Jacques Rosny

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

Frankrijk 1997. Actiefilm van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Renaud Marx, Mouss Diouf, Cécile Magnet en Patrice Melennec.

L'amerloque

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Juliet Dunn, Pauline Pinsolle, Laure Killing, Myriam Boyer en Jacques Rosny.

Le dernier tour

Frankrijk 1995. Komedie van Thierry Chabert. Met o.a. Jean-Pierre Darroussin, Henri Virlogeux, Laure Duthilleul, Brigitte Chamarande en Elisabeth Erchow.

Het hele jaar door gaat het leven van Baptiste Pi[KA1]erard (Darroussin) in een dorpje in het zuiden van Frankrijk zijn gewone gangetje. Doch in juli gaat hij ieder jaar eventjes uit de bol. Dan neemt de Tour de France zijn leven over en doet Baptiste op zijn manier mee met het grote wielercircus. Inmiddels is hij 37 jaar en hij beseft dat dit jaar zijn laatste 'ronde' is. Bijna iedere jongen zou met de tour willen meedoen. Baptiste laat zijn droom in vervulling gaan, maar dan wel op een hele speciale manier om zijn sportieve prestatie te leveren. Een film zonder sensatie of spektakel, maar met dagdagelijkse situaties met gewone mensen en gebracht met een lach en een traan. Het scenario is van Patrick Cauvin, Jean-Claude Charnay en regisseur Chabert. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Cœur de cible

Frankrijk 1995. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, José Garcia, Jean-Yves Berteloot en Aladin Reibel.

Vanessa Wenger (Basler) is directrice van een bedrijf dat kijkonderzoeken verricht. Ze ontvangt anonieme dreigbrieven. Commissaris Beaudrillard (Huster) is een man die van literaire verfilmingen en abstracte kunst houdt en een hekel heeft aan Amerikaanse politieseries. Hij wordt belast met het onderzoek. Hij maakt kennis met een wereldje dat hij nog niet kende. Hij ontdekt dat het milieu van de tv-productie zijn eigen regels kent. Hij neemt de zaak bloedernstig want er zijn inmiddels twee vrouwen vermoord. Beaudrillard die verband ziet tussen de twee moorden en kijkcijfers, heeft algauw twee verdachten op zijn lijstje staan: de ex van Vanessa en haar broer die in de tv- wereld zijn slag wil slaan. Een intelligente satire over de Franse audiovisuele bedrijfstak waarin heel wat bekende (tv- )gezichten een rol spelen. Het scenario is van niemand minder dan Bernard Pivot die een boekenprogramma heeft op de Franse tv. Hij weet natuurlijk heel goed, waarover hij het heeft. Zijn inktzwarte humor spaart dan ook niemand. De volgende persoonlijkheden spelen zichzelf: Ivan Leva[KA3]i (voormalig directeur van Frankrijk`s omroep nummer een: France Inter), voornoemde Bernard Pivot, Bruno Masure (presentator van het journaal op tv-zender France 2), Danièle Evenou, Claude Jean-Philippe, Philippe Gildas, Claude Serillon, Pierre Tchernia, Jérôme Bonaldi en Elise Lucet. Camerawerk van Robert Alazraki. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Profil bas

Frankrijk 1993. Misdaad van Claude Zidi. Met o.a. Patrick Bruel, Sandra Speichert, Didier Bezace, Jean Yanne en Jacques Rosny.

Op zijn dertigste is Bruel zijn baan als inspecteur in de voorstad beu. Vooruitzichten op een verdere carrière zijn er niet en zijn ambitie is hij kwijt. Zijn baas geeft hem de opdracht om de gangen na te gaan van een kleine van drugshandel verdachte straatmisdadiger. Hij gaat zonder veel enthousiasme aan de slag. Een vermoeide politieman moet in actie komen. Spanning en romantiek vormen de hoofdingrediënten van deze detective van Zidi, die duidelijk van zijn imago als kluchtenmaker af wil. Geen al te denderend scenario van Zidi, Didier Kaminka en Simon Michael. Fotografie van François Catonné.

Julie Lescaut : Trafics

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Actiefilm van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy, Alexis Desseaux en Jacques Rosny.

Een chauffeur (Aurignac), die internationale transporten rijdt, wordt vermoord aangetroffen in de cabine van zijn trekker. Alles wijst erop dat het om een afrekening tussen chauffeurs gaat. Lescaut (Genest) en haar medewerkers dringen door tot het besloten wereldje van de truckers en houden een verdachte man aan. Hij heeft echter moeite om zijn onschuld te bewijzen, want hij werkt voor de douane en is op het spoor van een belangrijke goudsmokkel uit Oost-Europa, waarbij het vermoorde slachtoffer was betrokken. Routinematig misdaadverhaal, vaardig geregisseerd, en vlekkeloos gespeeld, maar zal uitsluitend de liefhebbers van een doordeweekse politiefilm behagen. Het scenario is van Alexis Lecaye, de geestelijke vader van Julie Lescaut. Het camerawerk is van Jean-Pierre Aliphat. Aflevering nummer 60 van 68. Stereo.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Loulou Graffiti

Frankrijk 1991. Komedie van Christian Lejalé. Met o.a. Anémone, Jean Reno, Jan Vancoillie, Jean Benguigui en Patrick Timsit.

Grappig avontuur met veel humor waarin Loulou Graffiti (Vancoillie), een jochie uit een gebroken gezin, probeert een paar te maken van Juliette (An[KA1]emone) een ontwerpster, en Pique-La-Lune (Reno) een dief, twee volkomen verschillende mensen. Grappig scenario van de regisseur. Camerawerk van Laurent Dailland.

Coup de soleil

Frankrijk 1991. Komedie van Jacques Rosny. Met o.a. Jacqueline Maillan, Jean-Pierre Aumont en Roger Mirmont.

Banale regie van het stuk van Marcel Mithois, produktief schrijver van Parijse `boulevard`-stukken. Een scheikundige, gespecialieerd in parfums (wat ook wel een 'neus' heet), leidt een geregeld bestaan, ook al heeft zij een overigens saaie vriend. Op een avond, wanneer zij zich voorbereidt op een avondje ontspanning buiten de deur, brengt een onconventionele jongeman haar een bezoek. Nietszeggende structuur, oppervlakkige dialogen en schaamteloos toneelspel van de twee hoofdrolspelers.

Madame S.O.S. - Un visage pour deux hommes

Frankrijk 1990. Mysterie van Alain Dhenant. Met o.a. Annie Cordy, Jean-Pierre Darras, Jeanne Herviale, Greg Germain en Jacques Rosny.

Gelukkig het laatste deel van de serie Madame S.O.S., deze keer over een man die zelfmoord wil plegen omdat enerzijds zijn vrouw hem heeft verlaten, en anderzijds omdat hij niet meer tegen zijn uitzonderlijke lelijkheid kan. Een zeurderig scenario en ouderwetse acteurs. Sluit op waardige wijze een erg zouteloze reeks af.

Périgord noir

Frankrijk 1989. Komedie van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roland Giraud, Jean Carmet, Odette Laure, Lydia Galin en Laurence Semonin.

Afrikaanse immigranten vestigen zich tijdelijk in een dorpje in de Périgord om snel veel geld te kunnen verdienen. Tegenover zich vinden zij de Franse autochtonen. De beide gemeenschappen proberen zo veel mogelijk van elkaar te profiteren. Hoewel de uitwisseling van gezichtspunten komisch en venijnig is haalt een overbodige liefdesgeschiedenis de film uit balans. Nicolas Ribowski, afkomstig van de televisie, bewijst dat hij een goed technicus is maar het ontbreekt hem en zijn film aan gevoel en persoonlijkheid. Scenario van Philippe Conil.

Fleur de Cactus

Frankrijk 1987. Komedie van Jacques Rosny. Met o.a. Sophie Desmarets, Jacques Rosny, Pascale Vignal, Jean-Marie Juan en Christian Bouillette.

Dit stuk van Barillet en Grédy, Parijse leveranciers van luchtige blijspelen, bevat bovenal simpele humor. Het gaat over de onmogelijke liefde tussen een kaakchirurg, een verstokt vrijgezel, en een jong meisje dat hopeloos verliefd op hem is. Dit magere en zeer klassieke thema strekt zich over meer dan twee uur uit. Langdradigheid troef dus. De kijker kan alleen genieten van het talent van de acteurs, die hun best doen om het geheel boven de onbeduidendheid uit te tillen.

Le cri de la chouette

Frankrijk 1986. Komedie van Yves-André Hubert. Met o.a. Alice Sapritch, Jacques Rosny, Nada Strancar, Aurelle Doazan en Philippe Dusigne.

Een bewerking van de roman van Herv[KA1]e Bazin, eigenlijk een vervolg op VIP[KA2]ERE AU POING (1971) van Pierre Cardinal - waardoor Bazin bij het grote publiek bekend werd - daar die vreselijke Folcoche (Sapritche, die nu op de aftiteling staat als Mme Rezeau) er vijftien jaar later ook weer in voorkomt. Deze haalt het niet bij de vorige versie, of het nu om de wreedheid, psychologische diepgang of het originele taalgebruik gaat. De sfeer is echter goed weergegeven en hoewel Sapritch zich zoals altijd ontzettend aanstelt, past deze rol van feeks haar perfect. Dit gezegd hebbende moet er nog aan toegevoegd worden dat de tv- regisseur Yves-Andr[KA1]e Hubert minder goed is dan de filmregisseur Jean-Loup Hubert (ANNÉE PROCHAINE... SI TOUT VA BIEN, LA SMALA, LE GRAND CHEMIN enz.). Het scenario is van Jean-Louis Curtis. Het camerawerk is van Gilbert Perrot-Minnot.

Le Dernier baiser

Frankrijk​/​​België 1977. Komedie van Dolorès Grassian en Dolores Grassian. Met o.a. Annie Girardot, Maria Pacôme, Bernard Fresson, Dagmar Meyniel en Jacques Rosny.

Vrouwelijke taxi-chauffeur krijgt passagiere die haar overspelige echtgenoot laat volgen. Saamhorigheid leidt tot reeks van verwikkelingen en uitwisseling van vertrouwelijkheden. Uitgangspunt waarbij heldinnen ondanks leeftijd en ervaringen nog altijd niet los zijn van kasteelroman-dromen wordt gesmoord in wedstrijd grimassen van actrices op wie regisseuse geen enkele greep had. Slijtageslag voor de toeschouwer.