomstig uit Algerije (een pied-noir) drijft een restaurant in Londen, waar couscous de specialiteit is. Zijn vrouw, een choreografe, is vertrokken naar de V.S. De vijftig naderend maakt hij kennis met de veel jongere (en zeven maanden in verwachting) Goldsmith, die radiopresentatrice is. Haar man Ward is een saaie oudheidkundige, die bezig is in Marokko een skelet van een prehistorisch dier te koesteren. Ze voelt zich eenzaam. Hanin kan niet kiezen tussen haar en zijn maîtresse Adams. Praterig drama met subplot over midlife-crisis en gemiste genegenheid in Britse omgegeving à la française. Naar het boek Gene and Dale van Robert Rousson, door regisseur Lang tot scenario bewerkt. Het camerawerk is van Bernard Zitzerman.

Just the Way You Are

1984 | Komedie

Verenigde Staten 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Kristy McNichol, Michael Ontkean, Kaki Hunter, Catherine Salviat en Robert Carradine.

McNichol speelt fluit in een groot Amerikaans orkest. Ze zit niet meer lekker in haar vel. Haar been zit in een orthopedisch apparaat gekneld en haar vriend Daly wil een braaf huisvrouwtje van haar maken. Een Europese tournee met het orkest haalt haar uit haar vertrouwde wereld. Ze verlaat het orkest om in een Frans ski-oord met haar handicap te leren omgaan. Met haar been verpakt in gips leert ze ski[KA3]en. Ze ontmoet fotograaf Ontkean en wordt verliefd. Romantisch vermaak over een meisje dat zich verzet tegen haar omgeving om haar handicap te overwinnen. McNichol slaagt er dankzij sterk spel in een ondermaats scenario (van Allan Burns) geloofwaardig te laten klinken. Mooie toeristische beelden van Claude Lecomte. Eerste Amerikaanse film van Molinaro.

P'tit con

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Gérard Lauzier. Met o.a. Bernard Brieux, Guy Marchand, Caroline Cellier, Pierre Fayet en Souad Amidou.

Een puber verzet zich tegen zijn politiek-linkse bourgeois- ouders, maar idealiseert niettemin de bohémien-familie van een vriendje bij wie hij intrekt en waar hij de ene catastrofale ervaring na de andere opdoet, vooral op het gebied van de liefde. Deze tweede film van cartoonist/striptekenaar/schrijver Lauzier is bekwaam gemaakt, maar moet het vooral hebben van het sterke scenario van regisseur Lauzier en van de verrassend goede spelregie. Voor het genre ongewoon is dat hij zijn sympathie vooral investeert in de versmade ouders van zijn anti-held en dat hij zijn satirische pijlen doeltreffend op links én rechts mikt. Naar het stripalbum van Lauzier Souvenirs d'un jeune homme met een scenario van hemzelf. Camerawerk van Jean-Paul Schwartz.

Les compères

1983 | Komedie, Drama

Frankrijk 1983. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Anny Duperey, Michel Aumont en Stéphane Bierry.

Wanneer haar zestienjarige zoon Tristan ervan tussen gaat met zijn vriendinnetje, en vader noch politie de zoektocht naar de jonge weglopers als urgent beschouwt, verzint moeder Christine (Duperey) een list. Ze vertelt aan twee ex-geliefden, eerst aan hardgekookte reporter Jean (Depardieu) en daarna aan beroepsdepressieveling François (Richard), dat ze de vader zijn van Tristan, teneinde hen op de speurtocht te zetten. Vebers derde film is een voortreffelijk geschreven goedgevoelkomedie met acteurs die hun al stevig aangezette personages nog eens lekker breed spelen. Hollywood-remake: Fathers' Day (1997, Ivan Reitman).

Le Bal

1983 | Drama, Musical, Komedie

Italië/Frankrijk 1983. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Etienne Guichard, Regis Bouquet, Francesco Le Rosa, Arnault Le Carpentier en Liliane Delval.

Door eenzaamheid of/en nieuwsgierigheid gedreven bezoekers van een danslokaal geven een beeld van de maatschappelijke ontwikkelingen en veranderende (muzikale) modes tussen 1936 en 1983, hoewel er in de samenstelling van het publiek nauwelijks iets verandert. De terecht beroemde voorstelling-zonder-dialoog van het Théatre du Campagnol kreeg voor de kenners ietwat teleurstellende filmversie, omdat nu de camera de hoofdrollen per episode selecteert inplaats van de keus aan de toeschouwers te laten. Cinefiele grapjes van Scola zijn in deze context misplaatst aandachttrekkend, maar de oorspronkelijke opzet en virtuoos transformatievermogen van het acteursensemble komen toch sterk en verrassend goed over. Het scenario is van Ruggero Maccari, Jean-Claude Penchenat, Furio Scarpelli en regisseur Scola. Het camerawerk is van Ricardo Aronovich. Fujicolor, Mono.

Les sous-doués en vacances

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Hubert Deschamps, Daniel Auteuil, Guy Marchand, Grace de Capitani en Didier Kaminka.

Een succeszanger schakelt zijn rivaal in de liefde uit door te laten geloven dat hij homoseksueel is. Deze volgt hem met zijn vrienden naar Saint-Tropez waar de zanger met een meisje op vakantie is en zit hem op alle mogelijke manieren dwars. De onverwachte komst van een tweelingzuster zorgt voor een dubbel happy-end. Dit vervolg op een platte succesklucht put zogenaamde humor uit vooroordelen tegen vrouwen, homo's en kleurlingen en uit standaardgrappen die door de acteurs al even machinaal worden uitgevoerd. Scenario van regisseur Zidi, Didier Kaminka en Michel Fabre. In beeld gebracht door Paul Bonis.

Le prix du danger

1982 | Sciencefiction, Drama, Actiefilm

Frankrijk/Joegoslavië 1982. Sciencefiction van Yves Boisset. Met o.a. Gérard Lanvin, Michel Piccoli, Marie-France Pisier, Jean-Claude Dreyfus en Bruno Cremer.

Niet erg subtiele kritiek op de televisiewereld in deze zwarte komedie annex sciencefiction film. Wanneer de kijkcijfers dalen brengt een producent een programma op de buis waarin een kandidaat live achterna wordt gezeten door zes tot de tanden toe bewapende jagers. Als hij wint krijgt de deelnemer een miljoen, als hij verliest bekoopt hij het met zijn leven. Piccoli (compleet met slechtzittend toupet) is de presentator van het programma. De film kreeg een Amerikaanse remake - althans hetzelfde gegeven kwam terug - in The Running Man met Arnold Schwarzenegger in de hoofdrol.

La Boum 2

1982 | Komedie, Drama

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Claude Brasseur, Brigitte Fossey, Denise Grey en Pierre Cosso.

Familiekroniek naar La boum die zoveel succes heeft geoogst. Zoals bijna altijd leidt het maken van een vervolg op een succesfilm tot een oppervlakkig en oninteressant product, waarbij in dit geval komedie wordt verward met nonchalance en familieproblemen met clichés. De film speelt zich af in de welgestelde kringen en de werkelijke problemen van het leven worden ontweken. Het verhaal begint tijdens een vakantie in Zuid- Duitsland en de vijftien-jarige heldin Marceau keert terug naar Parijs. Feest, gejubel en zelfs oma krijgt zin om te hertrouwen.

L'as des as

1982 | Actiefilm, Komedie, Avonturenfilm

Duitsland/Frankrijk 1982. Actiefilm van Gérard Oury. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Marie-France Pisier, Rachid Ferrache, Franck Hoffmann en Gunter Messner.

De coach van een Frans boksteam op de Olympische Spelen in Berlijn 1936 zet zich in voor een joods jochie wiens familie is vermist. De aanpak als spectaculaire avonturenkomedie van maar al te tragische realiteit is nét-niet-stuitend, ondanks de misse en vooral flauwe grappen rond de figuur van Hitler. Belmondo is minder onuitstaanbaar dan in andere van zijn latere films.

Banzaï

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Coluche, Didier Kaminka, François Perrot, Jean-Marie Proslier en Marthe Villalonga.

De vierde dijenkletser van het duo Coluche/Zidi; een melige film, waarmee het soms toch vreselijk lachen geblazen is. Coluche is een wat onnozele bediende bij een verzekeringsmaatschappij met een grote hekel aan reizen, terwijl zijn vriendin stewardess is. Zijn superieur stuurt hem - om hem te pesten - naar allerlei exotische oorden in de wereld, waar hij de meest idiote avonturen beleeft en waar hij er altijd in slaagt de boel enorm op stelten te zetten. Gemaakt pikant, maar verplichte kost voor Coluche- fanaten. Acteur Kaminka schreef met regisseur Zidi het scenario. Het camerawerk is van Jean-Jaques Tarbes.

Tout le monde peut se tromper

1981 | Komedie, Drama

Frankrijk 1981. Komedie van Jean Couturier. Met o.a. Fanny Cottençon, Francis Perrin, Bernard Le Coq, Christophe Bourseiller en Daniel Desmars.

In deze zwarte komedie volgt de ene begrafenis op de andere, want iedereen is het mikpunt van vergissingen. Enkele innemende scènes verdrinken in groots effectbejag. Afgezaagde grappen en een uitzonderlijk klungelige enscenering. De acteurs doen erg hun best, maar Cottençon in de hoofdrol is onvoorstelbaar beroerd. Onbeduidend. Scenario van Marianne Lewis-Schreiber.

Pourquoi pas nous?

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Michel Berny. Met o.a. Aldo Maccione, Dominique Lavanant, Florence Giorgetti, Henri Guybet en Maurice Biraud.

Een vanwege loensheid schichtige boekverkoopster - wier zuster haar vergeefs aan de man probeert te brengen - komt letterlijk in botsing met een simpele beroepsworstelaar die verliefd op haar wordt. Ondanks ontwikkelings- en mentaliteitsverschillen en conflicten wint de liefde. Deze bijna poëtische, volkse komedie over kneusjes, die óók aanspraak op liefde en geluk maken, mist de bevlogenheid van haar beroemde vooroorlogse voorbeelden van dit genre, maar de innemende aanpak geeft de in middelmatige kluchtigheid getypeerde acteurs verrassende menselijkheid en humor. Naar de roman van Patrick Cauvin.

La chèvre

1981 | Avonturenfilm, Komedie

Mexico/Frankrijk 1981. Avonturenfilm van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Michel Robin, Pedro Armendáriz jr en Corynne Charbyt.

Een meisje dat altijd in zeven sloten tegelijk loopt verdwijnt tijdens haar vakantie in Mexico. Een even grote kluns bij haar vader in dienst, wordt met een detective achter haar aan gestuurd, in de hoop dat zijn pech tot opsporing zal leiden. Het oorspronkelijke scenario van Véber wordt in de uitwerking extra leuk omdat de regie de acteurs niet komisch laat spelen, maar normaal reageren binnen komische situaties. Richard is daardoor grappiger dan in jaren en vormt een verrassend geslaagd duo met Depardieu. Camerawerk van Alex Phillips.

L'année prochaine si tout va bien

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Isabelle Adjani, Thierry Lhermitte, Marie-Anne Chazel, Bernard Crommbey en Fred Personne.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.

Diva

1981 | Misdaad, Mysterie, Romantiek, Muziek, Thriller

Frankrijk 1981. Misdaad van Jean-Jacques Beineix. Met o.a. Wilhelmenia Fernandez, Frédéric Andréi, Richard Bohringer, Thuy An Luu en Jacques Fabbri.

De jonge brommerkoerier Jules (Andréi) heeft een passie voor opera. Hij slaagt erin een clandestiene opname te maken van een optreden van de Amerikaanse diva Cynthia Hawkins (Fernandez). Al snel zijn criminelen op jacht naar de bijzondere tape. Het is niet het enige bandje waar men naar op zoek is: op een andere cassette doet een vermoorde prostituee onthullingen over een politiecommissaris. Visueel verbluffend speelfilmdebuut van Beineix (37°2 le matin), die het vak leerde als assistent van Claude Berri, René Clément, Claude Zidi en Jerry Lewis. Vier Césars, waaronder eentje voor de prachtige muziek.

Le coup du parapluie

1980 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1980. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Pierre Richard, Gert Fröbe, Valérie Mairesse, Christine Murillo en Vittorio Caprioli.

Een berooide acteur komt solliciteren voor een rol in een gangsterfilm, maar belandt per ongeluk op het kantoor van een mafioso. Deze verwacht een killer die een rivaal voor hem moet uitschakelen. Hij neemt nietsvermoedend de opdracht aan en blijft tot aan de bloedige afloop in de waan dat hij zich op een filmset bevindt. Dit aardige uitgangspunt kreeg een uitermate teleurstellende en flauwe uitwerking, waarbij iedere grap eindeloos wordt uitgekauwd (voorzover de film niet wordt stopgezet voor uitvoerige sluikreclame). Pogingen van Richard om leuk te doen zonder dat het scenario de kans ertoe geeft maakt het werk onuitstaanbaar. Scenario van regisseur Oury en Danièle Thompson. Camerawerk van Henri Decae.

Le bar du téléphone

1980 | Misdaad

Frankrijk 1980. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Daniel Duval, François Périer, Raymond Pellegrin, Georges Wilson en Julien Guiomar.

Een voor eigen rekening en risiko werkende gangster verdenkt zijn collega's van verraad en zoekt een concrete aanleiding voor een wraakoefening. Hij vindt die in weddenschap op getruceerde boksmatch. Hij sluit zich aan bij een groep jonge criminelen, maar hun onervarenheid leidt tot een tragedie. Regisseur Barrois probeert met het scenario, de keuze van personages, de acteurs en de locaties in de voetsporen van Melville te treden - met Duval als nieuwe SAMOURAI. Het resultaat is weliswaar spannend, maar zonder enige oorspronkelijkheid op de sociale situering van de jonge misdadigers na. Ze zijn afkomstig uit de arbeidersklasse en hebben geen opleiding genoten, waardoor ze geen uitzicht hebben op een goede toekomst. Aan hun onvrede weten geen andere vorm te geven dan onbezonnen agressie. Scenario van Claude Néron.

Laat de dokter maar schuiven

1980 | Komedie

Nederland 1980. Komedie van Nikolai van der Heyde. Met o.a. Jo de Meyere, Piet Bambergen, Joop Doderer, Paul Cammermans en Rob van Reijn.

Wanneer Gradje, de paria van het dorp, een brief krijgt van zijn Amerikaanse broer Jan, proberen de notabelen gezamenlijk de brief te vertalen. Volgens hun vertaling moet Gradje naar Amerika omdat het slecht gaat met zijn broer. Als het aan hen lag stuurden ze Gradje met een grijpstuiver de oceaan over. De dokter heeft echter een hele andere vertaling van de brief. Hij maakt eruit op dat Jan naar hun dorp komt en al zijn geld wil verdelen onder Gradje en zijn vrienden. Dat verandert de zaak en plotseling handelen de notabelen alsof ze al jaren Gradje's beste vrienden zijn en bereiden een speciale ontvangst voor Jan voor. Ze hebben geen benul van de speciale verrassing die Jan voor hen in petto heeft. Intussen lacht de dokter in zijn vuistje

La boum

1980 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Pinoteau. Met o.a. Sophie Marceau, Claude Brasseur, Brigitte Fossey, Denise Grey en Bernard Giraudeau.

Ongeacht de puike thrillers die hij in zijn carrière draaide, blijft laatbloeier Pinoteau in Frankrijk voor eeuwig de regisseur-van-La-boum-met-Sophie-Marceau. Daarop is de immer goedgehumeurde vakman terecht fier. Want deze in tandem met Gérard Oury's dochter Danièle Thompson geschreven film is de Franse tienerklassieker tout court. De tijdloze plot draait rond de veertienjarige Vic en haar holderdebolder door opgroei- en kalverliefdesland, en openbaart het tomeloze talent van de ontwapenende ingénue Marceau. Brasseur en Fossey zijn sterk als ouders en in nevenrollen duiken bekende gezichten op. De lichtvoetige Vladimir Cosma-soundtrack is even aanstekelijk als de filmaffiche. Hartverwarmend.

La Femme-enfant

1980 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1980. Familiefilm van Raphaële Billetdoux. Met o.a. Penelope Palmer, Klaus Kinski, Michel Robin, Hélène Surgère en Georges Lucas.

Een dorpsmeisje met muzikale aanleg heeft jarenlang een dubbelleven met stiekeme ontmoetingen met een doofstomme tuinman die haar verwent en spelletjes met haar doet, tot ze zich in toenemende rijpheid van hem afkeert en een studiebeurs krijgt voor het conservatorium. Voor haar vriend is haar vertrek onverdragelijk. Verrassend regiedebuut van een romanschrijfster typeert volwassenen wat al te schetsmatig, maar geeft spanningen en mysteries van de kindertijd een vanzelfsprekende overtuigingskracht, al werkt Kinski (belast door eerdere psychopatenrollen) averechts voor de onschuldige erotiek in hun rituele spelletjes. Palmer is een ontdekking in de titelrol. Landschappen en dorpsmilieu van Noord-Frankrijk dragen meer dan alleen sfeerbepalend bij.

Inspecteur la Bavure

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Coluche, Gérard Depardieu, Dominique Lavanant, Julien Guiomar en Alain Mottet.

Een onhandige politie-inspecteur - die door zijn moeder in het voetspoor van zijn gestorven vader is gedwongen - en een ambitieuze journaliste proberen ieder staatsvijand nummer 1 te pakken te krijgen, die echter met valse identiteit vriendschap met de blunderaar sluit. De combinatie Coluche-Depardieu geeft enige sjeu aan de komedie die het politiesysteem angstvallig spaart en alleen de stuntelende hoofdpersoon op de korrel neemt. De uniformering is ook de enige oorspronkelijkheid aan de voor het overige, afgekloven gags.

Celles qu'on a pas eues

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Michel Aumont, Michel Galabru, Daniel Ceccaldi, Bernard Menez en Jacques François.

Een episodenfilm waarin zes treinpassagiers zich hun catastrofaal afgelopen ervaringen in de liefde herinneren. Thomas probeert zich na zijn ironisch-intieme observaties van familie-wel-en-wee te vernieuwen met dit gevarieerde zesluik, waarvan de sketches zowel romantiek als fantastische horror en zwarte humor bevatten. De film is niet in elk onderdeel even geslaagd, maar de bruuske wisselingen in toon - er zijn zelfs overgangen van kleur naar zwart-wit - geven de film een eigen karakter, waarbij sommige acteurs detoneren door leukdoenerij.

La dérobade

1979 | Drama, Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1979. Drama van Daniel Duval. Met o.a. Miou-Miou, Maria Schneider, Daniel Duval, Niels Arestrup en Brigitte Ariel.

Marie (Miou-Miou) prostitueert zich voor haar geliefde die bij andere pooiers in de schuld staat, zodat ze zich vrij moet kopen. Hoewel de film authentiek is, heeft hij de voorspelbaarheid en clichés van de trottoirmelodrama's uit de jaren 1950-60. De regie van Duval valt na zijn vorige persoonlijke films tegen, zijn acteren als de souteneur Gégé is beter. Miou-Miou is bewonderenswaardig als de onderworpen vrouw, die wanhopig aan haar bestaan tracht te ontkomen. Schneider is Maloup, Marie's vriendin bij wie ze haar hart uitstort.

Ils sont grands ces petits

1979 | Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1979. Avonturenfilm van Joël Santoni. Met o.a. Catherine Deneuve, Claude Brasseur, Claude Piéplu, Jean-François Balmer en Eva Darlan.

De dochter van een verdwenen geleerde is uit haar huis gezet door grondspeculanten en zoekt onderdak bij een jeugdvriend, een uitvinder, wiens miniatuur-robots ze gebruiken om een ondernemer onschadelijk te maken. De dynamische combinatie Deneuve-Brasseur plus een zeer vermakelijke robot die niet onderdoet voor collega's uit STAR WARS kunnen het op één idee steunend scenario niet tot burleske hoogten tillen, zodat de film een optelsom van vermakelijke scènes blijft zonder ondersteunende verhaaltrant.

Duos sur canapé

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Marc Camoletti. Met o.a. Michel Galabru, Marina Vlady, Jean Lefebvre, Bernard Menez en Lorraine Bracco.

Een vrouwelijke tandarts en een advocaat gaan uit elkaar, maar blijven hun praktijk aan huis voortzetten. Zij begint een verhouding met een acteur, hij met een fotomodel, maar de door de secretaris-huisknecht gemanipuleerde intriges leiden tot een verzoening. Deze succesvolle boulevardklucht werd door de schrijver zonder filmervaring zelf geregisseerd en verliest door het gebrek aan tempo en fantasie alles, wat op de planken leuk zou kunnen zijn. De stuurloze acteurs leggen het er veel te dik op, Vlady uitgezonderd.

Courage fuyons

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Catherine Deneuve, Philippe Leroy, Robert Webber en Michel Aumont.

Getrouwde lafaard-uit-familietraditie wordt verliefd op een nachtclubzangeres die hij volgt bij een optreden van haar in Amsterdam, waar ze een hardnekkige en bedreigende achtervolger blijkt te hebben. Hij vlucht terug naar Parijs en veinst tegenover zijn echtgenote geheugenverlies. Hij kan de zangeres niet vergeten die al even laf blijkt als hij. Aanstekelijk acteren - vooral van Rochefort en Aumont als zijn al even benauwde broer - is de voornaamste kwaliteit van het scenario dat een oorspronkelijk idee uitbouwt in al te willekeurige gags, waardoor mogelijke herkenning verloren gaat.

C'est pas moi, c'est lui!

1979 | Komedie, Avonturenfilm

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Danièle Minazzoli, Aldo Maccione, Valérie Mairesse en Antoinette Poivre.

Een ghost-writer kan niet hebben dat hij geen deel heeft in het succes van de komedie-schrijver voor wie hij werkt. Hij laat zich paaien om voor een Italiaanse ster op locatie in Tunesië een filmscript op maat te schrijven. Fransman Richard heeft beslist komische kwaliteiten, maar als hij zelf de regie ter hand neemt is het door hem afgeleverde werk minder. En vooral als de Italiaan Maccione zijn partner is. Het duo gaat de strijd aan met ergerlijke ongein en weet niet van ophouden, zodat er ook aan het magere verhaaltje absoluut niets meer valt te beleven. Scenario van regisseur Richard en Alain Godard. Camerawerk van Claude Agostini.

Madame le juge: 2 + 2 = 4

1978 | Misdaad, Mysterie

Frankrijk 1978. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Simone Signoret, Jean-Claude Dauphin, Didier Haudepin, François Perrot en Michel Vitold.

In deze aflevering krijgt Signoret de gelegenheid een rol te spelen van de onderzoeksrechter met een warm moedergevoel. Als de achttien-jarige Ferreux beschuldigd wordt van de dubbele moord op zijn ouders, twijfelt zij eraan of hij schuldig is. Ze bouwt buiten de rechtbank-sfeer een vertrouwensrelatie op met de wees, die de indruk wekt een ongelukkige jeugd te hebben gehad. Finaal bekent hij haar de dader te zijn en uit verveling gehandeld te hebben. Een puik scenario van de regisseur naar de figuren van Raymond Thevenin en sterk spel van de hoofdrollen. De titel slaat op het feit dat een plus een geen twee hoeft te zijn.

Kidnapped

1978 |

Frankrijk/Duitsland 1978. Jean-Pierre Decourt. Met o.a. Aude Landry, Ekkehardt Belle en David McCallum.

Je suis timide, mais je me soigne

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Aldo Maccione, Mimi Coutelier, Jacques François en Jacques Fabbri.

Een verlegen bankbediende ziet een schoonheid in de hal van een sjiek hotel en wordt hopeloos verliefd. Samen met een therapeut die drastische methodes toepast om hem zelfverzekerdheid te bezorgen volgt hij haar naar mondaine vakantieplaatsen en stapelt de ene blunder op de andere. Een achtervolging is de rode draad tussen losse episodes van het ongelijksoortig duo (dat zeer weinig leuk op dreef is) met twee grappige eilandjes in een oceaan van flauwiteiten - een gesaboteerde p[KA1]etanque-wedstrijd en het in de maling nemen van een nietsvermoedende klant in een wegrestaurant (Fabbri). Scenario van Richard, Jean-Jacques Annaud en Alain Godard. Claude Agostini stond achter de camera.

David Balfour

1978 | Avonturenfilm, Historische film, Familiefilm

Zwitserland/Duitsland/Verenigd Koninkrijk/Oostenrijk 1978. Avonturenfilm van Jean-Pierre Decourt. Met o.a. David McCallum, Ekkehardt Belle, Aude Landry, Bernhard Wicki en John Carson.

Schotland 1751. Ebenezer Balfour laat zijn neef David (Belle) ontvoeren zodat hij diens erfenis kan inpikken. Hij geeft de opdracht hem te verkopen als slaaf in de Amerikaanse koloni[KA3]en. Onderweg komt het schip in aanvaring met een roeiboot. De enige overlevende is Alan Breck (McCallum), die op weg was naar Frankrijk om een leger samen te stellen dat de rechtmatige Schotse koning terug op de troon kan zetten. De kapitein wil Alan doden en diens geld stelen, maar David kan hem redden. De twee worden beste maatjes. Ze verzeilen terug op de Schotse kust, waar ze getuige zijn van de moord op de `Rode Vos`, een geduchte tegenstander van de rebellen. David, Alan en een oom van Alan worden van de moord beschuldigd. Ze worden vogelvrij verklaard. Ze krijgen hulp van de mooie Catriona (Landry). Goed gemaakte bewerking van de meermaals verfilmde romans Kidnapped en David Balfour van Robert Louis Stevenson. Uitstekende ontspanning voor een jong publiek, maar ook ouderen zullen er volop van genieten. De decors zijn levensecht en de kostuums een lust voor het oog. Ondanks de lengte zit verveling er niet in dank zij de wervelende avonturen van het tweetal. Walter Ulbrich en Peter Graham Scott bewerkten de klassiekers. Knappe fotografie van Brian Morgan. Uitgezonden in vier delen.

Confidences pour confidences

1978 | Drama, Komedie

Frankrijk 1978. Drama van Pascal Thomas. Met o.a. Anne Caudry, Daniel Ceccaldi, Henri Crémieux, Michel Galabru en Laurence Lignières.

Kroniek van arbeidersgezin met drie dochters tijdens jaren vijftig en zestig waarbij volwassenen worden van de meisjes en hun huwelijken en zelfstandigheid niet zonder pijn en problemen verlopen. Uit kleine details en gebeurtenissen opgebouwde film heeft door situering in Parijs minder warmte dan Thomas' eerdere platte-landskomedies, maar behoudt diens persoonlijke onnadrukkelijke aanpak met bittere poëzie en humor. Daarnaast een overtuigend tijdsbeeld.

Cause toujours, tu m'intéresses

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Christian Marquand, Nathalie Courval en Jacques François.

Een gescheiden veertiger draait een willekeurig telefoonnummer en krijgt een even eenzame leeftijdgenote aan de lijn. Hun gesprekken worden voortgezet, tot er een afspraak zal komen. De man aarzelt, uit angst niet te beantwoorden aan de verwachtingen, maar zoekt toch contact onder een andere identiteit. Nogal mager en voorspelbaar uitgewerkte komedie wordt gemaakt èn gebroken door het duo Girardot-Marielle dat melancholie en zelfspot goed aangeeft, maar na de zoveelste keer wordt het vervelend. Scenario van Francis Veber. Camerawerk van Gérard Hameline.

Un oursin dans la pôche

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Brigitte Gruel, Darry Cowl, Michel Duchaussoy, René Lefèvre en Bernard Menez.

Een meisje in geldnood komt in contact met een uitvinder van automatische muziekinstrumenten waarvan een wereldvreemde jonge miljonair met ambities als componist de voornaamste afnemer is. Een op bijna alle punten mislukte poging van Thomas om zijn observatie-humor te combineren met een aanpak van traditionele filmkluchtigheid. De grappen komen niet van de grond, de uiteenlopende acteurs harmoniëren niet. Slechts een paar aardige scènes en dan nog alleen in het begin van de film. Het scenario is van Jacques Lourcelles en regisseur Thomas.

Nous irons tous au paradis

1977 | Komedie, Drama

Frankrijk 1977. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Claude Brasseur, Guy Bedos, Victor Lanoux en Danièle Delorme.

Vier vrienden hebben allemaal zo hun problemen, vooral met vrouwen. Verteller en hoofdpersonage Etienne vindt een foto waarop zijn vrouw een onbekende man omhelst en verder zijn er complicaties met moeders, bazinnen, uit de kast komen en het naderen van de middelbare leeftijd. Ze kopen een rustig leuk weekendhuisje, dat, als een luchtvaartstaking afgelopen is, vlak bij de startbaan van een druk vliegveld blijkt te liggen. Vervolg op de hit 'Un eléphant ça trompe énormément', minder leuk maar kreeg toch César-nominaties voor script en beste film.

La zizanie

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Louis de Funès, Annie Girardot, Julien Guiomar, Maurice Risch en Jacques François.

De burgemeester van een klein plaatsje is tevens de fabrikant van bestrijdingsmiddelen voor milieuvervuilende stoffen. Een grote opdracht uit Japan noodzaakt hem tot snelle uitbreiding van zijn bedrijf tot in zijn woning en de plantenkas van zijn vrouw. Ze verlaat het huis en stelt haar tegenkandidatuur bij verkiezingen. De rumoerige klucht laat de meeste mogelijkheden van het gegeven liggen en geeft alleen de bekende driftbuien van De Funès alle kansen.

La raison d'état

1977 | Thriller

Italië/Frankrijk 1977. Thriller van André Cayatte. Met o.a. Jean Yanne, Monica Vitti, Michel Bouquet, François Périer en Jean-Claude Bouillon.

De Franse wapenindustrie krijgt een grote order van een Afrikaanse staat die bedreigd wordt door een naburig land. Met dit land zijn ook al clandestien onderhandelingen gaande over wapenleveranties. Een geleerde krijgt hier lucht van en schakelt zijn assistente in om bij de coördinator gegevens over de wapensmokkel los te krijgen en het schandaal in de openbaarheid te brengen. Onthullingen over malversaties binnen de op twee na machtigste militaire industrieën ter wereld worden helaas opgeklopt met melodramatische privé-intriges. Voor wie daar doorheen kan kijken, toch een beklemmende film met toespelingen op het Frankrijk anno 1977. Goed geacteerd bovendien. Twintig jaar later nog steeds actueel. Scenario van regisseur Cayatte, Jean Curtelin en Jean-Marie Guillaume. Camerawerk van Armando Nannuzzi.

L'animal

1977 | Komedie, Actiefilm, Drama

Frankrijk 1977. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Raquel Welch, Dany Saval, Jane Birkin en Johnny Hallyday.

De onuitstaanbare, verwijfde acteur Bruno Ferrari (Belmondo) doet zijn stunts niet zelf, daarvoor wordt stuntman Mike Gaucher (ook Belmondo) ingehuurd. Die is sympathiek maar niet erg capabel, krijgt niet erg veel betaald en heeft het mede daardoor helemaal verprutst bij vriendin Jane Gardner (Welch). Hij probeert haar terug te winnen. Iets gedateerde, weinig diepgravende slapstick waarin Belmondo zich op 44-jarige leeftijd helemaal kan uitleven, hij deed veel van zijn stunts zelf. De film deed het in Frankrijk goed aan de kassa. Welch is charmant en leuk. Gastrollen van Jane Birkin, Johnny Hallyday en Claude Chabrol.

Un éléphant ça trompe énormément

1976 | Komedie, Drama

Frankrijk 1976. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Danièle Delorme, Anny Duperey, Guy Bedos en Victor Lanoux.

Étienne (Rochefort) is een gelukkig getrouwde man, in tegenstelling tot z'n vrienden, die allemaal vreemdgaan. Maar op een dag raakt hij geheel in de ban van een fotomodel (Delorme): hij moet en zal haar ontmoeten en het hof maken. Levendige komedie van acteur-regisseur Robert, die ook onder meer het tweeluik La gloire de mon père en Le château de ma mère op zijn naam heeft staan. Film kreeg een vervolg, Nous irons tous au paradis, en een Amerikaanse remake, The Woman in Red, die het overigens niet haalde bij het origineel.

Le jouet

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Michel Bouquet, Fabrice Gréco, Suzy Dyson en Michel Aumont.

In zijn regiedebuut serveert Veber de ingrediënten die zijn daaropvolgende komedies tot kassuccessen zullen maken en Pierre Richard de sterstatus bezorgen. Laatstgenoemde bouwt zijn typische rol van aimabele schlemiel uit Le grand blond avec une chaussure noire gewiekst uit. Journalist François Perrin (een naam die Veber vaker voor een personage gebruikt) neemt noodgedwongen een ongemakkelijk baantje op zich: levend speelgoed voor het even verwende als ongelukkige zoontje van de miljardair in wiens zakenimperium Perrin een figurant is. Kleurrijke jaren zeventig-goedgevoelfilm voor het ganse gezin.

La surprise du chef

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Hubert Watrinet, Annie Colle, Papinou, Virginie Thévenet en Marylène Gars.

De hoofdredacteur van een modieus vrouwentijdschrift komt zijn jeugdvriendin Papinou uit de provincie tegen die zo'n vage anonieme kokkin in een zelfbedieningsrestaurant is geworden. Hij gaat proberen van haar een ster te maken. Een zeer onsamenhangende, slecht in elkaar zittende film met herinneringen aan het leven in een klein dorpje en een niets ontziende satire op de hedendaagse keukensterren, in dit geval de zogenaamde uitdenkers van de 'nouvelle cuisine', Gault en Millau. De film, die zwaar heeft te lijden onder de oppervlakkige anecdotes, gaat volledig de mist in. Ook bekend als LES LARMES DE CROCODILE.

L'aile ou la cuisse

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Claude Zidi en Vladimir Cosma. Met o.a. Louis de Funès, Julien Guiomar en Coluche.

Culinaire satire, vader-zoondrama en situatiekomedie ontmoeten elkaar in deze vermakelijke Zidi-film. Waarin de gevreesde gastronomenpaus Charles Duchemin (De Funès) het opneemt tegen Jacques Tricatel (Guiomar), gewiekst poenschepper dankzij zelfbedieningsrestaurants met goedkope lopendebandkost. Duchemins andere kopzorg: zoon Gérard (Coluche) wil hem niet opvolgen, maar circusclown worden. Het hoofdthema kwaliteitsvoedsel versus instantprak, in een geestige fabriekscène stripachtig in beeld gebracht, wordt in de 21ste eeuw deprimerend actueler. Komiek grootmeester De Funès, tijdens de opnamen op streng dieet, heeft gouden momenten wanneer hij etablissementen gaat keuren.

Dracula père et fils

1976 | Komedie, Horror

Frankrijk 1976. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Christopher Lee, Bernard Menez, Catherine Breillat, Marie-Hélène Breillat en Mustapha Dali.

Dracula is uit Transsylvanië verjaagd en komt in het hedendaagse Parijs waar hij emplooi vindt als ster in griezelfilms. Zijn zoon is maar een halve vampier en nauwelijks bloeddorstig. Als gastarbeider wordt hij verliefd op een jonge vrouw die sprekend lijkt op de grote liefde van zijn vader. Deze parodie op het horrorgenre heeft talrijke verrassende vondsten, ietwat ontsierd door leukdoenerij van Menez. Lee speelt zijn bekende personage bloedserieus en is daardoor wel zo grappig. Het scenario is van regisseur Molinaro, Alain Godard, Jean-Marie Poiré naar de roman Paris-Vampire van Claude Kotz. Het camerawerk is van Alain Levent.

A chacun son enfer

1976 | Drama

Duitsland/Frankrijk 1976. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Fresson, Hardy Krüger, Stéphane Hillel en Fernand Ledoux.

Het dochtertje van een bourgeois-gezin is ontvoerd en terwijl de moeder de losprijs wil betalen, heeft de krenterige vader de politie al ingeschakeld. Pers en media storten zich op het ouderpaar, zeker als het lijk van het kind gevonden wordt. Pamflet tegen de ongevoeligheid van pers, politie en de nieuwsgierige massa, ten opzichte van slachtoffers van misdaad. Het wordt grotendeels ontkracht door gezochte en niet uitgediepte motivatie - de dader blijkt de verwaarloosde en jaloerse zoon uit een eerder huwelijk van de vrouw die zichzelf en hem uit schuldbesef te pletter rijdt - zodat het resultaat niet meer is dan het zoveelste (goed maar ongenuanceerd geacteerd) melodrama.

Un couple parmi tant d'autres mais...si pervers

1975 | Erotiek

Frankrijk 1975. Erotiek van Jean-Paul Marise. Met o.a. Georges Guérat, Odile Palombo, Patrice Pascal, Gregory Szernoevez en Jacqueline Laurent.

Een reeks uiteenlopende bedscènes rond een of ander onduidelijk thema, dat met een echtscheiding te maken heeft, en die is aangevraagd om hoger op te komen. De toon doet aan alsof het om een komedie gaat, en het geheel is dermate slordig afgewerkt, dat geen hond in dit verhaal gelooft. Jean-Paul Marise is een pseudoniem voor Daniel Godaert.

Les Oeufs brouillés

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Joël Santoni. Met o.a. Jean Carmet, Jean-Claude Brialy, Anna Karina, Michael Lonsdale en Michel Aumont.

De directeur public relations van de Franse regering wil de president een populair image geven door hem op een reis door Frankrijk te laten vergezellen door de 'gemiddelde Fransman'. De opzet lukt, maar mèt de goodwill van de president is ook het aanzien van de metgezel gestegen, die het niet kan verwerken daarna afgedankt te worden. Deze sociale satire naar Italiaans voorbeeld blijft ietwat vrijblijvend, omdat in plaats van de politiek zelf politieke gebruiken tot doelwit zijn genomen: bijzaken in plaats van hoofdzaken. Het scenario is voldoende geestig om de acteurs amusante en niet al te overtrokken karikaturen te laten spelen. De titel verwijst naar het lievelingskostje van Giscard d'Estaing.

Le téléphone rose

1975 | Komedie, Drama

Frankrijk 1975. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Mondy, Mireille Darc, Daniel Ceccaldi, Michael Lonsdale en Gérard Hérold.

Een Amerikaanse onderneming die een fabriek in de provincie wil opkopen tracteert de ondernemer op een uitje met een call- girl zonder dat hij dat direct doorheeft. De verwikkelingen zijn voorspelbaar in een toneelmatige film, met sympathieke acteursprestaties. Scenario van Francis Véber.

Catherine et Cie.

1975 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Jane Birkin, Patrick Dewaere, Jean-Pierre Aumont, Jean-Claude Brialy en Vittorio Caprioli.

Jonge Engelse in Parijs trekt aandacht van uiteenlopende hitsige heren en besluit vennootschap op te richten met zichzelf als bedrijfskapitaal. Dat heldin aandelen in zichzelf verhandelt is nieuwe variant in doorsnee pikante komedie waarin charme van Birkin en elan van tegenspelers onvoldoende ruimte kregen van scenario.

Le retour du grand blond... avec une chaussure rouge

Frankrijk 1974. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Pierre Richard, Mireille Darc, Jean Rochefort, Michel Duchaussoy en Jean Carmet.

In zekere zin het vervolg van LE GRAND BLOND AVEC UNE CHAUSSURE NOIRE. Bij een onderzoek naar de dood van een geheim agent valt de verdenking op een verstrooide musicus. Scenarioschrijver was Francis Veber.

Le Chaud lapin

Frankrijk 1974. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Bernard Menez, Claude Barrois, Daniel Ceccaldi, Brigitte Gruel en Jeanne Maud.

Rokkenjager laat zich door oude schoolvriend overhalen om mee te gaan met vakantie met diens familie, aangelokt door verhalen over mooie schoonzusters. In het buitenhuis wordt hij wel ongewild klaagpaal voor alle huwelijks- en generatieconflicten, maar met geen van zijn veroveringsmanoeuvres komt hij ver. Satirische zedenkomedie onderscheidt zich door authentiek beeld van mislukkend vakantieplezier met ongedurige kinderen en onwennigheid van stedelingen in de natuur. Menez als komische versierder heeft beperkt repertoire aan grimassen, waardoor andere rollen het van hem winnen.

La moutarde me monte au nez

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Pierre Richard, Jane Birkin, Claude Piéplu, Vittorio Caprioli en Henri Guybet.

Een verstrooide jonge leraar schrijft zowel politieke speeches voor zijn reactionaire vader als sensatiejournalistiek voor een bevriende reporter. De verwisseling van die teksten, gecombineerd met filmopnamen in de omgeving van het stadje waar hij woont, leiden tot een opeenhoping van complicaties. Een van de betere komedies van Richard, omdat in het script ruime aandacht is gegeven aan de personages om hem heen, zodat deze keer niet alle grappen gaan over zijn kenmerkende warrigheid. Caprioli is als temperamentvol filmregisseur bijvoorbeeld erg leuk.

La course à l'echalote

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi en La. Met o.a. Pierre Richard, Jane Birkin, Michel Aumont, Claude Dauphin en Amadeus August.

Een bank-employé die door verliefdheid verstrooid is, laat zich de papieren van de eigendomsoverdracht van een nachtclub ontfutselen. Een travestie-danser bemachtigt ze en gaat in vermomming ermee van door. Deze achtervolgingskomedie heeft te veel onwaarschijnlijkheden en te weinig geslaagde grappen waardoor acteurs geforceerd leuk moeten doen. De producent van de film, Christian Fechner, was indertijd de eigenaar van travestie- nachtclub Alcazar in Parijs, maar ook daarvan wordt een flauwe karikatuur gemaakt. Scenario van de regisseur, die werd bijgestaan door Michel Fabre en Jean-Luc Voulfow. Gedraaid in Scope-couleurs.

La Virée superbe

Frankrijk 1974. Komedie van Gérard Vergez. Met o.a. Roger Mirmont, Anne Jousset, Yves Wecker, Mohamed Boumeghra en Hervé Lasseron.

Het weekend van de veertiende juli, zoals beleefd door een 'nozem' uit een Parijse voorstad. Dankzij heel veel stommiteiten, met als doel 'zich te laten gelden', komt hij tragisch aan zijn einde bij een motorongeluk tijdens een politie-achtervolging. Naar aanleiding van een ware gebeurtenis, gevolg van de bij adolescenten altijd aanwezige paradoxale combinatie van levensdrift en zelfmoordneigingen, heeft Vergez een concessieloze en verrassend realistische film gemaakt. Zó verrassend realistisch dat de censuur er de grootste moeite mee heeft gehad. Sedertdien is de filmmaker ontmoedigd teruggekeerd naar het toneel en de televisie.

La Rivale

Frankrijk 1974. Komedie van Sergio Gobbi. Met o.a. Bibi Andersson, Jean Piat, Geneviève Fontanel, Valentine Tessier en Maurice Biraud.

Door een toevallig onderschept telefoontje ontdekt een vrouw dat haar echtgenoot al jaren een tweede leven heeft met een vriendin. Met een slimme strategie lukt het haar het vertrouwen te winnen van haar rivale die tegen haar minnaar allerlei nieuwsgierigmakende verhalen over haar vertelt. De charme en vlotte inzet van de acteurs weten deze burgerlijke, voorspelbare liefdeskomedie nauwelijks van de mufheid te redden.

La Gueule de l'emploi

Frankrijk 1974. Komedie van Jacques Roulland. Met o.a. Evelyne Buyle, Jean Carmet, Darry Cowl, Georges Géret en Jacques Legras.

Twee mislukte komedianten die platzak zijn (ze hebben niet het juiste uiterlijk voor een baan), halen schurkenstreken uit, waarbij ze gebruik maken van hun ervaring als acteur. Om te beginnen geven zij zich uit voor beroemde fijnproevers (lachwekkende scène met Jean Carmet als kok) en zij eindigen als echte kopstukken. Eenmaal zeer rijk geworden, krijgen zij belangrijke functies in staatsdienst toebedeeld, aangezien ze 'er nu het juiste uiterlijk voor hebben'. Ongetwijfeld een film die onder vrienden is gemaakt, maar het is een vrolijke, fantasievolle komedie en een tamelijk scherpe satire op de hedendaagse samenleving.

Dupont Lajoie

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Jean Carmet, Ginette Garcin, Jean-Pierre Marielle, Pascale Roberts en Pierre Tornade.

Een Parijse caf[KA1]ehouder brengt met zijn gezin de vakantie door op een camping waar de dochter van een bevriend echtpaar zijn begeerte wekt. Hij verkracht haar en vermoordt het meisje daarna in paniek. De verdenking en de agressie richten zich onmiddellijk op de Arabische gastarbeiders zodat de dader vrijuit gaat. De film blijft aanvankelijk in gemoedelijke ongeintoon van een burgerlijke klucht (met uit dat genre bekende acteurs), waardoor de doorbraak van de frustratie, agressie en racisme vervolgens des te harder aankomt. Carmet belichaamt in de titelrol al die aspecten ideaal.

Salut l'artiste

Frankrijk/Italië 1973. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Marcello Mastroianni, Françoise Fabian, Carla Gravina, Jean Rochefort en Evelyn Buyle.

Een tweede-rangsacteur moet zich dagelijks van de ene kleine schnabbel naar de andere haasten, om aan de kost te komen. De weinige resterende tijd moet hij verdelen tussen zijn gezin en zijn vriendin. Een sympathieke film over mensen en aspecten van 'het vak' die nooit aandacht krijgen. Jean Rochefort speelt een collega acteer-sloeber.

Pleure pas la bouche pleine

Frankrijk 1973. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Annie Colé, Frédéric Duru, Bernard Menez, Jean Carmet en Christiane Chamarat.

Zestien-jarig dorpsmeisje Col[KA1]e uit de Poitou (Z.W. Frankrijk) heeft vage aspiraties naar een ander leven waar haar degelijke vriendje Duru, een monteur die van fietsen houdt, uit de omgeving niet in past. Tijdens zijn militaire dienstplicht laat ze zich zonder gewetensbezwaar ontmaagden door stedeling Menez, waarna ze de soldaat tijdens zijn verlof weer liefderijk ontvangt na eerst haar moeder in vertrouwen te hebben genomen. De onnadrukkelijk maar met rijkdom aan details geobserveerde situatie- en familieschets heeft vanzelfsprekende humor en zwartere elementen, zonder dat ze aangedikt worden. Hoewel de film enigszins gedateerd is door zijn vormgeving, spreekt hij vijfentwintig jaar na dato nog steeds aan. Scenario van Roland Thomas, Suzanne Schiffman en regisseur Thomas. Fotografie van Colin Monnier.

Les aventures de Rabbi Jacob

Italië/Frankrijk 1973. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Suzy Delair, Marcel Dalio, Claude Giraud en Renzo Montagnani.

Onderweg naar de bruiloft van zijn dochter krijgt de conservatieve, xenofobe zakenman Victor Pivert een auto-ongeluk en een aanvaring met Palestijnse gewapende strijders, waarna hij om het vege lijf te redden zich als rabbi verkleedt. Twee weken voor de première brak de Yom Kippoer-oorlog uit, wat deze komedie van Louis de Funès, waarin vrijmoedig allerlei beladen politieke onderwerpen aan worden gesneden, plotseling aardig controversieel maakte. Wie daar overheen kan stappen, kan genieten van een ouderwets leuke komedie, met een enorm hoge grapdichtheid.

La Dernière bourrée à Paris

Frankrijk 1973. Komedie van Raoul André. Met o.a. Patricia Lesieur, Tony Kendall, Francis Blanche, Roger Coggio en Annie Cordy.

Onder invloed van de film LAST TANGO IN PARIS is de fantasie van een studente op hol geslagen. Ze verwart een Amerikaanse weduwnaar, die ze toevallig in een leeg appartement ontmoet, met Marlon Brando. Deze heeft echter potentieproblemen en vlucht voor haar avances. Deze banale parodie op Bertolucci's film moet het vooral hebben van dubbelzinnige grappen over boter - de held heeft een zuivelfabriek geërfd -, die nooit leuk worden, evenmin als de bekende reeks tweederangskomieken die op klompen door hun amechtige scènes baggeren.

Raison du plus fou,La

Frankrijk 1972. Komedie van François Reichenbach. Met o.a. Raymond Devos, Patrick Penn, Paula Moore, Alice Sapritch en Jean Carmet.

Psychiatrische patiënten worden verliefd op elkaar en vluchten naar de Middellandse Zee, begeleid door een verpleger en achtervolgd door de directrice en haar man. Uitstekende rollen van Devos - die de dialogen schreef - en Carmet, maar het liefdespaar is zeer wezenloos. De bekende acteurs die ze onderweg ontmoeten, dragen weinig bij tot het slagen van de film.

Les malheurs d'Alfred

Frankrijk 1972. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Anny Duperey, Pierre Mondy, Yves Robert en Jean Carmet.

Een pechvogel vanaf zijn geboorte besluit op zijn dertigste zelfmoord te plegen. Een tv-omroepster met liefdesverdriet wil zich op hetzelfde moment verdrinken. Richard doet als regisseur de zwarte humor van het scenario van Roland Topor onvoldoende recht, maar krijgt als komisch acteur meer pittige grappen dan bij hem gebruikelijk.

Les grands sentiments font les bons gueuletons

Frankrijk 1972. Komedie van Michel Berny. Met o.a. Michel Bouquet, Michael Lonsdale, Jean Carmet, Anicée Alvina en Anouk Ferjac.

In een appartementengebouw in een Parijse buitenwijk wordt bij de ene familie feest gevierd: de dochter gaat trouwen. Bij de buren wordt juist getreurd, oma is omgekomen bij een auto-ongeluk. Het is allemaal aanleiding voor stevig doordrinken door de vaders, die hun verdriet wegspoelen in de wijnkelder. Zwart-komische karakterschets van de middenklasse aan het begin van de jaren zeventig, met prima spel van gerenommeerde acteurs, maar aan het einde wel een tikje traag. Desondanks een mooi tijdsbeeld.

Les Zozos

Frankrijk 1972. Komedie van Pascal Thomas. Met o.a. Frédéric Duru, Edmond Raillard, Daniel Ceccaldi, Jacques Debary en Serge Rousseau.

Interne lyceumleerlingen hebben ondanks verschil in milieu en studieresultaten een gezamenlijke interesse: meisjes. Ondanks hun fantasieën en opschepperijen blijkt het moeilijk om de daad bij het woord te voegen, zelfs tijdens vakantie samen in Zweden. De rake observering van adolescenten in en buiten school combineert vanzelfsprekende humor met poëzie en ietwat melancholie over onvermijdelijke teleurstellingen. Het succes van de film had een hele reeks van banale puberteitskomedies tot gevolg.

Le grand blond avec une chaussure noire